მსოფლიო
პოლიტიკა
სამართალი

26

მარტი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ოთხშაბათი, მთვარის ოცდამეშვიდე დღე დაიწყება 06:43-ზე, მთვარე თევზებში გადავა 23:28-ზე კარგი დღეა ახალი საქმეების დასაწყებად. შანსი მოგეცემათ მოაგვაროთ ძველი პრობლემები. კარგი დღეა ბიზნესისა და სავაჭრო საქმეებისთვის; უფროს თაობასთან ურთიერთობისთვის, მათგან რჩევის მიღება. ურთიერთობის, საქმეების გარჩევას არ გირჩევთ. კარგი დღეა საქმიანობის, სამუშაო ადგილის შესაცვლელად. კარგია მოგზაურობის დაწყება. მცირე ფიზიკური დატვირთვა არ გაწყენთ, კარგი დღეა საოჯახო საქმეების შესასრულებლად. მოერიდეთ დიდი რაოდენობით სითხის, განსაკუთრებით ალკოჰოლის მიღებას. გაუფრთხილდით ფეხებს.
საზოგადოება
მეცნიერება
სპორტი
მოზაიკა
კონფლიქტები
სამხედრო
Faceამბები
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
არქიმანდრიტი: ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ღვთის­გა­ნაა ხელ­დას­ხ­მუ­ლი
არქიმანდრიტი: ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ღვთის­გა­ნაა ხელ­დას­ხ­მუ­ლი

"რო­გორც ვი­ცი, ეკ­ლე­სი­ის­თ­ვის მი­სა­ღე­ბია მო­ნარ­ქი­უ­ლი მმარ­თ­ვე­ლო­ბა. მა­ინ­ტე­რე­სებს, რა აზ­რი­საა ეკ­ლე­სია რე­ვო­ლუ­ცი­ის შე­დე­გად დამ­კ­ვიდ­რე­ბულ მო­ნარ­ქი­ულ მმარ­თ­ვე­ლო­ბა­ზე?" - ეს მე­სი­ჯი რამ­დე­ნი­მე ხსნის წინ მი­ვი­ღეთ ჩვე­ნი ჟურ­ნა­ლის მკითხ­ვე­ლის­გან. ამი­ტომ ამ­ჯე­რად სწო­რედ ამ სა­კი­თხებს შე­ვე­ხე­ბით...

არ­ქი­მან­დ­რი­ტი მა­კა­რი

(ა­ბე­სა­ძე):

