მსოფლიო
პოლიტიკა
საზოგადოება

19

თებერვალი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

მთვარის ოცდამეერთე დღე დაიწყება 01:59-ზე, მთვარე მორიელშია კარგი დღეა ფინანსური საკითხების მოსაგვარებლად; გუნდური მუშაობისთვის; ვაჭრობისთვის. ამ დღეს შეიძლება “მეგობრობის დღე“ ვუწოდოთ. კარგია საერთო მიზნისთვის გაერთიანება, მომავლის დასახვა. კარგია მგზავრობა, მივლინება; საქმიანობის შეცვლა. მოაგვარეთ საოჯახო საქმეები; დაისვენეთ. კარგი დღეა ქორწინებისა და ნიშნობისათვის. ერთგულების ფიცის დასადებად; მავნე ჩვევებისგან გასათავისუფლებლად. ნუ გადატვირთავთ ღვიძლს. გაისეირნეთ სუფთა ჰაერზე. მოიმატებს სტრესული და სარისკო ქმედებების რაოდენობა. მოსალოდნელია ტრავმები, ქირურგიული ჩარევის ალბათობა.
მეცნიერება
სამართალი
კონფლიქტები
სპორტი
მოზაიკა
Faceამბები
სამხედრო
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"არ ვიცი, საიდან მაქვს ძალა, მაგრამ კარგად ვარ, არ ინერვიულოთ!" - ჟურნალისტის ბრძოლა რეჟიმების წინააღმდეგ და გზა თავისუფლებისკენ: შიმშილობის მე-19 დღე
"არ ვიცი, საიდან მაქვს ძალა, მაგრამ კარგად ვარ, არ ინერვიულოთ!" - ჟურნალისტის ბრძოლა რეჟიმების წინააღმდეგ და გზა თავისუფლებისკენ: შიმშილობის მე-19 დღე

უკვე 19 დღეა, რაც ჟურ­ნა­ლის­ტი, "ბა­თუ­მე­ლე­ბი­სა“ და“ნეტ­გა­ზე­თის თა­ნა­დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი და დი­რექ­ტო­რი მზია ამაღ­ლო­ბე­ლი შიმ­ში­ლობს.

ის11 იან­ვარს ორ­ჯერ და­ა­კა­ვეს. პირ­ვე­ლად საპ­რო­ტეს­ტო ში­ნა­არ­სის პლა­კა­ტის გაკ­ვრის გამო, რო­მელ­ზეც ეწე­რა “იფი­ცე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო”, მე­ო­რედ - ბა­თუ­მის პო­ლი­ცი­ის უფ­როს ირაკ­ლი დგე­ბუ­ა­ძის­თვის სი­ლის გაწ­ვნის ბრალ­დე­ბით, რაც 4-დან 7 წლამ­დე პა­ტიმ­რო­ბას ით­ვა­ლის­წი­ნებს. ინ­ცი­დენტს წინ უძღო­და და­პი­რის­პი­რე­ბა და ჭყლე­ტა მო­ნა­წი­ლე­ებ­სა და პო­ლი­ცი­ას შო­რის.

2024 წლის 14 იან­ვარს ბა­თუ­მის სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლომ, მო­სა­მარ­თლემ ნინო სა­ხე­ლაშ­ვილ­მა, პრო­კუ­რა­ტუ­რის შუ­ამ­დგომ­ლო­ბა გა­ი­ზი­ა­რა და მზია ამაღ­ლო­ბე­ლი პა­ტიმ­რო­ბა­ში და­ტო­ვა. წი­ნა­სა­სა­მარ­თლო სხდო­მის თა­რი­ღად 4 მარ­ტი, 11:00 სა­ა­თი გა­ნი­სა­ზღვრა.

15 იან­ვარს მზია ამაღ­ლო­ბელ­მა სპე­ცი­ა­ლურ სა­გა­მო­ძი­ე­ბო სამ­სა­ხურს პო­ლი­ცი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბის ეზო­სა და გან­ყო­ფი­ლე­ბის შე­ნო­ბა­ში მის მი­მართ არა­სა­თა­ნა­დო მო­პყრო­ბის ფაქ­ტებ­ზე ინ­ფორ­მა­ცია მი­ა­წო­და.

მისი თქმით, და­კა­ვე­ბის შემ­დგომ ირაკ­ლი დგე­ბუ­ა­ძე აყე­ნებ­და სი­ტყვი­ერ შე­უ­რა­ცხყო­ფას. უკვე პო­ლი­ცი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში კი რამ­დენ­ჯერ­მე შე­ე­ცა­და, მას ფი­ზი­კუ­რად გას­წო­რე­ბო­და, თუმ­ცა პო­ლი­ცი­ის სხვა თა­ნამ­შრომ­ლებ­მა შეძ­ლეს მისი შე­კა­ვე­ბა და ოთა­ხი­დან გაყ­ვა­ნა.

მზია ამაღ­ლო­ბე­ლი აღ­ნიშ­ნავს, რომ ირაკ­ლი დგე­ბუ­ა­ძე რამ­დენ­ჯერ­მე შე­ვი­და ოთახ­ში და გა­ნაგ­რძობ­და აგ­რე­სი­ულ მო­პყრო­ბას მის მი­მართ. ერთ-ერთი შეს­ვლი­სას კი მან მზია ამაღ­ლო­ბელს სა­ხე­ში შე­ა­ფურ­თხა. მი­სი­ვე ბრძა­ნე­ბის შე­სა­ბა­მი­სად, ამაღ­ლო­ბელს გარ­კვე­უ­ლი დრო­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში არ ეძ­ლე­ო­და წყლის და­ლე­ვი­სა და სა­პირ­ფა­რე­შო­თი სარ­გებ­ლო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა.

"პო­ლი­ცი­ელ­ზე თავ­დას­ხმის“ ბრალ­დე­ბით და­კა­ვე­ბულ ქალს 4-დან 7 წლამ­დე პა­ტიმ­რო­ბა ემუქ­რე­ბა...

მრავ­ლის­მე­ტყვე­ლია, რომ და­კა­ვე­ბუ­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი სა­სა­მარ­თლო პრო­ცეს­ზე მა­რია რე­სას წიგ­ნით - "რო­გორ და­ვა­მარ­ცხოთ დიქ­ტა­ტო­რი“ წარ­სდგა. ნო­ბე­ლი­ან­ტი ფი­ლი­პი­ნე­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი მა­რია რესა მზია ამაღ­ლო­ბე­ლის სა­სა­მარ­თლო პრო­ცესს გა­მო­ეხ­მა­უ­რა და პლატ­ფორ­მა X-ზე გა­ა­ზი­ა­რა პოს­ტე­ბი, რო­მელ­საც დარ­თუ­ლი აქვს მზი­ას სა­სა­მარ­თლო პრო­ცე­სის ფო­ტო­ე­ბი. ”საპ­რო­ტეს­ტო აქ­ცი­ე­ბის 47 დღის შემ­დეგ… ეს წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია #თა­ვი­სუფ­ლე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს“ - წერს მა­რია რესა.

ჟურ­ნა­ლის­ტის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის მო­თხოვ­ნით აქ­ცი­ე­ბი ყო­ველ­დღე იმარ­თე­ბა თბი­ლის­სა და ბა­თუმ­ში.

მი­უ­ხე­და­ვად არა ერთი მხრი­დან თხოვ­ნი­სა, მზია მტკი­ცედ დგას და პრო­ტეს­ტის უკი­დუ­რეს ზო­მას - შიმ­ში­ლო­ბას არ წყვეტს, რაც მის სი­ცო­ცხლეს რის­კის ქვეშ აყე­ნებს.

"დე­მოკ­რა­ტია არ არის სა­ჩუ­ქა­რი, ჩვენ­მა სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ ეს ყვე­ლა­ზე კარ­გად იცის და ეს გა­მოჩ­ნდა ახ­ლაც. შიმ­ში­ლო­ბა რომ შევ­წყვი­ტო ჩავ­თვლი, რომ თა­ნა­ზი­ა­რი ვარ ამ უსა­მარ­თლო­ბის“ - ამ­ბობს მზია. "იბ­რძო­ლეთ, სა­ნამ გვი­ა­ნი არ არის!“ - შე­მოთ­ვა­ლა სა­კან­ში გა­მომ­წყვდე­ულ­მა ჟურ­ნა­ლის­ტმა, რო­მე­ლიც რამ­დე­ნი­მე დღეა, რაც ქვეყ­ნის დე­მოკ­რა­ტი­ის­თვის ბრძო­ლის და სი­ტყვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის სიმ­ბო­ლოდ იქცა.

  • "მზია ამ­ბობს, არ ვიცი, სა­ი­დან მაქვს ძალა, მაგ­რამ კარ­გად ვარ, არ ინერ­ვი­უ­ლო­თო“

მა­ნა­ნა ამაღ­ლო­ბე­ლი, მზი­ას ძმის­შვი­ლი:

მა­ნა­ნა მზი­ას­თან ერ­თად

"მზია ჩემი მა­მი­და და მა­მი­და­ზე ბევ­რად მე­ტია. მას დიდი როლი აქვს ჩემი დედ­მა­მიშ­ვი­ლე­ბის აღ­ზრდა-გა­ნათ­ლე­ბა­ში და ადა­მი­ა­ნე­ბად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში. 1992 წელს 6 წლის ვი­ყა­ვი, როცა მამა, მზი­ას 28 წლის ძმა ავ­ტო­კა­ტას­ტრო­ფა­ში გარ­და­იც­ვა­ლა. მზია დედ­მა­მიშ­ვი­ლებ­ში ყვე­ლა­ზე პა­ტა­რაა, მა­შინ ის პირ­ვე­ლი კურ­სის სტუ­დენ­ტი იყო. დედა, ბებო და მზია დარ­ჩნენ 4 პა­ტა­რა ბავ­შვით სო­ფელ ჭვა­ნა­ში (შუ­ა­ხე­ვის რა­ი­ო­ნის სო­ფე­ლი), სა­შუ­ა­ლო სკო­ლა იქ და­ვამ­თავ­რეთ. მა­მი­და და-ძმებს მზრუნ­ვე­ლობ­და და მფარ­ვე­ლობ­და, მზია იყო ჩვე­ნი დე­დაც, მა­მაც და ყვე­ლა­ფე­რი. არ არ­სე­ბობ­და შა­ბათ-კვი­რა, ჩვენ­თან არ ამო­სუ­ლი­ყო. როცა სკო­ლა და­ვამ­თავ­რეთ, ბა­თუმ­ში წა­ვე­დით სას­წავ­ლებ­ლად და მზი­ას­თან ვიზ­რდე­ბო­დით. ის ყვე­ლა­ნა­ი­რად გვერ­დში გვედ­გა - მო­რა­ლუ­რად, ფი­ნან­სუ­რად, რაც კი შე­იძ­ლე­ბა ადა­მი­ანს და­დე­ბი­თი გა­აჩ­ნდეს, მზი­ას­გან გვაქვს. მისი დამ­სა­ხუ­რე­ბაა დღეს ვინც ვარ...

