"ამ­ჟა­მად ბიზ­ნეს­ში სხვა­დას­ხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით ვარ და­კა­ვე­ბუ­ლი", - ამ­ბობს ბად­რი პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლის უმ­ცრო­სი ძმა - კობა პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლი, რომ­ლის სა­ხე­ლიც ბოლო დროს მის­თვის არ­ცთუ ისე სა­სი­ა­მოვ­ნო კონ­ტექ­სტში ახ­სე­ნეს და რო­გორც ჩანს, კო­ბას ეს ამ­ბა­ვი ცოტა არ იყოს, აწუ­ხებს...

- რო­გორც ჩანს, ბიზ­ნე­სის სფე­რო თქვე­ნი ოჯა­ხის­თვის ძალ­ზე ახ­ლო­ბე­ლია...

- ასეა! მამა, ძმა, ბა­ბუა, დიდი ბა­ბუა - ყვე­ლა­ნი ბიზ­ნეს­მე­ნე­ბი იყ­ვნენ...

- ბიზ­ნე­სი მარ­ტი­ვი სა­კე­თე­ბე­ლი არ არის. ამას შე­სა­ბა­მი­სი გა­ნათ­ლე­ბა და გა­მოც­დი­ლე­ბა სჭირ­დე­ბა... თქვენ რა გა­ნათ­ლე­ბა გაქვთ?

- ამე­რი­კა­ში 7 წელი ვსწავ­ლობ­დი არა მარ­ტო ბიზ­ნე­სის გან­ხრით, არა­მედ პო­ლი­ტი­კი­სა და სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბი­თაც... ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ზო­გა­დად, ხალ­ხი და მათი ფსი­ქო­ლო­გი­ის შეს­წავ­ლა. ამი­ტომ ბევრ დროს ვუთ­მობ­დი ფსი­ქო­ლო­გი­ა­სა და სო­ცი­ო­ლო­გი­ას. ბა­კა­ლავ­რი­ა­ტი სა­ერ­თა­შო­რი­სო პო­ლი­ტი­კა­ში, სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბებ­სა და სო­ცი­ო­ლო­გი­ა­ში მაქვს დამ­თავ­რე­ბუ­ლი, მა­გის­ტრა­ტუ­რის კურ­სი კი სა­ერ­თა­შო­რი­სო ბიზ­ნეს­სა და მარ­კე­ტინ­გში გა­ვი­ა­რე.

- სკო­ლა ხომ თბი­ლის­ში და­ამ­თავ­რეთ?

- კი და სკო­ლა და­ვამ­თავ­რე თუ არა, სას­წავ­ლებ­ლად მა­შინ­ვე უცხო­ეთ­ში წა­ვე­დი. მა­შინ სა­ქარ­თვე­ლო­ში რთუ­ლი პე­რი­ო­დი იყო...

- უცხო­ეთ­ში თქვე­ნი გამ­გზავ­რე­ბა, და­ბი­ნა­ვე­ბა და სწავ­ლა ალ­ბათ ძმამ - ბად­რი პა­ტარ­კა­ციშ­ვილ­მა და­გი­ფი­ნან­სა, არა?

- ბად­რი, რა თქმა უნდა, მეხ­მა­რე­ბო­და, რად­გან უცხო­ეთ­ში სწავ­ლა საკ­მა­ოდ ძვი­რი ჯდე­ბო­და, თუმ­ცა იქ მო­სახ­ვედ­რად, სა­დაც ვსწავ­ლობ­დი, ბევ­რი შრო­მა დამ­ჭირ­და: ჯერ ბოს­ტონ­ში ვსწავ­ლობ­დი, შემ­დეგ - ნიუ-იორკში. თბი­ლი­სის შემ­დეგ, ნიუ-იორ­კი ჩემ­თვის მსოფ­ლი­ო­ში ყვე­ლა­ზე საყ­ვა­რე­ლი ქა­ლა­ქია. როცა იქ პირ­ვე­ლად ჩა­ვე­დი (მა­ნამ­დე ბევრ ქვე­ყა­ნა­ში გახ­ლდით ნამ­ყო­ფი), სა­ო­ცა­რი ემო­ცია და გრძნო­ბა და­მე­უფ­ლა. ნიუ-იორკში სამი წელი ვცხოვ­რობ­დი. სხვა­თა შო­რის, ამ ქა­ლა­ქის მი­მართ დღემ­დე სა­ო­ცა­რი გრძნო­ბა მაქვს და შე­იძ­ლე­ბა, სა­მო­მავ­ლოდ სა­ცხოვ­რებ­ლად მა­ინც იქ წა­ვი­დე.

