"ტემ­პე­რა­მენ­ტი­ა­ნი, თავ­ნე­ბა და ფი­ცხია. მოს­წონს ფლირ­ტი; სა­სურ­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნის მო­ხიბ­ვლა წამ­ში შე­უძ­ლია. სხვის მიერ დაშ­ვე­ბულ შეც­დო­მებ­ზე გა­მოც­დი­ლე­ბის მი­ღე­ბის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი უნა­რი აქვს. ყვე­ლაფ­რის გა­კე­თე­ბა და მიღ­წე­ვა მო­მენ­ტა­ლუ­რად სურს და ყვე­ლა­ზე უმ­ნიშ­ვნე­ლო წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბაც კი ხა­სი­ათს უფუ­ჭებს", - ასე ახა­სი­ა­თე­ბენ ას­ტრო­ლო­გე­ბი მა­ი­მუ­ნის წელ­ში და­ბა­დე­ბულ ვერძს. რაში ეთან­ხმე­ბა მსა­ხი­ო­ბი ნინო გა­ჩე­ჩი­ლა­ძე ას­ტრო­ლო­გებს და რაში - არა, ამას ინ­ტერ­ვი­უ­დან შე­ი­ტყობთ. გარ­და ამი­სა, ნინო ახა­ლი ფილ­მის - "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლე­ბი" შე­სა­ხე­ბაც გვე­ლა­პა­რა­კა, რომ­ლის გა­და­ღე­ბა­საც "ფორ­მუ­ლა კრე­ა­ტი­ვი" რამ­დე­ნი­მე დღე­ში და­ი­წყებს.

- პი­რა­დი ჰო­როს­კო­პი შედ­გე­ნი­ლი გაქვს?

- არა. ამის სურ­ვი­ლი მქონ­და, მაგ­რამ არ მო­ვინ­დო­მე. ჩემი ნიშ­ნის და­ხა­სი­ა­თე­ბა წა­კი­თხუ­ლი მაქვს.

- ას­ტრო­ლო­გე­ბი ამ­ბო­ბენ, - ცვა­ლე­ბა­დი ხა­სი­ა­თით გა­მო­ირ­ჩე­ვაო...

- ძა­ლი­ან ცვა­ლე­ბა­დი ხა­სი­ა­თი მაქვს; ზოგ­ჯერ ჩემი ხა­სი­ა­თის თა­ვა­დაც მე­ში­ნია. რა­ტომ? - ცვა­ლე­ბა­დი ხა­სი­ა­თი არას­ტა­ბი­ლუ­რო­ბას ნიშ­ნავს, არას­ტა­ბი­ლუ­რი ადა­მი­ა­ნი კი სან­დო არ არის. ბოლო დროს ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლე და მგო­ნი, სტა­ბი­ლურ ადა­მი­ა­ნად ვყა­ლიბ­დე­ბი. ხა­სი­ა­თის ცვა­ლე­ბა­დო­ბა თი­ნე­ი­ჯე­რო­ბის წლებ­ში უფრო მე­ტად მა­ხა­სი­ა­თებ­და. ძა­ლი­ან იმ­პულ­სუ­რი ვარ. შე­იძ­ლე­ბა რა­ღაც და­უ­ფიქ­რებ­ლად ვთქვა და ადა­მი­ანს გული ვატ­კი­ნო. ჩემი იმ­პულ­სუ­რო­ბის გამო ბო­დი­შიც მო­მიხ­დია. ბოლო დროს ვცდი­ლობ, უმე­ტე­სად პო­ზი­ტი­ურ გან­წყო­ბა­ზე ვიყო. სი­ცო­ცხლე ხომ უფ­ლის დიდი სა­ჩუ­ქა­რია და მინ­და, ისე ვი­ცხოვ­რო, რომ ყო­ვე­ლი დღე მაქ­სი­მა­ლუ­რად კარ­გად გა­მო­ვი­ყე­ნო... მარ­თა­ლია, დღეს გა­და­ღე­ბა უნდა გვქო­ნო­და და გა­და­ი­დო, მაგ­რამ ერთი კარ­გი საქ­მე მა­ინც გა­ვა­კე­თე - ინ­ტერ­ვი­უ­ზე დაგ­თან­ხმდი.

