ტე­ლე­კომ­პა­ნია "იმედ­ში" მომ­ღე­რალ­მა ზურა მან­ჯა­ვი­ძემ იმ ე.წ. ბუ­ლინგზე ისა­უბ­რა, რო­მე­ლიც ბოლო დროს ორ და­პი­რის­პი­რე­ბულ მხა­რეს შო­რის პო­ლი­ტი­კის გამო წარ­მო­იშ­ვა... ამ სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ეთერს არა­ერ­თგვა­რო­ვა­ნი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყვა.

AMBEBI.GE მუ­სი­კოს და ტე­ლე­წამ­ყვან ზურა მან­ჯა­ვი­ძეს ქვე­ყა­ნა­ში მიმ­დი­ნა­რე ამ­ბებ­ზე ესა­უბ­რა.

- ზურა, რო­გორ შეხ­ვდით პრე­მი­ერ მი­ნის­ტრ კო­ბა­ხი­ძის გან­ცხა­დე­ბას, რომ ქვე­ყა­ნა 2028 წლის ბო­ლომ­დე ევ­რო­ინ­ტეგ­რა­ცი­ის სა­კითხს აღარ გა­ნი­ხი­ლავს?

- ეს არას­წო­რი ინ­ტერპრე­ტა­ცი­აა... მე, რო­გორც თქვეს, ისე გა­ვი­გე, - რად­გან 2028 წლამ­დე თვი­თონ არ გვიხ­სნი­ან დი­ა­ლოგს, ჩვენ არ შე­გეხ­ვე­წე­ბით, არ გთხოვთ დი­ა­ლო­გის გახ­სნას. მა­ნამ­დე მე­ტად მო­ვემ­ზა­დე­ბით, რომ 2030 წლის­თვის მა­ინც, კე­თი­ლი ინე­ბონ და იფიქ­რონ ჩვე­ნი ევ­რო­კავ­შირ­ში შეყ­ვა­ნა. ადა­მი­ა­ნი რომ გე­უბ­ნე­ბა, 2030 წლამ­დე კარ­ზე ნუ და­მი­კა­კუ­ნებ, თან აქეთ შარს გდებს, შენ რა­ტომ არ მეხ­ვე­წე­ბიო, ამ ამ­ბავ­მა ცოტა თავ­მოყ­ვა­რე­ო­ბა­ზე უნდა იმოქ­მე­დოს.

- და ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე უარი უნდა ვთქვათ?

- ადა­მი­ა­ნი გე­უბ­ნე­ბა, რომ 2030 წლამ­დე არ მი­გი­ღებ, რო­გორც მა­ვა­ნი იტყო­და, ცალ ფეხ­ზეც რომ დად­გე, კარი და­კე­ტი­ლი­აო. ჩვე­ნი თხოვ­ნის მი­უ­ხე­და­ვად, რად­გან დი­ა­ლოგს არ გვიხ­სნი­ან, ამი­ტომ მთავ­რო­ბამ თქვა, 2028 წლამ­დე აღარ გთხოვთ, არ მო­ვალთ, არ აგი­ტა­ლა­ხებთ კარს, არ შე­გე­ვედ­რე­ბით, რომ დი­ა­ლო­გი გაგ­ვიხ­სნათ. ამ თხოვ­ნით 2028 წელს მო­ვალთ, რომ უფრო მომ­ზა­დე­ბუ­ლი ვი­ყოთ, ეკო­ნო­მი­უ­რად გაძ­ლი­ე­რე­ბუ­ლი და თუ სურ­ვი­ლი გექ­ნე­ბათ, დი­ა­ლო­გი მერე გაგ­ვიხ­სე­ნით, რომ 2030 წლის შემ­დეგ მა­ინც გა­ნი­ხი­ლოთ ჩვე­ნი შეყ­ვა­ნა ევ­რო­კავ­შირ­ში... მგო­ნი, მარ­ტი­ვი იყო და ამ­ხე­ლა ამ­ბა­ვი არ უნდა მოჰ­ყო­ლო­და.

- და ეს ხალ­ხი, ამ დღე­ე­ბის მან­ძილ­ზე ქუ­ჩა­ში ტყუ­ი­ლად დგას?

- მა­გათ სხვა­ნა­ი­რად გა­ი­გეს, მე ასე გა­ვი­გე. ამი­ტომ არ ვდგა­ვარ დღეს ქუ­ჩა­ში. ვინც რო­გორ გა­ი­გო, იმის მი­ხედ­ვით აკე­თებს დას­კვნას.

- ე.ი. ხალ­ხმა არას­წო­რად გა­ი­გო?