- ქრის­ტი­ა­ნულ­მა ეკ­ლე­სი­ამ 16 სა­უ­კუ­ნე იარ­სე­ბა მო­ნარ­ქი­უ­ლი მმარ­თ­ვე­ლო­ბის დროს, ამი­ტომ მი­წი­ე­რად ძა­ლი­ან შე­ერ­წყა მო­ნარ­ქი­ულ მმარ­თ­ვე­ლო­ბას, თო­რემ აზ­რი, თით­ქოს ეკ­ლე­სია მომ­ხ­რე ან მო­წი­ნა­აღ­მ­დე­გეა რო­მე­ლი­მე სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბი­სა, არ არის მარ­თე­ბუ­ლი, არ არის ეკ­ლე­სი­უ­რი სწავ­ლე­ბა. ეკ­ლე­სია მი­წას, მი­წი­ერ ცხოვ­რე­ბას არ გა­ნა­გებს. ქრის­ტი­ა­ნის­თ­ვის გა­დამ­წყ­ვე­ტი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა არ აქვს, რო­გო­რი სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბა იქ­ნე­ბა მი­წა­ზე, რად­გან არც ერთს არ შე­უძ­ლია, ხე­ლი შე­უ­წყოს ან შე­უ­შა­ლოს ადა­მი­ა­ნის სუ­ლის ცხო­ნე­ბას. სუ­ლის ცხო­ნე­ბა­საც და წარ­წყ­მე­და­საც თა­ვად ადა­მი­ა­ნი უწყობს ან უშ­ლის ხელს და არა სხვა რამ. თუ ადა­მი­ა­ნი თა­ვი­სი ცხოვ­რე­ბის გზა­ზე დად­გო­მას გა­რე სამ­ყა­როს და­აბ­რა­ლებს, მი­სი ქმე­დე­ბა ჰგავს ადა­მის ქმე­დე­ბას, რო­დე­საც თა­ვი­სი ცოდ­ვა ევას და­აბ­რა­ლა, ევამ კი - გველს. შე­სა­ბა­მი­სად, მო­საზ­რე­ბა, თით­ქოს მო­ნარ­ქი­უ­ლი წყო­ბი­ლე­ბაა ეკ­ლე­სი­ის­თ­ვის სა­ხელ­მ­წი­ფოს მარ­თ­ვის იდე­ა­ლუ­რი ფორ­მა, არ არის მარ­თე­ბუ­ლი. ბიბ­ლი­ი­დან ვი­ცით, რომ რო­დე­საც იუდე­ვე­ლებ­მა სა­მო­ელ წი­ნას­წარ­მეტყ­ველს მე­ფე მოს­თხო­ვეს, ამით გა­ნა­რის­ხეს უფა­ლი. წმინ­და წე­რი­ლი სხვა ად­გი­ლას გვა­უწყებს, რომ რო­დე­საც იუდე­ვე­ლე­ბი სი­ნა­ნულ­ში არი­ან თა­ვი­ან­თი ცოდ­ვე­ბის გა­მო, სა­მო­ელ წი­ნას­წარ­მეტყ­ველს ეუბ­ნე­ბი­ან - ჩვენს ცოდ­ვებს ისიც და­ვა­მა­ტეთ, მე­ფე რომ მო­ვი­თხო­ვე­თო. სა­მო­ე­ლიც ჰყვედ­რი­და მათ ამის გა­მო ანუ მე­ფის მო­თხოვ­ნა იყო ცოდ­ვა. იდე­ა­ლუ­რი მმარ­თ­ვე­ლო­ბის ფორ­მა, რო­მე­ლიც მი­წა­ზე არ­სე­ბობ­და, იყო მსა­ჯულ­თა ხა­ნა, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნებს უნ­და ეცხოვ­რათ ღვთის გან­დი­დე­ბით და თუ რა­ი­მე გა­უ­ჭირ­დე­ბო­დათ, უფა­ლი გა­მო­უ­ჩენ­და მსა­ჯულს, მმარ­თ­ველს, რო­მე­ლიც ღვთის შე­წევ­ნით, შემ­დეგ მო­აგ­ვა­რებ­და ამა თუ იმ პრობ­ლე­მას.