- "ჭკვი­ა­ნი, მო­ხერ­ხე­ბუ­ლი და გა­მომ­გო­ნე­ბე­ლია".

- გა­მომ­გო­ნე­ბე­ლი ბავ­შვო­ბა­ში ვი­ყა­ვი - თო­ჯი­ნებს ვკე­რავ­დი, რომ­ლებ­საც მერე შრო­მის კა­ბი­ნეტ­ში კი­დებ­დნენ. მო­ხერ­ხე­ბუ­ლი და ჭკვი­ა­ნი ვარ თუ არა? - ამა­ში ცოტა არ იყოს, ეჭვი მე­პა­რე­ბა.

- "მას ყვე­ლაფ­რის გა­კე­თე­ბა და მიღ­წე­ვა მო­მენ­ტა­ლუ­რად სურს და ყვე­ლა­ზე უმ­ნიშ­ვნე­ლო წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბაც კი ხა­სი­ათს უფუ­ჭებს".

- პრობ­ლე­მე­ბი და წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბე­ბი მთრგუ­ნავს. ვცდი­ლობ, ყვე­ლა ბა­რი­ე­რი უმ­ტკივ­ნე­უ­ლოდ გა­დავ­ლა­ხო. თუმ­ცა, ეს რო­გორ გა­მომ­დის, არ ვიცი.

- "ბევ­რი მათ­გა­ნი გა­უ­ბე­და­ო­ბი­თა და ყოყ­მა­ნით გა­მო­ირ­ჩე­ვა".

- როცა საქ­მე რა­ი­მე მნიშ­ვნე­ლო­ვან სა­კითხს ეხე­ბა, გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა მი­ჭირს. მირ­ჩევ­ნია დავ­ფიქ­რდე, ყვე­ლა­ფე­რი ავ­წონ-დავ­წო­ნო. პი­რად ცხოვ­რე­ბა­შიც ასე ვარ, ბევ­რს ვფიქ­რობ.

- ზოგ­ჯერ ბევ­რი ფიქ­რიც ცუ­დია...

- გე­თან­ხმე­ბი, მაგ­რამ პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ში რაც უფრო ფრთხი­ლად იქ­ნე­ბი და წინ­და­ხე­დუ­ლე­ბას გა­მო­ი­ჩენ, მით უკე­თე­სია. ეს არის სა­კი­თხი, რა­მაც ადა­მი­ა­ნი შე­იძ­ლე­ბა ძა­ლი­ან გა­ა­ბედ­ნი­ე­როს ან პი­რი­ქით - გა­ა­უ­ბე­დუ­როს.

- დღეს შენს პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ში რა ხდე­ბა?

- სამ­წუ­ხა­როდ, არა­ფე­რიც არ ხდე­ბა. სა­მა­გი­ე­როდ, ჩემი გმი­რის პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ში ბევ­რი სი­ახ­ლეა...

- რო­გო­რი უნდა იყოს მა­მა­კა­ცი, რომ მო­გე­წო­ნოს?

- ჩემ­ნა­ი­რი უნდა იყოს; ერ­თმა­ნეთს უნდა ვგავ­დეთ, ერ­თნა­ი­რი გე­მოვ­ნე­ბა გვქონ­დეს. ურ­წმუ­ნო, გა­უ­ნათ­ლე­ბელ ადა­მი­ან­თან სა­ერ­თო ენას ვე­რას­დროს გა­მოვ­ნა­ხავ. კი­დევ, მა­მა­კაცს ბევ­რი კრი­ტე­რი­უ­მით ვა­ფა­სებ. ამ სა­კითხს შე­იძ­ლე­ბა ცოტა მკაც­რად ვუდ­გე­ბი, მაგ­რამ სხვაგ­ვა­რად არ შე­მიძ­ლია.

