ლანა მარუქაშვილი პროფესიით ისტორიკოსია, გურჯაანის მუნიციპალიტეტის სოფელ ვაჩნაძიანის საჯარო სკოლაში მუშაობს, პარალელურად აქტიურად თანამშრომლობს საქართველოს დებატებისა და განათლების ინსტიტუტთან. ისე მოხდა, რომ ლანა „კოვიდ 19“-ით დაინფიცირდა და ოჯახის წევრებთან ერთად, ვირუსის დამარცხებას სახლში ცდილობს. მიუხედავად ამისა, მას საქმიანობა არ შეუწყვეტია, - შემართებას არ კარგავს და აქტიურობს. ლანას შესახებ აი, ეს ინფორმაცია დებატებისა და განათლების ინსტიტუტის გვერდზე ამოვიკითხე: „...ლანას ოჯახი, მის მცირეწლოვან შვილთან ერთად, COVID-19-ით ინფიცირებულია, არც ისე მსუბუქი ფორმით და არც დამხამარე ჰყავთ შინ, თუმცა ის არა თუ არ წყვეტს მუშაობას, დებატკლუბის სუპერვიზირებაც კი არ გადაგვაწევინა და საღამოს, მაშინ, როცა ყველაზე მეტად უჭირთ დაავადებულებს, ხველის მუდმივი კონტროლით სრულფასოვნი მეცადინეობაც ჩაატარა. ასეთი ადამიანები არიან ქვეყნის ნამდვილი აღმშენებლები, თავისთვის ჩუმად, წყნარად, შეუმჩნევლად რომ ფუსფუსებენ,“ - ვკითხულობთ დებატებისა და განათლების ინსტიტუტის გვერდზე. AMBEBI.GE ლანა მარუქაშვილს დაუკავშირდა.
- კი, მე და ჩემი მეუღლე ჩვენს მცირეწლოვან შვილთან ერთად ვებრძვით ვირუსს. ჩემი დაინფიცირება ჩემმა საქმიანობამ გამოიწვია. საჯარო სკოლაში ვმუშაობ და ვფიქრობ, რომ ვირუსი იქიდან მოვიტანე, თუმცა მაქსიმალურად ვიკავებდი თავს სხვა აქტივობებისგან... ამის შემდეგ კი, სკოლამ უკვე მიიღო გადაწყვეტილება, შესაბამისი დაწესებულებისთვის თხოვნით მიემართა, რომ დისტანციურ მუშაობაზე გადასულიყო. ასე რომ, ახლა უკვე დისტანციურ სწავლებაზე გადავედით.
- ე.ი. თქვენს სკოლას მიმდინარე სასწავლო წელი დისტანციურ რეჟიმში სწავლებით არ დაუწყია?...
- არა, 2020-2021 სასწავლო წელს, ყველა სამედიცინო რეკომენდაციის გათვალისიწინებით, მუშაობა აქტიურად დავიწყეთ, თუმცა პირველი ტალღის დროს, გაზაფხულზე დისტანციურად ვმუშაობდით, მაგრამ რადგანაც ადმინისტრაციაში მიწევს საქმიანობა, სკოლაში მაინც დავდიოდი. მოკლედ, ახლა ისე მოხდა, რომ პირველი თანამშრომელი აღმოვჩნდი, ვინც დავინფიცირდი, სიმპტომები გამომივლინდა, იზოლაციაში გადავედი და მერე უკვე კოვიდიც დამიდასტურდა. ეს ვირუსი ჩვენს სხვა თანამშრომლებსაც აღმოაჩნდათ. ასე რომ, იზოლაციაში გადასული დისტანციურ რეჟიმზე გადავედი და ასე გავაგრძელე სკოლის საქმიანობა.
- თქვენ შესახებ „დებატების კლუბის“ გვერდიდან შევიტყვე...
- კი, ამ მიმართულებით საქმიანობაც ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი სფეროა. ძალიან ნაყოფიერი თანამშრომლობა მაქვს დებატების ინსტიტუტთან. ამის მოპოვება საკმაოდ რთულია, მაგრამ თუ მოხვდი, იქიდან წამოსვლა წარმოუდგენელია. ჩვენს სკოლას სხვადასხვა ფორმით აქვს იმის საშუალება და ფუფუნება, რომ მოსწავლეებს საკლუბო აქტივობის სახით ეს სწავლება მიაწოდოს, აქტიურად იყოს ჩართული სასკოლო არაფორმალურ განთლებაში, რომელიც დღეს ახალგაზრდების აზროვნების განვითარებისთვის მნიშვნელოვანია.
- ანუ „დებატების კლუბი“ სკოლაშიც გაქვთ?
