56 წლის თე­მურ ქა­თა­მა­ძე, 16 იან­ვრის შემ­დეგ და­კა­ვე­ბუ­ლია. აქ­ტი­ვის­ტი პირ­ვე­ლად ბა­თუმ­ში ად­მი­ნის­ტრა­ცი­უ­ლი წე­სით და­ა­კა­ვეს, 16 იან­ვარს სამ­ტრე­დი­ის იზო­ლა­ტო­რი­დან გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის შემ­დეგ კი ისევ და­ა­კა­ვეს.

ქა­თა­მა­ძე მუ­ჰა­ჯი­რე­ბის შთა­მო­მა­ვა­ლია. ის სა­ქარ­თვე­ლო­ში 2012 წლი­დან ცხოვ­რობს და მი­უ­ხე­და­ვად არა­ერ­თი მცდე­ლო­ბი­სა, ჯე­რაც არ აქვს სა­ქარ­თვე­ლოს მო­ქა­ლა­ქე­ო­ბა.

"ბა­თუ­მე­ლი მედ­რო­შის" სა­ხე­ლი და გვა­რი გა­ფ­ფარ ილ­მა­ზია, ქარ­თუ­ლად თე­მურ ქა­თა­მაძე. ის თურ­ქე­თის ქარ­თვე­ლე­ბი­დან არის და რო­გორც ამ­ბობს, მისი წი­ნაპ­რე­ბი მუ­ჰა­ჯი­რე­ბი იყ­ვნენ, 150 წლის წინ, ქო­ბუ­ლე­თის სო­ფელ ხი­ნო­დან წა­ვიდ­ნენ ორ­დუს პრო­ვინ­ცი­ა­ში, კერ­ძოდ, ფა­ცა­ში ჩა­სახლლ­დნენ

თე­მურ ქა­თა­მა­ძე სა­ქარ­თვე­ლოს პირ­ვე­ლად 1991 წელს ეს­ტუმ­რა და მას შემ­დეგ, არა­ერ­თხელ სცა­და ორ­მა­გი მო­ქა­ლა­ქე­ო­ბის მი­ღე­ბა. ის ქარ­თულ სა­მოს­ში გა­მო­წყო­ბი­ლი ხში­რად ეს­წრე­ბო­და აქ­ცი­ებს, აპ­რო­ტეს­ტებ­და "გამჭვირ­ვა­ლო­ბის კა­ნონს“, აქ­ცი­ის მო­ნა­წი­ლე­ებ­მა მას "ბა­თუ­მე­ლი მედ­რო­შე“ შე­არ­ქვეს.

სტამ­ბოლ­ში და­ბა­დე­ბულ ქა­თა­მა­ძეს ახლა ქარ­თუ­ლი ცი­ხი­დან თურ­ქეთ­ში გა­ძე­ვე­ბა ემუქ­რე­ბა. მედ­რო­შეს პირ­ვე­ლი ქორ­წი­ნე­ბი­დან 25 წლის ქა­ლიშ­ვი­ლი ჰყავს. წლე­ბის შემ­დეგ, სამ­შობ­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბულს სიყ­ვა­რუ­ლი კი­დევ ერთხელ ეწ­ვია. მისი რჩე­უ­ლი ნინო კა­კუ­ლია, გვიყ­ვე­ბა იმ რთულ გზა­ზე, რო­მელ­საც ბა­ტონ თე­მურ­თან ერ­თად წლე­ბია გა­დის:

- აფხა­ზეთ­ში და­ვი­ბა­დე, ოჩამ­ჩი­რე­ში. ომი რომ და­ი­წყო, 10 წლის ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ მთე­ლი ეს პე­რი­ოდ­ში იქ ვცხოვ­რობ­დით, მამა იბ­რძო­და სა­ქარ­თვე­ლოს მთლი­ა­ნო­ბის­თვის. ჩემი მშობ­ლე­ბი ერთ-ერთი ბო­ლო­ე­ბი გა­მო­ვიდ­ნენ აფხა­ზე­თი­დან. შემ­დეგ გა­და­ვე­დით სა­ცხოვ­რებ­ლად ციმ­ბირ­ში, სა­დაც და­ვამ­თავ­რე სკო­ლა და პირ­ვე­ლი უმაღ­ლე­სი გა­ნათ­ლე­ბა იქ მი­ვი­ღე. 2002 წელს გა­მო­ვი­ქე­ცი სა­ქარ­თვე­ლო­ში.