- ვიცი, რომ აქ ყოფ­ნაც გიყ­ვართ...

- სა­ქარ­თვე­ლო ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, მაგ­რამ ჩემი მე­უღ­ლე ამე­რი­კი­დან არის, ჩვე­ნი შვი­ლიც იქ და­ი­ბა­და...

- შე­ვი­ტყვე, რომ შვი­ლი მარ­თლმა­დი­დე­ბელ ქრის­ტი­ა­ნად მო­გი­ნათ­ლავთ. რა­ტომ?

- ბავ­შვი მა­მით ებ­რა­ე­ლია, დე­დით - ამე­რი­კე­ლი (ვა­ნე­სა ლა­თი­ნო­ა­მე­რი­კე­ლია, დო­მი­ნი­კის რეს­პუბ­ლი­კი­დან), სარ­წმუ­ნო­ე­ბით კი მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ქრის­ტი­ა­ნი გახ­ლავთ. პრინ­ციპ­ში, არც მე და არც ვა­ნე­სა მარ­თლმა­დი­დებ­ლე­ბი არ ვი­ყა­ვით (ვა­ნე­სა კა­თო­ლი­კეა), ამი­ტომ გა­დავ­წყვი­ტეთ, ბავ­შვი მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი გვყო­ლო­და.

- შვილ­მა მო­მა­ვალ­ში თქვე­ნი ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა რომ გა­აპ­რო­ტეს­ტოს, რო­გორ მო­იქ­ცე­ვით?

- არ არის პრობ­ლე­მა: თუ მო­მა­ვალ­ში გა­და­წყვეტს, რომ სხვა რე­ლი­გი­ის მიმ­დე­ვა­რი უნდა იყოს, კი, ბა­ტო­ნო. პა­ტა­რას ორი სა­ხე­ლი ნი­კო­ლას-შა­ლო­მი ჰქვია. შა­ლო­მი მა­მა­ჩე­მის პა­ტივ­სა­ცე­მად და­ვარ­ქვი. მა­მას ქარ­თუ­ლად შალ­ვას კი ეძახ­დნენ, მაგ­რამ ებ­რა­უ­ლად შა­ლო­მი იყო. ჩემი შვი­ლის ნათ­ლია სა­ქარ­თვე­ლოს პატ­რი­არ­ქი, უწ­მინ­დე­სი და უნე­ტა­რე­სი ილია II გახ­ლავთ და ასე­ვე, ჩემი უახ­ლო­ე­სი მე­გო­ბა­რი. პატ­რი­არ­ქს ჩვე­ნი შვი­ლის მო­ნათ­ვლის ამ­ბა­ვი ძა­ლი­ან გა­უ­ხარ­და, და­ლო­ცა, ოქ­როს ჯვა­რი აჩუ­ქა. ჩვენც გაგ­ვი­ხარ­და, რომ მისი უწ­მინ­დე­სო­ბა დაგ­ვთან­ხმდა, ნი­კო­ლა­სის ნათ­ლია ყო­ფი­ლი­ყო. ზო­გა­დად, ჩემ­თვის არ აქვს მნიშ­ვნე­ლო­ბა, ადა­მი­ა­ნი რო­მე­ლი რე­ლი­გი­ის მიმ­დე­ვა­რია. ადა­მი­ა­ნებს არა რე­ლი­გი­უ­რი მრწამ­სის, არა­მედ ადა­მი­ა­ნუ­რი თვი­სე­ბე­ბის გამო ვცემ პა­ტივს. სი­ნა­გო­გა­შიც დავ­დი­ვარ და ქარ­თულ მარ­თლმა­დი­დებ­ლურ ეკ­ლე­სი­ა­შიც. თუ უცხო­ეთ­ში ვარ, კა­თო­ლი­კურ ტა­ძარ­საც ვსტუმ­რობ.

