ცოტა ხნის წინ ჟურ­ნა­ლის­ტი თა­მუ­ნა მუ­სე­რი­ძე ბი-ბი-სის 2023 წლის ასი ყვე­ლა­ზე გავ­ლე­ნი­ა­ნი ქა­ლის სი­ა­ში მოხ­ვდა. აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ ის პირ­ვე­ლი ქარ­თვე­ლი ქა­ლია, რო­მე­ლიც ამ სი­ა­ში აღ­მოჩ­ნდა. თა­მუ­ნამ 2017 წელს და­ა­ფუძნა "ფე­ის­ბუკ"-ჯგუ­ფი "ვე­ძებ" და ათე­უ­ლო­ბით ადა­მი­ანს აპოვ­ნი­ნა დედა, მამა, დედ­მა­მიშ­ვი­ლე­ბი, ნა­თე­სა­ვე­ბი... თა­ვი­სი ბი­ო­ლო­გი­უ­რი მშობ­ლე­ბის ძი­ე­ბის პრო­ცეს­ში მან აღ­მო­ა­ჩი­ნა, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში მე-20 სა­უ­კუ­ნი­დან არ­სე­ბობ­და ჩვი­ლე­ბით ვაჭ­რო­ბის მავ­ნე პრაქ­ტი­კა, რის გა­მოც, ბევ­რი ბავ­შვი გარ­დაც­ვლი­ლად გა­მო­ა­ცხა­დეს და უკა­ნო­ნოდ გა­აშ­ვი­ლეს.

- ალ­ბათ, ინ­ტერ­ვიუ ჩემი ლაღი, უზ­რუნ­ვე­ლი ბავ­შვო­ბით უნდა და­ვი­წყო: იმ­დე­ნად ბედ­ნი­ე­რი ბავ­შვო­ბა მქონ­და, თა­მა­მად შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ ზღა­პარ­ში ვცხოვ­რობ­დი. 90-იანი წლე­ბის უშუ­ქო­ბა, უგა­ზო­ბა და სი­დუ­ხ­ჭი­რე სა­ერ­თოდ არ მიგ­რძნია. მა­მა­ჩე­მი, შოთა მუ­სე­რი­ძე ძა­ლი­ან ხელ­გაშ­ლი­ლად ცხოვ­რობ­და და მარ­ტო თა­ვის ოჯახს კი არა, ნა­თე­სა­ვებ­საც ხელს უმარ­თავ­და. დედა, მა­რი­ნა კუ­ხი­ა­ნი­ძეც ყვე­ლა­ფერს აკე­თებ­და, რომ სა­ფუძ­ვლი­ა­ნი გა­ნათ­ლე­ბა მი­მე­ღო. სკო­ლა­ში მა­კი­თხავ­და და თვი­თონ დავ­ყავ­დი ინ­გლი­სურ­ზე, რუ­სულ­ზე, ხე­ლოვ­ნე­ბათმცოდ­ნე­ო­ბა­ზე, ის­ტო­რი­ა­ზე. დე­დამ სამ­სა­ხურს თავი და­ა­ნე­ბა და მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა შვი­ლე­ბის გა­ნათ­ლე­ბას მი­უ­ძღვნა. მხო­ლოდ ერთხელ მი­ად­გა ჩრდი­ლი ამ ყვე­ლა­ფერს - როცა მი­თხრეს, რომ ნაშ­ვი­ლე­ბი ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ მა­შინ არ და­ვი­ჯე­რე. რა­ტომ? - ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ ჩემ­ზე უმ­ცრო­სი ძმა მყავს და მშობ­ლე­ბის­გან წა­მი­თაც არ მიგ­რძნია, რომ მის­გან მან­სხვა­ვებ­დნენ. დე­და­ჩე­მი მხო­ლოდ 33 წლის იყო, როცა შვი­ლად ამიყ­ვა­ნეს, თან, მა­მა­ჩემს და მის დე­დას ძა­ლი­ან ვგავ­დი. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, გე­ნე­ტი­კუ­რი ანა­ლი­ზით დად­გინ­და, რომ ჩვენ შო­რის დამ­თხვე­ვა ნული პრო­ცენ­ტი იყო, მაგ­რამ მა­ში­ნაც არ შემ­პარ­ვია ეჭვი, რომ ისი­ნი ჩემი ბი­ო­ლო­გი­უ­რი მშობ­ლე­ბი არ იყ­ვნენ.