- შენი ხა­სი­ა­თით ბი­ჭებს ხომ არ აფრ­თხობ?

- შე­იძ­ლე­ბა, მაგ­რამ ნამ­დვი­ლი მა­მა­კა­ცი თუ არის, არ დაფრ­თხე­ბა. არ მეს­მის, ჭკვი­ა­ნი ქა­ლე­ბის მა­მა­კა­ცებს რა­ტომ ეში­ნი­ათ?

- ჭკვი­ან მა­მა­კა­ცებს არ ეში­ნი­ათ!

- ჰოდა, ზუს­ტად ასე­თი ადა­მი­ა­ნი მჭირ­დე­ბა (იღი­მის).

- "ტემ­პე­რა­მენ­ტი­ა­ნი, თავ­ნე­ბა და ფეთ­ქე­ბა­დია".

- თავ­ნე­ბო­ბა ცოტა თავ­ხე­დო­ბა­საც ნიშ­ნავს. თავ­ხე­დი - არა, უფრო - თავ­შე­კა­ვე­ბუ­ლი ვარ. ცოტა სი­ჯი­უ­ტეც მა­ხა­სი­ა­თებს. ფეთ­ქე­ბა­დი გახ­ლა­ვართ, რა­საც ვნა­ნობ. ვცდი­ლობ, დას­კვნე­ბი ცხელ გულ­ზე არ გა­ვა­კე­თო, არ ვი­მოქ­მე­დო. ყვე­ლა­ფე­რი, რა­ზეც აქამ­დე ვი­ლა­პა­რა­კეთ, ბავ­შვო­ბა­ში უფრო მე­ტად მქონ­და. ახლა მგო­ნი, დავ­ბრძენ­დი და იმის გა­მოს­წო­რე­ბას ვცდი­ლობ, რაც ჩემ­ში არ მომ­წონს.

- "არ იცის წყე­ნის გულ­ში ჩა­დე­ბა..."

- მარ­თა­ლია!

- "ძა­ლი­ან ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე ადა­მი­ა­ნია. ზოგი მი­იჩ­ნევს, რომ ყვე­ლა­ფერ­ში ცხვი­რის ჩა­ყო­ფა უყ­ვარს".

- ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე ჩემს პრო­ფე­სი­ა­ში ვარ, ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში სი­ახ­ლე­ე­ბი სულ მა­ინ­ტე­რე­სებს. თუმ­ცა, სხვის ცხოვ­რე­ბა­ში ცხვირს არას­დროს ვყოფ, არ ვჭო­რა­ობ.

- შენ­ზე ჭო­რე­ბი გა­გი­გო­ნია?

- ჩემ­ზე - ნაკ­ლე­ბად, ჩემს დაზე, თა­კო­ზე კი ბევ­რი ჭორი მსმე­ნია. მას პა­ტი­ე­ბის უნა­რი აქვს და შე­უძ­ლია იმ ადა­მი­ან­თან, რო­მე­ლიც ჭო­რებს უვრცე­ლებს, ურ­თი­ერ­თო­ბა გა­აგ­რძე­ლოს, ეს კი ჩემ­თვის წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია; ასეთ ადა­მი­ან­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის გაგ­რძე­ლე­ბა იმას ნიშ­ნავს, რომ სა­კუ­თა­რი თა­ვიც მო­ვი­ტყუო და ისიც მო­ვა­ტყუო... შენ ჩემ­ზე ჭო­რე­ბი გსმე­ნია?

- მხო­ლოდ ერთი შემ­თხვე­ვა მახ­სენ­დე­ბა: ლე­ვან ჯი­ბღაშ­ვილ­თან და­გა­წყვი­ლეს.

