"ამე­რი­კა დაბ­რუნ­და, დიპ­ლო­მა­ტია დაბ­რუნ­და ჩვე­ნი სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის ცენ­ტრში“, - ეს აშშ-ის ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის, ჯო ბა­ი­დე­ნის სი­ტყვე­ბია, რო­მე­ლიც მან სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კა­ზე სა­უბ­რი­სას წარ­მოთ­ქვა. მი­სი­ვე თქმით, "დამ­თავ­რდა დრო, რო­დე­საც ამე­რი­კა არ ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბო­და რუ­სულ აგ­რე­სი­ას".

ამე­რი­კის ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტი ფი­ცის და­დე­ბი­დან პირ­ვე­ლი­ვე დღე­ებ­ში გა­მორ­ჩე­უ­ლად აქ­ტი­უ­რად შე­უდ­გა საქ­მი­ა­ნო­ბას - მა­გა­ლი­თად, პირ­ვე­ლი­ვე დღეს 17 ბრძა­ნე­ბუ­ლე­ბას მო­ა­წე­რა ხელი. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ მისი პო­ლი­ტი­კის პირ­ვე­ლი კონ­ტუ­რე­ბი, სა­არ­ჩევ­ნო კამ­პა­ნი­ის და­პი­რე­ბებ­ზე დაყ­რდნო­ბით, ახლა კი­დევ უფრო ნათ­ლად იკ­ვე­თე­ბა. ად­რე­უ­ლი გან­ცხა­დე­ბე­ბი­დან და გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, სა­ვა­რა­უ­დოა, რომ მისი მიდ­გო­მე­ბი რუ­სე­თი­სა და ჩი­ნე­თის მი­მართ საკ­მა­ოდ მკა­ფიო და მტკი­ცე იქ­ნე­ბა. სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის კუ­თხით რაზე შე­იძ­ლე­ბა დას­კვნე­ბის გა­მო­ტა­ნა დე­მოკ­რა­ტი პრე­ზი­დენ­ტის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის პირ­ვე­ლი მოქ­მე­დე­ბე­ბი­დან და რო­გორ აი­სა­ხე­ბა ეს ყვე­ლა­ფე­რი სა­ქარ­თვე­ლო­ზე? -ამა­ზე Ambebi.ge-ს ანა­ლი­ტი­კუ­რი ორ­გა­ნი­ზა­ცია "ჯე­ო­ქე­ი­სის“ თავ­მჯდო­მა­რე, ვიქ­ტორ ყი­ფი­ა­ნი ესა­უბ­რე­ბა.

- ფი­ცის და­დე­ბი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი, ჯო ბა­ი­დე­ნის პირ­ვე­ლი დღე­ე­ბი მისი წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო კამ­პა­ნი­ის და­პი­რე­ბე­ბის რე­ა­ლი­ზე­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ვა. ამ და­პი­რე­ბებს შო­რის უმ­თავ­რე­სი სა­ერ­თა­შო­რი­სო პარტნი­ო­რებ­თან სა­ხით შე­მობ­რუ­ნე­ბა იყო - ჩვენ ეს მთელ რიგ შემ­თხვე­ვებ­ში ვი­ხი­ლეთ. ეს იყო პა­რი­ზის შე­თან­ხმე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით კლი­მა­ტის სა­კი­თხებ­ზე, რამ­დე­ნი­მე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი გან­ცხა­დე­ბა, რო­მე­ლიც ირან­თან ბირ­თვუ­ლი ია­რა­ღის კონ­ტროლ­ზე შე­თან­ხმე­ბის ხე­ლახ­ლა ამოქ­მე­დე­ბას უკავ­შირ­დე­ბა და სხვა.

