ვინ აიძულებს ქეთა ლორთქიფანიძეს, რომ "ქმარი" აშიმშილოს

"თაყვანისმცემლები ჯერ კიდევ საბავშვო ბაღში მყავდა. გაპრანჭვას როგორ ვახერხებდი, არ მახსოვს... როცა მამაჩემი - რეჟისორი ნუგზარ ლორთქიფანიძე შინ იყო, დედაჩემის თეატრალური გრიმით მაკიაჟს მიკეთებდა, ლამაზ ქსოვილებს ტანზე შემომახვევდა, მე კი ვთამაშობდი: ხან პრინცესა ვიყავი და ხანაც - სხვა ვინმე", - გვითხრა მსახიობმა ქეთა ლორთქიფანიძემ, რომელსაც 5 შვილი ჰყავს, მაგრამ ისეთ კარგ ფორმაშია, რომ მისი ასაკით უმცროს ბევრ გასათხოვარ გოგონას შეშურდება...

მაკიაჟი და სახის კანის მოვლა

- მაკიაჟს ყოველდღიურად არ ვიკეთებ, მაგრამ ხანდახან დილით ისე გამოვიყურები, რომ უბრალოდ, მაკიაჟის გარეშე გარეთ გასვლა შეუძლებელია (იცინის). როცა მსახიობი ხარ, ყურადღების ცენტრში ექცევი და შესაბამისად, მუდამ კარგ ფორმაში უნდა იყო. ჩემი დღის რეჟიმის გამო, ხანდახან ეს რთულია, მაგრამ მაქსიმალურად ვცდილობ, შინაგანად კარგი განწყობილება შევინარჩუნო და ეს ჩემს გარეგნობაზე ყოველთვის დადებითად აისახება (მნიშვნელობა არ აქვს, მაკიაჟით ვიქნები თუ - მის გარეშე). როცა დეპრესიული პერიოდი მაქვს, მაკიაჟიც არ მშველის. ასე რომ, ჩემი გარეგნობა ჩემს შინაგან მდგომარეობაზეა დამოკიდებული...

- სახის კანზე გრიმი უარყოფითად არ მოქმედებს?

- ალბათ მოქმედებს. მამიდა ხშირად მეუბნება, - საამაყო სულაც არ არის, როცა 36 წლის ასაკში სახის კანის დამატენიანებელ, მკვებავ კრემს არ იყენებო. არც ნაოჭის საწინააღმდეგო კრემი გამომიყენებია...

თმის ფერი და ვარცხნილობა

- შიშით ვამოწმებ, ჭაღარა ხომ არ ამომივიდა. იმას კი არ ვამბობ, - ვაიმე, ვბერდები-მეთქი, უბრალოდ, თმის შეღებვის პროცესი ძალიან მეზარება და მინდა, ბუნებრივი ფერი დიდხანს მქონდეს. მხოლოდ ერთხელ შევიღებე: სტუდენტი ვიყავი, როცა მელირება მოდაში შემოვიდა და მეც მომინდა. ოჯახში თავისუფლებით გათამამებული არ ვიყავი. მეშვიდე კლასში ყოფნისას, ყურები ჩუმად გავიხვრიტე და ამ ამბავს საკმაოდ დიდი სკანდალი მოჰყვა. ამიტომ 5-ფერიანი მელირება ოჯახის წევრებთან მოლაპარაკების შემდეგ გავიკეთე. ძალიან მალე "ჩამოირეცხა" და იძულებული გავხდი, თმა შემეღება. 1 თვე ბუნებრივ ფერზე ვიღებავდი, მაგრამ ეს იმდენად დამქანცველი და მტანჯველი იყო, რომ თმა შევიჭერი, შეღებილი ნაწილი მოვიშორე (იღიმის).

- თმის მოსავლელად ნიღბებს იყენებ?