- ეგ ხე­ლოვ­ნუ­რად აგო­რე­ბუ­ლი ჭორი იყო; უნ­დო­დათ, სე­რი­ალ­ში მეტი ინ­ტრი­გა შე­ე­ტა­ნათ. ამა­ზე მეც და ლე­ვან­მაც ბევ­რი ვი­ცი­ნეთ.

- მში­შა­რა ხარ?

- გა­უ­ბე­და­ვი უფრო ვარ, ვიდ­რე - მში­შა­რა. რის­კზე წას­ვლა მი­ჭირს.

- "ის წარ­მა­ტე­ბუ­ლია თა­ვი­სი ამ­ბი­ცი­უ­რი ბუ­ნე­ბის გამო".

- წარ­მა­ტე­ბუ­ლი მხო­ლოდ ამ­ბი­ცი­უ­რი ბუ­ნე­ბის გამო არ ვარ. წარ­მა­ტე­ბა დიდი შრო­მის გა­რე­შე არ მო­დის. როცა რა­მის კე­თე­ბის უნა­რი გაქვს, ცოტა ამ­ბი­ცი­აც გიჩ­ნდე­ბა. ისე, ჯან­სა­ღი ამ­ბი­ცია ცუდი არ არის.

- "სა­სიყ­ვა­რუ­ლო ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში ერ­თგუ­ლია და ყვე­ლა დე­ტალს პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით ეკი­დე­ბა".

- ნამ­დვი­ლად ასეა! ყვე­ლა დე­ტალს ყუ­რა­დღე­ბა არ უნდა მი­აქ­ციო, მაგ­რამ რა ვქნა, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩემი მგრძნო­ბი­ა­რე ბუ­ნე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე­ობს.

- "საქ­მეს ალ­ღოს ად­ვი­ლად უღებს. შე­უძ­ლია ნა­ხე­ვარ სა­ათ­ში გა­ა­კე­თოს ის, რის გა­კე­თე­ბა­საც სხვე­ბი მთელ სა­ათს ან­დო­მე­ბენ".

- გან­წყო­ბას გა­აჩ­ნია, თო­რემ შე­იძ­ლე­ბა, საქ­მე 15 წუთ­შიც მო­ვაგ­ვა­რო.

- "იმა­ვე წარ­მა­ტე­ბით ხარ­ჯავს ფულს, რო­გორც გა­მო­ი­მუ­შა­ვებს".

- რომ გი­თხრა, - იმ­ხე­ლა ხელ­ფა­სი მაქვს, რომ აღარ ვიცი, სად ან რო­გორ დავ­ხა­ჯო-მეთ­ქი, - მო­გა­ტყუ­ებ. ჩემი შე­მო­სავ­ლი­დან გარ­კვე­უ­ლი თან­ხის და­ზოგ­ვა შე­იძ­ლე­ბა, მაგ­რამ ვერ ვა­ხერ­ხებ.

- "არც ერთ სხვა ნი­შანს არ შე­უძ­ლია ხალ­ხთან ისე მარ­ტი­ვად კო­მუ­ნი­კა­ცია, რო­გორც მა­ი­მუნს. მას შე­უძ­ლია გა­გა­ცი­ნოს მა­შინ, როცა ტი­რი­ლის გან­წყო­ბა­ზე ხარ".

- ხალ­ხთან კო­მუ­ნი­კა­ცია არას­დროს მი­ჭირ­და. ვიცი, ვის რო­გორ უნდა მი­ვუდ­გე, რომ მის­თვის ჩემ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა სა­სი­ა­მოვ­ნო იყოს. ვა­ღი­ა­რებ, ეს ჩემი უპი­რა­ტე­სო­ბაა.

- "მოს­წონს ფლირ­ტი და მარ­ტი­ვად იქ­ცევს სხვის ყუ­რა­დღე­ბას. სა­სურ­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნის მო­ხიბ­ვლა წამ­ში შე­უძ­ლია".

- კი, ასეა (იცი­ნის)!

- შენს ქა­ლურ ხრი­კებ­ზე რა იტყვი?

