ქართველი იუმორისტები რუსულ "კავეენს" დაუბრუნდნენ

ექვსწლიანი შესვენების მერე სოჭში "კავეენის" შეჯიბრებაზე საქართველოდან ოცკაციანი გუნდი წავიდა. მათ შორის იყვნენ ლევან გოგორელიანი, იგივე ფაქო, ამიკო ჩოხარაძე და კაკი ჭანკურიძე. ბიჭებს სტუდიაში ვესტუმრეთ და რუსული ვოიაჟის ამბები დაწვრილებით გამოვკითხეთ.

-  სოფო ბანძავამ, გოჩა თანდარაშვილმა და ზვიად ბლიაძემ შეკრიბეს გუნდი, რომელიც უნდა წასულიყო სოჭში "კავეენზე". ცოტა დრო გვქონდა მოსამზადებლად, ნაჩქარევად გაკეთებული ნომრები წავიღეთ, საბედნიეროდ, გაამართლა. გვქონდა მუსიკალური ნომრები, - თანამედროვე სიმღერები ქართული ინტერპრეტაციით, ქართულ ხმებში გაშლილი უცხოური სიმღერები. გვქონდა ვიზუალური ნომრები, ფილმის პაროდია - "ტრანსფორმერები".

-  რომელი ნომრები მოეწონათ ყველაზე მეტად?

-  ყველაზე მეტად "ტრანსფორმერები" მოეწონათ. ინტერვიუში აღნიშნეს კიდეც, ბიჭები ისეთ იუმორზე არიან გასული, ჩვენი ფანტაზია რომ ვერ სწვდებაო, ბევრი ვიცინეთ, ოღონდ რაზე გვეცინებოდა, ვერ ვხვდებოდითო. ჩვენგან ასეთ კრეატივს არ ელოდნენ, ეგონათ, სიმღერით შემოვიფარგლებოდით.

კაკი:

-  თამაშის ხაზი გვქონდა ასეთი - "გრუზინული" ქართველებიც ვიყავით და თანამედროვე ქართველებიც. ორივე ტიპაჟიდან საუკეთესო მხარეები გვქონდა აღებული.

ფაქო:

-  ისინი ხომ დიდღიპიან მსმელ ქართველებს იცნობენ მარტო, ქართ­ველს, რომელიც გამოდის სცენაზე და თამადურ ხუმრობებს ამბობს, არ ცეკვავს, არ მოძრაობს, ქართული აქცენტით ლაპარაკობს რუსულ ენაზე. ჩვენ მშობლიურად სხვანაირები ვიყავით. ამას უსვამდნენ ხაზს, არც ვიცოდით, საქართველოში მწვანე შარვალი საერთოდ თუ იყიდებოდაო (იცინიან).

-  მწვანე შარვლები გეცვათ?

-  არა, ყველას არა, ერთ-ერთს ეცვა. უბრალოდ, სხვანაირი წარმოდგენა აქვთ ჩვენზე. აქ რა ხდება, არ იციან. არადა, ჩვენთან შედარებით ბევრად გოიმები არიან. აბსოლუტურად ყველა, ვინც იქ იყო, ბევრად გოიმია იმ ხალხთან შედარებით, ვინც საქართველოში ცხოვრობს. ბევრად გემოვნებიან მუსიკას ვუსმენთ ჩვენ და ბევრად კარგად ვერთობით, ვიდრე ისინი, ვინც იქ ვნახეთ.

-  რამდენი ქვეყანა მონაწილეობდა?

-  პოსტსაბჭოთა ქვეყნები და ისრაელის გუნდი იყო ჩამოსული.

-  ვინ მოგეწონათ, ვის მიიჩნევდით კონკურენტებად?