- ან რისი გა­გე­ბაც უნდა ის გა­ი­გო. მე არა­ვის ვა­ყე­ნებ შე­უ­რა­ცხყო­ფას და არც მი­ვა­ყე­ნებ, ყვე­ლას თა­ვის აღ­ქმე­ბი აქვს, თა­ვის გა­გე­ბა, შეგ­ნე­ბა და იმის მი­ხედ­ვით მოქ­მე­დებს. მე ასე გა­ვი­გე, ვინც რო­გორ გა­ი­გო, ისე გა­ა­კე­თოს.

- 28 ნო­ემ­ბრის შემ­დეგ, პირ­ვე­ლი 2 კვი­რა ძა­ლი­ან მძი­მე იყო. უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი და­შავ­და, და­ზა­რალ­და, ნა­ცე­მია, და­სა­ხიჩ­რდა, და­ა­კა­ვეს... რო­გო­რი იყო იმ დღე­ებ­ში, ზურა მან­ჯა­ვი­ძის, პატ­რი­ო­ტი ქარ­თვე­ლის ემო­ცი­ე­ბი?

- ძა­ლი­ან ცუდი სა­ყუ­რე­ბე­ლია ზო­გა­დად ქარ­თვე­ლე­ბის და­პი­რის­პი­რე­ბა, რო­გო­რი სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო მო­საზ­რე­ბე­ბიც არ უნდა ჰქონ­დეთ. წე­სით, ერ­თმა­ნეთ­ში უნდა ვნა­ხუ­ლობ­დეთ იმის ძა­ლას, რომ ერ­თმა­ნეთს მო­ვუს­მი­ნოთ და არ და­ვუ­პი­რის­პირ­დეთ. ძა­ლი­ან სა­ში­ნე­ლი სა­ყუ­რე­ბე­ლია და გულ­ზე მხვდე­ბა თი­თო­ე­უ­ლი მოხ­ვედ­რი­ლი მუშ­ტი, ფეხი, ქვა თუ ხელ­კე­ტი - ყვე­ლა­ნა­ი­რი და­პი­რის­პი­რე­ბა ძა­ლი­ან ცუდი სა­ყუ­რე­ბე­ლია... სამ­წუ­ხა­როდ, საქ­მე ამ დო­ნემ­დე მი­ვი­და.

- ჟურ­ნა­ლის­ტებ­ზე თავ­დას­ხმას მინ­და, შე­ვე­ხოთ, კერ­ძოდ, მაკა ჩიხ­ლა­ძე­სა და მის ოპე­რა­ტორ გი­ორ­გი შე­წი­რულ­ზე. „იმე­დის“ ეთერ­ში ამ თე­მას გა­ნი­ხი­ლავ­დით. კად­რებ­ში კარ­გად ჩანს, რომ ჟურ­ნა­ლის­ტი, ქალი სა­სიკ­ვდი­ლო­დაა გა­მე­ტე­ბუ­ლი...

- რა თქმა უნდა, სა­ში­ნე­ლე­ბაა ის კად­რე­ბი, ძა­ლი­ან ცუდი სა­ყუ­რე­ბე­ლია. იმ გა­და­ცე­მა­შიც აღ­ვნიშ­ნე, რომ სას­წრა­ფოდ გა­მო­სა­ძი­ე­ბე­ლია და და­სა­კა­ვე­ბე­ლი ის მო­ძა­ლა­დე ადა­მი­ა­ნე­ბი. ყვე­ლა და­ზა­რა­ლე­ბულს სო­ლი­და­რო­ბას ვუ­ცხა­დებ, ორი­ვე მხრი­დან, ეს ხაზ­გას­მით მინ­და ვთქვა.

- ორი­ვე მხრი­დან - ამა­ში რას გუ­ლის­ხმობთ?

- ამას ახ­სნა უნდა? პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბი და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი არ არი­ან? ისი­ნი ხალ­ხი არ არი­ან და იმათ არ სტკი­ვათ?! თუ არ არი­ან ისი­ნი და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი?!

- "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" დროს თქვენც იყა­ვით აქ­ცი­ე­ბის მო­ნა­წი­ლე, აპ­რო­ტეს­ტებ­დით მა­შინ­დე­ლი მთავ­რო­ბის პო­ლი­ტი­კას და ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბო­დით ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას. ამის გამო თავ­დას­ხმის ობი­ექ­ტი თქვენს ძმას­თან ერ­თად თვი­თო­ნაც ყო­ფილ­ხართ. ასე­თი ძა­ლა­დო­ბა სა­კუ­თარ თავ­ზე გაქვთ გა­მოც­დი­ლი...