ქარ­თუ­ლი გად­მო­სა­ხე­დი­დან უპირ­ვე­ლეს ყოვ­ლი­სა, სა­ინ­ტე­რე­სოა ქარ­თულ-ამე­რი­კუ­ლი პარტნი­ო­რო­ბა. თუ ამ აქ­ტი­ვო­ბა­ზე ვსა­უბ­რობთ, აქ აუ­ცი­ლებ­ლად გა­მო­სარ­ჩე­ვია პრე­ზი­დენტ ბა­ი­დენ­სა და პრე­ზი­დენტ პუ­ტინს შო­რის სა­ტე­ლე­ფო­ნო სა­უ­ბა­რი, რო­მელ­მაც სა­ქარ­თვე­ლო­ში ერ­თგვა­რად დაბ­ნე­უ­ლო­ბა და უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბის გრძნო­ბა გა­ა­ჩი­ნა, ვი­ნა­ი­დან სა­უბ­რის პრო­ცეს­ში, პირ­და­პირ და უშუ­ა­ლოდ არ იყო ნახ­სე­ნე­ბი სა­ქარ­თვე­ლო. იმავდრო­უ­ლად, მარ­თა­ლია, გა­კეთ­და ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი შე­ფა­სე­ბა ბა­ი­დე­ნის მხრი­დან, რომ აშშ-ის სტრა­ტე­გი­უ­ლი მო­კავ­ში­რე­ე­ბი და პარტნი­ო­რე­ბი ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის მხრი­დან უყუ­რა­დღე­ბოდ არ დარ­ჩე­ბი­ან. ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხვე­ვა­ში, ამ უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბას ალ­ბათ, გარ­კვე­უ­ლი სა­ფუძ­ვე­ლი ჰქონ­და, თუმ­ცა ისიც უნდა გვახ­სოვ­დეს, რომ სა­ერ­თა­შო­რი­სო პო­ლი­ტი­კა ერთი ან რამ­დე­ნი­მე ზა­რით ყო­ველ­თვის როდი კეთ­დე­ბა და თუნ­დაც, ამ ერთი, რა­ო­დენ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სა­ტე­ლე­ფო­ნო სა­უბ­რი­და­ნაც რა­ი­მე შორ­სმი­მა­ვა­ლი დას­კვნა არ უნდა გა­ვა­კე­თოთ. გან­სა­კუთ­რე­ბით, რომ სულ ახ­ლა­ხანს ჩვენ აღ­მოვ­ჩნდით სხვა ასე­ვე მა­ღა­ლი რან­გის სა­ტე­ლე­ფო­ნო სა­უბ­რის მოწ­მე­ნი, რო­მე­ლიც აშშ-ის სა­ხელ­მწი­ფო მდი­ვან­სა და რუ­სე­თის სა­გა­რეო საქ­მე­თა მი­ნისტრს შო­რის გა­ი­მარ­თა, სა­დაც ამე­რი­კუ­ლი მხრი­დან უკვე ქარ­თუ­ლი თემა პირ­და­პირ იქნა აღ­ნიშ­ნუ­ლი. აქაც ერთი დათ­ქმა უნდა გა­ვა­კე­თოთ, რომ სა­ტე­ლე­ფო­ნო სა­უბ­რის რუ­სულ და ამე­რი­კულ ვერ­სი­ებს შო­რის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი გან­სხვა­ვე­ბე­ბია.

ერთ-ერ­თია ის, რომ რუ­სულ ვერ­სი­ა­ში სა­ქარ­თვე­ლო­ზე სა­უ­ბა­რი სა­ერ­თოდ არაა, თუმ­ცა ჩვენ ასეთ გან­სხვა­ვე­ბებს და რო­გორც იტყვი­ან, ამა თუ იმ სა­უბ­რის გად­მო­ცე­მის რუ­სულ ფორ­მუ­ლას უკვე მიჩ­ვე­უ­ლე­ბი ვართ. ამ­დე­ნად, ვეყ­რდნო­ბით რა სა­ხელ­მწი­ფო დე­პარ­ტა­მენ­ტის მიერ გა­კე­თე­ბულ გან­ცხა­დე­ბას, მათ გა­სა­გო­ნად, ვი­საც ბა­ი­დე­ნი­სა და პუ­ტი­ნის შო­რის სა­უბ­რის შე­დე­გად გარ­კვე­უ­ლი უკ­მა­რი­სო­ბის გან­ცდა დარ­ჩა, ამ წუ­თი­სათ­ვის ამ­გვა­რი უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბის მი­ზე­ზი "აღ­მო­ფხვრი­ლია“. მი­სა­სალ­მე­ბე­ლი და იმე­დის­მომ­ცე­მია, რომ ამ სა­უბ­რი­სას ნახ­სე­ნებ 4-5 უმ­თავ­რეს სა­სა­უბ­რო თე­მას შო­რის, - ბირ­თვულ შე­ი­ა­რა­ღე­ბა­ზე კონ­ტრო­ლით და­წყე­ბუ­ლი და სხვა სა­კი­თხე­ბით გაგ­რძე­ლე­ბუ­ლი - სა­ქარ­თვე­ლოს მი­მართ რუ­სულ­მა სამ­ხედ­რო აგ­რე­სი­ამ ბლინ­კე­ნის მხრი­დან მტკი­ცე შე­ფა­სე­ბა მი­ი­ღო. ეს კი, რა თქმა უნდა, მთლი­ა­ნო­ბა­ში უკვე ფრთხი­ლი ოპ­ტი­მიზ­მის კარ­გი სა­ფუძ­ვე­ლია.