- რა­ტომ­ღაც, ქალი ეშ­მა­კო­ბას­თან ასო­ცირ­დე­ბა. მე თუ მკი­თხავ, ყვე­ლა ქალ­მა უნდა იცო­დეს, თუ რო­გორ მო­ა­წო­ნოს მა­მა­კაცს თავი; ყვე­ლას უნდა ჰქონ­დეს თა­ვი­სი ხრი­კე­ბი, მაგ­რამ ამ ხრი­კებ­ში უნდა იდოს დიპ­ლო­მა­ტია.

- "ის კარ­გად ახერ­ხებს გრძნო­ბე­ბით მა­ნი­პუ­ლი­რე­ბას".

- ამ შემ­თხვე­ვა­ში ას­ტრო­ლო­გებს ვერ და­ვე­თან­ხმე­ბი: სხვი­სი გრძნო­ბე­ბით არას­დროს მი­თა­მა­შია!

- "მა­ი­მუ­ნი პი­რად ცხოვ­რე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბულ ამ­ბებს გო­ნე­ბით აფა­სებს და არა - გუ­ლით".

- ეგ­რეა. თუმ­ცა, ვერც იმას ვი­ტყვი, რომ ასეთ დროს გუ­ლის კარ­ნა­ხის უგუ­ლე­ბელ­ყო­ფა ხდე­ბა. მა­მა­კა­ცის ჯი­ბის სის­ქე ჩემ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი არ არის. მთა­ვა­რია, იყო შრო­მი­სუ­ნა­რი­ა­ნი, გქონ­დეს ინ­ტე­რე­სი, შე­გეძ­ლოს გა­მო­ი­მუ­შაო და წარ­მა­ტე­ბას ყო­ველ­თვის მი­აღ­წევ. ჩემ­თვის უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სია, ადა­მი­ან­თან თავს კომ­ფორ­ტუ­ლად ვგრძნობ­დე, ერ­თმა­ნეთს პა­ტივს ვცემ­დეთ, ინ­ტე­რე­სებს ვით­ვა­ლის­წი­ნებ­დეთ. ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში სი­უ­ხე­შე არ მიყ­ვარს.

- გქო­ნია თუ არა შემ­თხვე­ვა, როცა მხო­ლოდ გუ­ლის კარ­ნა­ხით იმოქ­მე­დე და არა - გო­ნე­ბის?

- მქო­ნია და მი­ნა­ნია!

- შეც­დო­მე­ბის დაშ­ვე­ბის გე­ში­ნია?

- ძა­ლი­ან! წა­გე­ბას ვერ ვი­ტან.

- მი­ზან­და­სა­ხუ­ლი ხარ?

- ვარ. ჩემი მი­ზა­ნია, საყ­ვა­რე­ლი საქ­მე ვა­კე­თო. კა­ტე­გო­რი­უ­ლად არ მომ­წონს გა­მო­ნათ­ქვა­მი: მი­ზა­ნი ამარ­თლებს სა­შუ­ა­ლე­ბას. ეს "სა­შუ­ა­ლე­ბა" ბინ­ძუ­რი არ უნდა იყოს; ბინ­ძუ­რი სა­შუ­ა­ლე­ბით მიღ­წე­ულ მი­ზანს ფასი ეკარ­გე­ბა.

- "მისი ინ­ტუ­ი­ცია წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბამ­დე მი­დის".

- კარ­გა ხანს მე­გო­ნა, რომ ცუდი ინ­ტუ­ი­ცია მქონ­და, მაგ­რამ თურ­მე, ვცდე­ბო­დი; ბოლო დროს აღ­მო­ვა­ჩი­ნე, რომ ეს გრძნო­ბა ძა­ლი­ან კარ­გად მაქვს გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი.

- "ბევ­რის­თვის მისი პი­როვ­ნე­ბა მთე­ლი ცხოვ­რე­ბის მან­ძილ­ზე გა­მო­ცა­ნად რჩე­ბა".