- კი და ამჯერად ჩვენი საკლუბო მუშაობა არსებული სიტუაციიდან გამომდინარე, დისტანციურად მიმდინარეობს. კარგია, რომ ამ მძიმე სიტუაციაშიც შევძელი და ჩემს საყვარელ საქმეს ვაკეთებ, მუშაობაში ხელი არ შემშლია.
- რა სიმპტომები გაქვთ?
- ჩემი სიმპტომები ზოგადი სისუსტით და თავის ტკივილით დაიწყო, მერე დაბალი სიცხე წამოვიდა, დაახლოებით მესამე დღეს სრულიად დავკარგე ყნოსვის და გემოს შეგრძნება. 2 დღეში იგივე სიმპტომები ჩემი ოჯახის წევრებსაც განუვითადათ და დღემდე ასე ვართ. ახლა ცოტა უკეთესად ვართ.
- მიუხედავად ამისა, მთელი შემართებით და დატვირთვით მუშაობთ...
- კი, ვფიქრობ, რომ საქმით დაკავება ყველაზე დიდი გამოსავალია, რომ თავი გავართვათ პრობლემას, ჩვენ საქმეს არ ჩამოვრჩეთ და მას ვემსახუროთ. ამის საშუალებას კი საქართველო დებატებისა და განათლების ინსტიტუტი ნამდვილად გვაძლევს. ისინიც აქტიურად არიან ჩართული ჩვენს საქმინობაში, თითოეული კლუბის წევრს დახმარებას უწევენ, რომ სწავლების პროცესი უკეთესად წარვმართოთ... ჯერ კიდევ პირველი ტალღის დროს, როდესაც პანდემია დაფიქსირდა და დისტანციურ რეჟიმზე გადავედით, ქალბატონი თინათინ ცერცვაძე დამიკავშირდა და მითხრა, რომ გუდავაძე-პატარკაციშვილის ფონდის მხარდაჭერით, ისეთ პროექტს ახორციელებდნენ, რომელიც ყველაზე მეტად მოგვცემდა შესაძლებლობას, ბავშვებს დავხმარებოდით და საუკეთესო რამე გაგვეკეთებინა ასეთ მძიმე პერიოდში.
- კონკრეტულად რას გულისხმობთ?
- იმას, რომ ორმაგად სასიხარულოა, როდესაც ასეთი ფორმით ხდება განათლების მიღება, რომელიც ძვირად ღირებულია და მხოლოდ კერძო სკოლებშია შესაძლებელი. ამის უფლება და საშუალება უკვე სხვადასხვა რეგიონის სკოლის მოსწავლეებსაც მისცეს. როცა დავიწყეთ მუშაობა, „სიტყვით გამოსვის“ ონლაინკონკურსი ჩავატარეთ, რასაც ჩემთვისაც და მოსწავლეებისთვისაც წარმოუდგენელი შედეგი ჰქონდა. ვერც ვიფიქრებდი, თუ ასე დისტანციურ რეჟიმში შევძლებდი, მოსწავლეები სიტყვით გამოსვლითვის მომემზადებინა. თავად ბავშვებიც გაოცებული იყვნენ საკუთარი შედეგებით. ასე რომ, ოლაინსაქმიანობიაშიც პროდუქტიულები ვართ და მზად ვართ, უკეთესად ვაკეთოთ ჩვენი საქმე. ასე რომ, ამ კოვიდის პირობებშიც მინდა, ჩემი ენერგია და მონდომება გადართული იყოს მოსწავლეებზე, რადგან ჩემთვის იმდენად გადამდებია ორგანიზაციის მიდგომა და მონდომება, მზად ვარ, ვაკეთო კეთილი საქმე - მომავალი თაობების აზროვნება და განათლება უკეთესობისკენ შევცალო.
- რა გასწავლათ ამ კლუბმა პირადად თქვენ და კონკრეტულად რას ასწავლით სხვებს?
- დებატების კლუბი და ეს ორგანიზაცია ჩემთვის აღმოჩენაა, უდიდესი გამოცდილება მივიღე, პირველ რიგში, ვისწავლე საკუთარი აზრის უფრო თამამად გამოხატვა, უფრო სტრუქტურულად და არგუმენტირებულად ვსაუბრობ, გავიგე, რა არის დროის სწორი მენეჯმენტი. მოსწავლეებს კი არაფრორმალური განთლების მიღების საშუალება მიეცათ, ეს კი იმას ნიშნავს, რომ საკუთარ აზრს უკვე მკაფიოდ აფიქსირებენ და ისე, რომ სხვის აზრს ითვასიწინებენ და შეურაცხყოფას არავის აყენებენ. ამასთან, მეტი მოსწავლე გახდა თვადაჯერებული. პროექტი „დებატები უკეთესი განათლებისთვის“ სრულად ასახავს იმას, რომ მომავალმა თაობებმა უნდა მიიღონ განათლება, გვყავდეს უკეთესი თაობა და გვქონდეს უკეთესი მომავალი.
