"ეს ფსიქოსომატური დაავადებაა. თითქოს რამდენიმედღიანი ექსპერიმენტის მონაწილე ვიყავი..." - რას წერს გურამ მეგრელიშვილი გადატანილი კოვიდის შესახებ?

მწერალი გურამ მეგრელიშვილი გადატანილი კოვიდ -19 -ის თაობაზე "ფეისბუქის" პირად გვერდზე პოსტს აქვეყნებს:

"დღე 1 - არანაირი სიმპტომი არაა, მაგრამ გრძნობ ვირუსის არსებობას. ეს ყველაზე უცნაური რამაა, რაც კოვიდს ახასიათებს. გრძნობ, რომ დაინფიცირდი. სწორედ ამიტომაც ვყიდულობ ტესტს. დღეს ცალკე ოთახში ვიძინებ. ტესტის ხვალინდელი პასუხი ახსნის ამ ვითარებას.

დღე 2 - ტესტი დადებითია. სიმპტომები მსუბუქი. თავის ტკივილი ყრუდ და შორიდან. საღამოს დიარეა. ენერგია მოზღვავებულია. ოთახში 3 კილომეტრი ვიარე.

დღე 3 - პირველი ტემპერატურა 37.5. ენერგია ისევ არის. ოთახში 6 კილომეტრი ვიარე. დიარეა გაქრა. მადა დაკარგულია. უცნაური შეგრძნება მქონდა ღამით. საკუთარ სხეულს გარედან ვუყურებდი. რამდენჯერმე ავდექი კიდეც, რომ დავრწმუნებულიყავი, რომ არ მძინავს. რაღაც წამით რეალობა და ირეალური ამეზილა და ვერ ვადგენ მძინავს თუ მღვიძავს. თვალები ღია მაქვს, მესენჯერში ვიღაც მწერს პირიდან კი ამომდის ხვრინვა. შესაძლებელია ადამიანს არ ეძინოს და ხვრინავდეს? მთელი ღამე რაღაცები მელანდება. სიცხეს ვაბრალებ.

დღე 4 - ტემპერატურა 38. ენერგია მიდის. ვიარე 3 კილომეტრი. ტკივილი ფერდში, ზურგზე, გულის მიდამოებში. გულისრევა 4 ჯერ. ამოუხსნელი შეგრძნებებია. თითქოს კონკრეტულად არაფერი გაწუხებს, მაგრამ საშინლად ხარ. გაღიზიანებს ლაპარაკი, ტელევიზორი, ძილი, ჭამა, ქუჩაში ადამიანები. ექიმი მთხოვს ავუხსნა კონკრეტულად რა მაწუხებს. ვერ ვუხსნი, რადგან კონკრეტულად არაფერი მაწუხებს გარდა იმისა, რომ თავს ვერ ვფლობ და ილუზორული და რეალური სამყაროები ერთმანეთში მერევა. ადამიანები, ვინც დასამშვიდებელ წერილებს მწერენ და მირეკავენ რჩევებით, მაღიზიანებენ. არიან ისეთებიც, ვინც მიმტკიცებენ, რომ გრიპი მაქვს და უნდა დავლიო პილპილიანი არაყი და ხვალ ჯანზე ვიქნები. სახლში ვეპატიჟები ასეთებს, რომ ერთად დავლიოთ პილპილიანი არაყი.

დღე 5 - ტემპერატურა 39. ენერგია აღარაა. ვიარე 2 კმ გაჭირვებით. ტკივილი გულის მიდამოებში. ტკივილი ზურგთან. საათში ერთხელ თითქოს სული მეხუთება, აივანზე გასვლა არ მშველის, ამოსუნთქვა მიჭირს და ჰაერი არაა. ჩემი ტვინი ასეთ სიგნალს იღებს სხეულისგან, იმ წუთას ასეცაა, მაგრამ რაღაც სხვა ნაწილი გონებისა მეუბნება - ეს ტყუილი და ილუზორული განცდაა. ფსევდოშეგრძნებაა. აუხსნელი განგაში, რომლის მიზანია სულიერი სიმშვიდის დარღვევა და ორგანიზმის დეზორიენტაცია. "ახლა შენ სუნთქავ გადასარევად. ვირუსი, რომელიც შენს ნერვულ სისტემას ებრძვის, ცდილობს პანიკური შეტევის იმიტაციას." - ვეუბნები თავს და მივყვები ამ ლოგიკას. ყველაფერი მალევე ლაგდება.

დღე 6 - ტემპერატურა 37.5. ენერგია მოვიდა. შეგრძნება მაქვს, რომ კოვიდი შესუსტდა. ვიარე 3 კმ. მადა დამიბრუნდა, მაგრამ ყნოსვა და გემო საბოლოოდ გაქრა. ღამე აუტანელი ტკივილი გულის არეში. უძილობა. ამეკვიატა განცდა, რომ გულის ტკივილი რაღაც სიურპრიზს მიმზადებს. მეცინება საკუთარ ტვინზე და ადამიანის უსუსურობაზე - კოვიდამდე ორი დღით ადრე ანალიზმა მაღალი ქოლესტერინი აჩვენა, შესაბამისად, ახლა ჩემი ტვინი ატყუებს სხეულს მზა განწყობით "კოვიდი სუსტ ადგილებში ურტყამს". ვიცი გულის ტკივილი აქედანაა გამოწვეული, ესაა განწყობა და არა რეალური ტკივილი, მაგრამ საკუთარ ტვინს ვერ ვჯობნი, ეს სხვამ უნდა გააკეთოს.

