არ­სე­ბობს ასე­თი სტე­რე­ო­ტი­პი - თუ ადა­მი­ა­ნი სა­შუ­ა­ლო დო­ნის იუ­რის­ტია, ეკო­ნო­მის­ტი, ან მა­გა­ლი­თად, სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბის სპე­ცი­ა­ლის­ტი, შე­საძ­ლე­ბე­ლია, იყოს პო­ლი­ტი­კო­სი, მაგ­რამ იუ­მო­რის­ტის პო­ლი­ტი­კო­სო­ბას რა­ტომ­ღაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნა­წი­ლი რთუ­ლად ეგუ­ე­ბა.

უკ­რა­ი­ნის პრე­ზი­დენ­ტის ვო­ლო­დი­მირ ზე­ლენ­სკის პრე­ზი­დენ­ტო­ბას ადა­მი­ა­ნე­ბის გარ­კვე­უ­ლი რა­ო­დე­ნო­ბა აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბით ვერ შეხ­ვდა. მარ­თა­ლია, ბოლო დროს უკვე ნაკ­ლე­ბად, თუმ­ცა მა­ინც წა­მო­ა­ძა­ხებ­დნენ ხოლ­მე იმას, რომ კა­რი­ე­რა იუ­მო­რის­ტო­ბით და­ი­წყო, "კა­ვე­ენ­ში­კი" (მან­სან­კა­ნე­ლი) იყო და პო­ლი­ტი­კა­ში შო­უ­მე­ნო­ბი­დან მო­ვი­და.

მარ­თლაც რა არის „კა­ვე­ე­ნი“ (მხი­ა­რულ­თა და საზ­რი­ან­თა კლუ­ბი), რო­გო­რი ადა­მი­ა­ნე­ბის თა­მა­შია ის, რა თვი­სე­ბე­ბია სა­ჭი­რო მის სა­თა­მა­შოდ, ამა­ზე მათ ვე­სა­უბ­რეთ, ვინც წლე­ბის წინ მან­სან­კა­ნე­ლი ყო­ფი­ლა და მე­ტიც, თი­თო­ე­უ­ლის ბი­ოგ­რა­ფი­ა­ში ამ ყვე­ლა­ფერს სე­რი­ო­ზუ­ლი ად­გი­ლი უკა­ვია.

ირაკ­ლი კა­კა­ბა­ძე, გა­და­ცე­მა "კა­ცე­ბის" წამ­ყვა­ნი:

- გე­თან­ხმე­ბით, რომ ეს სტე­რე­ო­ტი­პი არ­სე­ბობს, ვერ გე­ტყვით კონ­კრე­ტუ­ლად რა­ტომ, სა­ბო­ლოო დას­კვნამ­დე ვერ მივ­დი­ვარ, მაგ­რამ რა­ტომ­ღაც ასე ით­ვლე­ბა, რომ სა­შუ­ა­ლო დო­ნის, ან თუნ­დაც და­ბა­ლი დო­ნის ეკო­ნო­მის­ტი, იუ­რის­ტი, მე­ნე­ჯე­რი უფრო წარ­მა­ტე­ბუ­ლი შე­იძ­ლე­ბა იყოს პო­ლი­ტი­კა­ში, ვიდ­რე წარ­მა­ტე­ბუ­ლი კო­მი­კო­სი. იმი­ტომ, რომ კო­მი­კო­სი ხუმ­რობს და ეს ხომ არა­სე­რი­ო­ზუ­ლია?! ეს ალ­ბათ ადა­მი­ა­ნე­ბის უცო­დინ­რო­ბის ბრა­ლია. რამ­ხე­ლა შრო­მა, გა­ნათ­ლე­ბა და რამ­დე­ნი რამ სჭირ­დე­ბა ამ ყვე­ლა­ფერს. და­სავ­ლეთ­ში საქ­მე სხვა­ნა­ი­რა­დაა, იქ ამ კუ­თხით ყვე­ლა­ფე­რი გარ­კვე­უ­ლია... მარ­თა­ლია, დღეს­დღე­ო­ბით ვი­ღა­ცე­ბი ზე­ლენ­სკი­ზე რა­ღაც სი­სუ­ლე­ლე­ებს კი­დევ ამ­ბო­ბენ, მაგ­რამ ფაქ­ტი სა­ხე­ზეა, რომ მან ეს სტე­რე­ო­ტი­პი და­ან­გრია.

