სერიალის - "ჩემი ცოლის დაქალები" სცენარისტი, ქეთი დევდარიანი მიიჩნევს, რომ კულინარობა ისეთივე პროფესიაა, როგორიც ნებისმიერი სხვა, რადგან კარგ მზარეულობას ნიჭი, ცოდნა და შრომისუნარიანობა სჭირდება. აღნიშნავს, რომ თავად კარგი კულინარობით ვერ დაიკვეხნის, თუმცა ამით არ ამაყობს და პატივს სცემს ყველა იმ ქალბატონს, რომლებიც ამ სფეროში ნოვატორობითა და ფანტაზიით გამოირჩევიან.
გემრიელი კერძისგან მიღებული სიამოვნება
- საჭმლის კეთება ერთ-ერთი ყველაზე რთული და საპასუხისმგებლო საქმეა, ამით შეიძლება ადამიანი გააბედნიერო ან მოწამლო და მოკლა (იცინის). ასე რომ, ამას სჭირდება შემოქმედებითობა, მოთმინების უნარი, გემოვნება, ზომიერება, ინტელექტი და ა.შ. მოგეხსენებათ, პროფესიონალი შეფ-მზარეულები ისეთივე ვარსკვლავები არიან, როგორიც მსახიობები, მომღერლები და ა.შ. ყველა იმ ქალთან, ვისთანაც მივსულვარ და მისი გაკეთებული რამ გამისინჯავს, სასიამოვნო წუთების ჩუქებისთვის სრულიად გულწრფელად გადამიხდია მადლობა. ადრე ერთ-ერთ საიტზე კულინარიულ თემას ვკითხულობდი ხოლმე, ყველა ქალი თავის გაკეთებულ საჭმელს დებდა, იმ დღეს ვინ რა მოამზადა და ძალიან მომწონდა, რადგან ის ადამიანები რეალიზებულები არიან იმით, რომ ყოველდღიურად რაღაცას ქმნიან და ვიღაცისთვის სარგებლობა და სიამოვნება მოაქვთ. ჭამა ხომ ჩვენი ცხოვრების ნაწილია. არ მომწონს, როცა ამაყობენ, საჭმლის კეთება არ ვიცითო, ეს კატასტროფაა.
პირადი კულინარიული მცდელობები
- სამწუხაროდ, ამ საქმეში ძალიან მოვიკოჭლებ, ცუდი კულინარი ვარ და საჭმლის კეთება არ ვიცი. მხოლოდ სხვისი გაკეთებულის შეფასება შემიძლია. არ არის საჭირო, კერძების მომზადება ყველამ იცოდეს და იმის გამო, რომ არ მიყვარს რაღაცის ცუდად კეთება, ვცდილობ, მაგ სფეროში დიდად არც შევიჭრა. ზოგჯერ კი კულინარობა მაინც მიწევს, ყოველთვის მზა-მზარეული არ არის. რაც გემრიელი გამომდის, ეს არის ლობიო, ისიც, თუ კარგი ლობიო შემხვდა და ალბათ იმიტომაც, რომ იოლი გასაკეთებელია. სახლში მარტო ვცხოვრობ, ჩემს შვილთან ერთად.
"საჭმელს დედა მიმზადებს"
- ჩემდა სამარცხვინოდ, ძირითადად, საჭმელს დედა მიმზადებს, რომელიც შესანიშნავი კულინარია, მისი მომზადებული საჭმელი სახლში მოგვაქვს ხოლმე და მივირთმევთ, ზოგჯერ მაღაზიაში მზა კერძებს ვყიდულობთ ან რაიმე იოლად მოსამზადებელზე გადავივლით. დედას არაჩვეულებრივი ნიჭი აქვს, რომ მინიმალური რესურსითა და თანხით მაქსიმუმი გააკეთოს, თანაც, გემრიელი ხელი აქვს. როცა ერთად ვცხოვრობდით, მახსოვს, როგორ წვავდა მაგალითად, კვერცხს ისეთნაირად, რომ განსაკუთრებული გემო ჰქონდა. ერთ რამეს დავაკვირდი, როცა საჭმელს სიყვარულით და საყვარელი ადამიანებისთვის აკეთებ და ამავე დროს, როცა დიდი პრაქტიკა და სურვილი გაქვს, ამ სფეროში ბევრი ახალი რამ გაიგო, კერძები გემრიელი გამოგდის. დედა სულ მთხოვს, ინტერნეტიდან ახალი რეცეპტები ამოვუწერო, სიახლეების მოსინჯვა უყვარს, თან ჩვენს გემოვნებასაც ითვალისწინებს.