მზი­ას ჯან­მრთე­ლო­ბა (არ და­ვა­კონ­კრე­ტებ, რა აწუ­ხებს) არ უწყობს ხელს, ყვე­ლა მისი და­ა­ვა­დე­ბა სტრე­სი­თაა გა­მოწ­ვე­უ­ლი - ჯერ ძმა (მა­მა­ჩე­მი) გარ­და­ეც­ვა­ლა, 4 წე­ლი­წად­ში მამა. თა­ვი­დან აპი­რებ­და, სა­ერ­თოდ შე­ე­წყვი­ტა სწავ­ლა და სო­ფელ­ში დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო, დე­და­ჩემს დახ­მა­რე­ბო­და. არ და­უშ­ვეს, ვი­ნა­ი­დან ყვე­ლა­ზე მე­ტად მის გარ­დაც­ვლილ ძმას ეწყი­ნე­ბო­და. მა­მას დიდი სურ­ვი­ლი იყო მზი­ას ეს­წავ­ლა. მზი­ამ დე­დას უთხრა, ბავ­შვებ­მა სკო­ლა და­ას­რუ­ლონ და მერე მე მივ­ხე­და­ვო, ასეც მო­იქ­ცა, სი­ტყვა შე­ას­რუ­ლა. მერე მოხ­და ისე, რომ მე­ო­რე ძმის შვი­ლი გარ­და­ეც­ვა­ლა, 24 წლის თეო, მზი­ას შვი­ლი­ვით გაზ­რდი­ლი გო­გო­ნა... ჩათ­ვა­ლეთ, რომ მზი­ას შვი­ლი მო­უკ­ვდა. ამ სტრე­სე­ბის ფონ­ზე მას სე­რი­ო­ზუ­ლი ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მე­ბი და­ე­წყო. ახლა, ამ შიმ­ში­ლო­ბის ფონ­ზე, არ ვიცი, რა იქ­ნე­ბა, ძა­ლი­ან ვნერ­ვი­უ­ლობთ. მზი­ამ გუ­შინ­წინ დაგ­ვი­რე­კა, პირ­ვე­ლად გა­ვი­გო­ნე მისი ხმა. ხომ ვიც­ნობ და ვიცი, რო­გო­რი ხმის ტემ­ბრი და თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლი სა­უ­ბა­რი აქვს. ის ძა­ლი­ან მშვი­დად და ხმა­დაბ­ლა გვე­სა­უბ­რა, თით­ქოს ცდი­ლობ­და არ დაღ­ლი­ლი­ყო, თით­ქოს თავს ძა­ლას ატან­და. გვი­თხრა, კარ­გად ვარ, არ ინერ­ვი­უ­ლო­თო, - კი­დევ იქეთ გვამ­შვი­დებ­და, მო­მი­ყე­ვით, ბავ­შვე­ბი რო­გორ არი­ან, სამ­სა­ხუ­რებ­ში თუ და­დი­ხარ­თო. ვე­ცა­დე და­მერ­წმუ­ნე­ბი­ნა, რა­ღაც­ნა­ი­რად შიმ­ში­ლო­ბის ფორ­მა შე­ეც­ვა­ლა, ამა­ზე არ გა­მიგ­რძე­ლა სა­უ­ბა­რი და მი­თხრა, - ეს ჩემი არ­ჩე­ვა­ნია და სხვა თე­მა­ზე მე­ლა­პა­რა­კე­თო. მას მტკი­ცედ აქვს გა­და­წყვე­ტი­ლი, რა­საც აკე­თებს, აქვს უსა­მარ­თლო­ბის გან­ცდა...

მზია, ზო­გა­დად, ძა­ლი­ან პრინ­ცი­პუ­ლი ადა­მი­ა­ნია და აქვს მტკი­ცე ხა­სი­ა­თი, ამი­ტომ ძა­ლი­ან მე­ში­ნია, ვთხო­ვე, არ და­უშ­ვას, რამე და­ე­მარ­თოს და თუ რამე სიმპტო­მი ექ­ნე­ბა, არ მო­ით­მი­ნოს. ამას იმი­ტომ ვამ­ბობ, რომ მზია ბევ­რჯერ ყო­ფი­ლა ძა­ლი­ან ცუ­დად, მაგ­რამ ამა­ზე კრინ­ტი არ დას­ცდე­ნია, არ ვიცი, თავს იმ­დე­ნად აკონ­ტრო­ლებ­და, თუ ინ­ტე­ლექ­ტი არ აძ­ლევ­და ამის სა­შუ­ა­ლე­ბას, სიმპტო­მე­ბი გა­მო­ემ­ჟღავ­ნე­ბი­ნა. ძა­ლი­ან უბ­რა­ლო და ძლი­ე­რი სუ­ლის ადა­მი­ა­ნია, რო­მე­ლიც თავ­ზე არას­დროს ფიქ­რობს, სულ სხვა­ზე ზრუ­ნავს. ახ­ლაც კი, საკ­ნი­დან ბავ­შვებ­ზე და ჩვენ­ზე ზრუ­ნავს, ბავ­შვებს მი­ხე­დეთ, ჩემ­ზე არ იდარ­დოთ, არ მინ­და, რომ ტე­ლე­ვი­ზორ­ში გხე­დავ­დეთ, ამას ძა­ლი­ან გან­ვიც­დიო (საპ­რო­ტეს­ტო აქ­ცი­ებ­ზე რომ გავ­დი­ვართ, მგო­ნი, ამას სა­კან­ში ტე­ლე­ვი­ზი­ით უყუ­რებს). ძა­ლი­ან ვნერ­ვი­უ­ლობ მზი­ას ჯან­მრთე­ლო­ბა­ზე, უამ­რა­ვი პრობ­ლე­მა აქვს, რაც თეოს სიკ­ვდი­ლის მერე და­ე­წყო. ისიც არ ვიცი, აწ­ვდი­ან თუ არა წამ­ლებს.

ძა­ლი­ან მე­ში­ნია, არ და­ე­წყოს ჯან­მრთე­ლო­ბის შე­უქ­ცე­ვა­დი პრო­ცე­სე­ბი, რაც სი­ცო­ცხლის­თვის სა­ში­ში იქ­ნე­ბა, არ წა­მო­ვი­დეს ორ­გა­ნო­ე­ბის უკ­მა­რი­სო­ბა იმი­ტომ, რომ სა­უ­ბარ­ში შე­ვა­ტყვე, ძა­ლი­ან ნელა სა­უბ­რობ­და და იყო დაღ­ლი­ლი. ამ­ბობს, - არ ვიცი, სა­ი­დან მაქვს ძალა, მაგ­რამ კარ­გად ვარ, არ ინერ­ვი­უ­ლო­თო. მე ხომ ვიცი, ეს რა­ტომ თქვა - ჩვენ რომ არ ვი­ნერ­ვი­უ­ლოთ. მისი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა, პირ­ველ რიგ­ში, ხალ­ხზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ცოტა არ იყოს, მა­ო­ცებს ზო­გი­ერ­თე­ბის გულ­გრი­ლო­ბა. მზია სას­წრა­ფოდ უნდა გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლონ თო­რემ, იმ­დე­ნად პრინ­ცი­პუ­ლია, შე­იძ­ლე­ბა თავი შეს­წი­როს ამ უსა­მარ­თლო­ბას და ქვე­ყა­ნას. მზია იმ­დე­ნად პატ­რი­ო­ტია, ამას ვერ აგიხ­სნით, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა მუ­შა­ობს და რა­საც აკე­თებ­და, ყვე­ლა­ფე­რი მისი ქვეყ­ნის და ქა­ლა­ქის კე­თილ­დღე­ო­ბას ეძღვნე­ბო­და. მე­ტყო­და ხოლ­მე, ვერც კი წარ­მო­იდ­გე­ნენ, რამ­დე­ნი რამ მაქვს გა­კე­თე­ბუ­ლი ქვეყ­ნის­თვი­სო. მის სამ­სა­ხურ­ზე ვე­რა­ფერს ვი­ტყვი, არ ვარ კომ­პე­ტენ­ტუ­რი და ჩა­ხე­დუ­ლი, მაგ­რამ მას კარ­გად ვიც­ნობ, ჩათ­ვა­ლეთ, ჩემს დე­და­ზე გე­სა­უბ­რე­ბით. ვიცი, რომ არ გა­უ­ხარ­დე­ბა ხელი ჩა­ვიქ­ნი­ოთ, ჩვე­ნი საქ­მი­ა­ნო­ბა არ გა­ვაგ­რძე­ლოთ, და­ვით­რგუ­ნოთ, მაგ­რამ ძა­ლი­ან გვი­ჭირს... ექი­მი ვარ, სამ­სა­ხურ­ში დღე­ში რამ­დე­ნი­მე პა­ცი­ენტს ვი­ღებ, ვცდი­ლობ, არა­ფე­რი შე­ვიმ­ჩნიო, მაგ­რამ ეს ყვე­ლა­ფე­რი რამ­დენ ხანს გას­ტანს, არ ვიცი. რაც შე­იძ­ლე­ბა მალე უნდა შე­წყდეს ეს ყვე­ლა­ფე­რი, თო­რემ დღი­თი დღე პა­ნი­კუ­რი ში­შე­ბი მი­პყრობს, ცუ­დად არ დამ­თავ­რდეს ეს ამ­ბა­ვი“.

  • რე­ჟი­მებ­თან მებ­რძო­ლი

ეთერ თუ­რა­ძე, ონ­ლა­ინ­გა­მო­ცე­მე­ბის - "ბა­თუ­მე­ლე­ბი­სა“ და "ნეტ­გა­ზე­თის“ თა­ნა­დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი:

ეთერ თუ­რა­ძე

"ჩვე­ნი არ­ჩე­ვა­ნი არას­დროს ყო­ფი­ლა რე­ჟი­მებ­თან ბრძო­ლა, ჩვე­ნი არ­ჩე­ვა­ნი იყო ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის ობი­ექ­ტუ­რი ინ­ფორ­მა­ცი­ის მი­წო­დე­ბა. ისე მოხ­და, რომ ხში­რად დიდი აგ­რე­სი­ის მსხვერ­პლი ვი­ყა­ვით. ჯერ ას­ლა­ნის პე­რი­ოდ­ში გავ­ხდით ძი­რი­თა­დი სა­მიზ­ნე, რად­გან რე­გი­ონ­ში ფაქ­ტობ­რი­ვად არ არ­სე­ბობ­და სხვა კრი­ტი­კუ­ლი გა­მო­ცე­მა. მა­შინ "ბა­თუ­მე­ლე­ბი“ ბეჭ­დუ­რი გა­მო­ცე­მა იყო, კვი­რა­ში ერთხელ გა­მო­დი­ო­და და არც თუ დიდი ტი­რა­ჟით. ამის მი­უ­ხე­და­ვად რე­ჟი­მი მარ­თალ სი­ტყვას არ გვპა­ტი­ობ­და, სულ მო­ღა­ლა­ტე­ებ­სა და "სო­რო­სის­ტებს" გვი­ძახ­დნენ, არ გვიშ­ვებ­დნენ სა­ჯა­რო სივ­რცე­ებ­ში, მოკ­ლედ, ჩვენს მი­მართ ყვე­ლა ტი­პის ძა­ლა­დო­ბა იყო გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი და ბევ­რჯერ გავ­ხდით თავ­დას­ხმის ობი­ექ­ტი - იყო რო­გორც ფი­ზი­კუ­რი თავ­დას­ხმე­ბი, ასე­ვე ტექ­ნი­კის გა­ნად­გუ­რე­ბა. მახ­სოვს ის დღე­ე­ბი, როცა ოფის­თან ავ­ტო­მა­ტე­ბით შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი პი­რე­ბი მოც­ვივ­დნენ და ჰა­ერ­ში ის­როდ­ნენ. მრა­ვალ­გზის დაგ­ვი­ლე­წეს ტექ­ნი­კა, აპა­რა­ტე­ბი, ყვე­ლა ჩვე­ნი თა­ნამ­შრო­მე­ლი ნა­ცე­მი იყო, მუდ­მი­ვად ვი­დევ­ნე­ბო­დით. ჩვე­ნი ერთი თა­ნამ­შრო­მე­ლი გა­ი­ტა­ცეს და მერე სას­ტი­კად ნა­ცე­მი სა­დღაც ჭა­ობ­ში იპო­ვეს უგო­ნო მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში.

