ბოლო ინ­ფორ­მა­ცი­ით, ლოს-ან­ჯე­ლეს­ში, 7 იან­ვარს და­წყე­ბუ­ლი სა­ში­ნე­ლი ხან­ძრის შე­დე­გად, სულ მცი­რე, 24 ადა­მი­ა­ნი და­ი­ღუ­პა. და­ახ­ლო­ე­ბით 180 ათა­სი ადა­მი­ა­ნის ევა­კუ­ა­ცია გან­ხორ­ცი­ელ­და, 15 ათას­ზე მეტი შე­ნო­ბა და­იწ­ვა.

12 იან­ვარს მე­ხან­ძრე­ებ­მა მი­აღ­წი­ეს პროგ­რესს - ერთი ხან­ძრის სრუ­ლად, მე­ო­რის კი დიდ­წი­ლად ლო­კა­ლი­ზე­ბა მო­ხერ­ხდა, მაგ­რამ ქა­ლაქ­ში ორი დიდი ხან­ძა­რი კვლავ მძვინ­ვა­რებს.

ხან­ძრის პირ­ვე­ლი კერა კი 7 იან­ვარს პა­სი­ფიკ-პა­ლი­სე­იდსის რა­ი­ონ­ში გაჩ­ნდა. ძლი­ე­რი ქა­რის გამო ხან­ძა­რი დიდ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე სწრა­ფად გავ­რცელ­და. შექ­მნილ ურ­თუ­ლეს ვი­თა­რე­ბა­ზე გვე­სა­უბ­რე­ბა ლალო ნე­ბი­ე­რი­ძე, რო­მე­ლიც რამ­დე­ნი­მე წე­ლია, ამე­რი­კა­ში ცხოვ­რობს. და­ნამ­დვი­ლე­ბით ვი­ცო­დი, რომ ის ამ­ჟა­მად თა­ვის პა­ტა­რა ვაჟ­თან და დე­დას­თან ერ­თად ლოს-ან­ჯე­ლეს­ში იმ­ყო­ფე­ბო­და. ლალო სა­ბან­კო სფე­რო­ში მუ­შა­ობს, პა­რა­ლე­ლუ­რად, კო­მუ­ნი­კა­ცი­ე­ბის სპე­ცი­ა­ლის­ტი­ცაა, ტრე­ნე­რიც და სპი­კე­რიც.

ლალო ნე­ბი­ე­რი­ძე:

- სამ­წუ­ხა­როდ, ხან­ძრე­ბი კა­ლი­ფორ­ნი­ა­ში და მით უმე­ტეს - ლოს ან­ჯე­ლე­სის მი­და­მო­ებ­ში, ხში­რად არის. ხან­ძრის გა­რე­შე წელი არ გა­სუ­ლა. აქ ძა­ლი­ან მშრა­ლი ჰა­ვაა, ბუჩ­ქე­ბი და ხის ფოთ­ლე­ბიც ად­ვი­ლად ხმე­ბა და ცხელ ამინ­დში ხან­ძა­რიც გარ­და­უ­ვა­ლია. თუმ­ცა ეს ხან­ძა­რი სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლია - ამ­ბო­ბენ, კა­ლი­ფორ­ნი­ის შტა­ტი­სა და ამე­რი­კის მას­შტა­ბით მსგავ­სი არას­დროს ყო­ფი­ლაო.

