პირ­ველ იან­ვარს "მთა­ვა­რი არ­ხის" ეთერ­ში ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი გა­და­ცე­მა "მთა­ვა­რი ჭკვი­ა­ნი" და­ი­წყო. ის არ­ხის გე­ნე­რა­ლურ დი­რექ­ტორს, ნიკა გვა­რა­მი­ას მიჰ­ყავს.

როცა შო­უ­ზე სა­სა­უბ­როდ ნიკა გვა­რა­მი­ას და­ვუ­კავ­შირ­დით, AMBEBI.GE-სთან სა­უ­ბა­რი ამ ფრა­ზით და­ი­წყო - "ჩვენ ვთა­მა­შობთ "მთა­ვარ ჭკვი­ანს". ამ­ბობს, რომ ერთი თვის შე­დე­გე­ბით კმა­ყო­ფი­ლია - "პრო­ექ­ტმა რე­კორ­დე­ბი მოხ­სნა იმ თვალ­საზ­რი­სით, რომ და­სა­წყის­ში­ვე მა­ღალ­რე­ი­ტინ­გუ­ლი აღ­მოჩ­ნდა. თან, ეს მე­გა­შოუ არ არის, სტუ­დი­უ­რი გა­და­ცე­მაა" - აღ­ნიშ­ნავს გვა­რა­მია.

- ე.ი. ასე­თი ნიკა გვა­რა­მია მოს­წონს მა­ყუ­რე­ბელს?

- სა­ტე­ლე­ვი­ზიო რე­ი­ტინ­გი ამის მთა­ვა­რი მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლია და გა­მოხ­მა­უ­რე­ბაც ძა­ლი­ან კარ­გია, კი, ასე­თი ნიკა გვა­რა­მია მოს­წონთ...

- ამ ცხა­რე პო­ლი­ტი­კურ პე­რი­ოდ­ში მო­უ­ლოდ­ნე­ლად სხვა ამ­პლუ­ა­ში ყოფ­ნა, პრაქ­ტი­კუ­ლად, გარ­და­სახ­ვა რა­ტომ გა­და­წყვი­ტეთ?

- მე ვფიქ­რობ, სა­ჭი­რო იყო და უკვე დრო იყო, ასე­თი ნიკა გვა­რა­მი­აც გა­ეხ­სე­ნე­ბი­ნათ...

- ...რო­მე­ლიც ად­რე­ულ წლებ­ში ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი თა­მა­შის "რა? სად? რო­დის?" მო­თა­მა­შე იყო?

- დიახ, მაგ­რამ ახლა წამ­ყვა­ნია... კი­დევ იმის­თვის და­ვი­წყე, რომ მინ­და ადა­მი­ა­ნებს ჩემ მი­მართ გა­ჩე­ნი­ლი ში­შის გრძნო­ბა მო­ვუხ­სნა...

- გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლის­თვის ასე­თი მა­ღა­ლი ჯილ­დო (50 000 ლარი) რა­ტომ და­ა­წე­სეთ?

- ჯერ ერთი, შე­დე­გამ­დე ძა­ლი­ან რთუ­ლია მის­ვლა, მერე მა­ყუ­რებ­ლის მა­ღა­ლი ინ­ტე­რე­სიც რომ გა­მო­ეწ­ვია... ძა­ლი­ან მი­ხა­რია, გა­და­ცე­მა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მსურ­ველ­თა სე­რი­ო­ზუ­ლი მო­ზღვა­ვე­ბა. თუმ­ცა, ძა­ლი­ან შე­ში­ნე­ბუ­ლე­ბი მო­დი­ან, ხომ ვამ­ბობ, ჩემ მი­მართ შიში და კომ­პლექ­სი აქვთ, მო­თა­მა­შის სკამ­ზე "დაჭ­მუჭ­ნუ­ლე­ბი" სხდე­ბი­ან, მე კი მათ დახ­მა­რე­ბას­თან ერ­თად, ვცდი­ლობ, ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რად გა­ვაშ­ლე­ვი­ნო ფრთე­ბი.