ძა­ლი­ან მინ­დო­და სამ­შობ­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბა, ქარ­თუ­ლი ენა არ ვი­ცო­დი. ჩემი ნატ­ვრა იყო ჩა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ოჯა­ხი შე­მექ­ნა და ჩემი შვი­ლე­ბი ქარ­თვე­ლე­ბი ყო­ფი­ლიყ­ვნენ. მას შემ­დეგ ბა­თუმ­ში ვცხოვ­რობ და მარ­ტო ვზრდი ორ ბიჭს, რომ­ლე­ბიც ნამ­დვი­ლი ქარ­თვე­ლე­ბი არი­ან. შვი­დი წლის წინ დავ­ქვრივ­დი, პრო­ფე­სი­ით პე­და­გო­გი, ლო­გო­პე­დი ვარ, წარ­სულ­ში მთარ­გმნე­ლად ვმუ­შა­ობ­დი. თე­მურ­თან და­ახ­ლო­ე­ბის ერთ-ერთი მი­ზე­ზიც ეს იყო, რომ ჩვენ­თვის ორი­ვეს­თვის ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლი თემა იყო ქარ­თვე­ლო­ბა და ამან დაგ­ვა­ახ­ლო­ვა.

- თე­მურ ქა­თა­მა­ძე რო­გორ გა­ი­ცა­ნით?

- თა­ვი­დან სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლით. თე­მუ­რი მარ­თავ­და თურ­ქეთ­ში მცხოვ­რე­ბი ეთ­ნი­კუ­რი ქარ­თვე­ლე­ბის­თვის შექ­მნილ "ფე­ის­ბუქგ­ვერდს". იმ პე­რი­ოდ­ში მე თურ­ქულს ვსწავ­ლობ­დი და გავ­წევ­რდი მეც. ჩემი კო­მენ­ტა­რე­ბით და­ინ­ტე­რეს­და და და­ვი­წყეთ მი­მო­წე­რა. თით­ქმის ორი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ოფი­ცი­ა­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა გვქონ­და, თქვე­ნო­ბით მივ­მარ­თავ­დით ერ­თმა­ნეთს, ვთა­ნამ­შრომ­ლობ­დით. ვეხ­მა­რე­ბო­დი სტა­ტი­ე­ბის თარ­გმნა­ში, რო­დე­საც თა­ვად დრო არ ჰქონ­და.

თე­მუ­რი სა­ქარ­თვე­ლო­ში და­სარ­ჩე­ნად 2013 წელს ჩა­მო­ვი­და და ჩვენ ერ­თმა­ნე­თი 2019 წელს გა­ვი­ცა­ნით. ერ­თად ვმუ­შა­ობ­დით პრო­ექ­ტებ­ზე, თუმ­ცა შემ­დეგ სხვა ეტაპ­ზე გა­და­ვი­და ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა. თა­ვი­დან ვმე­გობ­რობ­დით, მეხ­მა­რე­ბო­და სა­ყო­ფა­ცხოვ­რე­ბო პრობ­ლე­მე­ბის მოგ­ვა­რე­ბა­ში, იუ­რი­დი­ულ სა­კი­თხებ­ში. თა­ნამ­შრომ­ლო­ბით და­ი­წყო ჩვე­ნი ნაც­ნო­ბო­ბა, შემ­დგე მე­გობ­რულ, თბილ ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში გა­და­ი­ზარ­და და მოგ­ვი­ა­ნე­ბით სხვა ეტაპ­ზე გა­და­ვი­და. შე­უღ­ლე­ბა გა­დავ­წყვი­ტეთ, თუმ­ცა ამ პე­რი­ოდ­ში ეს შე­უძ­ლე­ბე­ლი აღ­მოჩ­ნდა.

- რა­ტომ არ მოგ­ცათ ცი­ხის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ამ ქორ­წი­ნე­ბის უფ­ლე­ბა?