-  ჩვენს ლიგაში ვინც მოხვდნენ, დიდი ვერაფერი კონკურენტები იყვნენ. მაგრამ იყო გუნდი - "რუდენ", რომელიც ყველაზე მეტად მომეწონა, არადა ჩვენზე დაბალ რანგში გავიდნენ. დაღესტანს ჰყავდა კიდევ კარგი გუნდი ჩამოყვანილი, მომეწონა "ლას-ვეგასი", თავდაჯერებულები იყვნენ. ჩვენ ეს გვაკლია, სწორედ თავდაჯერებულობა.

-  ენის პრობლემა იყო?

-  რა თქმა უნდა, მთელი საქართველო ინგლისურ ენაზეა გადასული, რუსულს ყურადღება აღარ ექცევა, თუმცა ისე ვაკეთებდით ნომრებს და ისე ვაკოწიწებდით სათქმელს, რომ უცოდინრობა არ გამოგვემჟღავნებინა.

ამიკო:

-  ენა ყველამ ვიცით, უბრალოდ, რუსულად აზროვნებაა რთული ჩვენთვის, ხუმრობის სწრაფად მოფიქრება. იყო ასეთი კონკურსი, რომელსაც ჩვენ "კითხვა-პასუხი" დავარქვით, სადაც დასმულ შეკითხვებზე უნდა გეპასუხა. აქ ცოტა რთული იყო სწრაფად სასაცილო პასუხის მოფიქრება.

კაკი:

-  ენასთან დაკავშირებით ერთ-ერთ თანაგუნდელს ასეთი კურიოზიც გადახდა თავს, გოგოსთან მივიდა, თავის მოწონება სცადა, უნდოდა ეთქვა, რა სახიფათო გოგო ხარო და "კაკაია ტი სტრაშნაიაო", უთხრა (იცინიან).

-  შედეგით კმაყოფილი დაბრუნდით?

ფაქო:

-  ისეთი შედეგი იყო, როგორზეც ვოცნებობდით. 600 გუნდიდან 60 გუნდს შორის მოვხვდით, უმაღლეს ლიგაში. მარტის ბოლოს გაიმართება შეჯიბრება, სადაც სხვადასხვა ქვეყნის გუნდებს შევერკინებით. ეს იყო საჩვენებელი ტური, რომელზეც ერთმანეთს ვუჩვენებდით, რა შეგვიძლია. მარტში კი შეფასება იქნება. გვეყოლება ჟიური. გამოვლინდებიან მოგებული და წაგებული. ამისთვის მზადებას დღეიდან ვიწყებთ. შოუს ფორმა უკვე შეკრული გვაქვს.

-  როგორი იყო იქაური მაყურებელი?

ამიკო:

-  მაყურებლები იყვნენ "კავეენშიკები", რომლებიც გამადიდებელი შუშით აკვირდებოდნენ ყველაფერს, კრიტიკული თვალით, ისე, როგორც ჩვენ შევხედავთ სხვა გუნდებს.

ფაქო:

-  იქ ყველა ერთმანეთს იცნობს, ერთმანეთის ხუმრობებსაც ასე თუ ისე იცნობდნენ. ჩვენ მათთვის ახალი სახეები ვიყავით. მივედით და გამარჯობა ვთქვით. თავიდან ზოგმა მიგვიღო, ბევრმა - არა. იყვნენ ისეთები, ვინც ჩვენს გაცნობაზე უარი თქვა, იმიტომ რომ ეშინოდათ. ცუდი წარმოდგენა აქვთ ჩვენზე, თუმცა ჩვენ ყველაფერი გავაკეთეთ, რომ სტერეოტიპი დაგვენგრია.

-  გოგონებსაც ეშინოდათ თქვენი?

ამიკო:

-  რა გითხრათ, ჩვენ გასართობად არ ჩავსულვართ. თამაშზე ვიყავით ორიენტირებული. ათი დღის განმავლობაში არ დაგვისვენია. დილიდან რეპეტიციებს ვიწყებდით, შემდეგ კი ტურებს გავდიოდით. რაც შეეხება გართობას, ქვემოთ იყო ღამის კლუბი, სადაც "კავეენშიკები" ჩადიოდნენ. ჩვენც ჩავდიოდით, ვუსმენდით მუსიკას, ვსვამდით ლუდს ან ენერგეტიკულ სასმელს.

