მარტინ ფრენკელი - მეოცე საუკუნის უდიდესი თაღლითი მილიარდერი
გასული საუკუნის მიწურულს ბრიჯპორტის (აშშ-ის კონექტიკუტის შტატი) სასამართლომ იმ საქმის მოწმეთა დაკითხვა დაასრულა, რომლისთვისაც სულ თავისუფლად შეიძლებოდა, საუკუნის უდიდესი თაღლითობა გეწოდებინათ.
ეჭვმიტანილი - 44 წლის მულტიმილიონერი ფინანსისტი მარტინ ფრენკელი, რომელმაც თითქმის 3 მილიარდი დოლარი მიითვისა, იმხანად უკვალოდ გამქრალიყო. ძებნას, რომელსაც შტატების ტერიტორიაზე გამოძიების ფედერალური ბიურო, ევროპის ტერიტორიაზე კი ინტერპოლი აწარმოებდნენ, შედეგი ჯერ არ გამოეღო. უფრო მეტიც, მაძებრები უკვე იმასაც აღიარებდნენ, ფრენკელს ალბათ ვერც ვერასოდეს ვიპოვითო, მაგრამ განგებამ სხვაგვარად ინება და XX საუკუნის ყველაზე დიდი თაღლითი სასამართლოს წინაშე მაინც წარდგა. მივყვეთ თანამიმდევრობით...
ყველა, ვისაც მარტინ ფრენკელთან ურთიერთობა ჰქონია, თითქმის ერთხმად აღნიშნავდა, რომ ის ძალზე უცნაური ადამიანი იყო. გრინვიჩში (კონექტიკუტის შტატი) მან ერთმანეთის მეზობლად მდგარი ორი სახლი იყიდა. ერთში, რომელიც 3 მილიონი დოლარი დაუჯდა, რკინისმავთულიანი მაღალი ღობე ჰქონდა შემოვლებული და სათვალთვალო კამერებით იყო აღჭურვილი, თვითონ ცხოვრობდა და მუშაობდა, მეორეში კი - შედარებით მოკრძალებულად მოწყობილში - ფეხი არასდროს შეუდგამს.
მრავალრიცხოვანი მსახურებითა და საყვარლებით გარშემორტყმული ფრენკელი თითქმის მთელ დროს სახლში ატარებდა და ძალიანაც კმაყოფილი იყო იმ "გიჟური ცხოვრებით", რომელიც მის გარშემო ჩქეფდა. აი, რას იხსენებს მისი პირადი მზარეული, რობერტ რენდოლფი: "ბოსს რამდენიმე სავალდებულო მოთხოვნა ჰქონდა: 1) ჭიქები, განსაკუთრებით კი მათი არშიები, სუფრაზე ყოველ მიტანამდე უთუოდ უნდა გამესტერილებინა; 2) ხილის წვენები დღეში ორჯერ მაინც უნდა გამეფილტრა: 3) თევზი და ზღვის პროდუქტები შეძენის დღესვე უნდა მომემზადებინა ანდა გადამეყარა. ბოსის საყვარელი საჭმელი უცხიმო მოცარელას პიცა იყო, თუმცა, ეს სიყვარულზე მეტად, თავის დაზღვევას ჰგავდა, რადგან სჯეროდა, რომ ამ პიცით მოწამვლა შეუძლებელი იყო".
რენდოლფი თავის სამუშაოს ცოტა უცნაურად კი თვლიდა, მაგრამ მასზე უარის თქმა არც უფიქრია, რადგან ძალიან კარგად უნაზღაურდებოდა: ბოსი და მისი მრავალრიცხოვანი საყვარლები ხომ ფულს არასდროს ითვლიდნენ. მაგალითად, ერთხელ საყიდლებზე წასასვლელად გამზადებულმა მზარეულმა აღმოაჩინა, რომ მანქანაში ბენზინი აღარ ჰქონდა და ბაზრამდე ავტოგასამართ სადგურზე შევლა მოუწევდა. ფრენკელმა მას 800 დოლარი მისცა, თან, არხეინად ჰკითხა, - ავზის ბოლომდე ასავსებად ხომ გეყოფაო? მეორედ, წვეულებისთვის პროდუქტების საყიდლად, ბოსის ერთ-ერთ "მეგობარ გოგონას" 1.200 დოლარი სთხოვა, მან კი 1 800 მისცა და თან დააყოლა: ხურდა დაიტოვეო.
მარტინ ფრენკელს რამდენიმე პირადი მძღოლი და პირადი ლიმუზინი ემსახურებოდა. თუმცა, საყვარლები (ბოსის ლიმუზინებით ძირითადად ისინი სარგებლობდნენ) ყოველთვის მანქანებზე მეტი ჰყავდა და ამიტომაც, ლამის ყოველი დღე მათი ჩხუბით იწყებოდა და მთავრდებოდა, რასაც ერთ-ერთმა ენაკვიმატმა მძღოლმა "ლიმუზინების ომიც" კი უწოდა. თავად ფრენკელი მხოლოდ სპეცშეკვეთით დამზადებული ავტომობილით (ჩვეულებრივი ლიმუზინი ორად გააჭრევინა და სიგრძის მოსამატებლად, შუაში ლითონის 10-სანტიმეტრიანი ნაჭერი ჩაასმევინა), თანაც, ძალზე იშვიათად თუ სარგებლობდა, რადგან კარჩაკეტილ ცხოვრებას ეწეოდა და სახლშიც ყოფნისასაც მხოლოდ ორ ოთახში - საძინებელსა და კაბინეტში შედიოდა. "დაგრძელებული ლიმუზინის" მძღოლის თქმით, "ბოსი სახლიდან ძალიან იშვიათად, მარტო ექიმთან ან პარიკმახერთან თუ გადიოდა. რესტორანში სავახშმოდ კი სულ ორჯერ
ყოფილა".
ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"
უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"