იყო ასე­თი ინ­ცი­დენ­ტიც: სტამ­ბა­ში მი­ვი­ტა­ნეთ ნო­მე­რი და გა­ზე­თის და­ბეჭდ­ვას ვე­ლო­დე­ბო­დით მე და მზია, ღა­მე­ნა­თე­ვე­ბი და მშივ­რე­ბი ვსხედ­ვართ მან­ქა­ნა­ში, პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბი მო­ვიდ­ნენ და გვე­უბ­ნე­ბი­ან, თქვენს შე­სა­ხებ ინ­ფორ­მა­ცია გვაქვს, რომ ნარ­კო­ტი­კე­ბის ზე­მოქ­მე­დე­ბის ქვეშ ხართ და უნდა და­გა­კა­ვო­თო. მარ­თლა წაგ­ვიყ­ვა­ნეს, გზა­ში გა­ვუშ­ვით ზარი ტე­ლე­ფონ­ზე მე­გო­ბარ ჟურ­ნა­ლის­ტებ­თან, დი­პ­კორ­პუ­სის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­თან, ისი­ნი ყვე­ლა­ფერს ის­მენ­დნენ. რო­დე­საც პო­ლი­ცი­ა­ში მიგ­ვიყ­ვა­ნეს, და­კი­თხვა დაგ­ვი­წყეს (ნარ­კო­ტი­კე­ბის გა­სა­ღე­ბა­ზე იყო სა­უ­ბა­რი, ასე მახ­სოვს), რა თქმა უნდა, ბრალს უარ­ვყოფ­დით და ვუ­თხა­რით, რომ გა­ზე­თის და­ბეჭდ­ვას ვე­ლო­დე­ბო­დით. ნა­ხე­ვარ სა­ათ­ში გაგ­ვიშ­ვეს. როცა გა­მოვ­დი­ო­დით, კარ­ში უამ­რა­ვი ჟურ­ნა­ლის­ტი დაგ­ვხვდა და მათ ყვე­ლა­ფე­რი მო­ვუ­ყე­ვით. აჭა­რის იმ­ჟა­მინ­დელ­მა შს მი­ნის­ტრმა გან­ცხა­დე­ბა გა­ა­კე­თა და თქვა, ისი­ნი არ დაგ­ვი­კა­ვე­ბია, ჩვენ­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ზე იყ­ვნე­ნო.

სა­ა­კაშ­ვი­ლის რე­ჟი­მის პი­რო­ბებ­ში, "ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცი­ის“ მერე, "ბა­თუ­მე­ლე­ბი“ მათ­თვის სა­სურ­ვე­ლი მე­დია ვი­ყა­ვით იმი­ტომ, რომ ას­ლა­ნის პი­რო­ბებ­ში მათ მო­კავ­ში­რედ გან­ვი­ხი­ლე­ბო­დით, ბუ­ნებ­რი­ვია. მა­ლე­ვე და­ვი­წყეთ იმ რე­ჟი­მის კრი­ტი­კაც, რაც მათ­თვის მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო, გვე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ ამ ფორ­მატ­ში არ უნდა გვე­მუ­შა­ვა. მახ­სოვს, სა­ში­ნე­ლი რე­აქ­ცია ჰქონ­დათ იმა­ზე, როცა დავ­წე­რეთ, რომ ას­ლა­ნის მან­ქა­ნე­ბი ისე გა­იყ­ვა­ნეს, აღ­რი­ცხუ­ლი არ იყო. ვსვამ­დით კი­თხვებს, სად წა­იყ­ვა­ნეს ისი­ნი, ვისი ცოლი მოძ­რა­ობ­და აბა­ში­ძის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის მან­ქა­ნით და ა.შ. ეს იმით და­ი­წყო, როცა ერთ-ერთი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რის ცოლი მან­ქა­ნის სა­ჭეს­თან აღ­მოჩ­ნდა. იქ მერე რა­ღაც ფონ­დი შე­იქ­მნა, რო­მელ­შიც აბა­ში­ძის რე­ჟი­მის და­კა­ვე­ბუ­ლი მა­ღა­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რებს ქო­ნე­ბებს არ­თმევ­დნენ და ფულს იმ ფონდში რი­ცხავ­დნენ. ამ გა­და­სა­ხე­დი­დან მი­მაჩ­ნია, რომ იმ ადა­მი­ა­ნებს მო­პა­რუ­ლი ფული ხალ­ხის­თვის უნდა და­ებ­რუ­ნე­ბი­ნათ, მაგ­რამ არა იმ ფორ­მით. ამის სა­მარ­თლებ­რი­ვი რე­გუ­ლა­ცია არ არ­სე­ბობ­და და ვინ რას და რო­გორ გან­კარ­გავ­და, გა­უ­გე­ბა­რი იყო. ეს ფონ­დი გა­ნი­ხი­ლე­ბო­და რო­გორც შავი ხვრე­ლი და ამა­ზე ბევ­რს ვწერ­დით.

წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან კონ­ფლიქ­ტი და­ი­წყო და სა­ჯა­რო სივ­რცე­ებ­ში არ გვიშ­ვებ­დნენ, ინ­ფორ­მა­ცი­ას არ გვაწ­ვდიდ­ნენ და ა.შ. კულ­მი­ნა­ცია ის იყო, რომ 2009 წელს, კუდ-ი ცდი­ლობ­და ჩვე­ნი თა­ნამ­შრომ­ლის გა­ტა­ცე­ბას, ის გა­მო­ექ­ცა მათ, მერე ურე­კავ­დნენ და ემუქ­რე­ბოდ­ნენ. იმ ნო­მერ­ზე გა­დავ­რე­კეთ და აღ­მოჩ­ნდა კუდ-ელის ნო­მე­რი. დაგ­ვი­ბა­რეს კუდ-ში, ჩვე­ნი თა­ნამ­შრო­მე­ლი მარ­ტო უნდა აეყ­ვა­ნათ შე­ნო­ბა­ში, ჩვენ არ გვიშ­ვებ­დნენ, მაგ­რამ მზი­ამ ეს არ და­უშ­ვა და მისი და­ჟი­ნე­ბით შე­ვე­დით. აღ­მოჩ­ნდა, რომ ჩვენს იმ თა­ნამ­შრო­მელს პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბის კად­რე­ბით აშან­ტა­ჟებ­დნენ. მო­ვა­ხერ­ხე და ყვე­ლა­ფე­რი ჩა­ვი­წე­რე, მერე გა­მო­ძი­ე­ბას წარ­ვუდ­გი­ნე.

ბევ­რი ვიბ­რძო­ლეთ და გვე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ ჩვე­ნი რე­დაქ­ცი­ით თურ­ქე­თის და რუ­სე­თის სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბი იყ­ვნენ და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი. მოკ­ლედ, ეს საქ­მე სა­ხელ­მწი­ფომ არ გა­მო­ი­ძია, ჩვენ ვი­ცო­დით მხო­ლოდ ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის სა­ხე­ლე­ბი, ერთ-ერთი იყო უფ­რო­სი, ვინ­მე და­ვი­თი. ბო­ლოს იქე­დან გა­მო­ვაღ­წი­ეთ, გა­დავ­რჩით და ჩა­ნა­წე­რიც გა­მო­ვი­ყო­ლეთ. დავ­კარ­გეთ იმე­დი, რომ მათ კვალს მი­ვაგ­ნებ­დით, თუმ­ცა მზია ამაღ­ლო­ბე­ლი ამ ადა­მი­ანს პი­რა­დად ეძებ­და და იპო­ვა - ის აღ­მოჩ­ნდა და­ვით დევ­ნო­ზაშ­ვი­ლი - დე­პარ­ტა­მენ­ტის იმ­ჟა­მინ­დე­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლი კუდ-ში. მზია მას სახ­ლში და­ად­გა კონ­სტი­ტუ­ცი­ით ხელ­ში და უხ­სნი­და, რომ კონ­სტი­ტუ­ცია და­არ­ღვია და ამის­თვის პა­სუხს აგებ­და. მზი­ამ პატ­რუ­ლიც გა­მო­ი­ძა­ხა, უამ­რა­ვი მან­ქა­ნა კი მი­ვი­და, თუმ­ცა არც არა­ვინ და­უ­კა­ვე­ბი­ათ, არა­ვი­თა­რი რე­ა­გი­რე­ბა არ მომ­ხდა­რა. ეს იყო ყვე­ლა­ზე მტკივ­ნე­უ­ლი ეპი­ზო­დი სა­ა­კაშ­ვი­ლის პე­რი­ოდ­ში, როცა რე­ჟიმ­მა ფეხ­ქვეშ გა­თე­ლა ჩვე­ნი უფ­ლე­ბე­ბი. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ გვით­ვალ­თვა­ლებ­დნენ და გვე­მუქ­რე­ბოდ­ნენ, იმ რე­ჟიმ­მა არ და ვერ გა­ბე­და, გო­ნი­ე­რე­ბის ჩარ­ჩო­ში დარ­ჩა და ჟურ­ნა­ლის­ტი არ და­უ­კა­ვე­ბი­ათ.

ორი­ვე ონ­ლა­ინ­გა­მო­ცე­მის სა­შუ­ა­ლე­ბით ასე­ვე კრი­ტი­კუ­ლად ვმუ­შა­ობ­დით ამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მოს­ვლის­თა­ნა­ვე. 2010 წლი­დან გაჩ­ნდა უკვე "ნეტ­გა­ზე­თიც“, მისი და­ფუძ­ნე­ბის სა­ფუძ­ვე­ლი გახ­და პრე­სის სა­ერ­თა­შო­რი­სო პრი­ზი - აღ­მო­სავ­ლეთ ევ­რო­პა­ში დაგ­ვა­სა­ხე­ლეს ერთ-ერთ სა­უ­კე­თე­სო მე­დი­ა­გა­მო­ცე­მად. ამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის პი­რო­ბებ­ში გარ­დამ­ტე­ხი იყო რუ­სუ­ლი კა­ნო­ნი, რო­დე­საც გვი­თხრეს, აგენ­ტე­ბად უნდა და­რე­გის­ტრირ­დე­თო. ჩვენ პირ­ვე­ლი მე­დია ვი­ყა­ვით, ვინც ღიად თქვა, რომ ამ კა­ნონს არ და­ვე­მორ­ჩი­ლე­ბით, ვებგ­ვერ­დებ­ზე გა­მო­ვაქ­ვეყ­ნეთ და თვე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში იდო ეს გან­ცხა­დე­ბა. ამას არ და­ვე­მორ­ჩი­ლე­ბო­დით იმი­ტომ, რომ არ ვართ უცხო ქვეყ­ნე­ბის ინ­ტე­რე­სე­ბის გამ­ტა­რე­ბე­ლი, ვემ­სა­ხუ­რე­ბით ჩვენს ქვე­ყა­ნას, მის დე­მო­კარ­ტი­ულ გან­ვი­თა­რე­ბას, ადა­მი­ა­ნის უფ­ლე­ბებს და ა.შ. ჩვენ გავ­ხდით ამა­თი სა­მიზ­ნე და რაც ახლა მზი­ას თავს ხდე­ბა არის ამის გაგ­რძე­ლე­ბა. მათ, ფაქ­ტობ­რი­ვად, მოქ­მე­დე­ბა­ში მო­იყ­ვა­ნეს ეს კა­ნო­ნი. მზია არის ჩვე­ნი გა­მო­ცე­მე­ბის ხერ­ხე­მა­ლი, მთა­ვა­რი ძალა და მისი იზო­ლი­რე­ბით ცდი­ლო­ბენ ჩაკ­ლან, გა­ა­ჩე­რონ ჩვე­ნი მე­დი­ა­გა­მო­ცე­მე­ბი, სხვა მე­დი­ე­ბის­თვის ეს არის სიგ­ნა­ლი, კრი­ტი­კუ­ლი აზ­რის პირ­და­პი­რი დევ­ნა და რო­გორ­მე იმის შე­ჩე­რე­ბა, რაც ქვეყ­ნის მას­შტა­ბით ქუ­ჩა­ში ხდე­ბა.

