ავ­ღა­ნეთ­ში, ქარ­თულ ბა­ზა­ზე კი­დევ ერ­თმა ტე­რო­რის­ტულ­მა თავ­დას­ხმამ შვი­დი ქარ­თვე­ლი ჯა­რის­კა­ცის სი­ცოცხ­ლე შე­ი­წი­რა. მომ­ხდარს წინ უს­წრებ­და ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რცე­ში გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ვი­დე­ოკ­ლი­პე­ბი, რომ­ლის მიხ­ედ­ვი­თაც "თა­ლი­ბა­ნი" სა­ქარ­თვე­ლოს ჯი­ჰადს უცხ­ა­დებს და ტე­რო­რის­ტუ­ლი აქ­ტე­ბით ემუქ­რე­ბა, 11 ივ­ნი­სის მდგო­მა­რე­ო­ბით, რო­დე­საც "ყვე­ლა სი­ახ­ლე" მკითხ­ვე­ლის­თვის მზად­დე­ბო­და, ჯერ კი­დევ და­უდ­გე­ნე­ლი იყო ვი­დე­ოკ­ლი­პის წარ­მო­მავ­ლო­ბა და მი­სი ავ­ტო­რი, არ­სე­ბობს ეჭ­ვი, რომ შე­საძ­ლო­ა, მას­თან კავ­ში­რი თა­ლი­ბანს არც ჰქონ­დეს. ამ ყვე­ლაფ­რის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით სა­ქარ­თვე­ლო­ში გახ­შირ­და ლა­პა­რა­კი ქვე­ყა­ნა­ში ტე­რო­რიზ­მის საფ­რთხე­ზე. "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" საპ­რე­ზი­დენ­ტო კან­დი­დატ გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვილ­თან ინ­ტერ­ვიუ სწო­რედ ამ თე­მა­ზე სა­უბ­რით და­ვიწყ­ეთ:

- სა­ქარ­თვე­ლო ჩარ­თუ­ლია გლო­ბა­ლუ­რი უსაფ­რთხო­ე­ბის პრო­ცეს­ში, ერ­თი მხრივ, რო­გორც გა­რან­ტო­რი, მე­ო­რე მხრივ კი რო­გორც პრო­ცე­სის სუ­ბი­ექ­ტი. შე­სა­ბა­მი­სად, აქ რამ­დე­ნი­მე სა­კი­თხი ერ­თდრო­უ­ლად დგე­ბა: - ჩვენ ვართ მთლი­ა­ნი სამ­ყა­როს ნა­წი­ლი და ის რის­კე­ბი, რაც სამ­ყა­როს წი­ნა­შე დგას, ჩვენც გვე­ხე­ბა. ეს არ არის მხო­ლოდ ქარ­თულ არ­ჩე­ვან­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ეს არის მთლი­ა­ნი, გლო­ბა­ლუ­რი უსაფ­რთხო­ე­ბის რე­ა­ლო­ბა და ჩვენ ამას ვერ­სად გა­ვექ­ცე­ვით. ამის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით ჩვენც ვი­ზი­ა­რებთ და ვი­ნა­წი­ლებთ არ­სე­ბულ პრობ­ლე­მებს, ისე­ვე რო­გორც აშშ, დი­დი ბრი­ტა­ნე­თი, ევ­რო­პის სხვა ქვეყ­ნე­ბი და ა.შ. ეს ერ­თდრო­უ­ლად მძი­მეც არის და სა­პა­სუ­ხის­მგებ­ლოც. ა­მავ­დრო­უ­ლად, ჩვენ, რო­გორც ცალ­კე ქვე­ყა­ნას, გვაქვს უსაფ­რთხო­ე­ბის ჩვე­ნი თე­მე­ბი, რა­ზეც აუ­ცი­ლე­ბე­ლია მუ­შა­ო­ბა.

- რო­გორ ფიქ­რობთ, დღე­ვან­დელ ვი­თა­რე­ბა­ში სა­ქარ­თვე­ლო­ში ეს საფ­რთხე გაზ­რდი­ლი­ა? და რას აკე­თებს სა­ხელ­მწი­ფო არ­სე­ბუ­ლი რის­კე­ბის პრე­ვენ­ცი­ის­თვის?