- ებ­რა­უ­ლი ენა იცით?

- ებ­რა­უ­ლი უკე­თე­სად ვი­ცო­დი, მაგ­რამ პრაქ­ტი­კა რომ არ მაქვს, ცოტა არ იყოს, და­მა­ვი­წყდა...

- ძმის, ბად­რი პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ თქვე­ნი დიდი ოჯა­ხი რო­გორ ცხოვ­რობს?

- მის გა­რე­შე ძა­ლი­ან ძნე­ლია ცხოვ­რე­ბა. ის ჩვენ­თვის ყვე­ლა­ზე ძვირ­ფა­სი ადა­მი­ა­ნი იყო. დღე ისე არ გავა, რომ არ გა­მახ­სენ­დეს...

- მამა პა­ტა­რამ და­კარ­გეთ, არა?

- მამა 61 წლი­სა გარ­და­იც­ვა­ლა, მა­შინ 9 წლის ვი­ყა­ვი... პა­ტა­რა კი გახ­ლდით, მაგ­რამ მახ­სოვს მისი ცხოვ­რე­ბის ბოლო წლე­ბი, რო­გორ ავად­მყო­ფობ­და, რო­გორ ვუყ­ვარ­დი... გულ­და­სა­წყვე­ტია, რომ ასე ადრე და­ი­ღუ­პა ჯერ მამა და მერე - ბად­რიც... ეს შოკი იყო ყვე­ლას­თვის...

- თქვენს ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში ხელი არ შე­უშ­ლია იმას, რომ მისი ნა­ხე­ვარძმა იყა­ვით?

- მას­თან არა მარ­ტო ძმუ­რი, არა­მედ მა­მაშ­ვი­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა მქონ­და - 9 წლი­დან ის მზრდი­და. ყო­ველ­თვის უნ­დო­და, რომ ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი, კარ­გი ადა­მი­ა­ნი, სა­მარ­თლი­ა­ნი, ასე­ვე - ქველ­მოქ­მე­დი. ის ყვე­ლას გვას­წავ­ლი­და, რომ სი­კე­თე უნდა დაგ­ვე­თე­სა და თვი­თონ არა მარ­ტო ჩვე­ნი ოჯა­ხის­თვის, ალ­ბათ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვი­საც ამის სა­უ­კე­თე­სო მა­გა­ლი­თი იყო.

- თქვენს ოჯახს ტე­ლე­კომ­პა­ნია "იმე­დი" და­უბ­რუნ­და... მოგ­წონთ დღეს ამ არ­ხის მუ­შა­ო­ბა?

- ბად­რის გა­რე­შე მგო­ნია, რომ "იმე­დი" "იმე­დი" აღარ არის. ჩვენ­თვის ძა­ლი­ან ემო­ცი­უ­რი და ამა­ღელ­ვე­ბე­ლი გახ­ლდათ ის დღე, რო­დე­საც ტე­ლე­ვი­ზია დაგ­ვიბ­რუ­ნეს; თით­ქოს, ამით ბად­რი და­ვიბ­რუ­ნეთ.

- პი­რა­დად თქვენ, ახალ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან რო­გო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა გაქვთ?

- ნორ­მა­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა გვაქვს. ჩემ­თვის არც იმას აქვს დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა, ვინ რო­მე­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ის მიმ­დე­ვა­რია. მთა­ვა­რია, იყოს კარ­გი ადა­მი­ა­ნი და ასე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი ყვე­ლა პო­ლი­ტი­კურ ძა­ლა­ში მო­ი­ძებ­ნე­ბი­ან...

- ცხოვ­რე­ბის ბოლო წლებ­ში თქვე­ნი ძმა პო­ლი­ტი­კა­ში აქ­ტი­უ­რად ჩა­ე­ბა. თქვენც ხომ არ აპი­რებთ ამ სფე­რო­ში გა­და­ბარ­გე­ბას?