ვმუ­შა­ობ­დი, ჩემ­მა უფ­როს­მა ელ­ფოს­ტა­ზე წე­რი­ლი რომ მოგ­ვწე­რა, ჩემს სახ­ლთან (მისი სახ­ლი პა­სი­ფიკ-პა­ლი­სე­იდსის უბან­ში მდე­ბა­რე­ობს) ხან­ძრის კე­რე­ბი გაჩ­ნდა და ძა­ლი­ან ვღე­ლა­ვო. თა­ვად შინ არ იმ­ყო­ფე­ბო­და, ჩვენ კი მუ­შა­ო­ბა გან­ვაგ­რძეთ, რად­გან აქ ხან­ძა­რი არ გვიკ­ვირს. რამ­დე­ნი­მე სა­ათ­ში მის­გან მო­რი­გი წე­რი­ლი მი­ვი­ღეთ, რომ სახ­ლი იწ­ვო­და, რამ­დე­ნი­მე სა­ათ­ში კი ყვე­ლა­ფე­რი გა­უ­ნად­გურ­და. ეს უბა­ნი, ულა­მა­ზე­სი ხე­დით, ლოს-ან­ჯე­ლეს­ში ყვე­ლა­ზე პრეს­ტი­ჟუ­ლია - მა­ლი­ბუს თავ­ზეა, სა­ო­ცა­რი ბუ­ნე­ბით და კლი­მა­ტით. აქ სახ­ლე­ბის ფასი 5 მი­ლი­ო­ნი­დან ზე­მოთ არის, უფრო სწო­რად - იყო, რად­გან ყვე­ლა­ფე­რი გა­და­იწ­ვა და მი­წას­თან გას­წორ­და. მიძ­ნელ­დე­ბა იქა­უ­რო­ბა­ზე წარ­სულ­ში ლა­პა­რა­კი.

- ხან­ძრის ხე­ლოვ­ნუ­რად გა­ჩე­ნა­ზეც ლა­პა­რა­კო­ბენ...

- ბევ­რს და­ე­ბა­და კი­თხვა, რო­გორ გაჩ­ნდა ხან­ძა­რი? კად­რე­ბიც გავ­რცელ­და ინ­ტერ­ნეტ­ში, რომ სამ სხვა­დას­ხვა ად­გი­ლას, ერ­თმა­ნე­თის­გან საკ­მა­ოდ და­შო­რე­ბით, ერ­თდრო­უ­ლად გაჩ­ნდა ხან­ძრის კე­რე­ბი. ყვე­ლა კი­თხუ­ლობ­და, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბო­და ამ­გვა­რი დამ­თხვე­ვა? სა­ეჭ­ვოდ ისიც მი­იჩ­ნი­ეს, სა­და­ზღვე­ვო კომ­პა­ნი­ებ­მა რამ­დე­ნი­მე თვით ადრე რომ გა­ზარ­დეს ყო­ველ­თვი­ურ შე­მო­სა­ვალ­ზე და­ზღვე­ვის თან­ხა?! ბევ­რმა ადა­მი­ან­მა, გა­დახ­და რომ ვერ შეძ­ლო, უა­რიც კი თქვა და­ზღვე­ვა­ზე. რამ­დე­ნი­მე თვის შემ­დეგ ხან­ძა­რიც გა­ჩაღდა.

კი­დევ ერთი ფაქ­ტო­რი: მა­ლი­ბუ, პა­სი­ფიკ-პა­ლი­სე­იდსი და კი­დევ რამ­დე­ნი­მე უბა­ნი, რო­მე­ლიც ხან­ძარ­მა მო­იც­ვა, არის ოკე­ა­ნის სა­ნა­პი­რო­ზე. წყა­ლი იქ­ვეა, თუმ­ცა, სამ­წუ­ხა­როდ, რე­ზერ­ვუ­ა­რი, რო­მე­ლიც წყალ­მო­მა­რა­გე­ბას ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და, ცა­რი­ე­ლი აღ­მოჩ­ნდა, თა­ნაც - რამ­დე­ნი­მე თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში ასე ყო­ფი­ლა. ხან­ძრის შე­სა­ჩე­რებ­ლად მე­ხან­ძრე­ებს არა­ნა­ი­რი რე­სურ­სი არ აღ­მო­აჩ­ნდათ. ყვე­ლა­ფერს და­ემ­თხვა იმ პე­რი­ოდ­ში ამო­ვარ­დნი­ლი საკ­მა­ოდ ძლი­ე­რი ქარი და, შე­სა­ბა­მი­სად, ხან­ძარს ვე­რა­ვინ და ვე­რა­ფე­რი აჩე­რებ­და. 24 სა­ა­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვი­თა­რე­ბა სრუ­ლი­ად უკონ­ტრო­ლო იყო. ბევ­რს ცდი­ლობ­დნენ მე­ხან­ძრე­ე­ბი, მაგ­რამ - ამა­ოდ. ფაქ­ტობ­რი­ვად, ხან­ძარ­მა გა­და­უ­ა­რა ამ უდი­დე­სი ქა­ლა­ქის ნა­ხე­ვარს. ვე­რას­დროს წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, რომ მე­ხან­ძრე­ე­ბის უდი­დე­სი მო­ბი­ლი­ზე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ვე­რა­ფერს გახ­დე­ბოდ­ნენ. ამის გამო სრუ­ლი შოკი მქონ­და. მომ­დევ­ნო კერა გაჩ­ნდა ჰო­ლი­ვუდ ჰილსში, პა­სი­ფიკ-პა­ლი­სე­იდსის მომ­დევ­ნო გო­რა­ზე. ამ ად­გი­ლი­დან ჩვე­ნამ­დე 5 კი­ლო­მეტ­რია, 10-15 წუ­თის სა­ვა­ლი. იქ გა­ჩე­ნი­ლი ხან­ძა­რი ჰო­ლი­ვუ­დის ბულ­ვარ­საც უქ­მნი­და საფრ­თხეს. იქ მარ­თლაც გაჩ­ნდა ხან­ძა­რი, ად­გილს, სა­დაც "ოს­კა­რის“ და­ჯილ­დო­ე­ბა ტარ­დე­ბა, სა­დაც არის "ქე­ფი­თალ რე­კორდსი“, უზარ­მა­ზა­რი ხმის ჩამ­წე­რი სტუ­დია. სა­ბედ­ნი­ე­როდ ამ კე­რის ჩაქ­რო­ბა მო­ას­წრეს.