- რო­დე­საც თე­მურ­მა მიგ­რა­ცი­ის იზო­ლა­ტო­რის უფ­რო­სო­ბას მი­მარ­თა, ნება არ დარ­თეს კი არა, პა­სუ­ხიც არ აღირ­სეს. ვფიქ­რობ, რომ თე­მუ­რი ხში­რად აწუ­ხებთ და ითხოვს იმას, რაც მას კა­ნო­ნით ეკუთ­ვნის. მათ კი ეზა­რე­ბათ, ხში­რად არც უნ­დათ, მე მგო­ნი სა­მა­გი­ე­როს უხ­დი­ან, როცა არ აკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბენ მის გან­ცხა­დე­ბას. ასე­ვე პრობ­ლე­მებს ქმნი­ან პრო­დუქ­ტე­ბის, ნივ­თე­ბის შეგ­ზავ­ნა­ზე, ყვე­ლა­ფერს აკე­თე­ბენ, ოღონდ ნერ­ვე­ბი მო­უ­შა­ლონ თე­მურ­საც და მის ახ­ლობ­ლებ­საც.

- ცი­ხე­ში და­ქორ­წი­ნე­ბა მისი სურ­ვი­ლი იყო?

- რა თქმა უნდა, ად­რეც გვი­სა­უბ­რია ამ თე­მა­ზე, მაგ­რამ ვფიქ­რობ­დით, რაღა დროს ეგ არი­სო. ახლა როცა დად­გა მისი გა­ძე­ვე­ბის სა­კი­თხი და შე­იძ­ლე­ბა აქ ვე­ღარ დაბ­რუნ­დეს, მის­თვის სიმ­ბო­ლუ­რად ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო ეს ქორ­წი­ნე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მომ­ხდა­რი­ყო. თა­ვის ცხოვ­რე­ბის ორ­მო­ცი წელი, ქარ­თუ­ლი ეროვ­ნუ­ლი სუ­ლის­კვე­თე­ბის გაღ­ვი­ძე­ბას მი­უ­ძღვნა თურ­ქეთ­ში მცხოვ­რებ ქარ­თვე­ლებ­ში, ამ იდე­ით საზ­რდო­ობს.

როცა ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ი­დან ქორ­წი­ნე­ბა­ზე პა­სუ­ხი არ მო­ვი­და, ის­ლამ­ში ყო­ფი­ლა დაშ­ვე­ბუ­ლი რომ ადა­მი­ა­ნი თა­ვად ატა­რებს რი­ტუ­ალს და ქალს მე­უღ­ლედ აცხა­დებს. სწო­რედ ეს რი­ტუ­ა­ლი ჩა­ა­ტა­რა თე­მურ­მა. ამ დროს სიმ­ბო­ლუ­რად დევს პური, დრო­შა და მა­მა­კა­ცის ულ­ვა­შის ორი ღერი, რო­გორც ფი­ცის ნა­წი­ლი. პურ­ზე და­ი­ფი­ცა, გად­მომ­ცა თა­ვი­სი ულ­ვა­შის ორი ღერი, ასე­ვე და­ი­ფი­ცა სა­ქარ­თვე­ლოს დრო­შა­ზე, რო­მე­ლიც მე მი­ვე­ცი და ასე შევ­ფი­ცეთ ერ­თმა­ნეთს.

- და­კა­ვე­ბის შემ­დეგ მის ნახ­ვას თუ ახერ­ხებთ?

- ნახ­ვის დღე­ე­ბი სამ­შა­ბა­თი და შა­ბა­თია. სამ­შა­ბათს ვმუ­შა­ობ და პა­რას­კევს გვი­ან მოვ­დი­ვარ ბა­თუ­მი­დან თბი­ლის­ში, რომ შა­ბათს ვნა­ხო. ზო­გა­დად არ ქმნი­ან პრობ­ლე­მას, მაგ­რამ ერთ-ერთ შა­ბათს დიდ­ხანს მა­ლო­დი­ნეს, თან სა­ში­ნე­ლო ამინ­დი იყო, წვიმ­და, ქა­რი­ა­ნი ად­გი­ლია. მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ თით­ქოს თა­ვად არ ეცა­ლა თე­მურს და ვერ მი­მი­ღებ­და. ამ დროს თე­მურ­მა ერთი კვი­რით ადრე იცო­და, რომ უნდა მივ­სუ­ლი­ყა­ვი. რომ შე­ვე­დი მი­თხრა, შენ გე­ლო­დე­ბო­დიო. ამით გა­სა­გე­ბია რომ, შიგ­ნით მყოფ და გა­რეთ მყო­ფებ­საც აწ­ვა­ლე­ბენ.