- ამი­ტო­მაც აღ­ვნიშ­ნე, რომ სას­წრა­ფოდ უნდა მო­ი­ძი­ონ და და­ა­კა­ვონ მო­ძა­ლა­დე­ე­ბი, ნიღ­ბი­ა­ნე­ბი, ვინც თავს და­ესხნენ იმა­ვე ჟურ­ნა­ლის­ტებს, იმ ქალ­ბა­ტონს გან­სა­კუთ­რე­ბით და ოპე­რა­ტორს. აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა იყოს გა­მო­ძი­ე­ბუ­ლი და უნდა იყ­ვნენ და­კა­ვე­ბუ­ლე­ბი. რა თქმა უნდა, სა­ში­ნე­ლე­ბაა... შე­და­რე­ბი­თი და­ხა­სი­ა­თე­ბა არ მინ­და, გა­მო­მი­ვი­დეს, რა ხდე­ბო­და მა­შინ და რა ხდე­ბო­და ახლა. ჩვენ ვი­დე­ქით სრუ­ლი­ად მშვი­დო­ბი­ა­ნად, მარ­თლა ფო­თო­ლი არ ჩა­მო­ვარ­დნი­ლა, რა­საც ვერ ვი­ტყვით დღე­ვან­დელ აქ­ცი­ებ­ზე. ბოლო დღე­ებ­ში, რო­დე­საც მო­მი­ტინ­გე­ე­ბი მშვი­დო­ბი­ა­ნად დგა­ნან და პო­ლი­ცი­ე­ლებს ქვებს არ ეს­ვრი­ან, ძა­ლა­დობ­რივ ქმე­დე­ბებს არ მი­მარ­თა­ვენ, არა­ვინ მათ თავს არ ეს­ხმის და მო­მი­ტინ­გე­ე­ბი იქ თა­ვი­სუფ­ლად გა­და­ად­გილ­დე­ბი­ან...

ჩვენ მა­შინ არა­ვის ვეს­ხმო­დით და მა­ინც გვი­ტა­ცებ­დნენ, გვა­სა­ხიჩ­რებ­დნენ, ამის კად­რე­ბი არ­სე­ბობს. ამი­რან ბი­წა­ძე სიკ­ვდი­ლის პი­რას იყო მიყ­ვა­ნი­ლი, ვა­ლე­რი გე­ლაშ­ვილ­ზე აღა­რა­ფერს ვამ­ბობ. მო­მი­ტინ­გე ალექ­სან­დრო­ვის ბაღ­ში ჩა­ივ­ლი­და თუ არა, ხრო­ვად და­ე­სე­ოდ­ნენ და სიკ­ვდი­ლამ­დე მიჰ­ყავ­დათ. არა­და, მშვი­დო­ბი­ა­ნად მდგა­რი ადა­მი­ა­ნე­ბი იყ­ვნენ, რომ­ლებ­საც ხელ­ჯო­ხიც არ ეჭი­რათ. მა­შინ რო­მე­ლი­მეს კენ­ჭის სრო­ლაც კი რომ გა­ე­ბე­და, რა და­ე­მარ­თე­ბო­და, ამის წარ­მოდ­გე­ნა რთუ­ლი არ არის. მერე რო­გო­რი ულ­მობ­ლო­ბით გა­მორ­ჩე­ოდ­ნენ და­კა­ვე­ბი­სას და შემ­დეგ სა­პა­ტიმ­რო­ებ­ში ადა­მი­ა­ნებს რა დღე­ში აგ­დებ­დნენ, ამის კად­რე­ბი თუ არ აქვთ ნა­ნა­ხი, ად­ვი­ლია მო­ძი­ე­ბა... ახლა ამ და­კა­ვე­ბუ­ლე­ბი­დან ერთი გა­მო­ვი­დეს და თქვას, რომ სა­კან­ში ვინ­მე სცემს.

- კი, ჰყვე­ბი­ან ისი­ნი, რომ და­კა­ვე­ბის შემ­დე­გაც სცე­მეს.

- და­კა­ვე­ბის შემ­დეგ, კა­მე­რა­ში სცე­მეს ვინ­მე? ახლა ეს არის სრუ­ლი ტყუ­ი­ლი...

- ამ კრი­ზი­სუ­ლი სი­ტუ­ა­ცი­ი­დან გა­მო­სავ­ლად რა მი­გაჩ­ნი­ათ?