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში სა­ზო­გა­დო­ე­ბა იმა­ზე მე­ტად პო­ლი­ტი­ზე­ბუ­ლია, ვიდ­რე უნდა იყოს. ამ ეტაპ­ზე პო­ლი­ტი­კა­ში ჩაბ­მა­ზე არ ვფიქ­რობ, მაგ­რამ გა­მო­რი­ცხუ­ლიც არა­ფე­რია. ვნა­ხოთ, რა და რო­გორ იქ­ნე­ბა. არც ბად­რი და არც ბა­ტო­ნი ბი­ძი­ნა არ გეგ­მავ­და თა­ვის დრო­ზე პო­ლი­ტი­კა­ში მოს­ვლას, მაგ­რამ მო­ვიდ­ნენ...

- ფრთხი­ლი ხართ?

- გა­აჩ­ნია სა­კი­თხებს, მის მნიშ­ვნე­ლო­ბას და ამის მი­ხედ­ვით აწონ-და­წო­ნილ რის­კებს... ისე, სიფრ­თხი­ლი­თა და ში­შით რომ იცხოვ­რო, ცხოვ­რე­ბას აზრი აღარ ექ­ნე­ბა.

- ე.ი. რის­კი გიყ­ვართ?

- რა თქმა უნდა, ძა­ლი­ან ბევ­რს ვრის­კავ და მო­მა­ვალ­შიც გავ­რის­კავ. ამით ბევ­რიც მო­მი­გია და ბევ­რიც და­მი­კარ­გავს...

- საქ­მის გარ­და, დროს რას უთ­მობთ?

- დროს ვუთ­მობ ახა­ლი რა­ღა­ცე­ბის შეს­წავ­ლას, ოჯახს, გარ­თო­ბას, კი­თხვას, მოგ­ზა­უ­რო­ბას...

- ბოლო დროს ჭო­რის ობი­ექ­ტიც აღ­მოჩ­ნდით... თქვენ­ზე თქვეს - და­სას­ვე­ნებ­ლად მომ­ღე­რალ ნინა წკრი­ა­ლაშ­ვილ­თან ერ­თად წა­ვი­დაო... რო­გორც ვიცი, სა­ქარ­თვე­ლო­დან "იურ­მა­ლის" კონ­კურ­სზე, სა­ლო­მე ქა­თა­მა­ძის სა­გულ­შე­მატ­კივ­როდ გამ­გზავ­რე­ბულ 30-კა­ცი­ა­ნი ჯგუ­ფის შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში, თქვენ­თან ერ­თად, ნი­ნაც იყო და ამის და­მა­დას­ტუ­რე­ბე­ლი არა­ერ­თი ფოტო არ­სე­ბობს. ეს ხომ არ გახ­და ჭო­რის მი­ზე­ზი?

- ამ ზა­ფხულს უცხო­ეთ­ში ბევ­რი ვი­მოგ­ზა­უ­რე: ზოგი საქ­მი­ა­ნი ვი­ზი­ტი იყო, ზო­გიც - არა. იურ­მა­ლა­ში, სა­ლო­მეს სა­გულ­შე­მატ­კივ­როდ ჩემი დის­შვი­ლი თა­მუ­ნა (მზი­ას უფ­რო­სი გოგო), მისი მე­უღ­ლე, მათი შვი­ლი და მე ვი­ყა­ვით. ასე­ვე, იქ იყო ბევ­რი სხვა ადა­მი­ა­ნი, ძი­რი­თა­დად - ქარ­თვე­ლი გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბი. მათ­გან უმე­ტე­სო­ბას არ ვიც­ნობ­დი და ერ­თმა­ნე­თი იურ­მა­ლა­ში გა­ვი­ცა­ნით, დავ­მე­გობ­რდით. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, წას­ვლას არც ვა­პი­რებ­დი, მაგ­რამ თა­მუ­ნამ მი­თხრა: თუ არა­ფერს გეგ­მავ, იურ­მა­ლა­ში მივ­დი­ვართ და წა­მო­დიო.

- ნინა წკრი­ა­ლაშ­ვი­ლიც იქ გა­ი­ცა­ნით?