ამის გარ­და, ვეხ­მა­რე­ბი მა­ყუ­რე­ბელს, ლო­გი­კას "ვუ­ღე­ჭავ", რომ­ლი­თაც სწორ პა­სუ­ხამ­დე უნდა მი­ვი­დეს. ეს არ არის მხო­ლოდ მო­თა­მა­შის დახ­მა­რე­ბა, პირ­ველ რიგ­ში, მა­ყუ­რე­ბელს ვე­თა­მა­შე­ბი.

- ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი გა­და­ცე­მის წამ­ყვა­ნის ამ­პლუ­ა­ში რო­გორ გრძნობთ თავს, რად­გა­ნაც ასეთ შო­უ­ში აქამ­დე ყო­ველ­თვის მო­თა­მა­შე იყა­ვით...

- კარ­გად. ბევ­რად მომ­წონს, ვიდ­რე სხვა ნე­ბის­მი­ე­რი ჩემი ამ­პლუა - კე­თი­ლია, კარ­ნა­ხობს... მაგ­რამ კი არ ვკარ­ნა­ხობ, ვთა­მა­შობ და ამას პირ­ველ რიგ­ში, რო­გორც გი­თხა­რით, მა­ყუ­რებ­ლის­თვის ვა­კე­თებ. შე­მიძ­ლია, მა­გა­ლი­თად, მო­თა­მა­შეს ორ შე­კი­თხვა­ზე და­ვეხ­მა­რო, რა­ღაც თან­ხამ­დე ავიყ­ვა­ნო და მე­სა­მე­ზე ისე და­ვაბ­ნიო, რომ თა­ვი­დან­ვე სწო­რი პა­სუ­ხი ჰქონ­დეს და ვერ უპა­სუ­ხოს, რად­გა­ნაც ეს თა­მა­შია.

ამი­ტო­მაც ვახ­სე­ნებ ხოლ­მე აგა­ტა კრის­ტის ორ­მა­გი ტყუ­ი­ლის თე­ო­რი­ას. ეს თა­მა­შის აუ­რაა... გა­და­ცე­მაც ამის გა­მოა წარ­მა­ტე­ბუ­ლი. შე­დე­გებ­მა აჩ­ვე­ნა, რომ მა­ყუ­რე­ბელს მოს­წონს.

- ამ­ბობთ, "ჩემი ეში­ნი­ა­თო" - ასე­თი სტე­რე­ო­ტი­პი რა­ტო­მაა ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი?

- მკაც­რი ტიპი ვარ, გან­სა­კუთ­რე­ბით, ჩემი მოღ­ვა­წე­ო­ბის ბოლო პე­რი­ო­დი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მერე ორი "ბრინ­ჯა­ოს მო­აზ­როვ­ნე" მაქვს მო­გე­ბუ­ლი (მა­შინ "ბრო­ლის ბუ" არ იყო), ცოტა ჭკუა მო­მე­კი­თხე­ბა... ამ ქვე­ყა­ნა­შიც რა­ღა­ცე­ბი გა­მივ­ლია, პა­ტა­რა ბი­ჭიც აღარ ვარ, ჩემ პი­რის­პირ ჯდო­მა, გინ­და ინ­ტერ­ვიუ ერ­ქვას და გინ­და - თა­მა­ში, მარ­ტი­ვი არ არის. ამას გრძნო­ბენ და ეს მათ­თვის ერ­თგვა­რი ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი პრე­სიც არის...

- მო­თა­მა­შე­ე­ბის შე­სარ­ჩე­ვად კას­ტინგს ვინ ატა­რებს?