- ეს საფ­რთხე­ე­ბი მნიშ­ვნე­ლო­ვან­წი­ლად და­კავ­ში­რე­ბუ­ლია ჩვენს ის­ტო­რი­ულ არ­ჩე­ვან­თან და დრო­დად­რო ეს შე­საძ­ლოა ძალ­ზე მტკივ­ნე­უ­ლად შეგ­ვე­ხოს, მაგ­რამ გლო­ბა­ლუ­რი უსაფ­რთხო­ე­ბის თვალ­საზ­რი­სით ამ რის­კე­ბის თვი­სობ­რივ ზრდა­ზე ჩვენ ჯერ­ჯე­რო­ბით არა­ნა­ი­რი ინ­ფორ­მა­ცია არ გვაქვს.

- ბევ­რი მი­იჩ­ნევს, რომ ტე­რო­რის­ტუ­ლი საფ­რთხის პრე­ვენ­ცი­ის­თვის სა­ჭი­როა საზღ­ვრე­ბის მე­ტი კონ­ტრო­ლი და სა­ვი­ზო პო­ლი­ტი­კის გა­და­ხედ­ვა.

- გე­თან­ხმე­ბით, საზღ­ვრის სა­კი­თხი არის ერ­თ-ერ­თი კომ­პო­ნენ­ტი უსაფ­რთხო­ე­ბის თე­მა­ში და ამა­ზე მუ­შა­ო­ბენ შე­სა­ბა­მი­სი სამ­სა­ხუ­რე­ბი, თუმ­ცა ამ ეტაპ­ზე რა­ღაც სა­გან­გა­შო ინ­ფორ­მა­ცია ამ თვალ­საზ­რი­სით ნამ­დვი­ლად არ გვაქვს. იქი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რაც მოხ­და ავ­ღა­ნეთ­ში, ბუ­ნებ­რი­ვი­ა, რომ ამ სა­კითხს ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლად აღიქ­ვა­მენ ჩვე­ნი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბი. ჯერ იყო პირ­ვე­ლი თავ­დას­ხმა ჩვენს ბა­ზა­ზე, და­ახ­ლო­ე­ბით ერ­თი თვის წინ, რა­საც მოჰ­ყვა მსხვერ­პლი, ახ­ლა­ხან კი მე­ო­რე. ეს ნამ­დვი­ლად ძა­ლი­ან მძი­მე ფაქ­ტე­ბი­ა, რაც გავ­ლე­ნას ახ­დენს ჩვენ­ზე. ბუ­ნებ­რი­ვი­ა, რომ სა­ზო­გა­დო­ებ­რივი აზ­რი მი­მარ­თუ­ლია ამ სა­კითხ­ზე, მაგ­რამ ეს არ ნიშ­ნავს იმას, რომ ქვეყ­ნის შიგ­ნით მნიშ­ვნე­ლოვ­ნად გა­ი­ზარ­და ტე­რო­რიზ­მის საფ­რთხე. რაც მოხ­და, ამას გან­ვიც­დით და უნ­და გან­ვიც­დი­დეთ კი­დეც, რად­გან ეს ეროვ­ნუ­ლი მას­შტა­ბის ტრა­გე­დი­ა­ა, მაგ­რამ ამის უსაფ­რთხო­ე­ბის კონ­ტექ­სტში გა­და­ტა­ნა სრუ­ლი­ად სხვა თე­მა­ა. ვი­მე­ო­რებ, ჯერ­ჯე­რო­ბით რა­ი­მე კონ­კრე­ტუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ა, რომ ჩვენს ქვე­ყა­ნას სა­შიშ­რო­ე­ბა ემუქ­რე­ბა, არ გვაქვს. ჩვე­ნი შე­სა­ბა­მი­სი სამ­სა­ხუ­რე­ბი მუდ­მი­ვად მუ­შა­ო­ბენ ამ სა­კითხ­ზე. უსაფ­რთხო­ე­ბის ყვე­ლა ტექ­ნი­კუ­რი და ოპე­რა­ტი­უ­ლი დე­ტა­ლი, რა თქმა უნ­და, ვერ გა­სა­ჯა­როვ­დე­ბა, მაგ­რამ გარ­წმუ­ნებთ, რომ არ არ­სე­ბობს სა­ფუძ­ვე­ლი იმის თქმის­თვის, რომ აქ რა­ღაც სა­გან­გა­შო მდგო­მა­რე­ო­ბა­ა.