რო­დე­საც ის­რა­ე­ლი­ა­ნებ­მა მე­ფე მო­ითხო­ვეს, სა­მო­ელს უთხ­რა უფალ­მა, - შენ კი არ აღ­გიდ­გა წინ ის­რა­ე­ლის ერი, არა­მედ - მე; შენ კი არ გე­ურ­ჩა, რო­დე­საც მე­ფე მო­ითხო­ვა, არა­მედ მე მე­ურ­ჩა, ანუ მე­ფის მო­თხოვ­ნა - ურ­ჩო­ბაა. რეს­პუბ­ლი­კუ­რი მმარ­თ­ვე­ლო­ბა იქ­ნე­ბა მი­წა­ზე, კონ­ს­ტი­ტუ­ცი­უ­რი, მო­ნარ­ქი­უ­ლი თუ სხვა, ქრის­ტი­ა­ნო­ბა ამა­ზე არ არის და არ უნ­და იყოს და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. პავ­ლე მო­ცი­ქუ­ლი გვე­უბ­ნე­ბა: ყო­ვე­ლი ხე­ლი­სუ­ფა­ლი უფ­ლის­გან არს - რო­გორ მმარ­თ­ვე­ლო­ბა­საც მოგ­ვ­ცემს უფა­ლი იმ დროს, რო­დე­საც ვცხოვ­რობთ ამ ქვე­ყა­ნა­ზე, უნ­და და­ვე­მორ­ჩი­ლოთ იმ მმარ­თ­ვე­ლო­ბას. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის წი­ნა­აღ­მ­დ­გო­მო­ბა, იქ­ნე­ბა მო­ნარ­ქი­ის წი­ნა­აღ­დ­გო­მო­ბა რე­ვო­ლუ­ცი­უ­რი მო­თხოვ­ნე­ბით თუ რეს­პუბ­ლი­კა­ზე წი­ნა­აღ­მ­დ­გო­მო­ბა მო­ნარ­ქი­უ­ლი მო­თხოვ­ნე­ბით, - ერ­თიც და მე­ო­რეც უფ­ლის სა­წი­ნა­აღ­მ­დე­გოა. ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ღვთის­გა­ნაა ხელ­დას­ხ­მუ­ლი და რო­დე­საც არ­სე­ბულ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას ვე­წი­ნა­აღ­მ­დე­გე­ბით, უფალს ვე­წი­ნა­აღ­მ­დე­გე­ბით. რე­ვო­ლუ­ცი­უ­რი ცვლი­ლე­ბა ყო­ველ­თ­ვის ღვთის წი­ნა­აღ­მ­დ­გო­მო­ბაა, მაგ­რამ რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნებს, ადა­მი­ან­თა უმე­ტე­სო­ბას ასე სურს, უფა­ლი უშ­ვებს ამ გზით ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის, მმარ­თ­ვე­ლო­ბის ცვლი­ლე­ბას, რო­გორც მსა­ჯულ­თა ხა­ნა­ში მოხ­და. თუნ­დაც უმ­ცი­რე­სო­ბა­ში ვი­ყოთ, უნ­და შე­ვე­გუ­ოთ იმ მმარ­თ­ვე­ლო­ბას, რო­მელ­საც უფა­ლი დაგ­ვიდ­გენს. მით უმე­ტეს, ეს ჩვენ­თ­ვის სუ­ლი­ე­რად არც სა­ზი­ა­ნოა და არც სა­სარ­გებ­ლო. რო­გო­რი სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბა უნ­და იყოს მი­წა­ზე, რო­მე­ლი სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბაა სა­სურ­ვე­ლი, ეს უფალ­მა უწყის და ისეთ სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბას გვაძ­ლევს, რო­გო­რიც სა­ჭი­როა იმ დროს მცხოვ­რე­ბი ადა­მი­ა­ნე­ბის­თ­ვის. თუ ეკ­ლე­სი­ი­სა და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ნე­ბა შერ­წყ­მუ­ლია ერ­თ­მა­ნეთ­თან, ეს არის იდე­ა­ლუ­რი ვა­რი­ან­ტი ანუ თუ სა­ე­რო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბაც არის მარ­თ­ლ­მა­დი­დე­ბე­ლი და ას­რუ­ლებს ღვთის მცნე­ბებს. უფა­ლი არ გვას­წავ­ლის, რომ რე­ვო­ლუ­ცი­ე­ბით, გა­მოს­ვ­ლე­ბი­თა თუ სხვა მე­თო­დე­ბით ვიზ­რუ­ნოთ იმი­სათ­ვის, რომ ქრის­ტი­ა­ნი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა გვყავ­დეს. შე­იძ­ლე­ბა, უფალს ვე­ვედ­როთ ლოც­ვით, - გვყავ­დეს ქრის­ტი­ა­ნი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა.

- რო­გო­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა გვმარ­თებს სა­ე­რო, მი­წი­ე­რი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მი­მართ?

- ქრის­ტი­ა­ნის მო­ვა­ლე­ო­ბაა, და­ე­მორ­ჩი­ლოს სა­ე­რო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას, ყვე­ლა სა­ე­რო კა­ნონს, გარ­და იმ კა­ნო­ნე­ბი­სა, რომ­ლე­ბიც ქრის­ტი­ანს უკ­რ­ძა­ლავს ღვთის გან­დი­დე­ბას, ეწი­ნა­აღ­მ­დ­ეგე­ბა ღვთის მცნე­ბებს. სხვა ნე­ბის­მი­ე­რი სა­ე­რო კა­ნო­ნის ურ­ჩო­ბით, არა მარ­ტო კა­ნონს არ­ღ­ვევს ადა­მი­ა­ნი, არა­მედ - ღმერ­თს სცო­დავს.