- ჟურ­ნა­ლის­ტო­ბა რო­დის გა­და­წყვი­ტეთ?

- ჟურ­ნა­ლის­ტო­ბა არას­დროს მნდო­მე­ბია. ვოც­ნე­ბობ­დი, რომ გა­მომ­ძი­ე­ბე­ლი გავ­ხდე­ბო­დი, მაგ­რამ მა­შინ პრო­ფე­სი­ის მი­მართ სულ სხვა და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ჰქონ­დათ: სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ფიქ­რობ­და, რომ ეს ქა­ლის პრო­ფე­სია არ იყო. ჩემი მშობ­ლე­ბიც ამას მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ. მოკ­ლედ, მა­მა­ჩემ­მა ხელი შე­მი­შა­ლა, რომ იუ­რი­დი­ულ ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა. მომ­წონ­და მსა­ხი­ო­ბო­ბაც, მაგ­რამ ტრა­დი­ცი­ულ ოჯახ­ში ვიზ­რდე­ბო­დი და ეს თა­ვი­დან­ვე გა­მო­ი­რი­ცხა. ჩემს სურ­ვი­ლებ­თან ყვე­ლა­ზე მი­ახ­ლო­ე­ბუ­ლი პრო­ფე­სია ჟურ­ნა­ლის­ტო­ბა იყო და მეც ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე.

ასევე დაგაინტერესებთ

09:46 / 01-09-2024

“8-წლიანი ძიება დასრულებულია, ჩემი ბიოლოგიური მშობელი ვიპოვე“ - თამუნა მუსერიძე გულშემატკივრებს საინტერესო დეტალებს უზიარებს

- თქვე­ნი ცხოვ­რე­ბის ყვე­ლა­ზე მძი­მე ეტა­პი რო­დის იყო?

- 2005 წელს მა­მა­ჩე­მი გარ­და­იც­ვა­ლა, ამის შემ­დეგ, დე­დამ 10 წელი იცო­ცხლა. ისიც რომ და­ი­ღუ­პა, მერე გა­ვი­გე, რომ მარ­თლა აყ­ვა­ნი­ლი ვი­ყა­ვი. 31 წლი­სა ერ­თი­ა­ნად გავ­ჭა­ღა­რავ­დი, თავ­ზე ერთი მუქი თმის ღე­რიც აღარ მქონ­და! ერ­თბა­შად და­მე­წყო ჰორ­მო­ნა­ლუ­რი დარ­ღვე­ვა და პა­ნი­კუ­რი შე­ტე­ვე­ბი - ამის სი­ტყვით გად­მო­ცე­მა შე­უძ­ლე­ბე­ლია, ამი­ტომ მხო­ლოდ ერთ რა­მეს ვი­ტყვი - ეს, არ უნდა მომ­ხდა­რი­ყო! ჯო­ბია, მშობ­ლებ­მა აყ­ვა­ნილ შვილს სი­მარ­თლე თა­ვის დრო­ზე უთხრან, რომ მერე ვი­ღაც ბო­როტ­მა არ წა­მო­ა­ძა­ხოს და სტრე­სი არ მი­ა­ყე­ნოს! იქ­ნებ დე­დას ჩემ­თვის თა­ვის დრო­ზე სი­მარ­თლე რომ ეთ­ქვა, ბი­ო­ლო­გი­უ­რი მშობ­ლე­ბი უფრო ად­ვი­ლად მე­პო­ვა? ამას ჩემს მშობ­ლებ­ზე არ ვამ­ბობ, მაგ­რამ როცა შვი­ლი აგ­ყავს, არ უნდა იფიქ­რო, რომ ეს ბავ­შვი შენი სა­კუთ­რე­ბაა. ბავ­შვი იმი­ტომ აგ­ყავს, რომ აღ­ზარ­დო, გა­ნათ­ლე­ბა და ლაღი ცხოვ­რე­ბა მის­ცე, მაგ­რამ ის შენი სა­კუთ­რე­ბა არ არის. სამ­წუ­ხა­როდ, ქარ­თვე­ლი დე­დე­ბი ასე ხში­რად ფიქ­რო­ბენ. უმ­ჯო­ბე­სია, პა­ტა­რა­ო­ბი­დან­ვე გა­უმ­ხი­ლონ სი­მარ­თლე, რათა ეს მის­თვის სტრე­სი და ელდა არ იყოს, რო­გორც მე და­მე­მარ­თა! ჩემი აზ­რით, ეს ინ­ფორ­მა­ცია ბავ­შვს ნელ-ნელა, ეტა­პობ­რი­ვად უნდა მი­ა­წო­დონ. ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად უნდა გა­ა­ნა­ლი­ზო, წი­ნას­წარ გან­სა­ზღვრო.