- ბა­ტო­ნო გი­ორ­გი, ამ დრო­ის­თვის­(ინ­ტერ­ვიუ ჩა­წე­რი­ლია 11 ივ­ნისს) ჯერ დად­გე­ნი­ლი არ არის მუ­ქა­რის შემ­ცვე­ლი ვი­დე­ოკ­ლი­პე­ბის წარ­მო­მავ­ლო­ბა და ავ­ტო­რი. "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი ეჭ­ვო­ბენ, რომ ეს, შე­საძ­ლო­ა, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ზო­გი­ერ­თი წარ­მო­მად­გენ­ლის მომ­ზა­დე­ბუ­ლიც იყოს, და­სა­ხელ­და კონ­კრე­ტუ­ლი გვარ­-სა­ხე­ლიც: კო­კა ყან­დი­აშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც სა­ხელ­მწი­ფო კან­ცე­ლა­რი­ა­ში მუ­შა­ობს.

- ვფიქ­რობ, ასეთ სა­კითხ­ებს არ უნ­და გან­ვი­ხი­ლავ­დეთ პო­ლი­ტი­კურ კონ­ტექ­სტში. სამ­წუ­ხა­რო­ა, რომ ამას­თან და­კავ­ში­რე­ბით მუდ­მი­ვად მიმ­დი­ნა­რე­ობს პო­ლი­ტი­კუ­რი ინ­სი­ნუ­ა­ცი­ე­ბი. რო­დე­საც საქ­მე ეხე­ბა ეროვ­ნულ უსაფ­რთხო­ე­ბას, ამ შემ­თხვე­ვა­ში ყვე­ლას უნ­და გვქონ­დეს ერ­თი­ა­ნი პო­ზი­ცია და ნაკ­ლე­ბად ვქმნი­დეთ ხე­ლოვ­ნურ აჟი­ო­ტაჟს. ძა­ლი­ან სამ­წუ­ხა­რო­ა, რომ "ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბას" ნაკ­ლე­ბად აქვს ერ­თი­ა­ნი ეროვ­ნუ­ლი ინ­ტე­რე­სე­ბის გან­ცდა. მინ­და გა­გახ­სე­ნოთ მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი "ქრო­ნი­კა". ამ დროს კარ­გად გა­მოჩ­ნდა "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­სა" და მი­სი იდე­ო­ლო­გე­ბის ფსი­ქო-­ფი­ზი­კურ-პო­ლი­ტი­კუ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა. მათ­თვის ად­ვი­ლია თა­მა­ში სა­ზო­გა­დო­ე­ბისთ­ვის უაღ­რე­სად მგრძნო­ბი­ა­რე თე­მე­ბით. ძა­ლი­ან კარ­გი­ა, რომ დღეს ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" პო­ლი­ტი­კური ელი­ტა მშვი­დად, გა­წო­ნას­წო­რე­ბუ­ლად და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რად რე­ა­გი­რებს. ჩვენ ვცდი­ლობთ, პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლურ დო­ნე­ზე გან­ვი­ხი­ლოთ ეს სა­კითხ­ე­ბი. ვუფ­რთხილ­დე­ბით თი­თო­ე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნის სი­ცოცხ­ლე­სა და და­ცუ­ლო­ბას, აი, ეს გან­გვას­ხვა­ვებს "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის­გან", რომ­ლის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­საც ძა­ლი­ან უად­ვილ­დე­ბო­დათ მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი "ქრო­ნი­კის" მსგავ­სი პრო­პა­გან­დის კე­თე­ბა. ეროვ­ნულ უსაფ­რთხო­ე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბულ ნე­ბის­მი­ერ სა­კითხს ჩვენ გან­ვი­ხი­ლავთ პო­ლი­ტი­კუ­რი კონ­ტექ­სტის მიღ­მა, მათ შო­რის ამ კლი­პებ­საც. ყვე­ლა­ფე­რი კეთ­დე­ბა, რომ ეს გა­მო­ი­ძი­ონ არა პო­პუ­ლის­ტუ­რად, არა­მედ სა­ფუძ­ვლი­ა­ნად. უნ­და გა­ირ­კვეს, რას ემ­სა­ხუ­რე­ბა ეს კლი­პე­ბი, რა მოხ­და, ვინ და­ამ­ზა­და, ვინ დგას და­მამ­ზა­დებ­ლის უკან, ეს გა­მო­ი­ძი­ე­ბა და სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვი­საც მა­ლე გახ­დე­ბა ცნო­ბი­ლი.

- მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი "ქრო­ნი­კის" ხსე­ნე­ბით სწო­რედ ყო­ფილ სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო გუნ­დზე ხომ არ მი­ა­ნიშ­ნებთ? ისე­დაც ვრცელ­დე­ბა ინ­ფორ­მა­ცი­ა, რომ ეს შე­საძ­ლო­ა, უკავ­შირ­დე­ბო­დეს გი­ორ­გი არ­ვე­ლა­ძეს, რო­მე­ლიც თა­ვის დრო­ზე მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი "ქრო­ნი­კის" სუ­ლის­ჩამ­დგმე­ლი იყო …

- ვერ გეტყ­ვით, ვინ და რა იდ­გა ამ კლი­პე­ბის უკან. ჩვენ ასე­თი თე­მე­ბით არ ვთა­მა­შობთ. სწრაფ და და­უ­ფიქ­რე­ბელ პო­ლი­ტი­კურ გან­ცხა­დე­ბებს თუ ვინ­მე აკე­თებს, შეც­დო­მას უშ­ვებს.

- ამ რამ­დე­ნი­მე დღის წინ მოსა­მარ­თლე­თა კონ­ფე­რენ­ცი­ამ იუს­ტი­ცი­ის საბ­ჭოს შვი­დი წევ­რი აირ­ჩი­ა, მი­უ­ხე­და­ვად სა­კა­ნონ­მდებ­ლო ცვლი­ლე­ბე­ბი­სა, აღ­მოჩ­ნდა, რომ მო­სა­მარ­თლე­თა კორ­პუს­მა კვლა­ვაც ძვე­ლი გზით ირ­ჩია სი­ა­რუ­ლი, შე­სა­ბა­მი­სად, სა­ვა­რა­უ­დოდ, იუს­ტი­ცი­ის საბ­ჭო­ზე გავ­ლე­ნას კვლა­ვაც "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა" შე­ი­ნარ­ჩუ­ნებს. ლე­ვან ბერ­ძე­ნიშ­ვი­ლის თქმით, მას კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე გან­ვი­თა­რე­ბულ­მა პრო­­ცე­ს­მა საბ­ჭო­თა კავ­ში­რი გაახ­სე­ნა, თქვენ რას იტყ­ვით?

- სი­მარ­თლე გითხ­რათ, დე­ტა­ლუ­რად არ ვი­ცი, რა ხდე­ბო­და ამ კო­ნფე­რენ­ცი­ა­ზე, მით უფ­რო, ლე­ვან ბერ­ძე­ნიშ­ვი­ლის ასო­ცი­ა­ცი­ებ­ზე არც ვი­კა­მა­თებ და ვერც ჩემ­სას მო­გახ­სე­ნებთ, მაგ­რამ ვიტყ­ვი იმას, თუ რა და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა გვაქვს ზო­გა­დად ამ პრო­ცე­სე­ბის მი­მართ. ჩვენ ვა­შე­ნებთ ინ­სტი­ტუ­ტებს, გან­სხვა­ვე­ბით "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის­გან", რო­მე­ლიც აშე­ნებ­და ლო­ი­ა­ლო­ბა­ზე დამ­ყა­რე­ბულ სის­ტე­მებს, იმი­ტომ, რომ მათ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო პი­როვ­ნუ­ლი ერ­თგუ­ლე­ბა. ჩვენ აღარ ვა­პი­რებთ ამ, ასე ვთქვათ, პი­როვ­ნუ­ლი ბა­დე­ე­ბის შექ­მნას. ამ თვალ­საზ­რი­სით ჩვენ­თვის უაღ­რე­სად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი­ა, რომ ყვე­ლა ინ­სტი­ტუ­ტი მუ­შა­ობ­დეს კა­ნო­ნი­სა და სი­მარ­თლის შე­სა­ბა­მი­სად, აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, და­ი­გეგ­მა სა­სა­მარ­თლო სის­ტე­მის გა­მარ­თვა, თუმ­ცა კარ­გად ვი­ცით, რომ ეს არ მოხ­დე­ბა მყი­სი­ე­რად. ჩვე­ნი თა­მა­შის წე­სე­ბით, სა­სა­მარ­თლო უნ­და გა­თა­ვი­სუფ­ლდეს ძლი­ე­რი ხე­ლის­გან, რაც დამ­კვიდ­რე­ბუ­ლი იყო წი­ნა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბე­ბის დროს, თი­თო­ე­ულ ადა­მი­ანს ახალ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ვაძ­ლევთ შე­საძ­ლებ­ლო­ბას, იმოქ­მე­დოს თა­ვი­სი სინ­დი­სი­სა და პრო­ფე­სი­უ­ლი ღირ­სე­ბის ფარ­გლებ­ში.