- რო­გორც ჩანს, ბა­ი­დე­ნი უფრო ინ­ტენ­სი­უ­რი და მკაც­რი პო­ლი­ტი­კის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბას აპი­რებს რუ­სე­თის წი­ნა­აღ­მდეგ - მა­გა­ლი­თად, ეს ნა­ვალ­ნის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის­კენ მო­წო­დე­ბა­ში ჩანს. ამის შე­სა­ხებ რას გვე­ტყვით?

- ამ­ჟა­მინ­დე­ლი გად­მო­სა­ხე­დი­დან ამე­რი­კულ-რუ­სულ ურ­თი­ერ­თო­ბებს სამი მი­მარ­თუ­ლე­ბით წარ­მო­ვიდ­გენ­დი. პირ­ვე­ლია ადა­მი­ა­ნის უფ­ლე­ბე­ბი და რო­გორც ახ­სე­ნეთ, ნა­ვალ­ნის თემა, რო­გორც ამის ერთ-ერთი მა­გა­ლი­თი. ვფიქ­რობ, ამ შემ­თხვე­ვა­ში ბა­ი­დე­ნის ად­მი­ნის­ტრა­ცია ტრამ­პის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის­გან გან­სხვა­ვე­ბით მეტი გა­ბე­დუ­ლო­ბი­თა და სიმ­ტკი­ცით იქ­ნე­ბა გა­მორ­ჩე­უ­ლი, არ მო­ე­რი­დე­ბა ადა­მი­ა­ნის უფ­ლე­ბებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით რუ­სეთ­ში შექ­მნილ ვი­თა­რე­ბა­ზე მწვა­ვე კო­მენ­ტა­რე­ბის გა­კე­თე­ბას.

ამე­რი­კულ-რუ­სუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის მე­ო­რე მი­მარ­თუ­ლე­ბა მთელ რიგ მრა­ვალ­მხრივ და ორ­მხრივ სა­ერ­თა­შო­რი­სო ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბებს შე­ე­ხე­ბა, იქ­ნე­ბა ეს გა­რე­მოს დაც­ვა, ტე­რო­რიზ­მთან ბრძო­ლა თუ ბირ­თვუ­ლი ია­რაღ­ზე მეტი კონ­ტრო­ლის გა­რან­ტი­ე­ბი. ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, მი­მაჩ­ნია, რომ მხა­რე­თა შო­რის საკ­მა­რი­სი ხა­რის­ხით თა­ნამ­შრომ­ლო­ბას უნდა ვე­ლო­დოთ, რად­გან არის სა­კი­თხე­ბი, სა­დაც მათ უბ­რა­ლოდ, ინ­ტე­რეს­თა ბუ­ნებ­რი­ვო­ბა და რა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი თან­ხვედ­რა აკავ­ში­რებთ. ამ­დე­ნად, ამ მე­ო­რე მი­მარ­თუ­ლე­ბის სა­კი­თხთა მი­მართ ნაკ­ლე­ბი კონფრონ­ტა­ცი­უ­ლი ხა­ზის მო­ლო­დინ­ში უნდა ვი­ყოთ.

