რამდენიმე დღის წინ სოციალურ ქსელში გავრცელდა ჟურნალისტ შალვა რამიშვილის მიმართვა ვანო მერაბიშვილისადმი, სადაც რამიშვილი ყოფილ პრემიერ-მინისტრს ციხეში მოქცევის საკუთარ გამოცდილებას უზიარებს და რჩევას აძლევს, როგორ აიცდინოს თავიდან ცემა და ციხისთვის დამახასიათებელი სხვა არასასურველი სიურპრიზები... როგორც ჟურნალისტმა ჩვენთან საუბარში აღნიშნა, იგივე რჩევების გათვალისწინება მალე გიგი უგულავასა და მიხეილ სააკაშვილსაც მოუწევთ, რადგან მათი დაკავება გარდაუვალია.
- საზოგადოებაში გაჩნდა აზრი, რომ სამართალი მოდის, ოღონდ ურმით და მხოლოდ მათთვის, ვინც კოალიციასთან არის დაახლოებული. თქვენ რას ფიქრობთ?
- მე კოალიციისგან შორს არ ვარ, მაგრამ ჩემი საქმე, ბექაურის აღიარებასა და ჩემს დაკავებას ვგულისხმობ, არ მიმდინარეობს იმ ინტენსივობით, როგორც მე მინდა. ვიღაცები დაიკითხნენ, მაგრამ ეს არ არის საკმარისი. თუმცა, მე მესმის, რატომაც ხდება ასე, - ძალიან ბევრი საქმეა და ძალიან ცოტა პროკურორი.
- ყოფილი პრემიერ-მინისტრის დაკავებას ელოდით?
- კი, ბუნებრივია ველოდი, რადგან მას ძალიან ბევრი დანაშაული აქვს ჩადენილი. როგორც "ახერმოძელებს", ისე დანარჩენ საზოგადოებას არავითარი საფუძველი არ აქვს იფიქროს, რომ მერაბიშვილი უსაფუძვლოდ მიაბრძანეს ციხეში. ზოგადად, იმასთან დაკავშირებით, თუ რამ გადაიყოლა ეს ხელისუფლება, ჩემი მკაფიოდ ჩამოყალიბებული მოსაზრება მაქვს, - სააკაშვილს უნდოდა, ორი ბატონის მსახური ყოფილიყო. თან დემოკრატობას იჩემებდა, თანაც საქართველოში აშენებდა აზიური ტიპის ავტოკრატიულ სახელმწიფოს, სადაც მთელი ძალაუფლება მის ხელში იქნებოდა კონცენტრირებული, სრულ მორჩილებაში ეყოლებოდა მედია-საშუალებები და სასამართლო, თუმცა ამ ყველაფერს რის ვაი-ვაგლახით ფუთავდა და დასავლეთის თვალში ისე წარმოაჩენდა, თითქოს დემოკრატიის შუქურა იყო. ამან დაღუპა კიდეც სააკაშვილიც და ლამის მთელი ქვეყანაც. თუმცა, ბოლომდე მიყვანაც ვერ გაბედა ბევრი დიქტატორივით.
- როგორ ფიქრობთ, რატომ? დასავლეთს გაუწია ანგარიში?
- დასავლეთის ფაქტორიც იყო და პირადი გამბედაობაც არ ეყო. მთავარია, რომ ვერ შეძლო. საბოლოოდ, ამ ხელისუფლების მოცილებაში უდიდესი როლი ითამაშა ციხის კადრებმაც. ტაქტიკური თვალსაზრისით, ამ კადრების გავრცელებამ "ახერმოძელებში" ისეთი შოკი გამოიწვია, რომ წამოსადგომად და ძალების მოსაკრებად, არც ძალა ეყოთ და არც დრო.