29
მარტიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
ნოდარ აბრამიშვილი ავსტრიაში მცხოვრები ქართველია, რომელიც მიზანდასახულობისა და შრომის შედეგად, დღეს ერთ-ერთ ფირმაში, მთავარ პროგრამისტად მუშაობს, სადაც მის შრომას აფასებენ. მუშაობა ისე დაიწყო, როგორც პრაქტიკანტმა, თუმცა მანამდე საქმიან, სოლიდურ შემოთავაზებებზე უარი თქვა. პროფესიული ძიებისა და პირადი ტრაგედიის შესახებ ნოდარ აბრამიშვილი გულახდილად გვესაუბრა:
- 7 წელზე მეტია, ავსტრიაში ვცხოვრობ. თავდაპირველად, რა თქმა უნდა, რთული იყო - ენის ბარიერი მქონდა. პროფესიით ინჟინერი ვარ - საქართველოში საინჟინრო ფაკულტეტი დავამთავრე. ავსტრიაში ვენის ტექნიკურ უნივერსიტეტში, მაგისტრატურაზე ჩავაბარე (სპეციალობა - რობოტექნიკა და მიკროელექტრონიკა). ენის სწავლა დავიწყე, პარალელურად მუშაობაც მიწევდა, რაც საკმაოდ რთულია... შემდეგ იქაურობას საკმაოდ კარგად შევეგუე, რადგან დახვეწილი, მოწესრიგებული გარემოა. შრომასა და მიზანდასახულობას ძალიან აფასებენ, სასწავლებელიც ხელს გიწყობს...
რამდენიმე პროექტში ვიყავი ჩართული, ერთ-ერთი - "მილიარდიანი ქალაქის" პროექტი იყო, რაც ავსტრიის ტერიტორიაზე ახალი ქალაქის დაპროექტებას გულისხმობდა. ჰიდროელექტროსადგურების პროექტირება მევალებოდა. შემდეგ "აუდიში" პრაქტიკის გასავლელად გამიშვეს - თვენახევარი უნგრეთში ვიცხოვრე, სადაც ევროპის მასშტაბით, "აუდის" ერთ-ერთი დიდი საწარმოა. სხვათა შორის, შემომთავაზეს, რომ სწავლა უნგრეთში გამეგრძელებინა, მაგრამ იქ ცხოვრება ისე არ მხიბლავდა, როგორც - ვენაში, ამიტომ ავსტრიაში დავბრუნდი.
მერე, როცა უკვე სწავლას ვასრულებდი, "ფოლკსვაგენის" ქარხანაში, ბრატისლავაში ვიყავი პრაქტიკებზე. იქ მივხვდი, რომ ეს ის საქმე არარის, რომელიც მინდა, მთელი ცხოვრება ვაკეთო. მეტ-ნაკლებად რუტინული სამსახურია, ყოველდღიური სიახლე ნაკლებია. ადამიანები ძირითადად, ზედამხედველების ფუნქციას ასრულებენ, რომ რობოტექნიკამ გამართულად იმუშაოს, ხდება გადაპროგრამირება და ა.შ. თანაც, უკვე 3 წელი იყო გასული, რაც ვენაში ვცხოვრობდი და ამ ქალაქმა ისე შემაყვარა თავი, რომ სხვაგან წასვლის სურვილი არ გამჩენია, ავსტრიაში კი ავტომობილების წარმოება არ არსებობს. მხოლოდ რამდენიმე ფირმის ფილიალებია, რომლებიც შეკეთებას და მსგავს საქმეებს ემსახურება... გადავწყვიტე, ჩემი პროფესიული მიმართულება სრულიად შემეცვალა და ყველა სამსახურიდან წამოვედი, ჩემი თავი მთლიანად ინტერნეტ ტექნოლოგიებს მივუძღვენი.
- ამ სფეროსთან მანამდე არანაირი კავშირი არ გქონიათ?
- ჯერ კიდევ მანამდე მქონდა, ვიდრე საქართველოდან წავიდოდი: ერთ-ერთ ფირმაში ვმუშაობდი, რომელიც აპლიკაციების, ონლაინთამაშების, ვებსაიტების შექმნით იყო დაკავებული. მაშინ საქართველოში ეს დიდად აქტუალური არ იყო, ავსტრიაში კი ამ სფეროში უფრო აქტიურად ჩავები: ვენის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ინფორმატიკის ფაკულტეტზე ჩავაბარე. ეს ყველაზე რთული პერიოდი იყო, რადგან მაგისტრატურას ვენის ტექნიკურ უნივერსიტეტში ვამთავრებდი, პარალელურად კი - სრულიად განსხვავებული სფეროს ათვისება მიწევდა.