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი, იუ­მო­რის­ტი:

- იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის, ვინც ვერ ხე­დავს, ვინ არის კარ­გი და ვინ არის ცუდი, ვინც ვერ ხე­დავს, რომ სა­ერ­თოდ არა­ფერ შუ­ა­შია ის ადა­მი­ა­ნი კო­მი­კო­სი იქ­ნე­ბა, ინ­ჟი­ნე­რი, ბუ­ღალ­ტე­რი, თუ ექი­მი, არა­ნა­ი­რი აზრი არ აქვს. ვინც ამ­დე­ნი თვის შემ­დეგ ვე­რა­ფე­რი და­ი­ნა­ხა, მათ­თვის ერ­თა­დერ­თი ახ­სნა ის იქ­ნე­ბა, რომ ძა­ლი­ან მალე რუ­სეთს „დედა აღარ ეყო­ლე­ბა“ და ასე­ვე მათ, ვინც მაგ რუ­სეთს თვა­ლებ­ში შეჰ­ყუ­რებს. მეტი რაღა უნდა ავუხ­სნათ?! კო­მი­კო­სი რომ არის, ზუს­ტად ამი­ტო­მაა მა­გა­რი. ვინც ფიქ­რობს, რომ ხალ­ხი შე­ა­ხო­ცა, ხალ­ხი თა­ვის მი­წას იცავს და ისი­ნი იმ ნა­ბიჭ­ვრებ­მა და­ხო­ცეს. ზე­ლენ­სკი თა­ვის ხალ­ხთან ერ­თად თა­ვის მი­წას იცავს. ადა­მი­ა­ნე­ბი გვერ­დში უდ­გა­ნან. აქ კი არა­ვის არა­ფე­რი ეკი­თხე­ბა, ზე­ლენ­სკი კო­მი­კო­სია, თუ ვინ არის.

კახა მაღ­რა­ძე, პი­ა­რის სპე­ცი­ა­ლის­ტი:

- კლო­უ­ნის საქ­მეც თა­ვი­სე­ბურ ძა­ლის­ხმე­ვას მო­ი­თხოვს, მა­საც სჭირ­დე­ბა რე­სურ­სი აუ­დი­ტო­რი­ამ­დე მი­ვი­დეს და მი­ზანს მი­აღ­წი­ოს... ზე­ლენ­სკი კი იმას ადას­ტუ­რებს, რომ მისი მი­სა­მარ­თით გა­მოთ­ქმულ ფრა­ზებ­ში (რა­საც გუ­ლის­ხმო­ბენ), ეს ადა­მი­ა­ნი ყვე­ლა­ზე ნაკ­ლე­ბად ჰგავს კლო­უნს...

ირაკ­ლი კა­კა­ბა­ძე:

- ისე, მე მხო­ლოდ „კა­ვე­ენს“ არ გა­მოვ­ყოფ­დი, ზე­ლენ­სკის შემ­თხვე­ვა­ში ეს არის - იუ­მო­რიც და შო­უ­ბიზ­ნე­სიც. მას კარ­გად ვიც­ნობთ ისი­ნი, ვი­საც „კა­ვე­ე­ნი“ მას­თან ერ­თად გვი­თა­მა­შია. მე­რეც რამ­დენ­ჯერ­მე გვქონ­და გა­დაკ­ვე­თა, მა­გა­ლი­თად, უკ­რა­ი­ნის პირ­ველ ომამ­დე, 2014 წლამ­დე... გარ­და იმი­სა, რომ წარ­მა­ტე­ბუ­ლი „კა­ვე­ენ­ში­კი“ იყო, პო­პუ­ლა­რუ­ლი გუნ­დი ჰყავ­და, გას­ტრო­ლებ­ზე და­დი­ოდ­ნენ, შემ­დეგ პო­პუ­ლა­რუ­ლი წამ­ყვა­ნიც გახ­და. სა­ნამ უკ­რა­ი­ნა­ში სი­ტუ­ა­ცია და­ი­ძა­ბე­ბო­და, სე­რი­ო­ზუ­ლი ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბი მიჰ­ყავ­და, მა­გა­ლი­თად, ისე­თი, რო­გო­რიც იურ­მა­ლის კონ­კურ­სია და ა.შ. შო­უ­ბიზ­ნეს­ში ძა­ლი­ან ცნო­ბი­ლი ფი­გუ­რა გახ­და. მის კომ­პა­ნი­ას მა­ღალ­რე­ი­ტინ­გუ­ლი სე­რი­ა­ლე­ბი ჰქონ­და, ზო­გა­დად წარ­მა­ტე­ბუ­ლი კომ­პა­ნია გახ­ლდათ. ამი­ტომ, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი „კა­ვე­ენ­ში­კი“ რომ იყო, ეს არა­ფერს ცვლის. იყ­ვნენ სხვე­ბიც, რომ­ლებ­მაც ვე­რა­ფერს მი­აღ­წი­ეს. კარ­გი წამ­ყვა­ნი, კარ­გი მსა­ხი­ო­ბი, კარ­გი მე­ნე­ჯე­რი სა­ხელ­მწი­ფოს ძა­ლი­ან მა­გა­რი მე­თა­უ­რი აღ­მოჩ­ნდა. ყვე­ლა­ფე­რი კი ასე უბ­რა­ლოდ არ მო­დის. სა­ჭი­როა იუ­მო­რის გრძნო­ბა, მე­ნე­ჯე­რუ­ლი თვი­სე­ბე­ბი - გუნ­დის კარ­გი ლი­დე­რიც იყო და კარ­გი იუ­მო­რი რომ აკე­თო, გა­ნათ­ლე­ბაა სა­ჭი­რო.

კახა მაღ­რა­ძე:

- ფაქ­ტია, რომ შე­უ­რა­ცხყო­ფის შემ­ცვე­ლია ის ეპი­თე­ტი, რად­გან კლო­უნ­ში ნე­გა­ტი­ურს გუ­ლის­ხმო­ბენ... ტექ­ნი­კუ­რა­დაც ხალ­ხი რომ გა­ა­ცი­ნო, საკ­მა­ოდ რთუ­ლი პრო­ცე­სია. რა­ღა­ცას და­ვი­ჯღა­ნე­ბი და ამა­ზე აუ­დი­ტო­რი­ას გა­ე­ცი­ნე­ბა, - ასე არ არის. თა­ნა­მედ­რო­ვე აუ­დი­ტო­რი­ას უბ­რა­ლო და­ჯღან­ვა­ზე არ ეცი­ნე­ბა. შე­სა­ბა­მი­სად, ამას სე­რი­ო­ზუ­ლი ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი შრო­მა სჭირ­დე­ბა. მერე გა­ცი­ნე­ბაც არის და გა­ცი­ნე­ბაც. „კა­ვე­ე­ნის“ პროგ­რა­მაც ისე უნდა იყოს აწყო­ბი­ლი, აუ­დი­ტო­რი­ას სულ უნდა ეცი­ნე­ბო­დეს. რაც მეტს გა­ა­ცი­ნებ, ამ საქ­მე­ში წარ­მა­ტე­ბუ­ლიც ხდე­ბი. სა­ვა­რა­უ­დოდ, არც კლო­უ­ნო­ბაა ად­ვი­ლი და რო­გორც სხვა პრო­ფე­სია, ესეც და­სა­ფა­სე­ბე­ლია. მით უმე­ტეს, როცა ეს ყვე­ლა­ფე­რი ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლურ შრო­მას უკავ­შირ­დე­ბა.