-  საქართველოში მავანი და მავანი თქვენს მონაწილეობას რუსულ "კავეენზე" ცინიზმით უყურებს...

ამიკო:

-  იყო ასეთი რამდენიმე ცნობილი ადამიანი, მათ ვინაობას არ დავასახელებ, მაგრამ მათ თამამად შემიძლია, ცუდი სიტყვები ვუთხრა, უბრალოდ, თქვენთან არ ვიტყვი, ვინაიდან დაწერთ და საჯაროდ არ მინდა, უზრდელი ვიყო.

ფაქო:

-  კრიტიკას ძირითადად წონიანი იუმორისტები წერდნენ. ეს ადამიანები მაღიზიანებენ. ვინმეს თუ რამის ტრაკი ჰქონდა, მოსულიყო ჩვენთან და ჩვენს ნომრებში კორექტივები შეეტანა.

-  წონიან იუმორისტებში ფიზიკურ წონას გულისხმობ თუ გამოცდილებას?

-  ორივეს. არსებობენ ადამიანები, რომელთაც გუნდები ჰყავთ წაყვანილი სოჭში, უკრაინაში და გამოცდილება აქვთ. მათ გასაგონად მინდა ვთქვა, ჩვენ იქ არ გვშიოდა და არც სამ ნაჭერ ძეხვს გვიდებდნენ თეფშზე. განსაკუთრებული პატივისცემა იყო. ისე დაგვაფასეს, რომ ჩვენი ტელევიზიის ჟურნალისტს მასლიაკოვმა ინტერვიუ მისცა. პუტინის მერე მეორე კაცია მასლიაკოვი. ასე რომ, ყველამ თავის წარსულს გადახედოს და ცინიზმისგან თავი შეიკავონ.

ამიკო:

-  იცი, რა არის საწყენი, შენიანი რომ საქართველოს საზღვრებს არღვევს და იქ შენი სახელი გააქვს, რატომ კბენ, იმის მაგივრად, რომ მხარში ამოუდგე, გაამხნევო?!

ფაქო:

-  თვითკრიტიკულები თავად ვართ. ერთმანეთს ყოველთვის ვაკრიტიკებთ. რეალური კრიტიკა არავისგან მომისმენია, ეს იყო მხოლოდ დაცინვა და ქილიკი. მოსულიყვნენ და ენახათ, რას ვაკეთებდით, მოეცათ შენიშვნები, სანამ წავიდოდით. ფუჩეჩები არიან. ჩვენ გავაკეთეთ მაქსიმუმი, რაც ამ დროში მოხერხდა.

ამიკო:

-  ძირითადად ისეთი ადამიანები იკბინებიან, რომელთაც ცხოვრებაში ჩვენს ასაკში და თუნდაც მერე ვერაფერს მიაღწიეს. თავს აჩვენებენ, რომ ჩვენს ასაკში ძალიან მაგრები იყვნენ, მაგრამ მერე მათი გუნდელებისგან ვიგებთ, რომ ისეთი მაგრებიც არ ყოფილან, როგორადაც თავს გვაჩვენებდნენ. რაც უნდა ძლიერი იყოს, ასეთი ადამიანი ყოველთვის ჩემზე დაბლა იდგება. როცა საქართველოს ნაკრები საქართველოს ფარგლებს გარეთ არის გასული და მით უმეტეს რუსეთში, ნებისმიერი ქართველი, პირიქით, უნდა ამხნევებდეს.