- ასეა! ნი­ნას მა­ნამ­დე არ ვიც­ნობ­დი. მისი არც ერთი სიმ­ღე­რა არ მქონ­და მოს­მე­ნი­ლი... ჯგუ­ფის წევ­რე­ბი ყვე­ლა­ნი ერ­თად ვი­ყა­ვით, ვგულ­შე­მატ­კივ­რობ­დით სა­ლო­მე ქა­თა­მა­ძეს და თან, ვერ­თო­ბო­დით...

- მაგ­რამ იურ­მა­ლა­ში ნი­ნას­თან ერ­თად გა­და­ღე­ბუ­ლი ერთ-ერთი ფოტო მით­ქმა-მოთ­ქმის ობი­ექ­ტი გახ­და...

- იქ ძა­ლი­ან ბევ­რი ფოტო გა­და­ვი­ღე, რო­გორც აღ­ნიშ­ნუ­ლი ჯგუ­ფის წევ­რებ­თან, ასე­ვე სხვებ­თან. სა­სა­ცი­ლოა, რომ ის ფო­ტო­სუ­რა­თი ხმა­უ­რის მი­ზე­ზი გახ­და. მო­მა­ვალ­ში შე­იძ­ლე­ბა, ნე­ბის­მი­ერ ქალ­ბა­ტონ­თან გა­და­ღე­ბულ ჩემს ფო­ტო­ზე იჭო­რა­ონ და ილა­პა­რა­კონ. ჩემ­თვის მი­უ­ღე­ბე­ლია, რომ ეს ფოტო ასე­თი ბინ­ძუ­რი ფორ­მით გა­მო­ი­ყე­ნეს, მით უმე­ტეს, რომ ყვე­ლამ იცის, და­ო­ჯა­ხე­ბუ­ლი ვარ. უბ­რა­ლოდ, იმა­ში გა­მი­მარ­თლა, რომ ჩემი მე­უღ­ლე ამ ყვე­ლა­ფერს გა­გე­ბით მო­ე­კი­და, უფრო მე­ტიც - და­მამ­შვი­და, ნუ ნერ­ვი­უ­ლო­ბო. ჩვენ 8 წე­ლია, ერ­თად ვართ და ძა­ლი­ან გვიყ­ვარს ერ­თმა­ნე­თი...

- ვა­ნე­სა ვინ არის პრო­ფე­სი­ით და რას საქ­მი­ა­ნობს?

- ის მო­დის სამ­ყა­რო­ში საქ­მი­ა­ნობს. ერთი პე­რი­ო­დი მო­დე­ლიც იყო და ამე­რი­კა­ში სხვა­დას­ხვა ცნო­ბილ დი­ზა­ი­ნერ­თან მუ­შა­ობ­და. ახ­ლაც ნიუ-იორკშია და იქა­ურ "ფე­შენ ვიკს" ეს­წრე­ბა. გარ­და იმი­სა, რომ დი­ზა­ი­ნე­რე­ბის პი­ა­რი­თა და მარ­კე­ტინ­გით იყო და­კა­ვე­ბუ­ლი, მათ კო­ლექ­ცი­ე­ბის გა­ყიდ­ვებ­შიც ეხ­მა­რე­ბო­და. უნდა, რომ ამ საქ­მით უფრო მე­ტად და­კავ­დეს.

- ნი­ნას თუ ელა­პა­რა­კეთ მას შემ­დეგ, რაც ჭორი აგორ­და?

- კი და ბევ­რი ვი­ცი­ნეთ. თა­ვი­დან თვი­თო­ნაც ინერ­ვი­უ­ლა, მეც ვი­ნერ­ვი­უ­ლე. არ მინ­და, ჭო­რე­ბის გამო რა­ი­მე და­უ­შავ­დეს: რო­გორც იცით, მო­ნა­წი­ლე­ობს პრო­ექ­ტში - "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბი". ნი­ნას წარ­მა­ტე­ბე­ბი მინ­და, ვუ­სურ­ვო.

- ისე, ამ ყვე­ლაფ­რის გამო ძა­ლი­ან ცნო­ბი­ლი გახ­დით...

