ახალგაზრდებს სიცივეში თბილად ჩაცმა არ უყვართ. ზოგს თხელი ტყავის ქურთუკის ქვეშ, ასევე თხელი პერანგი აცვია. ლამის გამჭვირვალე შარვალი, საზაფხულო კედებზე აქვთ ამოცმული. მოკლეყელიანი წინდიდან, სიცივისგან გალურჯებული კოჭი მოუჩანთ... შეუძლებელია, ასე ჩაცმული ახალგაზრდები არ შეამჩნიო ქუჩაში, გაჩერებაზე ან ტრანსპორტში, მობუზული, აჭარხლებული და სიცივისგან გაშავებული... კითხვაზე, თუ რატომ იცვამენ ასე? ყველას ერთნაირი პასუხი აქვს, - მოსწონს, მოდაშია, მისი სტილია; "უნიში" არ ცივა და გზაში არა უშავს, როგორღაც მოითმენს...
ანუკი, 18 წლის:
- არ შემიძლია თბილად ჩაცმა. მირჩევნია, მციოდეს და ის მეცვას, რაც მომწონს. ეს ყველაფერი ერთმანეთს უხდება და მთლიანობაში, კარგ "ვიდზე" ხარ. რაც მთავარია, გიხდება და როდესაც ისე გამოიყურები, რომ შენი თავი მოგწონს, თავდაჯერებული ხდები, რაც ნიშნავს, რომ წარმატების ნახევარი გზა გავლილი გაქვს...
- თბილი ტანსაცმლის გემოვნებით შეხამება და ჩაცმა არ შეიძლება?
- არ მომწონს, ფიგურა არ იკვეთება... გამხდარი აგებულება, თხელი კიდურები და მაღალი კისერი არ ჩანს, ეს ყველაფერი თუ შალით შევფუთნე. ბარემ ჩადრით ვივლი და ეგაა. სულ ვცდილობ, ფორმაში ვიყო, წონა ვაკონტროლო და ყველა სეზონზე კარგად გამოვიყურებოდე... სამოსი, ზამთრის დადგომამდე სამი თვით ადრე გამოვიწერე ონლაინმაღაზიიდან და ერთი სული მქონდა, როდის ჩავიცვამდი...
- ამ ზამთარს არაერთხელ გაცივდით, როგორც ვიცი.
- დიახ, ასეა... ბოლო გაცივების შემდეგ, "ქალური" პრობლემები შემექმნა და ახლაც ვმკურნალობ. დედაჩემი კუდში დამდევდა, თბილად ჩაიცვიო და მართლა ჩაფუთნილი დავდიოდი. ლექციაზე რომ შევდიოდი, იმდენ ხანს ვუნდებოდი გახდას, ყველა მე დამცინოდა. ერთ დღესაც შევწყვიტე და ძალიან თხლად წავედი. ძალიან მცივა, ქუჩაში რომ გავდივარ, მომენტალურად ვიყინები, მაგრამ კატეგორიულად გადავწყვიტე, თბილად არ ჩავიცვა... პალტო, თბილი შარფები, შარვლები და კაბები დედაჩემისგან მალულად გავაჩუქე. ყოფილა შემთხვევა, რომ "დიდი გაცივების" შემდეგ, სახლიდან თბილად ჩაცმული გავსულვარ და ლიფტში ან სადარბაზოში გამიხდია... ჩაფუთნილი ვერ ვმოძრაობ და ვკომპლექსდები. ჩემი ლექტორები რომ მეტყვიან, შენ ქმნი ამ ჯგუფში მოდის ხაზსო, ყველაფერი მავიწყდება, გაცივებაც, სიცხეც და თავის ტკივილიც. ამას ყოველთვის აღნიშნავს ჩემი შეყვარებული, განსაკუთრებული და განსხვავებული რომ ხარ, ამიტომაც მომწონხარო. ამაში იგულისხმება ჩემი სტილი და ჩაცმის სითამამე. როდესაც დავბერდები, ბებიაჩემივით ჩავიცვამ, შალის წინდებს... მანამდე გვაცადეთ, ცხოვრებით დავტკბეთ.
ნია, 21 წლის:
- მთელი დეკემბერი ტოპით ვიარე... დაქალმა გამომიგზავნა კანადიდან. მაგის ხათრით გავიკეთე ტატუ თეძოზე, რომელიც ფერდამდე "ადის"... შემდეგ ამ ტატუს გამო ყველა "კოფთა" ტოპად გადავაკეთე. მაღალწელიან შარვლებს ვყიდულობდი და დედაც მშვიდად იყო, წელი თბილად გექნებაო... ლამაზი, ბრტყელი მუცლის შესანარჩუნებლად, მუდმივად დიეტაზე ვიყავი, დღეში მხოლოდ ჭიქა ყავასა და ერთ კრუასანზე შემეძლო ყოფნა. დილა-საღამოს ათ-ათ "პრესს" ვაკეთებდი... გარეთ, გრძელი მოსაცმელი მეცვა, რომელიც წელზე იკვრებოდა და შიგნით რა მეცვა, დედა არ მიკონტროლებდა, რადგან ჩემზე ადრე გადიოდა სახლიდან და შინ ჩემ შემდეგ ბრუნდებოდა... ერთ დღესაც, მეგობრები, ჩვეულებრივ, ბარში ვაპირებდით წასვლას. მე ძალიან ცუდად ვიყავი, ძვლებში მამტვრევდა და სახლში აკანკალებული მოვედი. მივხვდი, რომ მაღალი სიცხე მქონდა. დედას დავურეკე და ვთხოვე, - იქნებ სამსახურიდან ცოტა ადრე წამოხვიდე-მეთქი. არ მახსოვს დედის მოსვლა. გონს საავადმყოფოში მოვედი.
ბოლომდე ჯერ კიდევ ვერ გამოვძვერი. ფილტვებზე დამიტოვა კვალი... სიცხეები აღარ მქონდა, მაგრამ ღამე სპაზმური ხველება მეწყებოდა. ოფლი მასხამდა და ლამის ნახევარი საათი ვახველებდი... დედამ ბაკურიანში გამიშვა. ძალიანაც რომ მნდომოდა, გაპრანჭვის თავი არ მქონდა. ასი მეტრის გავლის შემდეგ, ვიღლებოდი და ქოშინს ვიწყებდი. არც მახსოვს, რამდენი ლარის მედიკამენტი დავლიე... აღარც ახალი წელი მიხაროდა, აღარც შობა... მთელი იანვარი ბუნდოვნად მახსოვს. მედიკამენტებისა და თერმომეტრის ცქერით დეპრესია დამემართა... გამოცდები ჩაუბარებელი დამრჩა. ეს იყო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე საშინელი პერიოდი. იმ გაცივების შემდეგ, ქუჩაში პირველად მაშინ გამოვედი, როდესაც ბაკურიანში მივდიოდით და მეზობლებმა შორიდან მომიკითხეს, თითქოს კეთრი მქონოდა... განაგრძეთ კითხვა