ყვე­ლა მო­სახ­ლე ვი­ღებ­დით ინ­ფორ­მა­ცი­ებს, სად რა კერა იყო, სად რა სა­შიშ­რო­ე­ბა გვე­ლო­და ან - პი­რი­ქით და ა.შ. ასე ვა­დევ­ნებ­დით თვალს და ვხე­დავ­დით, რო­გორ გვი­ახ­ლოვ­დე­ბო­და ხან­ძა­რი. პას­პორ­ტებ­თან ერ­თად ყვე­ლა სა­ჭი­რო ნივ­თი ჩა­ლა­გე­ბუ­ლი გვქონ­და, მო­ბი­ლი­ზე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით და ქა­ლა­ქი­დან გა­სას­ვლე­ლად - სრულ მზად­ყოფ­ნა­ში. თუმ­ცა დაბ­რკო­ლე­ბად ჩნდე­ბო­და სა­ცო­ბე­ბი, ხალ­ხის პა­ნი­კა, მა­ღა­ზი­ებ­ში პრო­დუქ­ტე­ბის და წყლის ყიდ­ვა და ა.შ. ხან­ძარ­მა ბევ­რგან დე­ნის წყა­როც და­ა­ზი­ა­ნა და არც ელექტრო­ე­ნერ­გია ჰქონ­დათ და არც ინ­ტერ­ნე­ტი, ამას ქა­ლაქ­ში წყლის დე­ფი­ცი­ტიც და­ერ­თო, გა­მო­ა­ცხა­დეს რომ ონ­კა­ნის წყა­ლი და­სა­ლე­ვად უვარ­გი­სი იყო, ამი­ტომ ან ადუ­ღე­ბუ­ლი წყა­ლი უნდა დაგ­ვე­ლია ან მა­ღა­ზი­ა­ში ნა­ყი­დი. ძა­ლი­ან რთულ და სა­შიშ ვი­თა­რე­ბა­ში აღ­მოვ­ჩნდით. მარ­ტო არ ვი­ყა­ვი, მცი­რე­წლო­ვან შვილ­ზე - გი­ორ­გი­ზე და დე­და­ჩემ­ზე უნდა მეზ­რუ­ნა. რო­გორ­მე უნდა გა­მეყ­ვა­ნა ქა­ლა­ქი­დან შორს, თან ისიც კი არ ვი­ცო­დი, დავ­ბრუნ­დე­ბო­დით თუ არა უკან ან თუ დავ­ბრუნ­დე­ბო­დით, რამ­დენ ხან­ში და რა დამ­ხვდე­ბო­და აქ. რა თქმა უნდა, კრი­მი­ნა­ლის შემ­თხვე­ვე­ბიც იყო, ბევ­რი სახ­ლი გა­ქურ­დეს, თუმ­ცა დამ­ნა­შა­ვე მალე და­ი­ჭი­რეს.