მზია ბუ­ნე­ბით ძა­ლი­ან მშვი­დი და წყნა­რია, რო­გორც დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი, არ­სად ფი­გუ­რი­რებ­და, სა­ჯა­როდ არ პო­ზი­ცი­ო­ნი­რებ­და. მი­უ­ხე­და­ვად სიმ­შვი­დი­სა, მზია არის მტკი­ცე ხა­სი­ა­თის ადა­მი­ა­ნი და მას აქვს ძა­ლი­ან მა­ღა­ლი ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბი, არ მგო­ნია, შეც­ვა­ლოს თა­ვი­სი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა. მას აქვს ჯან­მრთე­ლო­ბის სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი, ექი­მე­ბი ამ­ბო­ბენ, რომ ის ინ­ფორ­მი­რე­ბუ­ლია საფრ­თხე­ებ­ზე, მაგ­რამ ურ­ყე­ვია მის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა­ში. იმე­დი მაქვს, და­წე­სე­ბუ­ლე­ბის ექი­მე­ბი მარ­თა­ვენ ამ პრო­ცესს. მინ­და მზი­ამ შეძ­ლოს თა­ვის პრო­ფე­სი­ა­ში დაბ­რუ­ნე­ბა და იმ საქ­მის კე­თე­ბა, რა­საც ამ­დე­ნი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში აკე­თებ­და. მზი­ას არა ერთი სო­ცი­ა­ლუ­რი პრო­ექ­ტი აქვს გა­კე­თე­ბუ­ლი, მან ბევ­რი ბავ­შვი­სა და ქა­ლის ცხოვ­რე­ბა შეც­ვა­ლა, შექ­მნა უნი­კა­ლუ­რი პრო­ექ­ტი - მოძ­რა­ვი ბიბ­ლი­ო­თე­კა, რისი მეშ­ვე­ო­ბი­თაც მთე­ლი აჭა­რის სოფ­ლებ­ში მი­ი­ტა­ნა წიგ­ნე­ბი და მო­ა­ხერ­ხა, ბავ­შვე­ბის­თვის ხელ­მი­საწ­ვდო­მი ყო­ფი­ლი­ყო. მას არა­ერ­თი ისე­თი პრო­ექ­ტი აქვს გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი, რო­მე­ლიც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის პირ­და­პი­რი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბაა“.

  • "ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ და რუ­სულ­მა კა­ნონ­მა აი­ძუ­ლა ჟურ­ნა­ლის­ტის ამ­პლუ­ი­დან გა­მო­სუ­ლი­ყო და აქ­ტი­ვის­ტად გა­დაქ­ცე­უ­ლი­ყო“

მე­რაბ მეტ­რე­ვე­ლი, TV პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი, "ბა­თუ­მე­ლე­ბის“ ყო­ფი­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი:

"რად­გან ბა­თუ­მე­ლი ვარ, ჩემი პრო­ფე­სი­უ­ლი კა­რი­ე­რაც იქ და­ვი­წყე. დამ­წყე­ბი ჟურ­ნა­ლის­ტი ვი­ყა­ვი, მზია და ეთე­რიც ახალ­ბე­დე­ბი იყ­ვნენ ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა­ში და რო­გორც კო­ლე­გე­ბი, ისე გა­ვი­ცა­ნი. ერთ დღე­საც მო­ვიდ­ნენ და მი­თხრეს, რომ ჰქონ­დათ იდეა და­ა­ფუძნონ ახა­ლი და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი გა­ზე­თი და თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა შე­მომ­თა­ვა­ზეს. 2001 წე­ლია, ას­ლან აბა­ში­ძის პე­რი­ო­დი, თა­ვი­დან სკეპ­ტი­კუ­რად კი შევ­ხე­დე, მაგ­რამ მზია და ეთე­რი ისე­თი მონ­დო­მე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ, და­მარ­წმუ­ნეს, რომ შეძ­ლებ­დნენ. ასე და­ვი­წყეთ... თა­ვი­დან ვუშ­ვებ­დით გა­ზეთს, მზია იყო დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი, ეთე­რი - მთა­ვა­რი რე­დაქ­ტო­რი, მეც რა­ღა­ცის რე­დაქ­ტო­რი ვი­ყა­ვი, ჟუ­რა­ლის­ტიც, ერთი სი­ტყვით, ყვე­ლა­ფე­რი ჩვენ ვი­ყა­ვით. სა­დღაც 1 წელი ვი­მუ­შა­ვე გა­ზეთ "ბა­თუ­მე­ლებ­ში“ და ბუ­ნებ­რი­ვია, ას­ლა­ნის პი­რო­ბებ­ში ეს არ იყო მარ­ტი­ვი. მერე მე თბი­ლის­ში გად­მო­ვე­დი, მზი­ამ და ეთერ­მა კი არა თუ შე­ი­ნარ­ჩუ­ნეს ეს და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი გა­ზე­თი, გა­ნა­ვი­თა­რეს და გა­უძ­ლეს ას­ლა­ნის რე­ჟიმს, რო­მე­ლიც გა­მუდ­მე­ბით ებ­რძო­და "ბა­თუ­მე­ლებს“. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, რე­გი­ონ­ში და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი მე­დია, ძი­რი­თა­დად და­მო­კი­დე­ბუ­ლია სა­ერ­თა­შო­რი­სო ფონ­დებ­ზე და დო­ნო­რებ­ზე, სწო­რედ ისი­ნი უზ­რუნ­ველ­ყოფ­დნენ არა მარ­ტო "ბა­თუ­მე­ლე­ბის“, არა­მედ სხვა რე­გი­ო­ნებ­ში არ­სე­ბუ­ლი და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი მე­დი­ე­ბის არ­სე­ბო­ბა­საც. ამ "რუ­სულ­მა კა­ნონ­მა" სწო­რედ რე­გი­ო­ნულ და­მო­უ­კი­დე­ბელ კრი­ტი­კულ მე­დი­ებს და­არ­ტყა. ამ მე­დი­ამ გა­უძ­ლო რო­გორც ას­ლა­ნის, ისე სა­ა­კაშ­ვი­ლის რე­ჟი­მებს, რომ­ლე­ბიც ბინ­ძუ­რი მე­თო­დე­ბით ებ­რძოდ­ნენ, იყო ბევ­რი სკან­და­ლი...

მათ შემ­დგომ თბი­ლის­შიც და­ა­ფუძ­ნეს "ნეტ­გა­ზე­თი“ და შეძ­ლეს შე­ე­ნარ­ჩუ­ნე­ბი­ნათ მა­ღა­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტუ­რი სტან­დარ­ტი, არ გამ­ხდა­რიყ­ვნენ მდა­რე, სკან­და­ლებ­ზე და ვი­ღა­ცე­ე­ბის პო­ლი­ტი­კურ ნე­ბა­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლი მე­დია. ამას უზ­რუნ­ველ­ყოფ­და სწო­რედ და­სავ­ლუ­რი გრან­ტე­ბი. დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში "ბა­თუ­მე­ლე­ბიც“ და "ნეტ­გა­ზე­თიც“ იქცა ერთ-ერთ ყვე­ლა­ზე სტან­დარ­ტულ მე­დი­ა­გა­მო­ცე­მად სა­ქარ­თვე­ლო­ში. ისი­ნი არც ერთ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას არ მოს­წონ­და, რად­გან იყო და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი და კრი­ტი­კუ­ლი მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბა. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, ისი­ნი გა­უძ­ლე­ბენ ივა­ნიშ­ვი­ლის რე­ჟიმ­საც.

აჭა­რა­ში ეს გა­მო­ცე­მა ყვე­ლა მთავ­რო­ბის ხელ­ში ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­საც და პო­ლი­ცი­ა­საც მუდ­მი­ვად ნერ­ვებს უშ­ლი­და, ვი­ნა­ი­დან მათ კო­რუფ­ცი­ულ სქე­მებს, მათ და­ნა­შა­უ­ლებს, ადა­მი­ა­ნის უფ­ლე­ბე­ბის დარ­ღვე­ვებს ამ­ხელ­დნენ. ვი­ნა­ი­დან რე­გი­ო­ნებ­ში მე­დია ძი­რი­თა­დად გრან­ტებ­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, რუ­სულ­მა კა­ნონ­მა პირ­და­პირ და­არ­ტყა ამ მე­დი­ას, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ და "რუ­სულ­მა კა­ნონ­მა" მათ პირ­და­პირ მოს­თხო­ვა და ისი­ნი ან აგენ­ტე­ბად უნდა და­რე­გის­ტრი­რე­ბუ­ლიყ­ვნენ, ან უნდა გა­კოტ­რე­ბუ­ლიყ­ვნენ. მზი­აც და ეთე­რიც ყო­ველ­თვის ერი­დე­ბოდ­ნენ, ჟურ­ნა­ლის­ტის ამ­პლუ­ი­დან გა­მო­სუ­ლიყ­ვნენ და აქ­ტი­ვის­ტე­ბად გა­დაქ­ცე­უ­ლიყ­ვნენ. თუ გახ­სოვთ, როცა ამ კა­ნო­ნის ფაგ­ლებ­ში ბა­თუმ­ში პა­პუ­აშ­ვი­ლი ჩა­ვი­და, მას ეთერ თუ­რა­ძემ საკ­მა­ოდ მწვა­ვე სი­ტყვით მი­მარ­თა და უთხრა, თქვენ ხართ ერ­თა­დერ­თი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა, რო­მე­ლიც გვა­ი­ძუ­ლებს, ჟურ­ნა­ლის­ტის რო­ლი­დან გა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვით და აქ­ტი­ვის­ტე­ბი გავმხდა­რი­ყა­ვით, პირ­და­პირ აგენ­ტე­ბად გვა­ცხა­დებთ, რად­გან გრან­ტებს ვი­ღებ­თო. შე­სა­ბა­მი­სად, ამ კა­ნო­ნით მოხ­და ის, რომ ეს ხალ­ხი რე­დაქ­ცი­ი­დან ქუ­ჩა­ში გა­მო­ვი­და. ახლა პა­პუ­აშ­ვი­ლი გა­მო­ვი­და და ამ­ბობს, ნა­ხეთ, და­სავ­ლუ­რი ფუ­ლით და­ფი­ნან­სე­ბუ­ლი მე­დია რას ნიშ­ნავს, ისი­ნი და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი მე­დია კი არა, და­მო­კი­დე­ბუ­ლი აქ­ტი­ვის­ტე­ბი გახ­დნე­ნო. არა­და, რამ­დე­ნი­მე დღის წინ უთხრა მზი­ამ, თქვენ გვა­ი­ძუ­ლეთ აქ­ტი­ვის­ტე­ბი გავმხდა­რი­ყა­ვი­თო. პა­პუ­აშ­ვილ­მა პი­რი­ქით შე­ატ­რი­ა­ლა, ამ პო­ლი­ტი­კოსს, სამ­წუ­ხა­როდ, შუბ­ლის ძარ­ღვი არ აქვს.