- ცნო­ბი­ლი აქამ­დეც ვი­ყა­ვი, უბ­რა­ლოდ, ზედ­მეტ ყუ­რა­დღე­ბას ყო­ველ­თვის ვა­რი­დებ­დი თავს, რად­გა­ნაც მიყ­ვარს თა­ვი­სუფ­ლად ცხოვ­რე­ბა და რა­ღა­ცე­ბის­გან თა­ვის შე­ზღუდ­ვა ნამ­დვი­ლად არ მინ­და...

- თქვე­ნი ოჯა­ხის წევ­რებ­ზე ვი­ლა­პა­რა­კეთ, მაგ­რამ არა­ფე­რი გით­ქვამთ დე­და­ზე. ვინ არის ის და რას გვე­ტყვით მას­ზე?

- დე­დას ელზა ჰქვია და ვფიქ­რობ, ის ყვე­ლა­ზე კარ­გი დე­დაა მთელ დე­და­მი­წა­ზე. უსაყ­ვარ­ლე­სი ადა­მი­ა­ნია, რო­მელ­თა­ნაც მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ვალ­ში ვიქ­ნე­ბი. მან ბევ­რი რამ მას­წავ­ლა და ჩემ­ზე ბევ­რს ნერ­ვი­უ­ლობს, გა­ნიც­დის. წლე­ბია, აღარ მუ­შა­ობს, პენ­სი­ა­ზეა. თა­ვის დრო­ზე ისიც ბიზ­ნეს­ში იყო ჩარ­თუ­ლი.

- კობა, წლე­ბის წინ პრე­ზი­დენ­ტმა სა­ა­კაშ­ვილ­მა თქვენ­ზე თქვა: ბად­რი პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლის ძმა კა­ნო­ნი­ე­რი ქურ­დი­აო...

- ეს და­ახ­ლო­ე­ბით, 3-4 წლის წინ იყო. სწო­რედ მა­შინ ნიუ-იორკში გახ­ლდით: დი­ლის 7 სა­ათ­ზე ტე­ლე­ფო­ნი მი­რე­კავს. ვი­ღებ ყურ­მილს. ჩემ­თვის უცხო გო­გო­ნა მე­უბ­ნე­ბა: გა­მარ­ჯო­ბა, მე ჟურ­ნა­ლის­ტი თეა სი­ჭი­ნა­ვა (მა­შინ "მა­ესტრო­ში" მუ­შა­ობ­და) ვარ. რა კო­მენ­ტარს გა­ა­კე­თებთ პრე­ზი­დენ­ტის გან­ცხა­დე­ბა­ზე, რო­მე­ლიც თქვენ შე­სა­ხებ გა­ა­კე­თაო? ახა­ლი გაღ­ვი­ძე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი და ვერც კი მივ­ხვდი, სა­ერ­თოდ რაზე იყო ლა­პა­რა­კი, ამი­ტომ ვკი­თხე: - რაზე გა­ა­კე­თა პრე­ზი­დენ­ტმა გან­ცხა­დე­ბა-მეთ­ქი? - მან გა­ნა­ცხა­და, რომ თქვენ ხართ კა­ნო­ნი­ე­რი ქურ­დიო, - მი­თხრა თეამ. ამის გა­გო­ნე­ბა­ზე სი­ცი­ლით მოვ­კვდი. ყვე­ლა­ფერს ვე­ლო­დი, ამას კი არა. ჩემი პა­სუ­ხი მა­ში­ნაც და ახ­ლაც არის ასე­თი: თით­ქმის ნა­ხე­ვა­რი ცხოვ­რე­ბა ამე­რი­კა­ში გა­ვა­ტა­რე. რო­გორც გი­თხა­რით, იქ ვსწავ­ლობ­დი. ამი­ტომ თუ ამე­რი­კის უნი­ვერ­სი­ტე­ტებ­ში სტუ­დენ­ტებს ას­წავ­ლი­ან, რო­გორ უნდა გახ­დნენ კა­ნო­ნი­ე­რი ქურ­დე­ბი, მა­შინ პრე­ზი­დენ­ტმაც იგი­ვე სკო­ლა გა­ი­ა­რა და ორი­ვე კა­ნო­ნი­ე­რი ქურ­დე­ბი გა­მოვ­დი­ვართ-მეთ­ქი.

ლალი ფა­ცია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)