- სამი ადა­მი­ა­ნი. ამ გა­და­ცე­მის ორი მთა­ვა­რი "ტვი­ნი" "რა? სად? რო­დის?" ვარ­სკვლა­ვე­ბი არი­ან - ლე­ვან ჩხე­ი­ძე და მისი მე­უღ­ლე თა­მუ­ნა კო­რა­ხაშ­ვი­ლი. ლე­ვა­ნი ამი­ერ­კავ­კა­სი­ა­ში "რა? სად? რო­დის?" ყვე­ლა ქვეყ­ნის ჩემ­პი­ო­ნა­ტის თა­მა­შე­ბის სა­უ­კე­თე­სო კი­თხვე­ბის ავ­ტო­რია. ასე რომ, ამ მხრი­ვაც ყვე­ლა­ფე­რი წეს­რიგ­შია. გვყავს ფან­ტას­ტი­კუ­რი კას­ტინგ მე­ნე­ჯე­რი იმა­ვე თა­მა­ში­დან ნინო გო­გი­ნაშ­ვი­ლი (ყვე­ლა­ნი ჩემი მე­გობ­რე­ბი არი­ან).

ამ სამ ადა­მი­ან­თან ერ­თად, მაია ლო­მი­ძე ჩემი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი, სა­ტე­ლე­ვი­ზიო მე­ნე­ჯე­რია. ის მო­თა­მა­შეს პორ­ტრე­ტუ­ლად უყუ­რებს, სა­ტე­ლე­ვი­ზო კუ­თხით აფა­სებს - ტი­პა­ჟი თა­მა­შის დროს სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბა თუ არა. მა­ი­კო სა­უ­კე­თე­სო ჟურ­ნა­ლის­ტია...

თა­ვი­დან მო­თა­მა­შე­ე­ბი მშრალ გა­სა­უბ­რე­ბას გა­დი­ან - რა იცი­ან, რა - არა და "გა­ქა­ჩა­ვენ", თუ ვერა.

- იმ რთულ ბა­რი­ე­რებს, რა­საც გა­და­ცე­მა­ში მო­თა­მა­შე­ებს კი­თხვე­ბის სა­ხით სთა­ვა­ზობთ, რო­გორ ფიქ­რობთ, ვინ­მე დაძ­ლევს და და­ე­უფ­ლე­ბა 50 000 ლარს? სა­ქარ­თვე­ლო­ში არი­ან ამ მო­ნა­ცე­მე­ბის ადა­მი­ა­ნე­ბი?

- კი, რა თქმა უნდა, ახლა რე­გი­ო­ნე­ბის სე­რია და­ი­წყე­ბა და ნა­ხავთ, რო­გორ თა­მა­შობს ხალ­ხი, შემ­დეგ გა­და­ცე­მას აუ­ცი­ლებ­ლად უყუ­რეთ. რე­გი­ო­ნებ­ში გან­სა­კუთ­რე­ბით დიდი "გან­ძია" და­ბუ­დე­ბუ­ლი. არც თბი­ლის­შია ცოტა და იმე­დია, თბი­ლი­სე­ლებ­საც ეყო­ფათ გამ­ბე­და­ო­ბა და გა­და­ცე­მა­ში მოვ­ლენ. ჯერ­ჯე­რო­ბით რე­გი­ო­ნე­ბი­დან ბე­და­ვენ და მათი მთე­ლი სე­რია ამი­ტომ მო­ვა­წყეთ.

- ნიკა გვა­რა­მია - გა­და­ცე­მე­ბის წამ­ყვა­ნი, ტე­ლე­ვი­ზი­ის გე­ნე­რა­ლუ­რი დი­რექ­ტო­რი, სა­მარ­თალმცოდ­ნე... ჩა­მო­ნათ­ვა­ლი ვრცე­ლია. რა გაძ­ლევთ რე­სურსს, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი პა­რა­ლე­ლუ­რად, თა­ნა­ბარ ხა­რისხში აკე­თოთ?

