როგორ ხედავენ სამყაროს შშმ ადამიანები  -  ზაქარია ჭელიძის მორიგი უნიკალური ფოტოპროექტი

ფოტოგრაფი ზაქარია ჭელიძე, რომელიც ფართო საზოგადოებამ მაშინ გაიცნო, როდესაც, გასულ ზაფხულს, შვილიშვილმა 86 წლის ბაბუას ზღვა ცხოვრებაში პირველად ანახა, ამჯერად აუდიტორიის წინაშე ახალი ფოტოპროექტით წარდგა. მან ფოტოაპარატები დაურიგა შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ბავშვებს, რომლებმაც ფოტოები გადაიღეს და ამ ნამუშევრებით გამოფენა მოეწყო...

დიახ, დაჯერება იმისა, რომ შეუძლია და შემდეგ იმის კეთება, რისიც სჯერა - ყველას შეუძლია და ამაში ისინიც დარწმუნდნენ, ვინც ზაქარია ჭელიძის პროექტში მონაწილეობდა.

15-მა ახალგაზრდამ განსხვავებული შესაძლებლობით, უნარით, ხედვით, გამოცდილებით ფოტოგრაფიით გამოხატა საკუთარი ყოველდღიურობა - ადამიანების, მოვლენების, გარემოს მიმართ დამოკიდებულება და ემოცია. გამოფენა 18 ნოემბერს ახალგაზრდულ სახლში ბავშვთა ინფექციური საავადმყოფოს ეზოში გაიმართა.

ზაქარია ჭელიძე:

- პროექტის სახელწოდებაა - REFILL. საერთოდ, ხელოვნება ის სფეროა, რომელსაც ენა არ სჭირდება. ამ ფოტოებით ერთმანეთთან კომუნიკაცია შევძელით და ჩვენი სამყარო აუდიტორიას დავანახეთ...

მოკლედ, ისეთი ჯგუფი შევარჩიე, ვისთანაც ამ იდეას განვახორციელებდი. პროექტში 15 ადამიანი მონაწილეობდა, რომელთაც ფირის ერთჯერადი კამერები დავურიგე. არ ყოფილა არანაირი შეზღუდვა არც ასაკში, სქესში... არაფერში, მთავარი იყო, მოესმინათ და გაეგოთ, რას ვითხოვდი.

რაც შეეხება ფოტოაპარატს, რომელიც დავურიგე, მარტივი სახმარია, ერთჯერადია და ფირზე 27 კადრს იღებს. შემდეგ ვადა 2 კვირა მივეცი და ვუთხარი, რომ რაც გაგიხარდებათ, ის გადაიღეთ-მეთქი.

აქ ასევე მნიშვნელოვანი იყო, რომ ჩვენში შშმ პირებს ქუჩებში, პარკებში, საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებზე ვერ ვხედავთ. ამიტომ, საქმეში ახალგაზრდების მშობლებიც ჩავრთე, რომლებსაც ვთხოვე, - შვილებთან აქტიური კომუნიკაცია ჰქონოდათ, რაც ნამუშევრებში გამოჩნდებოდა. მთავარი იყო, ერთად ყოფილიყვნენ და ერთი კამერით 27 კადრი გადაეღოთ.

- რა მოხდა მას მერე, რაც თითოეულმა 27 კადრი გადაიღო?

- ფირი ლაბორატორიაში გავამჟღავნეთ - ეს პროცესი ყველას აინტერესებს ხოლმე და მათაც ნახეს. მერე ჰქონდათ ჯგუფური შეხვედრა, იყო ასევე ვიდეოინტერვიუები. მადლობა მშობლებს, იმ ცენტრებს, რომლებიც იდეას გვერდში დაუდგნენ.

გამოფენაზე ვნახეთ ამ ადამიანების საოცარი სამყარო. დიახ, მათ გადაიღეს გარშემო არსებული ბევრი რამ - ქუჩები, ყვავილები, მცენარეები, სახლები, პარკები, ადამიანები... ნამუშევრები იმაზე მეტყველებს, რომ ისინი ამისთვის ბევრ ადგილას იყვნენ - რიყის პარკში, ზოოპარკში, ქალაქგარეთ და ა.შ. დავალებას პასუხისმგებლობით მოეკიდნენ... თითომ, როგორც ვთქვი, 27 კადრი გადაიღო, საიდანაც საგამოფენოდ 2 შეირჩა.

- თუ ნამუშევრებს უფრო კონკრეტულად დავუბრუნდებით...

- როდესაც იღებენ ქუჩას, არ ჩანს ხალხი, მაგრამ იქ ჩანს პრობლემა - რომ მანქანები ტროტუარებზე აყენია, ყრია გასატანი ნაგავი, დაბინძურებულია, ძველია, სარემონტოა... ასე რომ, ბევრი რამ კარგად აქვთ დანახული. ვიღაცას ერთი გოგო მოსწონს და მას უღებს სურათს, შემდგომ კი იმ გოგოსაც ამისთვის აქვს გადაღებული...

ასევე ფერებშიც შესანიშავად არის დანახული ყველაფერი - წითელი, ყვითელი, შავ ფერს ისინი ვერ ხედავენ, რითაც გაოცებული ვარ. ამ ადამიანებმა არ იციან, რა არის ბოროტება.

ეს დღეები ერთად ვიყავით, ამით ყველა ბედნიერი ვართ, მეგობრობამ გაიმარჯვა, საჩუქრები ყველას გადაეცა. გავაკეთეთ კატალოგები.

ჩემთვის გაუგებარია ზოგადად საზოგადოების დამოკიდებულება ამ ადამიანების მიმართ - მეტროში, სამარშრუტო ტაქსიში, სკოლებში, თითქოს მათი ეშინიათ, თუ მათთან ურთიერთობას გაურბიან. არადა, ისინიც ჩვეულებრივი ადამიანები არიან. არ არის აუცილებელი, მაინცდამაინც მათი დაცვის დღეს გვახსოვდეს ისინი. საჭიროა მუდმივი ურთიერთობა. ფანტასტიკურია მათთან ურთიერთობა და მეგობრობა. არ იკბინებიან და არც გადამდები არ არის მათი მდგომარეობა.

მადლობა „ცხოვრების შანსს“, თბილისის მერიას, ასევე ახალგაზრდულ სახლს, ეს არის რეზო მელიქიშვილისა და ჩემი ერთობლივი პროექტი, რომლის განხორციელებითაც უდიდესი სიამოვნება მივიღე.

ასე რომ, ყველა უნდა ეცადოს, გაერკვეს საკუთარ სურვილებში და დაიმკვიდროს თავი, პიროვნებად და პროფესიულად შედგეს, შეძლებისდაგვარად დასაქმდეს და ჰყავდეს ბევრი მეგობარი.