"ახალშეუღლებული" მხიარული ეკრანული წყვილი

როლანდ ოქროპირიძე და ნინო შავგულიძე "ღამის შოუს" სტუდიის ახალ სერიალში - "ჩვენი ამბავი" მონაწილეობენ. ისინი კომიკური წყვილის - ღვინის მოყვარული გიორგისა და ეჭვიანი თამუნას როლით შეეცდებიან, მაყურებლების გული დაიპყრონ. ნინოს მიაჩნია, რომ გიორგი კარგი ქმარია, როლანდი კი ფიქრობს, რომ რეალურად, ნინო გიორგის მსგავს მეუღლეს არ ისურვებდა. როგორც მსახიობმა გვითხრა, ქალისგან ისტერიკული ეჭვიანობა არასდროს უგრძნია, ზომიერი კი - მისთვის სასიამოვნოც არის... მიაჩნია, რომ პერსონაჟის "გამოსაკვეთად" წონაში 25 კილოგრამის და ღიპზე ბანჯგვლების მომატება არ აწყენდა.

ნინო:

- პროფესიით მსახიობი ვარ. თეატრში ვმუშაობ. 5 წელი ვცდილობდი, "ღამის შოუს" სტუდიას რომელიმე პროექტში დავჭირვებოდი და არც ერთი კასტინგი არ გამომიტოვებია. როგორც იქნა, ჩემთვისაც გამოჩნდა რაღაც და საუკეთესო როლზე დამამტკიცეს!

- შენ და როლანდმა ერთმანეთი გადასაღებ მოედანზე გაიცანით?

- კი. თუმცა, მის შესახებ მანამდეც მსმენია.

როლანდი:

- სხვათა შორის, ჩვენ ერთმანეთს პირობა მივეცით, რომ საუკეთესო "მეუღლეები" ვიქნებით...

ნინო:

- ხელისგულზე უნდა მატაროს!

როლანდი:

- ნინომ კი საღამოს ფეხისგულები უნდა მომფხანოს (იცინის).

- რეალური მეუღლე ასე განებივრებს?

- არა, ეს ამბავი რეალურთან არაფერ შუაშია.

ნინო:

- მოდი, სხვა მეუღლეებზე არ ვილაპარაკოთ, თორემ მე ეჭვიანობის ხასიათზე დავდგები (იცინის).

- როლანდ, როგორი რეაქცია გქონდა, როცა შეიტყვე, რომ "მეუღლედ" ნინო შეგირჩიეს?

- ძალიან მომეწონა! შევნიშნე, ვიგრძენი და ვნახე, რომ ნინო ძალიან კარგი გოგო და ნიჭიერი მსახიობია. მგონი, ჩვენი პერსონაჟებისთვის მსახიობები ზუსტად შეარჩიეს.

ნინო:

- სხვათა შორის, გიორგის როლისთვის რამდენიმე კანდიდატი იყო. ხან ერთ "მეუღლესთან" ვცადე ბედი, ხან - მეორესთან... მოკლედ, ამ კასტინგის მეშვეობით, მრავალჯერ "განათხოვარი" ვარ. როლანდს ვგულშემატკივრობდი - ძალიან მინდოდა, ჩემი პარტნიორი ყოფილიყო. მისი პერსონაჟი - გიორგი ნამდვილი ქართველი ვაჟკაცია, ღვინის მოყვარული... ბედნიერი ვიყავი, როცა შევიტყვე, რომ როლზე როლანდი დაამტკიცეს. ძალიან კომიკური წყვილი შევქმენით: ქმარი ძალიან მაღალი, "დევი" კაცია, ცოლი კი ტანდაბალი, გამხდარი გოგო.

როლანდი:

- კარგი იქნება, თუ ამ როლისთვის ღიპს "მოვუშვებ" და (მაისურს ზემოთ იწევს. - ავტ.) ბეწვებსაც დავიმატებ...

ნინო:

- გეხვეწები, მითხარი, - ამაზე მეტი ბანჯგვლი რაში გჭირდება?!

როლანდი:

- ეს რა ბანჯგვლებია? შენ ეტყობა, ბანჯგვლებში არ მოხვედრილხარ (იცინიან)...

ნინო:

- ჰო, მიუხედავად იმისა, რომ მრავალჯერ "განათხოვარი" ვარ, ასეთ ადგილას მართლაც არ ვყოფილვარ.