ოჯახური ტრადიცია და ბატკნის კექსი
- დედაჩემს და ბიცოლაჩემს ახალ წელს მთელი რიტუალი ჰქონდათ, ვინ რას და როგორ გააკეთებდა, ვისი ხაჭაპური უფრო თხელი და გემრიელი იქნებოდა, ვისი გამომცხვარი მჭადები უფრო ლამაზი ფორმის და ა.შ. საწყალ დედას და ბიცოლას 12 საათისთვის უკვე ლამის ეძინათ, ისეთი გადაღლილები იყვნენ, ჩვენ კი ბედნიერები ვიყავით, რომ ლამაზ, დიდ სუფრასთან ვისხედით და ჩემი ბავშვობის ერთ-ერთი ყველაზე ნათელი მოგონება სწორედ ის სუფრებია, რომლებიც ჩვენს ოჯახში იშლებოდა. დედას, ბიცოლასა და ბებიას ამ თემაზე საქმიანი დისკუსიები ჰქონდათ ხოლმე, ეს როგორ ჯობია, ის როგორ გავაკეთოთო და ა.შ. ოჯახური ტრადიცია იყო ის, რომ აღდგომასა და ახალ წელს ყოველთვის ერთად უნდა შევხვედროდით. ბებიას კექსისთვის ბატკნის ფორმა ჰქონდა და იმდენად საყვარელი გამოდიოდა, ვინმე ყურსაც რომ მოატეხდა და შეჭამდა, ძალიან მენანებოდა. აღდგომას 100 კვერცხი იღებებოდა, ბიცოლაჩემის დედა შესანიშნავ პასქებს აცხობს, რომლის რეცეპტი ოჯახური "საიდუმლო" იყო და "ვმარიაჟობდით" ხოლმე, სახლში კარგი პასქა რომ გვქონდა. დედაჩემს ტრადიცია აქვს, - როცა მე ან ჩემი ძმა საიდანმე ჩამოვდივართ, რაიმე გემრიელს გვახვედრებს, რაც მოგვენატრა, სუფრას ლამაზად გაგვიშლის, თვითონ გვერდით გვიჯდება და სიყვარულით აღსავსე თვალებით გვიყურებს.
ქართული სამზარეულო
- ჩვენი სამზარეულო ერთ-ერთი საუკეთესოა. უბრალოდ, არ ვიცით, რა რასთან მივირთვათ, სუფრაზე ყველა კერძს ერთად ვეტანებით და მერე ნაღვლის ბუშტი ან კუჭი გვტკივა. სალათა, საცივი, თევზი - ყველაფერს სწრაფად "იყრი", სუფრასთან დიდხანს ზიხარ და ა.შ. ზოგადად, ქართული სამზარეულო ძალიან გემრიელია. "ბალახი" და ნიგოზი - ამ კომბინაციის რამდენნაირი კერძი გვაქვს. თევზთან სამწუხაროდ, ცუდი დამოკიდებულება გვაქვს, კარგად ვერ ვაკეთებთ. როგორც გამიგია, თევზს შესანიშნავად აკეთებენ პორტუგალიაში და ძალიან მინდა გავსინჯო. უცხოელების წვეულებებზე არ მოვხვედრილვარ, მხოლოდ ა-ლა-ფურშეტებზე და ძალიან მაინტერესებს, რადგან სუფრა კულტურის ნაწილია. კერძები, საქორწილო სუფრა თუ დაკრძალვის ცერემონიალი, ყველაზე კარგი ინფორმაციის წყაროა ამა თუ იმ ქვეყანაზე.
უცხოური სამზარეულო
- გერმანიაში, ბელგიაში, ჰოლანდიაში, ეგვიპტესა და თურქეთში ვარ ნამყოფი. სამწუხაროდ, იმ ქვეყნებში, რომელთა სამზარეულოც მომწონს, არასდროს ვყოფილვარ. ეს არის მექსიკა და იტალია. იტალიური სამზარეულო ძალიან მომწონს. მართალია, ასუქებს, მაგრამ მაინც. პიცა, სპაგეტი, ბრუსკეტა, წვნიანები - ძალზე გემრიელია. ფრანგული სამზარეულო არ გამისინჯავს. თურქული არ მიყვარს, ძალიან ცხიმიანია და სულ ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს ვმძიმდები, არც შაურმაზე ვგიჟდები; თუმცა, უგემრიელესი ტკბილეული და ჩაი აქვთ. სხვათა შორის, ერთ კაფეში ძალიან ბევრი ჩაი ვიყიდე - 2 კგ. მაგრამ აქ რომ ჩამოვიტანე და მოვამზადე, ისეთი არ გამოვიდა. მთავარი მისი დაყენების ტექნოლოგია ყოფილა და იქ სულ სხვა გემო ჰქონდა. წელს ორი კვირა ისე გავატარე ბერლინში, რომ "ჰოთ დოგები" არც კი მიჭამია, გერმანული სამზარეულოთიც ვერ მოვიხიბლე. აი, ბრიუსელში კი ძალიან გემრიელი მიდიები ვჭამე, ათასნაირი რეცეპტი არსებობს, მთელი რუდუნებით ამზადებენ და საკმაოდ ძვირიცაა.