- ნიღბებს ადრე ვიყენებდი, რადგან გარეგნობაში თმას ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ადგილს ვანიჭებ. გრძელი, ძალიან ხვეული თმა მქონდა და მას ფენს და თმის უთოს არ ვაკარებდი. თუმცა, მას მერე, რაც შევიჭერი, კარგად აღარ დაიხვა და გასწორება მიხდებოდა.

- სალონში ხშირად დადიხარ?

- სალონში სიარული მაშინ დავიწყე, როცა სერიალზე - "გოგონა გარეუბნიდან" - ვმუშაობდი. ხანდახან კვირაში სამჯერაც ვაკითხავდი სტილისტს... ახლა საკმაოდ ბევრნაირი ვარცხნილობის გაკეთება შემიძლია დამოუკიდებლად.

ვარჯიში და დიეტა

- ვარჯიში ჩემი სუსტი მხარეა: ბავშვობაში სპორტულ ტანვარჯიშზე, ფიგურულ სრიალსა და სამეჯლისო ცეკვებზე დავდიოდი, მაგრამ მას შემდეგ, რაც გავიზარდე, არც მივარჯიშია და არც მიცეკვია... ახლა წონაში 47 კილო ვარ, მაგრამ სტუდენტობისას 64-68 კილოგრამი ვიყავი და დიეტასაც ხშირად ვიცავდი. პირველი ფეხმძიმობისას წონაში საკმაოდ დავიკელი და სამშობიაროდან გამოსული ძალიან გამხდარი ვიყავი. 1 წლის მერე, ჩემი წონა ნელ-ნელა "ავკრიბე". 2 შვილის დედა ვიყავი, როცა თავისთავად გავხდი და მას მერე, დიეტა არ დამიცავს. ხორციანი კერძები და საერთოდ, ჭამა ძალიან მიყვარს! თუმცა, ცომეულს არ ვეტანები.

სამკაული და აქსესუარები

- ერთი პერიოდი, თავსაფარს უამრავი ადამიანი მჩუქნიდა. ჰოდა, ერთ მშვენიერ დღეს გარდერობის კარი რომ გამოვაღე, იმდენი სხვადასხვა ფერის შარფი აღმოვაჩინე, რომ "მომერიდა" და ჯერ ერთი "გამოვაძვრინე", მერე - მეორე და ნელ-ნელა მივეჩვიე. თუმცა, კაშნეები და შარფები დიდად არც ახლა მიყვარს; ძალიან უნდა მინდოდეს ან მჭირდებოდეს, რომ გავიკეთო. მზის სათვალეს არ ვიყენებ და ზამთარში ქუდიც არ მახურავს. ყურზე მუდმივად 1 პატარა, ოქროს საყურე მიკეთია, რომლის მოხსნა ხანდახან, გადაღების დროსაც მავიწყდება.

- განსაკუთრებულად რომელიმე სამკაული ან აქსესუარი თუ გიყვარს?

- 1 ბეჭედი განსაკუთრებულად მიყვარს. ის ჩემმა არაჩვეულებრივმა მეგობარმა - სალომე გრიგალაშვილმა მაჩუქა. არასოდეს ვიხსნიდი თითიდან და ის ადგილი, სადაც ბეჭედი მეკეთა, დამივიწროვდა (იღიმის). ასევე, ხშირად მეკეთა ბებიის ნაჩუქარი ბეჭედი, მაგრამ ბოლო დროს ძალიან გავხდი და ახლა დიდი მაქვს... ფრჩხილზე ლაქს არ ვისვამ, საკუთარი თითები არ მომწონს და ასე მგონია, ლაქით მათზე აქცენტს გავაკეთებ.