- თქვენ გა­და­წყვი­ტეთ, რომ ბი­ო­ლო­გი­უ­რი მშობ­ლე­ბი და ნა­თე­სა­ვე­ბი გე­პო­ვათ. ახლა რა ეტაპ­ზეა ძი­ე­ბის პრო­ცე­სი?

- დე­დის­გან გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა ჯერ არ მი­მი­ღია, მაგ­რამ გე­ნე­ტი­კუ­რი ტეს­ტით ვი­პო­ვე ალა­ლი ბიძა და მა­მი­დე­ბი, ბი­ძაშ­ვი­ლე­ბი, მა­მი­დაშ­ვი­ლე­ბი და გარ­დაც­ვლი­ლი ბა­ბუა, რო­მელ­საც ოჯა­ხის გა­რეთ ჰქონ­და ურ­თი­ერ­თო­ბა და შვი­ლი სხვა ქალ­ბა­ტო­ნის­გან გა­ა­ჩი­ნა. სამ­წუ­ხა­როდ, ჩემს ბი­ძებს და მა­მი­დებს არა აქვთ ინ­ფორ­მა­ცია დე­და­ჩემ­ზე: ბა­ბუა 1951 წელს გარ­და­იც­ვა­ლა, როცა ისი­ნი 3-4 წლი­სა­ნი იყ­ვნენ. ამი­ტომ, გა­სა­გე­ბია, რომ ჩემი დე­დის ვი­ნა­ო­ბა არ იცი­ან.

- ძი­ე­ბის პრო­ცეს­ში აღ­მო­ა­ჩი­ნეთ, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ათე­უ­ლო­ბით ჩვი­ლი უკა­ნო­ნოდ იყო გაშ­ვი­ლე­ბუ­ლი...

- ყვე­ლა­ფე­რი იმით და­ი­წყო, რომ 2017 წელს "ფე­ის­ბუკ­ზე" გა­ვა­კე­თე გვერ­დი გაშ­ვი­ლე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის. თა­ვი­დან ანო­ნი­მუ­რი იყო: ჩვე­ნი ჯგუ­ფის მი­ზა­ნი გახ­ლდათ ინ­ფორ­მა­ცი­ის გა­ზი­ა­რე­ბა გაშ­ვი­ლე­ბულ ბავ­შვებს შო­რის. ერ­თმა­ნეთს ამ­ბებს და ემო­ცი­ებს ვუ­ზი­ა­რებ­დით. ძა­ლი­ან ბევ­რმა მომ­წე­რა თა­ვი­სი ცხოვ­რე­ბის შე­სა­ხებ, არა­ერ­თი ადა­მი­ა­ნი გა­მოგ­ვეხ­მა­უ­რა და აღ­მოჩ­ნდა, რომ ბევ­რი ბავ­შვი სა­ეჭ­ვო ვი­თა­რე­ბა­ში იყო გაშ­ვი­ლე­ბუ­ლი. ეს ჩემს გა­და­ცე­მებ­შიც ბევ­რჯერ მით­ქვამს: მშო­ბი­ა­რო­ბის შემ­დეგ დე­დას ეუბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ გარ­დაც­ვლი­ლი ბავ­შვი გა­ა­ჩი­ნა და მერე, მო­პა­რულ ჩვი­ლებს აშ­ვი­ლებ­დნენ. ამის გარ­კვე­ვის შემ­დეგ, გა­და­ცე­მის გა­კე­თე­ბის იდე­აც გა­მიჩ­ნდა. თავ­და­პირ­ვე­ლად, ეს გა­და­ცე­მა თა­თუ­ლი ედი­შე­რაშ­ვილ­თან და კა­ხა­ბერ შარ­ტა­ვას­თან ერ­თად მიმ­ყავ­და. თა­ვი­დან ამ და­ნა­შა­უ­ლის მას­შტაბს ვერც კი ვხვდე­ბო­დით. არ გვჯე­რო­და, რომ ეს წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი ფაქ­ტე­ბი არა­ერთ სამ­შო­ბი­ა­რო­ში ხდე­ბო­და!