- რო­გო­რი იყო თქვე­ნი ემო­ცი­უ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა, რო­დე­საც ბა­ტო­ნი თე­მუ­რი შიმ­ში­ლობ­და?

- ძა­ლი­ან და­ძა­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ რო­დე­საც მი­რე­კავ­და, ენერ­გი­ით სავ­სე ხმა ჰქონ­და, მე ძა­ლი­ან კარ­გად ვარ, არ ინერ­ვი­უ­ლოო, - მე­უბ­ნე­ბო­და. მიჩ­ვე­უ­ლი ვარ, რომ თე­მურს ვენ­დო­ბი და ნერ­ვებს ვთო­კავ­დი. მისი ხმა მარ­წმუ­ნებ­და იმა­ში რომ, ის ნამ­დვი­ლად კარ­გად იყო. 5 მარტს რო­დე­საც "ვი­ვა­მედ­ში" გა­და­იყ­ვა­ნეს, ორი დღით ადრე და­მი­რე­კა, უკვე არ მო­მე­წო­ნა მისი ხმა, ავ­ღელ­დი, ნუ გე­ში­ნია, დღეს გა­და­მიყ­ვა­ნე­ნო. მთე­ლი დღე ინ­ფორ­მა­ცია ვერ მი­ვი­ღე, სამ­შა­ბათს კი­დევ უფრო ვნერ­ვი­უ­ლობ­დი, ად­ვო­კატ­საც არ უპა­სუ­ხეს. შემ­დეგ გა­ვი­გე, რომ ორ­შა­ბათს მო­ი­თხო­ვა გა­დაყ­ვა­ნა და არ და­უკ­მა­ყო­ფი­ლეს, სამ­შა­ბათს სა­ღა­მოს გო­ნე­ბა და­კარ­გა და თა­ვად გა­და­იყ­ვა­ნეს. რო­დე­საც გა­ვი­გე, რომ შიმ­ში­ლო­ბა შე­წყვი­ტა, შემ­დეგ მე გავ­ხდი სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გა­და­საყ­ვა­ნი. თე­მუ­რი სულ ორი დღე დარ­ჩა "ვი­ვა­მედ­ში".

- სა­დაც ინ­ცი­დენ­ტი მოხ­და.

- თე­მურ­მა სი­ნამ­დვი­ლე­ში 49 დღე იშიმ­ში­ლა და ამის შემ­დეგ, სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში შეს­თა­ვა­ზეს პური და ბურ­ღუ­ლე­უ­ლი, რაც ამ დროს კა­ტე­გო­რი­უ­ლად აკ­რძა­ლუ­ლია. თე­მურს შე­ექ­მნა კუჭ-ნაწ­ლა­ვის პრობ­ლე­მა და ამის გამო, უთხრა იქ დამ­სწრე ხალ­ხს, - არ გცოდ­ნი­ათ, რო­გორ ხდე­ბა შიმ­ში­ლის შემ­დეგ კვე­ბა, თქვენ რა ექი­მე­ბი ხარ­თო. მა­შინ მოხ­და ეს ინ­ცი­დენ­ტი, ნინო ნა­დი­რა­ძემ რომ პო­ლი­ცია გა­მო­ი­ძა­ხა. ექიმს არ უნდა გა­უკ­ვირ­დეს, რომ ხან­გრძლი­ვი შიმ­ში­ლის შემ­დეგ პა­ცი­ენ­ტმა რა­ღაც თქვას, იყ­ვი­როს.