სამოსი

- ჩემი შოპინგი ყოველთვის მასშტაბურია: როცა ფულის დასახარჯად მაღაზიებში მივდივარ, ძალიან ბევრი ფიქრი არ მიყვარს: სამოსს რომ ვხედავ, ვიცი - მომიხდება თუ არა, მაგრამ ყოფილა შემთხვევა, როცა რაღაცის (ძირითადად - ფეხსაცმლის) ყიდვისას 2 დღეც მიფიქრია. ჩემი შოპინგი მრავალფეროვანია, რადგან ტანსაცმელი 5 შვილსაც უნდა ვუყიდო. ბევრჯერ, დილით გასული, შოპინგიდან, ღამით დავბრუნებულვარ. რა თქმა უნდა, ეს არ მღლის, პირიქით - დიდ სიამოვნებას მანიჭებს და მიღებული დადებითი ემოცია შეიძლება, მთელი თვე გამყვეს.

- საყიდლებზე მარტო დადიხარ?

- ხშირად ჩემი 13 წლის ქალიშვილი დამყვება. ის ყოველთვის სწორ რჩევებს მაძლევს... კაბები ძალიან მიყვარს. ჰოდა, თუ კაბა მიხდება და მომწონს, მასში არანაირი თანხის გადახდა არ მენანება.

საქმე

- მე, მაია დობორჯგინიძე და მარიამ ჯოლოგუა თეატრალური სტუდიის - "ეტ სეტერა" - დამფუძნებლები ვართ. სამწუხაროდ, ბოლო დროს იქ ვეღარ ვასწავლი, რადგან დატვირთული შემოდგომა მქონდა - ერთდროულად ბევრ პროექტზე ვიმუშავე. ასევე, "კომედი ჯგუფის" საბავშვო სტუდიაში - "თავდაყირა" - ვმუშაობ. მხიარული სტუდიაა თავისი პედაგოგებითა და აღსაზრდელებით. ასევე "კომედი არხის" სერიალში - "კოქტეილი" - ვმონაწილეობ. "კომედი ჯგუფმა" ფილმი "მისტერ ძიძა" გადაიღო. ძალიან სახალისო, ცოტა სენტიმენტალური ფილმია. მასში დედის როლს ვთამაშობ. ჩემი გმირის მეუღლისა და მისტერ ძიძის როლს კი, მიშა ანდღულაძე ასრულებს.

- ფილმშიც მრავალშვილიანი დედა ხარ?

- არა, ფილმში 2 შვილი - საბა და ელენე "მყავს"...

- "ღამის შოუს" სტუდიასთან თანამშრომლობის უფლება თუ გაქვს?

- "კომედი არხზე" ჩემს უფლებებს რაც შეეხება, არ გამირკვევია. "ღამის შოუდან" რომ დამიძახონ, გამიშვებენ თუ არა და ვერც იმას ვიტყვი, რომ რაიმე შემოთავაზებაsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! მაქვს... ისე კი "ღამის შოუ" ჩემი უსაყვარლესი გუნდია. სერიალს, ტელევიზიას იქ ვეზიარე, კამერასთან მუშაობა ვისწავლე. მოკლედ, მათი მადლიერი ვარ. სამწუხაროდ, ცხოვრებაში რაღაც იწყება და მთავრდება. არასოდეს დამიმალავს, რომ მათთან განშორება ჩემთვის საკმაოდ ტკივილიანი იყო. ხშირად, როცა ნოსტალგია მომეძალება, სერიალის - "გოგონა გარეუბნიდან" ვიდეოებს ვუყურებ. არ დაგიმალავთ - გუშინაც ასე მოვიქეცი (იღიმის)... "კომედი არხზე" მუშაობის დაწყებისას ძალიან ვღელავდი - საერთოდ, უცხო გარემოსთან ადაპტირება ძალიან მიჭირს, მაგრამ გამიმართლა, ახლობლებისგან სულ მესმოდა, რომ ეს არაჩვეულებრივი ხალხის გუნდი იყო, მაგრამ რეალობამ მოლოდინს გადააჭარბა. როცა დირექტორი - ალეკო მალხაზიშვილი შემხვდა და ხელი ჩამომართვა, მივხვდი - "კომედი არხის" სრულფასოვანი თანამშრომელი ვი­ყავი. თანამშრომლობა პო­ზიტიური განწყობილებით დავიწყეთ და აი, უკვე ფილმშიც გადამიღეს... თანამშრომლობის დაწყებისას ალეკო მალხაზიშვილმა მითხრა: სხვათა შორის, შენთვის სიურპრიზი მაქვს, 5 წუთი მოიცადეო. უცებ კარი გაიღო და გიორგი ვარდოსანიძე შემოვიდა. ალბათ გახსოვთ, ის სერიალში - "გოგონა გარეუბნიდან" ჩემი "მეუღლის" - ლევანიე ხომერიკის როლს ასრულებდა. მიხარია, რომ ამ არაჩვეულებრივ ადამიანთან ისევ ვთანამშრომლობ - სერიალ "კოქტეილშიც" ერთად აღმოვჩნდით.