- ძა­ლი­ან ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი და­ა­კავ­ში­რეთ ბი­ო­ლო­გი­ურ დედ-მა­მას­თან, ბევრ დე­დას აპოვ­ნი­ნეთ შვი­ლი, რო­მე­ლიც უკვე გარ­დაც­ვლი­ლი ეგო­ნა... რით აიხ­სნე­ბა, რომ ამ კარგ საქ­მეს ზო­გი­ერ­თე­ბის­გან უარ­ყო­ფი­თი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყვა?

- ეს არ მიკ­ვირს, რად­გან ამ და­ნა­შა­უ­ლებ­რივ ქსელ­ში ისე­თი ხალ­ხი იყო ჩარ­თუ­ლი, რო­მე­ლიც დღე­საც ცო­ცხა­ლია. რა თქმა უნდა, ამ ხალ­ხს არ სი­ა­მოვ­ნებს მათი საქ­ცი­ე­ლის გა­მომ­ზე­უ­რე­ბა და საქ­ვეყ­ნოდ გამ­ჟღავ­ნე­ბა. ამი­ტომ, აგ­რე­სი­ას და უარ­ყო­ფით და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას თა­ვი­დან­ვე ვე­ლო­დი. მთა­ვა­რია, რომ ამ გა­და­ცე­მე­ბით და ჩვე­ნი გვერ­დის დახ­მა­რე­ბით, ბი­ო­ლო­გი­უ­რი მშობ­ლე­ბი არა­ერ­თმა ადა­მი­ან­მა იპო­ვა. მე ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის გუ­ლის­ტკი­ვი­ლი კარ­გად მეს­მის, რად­გან მეც მათ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ვარ: უკვე რვა წე­ლია ვე­ძებ ბი­ო­ლო­გი­ურ დე­დას და ამ რვა წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ერთი დღეც არ ყო­ფი­ლა, რომ ხელი ჩა­მექ­ნია, იმე­დი და­მე­კარ­გა! მარ­თა­ლია, ნა­თე­სა­ვებ­ზე ნა­წყე­ნი ვი­ყა­ვი, რა­ტომ არა­ფერს მე­უბ­ნე­ბი­ან-მეთ­ქი? მაგ­რამ ამის მი­ზე­ზი უკვე ვიცი და პოვ­ნის იმე­დი დღემ­დე არ და­მი­კარ­გავს.

- სა­ინ­ტე­რე­სოა, თუ მომ­ხდა­რა მსგავ­სი და­ნა­შა­უ­ლი სხვა ქვეყ­ნებ­ში და თუ არ­სე­ბობს ისე­თი ორ­გა­ნი­ზა­ცია, რო­გო­რიც თქვე­ნია?

- მსგავ­სი ორ­გა­ნი­ზა­ცია სხვა ქვეყ­ნებ­ში არ არ­სე­ბობს, მხო­ლოდ ჰო­ლან­დი­ა­შია, მაგ­რამ ის ქვეყ­ნის შიგ­ნით მო­პა­რულ და გა­ყი­დულ ბავ­შვებ­ზე არ მუ­შა­ობს. რო­გორც ვიცი, ჰო­ლან­დი­ე­ლე­ბი, აზი­ის ქვეყ­ნე­ბი­დან მო­პა­რულ და გა­ყი­დულ ბავ­შვებ­ზე აგ­რო­ვე­ბენ ინ­ფორ­მა­ცი­ას. ისე, ამ­გვა­რი ფაქ­ტე­ბი იტა­ლი­ა­შიც ხდე­ბო­და, საფ­რან­გეთ­შიც, ეს­პა­ნეთ­შიც, მაგ­რამ გან­სხვა­ვე­ბა ისაა, რომ ეს საქ­მე­ე­ბი ყვე­ლა სა­ხელ­მწი­ფომ გა­მო­ი­ძია. "იუ­თუბ­ზეც" შე­გიძ­ლი­ათ ნა­ხოთ ამ გა­მო­ძი­ე­ბის შე­დე­გე­ბი. მა­გა­ლი­თად: ეს­პა­ნეთ­ში 500 ათა­სი მო­პა­რუ­ლი ბავ­შვი იპო­ვეს და ის გი­ნე­კო­ლო­გე­ბი, მედ­დე­ბი და დე­და­ო­ე­ბი გა­ა­სა­მარ­თლეს, რომ­ლე­ბიც ბავ­შვე­ბის ყიდ­ვა-გა­ყიდ­ვა­ში იყ­ვნენ ჩარ­თუ­ლი. ზოგ­ჯერ მე­კი­თხე­ბი­ან, რა­ტომ გავ­რის­კე, როცა ასეთ საქ­მეს მოვ­კი­დე ხელი?.. არ გა­მი­რის­კავს! - მე ვა­კე­თებ­დი და ვა­კე­თებ იმას, რაც აქამ­დე სხვებს უნდა გა­ე­კე­თე­ბი­ნათ, მაგ­რამ არ გა­ა­კე­თეს. თა­ვი­დან სუ­ლაც არ მქონ­და გან­ზრა­ხუ­ლი, სხვას დავ­ხმა­რე­ბო­დი, მაგ­რამ ჯგუფ­ში ეს ხალ­ხი რომ შე­მო­მი­ერ­თდა, თი­თო­ე­უ­ლი მათ­გა­ნის ბედს სა­კუ­თა­რი­ვით გან­ვიც­დი­დი. ეს ხალ­ხი მენ­დო და მეც, შეძ­ლე­ბის­დაგ­ვა­რად ვცდი­ლობ­დი, ყვე­ლას დავ­ხმა­რე­ბო­დი. დღე­საც ვცდი­ლობ, რად­გან მეც მათ ბედს ვი­ზი­ა­რებ - ბი­ო­ლო­გი­ურ დე­დას ვე­ძებ!