"რაც გვიყვარს, ასუქებს"
- ეგვიპტეში სასტუმროში ვიყავი და ნაციონალური კერძები არ გამისინჯავს, მაგრამ ტკბილეული და ხილი იქაც ძალიან მომეწონა. ამ ყველაფერს საჭმელშიც იყენებენ. სხვათა შორის, ლიბანური კერძებიც მაგარია, კუსკუსითა და ქუმუსით, აქ ერთ-ერთ რესტორანში მივირთვი. მაგალითად, ქათამი ქლიავის ჩირით, კუსკუსით, უგემრიელესია. ჩინური და ტაილანდური სამზარეულო მომწონს, საზღვარგარეთაც ასეთ რესტორნებში მირჩევნია შესვლა, ვიდრე - იქაური, ნაციონალური კერძების გასინჯვა. ჰოლანდიური კერძების შესახებ ვერაფერს გეტყვით, მაგრამ კარგი ლუდი აქვთ. მექსიკური კერძები ნოყიერი, მრავალფეროვანი და გემრიელია, მაგალითად, "ნაჩო" და "ბურიტო". სამწუხაროდ, რაც გვიყვარს, ის ასუქებს. სულ ვცდილობ, ჯანსაღად ვიკვებო, მაგრამ არ გამომდის, ძალიან უგემურია. ტელევიზიაში კარგი სასადილო გვაქვს, სადაც დიეტური კერძებიცაა, მაგრამ არ ვეტანები, გემრიელად ჭამა მირჩევნია. თუმცა, რომ გითხრათ, გურმანი ვარ-მეთქი, მოგატყუებთ. ჭამა ძალიან მიყვარს და მიმაჩნია, რომ ერთ-ერთი საუკეთესო გამოგონებაა, რაც კაცობრიობას აქვს. კვებას რაც შეეხება, ექსპერიმენტები არ მიყვარს. არის რაღაცები, რასაც ვერ გავსინჯავ. ერთი საკვების არჩევამ რომ მომიწიოს, ეს პური იქნებოდა, ყველაზე მეტად მიყვარს. ეგზოტიკური რაღაცები არასდროს გამისინჯავს, რადგან ზიზღის გრძნობა მაქვს და მეშინია, რომ არ მომეწონოს... მაგალითად, ცხვრის, ირმის, დათვის, კურდღლის ხორცის გასინჯვისაც რატომღაც მეშინია.
სასმელი
- ყველაზე მეტად, ღვინო მომწონს ქართული, კერძოდ კი - ტვიში. ზოგადად, დათრობა არ მიყვარს, უბრალოდ, დაგემოვნება მსიამოვნებს. ვისკი, ესპანური და ფრანგული ღვინოც კარგია, გერმანიაში არგენტინული ღვინო გავსინჯე და ძალიან მომეწონა. ტვიშს ვყიდულობ ხოლმე და ყველთან ერთად მაგარია.
ბელგიური შოკოლადი
- შოკოლადი ძალიან მიყვარს და კარგადაც ვერკვევი. რაც უნდა ბევრნაირი იყოს, მაინც ყველაზე კარგს ავარჩევ ხოლმე. რაღაცნაირად, ინტუიციით ვგრძნობ. ბელგიაში ყველაზე კარგი შოკოლადები აქვთ, ათასნაირად ამზადებენ. იქ შოკოლადის ქუჩებია, მაღაზიები, ეს ყველაფერი ხელოვნების რანგშია აყვანილი, იქვე გიმზადებენ ნაირ-ნაირი ფორმისას, თეთრიცაა და სურვილი გიჩნდება, ყველა გასინჯო. უგემრიელესია. ბელგიიდან ცოტა შოკოლადი წამოვიღე, მაგრამ ტრანსპორტირება არ უხდება, იქ რომ უნდა ჭამო, ისეთია.
ქეთის დედის, ქალბატონი ლალი დევდარიანის რეცეპტი:
- წვრილად დაჭრილი ქათმის ხორცი ხახვთან ერთად ცხოველურ ცხიმში მოვშუშოთ, სასურველია, კარაქი ან ერბო იყოს. კარგად მოშუშულს ცოტა წყალი დავამატოთ, თავზე დავახუროთ და გავაჩეროთ. როცა წყალი დაშრება, დავუმატოთ შავი პილპილი, მარილი, ხმელი ქინძი, უცხო სუნელი და კიდევ ცოტა ხანს, 15-20 წუთის განმავლობაში ვშუშოთ. გარჩეული ბროწეული მოვაყაროთ ან შეიძლება, ცოტა ბროწეულის წვენიც მოვასხათ. შემდეგ, ისევ ძალიან ცოტა წყალი დავასხათ, თავზე დავახუროთ და მალე მოიშუშება. სწრაფად მოსამზადებელი და ძალზე გემრიელია.
თამთა დადეშელი
(გამოდის ხუთშაბათობით)