- "კოქტეილში" შენი გმირი - ნინუცა უცნაური ბიჭის ცოლობაზე ოცნებობდა. მის აწ უკვე ქმარს ჭამა ძალიან უყვარს, ცოლის შერთვა კი ეზარებოდა.

- მგონი, პასუხისმგებლობის აღე­­ბის შიში, ზოგადად, მამაკაცების პრობლემაა. წყვილებს თავისუფალი ურთიერთობები ურჩევნიათ, მაგრამ ჩემს გმირს უნდოდა ოჯახი ჰქონოდა, რომ თანამშრომლებს ცოტა მასზეც ეჭორავათ. ალბათ შვილიც უნდოდა, რომლის გაჩენასაც ოჯახის ოფიციალურად შექმნამდე ვერ რისკავდა. მის საქციელს მარტივი ახსნა აქვს - უბრალოდ, თავისი რჩეული უყვარს. სიყვარული ხომ ბრმა არის?.. ნინუცას მეუღლე უზომოდ საყვარელი ადამიანია, ერთი ნაკლი კი ყველას აქვს. რა ქნას, თუ ჭამა უყვარს? მე მისი კარგად მესმის, მაგრამ სცენარისტები წერენ, რომ ჩემი პერსონაჟი "ქმარს" ვერ უგებს და აშიმშილებს (იცინის).

ოჯახი

- 5 შვილი მყავს: თომა, ნინო, თეოდორა, სესილი და იოანე. ჩემი მეუღლე - ზაზა არაჩვეულებრივი ადამიანია. ის ყოველთვის მხარში მიდგას. მან შემაძლებინა, რომ დღეს ბევრგან ვმუშაობ, დისკომფორტი არასოდეს მექმნება. ასეთი მეუღლე ჩემთვის პიროვნულადაც დიდი მუხტია, რომ მუდამ მხნედ, ფორმაში ვიყო და საქმე ვაკეთო... შინ აბსოლუტურად სხვანაირი ვარ. მინდა, ბავშვებთან მკაცრიც ვიყო, მაგრამ ზოგჯერ სახლიდან დილით ადრე გამოვდივარ და გვიან დაღლილი ვბრუნდები, ჰოდა, ასეთ დროს კიდევ სიმკაცრის გამოჩენა მგონი, არ ივარგებს. მე და ჩემს მეუღლეს მოვალეობები ისე გვაქვს გადანაწილებული, რომ სიმკაცრის გამოჩენა ხშირად არ მიწევს.

დასვენება, გართობა

- მეგობრებთან ერთად, თბილისში საყვარელ კაფეს ხშირად ვსტუმრობ. როცა გადავიღლები და უხასიათოდ ვარ, მეუღლე მეუბნება, - ქეთ, მეგობრებთან ერთად სადმე წადი, გულს გადააყოლებ, გახალისდებიო. ეს მართლაც მეხმარება...

- გასართობად მეუღლესთან ერთად არ მიდიხარ ხოლმე?

- როგორ არა, მაგრამ ზოგჯერ მხოლოდ მეგობრების გარემოცვაში ყოფნაც საჭიროა.

ეთო ყორღანაშვილი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)