სწორედ დატვირთული გრაფიკის გამო წამოვედი ყველა სამსახურიდან. ახალი პროფესიის პრაქტიკული ათვისება მაშინ დავიწყე: ვებგვერდებს ვამზადებდი, რამდენიმე ფირმას IT მომსახურებას, კონსულტაციებს ვუწევდი. მოკლედ, სანამ ორმაგი სტუდენტი ვიყავი, თავს ამით ვირჩენდი. შემდეგ, მაგისტრატურაში სწავლა დავასრულე და მთელი ძალით ეკონომიკური ინფორმატიკის შესწავლა დავიწყე.
- ფიქრობთ, რომ თქვენი პროფესიული არჩევანი საბოლოოა?
- ალბათ, კი. ის საქმე ვიპოვე, რასაც ვეძებდი. ჯერ კიდევ ეკონომიკური ინფორმატიკის სწავლის პროცესში გამოჩნდა ფირმა, რომელიც ახალგაზრდა პროგრამისტებს იწვევდა. მივედი, გასაუბრება გავიარე... პროგრამირებაში სხვადასხვა "ენა" არსებობს. ტესტირებაზე დავალება იმ პროგრამულ ენაზე მომცეს, რომელიც არ ვიცოდი. დავალება იმ ენაზე შევასრულე, რომელიც ვიცოდი. ფაქტობრივად, პრაქტიკანტად ამიყვანეს (უფასოდ) - შევხედოთ, რა გამოვაო.
ეს პროგრამული ენაც მოკლე დროში (თვენახევარში) ავითვისე, არაერთი გათენებული ღამის ხარჯზე. იმ დავალებაზე ან კონკრეტულ პრობლემაზე, რასაც სამსახურში ვერ წყვეტდნენ, სახლში მთელი ღამე ვმუშაობდი, დილით კი სამსახურში პრობლემის გადაჭრის მეთოდით ვბრუნდებოდი. "ზემოთაც" შემამჩნიეს... უკვე 3 წელზე მეტია, ამ ფირმაში ვმუშაობ. დღესდღეობით, მთავარი პროგრამისტი ვარ - ჩემს დაქვემდებარებაში 5 პროგრამისტია. რაც მთავარია, 7 წლის თავზე მიზანს, რომ ავსტრიაში მუშაობისა და ცხოვრების უფლება მიმეღო, მივაღწიე.
- როგორც ვიცი, საინტერესო ჰობი გაქვთ - რობოტებს ქმნით...
- ჩემი პროფესიები - რობოტექნიკა-მიკროელექტრონიკა და პროგრამირება გავაერთიანე და საინტერესო ჰობი გამოვიდა - ავტომატიზებული რობოტების აწყობა დავიწყე. ეს არის მიკროელექტრონიკის საფუძვლებზე შექმნილი პროგრამირებადი დროიდები (რობოტები, რომლებიც დაპროგრამების შემდეგ, კონკრეტულ დავალებას ასრულებენ)
მაგალითად, ჩემ მიერ შექმნილ ერთ-ერთ რობოტს ლაბირინთის გავლის ფუნქცია აქვს - ნებისმიერი სირთულის ლაბირინთის გავლა შეუძლია, რასაც სონარების პრინციპით ახერხებს, ანუ იმავე პრინციპით, რაც წყალქვეშა ნავებს აქვთ. ჩემი ჰობი ბევრ დროს მოითხოვს, მაგრამ საინტერესოა..
- ავსტრიაში მარტო ცხოვრობთ?
- დედაც ავსტრიაშია, თუმცა ცალკე ვცხოვრობ. სამწუხაროდ, ოჯახის ახლო წევრებიდან მხოლოდ დედაღა დამრჩა... მამა რამდენიმე წლის წინ დამეღუპა, მაგრამ ყველაზე დიდი ტრაგედია, რაც შეიძლებოდა, ჩემს ცხოვრებაში მომხდარიყო, ჩემი ძმის დაკარგვაა. ის შარშან ავტოავარიის შედეგად გარდაიცვალა, სადაც ბატონი ვანო ზოდელავაც დაშავდა და როგორც ჩემთვის ცნობილია, დღემდე კომაშია... მომხდარი ტრაგედიის გამო, ჯანმრთელობის საკმაოდ სერიოზული პრობლემები შემექმნა - ფსიქოლოგიურიც და ფიზიკურიც. რამდენიმე თვე დამაწყნარებლების, საძილე საშუალებების მიღებამ მომიწია, რამაც რაღაც პრობლემები გამოიწვია...განაგრძეთ კითხვა