- თქვე­ნი აზ­რით, მო­სა­მარ­თლე­ებ­მა ისარ­გებ­ლეს ამ შე­საძ­ლებ­ლო­ბით?

- ამის თქმა ჯერ­ჯე­რო­ბით ძნე­ლი­ა. დღეს შე­იძ­ლე­ბა ამით არ ისარ­გებ­ლეს და ისევ ძვე­ლე­ბუ­რად გა­ა­კე­თეს არ­ჩე­ვა­ნი, მაგ­რამ ეს დრო­ე­ბი­თი­ა, სა­ბო­ლო­ოდ აუ­ცი­ლებ­ლად მო­ხერ­ხდე­ბა, რომ შე­იქ­მნას არა მხო­ლოდ ინ­სტი­ტუ­ტე­ბი, არა­მედ ამ ინ­სტი­ტუ­ტე­ბის პი­რუთ­ვნე­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბის ტრა­დი­ცი­ე­ბიც. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვართ, რომ ჩვე­ნი ძა­ლის­ხმე­ვა სა­ბო­ლო­ოდ აუ­ცი­ლებ­ლად გა­მო­ი­ღებს შე­დეგს.

- ბა­ტო­ნო გი­ორ­გი, უკ­ვე და­სა­ხე­ლე­ბუ­ლია რამ­დე­ნი­მე საპ­რ­ე­ზი­დენ­ტო კან­დი­და­ტი, სა­ინ­ტე­რე­სო­ა, რას ფიქ­რობთ მათ­ზე, ან რო­გორ რე­ა­გი­რებთ იმა­ზე, ოპო­ნენ­ტე­ბი მუდ­მი­ვად რომ გი­წუ­ნე­ბენ პო­ლი­ტი­კურ გა­მოც­დი­ლე­ბას?

- უყუ­რე შენ, ვინ მი­წუ­ნებს?

- ამა­ზე მი­ა­ნიშ­ნა თა­ვის პრეს­კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე ნი­ნო ბურ­ჯა­ნა­ძემ.

