12
მაისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
ჩემთვის საუკეთესო განტვირთვა და სხვა სამყაროში მოგზაურობის საშუალება წიგნი იყო. ეს ჩვევად მექცა და დღესაც კარგ ფილმს და სხვა გასართობს წიგნის წაკითხვა მირჩევნია, - გვითხრა ინტერვიუს წინ რუსთაველის თეატრის მსახიობმა თემიკო ჭიჭინაძემ, რომელიც წიგნსა და ლიტერატურაზე დიდი სიამოვნებით გვესაუბრა:
- როგორც ყველა ბავშვს, ძალიან მიყვარდა ზღაპრები. მერე დავიწყე საყმაწვილო ლიტერატურის კითხვა და წიგნის სამყაროში თანდათან გადავეშვი. მშობლებს არასდროს დაუდიათ წინ წიგნი და არ მოუთხოვიათ, აქედან აქამდე წაიკითხეო. უბრალოდ, თავიდანვე სწორად შემირჩიეს ლიტერატურა და ასე ჩავები ფერხულში. დავიწყე ამა თუ იმ გმირის ცხოვრებით ცხოვრება, მათსავით ფიქრი, ზოგს ვბაძავდი კიდეც. ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი დრო იყო, როდესაც პირველად "შევხვდი" მარკ ტვენს და მის გმირებს. სიმართლე გითხრათ, ჰეკლბერი უფრო მომწონდა, ვიდრე ტომი, რადგან გაცილებით დამოუკიდებელი და რომანტიკულია. ბეკი ტეტჩერსაც ვეძებდი და სწორედ მაშინ მივხვდი, რომ ყველას თავისი ბეკი ჰყავს (იღიმის). დიუმას "სამი მუშკეტერი" რომ წავიკითხე, სიცხემ ამიწია. განსაკუთრებით მომხიბლა დ'არტანიანმა... პერსონაჟთან, რომელთანაც სიახლოვეს განვიცდი, თავს ვაიგივებ და მისი თვალით ვუყურებ ამა თუ იმ მოვლენას...
- როგორია თქვენი წიგნის თარო?
- მდიდარი. ყმაწვილობისას წავიკითხე "დათა თუთაშხია", - მანამდე, ვიდრე ფილმი გამოვიდოდა და საკმაოდ დიდხანს ვიყავი შთაბეჭდილების ქვეშ. გამორიცხულია, ჯერომ სელინჯერი არ შემოვდო ჩემს თაროზე. ვისაც სელინჯერის "თამაში ჭვავის ყანაში" არ წაუკითხავს, ცხოვრებაში ბევრ რამეს ვერ გაიგებს. მგონია, ეს წიგნი ჩემზეა დაწერილი... ყველამ უნდა წაიკითხოს ეგზიუპერის "პატარა უფლისწული", აგრეთვე, ყველას წაკითხული და გააზრებული უნდა ჰქონდეს "ვეფხისტყაოსანი". ზრდასრული ადამიანი ილია ჭავჭავაძის არა მხოლოდ ცნობილ ნაწარმოებებს, არამედ მის წერილებსაც უნდა იცნობდეს, მსახიობებს კი სახელმძღვანელოდ უნდა ჰქონდეთ ილიას მოსაზრებები ქართული თეატრის შესახებ. ან როგორ შეიძლება, ადამიანს ჰემინგუეი არ ჰქონდეს წაკითხული და არ ჰქონდეს განცდილი მისი გმირების რომანტიზმი? იყო პერიოდი, როდესაც რემარკის გარეშე ცხოვრება ვერ წარმომედგინა. ვგიჟდები გურამ დოჩანაშვილზე, განსაკუთრებით - მის "ვატერ(პო)ლოოზე". თუმცა ზოგიერთი სახელგანთქმული მწერალი არ მომწონს და მეორედ ვეღარ მივუბრუნდები. მაგალითად, არ მომწონს ემილ ზოლა, ვიქტორ ჰიუგო, ბალზაკი... მათ რთულ სამყაროში დაბრუნება აღარ მსურს. შესაძლოა, სტენდალიც მძიმეა, მაგრამ როდესაც "წითელი და შავი" წავიკითხე, შეყვარებული ვიყავი, მეტი ემოცია აღმიძრა და მის გახსენებაზე დღემდე საისამოვნო განცდა მეუფლება.
- ბევრი შეყვარებული წიგნს არ ეკარება, ფიქრებს მიეცემა ხოლმე...
- მე, პირიქით - სულ ვკითხულობდი. თითქოს წაკითხულით ვხელმძღვანელობდი კიდეც.
- თქვენს მეუღლეს, ნინო თარხან-მოურავს, რომელიმე ლიტერატურულ პერსონაჟს ხომ არ ამსგავსებთ?
- რა თქმა უნდა. უამრავს, ოღონდ არა ანა კარენინას (იცინის). სხვათა შორის, ამ ნაწარმოებზე მეტად "ომი და მშვიდობა" მომწონს. რუსული ლიტერატურაც ძალიან მიყვარს. მაგალითად, "12 სკამის" ავტორები, ილფი და პეტროვი, ჩემი ძმები არიან (იღიმის). დოსტოევსკი, ჩეხოვი, პოეტებიდან - ესენინი... სასწაულია!
- პოეზია ძალიან გიყვართ...
- ძალიან! ხომ გახსოვთ, რომ გვითხრა, პოეზიის მეფე ვარო, - არის, ბატონო, ნამდვილად არის. გალაკტიონი ძალიან დიდია და, მის თანამემამულეებს მართლაც სატრაბახოდ გვაქვს საქმე. უძლიერეს პოეტებად მიმაჩნია პაოლო იაშვილი, ვალერიან გაფრინდაშვილი... მათ პოეზიის ბუნტისთავებს ვეძახი (იღიმის).
- თქვენც ხომ არ წერდით?
- რა თქმა უნდა, როგორც ბევრი, მაგრამ გამომზეურებაზე არასდროს მიფიქრია.
- არაერთხელ მინახავხართ წიგნის მაღაზიაში...
- მართლაც ხშირად დავდივარ, განსაკუთრებით მიყვარს ბუკინისტების მაღაზიაში ქექვა. რამდენიმე დღის წინ აღმოვაჩინე ერთი წერტილი, სადაც ყველა წიგნი ერთ, ორ, სამ ლარად იყიდება. სწორედ იქ ვიპოვე ბერნსის ლექსების ინგლისურ და რუსულენოვანი კრებული. ეს ჩემთვის კარგი გამოწვევა იყო და ბერნსს დედანში შევებრძოლე. სამწუხაროდ, ისე კარგად არ ვიცი ინგლისური, რომ რაღაც-რაღაცები ორიგინალში წავიკითხო.
- თანამედროვე ლიტერატურას თუ ეცნობით?
- აქტიურად. დღეს იწერება რაღაც-რაღაცები, მაგრამ თარგმანში მოვიკოჭლებთ, ამიტომ ვეძებ რუსულ თარგმანებს. ქართულ ლიტერატურაში კი, რაც იწერება, თითქმის ყველაფერს ვკითხულობ. გამოვყოფ აკა მორჩილაძეს, რომელიც ძალიან კარგი მთხრობელია. ლაშა ბუღაძესაც საინტერესო თხრობის მანერა აქვს, ირონიით შეზავებული.
- რა ხდება რუსთაველის თეატრში?
- ნელ-ნელა ვდგებით კალაპოტში და მალე ჩვენი თეატრი ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდება.
ესაუბრა ნინო მაისურაძე
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)
_2019-10-07_pcZAK5dDPSlBIBs.jpg)