- რა­ტომ არის სა­ჭი­რო მი­წი­ე­რი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა? რო­გორ ხსნის ეკ­ლე­სია სა­ე­რო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის არ­სე­ბო­ბის აუცი­ლებ­ლო­ბას?

- ცოდ­ვით და­ცე­მის შე­დე­გად ადა­მი­ა­ნი გახ­და ცოდ­ვის­კენ მიდ­რე­კი­ლი. ადა­მი­ა­ნი რომ სუ­ლი­ე­რად არ იყოს და­ცე­მუ­ლი და ზნე­ობ­რი­ვად მა­ღალ დო­ნე­ზე იდ­გეს, მას მი­წი­ე­რი მმარ­თ­ვე­ლო­ბა არ დას­ჭირ­დე­ბო­და.

- რო­გორც ვთქვით, რო­დე­საც ის­რა­ე­ლის ერ­მა სა­მე­ფო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ითხო­ვა, ამით გა­ნა­რის­ხა უფა­ლი, თუმ­ცა უფა­ლი მა­ინც უშ­ვებს რჩე­ულ ერ­ზე სა­მე­ფო მმარ­თ­ვე­ლო­ბას. ასე­ვე ით­ქ­ვა, რომ უფა­ლი დე­და­მი­წა­ზე უშ­ვებს იმ მმარ­თ­ვე­ლო­ბას, რაც ადა­მი­ან­თა უმე­ტე­სო­ბას სურს. რა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებს ეს ფაქ­ტი? სა­ინ­ტე­რე­სოა ისიც, რა სწავ­ლე­ბა აქვს ეკ­ლე­სი­ას რე­ვო­ლუ­ცი­ის, სა­ერ­თოდ, დე­და­მი­წა­ზე არამ­შ­ვი­დო­ბის­მ­ყოფ­ლო­ბის - შფო­თი­სა და არე­უ­ლო­ბის შე­სა­ხებ?

- უფა­ლი ყო­ველ­თ­ვის მი­უ­თი­თებს ადა­მი­ანს, რა არის მის­თ­ვის უკე­თე­სი, მაგ­რამ თუ ადა­მი­ა­ნი და­ჟი­ნე­ბით მიჰ­ყ­ვე­ბა თა­ვის ნე­ბას, უშ­ვებს, რომ მან ეს ნე­ბა აღის­რუ­ლოს, რად­გან არ უზღუ­დავს თა­ვი­სუ­ფალ ნე­ბას. რე­ვო­ლუ­ცი­ებს, ომებ­სა თუ სხვა სა­ხის არე­უ­ლო­ბებ­საც ადა­მი­ა­ნე­ბი აწყო­ბენ, ისევ და ისევ, თა­ვი­სუ­ფა­ლი ნე­ბით. უფა­ლი პი­რი­ქით, ცდი­ლობს, თი­თო­ე­ულ ჩვენ­განს აგ­ვა­რი­დოს უსი­ა­მოვ­ნე­ბა. შე­საძ­ლოა, ვინ­მემ იკი­თხოს - მაშ, რა­ტომ­ღა მოგ­ვ­ცა უფალ­მა თა­ვი­სუ­ფა­ლი ნე­ბა? - ასე რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო, ადა­მი­ა­ნი რო­ბოტს ემ­ს­გავ­სე­ბო­და. ღმერ­თ­მა კი კა­ცი თა­ვის ხა­ტად და მსგავ­სად შექ­მ­ნა - მის­ცა ის, რაც მხო­ლოდ მას ჰქონ­და, - თა­ვი­სუ­ფა­ლი ნე­ბა და შე­მოქ­მე­დე­ბის უნა­რი. რო­გორ გა­მო­ი­ყე­ნებს, ეს თვი­თონ ადა­მი­ან­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. სწო­რედ ამის გა­მოა, რომ ზოგ­ნი მო­ი­პო­ვე­ბენ სა­სუ­ფე­ველს, ზოგ­ნი კი - ვე­რა. მათ უფა­ლი კი არ სჯის, არა­მედ თა­ვი­ან­თი­ვე საქ­ცი­ე­ლის შე­დეგს იღე­ბენ იმის არა­და­ნიშ­ნუ­ლე­ბი­სა­მებრ გა­მო­ყე­ნე­ბის გა­მო, რაც უფალ­მა სა­ცხოვ­ნებ­ლად და მა­რა­დი­უ­ლი ნე­ტა­რე­ბის მო­სა­პო­ვებ­ლად მოგ­ვ­ცა.