რო­გორც ჩანს, დგე­ბუ­ა­ძემ მზი­ას ისე­თი რა­ღაც უთხრა, რა­მაც ქალი აი­ძუ­ლა, მის­თვის სილა გა­ეწ­ნა. უკა­ნო­ნო­ბას პო­ლი­ცია სჩა­დი­ო­და და ეს იყო პა­სუ­ხი ამა­ზე. სილა ხმა­მა­ღა­ლი ნათ­ქვა­მია, მას ოდ­ნავ შე­ე­ხო ხელი. რო­გორც იუ­რის­ტე­ბი ამ­ბო­ბენ, ეს ხე­ლის მოქ­ნე­ვა შე­იძ­ლე­ბო­და სულ სხვა მუხ­ლით დაკ­ვა­ლი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი­ყო, მაგ­რამ ესე­ნი ად­გნენ და ყვე­ლა­ზე მძი­მე მუხ­ლი წა­უ­ყე­ნეს, რო­მე­ლიც 4-დან 7 წლამ­დე პა­ტიმ­რო­ბას ით­ვა­ლის­წი­ნებს. ვინ­მე იტყვის, რომ ეს სა­მარ­თლი­ა­ნია? ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი რომ ამ­ბო­ბენ, პო­ლი­ცი­ე­ლის­თვის ხე­ლის მოქ­ნე­ვა არ შე­იძ­ლე­ბაო, უკაც­რა­ვად, მაგ­რამ ამ პო­ლი­ცი­ე­ლებ­მა ცხვირ-პირი ჩა­უ­ლე­წეს ასო­ბით ადა­მი­ანს, კა­მე­რე­ბის წინ სცე­მეს ხალ­ხი, "ფორ­მუ­ლას“ ჟურ­ნა­ლისტს პირ­და­პირ ეთერ­ში თავი გა­უ­ტე­ხეს და გუ­რამ რო­გა­ვა დღემ­დე კის­რის დამ­ჭე­რით და­დის, ძლივს გა­დარ­ჩა, "ტვ პირ­ვე­ლის“ ჟურ­ნა­ლისტს და ოპე­რა­ტორს რა უქ­ნეს? ესე­ნი გვე­უბ­ნე­ბი­ან, სა­მარ­თა­ლი და კა­ნო­ნი მარ­ტო ჩვენ­თვის არის, რა­საც გვინ­და იმას გი­ზამთ, გვინ­და წიხ­ლე­ბით შეგდ­გე­ბი­თო. ისე­თე­ბი უქ­ნეს აქ­ცი­ის და­კა­ვე­ბულ მო­ნა­წი­ლე­ებს, სა­ხალ­ხო დამ­ცვე­ლიც კი იძუ­ლე­ბუ­ლი გახ­და ეთ­ქვა, პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბის მხრი­დან ადა­მი­ა­ნე­ბის წა­მე­ბას ჰქონ­და ად­გი­ლიო. მათი მხრი­დან 100-ზე მეტი ადა­მი­ა­ნია ნა­წა­მე­ბი და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ ერ­თიც არ და­სა­ჯა, ხე­ლის მოქ­ნე­ვა­ზე კი მზი­ას უმ­კაც­რეს სას­ჯელს უს­ჯი­ან.

მუხლს თავი და­ვა­ნე­ბოთ, წი­ნას­წა­რი პა­ტიმ­რო­ბა რა აუ­ცი­ლე­ბე­ლი იყო, რო­მე­ლი რე­ცი­დი­ვის­ტი მზია ამაღ­ლო­ბე­ლია, რას იზამ­და გა­რეთ რომ და­ლო­დე­ბო­და სა­სა­მარ­თლოს? საჩ­ვე­ნებ­ლად და მკაც­რად უნ­დათ მისი დას­ჯა მისი საქ­მი­ა­ნო­ბის გამო და მე­ო­რე - ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ პო­ლი­ცი­ას ერ­თგუ­ლე­ბა უნდა და­უმ­ტკი­ცოს, რად­გან ამ ეტაპ­ზე ის პო­ლი­ცი­ა­ზე დგას - აი, თქვენს გვერ­დით ვართ და ვი­საც რა გინ­დათ, ის უქე­ნით, ბო­ლომ­დე გავ­წი­რავთ იმ ადა­მი­ანს, ვინც თქვენ ოდ­ნავ შე­გე­ხე­ბათ, თქვენს ერ­თგუ­ლე­ბა­ზე ვდგა­ვარ­თო. ხომ გახ­სოვთ სა­ა­კაშ­ვი­ლის რე­ჟი­მის სას­ტი­კი პო­ლი­ცი­ე­ლი მე­გის ქარ­და­ვა, აი, სი­ლის გაწ­ვნა ის იყო, მას რომ მაკა სა­ხუ­რი­ამ და­მარ­თა, იმას­თან შე­და­რე­ბით მზი­ას საქ­ცი­ე­ლი ხე­ლის მო­თა­თუ­ნე­ბა იყო. სა­ა­კაშ­ვი­ლის რე­ჟიმ­მაც კი არ და­ი­ჭი­რა ქალი, რო­მელ­მაც პო­ლი­ცი­ის მა­ღალ­ჩი­ნო­სანს და­არ­ტყა ხელი. ამ დგე­ბუ­ა­ძემ სპე­ცი­ა­ლუ­რად ისე­თი ჩვე­ნე­ბა მის­ცა, რომ მზი­ას ბრა­ლი დამ­ძი­მე­ბო­და - ტკი­ვი­ლი ვიგ­რძე­ნი და სახე გა­მი­წით­ლდაო. რო­მელ კა­ცო­ბა­ზე უნდა ელა­პარ­კო ამას?

ამათ ისე აქვთ თვალ­ზე ლიბ­რი გა­დაკ­რუ­ლი, არ მჯე­რა, ადა­მი­ა­ნო­ბას თუ გა­მო­ი­ჩე­ნენ. ერთი, რა­ზეც ფიქ­რო­ბენ, ესაა პო­ლი­ცი­ის გზით ძა­ლა­უფ­ლე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა და ამ შემ­თხვე­ვა­ში ისი­ნი პო­ლი­ცი­ას უმ­ტკი­ცე­ბენ ლო­ი­ა­ლო­ბას.

ჩვენ არ გავ­ჩერ­დე­ბით, მო­ვი­თხოვთ მზი­ას თა­ვი­სუფ­ლე­ბას. მარ­ტო თა­ვი­სუფ­ლე­ბა­ზეც არაა საქ­მე, მისი სი­ცო­ცხლე დგას რის­კის ქვეშ. მზია შიმ­ში­ლობს და არ არის ის ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც მარ­ტი­ვად და­ი­ხევს უკან. ბევ­რჯერ მივ­მარ­თე კო­ლე­გებს სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო არ­ხე­ბი­დან, არ ვიცი, მათ რა გული უძ­ლებთ, რომ მხარ­და­ჭე­რას არ უცხა­დე­ბენ კო­ლე­გას. იმას ხომ არ მო­ვუ­წო­დებ, აქ­ცი­ა­ზე ჩვენ­თან ერ­თად დად­გნენ, მაგ­რამ რა­ღაც გან­ცხა­დე­ბა მა­ინც და­წე­რონ, ხელი მო­ა­წე­რონ და მათი კო­ლე­გის წი­ნას­წა­რი პა­ა­ტიმ­რო­ბი­დან გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბა მო­ი­თხო­ვონ. მათ ეს შე­უძ­ლი­ათ და ამა­საც არ აკე­თე­ბენ. ჩე­მამ­დე არ და­დის, რაც უნდა სხვა აზ­რზე იყოს, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა ასეთ დროს შენს კო­ლე­გას თა­ნად­გო­მა არ გა­მო­უ­ცხა­დო?!"

  • "იბ­რძო­ლეთ, სა­ნამ გვი­ა­ნი არ არის!"

წე­რი­ლი ცი­ხი­დან:

"ფაქ­ტი, რის გა­მოც დღეს ბრალ­დე­ბუ­ლი ვარ, შე­დე­გია იმ რეპ­რე­სი­უ­ლი, მო­ღა­ლა­ტე­ობ­რი­ვი, ძა­ლა­დობ­რი­ვი, ადა­მი­ა­ნის, სი­ტყვის და გა­მო­ხატ­ვის წი­ნა­აღ­მდეგ მი­მარ­თუ­ლი პრო­ცე­სე­ბის, რო­მე­ლიც ბოლო ერთი წე­ლია ვი­თარ­დე­ბა და ჩვენს ყო­ველ­დღი­ურ ცხოვ­რე­ბა­ში ფეხს იკი­დებს, რო­გორც დიქ­ტა­ტუ­რა. არ ვა­პი­რებ, მი­ვი­ღო რე­ჟი­მის დღის წეს­რი­გი. ვშიმ­ში­ლობ. სი­ცო­ცხლე­ზე ღი­რე­ბუ­ლი თა­ვი­სუფ­ლე­ბაა. ჩემს მო­ცე­მუ­ლო­ბა­ში ნე­ბის­მი­ე­რი ის მო­ქა­ლა­ქე შე­იძ­ლე­ბა აღ­მოჩ­ნდეს, ვი­საც დე­მოკ­რა­ტი­ულ, სა­მარ­თლი­ან, ევ­რო­პულ, რუ­სუ­ლი გავ­ლე­ნე­ბის­გან თა­ვი­სუ­ფალ სა­ქარ­თვე­ლო­ში უნდა ცხოვ­რე­ბა. იბ­რძო­ლეთ, სა­ნამ გვი­ა­ნი არ არის. იბ­რძო­ლეთ ყველ­გან, სა­დაც არ უნდა იყოთ, ქვე­ყა­ნა­ში თუ ქვეყ­ნის გა­რეთ, სო­ფელ­სა თუ ქა­ლაქ­ში, ქუ­ჩებ­სა თუ აუ­დი­ტო­რებ­ში, სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ და სა­მუ­შაო სივ­რცე­ებ­ში. იყა­ვით მა­მა­ცე­ბი, გა­უფრ­თხილ­დით და გა­აძ­ლი­ე­რეთ ერ­თმა­ნე­თი. არ და­უშ­ვათ სა­ქარ­თვე­ლოს იზო­ლი­რე­ბა ცი­ვი­ლი­ზე­ბუ­ლი სამ­ყა­როს­გან“, - მზია ამაღ­ლო­ბე­ლი (2025 წლის, 15 იან­ვა­რი)

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ქით უინსლეტის სარეჟისორო დიბიუტი - მსახიობები ნეტფლიქსისტვის ფილმს იღებს
ავტორი:

"არ ვიცი, საიდან მაქვს ძალა, მაგრამ კარგად ვარ, არ ინერვიულოთ!" - ჟურნალისტის ბრძოლა რეჟიმების წინააღმდეგ და გზა თავისუფლებისკენ: შიმშილობის მე-19 დღე

"არ ვიცი, საიდან მაქვს ძალა, მაგრამ კარგად ვარ, არ ინერვიულოთ!" - ჟურნალისტის ბრძოლა რეჟიმების წინააღმდეგ და გზა თავისუფლებისკენ: შიმშილობის მე-19 დღე

უკვე 19 დღეა, რაც ჟურნალისტი, "ბათუმელებისა“ და“ნეტგაზეთის თანადამფუძნებელი და დირექტორი მზია ამაღლობელი შიმშილობს.

