2 ათე­უ­ლი წლის წინ, ვინც მას­თან ერ­თად სცე­ნა­ზე მდგა­რა და "მან­სან­კა­ნი" უთა­მა­შია, ალ­ბათ ვერც წარ­მო­იდ­გენ­და, რომ გა­ვი­დო­და დრო და ის ევ­რო­პის ყვე­ლა­ზე დიდი სა­ხელ­მწი­ფოს ლი­დე­რი, პრე­ზი­დენ­ტი გახ­დე­ბო­და. ვო­ლო­დი­მირ ზე­ლენ­სკი დღეს უკ­რა­ი­ნის პრე­ზი­დენ­ტი და მსოფ­ლი­ოს ყუ­რა­დღე­ბის ცენ­ტრში მოქ­ცე­უ­ლი მებ­რძო­ლი ერის ლი­დე­რია, რო­მე­ლიც თა­ვის ხალ­ხთან ერ­თად, სა­ო­ცარ მა­გა­ლი­თებს აჩ­ვე­ნებს.

ვოვა - ქარ­თვე­ლი "კა­ვე­ენ­ში­კე­ბი" ასე ეძახ­დნენ მას, ვისი ყუ­რა­დღე­ბაც ნი­ჭი­ერ­მა ბიჭ­მა გაც­ნო­ბის­თა­ნა­ვე მი­იქ­ცია... რო­გო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჩა­მო­ყა­ლიბ­და მათ შო­რის, რო­გორ იხ­სე­ნე­ბენ იმ წლებს და რო­გორ აფა­სე­ბენ მე­გობ­რე­ბი მას, ამა­ზე 2000-ია­ნე­ბის ქარ­თვე­ლი "მან­სან­კა­ნე­ლე­ბი", ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე და გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი გვე­სა­უბ­რე­ბი­ან.

ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე, "ჩცდ"-ს პრო­დი­უ­სე­რი:

- ვოვა თა­ვი­დან სოჭ­ში გა­ვი­ცა­ნით, რად­გა­ნაც ფეს­ტი­ვა­ლი იქ იმარ­თე­ბო­და, სა­ი­და­ნაც გუნ­დებ­ში გვა­ნა­წი­ლებ­დნენ. სო­ჭი­დან ყვე­ლა­ნი კი­ე­ვის ლი­გა­ში მოვ­ხვდით. მერე ერ­თად რამ­დენ­ჯერ­მე ვი­თა­მა­შეთ, ვხვდე­ბო­დით რე­პე­ტი­ცი­ებ­ზეც - ერ­თად დიდ დროს ვა­ტა­რებ­დით. თა­მა­შის და რე­პე­ტი­ცი­ე­ბის შემ­დე­გაც ერ­თად ვი­ყა­ვით, ვის­ვე­ნებ­დით, დავ­დი­ო­დით კლუ­ბებ­ში, ერთ სას­ტუმ­რო­ში ვცხოვ­რობ­დით..

ასევე დაგაინტერესებთ

09:25 / 26-02-2022

"სანამ ასე მიყურებ, არაფრის მეშინია" - ვოლოდიმირ ზელენსკის ცოლი, ოჯახი, ცხოვრების ნაკლებად ცნობილი დეტალები და არაორდინალური გზა პრეზიდენტობამდე

16:23 / 01-03-2022

ვიდეო ზელენსკის წარსულიდან, რომელიც სოციალურ ქსელში ვირუსულად გავრცელდა - მან 2006 წელს უკრაინულ "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" გაიმარჯვა

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი, იუ­მო­რის­ტი:

- უკ­რა­ი­ნის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ლი­გა­ში 1999 წელს მოვ­ხვდით და ვოვა მა­შინ გა­ვი­ცა­ნით. ერთ პე­რი­ოდ­ში გვი­წევ­და თა­მა­ში და ვმე­გობ­რობ­დით. ურ­თი­ერ­თო­ბა თა­მა­შე­ბის მე­რეც გრძელ­დე­ბო­და, ყო­ველ სა­ღა­მოს წვე­უ­ლე­ბე­ბი გვი­წევ­და, სას­ტუმ­რო­ში ერ­თმა­ნე­თის ნომ­რებ­ში ვქე­ი­ფობ­დით, ვხუმ­რობ­დით, ვმღე­რო­დით. როცა იმ ყვე­ლა­ფერს ჩა­მოვ­შორ­დით, მე­გობ­რო­ბა მე­რეც გაგ­რძელ­და. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით უკ­რა­ი­ნა­ში სხვა­დას­ხვა პრო­ექტთან და­კავ­ში­რე­ბი­თაც მოგ­ვი­წია ჩას­ვლამ. უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა გა­ა­კე­თეს ლიგა, რო­მე­ლიც ვო­ვას მიჰ­ყავ­და. იქ ქარ­თულ­მა გუნ­დმაც ითა­მა­შა. ჩვენ ბი­ჭებ­თან კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჰქონ­და. სა­ერ­თოდ, კარ­გი ადა­მი­ა­ნია, უშუ­ა­ლო. მა­შინ­ვე ეტყო­ბო­და, რომ სას­ცე­ნო და სა­ეკ­რა­ნო ვარ­სკვლა­ვი იქ­ნე­ბო­და. თა­ვი­სი გუნ­დის კა­პი­ტა­ნი იყო, გა­მორ­ჩე­უ­ლი ლი­დე­რი... სა­ერ­თოდ, ვინც არ უნდა იყოს უკ­რა­ი­ნის სა­თა­ვე­ში, ყვე­ლას ვუ­ქო­მა­გებ­დით, მაგ­რამ გვი­ხა­რია, რომ ჩვენს მე­გო­ბარს ასე ღირ­სე­უ­ლად უჭი­რავს თავი და პო­ლი­ტი­კა­შიც ასე­თი მა­გა­რი ადა­მი­ა­ნი აღ­მოჩ­ნდა.

ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე:

- თა­ვის გუნ­დის კა­პი­ტა­ნი იყო, ლი­დე­რი, ჭკვი­ა­ნი გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი, ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლი. სამ­სა­ხი­ო­ბო მო­ნა­ცე­მე­ბი ჰქონ­და, პრო­ფე­სი­ით მსა­ხი­ო­ბი არ არის, მაგ­რამ "კა­ვე­ენ­ზე" ამ ნი­ჭის რე­ა­ლი­ზე­ბას ახ­დენ­და. მღე­რო­და, ცეკ­ვავ­და და ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნე­ბის გუნ­დიც ჰყავ­და... არ­სე­ბობს გუნ­დე­ბი, რომ­ლე­ბიც სცე­ნა­რის­ტებს ქი­რა­ო­ბენ და გუნ­დე­ბი, რომ­ლე­ბიც თვი­თონ წე­რენ იმას, რა­საც სცე­ნა­ზე წარ­მო­ად­გე­ნენ. ისი­ნი თვი­თონ წერ­დნენ და ჩვენც ასე ვი­ყა­ვით. გაც­ნო­ბის დღი­დან ჩვენ შო­რის მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჩა­მო­ყა­ლიბ­და. აქ­ტი­უ­რი კო­მუ­ნი­კა­ცია გვქონ­და, ჩავ­დი­ო­დით უკ­რა­ი­ნა­ში, ვხდე­ბო­დით. ერ­თად მთლი­ა­ნო­ბა­ში 5 ლიტ­რი არა­ყი დაგ­ვი­ლე­ვია... ერთხელ მათ გუნდს მო­ვუ­გეთ და ერთხელ მათ მოგ­ვი­გეს. ამ სა­ტურ­ნი­რო და­ძა­ბუ­ლო­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, სხვა გუნ­დებ­საც რომ ხვდე­ბოდ­ნენ, სა­გულ­შე­მატ­კივ­როდ ჩვენც მივ­დი­ო­დით და ისი­ნიც გვგულ­შე­მატ­კივ­რობ­დნენ. ასე­თი აქ­ტი­უ­რი და ემო­ცი­უ­რი ბმა გვქონ­და იმ ადა­მი­ა­ნებ­თან, რომ­ლის ლი­დე­რი იყო.

- ალ­ბათ მა­შინ, როცა გა­ი­ცა­ნით, ვერც წარ­მო­იდ­გენ­დით, რომ გა­ვი­დო­და დრო და უკ­რა­ი­ნის პრე­ზი­დენ­ტი გახ­დე­ბო­და...