- რა გითხ­რათ... ვფიქ­რობ, ჩემ­მა ოპო­ნენ­ტებ­მა ზედ­მე­ტად თავ­მდაბ­ლუ­რად აღიქ­ვეს ჩე­მი პირ­ვე­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი გან­ცხა­დე­ბე­ბი და შე­სა­ბა­მი­სად, ცო­ტა და­იბ­ნენ ჩე­მი კრი­ტი­კი­სას. მარ­თა­ლი­ა, მი­ჭირს სა­კუ­თარ თავ­ზე ლა­პა­რა­კი, მაგ­რამ მინ­და გა­ვახ­სე­ნო ყვე­ლას, რომ 1995 წლი­დან თით­ქმის ყვე­ლა რე­ა­ლუ­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი ლი­დე­რის მრჩე­ვე­ლი ვი­ყა­ვი. თუ მა­ღი­ა­რებ­დნენ პო­ლი­ტი­კა­ში ადა­მი­ა­ნად, რო­მელ­საც რჩე­ვე­ბის მი­ცე­მა შე­ეძ­ლო, თუმ­ცა არ ჰქო­ნ­და პო­ლი­ტი­კუ­რი ამ­ბი­ცი­ე­ბი, რა­ტომ მი­იჩ­ნე­ვენ დღეს, რომ პო­ლი­ტი­კუ­რი გამ­ოცდი­ლე­ბა არ მაქვს? ამას რომ თა­ვი და­ვა­ნე­ბოთ, მა­ინც ვინ არი­ან ჩე­მი კონ­კუ­რენ­ტე­ბი? არინ კი ისი­ნი ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, რო­მელ­თაც პო­ლი­ტი­კურ ას­პა­რეზ­ზე წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­წი­ეს? - არა მგო­ნია ასე იყოს! მა­ინც რა პო­ლი­ტი­კუ­რი ტრა­დი­ცი­ის მქო­ნეა ეს ხალ­ხი? - არ ვი­ცი, აი, ჩვენ კი მოვ­დი­ვართ სრუ­ლი­ად ახა­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი წე­სე­ბით, სა­დაც ყვე­ლა­ფე­რი ნათ­ლად ით­ქმის, სა­დაც არ არის ინ­ტრი­გა, სა­დაც ხალ­ხს ვუ­ზი­ა­რებთ ჩვენს გეგ­მებს, სა­დაც მო­სახ­ლე­ო­ბას ნათ­ლად ვე­უბ­ნე­ბით იმ სირ­თუ­ლე­ე­ბი­სა თუ წარ­მა­ტე­ბე­ბის შე­სა­ხებ, რაც გვაქვს. რო­მე­ლი­მე ასე­თი პო­ლი­ტი­კუ­რი ტრა­დი­­ცი­ის ადა­მი­ა­ნი მი­პი­რის­პი­რდე­ბა დღეს მე?! ვფიქ­რობ, რომ არა. მე უარს ვამ­ბობ ინ­ტრი­გა­ზე, ინ­სი­ნუ­ა­ცი­ებ­ზე, სი­ყალ­ბე­ზე, ეს არის გაგ­რძე­ლე­ბა იმ პო­ლი­ტიკ­ური ტრა­დი­ცი­ისა, რო­მე­ლიც და­ნერ­გა ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­მა. რო­მე­ლი­მე ასე­თი პო­ლი­ტი­კუ­რი ტრა­დი­ცი­ის ადა­მი­ა­ნი მი­პი­რის­პირ­დე­ბა?! მოკ­ლედ, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში სრუ­ლი­ად ახა­ლი კულ­ტუ­რის გუნ­დი მო­ვი­და და ამ პო­ლი­ტი­კუ­რი ვექ­ტო­რის გა­გრ­ძე­ლე­ბაა ჩვე­ნი საპ­რე­ზი­დენ­ტო კამ­პა­ნი­აც. არა­ფერს ვმა­ლავთ და არ ვიძ­ლე­ვით ტყუ­ილ და­პი­რე­ბებს, არ მიგ­ვაჩ­ნი­ა, რომ პო­ლი­ტი­კა­ში ტყუ­ი­ლი და­საშ­ვე­ბი­ა, არც ბი­ზან­ტი­უ­რი ტი­პის ქვე­თა­მა­შებს ვა­პი­რებთ. ამ კონ­ტექ­სტის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, ვფიქ­რობ, კონ­კუ­რენ­ცი­ას ვე­რა­ვინ გა­მი­წევს. თუ პო­ლი­ტი­კას სა­ქარ­თვე­ლო­ში კვ­ლა­ვაც ეძა­ხი­ან ჭო­რებს, ტყუ­ილ და­პი­რე­ბებს, ინ­ტრი­გებს, მა­შინ შე­იძ­ლე­ბა კონ­კუ­რენ­ტი მყავ­დეს კი­დეც. ვფიქ­რობ, არა­ვის­თვი­საა სი­ახ­ლე, რომ ახალ პო­ლი­ტი­კურ ტრა­დი­ცი­ას და შე­სა­ბა­მი­სად, ჩვენს პო­ლი­ტი­კურ გუნდს, მო­მა­ვალ არ­ჩევ­ნებ­ზე გა­მარ­ჯვე­ბის ძა­ლი­ან დი­დი პო­ლი­ტი­კუ­რი შან­სი აქვს.

ნა­თია დო­ლი­ძე

ყო­ველკ­ვი­რე­უ­ლი გა­ზე­თი "ყვე­ლა სი­ახ­ლე"

(გა­მო­დის ოთხშა­ბა­თო­ბით)