- იქ­ნებ დე­დას სხვა ოჯა­ხი აქვს და ვერც ამ­ხელს, რად­გან სა­ქარ­თვე­ლო­ში ცხოვ­რობს - ქვე­ყა­ნა­ში, სა­დაც ქა­ლებს შეც­დო­მის დაშ­ვე­ბის უფ­ლე­ბა არა აქვთ?

- გე­თან­ხმე­ბით, ქა­ლე­ბი სა­ქარ­თვე­ლო­ში ყო­ველ­თვის და­ჩაგ­რუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით! როცა გაშ­ვი­ლე­ბუ­ლებ­ზე ვსა­უბ­რობთ, არც ერთი ადა­მი­ა­ნი არ ახ­სე­ნებს მა­მას! ხელს მარ­ტო დე­დის­კენ იშ­ვე­რენ: "დე­დამ გა­აშ­ვი­ლა", "დე­დამ გა­ყი­და", "დედა შეც­და", "დე­დამ თავი მოს­ჭრა"... მამა სად არის ამ დროს? მას რა­ტომ არ აკის­რე­ბენ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას?! ჩვენს ჯგუფ­ში 251 ათა­სი ადა­მი­ა­ნია, ათა­სო­ბით დედა ეძებს შვილს და იცით, რამ­დე­ნი მა­მაა მათ შო­რის? - სამი! ანუ სა­მად სამი კაცი ეძებს და­კარ­გულ შვილს. უფრო მე­ტიც, ჯგუფ­ში "ვე­ძებ" ცხრა ად­მი­ნის­ტრა­ტო­რი ვართ და ყვე­ლა ქალი, არც ერთი ად­მი­ნის­ტრა­ტო­რი კაცი არ არის. რა­ტომ? - იმი­ტომ, რომ რამ­დე­ნიც ავიყ­ვა­ნეთ, ყვე­ლამ თავი და­ა­ნე­ბა, ვერ გა­უძ­ლო... სა­ქარ­თვე­ლო­ში უშ­ვი­ლო­ბაც ყო­ველ­თვის ქა­ლის ბრა­ლი იყო. თქვენ ოდეს­მე გა­გი­გი­ათ, რომ კა­ცია უშ­ვი­ლო? - მე ეს არ გა­მი­გო­ნია. არა­და, ხში­რად კაცი იყო უშ­ვი­ლო და ქალს ჰბ­რალ­დე­ბო­და. კი­დევ ერთი მითი, რო­მე­ლიც გაშ­ვი­ლე­ბულ ბავ­შვებ­ზე ვრცელ­დე­ბა, არის ის, რომ მა­მამ ბავ­შვი სხვა ქა­ლის­გან გა­ა­ჩი­ნა და ოჯახ­ში მი­იყ­ვა­ნა... გა­მო­დის, კაცს ყვე­ლა­ფე­რი ეპა­ტი­ე­ბა და ქალს - არა­ფე­რი?! გა­ნაგ­რძეთ კი­თხვა