მე­სა­მე მი­მარ­თუ­ლე­ბას კი სწო­რედ რომ ქარ­თულ თე­მა­ტი­კას და­ვუ­კავ­ში­რებ­დი. ზუს­ტად აქ მინ­და, რომ მკი­თხველს ზო­მი­ე­რი ოპ­ტი­მიზ­მის­კენ მო­ვუ­წო­დო. ჯერ ოპ­ტი­მიზ­მით და­ვი­წყოთ, ვი­ნა­ი­დან აშშ-სთან სა­ქარ­თვე­ლოს ძა­ლი­ან მა­ღა­ლი რან­გის თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის დო­კუ­მენ­ტე­ბი აკავ­ში­რებს. მა­გა­ლი­თის­თვის, სტრა­ტე­გი­უ­ლი პარტნი­ო­რო­ბის ქარ­ტი­ის და­სა­ხე­ლე­ბაც იკ­მა­რებს და ამ ქარ­ტი­ა­ზე და­შე­ნე­ბუ­ლი არა­ერ­თი სხვა აქტი, იქ­ნე­ბა ეს პო­ლი­ტი­კუ­რი დი­ა­ლო­გის, უსაფრ­თხო­ე­ბის, ეკო­ნო­მი­კის დარ­გსა თუ კულ­ტუ­რის სფე­რო­ე­ში მე­ტად სა­ინ­ტე­რე­სო თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის ჩათ­ვლით. ამ­დე­ნად, დღე­ვან­დე­ლი გად­მო­სა­ხე­დი­დან რთუ­ლია, ობი­ექ­ტუ­რი შემ­ფა­სე­ბე­ლი ქარ­თულ-ამე­რი­კულ პარტნი­ო­რო­ბა­ში გან­ვლი­ლი გზის მი­მართ უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბას გა­მოთ­ქვამ­დეს. ამას­თა­ნა­ვე, ოპ­ტი­მიზ­მთან ერ­თად ზო­მი­ე­რე­ბა­ზე სა­უბ­რი­სას მსურს სა­გან­გე­ბოდ გან­ვმარ­ტო. საქ­მე ისაა, რომ მე პი­რა­დად მექ­მნე­ბა ისე­თი წარ­მოდ­გე­ნა, რომ აშშ-ს პო­ლი­ტი­კა ჩვე­ნი რე­გი­ო­ნის მი­მართ ამ­ჟა­მად საკ­მა­რი­სად მკა­ფი­ოდ გა­მოკ­ვე­თი­ლი არ არის და ამ სა­კი­თხში სი­ცხა­დის თვალ­საზ­რი­სით დე­ფი­ცი­ტია.

- დიახ, სწო­რედ რუ­სეთ­თან აშშ-ის პო­ლი­ტი­კის თუნ­დაც ნა­წი­ლობ­რივ გამ­კაც­რე­ბის ფონ­ზე, რას შე­იძ­ლე­ბა ვე­ლო­დოთ ბა­ი­დე­ნის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის­გან თა­ვად ჩვენს რე­გი­ონ­ში?