...რო­გორც და­სა­წყის­ში აღ­ვნიშ­ნეთ, "კა­ვე­ენ­შიკს" წე­რაც უნდა შე­ეძ­ლოს, ხუმ­რო­ბა რომ და­წე­როს, ტექ­სტი­ცუნ­და გა­მარ­თოს, სცე­ნა­ზე მოქ­ცე­ვა უნდა იცო­დეს, ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ის და მუ­სი­კა­ლუ­რი ელე­მენ­ტე­ბია სა­ჭი­რო. სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში არ­სე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კურ-სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი პრო­ცე­სე­ბის, მო­დუ­რი თუ ტრენ­დუ­ლი ამ­ბე­ბის ჯან­სა­რად და­ნახ­ვა შე­ეძ­ლოს, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში არ­სე­ბუ­ლი სხვა­დას­ხვა ამ­ბის გან­ხილ­ვა, ორი­გი­ნა­ლუ­რი აზ­როვ­ნე­ბა, გა­ნათ­ლე­ბა, მოკ­ლედ, ეს ყვე­ლა­ფე­რი იმის­თვის, რომ „კა­ვე­ე­ნის“ თა­მა­ში­სას წარ­მა­ტე­ბუ­ლი იყო. შრო­მა­ტე­ვა­დი საქ­მეა და ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლურ რე­სურსს მო­ი­თხოვს.

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი:

- რთუ­ლი ჟან­რია, თუმ­ცა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მხრი­დან ხში­რია ასე­თი ფრა­ზე­ბი - „თქვენ რა გე­ნაღ­ვლე­ბათ, სხედ­ხართ და ერ­თო­ბით“. არ არის ასე. იმ ხუმ­რო­ბე­ბის და­წე­რას ძა­ლი­ან ბევ­რი შრო­მა სჭირ­დე­ბა. ფი­ზი­კურ­ზე მე­ტად დამ­ღლე­ლი გო­ნებ­რი­ვი შრო­მაა. ბევ­რი ინ­ფორ­მა­ცია უნდა მი­ი­ღო და გას­ცე, ანუ მო­ი­ფიქ­რო ისე­თი ხუმ­რო­ბა, რო­მელ­ზეც სხვას გა­ე­ცი­ნე­ბა. აქვე ბევ­რი რამ უნდა გა­ით­ვა­ლის­წი­ნო, მით უმე­ტეს, რო­დე­საც დღეს რა­ღა­ცებს ტაბუ და­ე­დო. ადრე გარ­კვე­ულ თე­მებ­ზე ხუმ­რო­ბა, სკეტ­ჩებ­ში რა­ღაც სი­ტყვე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბა გა­ცი­ლე­ბით მარ­ტი­ვი იყო. ხუმ­რო­ბა არ უნდა იყოს ჰო­მო­ფო­ბი­უ­რი, ეთ­ნი­კუ­რი შუღ­ლის გაღ­ვი­ვე­ბის სა­ფუძ­ვე­ლი, პი­რა­დად მე ამა­ზე უკან არას­დროს ვი­ხევ­დი, მაგ­რამ დღეს უწეთ მა­ინც ამ ყვე­ლაფ­რის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბა მათ, ვინც სა­ხალ­ხო პრო­დუქტს ქმნის. თვი­თონ ხუმ­რო­ბა­საც გა­აჩ­ნია, რო­გო­რი იქ­ნე­ბა. შეგ­ნე­ბუ­ლი მა­ყუ­რე­ბე­ლი რა­ღა­ცას გპა­ტი­ობს. კარ­გი ხუმ­რო­ბა კი­დევ ბეწ­ვის ხიდ­ზე გა­ივ­ლის და სა­დღაც არ გა­და­ი­ჩე­ხე­ბა.

კახა მაღ­რა­ძე:

- ჩვენ რა­დი­კა­ლუ­რი ტი­პე­ბი ვი­ყა­ვით, ყვე­ლა­ფერს დავ­ცი­ნო­დით. არა­ფე­რი ჩვენ­თვის წმინ­და არ არ­სე­ბობ­და, ამან ცხოვ­რე­ბის მი­მართ რა­ღაც მე­დე­გო­ბაც შეგვძი­ნა. შე­გიძ­ლია ყვე­ლა­ფერს სხვა მხრი­დან, იუ­მო­რის­ტუ­ლად შე­ხე­დო.