სა­სა­მარ­თლო­ზე ცრუ მოწ­მე­ე­ბის ჩვე­ნე­ბე­ბი გან­სხვავ­დე­ბო­და. არ არ­სე­ბობ­და ვი­დეო ან აუ­დიო ჩა­ნა­წე­რი. ამის მი­უ­ხე­და­ვად და­უკ­მა­ყო­ფი­ლეს ნა­დი­რა­ძეს სარ­ჩე­ლი და თე­მურს ჯა­რი­მა და­ა­კის­რეს, რომ­ლის გა­დახ­და­ზეც უარი აქვს ნათ­ქვა­მი, თუმ­ცა აქ­ტი­ვის­ტებ­მა შე­მოგ­ვთა­ვა­ზეს, რომ თან­ხას შე­აგ­რო­ვებ­დნენ.

- პირ­ვე­ლი ოჯა­ხი თუ ჰყავ­და ბა­ტონ თე­მურს?

- დიახ, ოფი­ცი­ა­ლუ­რად იყო და­ო­ჯა­ხე­ბუ­ლი. მისი ყო­ფი­ლი მე­უღ­ლე თურ­ქეთ­ში მცხოვ­რე­ბი ეთ­ნი­კუ­რად ქარ­თვე­ლია, სტამ­ბოლ­ში ცხოვ­რობ­დნენ, ჰყავს 25 წლის გო­გო­ნა. მე­უღ­ლეს და­ახ­ლო­ე­ბით 15 წე­ლია და­შო­რე­ბუ­ლია. თე­მუ­რის შვი­ლი აპი­რებ­და სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩა­მოს­ვლას, მაგ­რამ ფა­რი­სებ­რი ჯირ­კვლის სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი აქვს, ემო­ცი­ურ ფონ­ზე გამ­ხდა­რა ცუ­დად და სა­ო­პე­რა­ცი­ოდ ემ­ზა­დე­ბა. მე კავ­შირ­ზე ვარ და ვაწ­ვდი ინ­ფორ­მა­ცი­ას. თე­მურს ნა­თე­სა­ვე­ბი აქაც ჰყავს, პირ­ველ ხა­ნებ­ში მათ­თან ჩა­მო­დი­ო­და სტუმ­რად.

- რისი მო­ლო­დი­ნი გაქვთ, რა სას­ჯე­ლი ემუქ­რე­ბა?

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში მას, წე­სით, არა­ფე­რი უნდა ემუქ­რე­ბო­დეს ზო­გა­დად კა­ნონ­მორ­ჩი­ლი ადა­მი­ა­ნია და კა­ნო­ნი არ აქვს დარ­ღვე­უ­ლი არც აქ და არც თურ­ქეთ­ში. ბე­დის უკუღ­მარ­თო­ბა იმა­შია რომ ამის მი­უ­ხე­და­ვად აქაც ის­ჯე­ბა და იქაც. აქ არა­ვის სჭირ­დე­ბა ჩვე­ნე­ბუ­რე­ბი და მათი ბედი არა­ვის აღელ­ვებს, არ აძ­ლე­ვენ ორ­მაგ მო­ქა­ლა­ქე­ო­ბას, რო­მე­ლიც ეკუთ­ვნის. ის ხომ ერ­თა­დერ­თი არაა, არც სხვებს აძ­ლე­ვენ, არც ფე­რე­იდ­ნე­ლებს, არც ჩვე­ნე­ბუ­რებს და არც აფხა­ზე­თი­დან დევ­ნი­ლებს, რომ­ლე­ბიც ომის შემ­დეგ წა­ვიდ­ნენ სხვა ქვეყ­ნებ­ში და ახლა მო­ინ­დო­მეს სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბა.

ამის წი­ნა­აღ­მდეგ იბ­რძო­და თე­მუ­რი. 5 წე­ლია, რაც მისი მო­ქა­ლა­ქე­ო­ბის არ მი­ნი­ჭე­ბის გამო მიმ­დი­ნა­რე­ობს დავა სა­სა­მარ­თლო­ში. ამით ძა­ლი­ან შე­ა­წუ­ხა ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი და სა­მარ­თლებ­რი­ვად რომ ვერ მი­უდ­გნენ, ასეთ ვი­თა­რე­ბა­ში გა­მო­ი­ჭი­რეს და კლან­ჭე­ბი­დან არ უშ­ვე­ბენ. სა­ქარ­თვე­ლო ლტოლ­ვი­ლის სტა­ტუს­საც არ ანი­ჭებს, რო­მე­ლიც ეკუთ­ვნის.