- არ ვიცი... ალ­ბათ გა­ნათ­ლე­ბა და გა­მოც­დი­ლე­ბა. ისე, რა მაძ­ლევს იმის რე­სურსს, ამ­დე­ნი ენერ­გია დავ­ხარ­ჯო, ჩემ­თვი­საც გა­მო­ცა­ნაა... უბ­რა­ლოდ, ვიცი, რომ მი­ზანს უნდა მი­ვაღ­წიო და ეს არის...

- თქვენ­ზე ამ­ბო­ბენ - "არ არ­სე­ბობს ისე­თი რამ, რაც ნი­კამ არ იცის" - მარ­თლა ასეა?

- რა თქმა უნდა, მარ­თლა არ­სე­ბობს ისე­თი რამ, რაც ნი­კამ არ იცის...

- ცოდ­ნა რო­გორ და რა დროს და­აგ­რო­ვეთ?

- მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ვაგ­რო­ვებ. როცა ვმუ­შა­ობ, მას გა­მოც­დი­ლე­ბი­თაც ვაგ­რო­ვებ. ვარ პა­სუ­ხის­მგებ­ლი­ა­ნი და ყვე­ლა­ფერს ძა­ლი­ან სკურ­პუ­ლო­ზუ­რად ვუდ­გე­ბი, უნდა ვი­ცო­დე... ტე­ლე­ვი­ზი­ის დი­რექ­ტო­რი რომ გავ­ხდი, და­ვი­წყე ტექ­ნი­კურ სა­კი­თხებ­ში გარ­კვე­ვა - რო­გორ მუ­შა­ობს კა­მე­რა, სა­მონ­ტა­ჟო და ა.შ. გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტრო­ში რომ მი­ვე­დი, არა­ფე­რი ვი­ცო­დი, 2 დღე ჩა­ვი­კე­ტე და ფი­ზკულ­ტუ­რის სა­ა­თე­ბის ჩათ­ვლით, ყვე­ლა­ფე­რი შე­ვის­წავ­ლე, სხვა­ნა­ი­რად მუ­შა­ო­ბა არ შე­მიძ­ლია.

მე ვარ კარ­გი მე­ნე­ჯე­რი, მაგ­რამ ცოდ­ნა უნდა მქონ­დეს იმის, რის მე­ნე­ჯმენ­ტსაც ვა­კე­თებ. ყვე­ლაფ­რის ცოდ­ნა ბუ­ნებ­რი­ვია ვერ გექ­ნე­ბა, მაგ­რამ ვიცი კარ­გი ადა­მი­ა­ნე­ბის შერ­ჩე­ვა, ვინც ამ ცოდ­ნას შე­მივ­სებს. ვიცი, ასე­ვე სა­კი­თხის, თე­მის სწრა­ფად გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბა, შეს­წავ­ლა, მოქ­მე­დე­ბა და გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა. ასე შე­იქ­მნა ჩემი ტე­ლე­ვი­ზია - "მთა­ვა­რი არხი".

- გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტრო ახ­სე­ნეთ და გა­მახ­სენ­და ფრა­ზა: "ვინც საკ­ლა­სო ჟურ­ნა­ლი არ იცის, გა­ნათ­ლე­ბის მი­ნის­ტრად არ უნდა და­ნიშ­ნო"... თქვენ­ზე ალ­ბათ ამას ვერ ვი­ტყვით, რად­გან, რო­გორც აღ­ნიშ­ნეთ, თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე მის­ვლი­სას, ყვე­ლა სა­კი­თხი შე­ვის­წავ­ლეო...