- რეალურად დაოჯახებული ხარ?

- არა და შვილიც არ მყავს.

როლანდი:

- ბიჭებო, იჩქარეთ! სინამდვილეშიც ისეთი ეჭვიანი კი არ არის, როგორიც - სერიალშია. ცოტათი კი ვარო, - მითხრა...

ნინო:

- ცოტათი კი არა, გვარიანად ეჭვიანი ვარ, მაგრამ ჩემი პერსონაჟისგან განსხვავებით, არ ვიმჩნევ. აი, უკვე 25 წლის გახლავართ, მაგრამ მაინც მგონია, რომ გათხოვებისთვის ჯერ ძალიან ახალგაზრდა ვარ - 16 წლის ასაკში ჩავრჩი.

- როლანდ, შენ თუ ხარ ეჭვიანი?

- მგონი - არა. კარგი ინტუიცია მაქვს და როცა ვგრძნობ, რომ ადამიანი ისე არ იქცევა, როგორც უნდა იქცეოდეს, საეჭვო ამბის გარკვევას მაშინვე ვიწყებ, საკუთარ აზრსაც ხმამაღლა გამოვთქვამ... ასეთ შემთხვევაში, ჩუმად ყოფნა არ მჩვევია.

- შენთვის ტაფა ან მსგავსი რამ თუ უჩუქებიათ?

- ტაფა - არა, კომპასი მაჩუქეს. ალბათ, კომპასი უფრო მჭირდებოდა. არა, ორიენტაცია კაცურ პონტშიც ძალიან კარგი მაქვს - საკმაოდ ჩამოყალიბებული და მიზანმიმართული, მაგრამ კომპასი მაინც მჭირდება, რადგან ზოგადად, გეზს რომ ავიღებ, მაინც აღმოჩნდება ხოლმე, რომ სხვა მიმართულებით მივდივარ.

- ახლობლებისთვის საჩუქარს იოლად არჩევთ?

ნინო:

- უპირველეს ყოვლისა, ვიცი, რომ ქმარს არ უნდა ვაჩუქო ისეთი ტაფა, რომელსაც ზეთი არ სჭირდება! უბრალოდ, მე რაც მომწონს, სხვებს იმას ვჩუქნი. ჰოდა, არჩევანში ბევრჯერ შევმცდარვარ: ჩემი შერჩეული საჩუქარი ბევრს არ მოსწონებია.

როლანდი:

- არა, ვინმე კარგ ტაფას ან ქვაბს თუ მაჩუქებს, უარს არ ვიტყვი. ზოგადად, სამზარეულოს ნივთები "მევასება", ყველაზე მაგრად - დანები! მაქსიმალურად ვცდილობ, სხვებისთვის საჩუქრები სწორად შევარჩიო. ზოგჯერ შერჩევა მიჭირს და ამ დროს ეს საკითხი ტვინში მიტრიალებს, მტანჯავს, მერე კი უცებ შეიძლება, პრობლემა მარტივად მოვაგვარო. ისე, როცა ფული გაქვს, საჩუქრის არჩევაც იოლია.

- ეკრანულმა პარტნიორებმა დამეგობრება თუ მოასწარით?

ნინო:

- მე მისი ტელეფონის ნომერი ჯერ არ მაქვს და არც მას აქვს ჩემი.

როლანდი:

- როგორ არა, მე მაქვს შენი ტელეფონის ნომერი!

ნინო:

- მართლა? რატომ?!

როლანდი:

- საჭიროა: რა იცი, რაში დამჭირდება? სერიალში ჩემი "მეუღლე" ხარ. ჰოდა, გვინდა თუ არა, ერთმანეთთან კონტაქტი ხშირად მოგვიწევს.

ნინო:

- მართალია. მე მისი ტელეფონის ნომერი იმიტომ არ მაქვს, რომ თითქმის 24 საათი ერთად ვართ.

როლანდი:

- ჰოდა, გადავწყვიტეთ, ახლა ერთადაც დავიძინოთ: როლში "შესასვლელად" ეს აუცილებელია.

ნინო:

- სხვათა შორის, გადაღებიდან შინ რომ მივედი, იქაურობა აღარ მომეწონა - სერიალის სახლი მომინდა (იცინის).