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
უძრავი ქონება საქართველოში: ეკონომიკაზე გავლენა, ტენდენციები და პროგნოზები

არქიმანდრიტი: ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ღვთის­გა­ნაა ხელ­დას­ხ­მუ­ლი

არქიმანდრიტი: ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ღვთის­გა­ნაა ხელ­დას­ხ­მუ­ლი

"რო­გორც ვი­ცი, ეკ­ლე­სი­ის­თ­ვის მი­სა­ღე­ბია მო­ნარ­ქი­უ­ლი მმარ­თ­ვე­ლო­ბა. მა­ინ­ტე­რე­სებს, რა აზ­რი­საა ეკ­ლე­სია რე­ვო­ლუ­ცი­ის შე­დე­გად დამ­კ­ვიდ­რე­ბულ მო­ნარ­ქი­ულ მმარ­თ­ვე­ლო­ბა­ზე?" - ეს მე­სი­ჯი რამ­დე­ნი­მე ხსნის წინ მი­ვი­ღეთ ჩვე­ნი ჟურ­ნა­ლის მკითხ­ვე­ლის­გან. ამი­ტომ ამ­ჯე­რად სწო­რედ ამ სა­კითხებს შე­ვე­ხე­ბით...

არ­ქი­მან­დ­რი­ტი მა­კა­რი

(ა­ბე­სა­ძე):

- ქრის­ტი­ა­ნულ­მა ეკ­ლე­სი­ამ 16 სა­უ­კუ­ნე იარ­სე­ბა მო­ნარ­ქი­უ­ლი მმარ­თ­ვე­ლო­ბის დროს, ამი­ტომ მი­წი­ე­რად ძა­ლი­ან შე­ერ­წყა მო­ნარ­ქი­ულ მმარ­თ­ვე­ლო­ბას, თო­რემ აზ­რი, თით­ქოს ეკ­ლე­სია მომ­ხ­რე ან მო­წი­ნა­აღ­მ­დე­გეა რო­მე­ლი­მე სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბი­სა, არ არის მარ­თე­ბუ­ლი, არ არის ეკ­ლე­სი­უ­რი სწავ­ლე­ბა. ეკ­ლე­სია მი­წას, მი­წი­ერ ცხოვ­რე­ბას არ გა­ნა­გებს. ქრის­ტი­ა­ნის­თ­ვის გა­დამ­წყ­ვე­ტი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა არ აქვს, რო­გო­რი სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბა იქ­ნე­ბა მი­წა­ზე, რად­გან არც ერთს არ შე­უძ­ლია, ხე­ლი შე­უ­წყოს ან შე­უ­შა­ლოს ადა­მი­ა­ნის სუ­ლის ცხო­ნე­ბას. სუ­ლის ცხო­ნე­ბა­საც და წარ­წყ­მე­და­საც თა­ვად ადა­მი­ა­ნი უწყობს ან უშ­ლის ხელს და არა სხვა რამ. თუ ადა­მი­ა­ნი თა­ვი­სი ცხოვ­რე­ბის გზა­ზე დად­გო­მას გა­რე სამ­ყა­როს და­აბ­რა­ლებს, მი­სი ქმე­დე­ბა ჰგავს ადა­მის ქმე­დე­ბას, რო­დე­საც თა­ვი­სი ცოდ­ვა ევას და­აბ­რა­ლა, ევამ კი - გველს. შე­სა­ბა­მი­სად, მოსაზრება, თით­ქოს მო­ნარ­ქი­უ­ლი წყო­ბი­ლე­ბაა ეკ­ლე­სი­ის­თ­ვის სა­ხელ­მ­წი­ფოს მარ­თ­ვის იდე­ა­ლუ­რი ფორ­მა, არ არის მარ­თე­ბუ­ლი. ბიბ­ლი­ი­დან ვი­ცით, რომ რო­დე­საც იუდე­ვე­ლებ­მა სა­მო­ელ წი­ნას­წარ­მეტყ­ველს მე­ფე მოს­თხო­ვეს, ამით გა­ნა­რის­ხეს უფა­ლი. წმინ­და წე­რი­ლი სხვა ად­გი­ლას გვა­უწყებს, რომ რო­დე­საც იუდე­ვე­ლე­ბი სი­ნა­ნულ­ში არი­ან თა­ვი­ან­თი ცოდ­ვე­ბის გა­მო, სა­მო­ელ წი­ნას­წარ­მეტყ­ველს ეუბ­ნე­ბი­ან - ჩვენს ცოდ­ვებს ისიც და­ვა­მა­ტეთ, მე­ფე რომ მო­ვითხო­ვე­თო. სა­მო­ე­ლიც ჰყვედ­რი­და მათ ამის გა­მო ანუ მე­ფის მოთხოვ­ნა იყო ცოდ­ვა. იდე­ა­ლუ­რი მმარ­თ­ვე­ლო­ბის ფორ­მა, რო­მე­ლიც მი­წა­ზე არ­სე­ბობ­და, იყო მსა­ჯულ­თა ხა­ნა, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნებს უნ­და ეცხოვ­რათ ღვთის გან­დი­დე­ბით და თუ რა­ი­მე გა­უ­ჭირ­დე­ბო­დათ, უფა­ლი გა­მო­უ­ჩენ­და მსა­ჯულს, მმარ­თ­ველს, რო­მე­ლიც ღვთის შე­წევ­ნით, შემ­დეგ მო­აგ­ვა­რებ­და ამა თუ იმ პრობ­ლე­მას.