- ჩვენ ძა­ლი­ან ბევ­რს ვსა­უბ­რობთ შავი ზღვის რე­გი­ო­ნის მნიშ­ვნე­ლო­ბა­ზე, ამა­ზე ბევ­რი იწე­რე­ბა და ბევ­რი ით­ქვა. მაგ­რამ თუ თა­ვად აშშ-ის სტრა­ტე­გი­ულ დო­კუ­მენ­ტებს ვნა­ხავთ, რომ­ლე­ბიც სა­გა­რეო პო­ი­ტი­კის პრი­ო­რი­ტე­ტებ­ზე ამახ­ვი­ლებს ყუ­რა­დღე­ბას, ვფიქ­რობ, ჩვენს გე­ოგ­რა­ფი­ულ არე­ალ­თან და­კავ­ში­რე­ბით გარ­კვე­უ­ლი უკ­მა­რი­სო­ბა დაგ­ვრჩე­ბა. ისე­ვე, რო­გორც ჩრდი­ლო­ატ­ლან­ტი­კუ­რი ალი­ან­სის ბოლო სა­მიტ­ზე, რო­მე­ლიც ალი­ან­სის რე­ფორ­მი­რე­ბის სა­კი­თხებს და მის გან­ვი­თა­რე­ბას მი­ე­ძღვნა 2020-2030 წლის ჩათ­ვლით, ვთვლი, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­სა და შავ ზღვის თე­მა­ტი­კა არა­საკ­მა­რი­სად მო­ცუ­ლო­ბი­თა და სიღ­რმით იქნა გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი. არ ვამ­ბობ, რომ დო­კუ­მენ­ტებ­ში ჩა­ნა­წე­რე­ბი მხო­ლოდ სა­კი­თხებ­ზე აღ­ნიშ­ვნის გამო კეთ­დე­ბა, უბ­რა­ლოდ, დრო­ის კარ­ნა­ხია, რომ შავი ზღვის რე­გი­ო­ნა­ლურ­მა პრობ­ლე­მა­ტი­კამ მეტი სიღ­რმი­სე­უ­ლი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა და აქე­დან მომ­დი­ნა­რე, შე­სა­ტყვი­სი პრაქ­ტი­კულ ნა­ბი­ჯე­ბი გა­ნა­პი­რო­ბოს. მოკ­ლედ რომ ვთქვათ, ამე­რი­კუ­ლი მხრი­დან აუ­ცი­ლე­ბე­ლია სა­ჭი­რო აქ­ცენ­ტე­ბის მეტი ადეკ­ვა­ტუ­რო­ბით გა­მოკ­ვე­თა, გან­სა­კუთ­რე­ბით, რე­გი­ონ­ში სხვა სა­ხელ­მწი­ფო­თა გა­აქ­ტი­უ­რე­ბის ფონ­ზე. ამ ას­პექ­ტის ხსე­ნე­ბი­სას, არ გვიკ­ვირს ტრა­დი­ცი­უ­ლად რუ­სუ­ლი ფაქ­ტო­რი. მაგ­რამ ასე­ვე აღ­სა­ნიშ­ნია გა­ცი­ლე­ბით აქ­ტი­უ­რი თურ­ქე­თი და ირა­ნის მხრი­დან რე­გი­ო­ნი­სად­მი ბუ­ნებ­რი­ვი ინ­ტე­რე­სი. სწო­რედ ასე­თი რუ­სულ-თურ­ქულ-ირა­ნუ­ლი სამ­კუ­თხე­დის ფონ­ზე, გა­ვი­მე­ო­რებ კი­თხვას: "სად არის და­სავ­ლე­თი?“. ცხა­დია, რომ და­სავ­ლურ სამ­ყა­რო­ზე სა­უბ­რი­სას მის უპირ­ვე­ლეს და ძი­რი­თად ფი­გუ­რანტს - ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბულ შტა­ტებს მო­ვი­აზ­რებთ. ჩემი აზ­რია, რომ ამ შე­კი­თხვას ჯერ­ჯე­რო­ბით დრო­ი­სა და გა­მოწ­ვე­ვე­ბის შე­სა­ბა­მი­სად საკ­მა­რი­სი პა­სუ­ხი არ გა­ე­ცა. ვი­მე­ო­რებ, ეს მხო­ლოდ ჩემი სუ­ბი­ექ­ტუ­რი აზ­რია.

ხოლო თუ კონ­კრე­ტი­კა­ზე გა­და­ვალთ, მა­გა­ლი­თი­სათ­ვის, მი­ზან­შე­წო­ნი­ლად ვთვლი, რე­გი­ო­ნი­სად­მი აშშ-ის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა გა­მო­იკ­ვე­თოს ან ცალ­კე კონ­ცეპ­ტუ­ა­ლუ­რი დო­კუ­მენ­ტის სა­ხით, ან უკვე არ­სე­ბულ დოქ­ტრი­ნა­ლურ დო­კუ­მენ­ტებ­ში, - იქ­ნე­ბა ეს აშშ-ს ეროვ­ნუ­ლი უსაფრ­თხო­ე­ბი­სა თუ ეროვ­ნუ­ლი თავ­დაც­ვის კონ­ცეფ­ცია - ჩვენს რე­გი­ონ­ზე ჩა­ნა­წე­რე­ბის გან­ვრცო­ბა­ში; ისე­ვე, რო­გორც და­მა­ტე­ბით ნა­ბი­ჯად შე­იძ­ლე­ბა მო­ვი­აზ­როთ ფიქ­რი შავი ზღვის არე­ალ­ში გან­სა­ზღვრუ­ლი მრა­ვალ­მხრი­ვი სა­თა­ნამ­შრომ­ლო პლატ­ფორ­მის შექ­მნის თა­ო­ბა­ზე, სა­დაც აშშ-სთან - რო­გორც რე­გი­ონ­ში მკა­ფიო ინ­ტე­რე­სე­ბის მქო­ნე სა­ხელ­მწი­ფოს­თან ერ­თად, სა­ქარ­თვე­ლო და შავი ზღვის პი­რე­თის სხვა ქვეყ­ნე­ბი მი­ი­ღებ­დნენ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას. აქ გა­სა­გე­ბია, რომ სა­უ­ბა­რია ისეთ ქვეყ­ნებ­ზე, რო­მელ­თა სა­გა­რეო ვექ­ტო­რი და­სავ­ლეთ­თან ინ­ტეგ­რა­ცი­ის­კე­ნაა მი­მარ­თუ­ლი და რაც ერ­თი­ან და­სავ­ლურ პო­ლი­ტი­კურ ერ­თო­ბას ქმნის. ეს ინი­ცი­ა­ტი­ვა შე­იძ­ლე­ბა, გა­მო­ი­ხა­ტოს სა­გან­გე­ბო დო­კუ­მენ­ტის ხელ­მო­წე­რის გზით, რა­საც, მა­გა­ლი­თად, შავი ზღვის დეკ­ლა­რა­ცია ეწო­დე­ბა, და რო­მე­ლიც რე­გი­ონ­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი, ეკო­ნო­მი­კუ­რი, უსაფრ­თხო­ე­ბი­სა და სა­ვაჭ­რო პრინ­ცი­პე­ბის გა­მა­ერ­თი­ა­ნე­ბე­ლი ფორ­მა­ტი გახ­დე­ბო­და.