ფაქო:

-  გულდასაწყვეტია უბრალოდ, იქაური ქართველები უფრო გვედგნენ გვერდით, ვიდრე ესენი. "რუსთავი 2"-ის გუნდში იყო კიდევ ერთი ადამიანი, რომელმაც წარმატებები გვისურვა, ჩვენი ყოფილი თანამშრომელი, ძალიან სასიამოვნო იყო მისი მხრიდან. სახელსა და გვარს არ ვიტყვი, მეშინია, არ გაათავისუფლონ. საქართველოს სახელით გამოვედით, "ჯიდიესის" სახელით ხომ არა?!

-  ტელევიზიასთან დაკავშირებითაც ისმის კითხვები, ამბობენ, თქვენ ყოფილი თანაგუნდელების კრიტიკით ხართ დაკავებული და ამიტომ ვერ ქმნით ახალ გადაცემებს.

ამიკო:

-  ძალიან ცდებიან. კარგი პრო­ექტის გაკეთებას დრო სჭირდება, ეს მათაც კარგად იციან.

ფაქო:

-  არჩევნებამდე ხელ-ფეხი გვქონდა შეკრული, მათი მეგობრები გვიშლიდნენ ხელს, ადამიანები, რომლებთან ერთადაც ქეიფობდნენ. არჩევნებამდე ვერაფერს ვაკეთებდით, გვეუბნებოდნენ, ივანიშვილის ხალხი ხართ და წადითო. არჩევნების მერე ბევრი რამ შეიცვალა, უცებ კაი ტიპები გავხდით. ცოტა დაფიქრდნენ, სანამ რამეს იტყვიან. ჩვენ მზამზარეული არაფერი დაგვხვედრია, თვითონ დავიწყეთ ახალი. ვიღაცებივით არ გადმოგვიბარებია. ზოგიერთებს სხვისი დაწყებული საქმე, აწყობილი ქარხანა გადაებარათ თუ გადაიბარეს. ჩვენ ნულიდან დავიწყეთ ყველაფერი. პატარები ვართ, ნელ-ნელა ვსწავლობთ, დამლაგებლის ხელფასზეც კი თავად ვზრუნავთ...

ამიკო:

-  მალე ნახავთ ახალ კარგ პროექტებს და ამაზე ლაპარაკიც დამთავრდება.

-  "კავეენს" დავუბრუნდეთ...

კაკი:

-  სხვათა შორის, "კავეენშიკებს" შორის ჩატარდა "ვოისი". ჟიურიში ისხდნენ ისინი, ვინც იქაურ ნამდვილ "ვოისში" სხედან და 600 გუნდიდან ამიკო გამარჯვებული გახდა. თან ერთადერთი მოუმზადებელი მონაწილე იყო, მინუსფონოგრამა არ ჰქონდა წაღებული. აკაპელათი იმღერა. პირველ ტურში "სულიკო" შეასრულა, მეორე ტურში კითხვა-პასუხი იყო, სადაც მუსიკალურად უნდა დაგემთავრებინა ფრაზა, მესამე ტურში უნდა გემღერა, ოღონდ ხელისშემშლელი ფაქტორების თანხლებით.

ამიკო:

-  ჩემთვის ხელი არ შეუშლიათ, სტრიპტიზიორი არ შემოიყვანეს, სხვებს ის უშლიდა ხელს ცეკვით. ჟიურიმ გადაწყვიტა ასე იმიტომ, რომ ისედაც ხელი მქონდა შეშლილი, მინუსფონოგრამა არ მქონდა. მესამე ტურში ლუჩანო პავაროტის სიმღერა ვიმღერე, საბოლოოდ პირველი ადგილის მფლობელი გავხდი.

ფაქო:

-  სუპერპრიზი სიმბოლური იყო, ამიკოს სათამაშო მიკროფონი და სათამაშო "იამაჰას" სინთეზატორი გადასცეს.

ნინო მჭედლიშვილი

ჟურნალი "რეიტინგი"

(გამოდის ორშაბათობით)

ასევე იხილეთ: ქართველი იუმორისტების არც ისე სასაცილო დაბრუნება რუსულ "კავეენში"