რო­დე­საც ის­რა­ე­ლი­ა­ნებ­მა მე­ფე მო­ითხო­ვეს, სა­მო­ელს უთხ­რა უფალ­მა, - შენ კი არ აღ­გიდ­გა წინ ის­რა­ე­ლის ერი, არა­მედ - მე; შენ კი არ გე­ურ­ჩა, რო­დე­საც მე­ფე მო­ითხო­ვა, არა­მედ მე მე­ურ­ჩა, ანუ მე­ფის მოთხოვ­ნა - ურ­ჩო­ბაა. რეს­პუბ­ლი­კუ­რი მმარ­თ­ვე­ლო­ბა იქ­ნე­ბა მი­წა­ზე, კონ­ს­ტი­ტუ­ცი­უ­რი, მო­ნარ­ქი­უ­ლი თუ სხვა, ქრის­ტი­ა­ნო­ბა ამა­ზე არ არის და არ უნ­და იყოს და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. პავ­ლე მო­ცი­ქუ­ლი გვე­უბ­ნე­ბა: ყო­ვე­ლი ხე­ლი­სუ­ფა­ლი უფ­ლის­გან არს - რო­გორ მმარ­თ­ვე­ლო­ბა­საც მოგ­ვ­ცემს უფა­ლი იმ დროს, რო­დე­საც ვცხოვ­რობთ ამ ქვე­ყა­ნა­ზე, უნ­და და­ვე­მორ­ჩი­ლოთ იმ მმარ­თ­ვე­ლო­ბას. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის წი­ნა­აღ­მ­დ­გო­მო­ბა, იქ­ნე­ბა მო­ნარ­ქი­ის წი­ნა­აღ­დ­გო­მო­ბა რე­ვო­ლუ­ცი­უ­რი მოთხოვ­ნე­ბით თუ რეს­პუბ­ლი­კა­ზე წი­ნა­აღ­მ­დ­გო­მო­ბა მო­ნარ­ქი­უ­ლი მოთხოვ­ნე­ბით, - ერ­თიც და მე­ო­რეც უფ­ლის სა­წი­ნა­აღ­მ­დე­გოა. ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ღვთის­გა­ნაა ხელ­დას­ხ­მუ­ლი და რო­დე­საც არ­სე­ბულ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას ვე­წი­ნა­აღ­მ­დე­გე­ბით, უფალს ვე­წი­ნა­აღ­მ­დე­გე­ბით. რე­ვო­ლუ­ცი­უ­რი ცვლი­ლე­ბა ყო­ველ­თ­ვის ღვთის წი­ნა­აღ­მ­დ­გო­მო­ბაა, მაგ­რამ რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნებს, ადა­მი­ან­თა უმე­ტე­სო­ბას ასე სურს, უფა­ლი უშ­ვებს ამ გზით ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის, მმარ­თ­ვე­ლო­ბის ცვლი­ლე­ბას, რო­გორც მსა­ჯულ­თა ხა­ნა­ში მოხ­და. თუნ­დაც უმ­ცი­რე­სო­ბა­ში ვი­ყოთ, უნ­და შე­ვე­გუ­ოთ იმ მმარ­თ­ვე­ლო­ბას, რო­მელ­საც უფა­ლი დაგ­ვიდ­გენს. მით უმე­ტეს, ეს ჩვენ­თ­ვის სუ­ლი­ე­რად არც სა­ზი­ა­ნოა და არც სა­სარ­გებ­ლო. რო­გო­რი სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბა უნ­და იყოს მი­წა­ზე, რო­მე­ლი სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბაა სა­სურ­ვე­ლი, ეს უფალ­მა უწყის და ისეთ სა­ხელ­მ­წი­ფო წყო­ბას გვაძ­ლევს, რო­გო­რიც სა­ჭი­როა იმ დროს მცხოვ­რე­ბი ადა­მი­ა­ნე­ბის­თ­ვის. თუ ეკ­ლე­სი­ი­სა და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ნე­ბა შერ­წყ­მუ­ლია ერ­თ­მა­ნეთ­თან, ეს არის იდე­ა­ლუ­რი ვა­რი­ან­ტი ანუ თუ სა­ე­რო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბაც არის მარ­თ­ლ­მა­დი­დე­ბე­ლი და ას­რუ­ლებს ღვთის მცნე­ბებს. უფა­ლი არ გვას­წავ­ლის, რომ რე­ვო­ლუ­ცი­ე­ბით, გა­მოს­ვ­ლე­ბი­თა თუ სხვა მე­თო­დე­ბით ვიზ­რუ­ნოთ იმი­სათ­ვის, რომ ქრის­ტი­ა­ნი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა გვყავ­დეს. შე­იძ­ლე­ბა, უფალს ვე­ვედ­როთ ლოც­ვით, - გვყავ­დეს ქრის­ტი­ა­ნი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა.