როლანდი:

- სერიალში ჩვენს სახლს საძინებელი არ აქვს, მაგრამ ყველაფერს გავაკეთებ, რომ ჰქონდეს!

ნინო:

- როლიკო იღვწის, რომ სასწრაფოდ, საძინებელი ოთახი გაგვიკეთონ. ამბობს, - საძინებელში ერთად რატომ არ შევდივართო? ამის გამო ყოველთვის უკმაყოფილოა. პერსონაჟების გამო შეწუხდა: ადამიანებს საძინებელი ოთახი არ აქვთ, რომ იქ რაღაც იმაიმუნონო...

როლანდი:

- რას ჰქვია, იმაიმუნონ? მაგას შენ მაიმუნობას ეძახი (იცინის)?!

- როლანდ, როგორც ვიცი, შოთიკო კალანდაძის ფილმში, სადაც ეროტიკულ სცენაში მონაწილეობ, შენი როლი დიდად არ მოგწონს, ამ სერიალში კი ძალიან მონდომებული ჩანხარ...

- იმ ნამუშევარს არ შეიძლება, "ფილმი" დაარქვა. მგონი, შოთიკოც ასე მიიჩნევს. უბრალოდ, ვიდეოჩანახატია... სერიალში კი ჩემი და ნინოს პერსონაჟები მოსიყვარულე ცოლ-ქმარი არიან და უცებ - ერთმანეთს შორდებიან! ეს არ მომწონს, ამას ვაპროტესტებ! ეს ჩემთვის უცხოა! მე მაყურებელი საძინებელში მიცნობს (იცინის)!

- იქნებ გადაღებისას იღლები და წამოწოლა გინდა?

- დიახ, თუნდაც: ამას წინათ, გადაღებისას თავისუფალი დრო რომ მქონდა, რამდენჯერმე "ჩემი" მეგობრის - მექალთანე ნიკას ლოგინში მეძინა და "ქალის სუნი" ამდიოდა, "შინ" მისულს კი ნინო მეჩხუბა... მოკლედ, ერთი ამბავი იყო!

- ნინო, რომელ თეატრში მუშაობ?

- სოხუმის სახელმწიფო დრამატული თეატრის მსახიობი ვარ, სპექტაკლები კი მარჯანიშვილის თეატრის სხვენში გვაქვს ხოლმე. კიდევ, დაახლოებით 5 ფილმში ვარ გადაღებული. ახლახან გადაღებებზე ბარსელონაში ვიყავი... სერიალის - "ჩვენი ამბავი" პრომოების ეთერში გასვლის შემდეგ ქუჩაში ხალხი მცნობს და, რა თქმა უნდა, ეს ძალიან მსიამოვნებს.

- შეძლებთ, რომ სერიალის - "შუა ქალაქში" მერე ხალხს თქვენი პერსონაჟები შეაყვაროთ?

- უკვე თვე-ნახევარია, რაც ამაზე ვნერვიულობ. ღამეები არ მძინავს. პირველი სეზონის მსახიობები მესიზმრება, მერე - მეორის, მესამის... ასე "ავდივარ" მეთექვსმეტე სეზონამდე. თან, მსახიობების ხმაც ჩამესმის. მაყურებლების ნაწილი ახალი სერიალის დაწყების გამო გახარებულია, რადგან ძველი მობეზრებული ჰქონდათ; ნაწილი - ძალიან გაბრაზებულია: სერიალი ეთერში გასული არ იყო, რომ ჩვენ მიმართ ნეგატიურ დამოკიდებულებას ავლენდნენ... დარწმუნებული ვარ, უარყოფითი დამოკიდებულება ძალიან მალე შეეცვლებათ და ყველა შეგვიყვარებს - კარგი შემოქმედებითი ჯგუფი გვყავს.

როლანდი:

- წინა პროექტი წარმატებული იყო და ხალხს მართლა ძალიან შეუყვარდა მასში მონაწილე ყველა მსახიობი. გულწრფელად რომ გითხრათ, ძალიან არ ვნერვიულობ, მაგრამ მინდა, "ჩვენი ამბავიც" შეიყვარონ. მაყურებლებს ჩვენ მიმართ კარგი დამოკიდებულება თუ ექნებათ, უკეთ გაერთობიან და ჩვენც კარგად ვიქნებით (იღიმის).

ეთო ყორღანაშვილი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)