ის11 იანვარს ორჯერ დააკავეს. პირველად საპროტესტო შინაარსის პლაკატის გაკვრის გამო, რომელზეც ეწერა “იფიცება საქართველო”, მეორედ - ბათუმის პოლიციის უფროს ირაკლი დგებუაძისთვის სილის გაწვნის ბრალდებით, რაც 4-დან 7 წლამდე პატიმრობას ითვალისწინებს. ინციდენტს წინ უძღოდა დაპირისპირება და ჭყლეტა მონაწილეებსა და პოლიციას შორის.

2024 წლის 14 იანვარს ბათუმის საქალაქო სასამართლომ, მოსამართლემ ნინო სახელაშვილმა, პროკურატურის შუამდგომლობა გაიზიარა და მზია ამაღლობელი პატიმრობაში დატოვა. წინასასამართლო სხდომის თარიღად 4 მარტი, 11:00 საათი განისაზღვრა.

15 იანვარს მზია ამაღლობელმა სპეციალურ საგამოძიებო სამსახურს პოლიციის განყოფილების ეზოსა და განყოფილების შენობაში მის მიმართ არასათანადო მოპყრობის ფაქტებზე ინფორმაცია მიაწოდა.

მისი თქმით, დაკავების შემდგომ ირაკლი დგებუაძე აყენებდა სიტყვიერ შეურაცხყოფას. უკვე პოლიციის განყოფილებაში კი რამდენჯერმე შეეცადა, მას ფიზიკურად გასწორებოდა, თუმცა პოლიციის სხვა თანამშრომლებმა შეძლეს მისი შეკავება და ოთახიდან გაყვანა.

მზია ამაღლობელი აღნიშნავს, რომ ირაკლი დგებუაძე რამდენჯერმე შევიდა ოთახში და განაგრძობდა აგრესიულ მოპყრობას მის მიმართ. ერთ-ერთი შესვლისას კი მან მზია ამაღლობელს სახეში შეაფურთხა. მისივე ბრძანების შესაბამისად, ამაღლობელს გარკვეული დროის განმავლობაში არ ეძლეოდა წყლის დალევისა და საპირფარეშოთი სარგებლობის საშუალება.

"პოლიციელზე თავდასხმის“ ბრალდებით დაკავებულ ქალს 4-დან 7 წლამდე პატიმრობა ემუქრება...

მრავლისმეტყველია, რომ დაკავებული ჟურნალისტი სასამართლო პროცესზე მარია რესას წიგნით - "როგორ დავამარცხოთ დიქტატორი“ წარსდგა. ნობელიანტი ფილიპინელი ჟურნალისტი მარია რესა მზია ამაღლობელის სასამართლო პროცესს გამოეხმაურა და პლატფორმა X-ზე გააზიარა პოსტები, რომელსაც დართული აქვს მზიას სასამართლო პროცესის ფოტოები. ”საპროტესტო აქციების 47 დღის შემდეგ… ეს წარმოუდგენელია #თავისუფლება საქართველოს“ - წერს მარია რესა.

ჟურნალისტის გათავისუფლების მოთხოვნით აქციები ყოველდღე იმართება თბილისსა და ბათუმში.

მიუხედავად არა ერთი მხრიდან თხოვნისა, მზია მტკიცედ დგას და პროტესტის უკიდურეს ზომას - შიმშილობას არ წყვეტს, რაც მის სიცოცხლეს რისკის ქვეშ აყენებს.

"დემოკრატია არ არის საჩუქარი, ჩვენმა საზოგადოებამ ეს ყველაზე კარგად იცის და ეს გამოჩნდა ახლაც. შიმშილობა რომ შევწყვიტო ჩავთვლი, რომ თანაზიარი ვარ ამ უსამართლობის“ - ამბობს მზია. "იბრძოლეთ, სანამ გვიანი არ არის!“ - შემოთვალა საკანში გამომწყვდეულმა ჟურნალისტმა, რომელიც რამდენიმე დღეა, რაც ქვეყნის დემოკრატიისთვის ბრძოლის და სიტყვის თავისუფლების სიმბოლოდ იქცა.

  • "მზია ამბობს, არ ვიცი, საიდან მაქვს ძალა, მაგრამ კარგად ვარ, არ ინერვიულოთო“

მანანა ამაღლობელი, მზიას ძმისშვილი:

მანანა მზიასთან ერთად

"მზია ჩემი მამიდა და მამიდაზე ბევრად მეტია. მას დიდი როლი აქვს ჩემი დედმამიშვილების აღზრდა-განათლებაში და ადამიანებად ჩამოყალიბებაში. 1992 წელს 6 წლის ვიყავი, როცა მამა, მზიას 28 წლის ძმა ავტოკატასტროფაში გარდაიცვალა. მზია დედმამიშვილებში ყველაზე პატარაა, მაშინ ის პირველი კურსის სტუდენტი იყო. დედა, ბებო და მზია დარჩნენ 4 პატარა ბავშვით სოფელ ჭვანაში (შუახევის რაიონის სოფელი), საშუალო სკოლა იქ დავამთავრეთ. მამიდა და-ძმებს მზრუნველობდა და მფარველობდა, მზია იყო ჩვენი დედაც, მამაც და ყველაფერი. არ არსებობდა შაბათ-კვირა, ჩვენთან არ ამოსულიყო. როცა სკოლა დავამთავრეთ, ბათუმში წავედით სასწავლებლად და მზიასთან ვიზრდებოდით. ის ყველანაირად გვერდში გვედგა - მორალურად, ფინანსურად, რაც კი შეიძლება ადამიანს დადებითი გააჩნდეს, მზიასგან გვაქვს. მისი დამსახურებაა დღეს ვინც ვარ...

მზიას ჯანმრთელობა (არ დავაკონკრეტებ, რა აწუხებს) არ უწყობს ხელს, ყველა მისი დაავადება სტრესითაა გამოწვეული - ჯერ ძმა (მამაჩემი) გარდაეცვალა, 4 წელიწადში მამა. თავიდან აპირებდა, საერთოდ შეეწყვიტა სწავლა და სოფელში დარჩენილიყო, დედაჩემს დახმარებოდა. არ დაუშვეს, ვინაიდან ყველაზე მეტად მის გარდაცვლილ ძმას ეწყინებოდა. მამას დიდი სურვილი იყო მზიას ესწავლა. მზიამ დედას უთხრა, ბავშვებმა სკოლა დაასრულონ და მერე მე მივხედავო, ასეც მოიქცა, სიტყვა შეასრულა. მერე მოხდა ისე, რომ მეორე ძმის შვილი გარდაეცვალა, 24 წლის თეო, მზიას შვილივით გაზრდილი გოგონა... ჩათვალეთ, რომ მზიას შვილი მოუკვდა. ამ სტრესების ფონზე მას სერიოზული ჯანმრთელობის პრობლემები დაეწყო. ახლა, ამ შიმშილობის ფონზე, არ ვიცი, რა იქნება, ძალიან ვნერვიულობთ. მზიამ გუშინწინ დაგვირეკა, პირველად გავიგონე მისი ხმა. ხომ ვიცნობ და ვიცი, როგორი ხმის ტემბრი და თავდაჯერებული საუბარი აქვს. ის ძალიან მშვიდად და ხმადაბლა გვესაუბრა, თითქოს ცდილობდა არ დაღლილიყო, თითქოს თავს ძალას ატანდა. გვითხრა, კარგად ვარ, არ ინერვიულოთო, - კიდევ იქეთ გვამშვიდებდა, მომიყევით, ბავშვები როგორ არიან, სამსახურებში თუ დადიხართო. ვეცადე დამერწმუნებინა, რაღაცნაირად შიმშილობის ფორმა შეეცვალა, ამაზე არ გამიგრძელა საუბარი და მითხრა, - ეს ჩემი არჩევანია და სხვა თემაზე მელაპარაკეთო. მას მტკიცედ აქვს გადაწყვეტილი, რასაც აკეთებს, აქვს უსამართლობის განცდა...

მზია, ზოგადად, ძალიან პრინციპული ადამიანია და აქვს მტკიცე ხასიათი, ამიტომ ძალიან მეშინია, ვთხოვე, არ დაუშვას, რამე დაემართოს და თუ რამე სიმპტომი ექნება, არ მოითმინოს. ამას იმიტომ ვამბობ, რომ მზია ბევრჯერ ყოფილა ძალიან ცუდად, მაგრამ ამაზე კრინტი არ დასცდენია, არ ვიცი, თავს იმდენად აკონტროლებდა, თუ ინტელექტი არ აძლევდა ამის საშუალებას, სიმპტომები გამოემჟღავნებინა. ძალიან უბრალო და ძლიერი სულის ადამიანია, რომელიც თავზე არასდროს ფიქრობს, სულ სხვაზე ზრუნავს. ახლაც კი, საკნიდან ბავშვებზე და ჩვენზე ზრუნავს, ბავშვებს მიხედეთ, ჩემზე არ იდარდოთ, არ მინდა, რომ ტელევიზორში გხედავდეთ, ამას ძალიან განვიცდიო (საპროტესტო აქციებზე რომ გავდივართ, მგონი, ამას საკანში ტელევიზიით უყურებს). ძალიან ვნერვიულობ მზიას ჯანმრთელობაზე, უამრავი პრობლემა აქვს, რაც თეოს სიკვდილის მერე დაეწყო. ისიც არ ვიცი, აწვდიან თუ არა წამლებს.

ძალიან მეშინია, არ დაეწყოს ჯანმრთელობის შეუქცევადი პროცესები, რაც სიცოცხლისთვის საშიში იქნება, არ წამოვიდეს ორგანოების უკმარისობა იმიტომ, რომ საუბარში შევატყვე, ძალიან ნელა საუბრობდა და იყო დაღლილი. ამბობს, - არ ვიცი, საიდან მაქვს ძალა, მაგრამ კარგად ვარ, არ ინერვიულოთო. მე ხომ ვიცი, ეს რატომ თქვა - ჩვენ რომ არ ვინერვიულოთ. მისი თავისუფლება, პირველ რიგში, ხალხზეა დამოკიდებული. ცოტა არ იყოს, მაოცებს ზოგიერთების გულგრილობა. მზია სასწრაფოდ უნდა გაათავისუფლონ თორემ, იმდენად პრინციპულია, შეიძლება თავი შესწიროს ამ უსამართლობას და ქვეყანას. მზია იმდენად პატრიოტია, ამას ვერ აგიხსნით, მთელი ცხოვრება მუშაობს და რასაც აკეთებდა, ყველაფერი მისი ქვეყნის და ქალაქის კეთილდღეობას ეძღვნებოდა. მეტყოდა ხოლმე, ვერც კი წარმოიდგენენ, რამდენი რამ მაქვს გაკეთებული ქვეყნისთვისო. მის სამსახურზე ვერაფერს ვიტყვი, არ ვარ კომპეტენტური და ჩახედული, მაგრამ მას კარგად ვიცნობ, ჩათვალეთ, ჩემს დედაზე გესაუბრებით. ვიცი, რომ არ გაუხარდება ხელი ჩავიქნიოთ, ჩვენი საქმიანობა არ გავაგრძელოთ, დავითრგუნოთ, მაგრამ ძალიან გვიჭირს... ექიმი ვარ, სამსახურში დღეში რამდენიმე პაციენტს ვიღებ, ვცდილობ, არაფერი შევიმჩნიო, მაგრამ ეს ყველაფერი რამდენ ხანს გასტანს, არ ვიცი. რაც შეიძლება მალე უნდა შეწყდეს ეს ყველაფერი, თორემ დღითი დღე პანიკური შიშები მიპყრობს, ცუდად არ დამთავრდეს ეს ამბავი“.