აღ­ნიშ­ნუ­ლი რამ­დე­ნი­მე მე­ტად კონ­კრე­ტუ­ლი მო­საზ­რე­ბა - ისე­ვე რო­გორც სხვა შე­საძ­ლო წი­ნა­და­დე­ბე­ბი - მა­ღა­ლი ალ­ბა­თო­ბით, ერ­თგვა­რად იმ გე­ო­პო­ლი­ტი­კურ ვა­კუ­უმს შე­ავ­სებ­და, რაც რე­გი­ონ­ში და­სავ­ლუ­რი ინ­ტე­რე­სის არა­საკ­მა­რი­სი პრო­ტექ­ცი­რე­ბის გამო შე­იქ­მნა.

- რაც შე­ე­ხე­ბა ჩი­ნეთს - რა იქ­ნე­ბა ის მთა­ვა­რი წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბე­ბი, რაც ამ ორ ქვე­ყა­ნას შო­რის შე­იძ­ლე­ბა წა­მო­ი­წი­ოს ამ­ჯე­რად?

- ერ­თა­დერ­თი სა­კი­თხი, რო­მე­ლიც რეს­პუბ­ლი­კე­ლებ­სა და დე­მოკ­რა­ტებს შო­რის და შე­სა­ბა­მი­სად, ტრამპსა და ბა­ი­დენს შო­რის წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო კამ­პა­ნი­ის დროს პრაქ­ტი­კუ­ლად, სა­და­ვო არას­დროს გამ­ხდა­რა, ჩი­ნე­თი და ჩი­ნუ­რი ფაქ­ტო­რის შე­ფა­სე­ბა იყო. ეს ორი­ვე პო­ლი­ტი­კუ­რი ბა­ნა­კის ყვე­ლა­ზე გა­მოკ­ვე­თილ "გა­მა­ერ­თი­ა­ნე­ბელ“ თე­მა­დაც კი იქცა. ის­მის მო­წო­დე­ბე­ბი ჩი­ნეთ­თან და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის გამ­კაც­რე­ბი­სა, ლა­მის, ცივ ომ­ზეა სა­უ­ბა­რი აშშ-სა და ჩი­ნეთს შო­რის. ამ დროს, ახა­ლი "ცივი ომის“ პროგ­ნო­ზი­რე­ბი­სას ჩვენ მხედ­ვე­ლო­ბი­დან არ უნდა გა­მოგ­ვრჩეს რამ­დე­ნი­მე არ­სე­ბი­თი გა­რე­მო­ე­ბა: პირ­ვე­ლი, ორი ქვეყ­ნის ეკო­ნო­მი­კა ძა­ლი­ან ურ­თი­ერ­თდა­მო­კი­დე­ბუ­ლია; მე­ო­რეა, რომ თა­ვად ჩი­ნე­თის ინ­ტეგ­რა­ცია სა­ერ­თა­შო­რი­სო სტრუქ­ტუ­რებ­ში საკ­მა­ოდ მა­ღა­ლია; და მე­სა­მე გა­რე­მო­ე­ბაა, რომ ამე­რი­კულ-ჩი­ნუ­რი და­პი­რის­პი­რე­ბა ვერ გა­მოდ­გე­ბა აშშ-სა და საბ­ჭო­თა კავ­შირს შო­რის ცივი ომის ანა­ლო­გად, ვი­ნა­ი­დან აშშ-სა და ჩი­ნე­თის და­პი­რის­პი­რე­ბა არ გა­მო­ირ­ჩე­ვა იმ იდე­ო­ლო­გი­უ­რი ფაქ­ტო­რით, რაც სსრკ-ს პე­რი­ოდს ახა­სი­ა­თებ­და. ვფიქ­რობ, რომ იმა­თი მო­ლო­დი­ნიც, ვინც ის­ტო­რი­ის ამ ეტაპ­ზე ორ გლო­ბა­ლურ სა­ხელ­მწი­ფოს შო­რის მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომის "კლა­სი­კუ­რი“ ცივი ომის გა­მე­ო­რე­ბას ელის, დროა, რა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი გახ­დეს. საქ­მე ისაა, რომ აშშ-სა და ჩი­ნე­თის ურ­თი­ერ­თკავ­ში­რი, ურ­თი­ერ­თგა­და­ჯაჭ­ვა და ურ­თი­ერ­თდა­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, - გნე­ბავთ, ეკო­ნო­მი­კა­სა თუ მთე­ლი რიგი სხვა გლო­ბა­ლუ­რი საკ­თხე­ბის ირ­გვლივ - იმ­დე­ნად დი­დია, რომ საღი მიდ­გო­მა და პრაგ­მა­ტიმ­ზი პრაქ­ტი­კუ­ლად გარ­და­უ­ვალს ხდის აუ­ცი­ლე­ბე­ლი დო­ზით თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა­საც. ამ­დე­ნად, კონ­ფლიქ­ტის "ცხელ ფა­ზა­ზეც“ ნე­ბის­მი­ე­რი წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბა ჯერ­ჯე­რო­ბით უსა­ფუძ­ვლოა.

გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლია ისიც, რომ ჯერ­ჯე­რო­ბით, არც ჩი­ნე­თი გა­მო­ირ­ჩე­ვა გლო­ბა­ლუ­რი არე­ნის ნახ­ტო­მი­სე­ბუ­რი "და­პყრო­ბით“. რა თქმა უნდა, დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში გლო­ბა­ლურ არე­ნა­ზე ჩი­ნე­თი მეტ წო­ნას შე­ი­ძენს და ამის­კენ უკვე დგამს ნა­ბი­ჯებს. მაგ­რამ, ამ მო­მენ­ტი­სათ­ვის ეს ნა­ბი­ჯე­ბი უფრო ე.წ. "რბი­ლი ძა­ლის“ ხა­სი­ა­თი­საა, ხოლო ამ მო­მენ­ტის­თვის პე­კი­ნის მხრი­დან შე­და­რე­ბით მეტი აგ­რე­სი­უ­ლო­ბა მის უშუ­ა­ლო გე­ოგ­რა­ფი­ა­ში სა­ვაჭ­რო-სა­ზღვაო გზებ­ზე კონ­ტრო­ლის გან­მტკი­ცე­ბა­სა და სა­მე­ზობ­ლო­ში აშშ-ს ინ­ტე­რე­სის შე­ვიწ­რო­ვე­ბი­სა­კენ მცდე­ლო­ბა­ში ვლინ­დე­ბა. ალ­ბათ, ამე­რი­კულ-ჩი­ნუ­რი შე­საძ­ლო კონფრონ­ტა­ცი­ის ძი­რი­თად ას­პა­რე­ზად უმ­თავ­რე­სად სამ­ხრეთ ჩი­ნე­თი­სა და აღ­მო­სავ­ლეთ ჩი­ნე­თის ზღვე­ბის სივ­რცე იქ­ცე­ვა და არა - გლო­ბა­ლუ­რი ას­პა­რე­ზი. მა­ღა­ლი ალ­ბა­თო­ბით, ჩი­ნე­თი კვლა­ვაც გა­აგ­რძე­ლებს მიმ­დე­ბა­რე ქვეყ­ნებ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში სა­კუ­თა­რი "მონ­როს დოქ­ტრი­ნის“ დამ­კვიდ­რე­ბას, ხოლო ამის სა­პა­სუ­ხოდ აშშ ეც­დე­ბა, რე­გი­ონ­ში თა­ვი­სი მო­კავ­ში­რე­ე­ბი არ მი­ა­ტო­ვოს და შე­უ­ზღუ­და­ვი ნა­ოს­ნო­ბა შე­ი­ნარ­ჩუ­ნოს.