- შენი ახ­ლობ­ლე­ბი­დან ვინ­მეს და­ეწ­ვა სახ­ლი? და კი­დევ, ე.წ. სე­ლებ­რი­თე­ბის და­სახ­ლე­ბა­ში ყვე­ლა­ზე მე­ტად ვისი სახ­ლე­ბი გა­ნად­გურ­და?

- ჩემი მე­გობ­რე­ბი­დან ბევ­რს და­ეწ­ვა სახ­ლი, გან­სა­კუთ­რე­ბით მა­ლი­ბუს არე­ალ­ში ვინც ცხოვ­რობ­და. ერთ-ერთი სახ­ლი მა­ლი­ბუს პირ­ვე­ლი­ვე ხაზ­ზე, ოკე­ა­ნე­ზე ხე­დით იყო, სა­დაც ხში­რად ვიკ­რი­ბე­ბო­დით და­ბა­დე­ბის დღე­ზე ან ისე, მუ­სი­კის მო­სას­მე­ნად. ჩემს კლი­ენ­ტებ­საც და­ეწ­ვათ სახ­ლე­ბი, ჩემ­მა უფ­როს­მაც და­კარ­გა სახ­ლი, სა­დაც გა­ზარ­და ორი ქა­ლიშ­ვი­ლი, სა­დაც ბავ­შვე­ბი და­დი­ოდ­ნენ სკო­ლა­ში, მუ­სი­კა­ზე... ყვე­ლა­ფე­რი და­იწ­ვა. არა­და, ამე­რი­კა­ში, საკ­მა­ოდ რთუ­ლია, სა­მუ­შა­ოს შოვ­ნა და, ღი­რე­ბუ­ლე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, სახ­ლის შე­ძე­ნა. სა­ში­ნე­ლე­ბაა, რო­დე­საც ბევ­რს შრო­მობ, ოჯახს კომ­ფორ­ტი რომ შე­უქ­მნა და უცებ, ერთ დღე­ში გენგრე­ვა ცხოვ­რე­ბა, ცა­რი­ელ-ტა­რი­ე­ლი რჩე­ბი. ლა­მის მა­ნ­ჰე­ტე­ნის­ხე­ლა ფარ­თო­ბი და­იწ­ვა. გა­მო­აქ­ვეყ­ნეს კი­დეც ინ­ტერ­ნეტ-მარ­კე­ტი­დან აღე­ბუ­ლი მო­ნა­ცე­მი - პა­ტა­რა მო­ნაკ­ვეთ­ზე მდე­ბა­რე რამ­დე­ნი­მე სახ­ლის ღი­რე­ბუ­ლე­ბა, რაც უზარ­მა­ზა­რი ემო­ცი­უ­რი თუ ფი­ნან­სუ­რი ზა­რა­ლის ტოლ­ფა­სია.

ლოს-ან­ჯე­ლე­სის ე.წ. სე­ლებ­რი­თე­ბი­დან ბევ­რს გა­უ­ნად­გურ­და სახ­ლი, მათ შო­რის:

• ამე­რი­კელ მსა­ხი­ობ, მომ­ღე­რალს, სიმ­ღე­რე­ბის ავ­ტორს, ფო­ტო­მო­დელს და დი­ზა­ი­ნერს პე­რის ჰილ­ტონს. მისი მა­ლი­ბუს სახ­ლი გა­ნად­გურ­და. ამ ტრა­გე­დი­ა­ზე რე­ა­გი­რე­ბი­სას, პე­რის­მა და­ა­არ­სა სა­გან­გე­ბო ფონ­დი, და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი ოჯა­ხე­ბის და­სახ­მა­რებ­ლად, $100,000 შე­ი­ტა­ნა ფონდში და პი­რო­ბა დადო, რომ და­მა­ტე­ბით შე­მო­წი­რუ­ლე­ბებ­საც იმა­ვე თან­ხით შე­ავ­სებს.
• ამე­რი­კელ მსა­ხი­ობს, პრო­დი­უ­სერს, ავ­ტორს, რე­ჟი­სორს, კო­მი­კოს­სა და მომ­ღე­რალს ბილი კრის­ტალს. მისი სახ­ლი ტყის ხან­ძარ­მა გა­ა­ნად­გუ­რა.
• ამე­რი­კელ მსა­ხი­ობს და პრო­დი­უ­სერს ჯეფ ბრი­ჯესს. მისი ოჯახ­თან ერ­თად სა­ზი­ა­რო მა­ლი­ბუს სახ­ლი ხან­ძარ­მა გა­ა­ნად­გუ­რა.
• ბევ­რი ქარ­თვე­ლის­თვის საყ­ვა­რელ უელ­სელ-ამე­რი­კელ მსა­ხი­ობს ენ­ტო­ნი ჰო­პ­კინსს. მსა­ხი­ო­ბის ქო­ნე­ბა სრუ­ლი­ად გა­ნად­გურ­და.
• ამე­რი­კელ მსა­ხი­ობ­სა და კო­მი­კოსს ჯონ გუდ­მან­საც და­უ­ზი­ა­ნა ხან­ძარ­მა სახ­ლი.
• ამე­რი­კელ მსა­ხი­ობ­სა და მომ­ღე­რალს ანა ფე­რისს. მსა­ხი­ო­ბის სახ­ლი და­იწ­ვა.
• ამე­რი­კელ მომ­ღე­რალს, მსა­ხი­ობ­სა და მო­დელს - ლე­ი­ტონ მის­ტე­რი­სა და ამე­რი­კე­ლი მსა­ხი­ო­ბის, პრო­დი­უ­სე­რის - ადამ ბრო­უ­დის წყვი­ლის სახ­ლი გა­ნად­გურ­და, მათ ევა­კუ­ა­ცია დას­ჭირ­დათ.
• დიდ ამე­რი­კელ მსა­ხი­ობს, რე­ჟი­სორს, პრო­დი­უ­სერ­სა და სცე­ნა­რისტს - მელ გიბ­სონს მა­ლი­ბუს სახ­ლი ხან­ძარ­მა გა­ა­ნად­გუ­რა, როცა ის შინ არ იმ­ყო­ფე­ბო­და.
• მსა­ხი­ობ იუ­ჯინ ლე­ვის, ასე­ვე, მომ­ღერ­ლი­სა და მსა­ხი­ო­ბის - მენ­დი მუ­რის სახ­ლე­ბიც ტყის ხან­ძრებ­მა გა­ა­ნად­გუ­რა. ხან­ძარ­მა ქო­ნე­ბა გა­უ­ნად­გუ­რა მსა­ხი­ობ კერი ელ­ვესს. გა­ნად­გურ­და ტე­ლე­წამ­ყვან რიკი ლე­ი­კის რე­ზი­დენ­ცია. მსა­ხი­ობ მარკ ჰა­მილს იძუ­ლე­ბით მო­უხ­და ევა­კუ­ა­ცია.
• მსა­ხი­ო­ბი ჯე­იმს ვუდსიც ევა­კუ­ა­ცი­ის ზო­ნა­ში აღ­მოჩ­ნდა, რად­გან მისი, მსოფ­ლი­ოს ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე მდიდ­რუ­ლი უძ­რა­ვი ქო­ნე­ბა ხან­ძარ­მა მო­იც­ვა. გა­ნად­გურ­და კომ­პო­ზი­ტორ დი­ა­ნე უო­რე­ნის სახ­ლიც. ხან­ძარ­მა და­ა­ზი­ა­ნა ამე­რი­კე­ლი მსა­ხი­ო­ბის, მწერ­ლი­სა და რე­ჟი­სო­რის - ედ ჰა­რი­სის სახ­ლიც.

კი­დევ რო­მე­ლი ერთი ჩა­მოვ­თვა­ლოთ! ფაქ­ტია, რომ მას­შტა­ბურ­მა ხან­ძარ­მა ათა­სო­ბით ადა­მი­ანს "წა­არ­თვა“ სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი ლოს-ან­ჯე­ლე­სის რე­გი­ონ­ში.