- არ იყა­ვით პო­ლიტ­კო­რექ­ტუ­ლე­ბი, მაგ­რამ მგო­ნი, არა­ვინ და­გი­ზი­ა­ნე­ბი­ათ...

კახა მაღ­რა­ძე:

- სი­ცი­ლი სა­ერ­თოდ ყვე­ლა­ფერს ანე­იტ­რა­ლებს და აჯან­სა­ღებს. მას ჩემს საქ­მე­შიც ძა­ლი­ან ხში­რად ვი­ყე­ნებ. ერთი-ორი რომ გა­ი­ხუმ­რო, სტუ­დენ­ტე­ბის აუ­დი­ტო­რი­ას ეს არა­ფერს და­აკ­ლებს, თუ არ შეჰ­მა­ტებს. კე­თილ­გან­წყო­ბის მო­პო­ვე­ბა­ში, სა­კო­მუ­ნი­კა­ციო სივ­რცე­ში ბა­რი­ე­რე­ბის დაძ­ლე­ვა­შიც გეხ­მა­რე­ბა.

- რო­დის გაჩ­ნდა ინ­ტე­რე­სი ამ სფე­როს მი­მართ?

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი:

- სკო­ლა­ში სწავ­ლი­სას, ბოლო წლებ­ში გა­მიჩ­ნდა ინ­ტე­რე­სი, სა­ხუ­მა­რო გა­ზეთ­საც ვა­კე­თებ­დი, სა­დაც მე­გობ­რე­ბიც ერ­თვე­ბოდ­ნენ. მერე უნი­ვერ­სი­ტე­ტის მან­სან­კა­ნი ვნა­ხე, მო­მე­წო­ნა და სურ­ვი­ლი გა­მიჩ­ნდა, რომ ჩა­ვა­ბა­რებ­დი, იქ მეც მი­მე­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. ჩა­ვა­ბა­რე და გა­ვა­კე­თე ჩემი გუნ­დი, ვი­ყა­ვი კა­პი­ტა­ნი და და­ვი­წყე თა­მა­ში. ისე და­ემ­თხვა, რომ თსუ-ში ბევ­რი ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნი ერ­თმა­ნე­თის კონ­კუ­რენ­ტი აღ­მოვ­ჩნდით და ამ საქ­მე­შიც ასე გა­ვი­ზარ­დეთ... ერ­თად გა­ვა­კე­თეთ ნაკ­რე­ბი გუნ­დი და მივ­ყე­ვით ამ საქ­მი­ა­ნო­ბას.

კახა მაღ­რა­ძე:

- ჩემს შემ­თხვე­ვა­ში ყვე­ლა­ფე­რი სკო­ლი­დან და­ი­წყო. „კა­ვე­ე­ნის“ ჩემ­პი­ო­ნა­ტი იყო. დი­რექ­ცი­ამ მოს­წავ­ლე­ე­ბი შეკ­რი­ბა. მა­შინ­დე­ლი სტუ­დენ­ტი „კა­ვე­ენ­ში­კე­ბი“ გვეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ, რა­ღა­ცებს გვას­წავ­ლიდ­ნენ, გვამ­ზა­დებ­დნენ, გვეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ, რომ სკო­ლა კარ­გად წარვმდგა­რი­ყა­ვით. მერე და­მო­უ­კი­დებ­ლად თვი­თო­ნაც ვმუ­შა­ობ­დით, ამ სკო­ლე­ბის გუნ­დე­ბით ნაკ­რე­ბი გა­ა­კე­თეს. სა­ქარ­თვე­ლოს ჩემ­პი­ო­ნა­ტი იყო... სტუ­დენ­ტურ „კა­ვე­ე­ნებ­ში“, უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში, „გე­პე­ი­ში“ ყველ­გან ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი, ასე­ვე სა­ქარ­თვე­ლოს ნაკ­რებ­ში. მოკ­ლედ, აქ­ტი­უ­რად ვი­ყა­ვი ჩარ­თუ­ლი. რა­ღაც გა­მოც­დი­ლე­ბა რომ და­ვაგ­რო­ვე, უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში სწავ­ლის პე­რი­ოდ­ში გუნ­დებ­საც ვამ­ზა­დებ­დი. შემ­დეგ ვი­ღა­ცე­ბი მიჰ­ყვე­ბოდ­ნენ ბო­ლომ­დე ამ საქ­მეს.