- რო­გო­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა გვმარ­თებს სა­ე­რო, მი­წი­ე­რი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მი­მართ?

- ქრის­ტი­ა­ნის მო­ვა­ლე­ო­ბაა, და­ე­მორ­ჩი­ლოს სა­ე­რო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას, ყვე­ლა სა­ე­რო კა­ნონს, გარ­და იმ კა­ნო­ნე­ბი­სა, რომ­ლე­ბიც ქრის­ტი­ანს უკ­რ­ძა­ლავს ღვთის გან­დი­დე­ბას, ეწი­ნა­აღ­მ­დ­ეგე­ბა ღვთის მცნე­ბებს. სხვა ნე­ბის­მი­ე­რი სა­ე­რო კა­ნო­ნის ურ­ჩო­ბით, არა მარ­ტო კა­ნონს არ­ღ­ვევს ადა­მი­ა­ნი, არა­მედ - ღმერთს სცო­დავს.

- რა­ტომ არის სა­ჭი­რო მი­წი­ე­რი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა? რო­გორ ხსნის ეკ­ლე­სია სა­ე­რო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის არ­სე­ბო­ბის აუცი­ლებ­ლო­ბას?

- ცოდ­ვით და­ცე­მის შე­დე­გად ადა­მი­ა­ნი გახ­და ცოდ­ვის­კენ მიდ­რე­კი­ლი. ადა­მი­ა­ნი რომ სუ­ლი­ე­რად არ იყოს და­ცე­მუ­ლი და ზნე­ობ­რი­ვად მა­ღალ დო­ნე­ზე იდ­გეს, მას მი­წი­ე­რი მმარ­თ­ვე­ლო­ბა არ დას­ჭირ­დე­ბო­და.