ლა­ლოს­თან ინ­ტერ­ვი­უს ჩა­წე­რა პა­უ­ზე­ბით მო­მიხ­და, რად­გან მას ექ­სტრე­მა­ლურ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში უხ­დე­ბო­და ხმო­ვა­ნი პა­სუ­ხე­ბის გა­მოგ­ზავ­ნა - ხან­ძრის მე­ო­რე ტალ­ღის შემ­დეგ უცებ, დი­ლა­ად­რი­ან, ლოს ან­ჯე­ლე­სის და­ტო­ვე­ბა მო­უხ­დათ, ამი­ტომ ჩემს კი­თხვებ­ზე პა­სუ­ხე­ბის ნა­წი­ლი უკვე თვითმფრი­ნა­ვი­დან გა­მო­მიგ­ზავ­ნა... დიდ უბე­დუ­რე­ბას ზღვა ემო­ცია მოს­დევს, სი­კე­თით და სიყ­ვა­რუ­ლით სავ­სე ამ­ბე­ბი, რაც ბევრ რა­მე­ზე ჩა­გა­ფიქ­რებს. ლა­ლო­საც ვკი­თხე, ალ­ბათ შენც გა­და­ა­ფა­სე რა­ღაც-მეთ­ქი?

- ლოს ან­ჯე­ლეს­ში სა­ო­ცა­რი მო­ბი­ლი­ზე­ბაა, ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რად - ცალ­კე­უ­ლი პი­როვ­ნე­ბე­ბი, ასე­ვე - ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბი, ჩემი მე­გობ­რე­ბიც, ვინც ქა­ლაქ­ში დარ­ჩნენ, ეხ­მა­რე­ბი­ან პუნ­ქტებს, სა­დაც იკ­რი­ბე­ბა ხალ­ხი თავ­შე­საფ­რის მო­სა­ძი­ებ­ლად და შემ­წე­ო­ბის მი­სა­ღე­ბად, ამ­გვა­რი ჯგუ­ფე­ბი ინ­ტერ­ნე­ტი­თაც ეხ­მი­ა­ნე­ბი­ან მო­სახ­ლე­ო­ბას და მა­ტე­რი­ა­ლურ­თან ერ­თად ფსი­ქო­ლო­გი­ურ დახ­მა­რე­ბა­საც უწე­ვენ. თა­ნად­გო­მი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ადა­მი­ა­ნებ­ში ძა­ლი­ან პო­ზი­ტი­უ­რი გან­წყო­ბაა. ვი­მე­დოვ­ნებ, რომ უახ­ლო­ეს წლებ­ში ულა­მა­ზე­სი ის­ტო­რი­უ­ლი ქა­ლა­ქი ლოს-ან­ჯე­ლე­სიც აღ­დგე­ბა და კი­დევ უფრო მე­ტად გა­ლა­მაზ­დე­ბა-გან­ვი­თარ­დე­ბა!

ახლა ამ ხმო­ვან შე­ტყო­ბი­ნე­ბას თვითმფრი­ნა­ვი­დან გწერ, ლოს ან­ჯე­ლე­სი­დან სან ფრან­ცის­კო­ში მივფრი­ნავთ, ერ­თსა­ა­თი­ა­ნი ფრე­ნა გვაქვს. ბევ­რი ვი­ფიქ­რე, სად შე­იძ­ლე­ბო­და წავ­სუ­ლი­ყა­ვით, მან­ქა­ნით - ქა­ლაქ­გა­რეთ თუ ცოტა უფრო მო­შო­რე­ბით, სა­ბო­ლო­ოდ შევ­ჩერ­დი სან ფრან­ცის­კო­ზე, რო­მე­ლიც ლოს ან­ჯე­ლეს­თან მი­ახ­ლო­ე­ბუ­ლი ქა­ლა­ქია და თა­ნაც იქ ბევ­რი მე­გო­ბა­რიც მყავს, რომ­ლე­ბიც დაგ­ვეხ­მა­რე­ბი­ან ბი­ნით თუ თავ­შე­საფ­რით. ჯერ ისიც არ ვი­ცით, ლოს ან­ჯე­ლეს­ში დავ­ბრუნ­დე­ბით თუ არა. ჩემი კომ­პა­ნი­აც ძა­ლი­ან მო­ბი­ლი­ზე­ბუ­ლია ამ თვალ­საზ­რი­სით და მხარს გვი­ჭერს. ჩემი ოფი­სი ლოს ან­ჯე­ლე­სის ცენ­ტრშია და ამ ეტაპ­ზე არა­ფე­რი შე­ხე­ბია, სრუ­ლი­ად უსაფრ­თხო ზო­ნა­შია, თუმ­ცა არ ვი­ცო­დით, რო­გორ გან­ვი­თარ­დე­ბო­და მოვ­ლე­ნე­ბი. ზო­გა­დად, ოფის­ში ნაკ­ლე­ბად დავ­დი­ო­დით და დის­ტან­ცი­უ­რად ვმუ­შა­ობ­დით, აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ვი­ფიქ­რე, რომ უფრო მი­ზან­შე­წო­ნი­ლი იქ­ნე­ბო­და სხვა ქა­ლა­ქი­დან დის­ტან­ცი­უ­რად მუ­შა­ო­ბა.