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი:

- ამის წარ­მოდ­გე­ნა შე­უძ­ლე­ბე­ლი იყო. წლე­ბის წინ რო­დე­საც გა­ვი­გე, რომ პრე­ზი­დენ­ტად ირ­ჩევ­დნენ, კენ­ჭი უნდა ეყა­რა, ფე­ი­კი მე­გო­ნა, ალ­ბათ ხუმ­რო­ბენ-მეთ­ქი. ვერ ვი­ჯე­რებ­დი, რად­გან აწყო­ბი­ლი ჰქონ­და ცხოვ­რე­ბა, კა­რი­ე­რა, ჰქონ­და შე­მო­სავ­ლი­ა­ნი სამ­სა­ხუ­რი, იყო პო­პუ­ლა­რუ­ლი, ხალ­ხს უყ­ვარ­და. რო­გორც აღ­მოჩ­ნდა, ხალ­ხმა და­ა­ფა­სა და პრე­ზი­დენ­ტი გახ­და.

ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე:

- პო­ლი­ტი­კა­ში წას­ვლა და პრე­ზი­დენ­ტო­ბა­ზე კენ­ჭისყრა სხვა­დას­ხვა რამ არის. პრე­ზი­დენ­ტო­ბა უკვე სხვა მას­შტა­ბია და რო­დე­საც გა­ვი­გე, ამას აპი­რებ­და, ჩემ­თვის მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, არ ვე­ლო­დი იმ წარ­მა­ტე­ბას, რა­საც მი­აღ­წია. მოკ­ლე დრო­ში რე­ი­ტინ­გი კარ­გად აკ­რი­ფა და პო­პუ­ლა­რო­ბაც მო­ი­პო­ვა. ახლა სა­ერ­თოდ პიკ­შია, არა თუ უკ­რა­ი­ნა­ში, მსოფ­ლი­ო­ში ყვე­ლა­ზე თვალ­სა­ჩი­ნო პო­ლი­ტი­კუ­რი მოღ­ვა­წეა. სხვა­თა შო­რის, პრო­და­სავ­ლუ­რი შე­ხე­დუ­ლე­ბის იყო, ამას ვა­ტყობ­დით. რო­დე­საც მოს­კოვ­ში ვთა­მა­შობ­დით, ჩვენ­გან გარ­კვე­ულ კო­რექ­ტი­რე­ბას მო­ი­თხოვ­დნენ, ზე­წო­ლას ვგრძნობ­დით. მე­ტად ქარ­თუ­ლი კო­ლო­რი­ტის წა­მო­წე­ვას ითხოვ­დნენ, „გრუ­ზი­ნულ“ ხუმ­რო­ბებს, ცოტა გვა­სუ­ლე­ლებ­დნენ, არა­და, სხვა მო­თხოვ­ნე­ბი გვქონ­და სა­კუ­თარ თა­ვის მი­მართ და იმის მი­მართ, რა­საც ვა­კე­თებ­დით. ამ თე­მა­ზე ერ­თად გვი­სა­უბ­რია, თუმ­ცა ვო­ვას­თან დიდ პო­ლი­ტი­კა­ზე არ გვი­ლა­პა­რა­კია. ამი­ტომ, აზ­რიც არას­დროს გამ­ჩე­ნია, რომ ოდეს­მე პრე­ზი­დენ­ტი გახ­დე­ბო­და.

- "კა­ვე­ენს" ვი­ღა­ცე­ბი არა­სე­რი­ო­ზულ ჟან­რად მი­იჩ­ნე­ვენ, თუმ­ცა ის გო­ნე­ბა­მახ­ვილ, ინ­ტე­ლექ­ტუ­ალ, სხვა­დას­ხვა უნა­რით და­ჯილ­დო­ე­ბულ ადა­მი­ა­ნებს აერ­თი­ა­ნებს... პრე­ზი­დენტ ზე­ლენ­სკის ხში­რად არ­ცთუ და­დე­ბით კონ­ტექ­სტში "კა­ვე­ენ­ში­კო­ბას" უხ­სე­ნე­ბენ...

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი:

- "კა­ვე­ენს" ვერ ითა­მა­შებ, თუ არ გაქვს მა­ღა­ლი ინ­ტე­ლექ­ტი და არ ხარ ძლი­ე­რი ადა­მი­ა­ნი. ისე არაა, რომ სცე­ნა­ზე გა­მოხ­ვი­დე და პუბ­ლი­კა გა­ა­ცი­ნო, ამას ბევ­რი შრო­მა, ინ­ტე­ლექ­ტი და გარ­კვე­უ­ლი უნა­რე­ბი სჭირ­დე­ბა. ადა­მი­ა­ნე­ბი სწო­რად უნდა გა­ა­ცი­ნო... ისი­ნი, ვინც "კა­ვე­ენს" ვთა­მა­შობ­დით, ბევ­რს ვმუ­შა­ობ­დით და ერ­თმა­ნეთ­საც ვზრდი­დით...

ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე:

- ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­თა კავ­ში­რი­დან ეს ყვე­ლა­ფე­რი პუბ­ლი­ცის­ტი­კის ერთ-ერთი სა­შუ­ა­ლე­ბა იყო. იუ­მო­რის სა­შუ­ა­ლე­ბით სი­მარ­თლის თქმის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა გაქვს... "მან­სან­კა­ნის" შემ­დეგ ვო­ვამ ტე­ლე­ვი­ზი­ის­თვის "კვარ­ტა­ლი 95", ასე­თი შოუ შექ­მნა. პრო­დი­უ­სე­რუ­ლი კომ­პა­ნია ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბა, ფილ­მებს, სე­რი­ა­ლებს იღებ­და, სხვა­დას­ხვა ტე­ლეპ­როგ­რა­მა­ზე მუ­შა­ობ­და. ბო­ლოს სე­რი­ა­ლიც "სლუ­გა ნა­რო­და“ გა­და­ი­ღეს და იმ პე­რი­ოდ­ში პო­ლი­ტი­კა­ში წას­ვლა გა­და­წყვი­ტა.

- რო­გო­რი სიმ­ბო­ლუ­რი იყო, სა­ნამ რე­ა­ლუ­რი პრე­ზი­დენ­ტი გახ­დე­ბო­და, მა­ნამ­დე პრე­ზი­დენ­ტის როლი ითა­მა­შა...

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი:

- შე­იძ­ლე­ბა ეს და­გეგ­მი­ლიც იყო, რომ გზა ქვეყ­ნის პრე­ზი­დენ­ტო­ბის­კენ, ასე გა­ევ­ლო. ფაქ­ტია, რომ მისი როლი დღეს უზარ­მა­ზა­რია, პლა­ნე­ტის ყვე­ლა­ზე ტრენ­დუ­ლი ადა­მი­ა­ნია. მას­ზე ბევ­რი რამ არის და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, თუნ­დაც ის, თავი რო­გორ უჭი­რავს, ძნე­ლია, ამ­ხე­ლა ქვეყ­ნის ამ­დე­ნი ადა­მი­ა­ნი სა­ერ­თო აზ­რამ­დე მი­იყ­ვა­ნო. ეს პირ­ველ რიგ­ში ქვეყ­ნის პრე­ზი­დენტს ევა­ლე­ბა. არ და­გა­ვი­წყდეთ, უკ­რა­ი­ნა­ში ბევ­რი რუ­სუ­ლე­ნო­ვა­ნი ადა­მი­ა­ნია, ამ ბიჭ­მა მათი გა­ერ­თი­ა­ნე­ბაც მო­ა­ხერ­ხა.

ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე:

- ეს სა­ვა­რა­უ­დოდ ჩა­ნა­ფიქ­რი და პრო­ექ­ტი იყო. მისი რამ­დე­ნი­მე მე­გო­ბა­რი პო­ლი­ტი­კა­ში მა­ნამ­დე წა­ვი­და. რო­გორც ჩანს, 5-6 წლის წინ მო­ი­ფიქ­რეს, რო­გორ მი­სუ­ლიყ­ვნენ რა­ღაც ეტა­პამ­დე, რომ პო­ლი­ტი­კუ­რი ცხოვ­რე­ბა და­ე­წყოთ. მა­ნამ­დე რე­ა­ლუ­რად ყვე­ლა­ფერს მი­აღ­წია იმ სფე­რო­ში, სა­დაც საქ­მი­ა­ნობ­და. ფაქ­ტია, რომ კარ­გი ლი­დე­რი აღ­მოჩ­ნდა, თა­ვი­სი ქვეყ­ნის პატ­რი­ო­ტი. თვალ­სა­ჩი­ნოა, რომ ქვეყ­ნის ლი­დე­რის ახა­ლი სტან­დარ­ტი წარ­მო­ად­გი­ნა, ასე­ვე იმის, ქვე­ყა­ნას რა სუ­ლის­კვე­თე­ბით უნდა მარ­თავ­დეს. რე­ა­ლუ­რად მთე­ლი მსოფ­ლიო გა­მო­ა­ფხიზ­ლა. ყვე­ლას აგ­რძნო­ბი­ნა, რომ სი­მარ­თლე მის­კე­ნაა. მო­რა­ლუ­რი უპი­რა­ტე­სო­ბა არა­ვის­თან და­უ­კარ­გავს და ერთი მცდა­რი მე­სი­ჯი არ გა­უგ­ზავ­ნია. მისი მთა­ვა­რი ღირ­სე­ბა თა­ვი­დან­ვე რაც შევ­ნიშ­ნეთ, რაც პი­რად ურ­თი­ერ­თო­ბა­შიც ჩან­და, ძა­ლი­ან გულ­წრფე­ლი იყო და ამი­ტო­მაც მსი­ა­მოვ­ნებ­და მას­თან კო­მუ­ნი­კა­ცია. ვგრძნობ­დი თუ პა­ტივს გცემ­და, გულ­წრფე­ლად, ამის გა­მო­ხატ­ვა არ უჭირ­და.