ირაკ­ლი კა­კა­ბა­ძე:

- დღეს ტე­ლე­ვი­ზი­ებ­ში არი­ან ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც თა­ვი­დან ერთი გუნ­დი ვი­ყა­ვით. ყვე­ლას ბეგ­რა­უნდში არის ეს გა­მოც­დი­ლე­ბა, რო­მე­ლიც იუ­მო­რის სა­ხით ამ თა­მაშ­მა მოგ­ვცა. იქ და­ვი­წყეთ ამ ნა­ბი­ჯე­ბის გა­დად­გმა, რამ­დე­ნი­მე წელი რომ აკე­თებ გუ­ლით , დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა გიგ­როვ­დე­ბა. ის გა­მოც­დი­ლე­ბა, მა­შინ გაკ­ვა­ლუ­ლი გზის ნა­წი­ლი, ახ­ლაც მუ­შა­ობს.

კახა მაღ­რა­ძე:

- გულ­წრფე­ლად რომ ვთქვა, ჩემ­თვის „კა­ვე­ე­ნის“ თა­მა­შის წლე­ბი სუფ­თა ჰა­ე­რის ჩა­სუნ­თქვის სა­შუ­ა­ლე­ბა იყო მა­შინ, როცა ირ­გვლივ 90-იანი წლე­ბის სიბ­ნე­ლე გახ­ლდათ. ამა თუ იმ საქ­მეს, მათ შო­რის, სწავ­ლა­საც აზრი, პერ­სპექ­ტი­ვა არ ჰქონ­და. ამ მო­ღუ­შუ­ლი სი­ტუ­ა­ცი­ე­ბის­გან ეს კარ­გი სა­შუ­ა­ლე­ბა აღ­მოჩ­ნდა შე­და­რე­ბით ჯან­საღ ატ­მოს­ფე­რო­ში მოხ­ვედ­რი­ლი­ყა­ვი და ასე­თი­ვე ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი გქო­ნო­და. თან, ეს თა­მა­ში სპორ­ტულ ელე­მენ­ტებ­საც შე­ი­ცავს - გა­მარ­ჯვე­ბაც არის და და­მარ­ცხე­ბაც, რაც და­მა­ტე­ბი­თი მო­ტი­ვა­ცი­ა­ცაა. მთა­ვა­რი მა­ინც ისაა, რომ ცუდ პე­რი­ოდ­ში კარგ გა­რე­მო­ში მოვ­ხვდი, როცა შე­საძ­ლე­ბე­ლი იყო, გა­ცი­ლე­ბით უა­რეს სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში აღ­მოვ­ჩე­ნი­ლი­ყა­ვი, რაც შემ­დგომ ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ზე აი­სა­ხე­ბო­და. „კა­ვე­ენ­მა“ ბევ­რი კარ­გი რამ მომ­ცა - უამ­რა­ვი მე­გო­ბა­რი, ნაც­ნო­ბი შემ­ძი­ნა, სა­ინ­ტე­რე­სო ადა­მი­ა­ნე­ბი გა­მაც­ნო, ბევ­რი სა­კი­თხი­სად­მი იუ­მო­რით შე­ხედ­ვის უნა­რი გა­მო­მი­მუ­შა­ვა.

- შენი მე­გობ­რე­ბი რა­ღაც ფორ­მით გაჰ­ყვნენ იუ­მორს, შენ სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბა აირ­ჩიე...