2023 წელს თურ­ქე­თის სა­ელ­ჩო­დან მი­უ­ვი­დათ შე­ტყო­ბი­ნე­ბა, რომ თე­მურ­ზე გა­ცე­მუ­ლია და­კა­ვე­ბის ბრძა­ნე­ბა. თურ­ქე­თი არ ეძებს მას, რო­გორც ტე­რო­რისტს, მაგ­რამ ფაქ­ტია გა­ცე­მუ­ლია ეს ბრძა­ნე­ბა. ისეთ­მა უწყე­ბამ მი­ი­ღო ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა, რომ არ ასა­ჯა­რო­ე­ბენ. დღემ­დე არ ვი­ცით, რის სა­ფუძ­ველ­ზე მი­ი­ღეს, ეს ინ­ფორ­მა­ცია რომ გვქო­ნო­და, უფრო ად­ვი­ლად და­ვამ­ტკი­ცებ­დით სა­სა­მარ­თლო­ში, რომ ექ­სტრა­დი­რე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში საფრ­თხე ემუქ­რე­ბა. თა­ვად ფიქ­რობს, რომ ეს უკავ­შირ­დე­ბა მის საქ­მი­ა­ნო­ბას. თურ­ქე­თი ასეთ ადა­მი­ა­ნებს უმ­ცი­რე­სო­ბა­თა ლი­დე­რე­ბად აღიქ­ვამს და მი­იჩ­ნევს სე­პა­რა­ტის­ტე­ბად. მისი ფი­ზი­კუ­რი გა­ნად­გუ­რე­ბის საფრ­თხეც კი არ­სე­ბობს.

ადა­მი­ა­ნი 10 წე­ლია სა­ქარ­თვე­ლო­დან არ გა­სუ­ლა და თურ­ქეთ­ში კა­ნონს ვერ და­არ­ღვევ­და, ამი­ტომ უფრო ლო­გი­კუ­რად ფიქ­რობს, რომ მის საქ­მი­ა­ნო­ბას­თან არის ეს და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი და შე­იძ­ლე­ბა იქ უკვე სა­ერ­თოდ ვერ გა­მო­ვი­დეს ცი­ხი­დან. ქარ­თვე­ლო­ბის­თვის სა­ქარ­თვე­ლო­შიც ის­ჯე­ბა და თურ­ქეთ­შიც და­ის­ჯე­ბა თუ მოხ­დე­ბა მისი ქვეყ­ნი­დან გა­ძე­ვე­ბა.

უკვე მივ­მარ­თეთ გერ­მა­ნი­ის, საფ­რან­გე­თის სა­ელ­ჩოს, ბა­თუ­მი­სა და ლა­ზე­თის ეპარ­ქი­ას, სა­პატ­რი­არ­ქოს, არა­ვი­თა­რი რე­ა­გი­რე­ბა არ არის. ფიქ­რობს, რომ მაქ­სი­მუმ 20 დღე­ში სა­ქარ­თვე­ლო­დან თურ­ქეთ­ში გა­ა­ძე­ვე­ბენ. სა­ქარ­თვე­ლო­ში რომ ჰქო­ნო­და თუნ­დაც ცი­ხე­ში დარ­ჩე­ნის შან­სი, ეს ჯობ­და თურ­ქეთ­ში გა­ძე­ვე­ბას.

ღვთის წყა­ლო­ბა გვაქვს ბოლო იმე­დად, რომ იქ­ნე­ბა იქ არც იმ­დე­ნად სე­რი­ო­ზუ­ლად არის სი­ტუ­ა­ცია, სა­ქარ­თვე­ლო­ში უკვე არაფ­რის იმე­დი აღარ არის, გა­ყი­დუ­ლია ყვე­ლა ინ­სტან­ცია. ადრე უფრო ძა­ლი­ან ვნერ­ვი­უ­ლობ­დი, ახლა უკვე დავ­მშვიდ­დი და საღი გო­ნე­ბით ვხელ­მძღვა­ნე­ლობ, თე­მურს ბო­ლომ­დე ვენ­დო­ბი და ის რა­საც მე­ტყვის, იმას გა­ვა­კე­თებ...