26 აგვისტოს ქაბულის აეროპორტში ძლიერი აფეთქების ხმა ორჯერ გაისმა. ბოლო ინფორმაციით, დაღუპულია 90 -მდე ადამიანი, დაშავებულია 150-ზე მეტი. BBC-მ "თალიბანის“ წარმომადგენლებზე დაყრდნობით გაავრცელა ინფორმაცია, რომ დაღუპულთა შორის არიან ქალები და ბავშვები, ასევე დაშავდნენ "თალიბანის“ დაცვის წარმომადგენლები. პენტაგონის ინფორმაციით, მსხვერპლია ამერიკელ სამხედრო მოსამსახურეებს შორისაც: დაღუპულია 13 სამხედრო, დაშავებულია - 18.
"აეროპორტის აფეთქებას სინამდვილეში 300-მდე ადამიანი შეეწირა. არადა, 60-ს ამბობენ, გუშინ 13 თქვეს. მას შემდეგ, რაც აეროპორტში თავშეყრილ რამდენიმე ადამიანს ვესაუბრე, მივხვდი, რომ სინამდვილეში ბევრად მეტი იყო... ამბობენ, რომ ამის უკან ISIS იდგა. ვრცელდება ინფორმაცია, რომ ის უკმაყოფილოა "თალიბანის" შედარებით რბილი პოლიტიკით... ეს დასაწყისია. აეროპორტი პირველი იყო. ყველაფერი წინ არის.
"თალიბებიც" არ შეჩერდებიან და არც მშვიდობა იქნება. ერთ დღეში ქაბული 2001 წლამდელს დაამსგავსეს. ქუჩაში ისმის სროლების და როზგის ხმა. რადგან ეს თემა ახალია, აქ უამრავი ჟურნალისტია, ამის იმედად ბედავენ ქალები ლაპარაკს, მაგრამ მალე ისინი წავლენ და "თალიბანიც" ძველებურად შეუდგება მათ გაჩუმებას - როზგით და ტყვიით" - ამბობს AMBEBI.GE-სთან საუბარში ერთ-ერთი ავღანელი აბდულ სამი.
მისივე თქმით, როგორც კი აფეთქების ხმა გაიგო, მაშინვე მიხვდა, რომ ეს აეროპორტში იქნებოდა.
- დაღუპულთა შორის უმეტესობა ბავშვები და ქალები არიან... ჩემი მეგობარი მიყვებოდა, სამედიცინო დახმარების ბრიგადას ახლდა და დაინახა, ნაკუწებად ქცეული ქალისა და ბავშვის ცხედრები... რამდენიმე დღის წინ ვესაუბრე ჩემს ახლობელ აქტივისტ გოგონას, რომელიც საერთაშორისო ორგანიზაციაში მუშაობდა. ოჯახთან ერთად აპირებდა წასვლას და ვიდრე სამსახურიდან სახლში დაბრუნდა, თალიბები უკვე ქალაქში შემოვიდნენ.
ბოლო საუბრისას მითხრა, რომ სამშვიდობოს გაასწრო. ვიფიქრე, რომ აეროპორტში იქნებოდა. ეს დღეები ისე გადის, დენი არ გვაქვს. საღამოს ლამფის შუქს ვანთებთ. ზოგი "თალიბებს" ემალება და იმასაც არ ანთებს. შესაბამისად, არც ინტერნეტია და ვერსად ვრეკავთ. "თალიბებმა" გადამცემი ხაზები დააზიანეს. ამიტომ ვერ დავუკავშირდი. არ ვიცი, ცოცხალია თუ არა, აეროპორტისკენ წასვლის უფლება არ მაქვს, ყველგან "თალიბები" დგანან და ყველას ჩხრეკენ და ამოწმებენ. ისმის სროლები. ერთადერთი რაც შევძელი, ქაბული დავტოვე.
ყველაფერს შევეჩვიეთ. ამ ოცი წლის განმავლობაში, აფეთქებები მუდამ ხდებოდა და ვნატრობდით, ისეთი დღე ოდესმე გათენებულიყო, ტერაქტისა და თავდასხმის შესახებ არაფერი გაგვეგო. ახლა იმ მშვიდ წლებს ვნატრობთ, როდესაც თავს დაცულად ვგრძნობდით.
- გაქვთ იმედი, რომ რამე შეიცვლება?
- არა, ახლა არაფრის იმედი არ მაქვს... ახლა ყველაზე ცუდ მდგომარეობაში ქალები და ბავშვები არიან. ქალების მცირე ნაწილს ჩადრებით მუშაობის უფლება დართეს, რაც ძალიან დიდი შეღავათია, მაგრამ ეს ჯერჯერობით... ხვალ მათაც შინ დარჩენა მოუწევთ. მეჩეთებში უკვე გამოაცხადეს, ქალი, რომელიც ჩადრის გარეშე გარეთ გამოვა, გაიროზგება, ან მას სიკვდილით დასჯიანო. ასევე, გამოაცხადეს, რომ აკრძალეს მუსიკა. ბავშვებს მომავალი არ აქვთ, რადგან ტერაქტები, ლოკალური შეტაკებები და შეტევები გაგრძელდება.