- ერ­თფე­რო­ვა­ნი არ ვარ და იმი­ტომ! ვფიქ­რობ, ეს ცუდი არ არის.

- "სა­კუ­თარ მო­საზ­რე­ბებს და შე­ხე­დუ­ლე­ბებს სხვებს გულ­ღი­ად არას­დროს უზი­ა­რებს".

- მხო­ლოდ ძა­ლი­ან ახ­ლო­ბელ ადა­მი­ა­ნებს ვუ­ზი­ა­რებ.

- "სხვის მიერ დაშ­ვე­ბულ შეც­დო­მებ­ზე გა­მოც­დი­ლე­ბის მი­ღე­ბის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი უნა­რი აქვს".

- ვა­ი­მე!!! ეს სი­ტყვე­ბი ზუს­ტად ჩემ­ზეა ნათ­ქვა­მი... როცა შენ გარ­შე­მო ბევ­რი ოჯა­ხი ინ­გრე­ვა და იხ­სე­ნებ, ეს ოჯა­ხე­ბი რო­გორ შე­იქ­მნა, ძა­ლა­უ­ნე­ბუ­რად ცდი­ლობ, სხვე­ბის მიერ დაშ­ვე­ბუ­ლი შეც­დო­მე­ბი გა­ით­ვა­ლის­წი­ნო. მინ­და თუ არ მინ­და, ეს ჩემს ქვეც­ნო­ბი­ერ­ში ილე­ქე­ბა და შე­იძ­ლე­ბა, ცუდ გავ­ლე­ნა­საც ახ­დენს.

- "მის ცხოვ­რე­ბა­ში უმ­თავ­რეს როლს უახ­ლო­ე­სი გა­რე­მოც­ვა და პარტნი­ო­რი თა­მა­შო­ბენ".

- ბავ­შვო­ბის დრო­ინ­დე­ლი ბევ­რი მე­გო­ბა­რი და ვფიქ­რობ, რჩე­უ­ლი მე­გობ­რე­ბის სა­ხით კარ­გი გა­რე­მოც­ვა მყავს. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლებ­საც სე­რი­ა­ლის - "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლე­ბი" გა­და­ღე­ბი­სას და­ვუ­მე­გობ­რდი. არ მინ­და, ჩვე­ნი დიდი "ოჯა­ხი" და­ი­შა­ლოს.

- შენი გმი­რის, კა­ტოს ცხოვ­რე­ბა­ში რა ხდე­ბა?

- მას ერთი აბე­ზა­რი თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი ჰყავს, რო­მელ­საც თა­ვი­დან მალე მო­ი­შო­რებს... მოს­წონს მე­ზო­ბე­ლი ბიჭი, რო­მელ­თა­ნაც ურ­თი­ერ­თო­ბას აა­წყობს და მო­მა­ვალ­ში რა­ღაც ამ­ბე­ბიც გან­ვი­თარ­დე­ბა...

- ამ­ბო­ბენ, - ფილ­მის - "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლე­ბი" გა­და­ღე­ბა უნდა და­ი­წყო­სო. ეს სი­მარ­თლეა?

- დიახ. "ფორ­მუ­ლა კრე­ა­ტი­ვი" გა­და­ღე­ბებს სა­ვა­რა­უ­დოდ, 1 თვე­ში და­ი­წყებს. უნ­დათ, რომ ფილ­მი სა­ა­ხალ­წლოდ უჩ­ვე­ნონ მა­ყუ­რე­ბელს.

- წარ­მა­ტე­ბას გი­სურ­ვებ!

- რა, ას­ტრო­ლო­გე­ბი ჩემ­ზე სხვას არა­ფერს ამ­ბო­ბენ? მინ­დო­და, ეს ინ­ტერ­ვიუ კი­დევ გაგ­რძე­ლე­ბუ­ლი­ყო...

თა­მუ­ნა კვი­ნი­კა­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)