  • რეჟიმებთან მებრძოლი

ეთერ თურაძე, ონლაინგამოცემების - "ბათუმელებისა“ და "ნეტგაზეთის“ თანადამფუძნებელი:

ეთერ თურაძე

"ჩვენი არჩევანი არასდროს ყოფილა რეჟიმებთან ბრძოლა, ჩვენი არჩევანი იყო ადამიანებისთვის ობიექტური ინფორმაციის მიწოდება. ისე მოხდა, რომ ხშირად დიდი აგრესიის მსხვერპლი ვიყავით. ჯერ ასლანის პერიოდში გავხდით ძირითადი სამიზნე, რადგან რეგიონში ფაქტობრივად არ არსებობდა სხვა კრიტიკული გამოცემა. მაშინ "ბათუმელები“ ბეჭდური გამოცემა იყო, კვირაში ერთხელ გამოდიოდა და არც თუ დიდი ტირაჟით. ამის მიუხედავად რეჟიმი მართალ სიტყვას არ გვპატიობდა, სულ მოღალატეებსა და "სოროსისტებს" გვიძახდნენ, არ გვიშვებდნენ საჯარო სივრცეებში, მოკლედ, ჩვენს მიმართ ყველა ტიპის ძალადობა იყო გამოყენებული და ბევრჯერ გავხდით თავდასხმის ობიექტი - იყო როგორც ფიზიკური თავდასხმები, ასევე ტექნიკის განადგურება. მახსოვს ის დღეები, როცა ოფისთან ავტომატებით შეიარაღებული პირები მოცვივდნენ და ჰაერში ისროდნენ. მრავალგზის დაგვილეწეს ტექნიკა, აპარატები, ყველა ჩვენი თანამშრომელი ნაცემი იყო, მუდმივად ვიდევნებოდით. ჩვენი ერთი თანამშრომელი გაიტაცეს და მერე სასტიკად ნაცემი სადღაც ჭაობში იპოვეს უგონო მდგომარეობაში.

იყო ასეთი ინციდენტიც: სტამბაში მივიტანეთ ნომერი და გაზეთის დაბეჭდვას ველოდებოდით მე და მზია, ღამენათევები და მშივრები ვსხედვართ მანქანაში, პოლიციელები მოვიდნენ და გვეუბნებიან, თქვენს შესახებ ინფორმაცია გვაქვს, რომ ნარკოტიკების ზემოქმედების ქვეშ ხართ და უნდა დაგაკავოთო. მართლა წაგვიყვანეს, გზაში გავუშვით ზარი ტელეფონზე მეგობარ ჟურნალისტებთან, დიპკორპუსის წარმომადგენლებთან, ისინი ყველაფერს ისმენდნენ. როდესაც პოლიციაში მიგვიყვანეს, დაკითხვა დაგვიწყეს (ნარკოტიკების გასაღებაზე იყო საუბარი, ასე მახსოვს), რა თქმა უნდა, ბრალს უარვყოფდით და ვუთხარით, რომ გაზეთის დაბეჭდვას ველოდებოდით. ნახევარ საათში გაგვიშვეს. როცა გამოვდიოდით, კარში უამრავი ჟურნალისტი დაგვხვდა და მათ ყველაფერი მოვუყევით. აჭარის იმჟამინდელმა შს მინისტრმა განცხადება გააკეთა და თქვა, ისინი არ დაგვიკავებია, ჩვენთან ინტერვიუზე იყვნენო.

სააკაშვილის რეჟიმის პირობებში, "ვარდების რევოლუციის“ მერე, "ბათუმელები“ მათთვის სასურველი მედია ვიყავით იმიტომ, რომ ასლანის პირობებში მათ მოკავშირედ განვიხილებოდით, ბუნებრივია. მალევე დავიწყეთ იმ რეჟიმის კრიტიკაც, რაც მათთვის მოულოდნელი იყო, გვეუბნებოდნენ, რომ ამ ფორმატში არ უნდა გვემუშავა. მახსოვს, საშინელი რეაქცია ჰქონდათ იმაზე, როცა დავწერეთ, რომ ასლანის მანქანები ისე გაიყვანეს, აღრიცხული არ იყო. ვსვამდით კითხვებს, სად წაიყვანეს ისინი, ვისი ცოლი მოძრაობდა აბაშიძის ადმინისტრაციის მანქანით და ა.შ. ეს იმით დაიწყო, როცა ერთ-ერთი თანამდებობის პირის ცოლი მანქანის საჭესთან აღმოჩნდა. იქ მერე რაღაც ფონდი შეიქმნა, რომელშიც აბაშიძის რეჟიმის დაკავებული მაღალი თანამდებობის პირებს ქონებებს ართმევდნენ და ფულს იმ ფონდში რიცხავდნენ. ამ გადასახედიდან მიმაჩნია, რომ იმ ადამიანებს მოპარული ფული ხალხისთვის უნდა დაებრუნებინათ, მაგრამ არა იმ ფორმით. ამის სამართლებრივი რეგულაცია არ არსებობდა და ვინ რას და როგორ განკარგავდა, გაუგებარი იყო. ეს ფონდი განიხილებოდა როგორც შავი ხვრელი და ამაზე ბევრს ვწერდით.

წინა ხელისუფლებასთან კონფლიქტი დაიწყო და საჯარო სივრცეებში არ გვიშვებდნენ, ინფორმაციას არ გვაწვდიდნენ და ა.შ. კულმინაცია ის იყო, რომ 2009 წელს, კუდ-ი ცდილობდა ჩვენი თანამშრომლის გატაცებას, ის გამოექცა მათ, მერე ურეკავდნენ და ემუქრებოდნენ. იმ ნომერზე გადავრეკეთ და აღმოჩნდა კუდ-ელის ნომერი. დაგვიბარეს კუდ-ში, ჩვენი თანამშრომელი მარტო უნდა აეყვანათ შენობაში, ჩვენ არ გვიშვებდნენ, მაგრამ მზიამ ეს არ დაუშვა და მისი დაჟინებით შევედით. აღმოჩნდა, რომ ჩვენს იმ თანამშრომელს პირადი ცხოვრების კადრებით აშანტაჟებდნენ. მოვახერხე და ყველაფერი ჩავიწერე, მერე გამოძიებას წარვუდგინე.

ბევრი ვიბრძოლეთ და გვეუბნებოდნენ, რომ ჩვენი რედაქციით თურქეთის და რუსეთის სპეცსამსახურები იყვნენ დაინტერესებული. მოკლედ, ეს საქმე სახელმწიფომ არ გამოიძია, ჩვენ ვიცოდით მხოლოდ ამ ადამიანების სახელები, ერთ-ერთი იყო უფროსი, ვინმე დავითი. ბოლოს იქედან გამოვაღწიეთ, გადავრჩით და ჩანაწერიც გამოვიყოლეთ. დავკარგეთ იმედი, რომ მათ კვალს მივაგნებდით, თუმცა მზია ამაღლობელი ამ ადამიანს პირადად ეძებდა და იპოვა - ის აღმოჩნდა დავით დევნოზაშვილი - დეპარტამენტის იმჟამინდელი ხელმძღვანელი კუდ-ში. მზია მას სახლში დაადგა კონსტიტუციით ხელში და უხსნიდა, რომ კონსტიტუცია დაარღვია და ამისთვის პასუხს აგებდა. მზიამ პატრულიც გამოიძახა, უამრავი მანქანა კი მივიდა, თუმცა არც არავინ დაუკავებიათ, არავითარი რეაგირება არ მომხდარა. ეს იყო ყველაზე მტკივნეული ეპიზოდი სააკაშვილის პერიოდში, როცა რეჟიმმა ფეხქვეშ გათელა ჩვენი უფლებები. მიუხედავად იმისა, რომ გვითვალთვალებდნენ და გვემუქრებოდნენ, იმ რეჟიმმა არ და ვერ გაბედა, გონიერების ჩარჩოში დარჩა და ჟურნალისტი არ დაუკავებიათ.

ორივე ონლაინგამოცემის საშუალებით ასევე კრიტიკულად ვმუშაობდით ამ ხელისუფლების მოსვლისთანავე. 2010 წლიდან გაჩნდა უკვე "ნეტგაზეთიც“, მისი დაფუძნების საფუძველი გახდა პრესის საერთაშორისო პრიზი - აღმოსავლეთ ევროპაში დაგვასახელეს ერთ-ერთ საუკეთესო მედიაგამოცემად. ამ ხელისუფლების პირობებში გარდამტეხი იყო რუსული კანონი, როდესაც გვითხრეს, აგენტებად უნდა დარეგისტრირდეთო. ჩვენ პირველი მედია ვიყავით, ვინც ღიად თქვა, რომ ამ კანონს არ დავემორჩილებით, ვებგვერდებზე გამოვაქვეყნეთ და თვეების განმავლობაში იდო ეს განცხადება. ამას არ დავემორჩილებოდით იმიტომ, რომ არ ვართ უცხო ქვეყნების ინტერესების გამტარებელი, ვემსახურებით ჩვენს ქვეყანას, მის დემოკარტიულ განვითარებას, ადამიანის უფლებებს და ა.შ. ჩვენ გავხდით ამათი სამიზნე და რაც ახლა მზიას თავს ხდება არის ამის გაგრძელება. მათ, ფაქტობრივად, მოქმედებაში მოიყვანეს ეს კანონი. მზია არის ჩვენი გამოცემების ხერხემალი, მთავარი ძალა და მისი იზოლირებით ცდილობენ ჩაკლან, გააჩერონ ჩვენი მედიაგამოცემები, სხვა მედიებისთვის ეს არის სიგნალი, კრიტიკული აზრის პირდაპირი დევნა და როგორმე იმის შეჩერება, რაც ქვეყნის მასშტაბით ქუჩაში ხდება.

მზია ბუნებით ძალიან მშვიდი და წყნარია, როგორც დამფუძნებელი, არსად ფიგურირებდა, საჯაროდ არ პოზიციონირებდა. მიუხედავად სიმშვიდისა, მზია არის მტკიცე ხასიათის ადამიანი და მას აქვს ძალიან მაღალი ღირებულებები, არ მგონია, შეცვალოს თავისი გადაწყვეტილება. მას აქვს ჯანმრთელობის სერიოზული პრობლემები, ექიმები ამბობენ, რომ ის ინფორმირებულია საფრთხეებზე, მაგრამ ურყევია მის გადაწყვეტილებაში. იმედი მაქვს, დაწესებულების ექიმები მართავენ ამ პროცესს. მინდა მზიამ შეძლოს თავის პროფესიაში დაბრუნება და იმ საქმის კეთება, რასაც ამდენი წლის განმავლობაში აკეთებდა. მზიას არა ერთი სოციალური პროექტი აქვს გაკეთებული, მან ბევრი ბავშვისა და ქალის ცხოვრება შეცვალა, შექმნა უნიკალური პროექტი - მოძრავი ბიბლიოთეკა, რისი მეშვეობითაც მთელი აჭარის სოფლებში მიიტანა წიგნები და მოახერხა, ბავშვებისთვის ხელმისაწვდომი ყოფილიყო. მას არაერთი ისეთი პროექტი აქვს განხორციელებული, რომელიც ხელისუფლების პირდაპირი ვალდებულებაა“.