- რა­ღაც პე­რი­ო­დი სცე­ნა­რის­ტად სე­რი­ალ­ზე „ჩვე­ნი ეზო“ ვმუ­შა­ობ­დი, რო­მე­ლიც „რუს­თა­ვი 2“-ზე გა­დი­ო­და. იდე­ა­ში საქ­მი­ა­ნო­ბა „ღა­მის შო­უ­ში“ სცე­ნა­რის­ტად და მსა­ხი­ო­ბად უნდა გა­მეგ­რძე­ლე­ბი­ნა. სხვა­დას­ხვა მი­ზე­ზის გამო ამ ყვე­ლა­ფერს თავი და­ვა­ნე­ბე, თუმ­ცა მაგ მი­მარ­თუ­ლე­ბით აქ­ტი­უ­რად ვვი­თარ­დე­ბო­დი. ხომ ვამ­ბობ, იუ­მო­რი არ მტო­ვებს, კარგ გა­ცი­ნე­ბას რა სჯო­ბია.

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი:

- ბავ­შვო­ბა­ში ბევ­რს ვკი­თხუ­ლობ­დი, იუ­მო­რიც მიყ­ვარ­და, ნო­დარ დუმ­ბა­ძის ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი ზე­პი­რად ვი­ცო­დი, კარ­გად ვსწავ­ლობ­დი, ვე­კუ­ას სა­ხე­ლო­ბის მა­თე­მა­ტი­კუ­რი სკო­ლა და­ვამ­თავ­რე, ალ­ბათ ამან იქო­ნია გავ­ლე­ნა. ად­ვი­ლად შე­მეძ­ლო, სხვა­დას­ხვა თე­მა­ზე მე­ხუმ­რა. ზო­გა­დად ხუმ­რო­ბაც მა­თე­მა­ტი­კუ­რი ფორ­მუ­ლაა... ჩვენს გუნდში ბევ­რი ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლი თა­მა­შობ­და. ჩვე­ნი ნაკ­რე­ბის რამ­დე­ნი­მე წევ­რი, 4-5 ბიჭი ინ­ტე­ლექტ-კლუბ­შიც ვთა­მა­შობ­დით. ერთ-ერთ წელს სა­ქარ­თვე­ლოს ჩემ­პი­ო­ნე­ბი გავ­ხდით.

ირაკ­ლი კა­კა­ბა­ძე:

- კი, იქი­დან ისე­თი თვი­სე­ბე­ბი გვაქვს შე­ძე­ნი­ლი, რო­მე­ლიც გეხ­მა­რე­ბა, კი­დევ უფრო გა­ნა­ვი­თა­რო და სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით წახ­ვი­დე. მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი მა­ინც გუნ­დუ­რო­ბაა, რად­გა­ნაც გუნ­დუ­რი თა­მა­შია, მარ­ტო ვე­რა­ფერს გა­ა­კე­თებ, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ვერ იქ­ნე­ბი. იმის­თვის, რომ წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­წიო ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, გჭირ­დე­ბა კარ­გი გუნ­დი, რომ­ლებ­თან ერ­თა­დაც იმუ­შა­ვებ. ეს მთა­ვა­რი ფორ­მუ­ლაა, რო­გორც ფეხ­ბურთს მარ­ტო ვერ ითა­მა­შებ, და­ახ­ლო­ე­ბით ასეა. ვი­საც გუნ­დუ­რი თა­მა­ში არ შე­უძ­ლია, შე­იძ­ლე­ბა, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი სხვა­გან გახ­დეს, მაგ­რამ აქ ვერა.

ნა­ხეთ ასე­ვე:

• "ვოვა სოჭ­ში გა­ვი­ცა­ნით... ერ­თმა­ნე­თის ნომ­რებ­ში ვქე­ი­ფობ­დით, ვხუმ­რობ­დით, ვმღე­რო­დით" - რას ჰყვე­ბი­ან ზე­ლენ­სკი­ზე ქარ­თვე­ლი "მან­სან­კა­ნე­ლე­ბი"?