ემო­ცი­ებს რაც შე­ე­ხე­ბა, ცოტა მი­ჭირს, მივ­ხვდე, რას ვგრძნობ. რო­დე­საც ყო­ველ წუთს გი­წევს ახალ-ახა­ლი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა, ასე­ვე, მო­კი­თხვა შენ­თვის ძვირ­ფა­სი ადა­მი­ა­ნე­ბის და ა.შ. ბევ­რი ფიქ­რის სა­შუ­ა­ლე­ბას არ გაძ­ლევს. ზო­გა­დად, თავს მა­ინც და­ცუ­ლად ვგრძნობ, რად­გან ჩემი საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი ჩემ გვერ­დით არი­ან, ძა­ლი­ან მად­ლი­ე­რი ვარ ყვე­ლა­სი, ვინც გვერ­დით გვიდ­გას, ვინც გვკი­თხუ­ლობს, გვეხ­მი­ა­ნე­ბა, ვინც გვთა­ვა­ზობს ამა თუ იმ დახ­მა­რე­ბას და ისევ და ისევ მე­გობ­რე­ბის მეშ­ვე­ო­ბით, დახ­მა­რე­ბით, სრუ­ლი­ად უსაფრ­თხოდ ვართ. ბევ­რს ვფიქ­რობ და სა­კუ­თარ თავს სულ ვახ­სე­ნებ, რომ ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი არის ჯან­მრთე­ლო­ბა, შენს საყ­ვა­რელ ადა­მი­ა­ნებ­თან ერ­თად ყოფ­ნა, მათი უსაფრ­თხო­ე­ბა და ჯან­სა­ღი გა­რე­მო, რომ თა­ვი­სუფ­ლად ისუნ­თქონ, კარ­გად იკ­ვე­ბონ, ჰქონ­დეთ კომ­ფორ­ტუ­ლი გა­რე­მო, მშვი­დად რომ იძი­ნონ, გან­ვი­თარ­დნენ და ა.შ.

ჩემი მე­გობ­რის გა­და­ღე­ბუ­ლი უნი­კა­ლუ­რი ვი­დეო მახ­სენ­დე­ბა - ყვე­ლა­ფე­რი გა­და­იწ­ვა, ორი ბიჭი კი იდგა წყლის შლან­გით და ცე­ცხლს აქ­რობ­და. ირ­გვლივ გა­დამ­წვარ სახ­ლებს შო­რის ასე გა­და­არ­ჩი­ნეს ორი სახ­ლი დაწ­ვას. მან ასე­თი ფრა­ზა და­წე­რა: ადა­მი­ა­ნი არც მე­ხან­ძრეა და არც ამ კუ­თხით არა­ფე­რი გა­ე­გე­ბა, მაგ­რამ მე მიყ­ვარს ის, რაც ჩე­მია და ბო­ლომ­დე ვიდ­გე­ბი და და­ვი­ცა­ვო! მარ­თლაც გუ­ლი­სა­მა­ჩუ­ყე­ბე­ლია იმ ბი­ჭე­ბის სი­მა­მა­ცე.

ზო­გა­დად, ძა­ლი­ან ძნე­ლია, გა­ათ­ვით­ცნო­ბი­ე­რო, რამ­დე­ნად ხარ მა­ტე­რი­ა­ლურ­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლი და რამ­დე­ნად უმ­ნიშ­ვნე­ლოა ეს, ხოლო ის, რაც მარ­თლაც ძვირ­ფა­სი და უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სია, შე­იძ­ლე­ბა ერთ ჩე­მო­დან­შიც ჩა­ე­ტი­ოს.

• ავ­ტო­რი: ირმა ხარ­ში­ლა­ძე