- რო­გორც ვთქვით, რო­დე­საც ის­რა­ე­ლის ერ­მა სა­მე­ფო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ითხო­ვა, ამით გა­ნა­რის­ხა უფა­ლი, თუმ­ცა უფა­ლი მა­ინც უშ­ვებს რჩე­ულ ერ­ზე სა­მე­ფო მმარ­თ­ვე­ლო­ბას. ასე­ვე ით­ქ­ვა, რომ უფა­ლი დე­და­მი­წა­ზე უშ­ვებს იმ მმარ­თ­ვე­ლო­ბას, რაც ადა­მი­ან­თა უმე­ტე­სო­ბას სურს. რა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებს ეს ფაქ­ტი? სა­ინ­ტე­რე­სოა ისიც, რა სწავ­ლე­ბა აქვს ეკ­ლე­სი­ას რე­ვო­ლუ­ცი­ის, სა­ერ­თოდ, დე­და­მი­წა­ზე არამ­შ­ვი­დო­ბის­მ­ყოფ­ლო­ბის - შფო­თი­სა და არე­უ­ლო­ბის შე­სა­ხებ?

- უფა­ლი ყო­ველ­თ­ვის მი­უ­თი­თებს ადა­მი­ანს, რა არის მის­თ­ვის უკე­თე­სი, მაგ­რამ თუ ადა­მი­ა­ნი და­ჟი­ნე­ბით მიჰ­ყ­ვე­ბა თა­ვის ნე­ბას, უშ­ვებს, რომ მან ეს ნე­ბა აღის­რუ­ლოს, რად­გან არ უზღუ­დავს თა­ვი­სუ­ფალ ნე­ბას. რე­ვო­ლუ­ცი­ებს, ომებ­სა თუ სხვა სა­ხის არე­უ­ლო­ბებ­საც ადა­მი­ა­ნე­ბი აწყო­ბენ, ისევ და ისევ, თა­ვი­სუ­ფა­ლი ნე­ბით. უფა­ლი პი­რი­ქით, ცდი­ლობს, თი­თო­ე­ულ ჩვენ­განს აგ­ვა­რი­დოს უსი­ა­მოვ­ნე­ბა. შე­საძ­ლოა, ვინ­მემ იკითხოს - მაშ, რა­ტომ­ღა მოგ­ვ­ცა უფალ­მა თა­ვი­სუ­ფა­ლი ნე­ბა? - ასე რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო, ადა­მი­ა­ნი რო­ბოტს ემ­ს­გავ­სე­ბო­და. ღმერ­თ­მა კი კა­ცი თა­ვის ხა­ტად და მსგავ­სად შექ­მ­ნა - მის­ცა ის, რაც მხო­ლოდ მას ჰქონ­და, - თა­ვი­სუ­ფა­ლი ნე­ბა და შე­მოქ­მე­დე­ბის უნა­რი. რო­გორ გა­მო­ი­ყე­ნებს, ეს თვი­თონ ადა­მი­ან­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. სწო­რედ ამის გა­მოა, რომ ზოგ­ნი მო­ი­პო­ვე­ბენ სა­სუ­ფე­ველს, ზოგ­ნი კი - ვე­რა. მათ უფა­ლი კი არ სჯის, არა­მედ თა­ვი­ან­თი­ვე საქ­ცი­ე­ლის შე­დეგს იღე­ბენ იმის არა­და­ნიშ­ნუ­ლე­ბი­სა­მებრ გა­მო­ყე­ნე­ბის გა­მო, რაც უფალ­მა საცხოვ­ნებ­ლად და მა­რა­დი­უ­ლი ნე­ტა­რე­ბის მო­სა­პო­ვებ­ლად მოგ­ვ­ცა.

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)

ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"

უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"

ვინ არის შორენა ბეგაშვილის ყოფილი ქმრის მეუღლე, რომელიც უკრაინაში ცნობილი დიზაინერია