დღე 7 - ტემპერატურა 36.9. ყნოსვა და გემო დაკარგულია. ტკივილი გულის არეში. მსუბუქი გაბრუება. შეგრძნება "სულ ეს იყო კორონა?"

დღე 8 - ტემპერატურა 36.7 და სულ ასე იქნება ბოლომდე. მხნედ ვარ. ვიარე 3 კმ. ღამე ცუდად მეძინა და გულის არეში ტკივილი იმდენად აუტანელი იყო, ღამე ვიბანავე. თუ მომკლა ამ მამაცხონებულმა, სუფთა მაინც ვიყო. შუადღისას სრულიად ენერგიული ვარ. გამოკვლევაზე უნდა წავიდე. მგონი დამთავრდა. ისე ვარ, როგორც ვირუსამდე. ერთ საათში სიტუაცია იცვლება. გონება დაბინდულია. მოძრაობა მიჭირს. 1 საათი სრულად უმოძრაოდ ვარ. ბავშვი მელაპარაკება და ნახევრად არაფერი მესმის. ცოტა აზრზე მოვდივარ, მაგრამ შენელებულია ყველაფერი. გადაადგილებისას, ტვინი ვერ ასწრებს მოძრაობის დაწევას. ნაბიჯის გადადგმისას, გონება იატაკიდან აღებულ ფეხს ეწევა მაშინ, როცა უკვე 1 ნაბიჯი გადადგმულია. სრული დეზორიენტაცია მაქვს. ვუყურებ ფილმს და აქაც იგივეა. გმირი ლაპარაკობს და 2-3 წამით ვაგვიანებ აღქმას რა ხდება. უცბად მოდის განცდა, რომ ვხედავ საკუთარი სისხლის მოძრაობას და იმასაც, თუ როგორ გადაადგილდება სისხლძარღვებში ეს ოხერი ვირუსი. ეს ყველაზე რთული დღეა მზად უნდა შეხვდეს პაციენტი.

დღე 9 - ანალიზის პასუხი სრულიად ნორმალურია. ცვლილებები არაფერია. როგორც კი დ დიმერის პასუხს ვიგებ, გულის აუტანელი ტკივილი ქრება. ენერგია საერთოდ არ მაქვს. გადაადგილება მიჭირს. მთელი დღე მეძინება და მძინავს კიდეც. შუადღეს ბოლოს ბაღში მეძინა. არაფერი მაწუხებს, მაგრამ შეგრძნებაა, რომ ყველაფერი მტკივა. ძილბურანის მდგომარეობა გრძელდება. აზროვნების შენელებამ დაიკლო.

დღე 10 - ყველაფერი გაქრა. მხნედ, ენერგიულად ვარ. წამიერად ეჭვი მეპარება ნამდვილად იყო თუ არა ის, რაც აქამდე იყო, თუ მომეჩვენა? ჩანიშნულ Note-ებს ვუყურებ და აშკარად არ მომჩვენებია.

დღე 11 - ძალიან მსუბუქი თავბრუსხვევაღა დარჩა. ეს სუფთად ფსიქოსომატური დაავადებაა. ვერასოდეს ვერავინ დამარწმუნებს საწინააღმდეგოში. თითქოს რამდენიმედღიანი ექსპერიმენტის მონაწილე ვიყავი და მიზანი კათარსისი იყო. ახლა ვცდილობ გავიხსენო წინა დღეების განცდები და ემოციები და ბმა არ მაქვს, თითქოს მომხდარი მე კი არა სხვას გადახდა თავს. კარგი ვქენი, რომ ყველა დღის მომენტი ჩავინიშნე. რამდენიმე კვირაში რომ მკითხავენ, როგორ გადავიტანე დაავადება, ვიტყვი, რომ ძალიან მსუბუქად. რეალურად, ვკითხულობ ანამნეზს და ესაა ამ ვირუსის მსუბუქად, თუმცა სიმპტომებით გადატანით ვერსია. წარმოდგენაც არ მინდა რანაირია მძიმე პაციენტების მდგომარეობა. კარგი იქნება, თუ კოვიდპაციენტები იმწუთიერ განცდებს აუდიო ფაილებად მაინც ჩაიწერენ. დარწმუნებული ვარ, ყველამ ინდივიდუალურად გადაიტანა ეს ვირუსი და ამ (ჩემი აზრით არაბუნებრივ) კოვიდს, ამ ფსიქოსომატურ დაავადებას, ბევრი მარტივად მოერევა. ყველაფერი ცხადია არ მახსოვს, ძირითადი მომენტები კი ჩავინიშნე სხვისთვის გასაზიარებლად".