- დი­ა­ლო­გი. აუ­ცი­ლებ­ლად დი­ა­ლო­გი იმ მარ­თლა გუ­ლან­თე­ბულ ახალ­გაზ­რდებ­თან, ვინც თა­ვი­სი შეგ­ნე­ბით აპ­რო­ტეს­ტებს. შეგ­ვიძ­ლია ამ სა­კი­თხზე დავ­სხდეთ, ვი­კა­მა­თოთ, ვიმ­სჯე­ლოთ და არა ისე, სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო აზ­რის მი­უ­ღებ­ლად, პირ­და­პირ მონა, მო­ღა­ლა­ტე, რუსი ეძა­ხო ადა­მი­ანს. ყვე­ლამ უნდა იპო­ვოს სა­კუ­თარ თავ­ში ძალა, მო­უს­მი­ნოს სა­პი­რის­პი­რო არ­გუ­მენტს, სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ქმე­დე­ბა შე­ა­ფა­სოს. თი­თო­ე­ულ­მა ადა­მი­ან­მა ინი­ცი­ა­ტი­ვა უნდა გა­მო­ი­ჩი­ნოს, რომ მი­ვიდ­ნენ ერ­თმა­ნეთ­თან, დას­ხდნენ, და­ი­ლა­პა­რა­კონ. ამა­ში რაც ნაკ­ლე­ბი პო­ლი­ტი­კო­სი ჩა­ე­რე­ვა, უკე­თე­სია. ისი­ნი, ვინც ძა­ლა­დო­ბა­ზე არი­ან აწყო­ბი­ლი და ძა­ლა­დობ­რი­ვი გზებს ეძე­ბენ, მხო­ლოდ რე­ვო­ლუ­ცია და ომი უნ­დათ, იმ პო­ლი­ტი­კო­სებ­ზე ლა­პა­რა­კი არ შე­იძ­ლე­ბა. ვსა­უბ­რობ, ნამ­დვილ, გუ­ლან­თე­ბულ ადა­მი­ა­ნებ­ზე, ვი­საც ქვეყ­ნის­თვის კარ­გი უნდა, გან­სა­კუთ­რე­ბით ახალ­გაზ­რდებს, ვი­საც თა­ვი­სი აზ­რე­ბი აქვთ ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი.

დავ­სხდეთ და ვი­კა­მა­თოთ. იქ­ნებ მე გა­დავ­დი­ვარ მათ აზ­რზე, იქ­ნებ ვი­ზი­ა­რებ მათ შე­ხე­დუ­ლე­ბებს, ან პი­რი­ქით, რა­ღა­ცა­ში ისი­ნი სცდე­ბი­ან, შე­უც­დო­მე­ლი ადა­მი­ა­ნი ხომ არ არ­სე­ბობს?! რა­ტომ უნდა ეძა­ხო მონა და ქვეყ­ნის მტე­რი, ვი­საც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი აზრი აქვს და გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ხედ­ვა. ორ­მა­გი სტან­დარ­ტე­ბით აზ­როვ­ნე­ბას თუ მო­ეშ­ვე­ბი­ან, კარ­გი იქ­ნე­ბა. მე თუ მტკი­ვა ჩემი მშვი­დო­ბი­ა­ნი თა­ნა­მო­ქა­ლა­ქის, თუ არამ­შვი­დო­ბი­ა­ნის ცემა და მას­ზე ან­გა­რიშს­წო­რე­ბა, იმ პო­ლი­ცი­ე­ლებ­საც ისე­ვე სტკი­ვათ ის მოხ­ვედ­რი­ლი რი­ყის ქვა თავ­ში. რამ­დე­ნი და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი პო­ლი­ცი­ე­ლია, ნა­ხეთ სუ­რა­თე­ბი და მიხ­ვდე­ბით, რა დღე­ში არი­ან ისი­ნიც. უნდა შე­ეძ­ლოთ, გა­მო­ნა­ხონ ძალა, ორი­ვე მხა­რეს და­ზა­რა­ლე­ბულს სო­ლი­და­რო­ბა გა­მო­უ­ცხა­დონ. ჩვენ თუ ლა­პა­რა­კი არ ვის­წავ­ლეთ და ორი­ვე მხა­რის და­ნახ­ვა, არა­ფე­რი გა­მო­ვა.

- მუ­სი­კო­სე­ბის ნა­წილ­მა სა­ა­ხალ­წლო კონ­ცერ­ტებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით სა­კუ­თა­რი გეგ­მე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბას აც­ნო­ბა. ბევ­რმა, შექ­მნი­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბის გამო კონ­ცერ­ტე­ბი გა­ა­უქ­მა. რო­გო­რია თქვე­ნი, რო­გორც მუ­სი­კო­სის, გეგ­მე­ბი სა­ა­ხალ­წლო კონ­ცერ­ტებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით?

- ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად მი­ვი­ღებთ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას კონ­ცერ­ტებ­ში. მგო­ნი, ცხოვ­რე­ბა გრძელ­დე­ბა, რა თქმა უნდა, ცოტა ნერ­ვებ­მოშ­ლი­ლად, მაგ­რამ უნდა გა­მო­ვუს­წროთ ერ­თმა­ნეთს ხა­სი­ა­თი, ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად იქ­ნე­ბა და მშვი­დო­ბის­კენ მი­დის ეს ყვე­ლა­ფე­რი. ვი­საც ქვეყ­ნის­თვის კარ­გი უნდა, იმას ეს უნდა უნ­დო­დეს. ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად გაგ­რძელ­დე­ბა ცხოვ­რე­ბა აუ­ცი­ლებ­ლად.