ტელეწამყვანმა მაკა ცინცაძემ და ნოდო ღამბაშიძემ ერთმანეთი საერთო მეგობართან გაიცნეს. მაკა მაშინ 20 წლის გახლდათ. მალე დამეგობრდნენ, თუმცა დიდი ხნის მეგობრობის შემდეგ, მოულოდნელად, ნოდო მაკას სიყვარულში გამოუტყდა. ურთიერთობა ძველებურად გააგრძელეს, თუმცა მალე მაკასაც შეუყვარდა და სიყვარულის ისტორია ხუთ წელს გაგრძელდა. ოჯახის მხრიდან წინააღმდეგობა არ შეხვედრიათ. პირიქით, ყველას გაუხარდა და ერთ დღეს დაოჯახებაც გადაწყვიტეს.
ოცნება არ მიყვარს...
საკმაოდ პრაგმატული ვარ და ოცნება არ მიყვარს. ბავშვობიდან ვიცოდი, რომ ქორწილი მექნებოდა, მაგრამ ამაზე არ მიოცნებია. წარმომედგინა, როგორ ჩავიცვამდი თეთრ კაბას, მაგრამ ამაზე ნაკლებად ვოცნებობდი. ქორწილის დღედ 30 სექტემბერი შევარჩიეთ. ყველაზე რთულად წინამოსამზადებელი პერიოდი მახსენდება, ამას ნებისმიერი ადამიანი გამიგებს, ვისაც ქორწილი გადაუხდია. ეს არის პერიოდი, როცა არავის დანახვა აღარ გინდა, აღარც კაბის შერჩევა, არც იმაზე ნერვიულობა, რომ ვინმეს დაპატიჟება არ დაგავიწყდეს, ან სათანადოდ ვერ მოემზადო. საერთოდ, ძალიან რთულია საქართველოში კარგი საქორწინო კაბის პოვნა. დიდხანს დავდიოდი ნინიკოსთან, ნოდოს დასთან ერთად. ზოგი გვეჩხუბებოდა, გვებუზღუნებოდნენ, უხეშად გვექცეოდნენ, ზოგიც გვიღიმოდა. საბოლოოდ კაბა შევიძინე. მეორე დღისთვის კაბა ავთანდილმა შემიკერა. ნოდოს ჩაცმულობაზეც მან იზრუნა. მისი მადლიერი ვარ. მე და ნოდომ ორ-ორი მეჯვარე შევარჩიეთ. მე - ჩემი მეგობრები, ინგა ჯიქია და ნათია თათოშვილი.
ქორწილის წინა დღე
ქორწილის წინა პერიოდი მეგობრებთან ერთად გავატარე, კაბა, ყვავილები, რესტორანი, ყველაფერი ერთად შევარჩიეთ. დიდი ხნის წინ იყო და ბევრი დეტალი არ მახსენდება, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, წინა ღამეს დაღლილობისგან კარგად დამეძინებოდა. ქორწილის დილა რომ გათენდა, ტრადიციულად მაკიაჟის და ვარცხნილობის გასაკეთებლად წავედი და, რა თქმა უნდა, სახლში დაბრუნება დამაგვიანდა. მახსოვს, ნოდოს ძლივს მივასწარი. ცოტა ხნით ეზოში გავაჩერე, რომ კაბა ჩამეცვა. ყველაფერმა ტრადიციულად ჩაიარა, სახლში ამოვიდნენ, რამდენიმე ტრადიციული სადღეგრძელოს შემდეგ ჯვრის დასაწერად მამადავითზე წავედით. ხელი დღემდე არ გვაქვს მოწერილი, ანუ ოფიციალურად მე ნოდოს ცოლი არ ვარ (იღიმება). ერთი მხრივ, მშვენიერი მიზეზია, რომ მეგობრები შევკრიბოთ და მეორე ქორწილი გადავიხადოთ.
ქართული არა, მაგრამ ტანგო ვიცეკვეთ...
რესტორანში პატარა ქორწილი გადავიხადეთ, 100 სტუმარი გვყავდა დაპატიჟებული. აქცენტი უფრო მეგობრებზე გავაკეთეთ. დარბაზში შესულმა, ცხადია, თაიგული ვისროლე, სხვანაირად ვინ შემარჩენდა, მაგრამ ჩემი მეჯვარე, ნათია თათოშვილი, რომელმაც თაიგული დაიჭირა, დღემდე გასათხოვარია. ასე რომ, დიდად არ დაიჯეროთ ეგ ამბავი (იღიმება). მაშინ რადიო "უცნობში" ვმუშაობდი და თანამშრომლებიც დავპატიჟე. ჩვენს ქორწილში "თეატრალური კვარტეტი" მღეროდა. ტრადიციული ქორწილი არ ყოფილა, ქართული არა, მაგრამ ტანგო ვიცეკვეთ. ძალიან კარგი დრო გავატარეთ და მაგრად გავერთეთ. თამადად ნოდოს ბიძაშვილი გიორგი მსხილაძე ავირჩიეთ. გადასარევი თამადა გვყავდა. არავის აჩუმებდა, არაფერზე ჩხუბობდა და არც დაძაბულები ვმსხდარვართ. ვისაც რა უნდოდა, იმას აკეთებდა. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი დავლიეთ, სტრიპტიზი არავის უცეკვია (იღიმება). ყველაფერმა მშვიდად ჩაიარა. ერთმა სტუმარმა ბოლოს თეფშზე დადო თავი და დაიძინა. უამრავი საჩუქარი მივიღე, დღემდე ყველა შენახული მაქვს, არც ერთი არ გამიჩუქებია.
ქორწილი ცოტა ძველმოდურიაო
ხშირად გამიგია, ქორწილის გადახდა ცოტა ძველმოდურიაო, მაგრამ ამ მოსაზრებას არ ვეთანხმები, მე ჩემს შვილს ქორწილს აუცილებლად გადავუხდი. ჩემი ქორწილი გვიან დამთავრდა, ღამის სამ საათზე დავიშალეთ. მეორე დღეს მეგობრებთან ერთად რესტორანში წავედით. ორმოცდაათ კაცამდე ვიყავი, მხოლოდ მეგობრები, მშობლების გარეშე... მას შემდეგ ხუთი წელი გავიდა. შეიცვალა რამე? არა... გათხოვებამდე სერიოზული ფობიები მქონდა. მეგონა, რომ ოჯახი ურთიერთობებს შეცვლიდა. საერთოდ, წყვილის თანაცხოვრება რთული პერიოდია, განსაკუთრებით პირველ ეტაპზე. ალბათ ეს შიში ნოდოსაც ექნებოდა, მაგრამ ამის მიუხედავად, შეიძლება იმიტომ, რომ რთული ადამიანები და ეჭვიანები არ ვართ, გარდამავალი ეტაპი ჩვენს ცხოვრებაში არ ყოფილა. ერთად ვცხოვრობდით, ერთად ვიღვიძებდით და ყველაფერი გაცილებით კარგი და ლამაზი იყო. მხოლოდ ის შეიცვალა, რომ ახლა წლისა და ორი თვის კესო გვყავს (იღიმება).
ნინო გიგიშვილი
(გამოდის ორშაბათობით)