- ჟურ­ნა­ლი კი არა, ჟურ­ნა­ლის ახა­ლი ფორ­მა­ტი და­ვამ­ტკი­ცე. სა­ნამ მას­წავ­ლებ­ლებ­თან შე­მოვ­ლას და­ვი­წყებ­დი, რაც ამ სის­ტე­მას სჭირ­დე­ბო­და, სა­ერ­თოდ ყვე­ლა­ფე­რი ვის­წავ­ლე. შე­კი­თხვებ­ზე, რო­მე­ლიც მას­წავ­ლებ­ლებს შე­იძ­ლე­ბო­და ჰქო­ნო­დათ, ყვე­ლა­ფერ­ში წვრი­ლად გა­ვერ­კვიე. თუ მათ პირ­ვე­ლი­ვე შეხ­ვედ­რა­ზე აგით­ვალ­წუ­ნეს, არ მი­გი­ღეს, არ და­გა­ფა­სეს, არ გა­ღი­ა­რეს, მერე კა­პი­კია შენი ფასი. მგო­ნია, რომ ასე­თი რამ ჩემს შემ­თხვე­ვა­ში არ ყო­ფი­ლა.

ბევ­რი მას­წავ­ლებ­ლის­თვის სა­უ­კე­თე­სო მი­ნის­ტრი ვი­ყა­ვი-მეთ­ქი - ამას არ და­ვი­ჩე­მებ, რად­გან კახა ლო­მა­ი­ა­ზე მეტი არა­ფე­რი გა­მი­კე­თე­ბია, თუმ­ცა ყო­ფილ პრო­კუ­რორს მას­წავ­ლებ­ლებ­თან და მოს­წავ­ლე­ებ­თან კო­მუ­ნი­კა­ცია გა­მომ­დი­ო­და. რთუ­ლი გა­მოწ­ვე­ვა იყო, მაგ­რამ გა­ვუმკლავ­დი...

- საკ­ლა­სო ჟურ­ნა­ლი ვახ­სე­ნეთ. ცუდი ნი­შა­ნი სკო­ლა­ში მი­გი­ღი­ათ?

- ცუდი ნი­შა­ნი? არა... ორი­ა­ნი იმის გამო მი­მი­ღია, რომ ცუ­დად მო­ვი­ქე­ცი. 4-იანი მი­მი­ღია, ეს ცუდი ნი­შა­ნი იყო ჩემ­თვის, იმი­ტომ კი არა, რომ ჩა­ციკ­ლუ­ლი ვი­ყა­ვი, აუ­ცი­ლებ­ლად 5 უნდა მი­მე­ღო, კარ­გად ვსწავ­ლობ­დი და მა­ინ­ტე­რე­სებ­და ის, რა­საც მას­წავ­ლიდ­ნენ. უფრო სა­ბუ­ნე­ბის­მე­ტყვე­ლო საგ­ნე­ბი მომ­წონ­და. საყ­ვა­რე­ლი სა­გა­ნე­ბი იყო - ბი­ო­ლო­გია, ქარ­თუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რა და გე­ო­მეტ­რია.

- ბი­ო­ლო­გი­ის სიყ­ვა­რუ­ლით, სა­მე­დი­ცი­ნო­ზე ჩა­ბა­რე­ბა არ გი­ფიქ­რი­ათ?

- სხვა­თა შო­რის, ვა­პი­რებ­დი, მაგ­რამ არ ჩა­ვა­ბა­რე.

- კმა­ყო­ფი­ლი ხართ პრო­ფე­სი­უ­ლი არ­ჩე­ვა­ნით?

- ვფიქ­რობ, ჩემს პრო­ფე­სი­ა­ში შემ­დგა­რი ვარ, თუმ­ცა ჩემს პრო­ფე­სი­ა­ში ბევ­რს რომ ვმუ­შა­ობ­დე, უკე­თე­სი შე­დე­გე­ბი მექ­ნე­ბო­და. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში კი, ჩემ­თვის მთა­ვა­რი პრო­ფე­სია კრი­ზის-მე­ნე­ჯმენ­ტია.

- რას ურ­ჩევ­დით მათ, ვი­საც თქვენს შო­უ­ში მოს­ვლა უნდა?

- არ შე­ე­შინ­დეთ, თა­მა­მად მო­ვიდ­ნენ. რომ მოვ­ლენ არ ინერ­ვი­უ­ლონ, იღელ­ვონ. ღელ­ვა - ეს კარ­გია! ჩემი რჩე­ვაც ესაა...