  • "ხელისუფლებამ და რუსულმა კანონმა აიძულა ჟურნალისტის ამპლუიდან გამოსულიყო და აქტივისტად გადაქცეულიყო“

მერაბ მეტრეველი, TV პალიტრანიუსი, "ბათუმელების“ ყოფილი ჟურნალისტი:

"რადგან ბათუმელი ვარ, ჩემი პროფესიული კარიერაც იქ დავიწყე. დამწყები ჟურნალისტი ვიყავი, მზია და ეთერიც ახალბედები იყვნენ ჟურნალისტიკაში და როგორც კოლეგები, ისე გავიცანი. ერთ დღესაც მოვიდნენ და მითხრეს, რომ ჰქონდათ იდეა დააფუძნონ ახალი დამოუკიდებელი გაზეთი და თანამშრომლობა შემომთავაზეს. 2001 წელია, ასლან აბაშიძის პერიოდი, თავიდან სკეპტიკურად კი შევხედე, მაგრამ მზია და ეთერი ისეთი მონდომებულები იყვნენ, დამარწმუნეს, რომ შეძლებდნენ. ასე დავიწყეთ... თავიდან ვუშვებდით გაზეთს, მზია იყო დამფუძნებელი, ეთერი - მთავარი რედაქტორი, მეც რაღაცის რედაქტორი ვიყავი, ჟურალისტიც, ერთი სიტყვით, ყველაფერი ჩვენ ვიყავით. სადღაც 1 წელი ვიმუშავე გაზეთ "ბათუმელებში“ და ბუნებრივია, ასლანის პირობებში ეს არ იყო მარტივი. მერე მე თბილისში გადმოვედი, მზიამ და ეთერმა კი არა თუ შეინარჩუნეს ეს დამოუკიდებელი გაზეთი, განავითარეს და გაუძლეს ასლანის რეჟიმს, რომელიც გამუდმებით ებრძოდა "ბათუმელებს“. მოგეხსენებათ, რეგიონში დამოუკიდებელი მედია, ძირითადად დამოკიდებულია საერთაშორისო ფონდებზე და დონორებზე, სწორედ ისინი უზრუნველყოფდნენ არა მარტო "ბათუმელების“, არამედ სხვა რეგიონებში არსებული დამოუკიდებელი მედიების არსებობასაც. ამ "რუსულმა კანონმა" სწორედ რეგიონულ დამოუკიდებელ კრიტიკულ მედიებს დაარტყა. ამ მედიამ გაუძლო როგორც ასლანის, ისე სააკაშვილის რეჟიმებს, რომლებიც ბინძური მეთოდებით ებრძოდნენ, იყო ბევრი სკანდალი...

მათ შემდგომ თბილისშიც დააფუძნეს "ნეტგაზეთი“ და შეძლეს შეენარჩუნებინათ მაღალი ჟურნალისტური სტანდარტი, არ გამხდარიყვნენ მდარე, სკანდალებზე და ვიღაცეების პოლიტიკურ ნებაზე დამოკიდებული მედია. ამას უზრუნველყოფდა სწორედ დასავლური გრანტები. დროთა განმავლობაში "ბათუმელებიც“ და "ნეტგაზეთიც“ იქცა ერთ-ერთ ყველაზე სტანდარტულ მედიაგამოცემად საქართველოში. ისინი არც ერთ ხელისუფლებას არ მოსწონდა, რადგან იყო დამოუკიდებელი და კრიტიკული მედიასაშუალება. დარწმუნებული ვარ, ისინი გაუძლებენ ივანიშვილის რეჟიმსაც.

აჭარაში ეს გამოცემა ყველა მთავრობის ხელში ხელისუფლებასაც და პოლიციასაც მუდმივად ნერვებს უშლიდა, ვინაიდან მათ კორუფციულ სქემებს, მათ დანაშაულებს, ადამიანის უფლებების დარღვევებს ამხელდნენ. ვინაიდან რეგიონებში მედია ძირითადად გრანტებზეა დამოკიდებული, რუსულმა კანონმა პირდაპირ დაარტყა ამ მედიას, ხელისუფლებამ და "რუსულმა კანონმა" მათ პირდაპირ მოსთხოვა და ისინი ან აგენტებად უნდა დარეგისტრირებულიყვნენ, ან უნდა გაკოტრებულიყვნენ. მზიაც და ეთერიც ყოველთვის ერიდებოდნენ, ჟურნალისტის ამპლუიდან გამოსულიყვნენ და აქტივისტებად გადაქცეულიყვნენ. თუ გახსოვთ, როცა ამ კანონის ფაგლებში ბათუმში პაპუაშვილი ჩავიდა, მას ეთერ თურაძემ საკმაოდ მწვავე სიტყვით მიმართა და უთხრა, თქვენ ხართ ერთადერთი ხელისუფლება, რომელიც გვაიძულებს, ჟურნალისტის როლიდან გამოვსულიყავით და აქტივისტები გავმხდარიყავით, პირდაპირ აგენტებად გვაცხადებთ, რადგან გრანტებს ვიღებთო. შესაბამისად, ამ კანონით მოხდა ის, რომ ეს ხალხი რედაქციიდან ქუჩაში გამოვიდა. ახლა პაპუაშვილი გამოვიდა და ამბობს, ნახეთ, დასავლური ფულით დაფინანსებული მედია რას ნიშნავს, ისინი დამოუკიდებელი მედია კი არა, დამოკიდებული აქტივისტები გახდნენო. არადა, რამდენიმე დღის წინ უთხრა მზიამ, თქვენ გვაიძულეთ აქტივისტები გავმხდარიყავითო. პაპუაშვილმა პირიქით შეატრიალა, ამ პოლიტიკოსს, სამწუხაროდ, შუბლის ძარღვი არ აქვს.

როგორც ჩანს, დგებუაძემ მზიას ისეთი რაღაც უთხრა, რამაც ქალი აიძულა, მისთვის სილა გაეწნა. უკანონობას პოლიცია სჩადიოდა და ეს იყო პასუხი ამაზე. სილა ხმამაღალი ნათქვამია, მას ოდნავ შეეხო ხელი. როგორც იურისტები ამბობენ, ეს ხელის მოქნევა შეიძლებოდა სულ სხვა მუხლით დაკვალიფიცირებულიყო, მაგრამ ესენი ადგნენ და ყველაზე მძიმე მუხლი წაუყენეს, რომელიც 4-დან 7 წლამდე პატიმრობას ითვალისწინებს. ვინმე იტყვის, რომ ეს სამართლიანია? ხელისუფლების წარმომადგენლები რომ ამბობენ, პოლიციელისთვის ხელის მოქნევა არ შეიძლებაო, უკაცრავად, მაგრამ ამ პოლიციელებმა ცხვირ-პირი ჩაულეწეს ასობით ადამიანს, კამერების წინ სცემეს ხალხი, "ფორმულას“ ჟურნალისტს პირდაპირ ეთერში თავი გაუტეხეს და გურამ როგავა დღემდე კისრის დამჭერით დადის, ძლივს გადარჩა, "ტვ პირველის“ ჟურნალისტს და ოპერატორს რა უქნეს? ესენი გვეუბნებიან, სამართალი და კანონი მარტო ჩვენთვის არის, რასაც გვინდა იმას გიზამთ, გვინდა წიხლებით შეგდგებითო. ისეთები უქნეს აქციის დაკავებულ მონაწილეებს, სახალხო დამცველიც კი იძულებული გახდა ეთქვა, პოლიციელების მხრიდან ადამიანების წამებას ჰქონდა ადგილიო. მათი მხრიდან 100-ზე მეტი ადამიანია ნაწამები და ხელისუფლებამ ერთიც არ დასაჯა, ხელის მოქნევაზე კი მზიას უმკაცრეს სასჯელს უსჯიან.

მუხლს თავი დავანებოთ, წინასწარი პატიმრობა რა აუცილებელი იყო, რომელი რეციდივისტი მზია ამაღლობელია, რას იზამდა გარეთ რომ დალოდებოდა სასამართლოს? საჩვენებლად და მკაცრად უნდათ მისი დასჯა მისი საქმიანობის გამო და მეორე - ხელისუფლებამ პოლიციას ერთგულება უნდა დაუმტკიცოს, რადგან ამ ეტაპზე ის პოლიციაზე დგას - აი, თქვენს გვერდით ვართ და ვისაც რა გინდათ, ის უქენით, ბოლომდე გავწირავთ იმ ადამიანს, ვინც თქვენ ოდნავ შეგეხებათ, თქვენს ერთგულებაზე ვდგავართო. ხომ გახსოვთ სააკაშვილის რეჟიმის სასტიკი პოლიციელი მეგის ქარდავა, აი, სილის გაწვნა ის იყო, მას რომ მაკა სახურიამ დამართა, იმასთან შედარებით მზიას საქციელი ხელის მოთათუნება იყო. სააკაშვილის რეჟიმმაც კი არ დაიჭირა ქალი, რომელმაც პოლიციის მაღალჩინოსანს დაარტყა ხელი. ამ დგებუაძემ სპეციალურად ისეთი ჩვენება მისცა, რომ მზიას ბრალი დამძიმებოდა - ტკივილი ვიგრძენი და სახე გამიწითლდაო. რომელ კაცობაზე უნდა ელაპარკო ამას?

ამათ ისე აქვთ თვალზე ლიბრი გადაკრული, არ მჯერა, ადამიანობას თუ გამოიჩენენ. ერთი, რაზეც ფიქრობენ, ესაა პოლიციის გზით ძალაუფლების შენარჩუნება და ამ შემთხვევაში ისინი პოლიციას უმტკიცებენ ლოიალობას.

ჩვენ არ გავჩერდებით, მოვითხოვთ მზიას თავისუფლებას. მარტო თავისუფლებაზეც არაა საქმე, მისი სიცოცხლე დგას რისკის ქვეშ. მზია შიმშილობს და არ არის ის ადამიანი, რომელიც მარტივად დაიხევს უკან. ბევრჯერ მივმართე კოლეგებს სახელისუფლებო არხებიდან, არ ვიცი, მათ რა გული უძლებთ, რომ მხარდაჭერას არ უცხადებენ კოლეგას. იმას ხომ არ მოვუწოდებ, აქციაზე ჩვენთან ერთად დადგნენ, მაგრამ რაღაც განცხადება მაინც დაწერონ, ხელი მოაწერონ და მათი კოლეგის წინასწარი პაატიმრობიდან გათავისუფლება მოითხოვონ. მათ ეს შეუძლიათ და ამასაც არ აკეთებენ. ჩემამდე არ დადის, რაც უნდა სხვა აზრზე იყოს, როგორ შეიძლება ასეთ დროს შენს კოლეგას თანადგომა არ გამოუცხადო?!"

  • "იბრძოლეთ, სანამ გვიანი არ არის!"

წერილი ციხიდან:

"ფაქტი, რის გამოც დღეს ბრალდებული ვარ, შედეგია იმ რეპრესიული, მოღალატეობრივი, ძალადობრივი, ადამიანის, სიტყვის და გამოხატვის წინააღმდეგ მიმართული პროცესების, რომელიც ბოლო ერთი წელია ვითარდება და ჩვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში ფეხს იკიდებს, როგორც დიქტატურა. არ ვაპირებ, მივიღო რეჟიმის დღის წესრიგი. ვშიმშილობ. სიცოცხლეზე ღირებული თავისუფლებაა. ჩემს მოცემულობაში ნებისმიერი ის მოქალაქე შეიძლება აღმოჩნდეს, ვისაც დემოკრატიულ, სამართლიან, ევროპულ, რუსული გავლენებისგან თავისუფალ საქართველოში უნდა ცხოვრება. იბრძოლეთ, სანამ გვიანი არ არის. იბრძოლეთ ყველგან, სადაც არ უნდა იყოთ, ქვეყანაში თუ ქვეყნის გარეთ, სოფელსა თუ ქალაქში, ქუჩებსა თუ აუდიტორებში, საზოგადოებრივ და სამუშაო სივრცეებში. იყავით მამაცები, გაუფრთხილდით და გააძლიერეთ ერთმანეთი. არ დაუშვათ საქართველოს იზოლირება ცივილიზებული სამყაროსგან“, - მზია ამაღლობელი (2025 წლის, 15 იანვარი)