- რას ფიქ­რობთ, რა შე­დე­გით დას­რულ­დე­ბა ომი რუ­სეთ­სა და უკ­რა­ი­ნას შო­რის?

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი:

- აშ­კა­რაა, რომ უკ­რა­ი­ნა სე­რი­ო­ზუ­ლი უპი­რა­ტე­სო­ბით სარ­გებ­ლობს მტერ­ზე, ნა­ბიჭ­ვარ პუ­ტინს გვერ­დი­დან ეც­ლე­ბა მომ­ხრე­ე­ბი. ცალ­სა­ხაა, უკ­რა­ი­ნა აუ­ცი­ლებ­ლად გა­ი­მარ­ჯვებს.

ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე:

- აქ ორი რამ არის - ზე­ლენ­სკის­თვის რო­გორ დამ­თავ­რდე­ბა ეს ყვე­ლა­ფე­რი და რო­გორ დამ­თავ­რდე­ბა თა­ვად პრო­ცე­სი. შე­იძ­ლე­ბა დრო­ში გა­ი­წე­ლოს, მაგ­რამ რუ­სეთ­მა ისეთ ჭა­ობ­ში შე­ტო­პა, ამ მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან უკან ვე­ღარ გა­მო­ვა. უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბის თავ­და­დე­ბა და სუ­ლის­კვე­თე­ბა, რა­საც ვხე­დავთ, გა­სა­ო­ცა­რია და ამის ფონ­ზე უკ­რა­ი­ნის მი­მართ მსოფ­ლი­ოს მხარ­და­ჭე­რა სულ უფრო ძლი­ერ­დე­ბა. რუ­სე­თი მარ­ცხის­თვი­საა გან­წი­რუ­ლი. მის­თვის უკან გა­მო­სას­ვლე­ლი გზა ერთი პუ­ტი­ნის გა­რე­შეა და მე­ო­რე უბ­რა­ლოდ არ აქვს. ზე­ლენ­სკის ფი­ზი­კუ­რი საფრ­თხე­ე­ბი ექ­მნე­ბა, მაგ­რამ რო­გორც არ უნდა დამ­თავ­რდეს ეს ყვე­ლა­ფე­რი, ვი­მე­დოვ­ნებ, რომ ამ სი­ტუ­ა­ცი­ი­დან საღ­სა­ლა­მა­თი და ჯან­მრთე­ლი გა­მო­ვა.

ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხვე­ვა­ში გმი­რია და უკვე გმი­რად შევა რო­გორც თა­ვი­სი ქვეყ­ნის, ასე­ვე მსოფ­ლი­ოს ის­ტო­რი­ა­ში. იმე­დი მაქვს, შემ­დეგ და შემ­დეგ კი­დევ დიდ წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­წევს. რო­გორც გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფოს ლი­დე­რი. თა­ვის ქვე­ყა­ნას კი­დევ მა­ღალ სა­ფე­ხურ­ზე აიყ­ვანს. გუ­ლით ვგულ­შე­მატ­კივ­რობ. სო­ლი­და­რო­ბას და მხარ­და­ჭე­რას ვუ­ცხა­დებ.

მაგ­რად დად­გეს და ჩვენ ჩვე­ნი მხრი­დან, სა­დაც ვართ, რო­გორც ვართ, გვერ­დში ვუდ­გა­ვართ და ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებთ, რომ მისი და ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა (ის დღეს ჩვენ­თვი­საც იბ­რძვის) მაქ­სი­მა­ლუ­რად მოკ­ლე დრო­ში ფეხ­ზე დად­გეს და გახ­დეს იმ ცი­ვი­ლი­ზე­ბუ­ლი სამ­ყა­როს ნა­წი­ლი, რის­თვი­საც გვი­წევს ახლა ბრძო­ლა.