"მასზე ქალები გიჟდებოდნენ... მისი დეიდა ნატო ვაჩნაძე იყო" - "ოთარაანთ ქვრივის" მსახიობის წარუმატებელი კარიერა, უიღბლო ქორწინებები და შვილიშვილი, რომელიც კალათბურთის ამომავალი ვარსკვლავია
28 ოქტომბერს მსახიობსა და მწერალ ბორის ანდრონიკაშვილს 90 წელი შეუსრულდებოდა, თუმცა უკვე 28 წელია, რაც ის ცოცხალი აღარ არის. ის იყო ერთ-ერთი ყველაზე იმედისმომცემი სტუდენტი VGIK-ში, თუმცა წარმატებული კარიერა ვერ ააწყო. მის ანგარიშზე მხოლოდ ერთი სცენარის და 7 როლია კინოში. მაგრამ პიროვნულად ის გამორჩეული ადამიანი იყო – მასზე შეყვარებული იყო უამრავი ქალი. ის იყო ლუდმილა გურჩენკოს მეუღლე და მისი ქალიშვილის მამა, ხოლო 5 წელი კი ქორწინებაში ცხოვრობდა ნონა მორდიუკოვასთან. რატომ არ ატარებდა ის მამის, მწერალ ბორის პილნიაკის, გვარს და რის გამოც წავიდა კინოინდუსტრიიდან – ქვევით მოგიყვებით.
რუსი მწერლისა და ქართველი არისტოკრატი მსახიობის შვილი
მისი მშობლები ნიჭიერი და ცნობილი ადამიანები იყვნენ. სხვა ეპოქაში რომ ეცხოვრათ, შესაძლოა მათი ოჯახის ბედი სხვაგვარად წარმართულიყო. ბორისის დედა, მსახიობი და კინორეჟისორი, საქართველოს დამსახურებული არტისტი, კირა ანდრონიკაშვილი, წარმოშობით ქართველი თავადური ოჯახის, ანდრონიკაშვილების, შთამომავალი იყო. 1920-იან წლებში მსახიობად და რეჟისორის ასისტენტად მუშაობდა, ხოლო 1936 წელს VGIK-ის სარეჟისორო ფაკულტეტი დაამთავრა. ერთ წელიწადში მათ ოჯახში ტრაგედია მოხდა.
ოთხი წლით ადრე, კირა ცოლად გაჰყვა მწერალ ბორის პილნიაკს, რომელიც გერმანელი კოლონისტების შთამომავალი იყო. ქორწინებიდან ერთი წლის შემდეგ ვაჟი, ბორისი, შეეძინათ. ხოლო შვილის მესამე დაბადების დღეს, 1937 წელს, პილნიაკი დააპატიმრეს, ის სახლიდან აიყვანეს. მწერალი უკან აღარ დაბრუნებულა. იქამდე ბორის პილნიაკმა იაპონიაში იმოგზაურა და ამაზე წიგნი დაწერა. ეს საკმარისი აღმოჩნდა მისი დაპატიმრებისთვის. მწერალს იაპონიის სასარგებლოდ ჯაშუშობაში დასდეს ბრალი, რაც, რა თქმა უნდა ტყუილი იყო, თუმცა აიძულეს რომ ბრალი ეღიარებინა. ნახევარი წლის შემდეგ, სიკვდილით დასჯა მიუსაჯეს და განაჩენი იმავე დღეს აღსრულდა.
ერთი თვის შემდეგ კირა ანდრონიკაშვილიც დააპატიმრეს. მან იცოდა, რა ბედი ელოდა სამშობლოს მტრის ოჯახის წევრებს, ამიტომ მანამდე შეძლო შვილის, ბორისის, დედასთან, თბილისში, გაგზავნა. ბებიამ ის შვილად აიყვანა და თავისი გვარი – ანდრონიკაშვილი მისცა. ხოლო კირა „ალჟირის“ ბანაკში გაგზავნეს, სადაც სამშობლოს „მოღალატეებს“ ასახლებდნენ ბანაკში. მხოლოდ 1956 წელს გაამართლეს.
ბორისის დედა არ იყო ოჯახში ერთადერთი მსახიობი – მისი და ნატო ვაჩნაძე ასევე ცნობილი მსახიობი, საქართველოს სახალხო არტისტი და რუსეთის დამსახურებული არტისტი გახლდათ. მისი ვაჟები, ელდარ და გიორგი შენგელაიები, რეჟისორები. ბორისმა ბავშვობა მათთან ერთად გაატარა და, რა თქმა უნდა, ოჯახის შემოქმედებითმა ატმოსფერომ გავლენა იქონია. სკოლა ბათუმში დაამთავრა და საზღვაო აკადემიაში ჩააბარა, თუმცა მოგვიანებით რუსეთში თეატრალური ინსტიტუტის „დასაპყრობად“ გაემგზავრა.
VGIK-ის ერთ-ერთი ყველაზე ლამაზი სტუდენტი
წარმატებით ჩააბარა VGIK-ში კინომცოდნეობის ფაკულტეტზე, და ჯერ კიდევ სტუდენტობას დაიწყო კინოში თამაში. მისი დებიუტი შედგა ფილმში „ოთარაანთ ქვრივი“ სადაც არჩილი ითამაშა. ბორისი VGIK-ის ერთ-ერთ ყველაზე თვალსაჩინო და იმედისმომცემ სტუდენტად ითვლებოდა, გოგონები მის გარშემო ტრიალებდნენ. ისინი აკვირდებოდნენ მის ყოველ მოძრაობას და აღტაცებით უყურებდნენ. ხშირად ხუმრობდა: „ალბათ ფიქრობენ, რომ აფრიკული ტემპერამენტი მაქვს, მაგრამ სინამდვილეში, შინაგან ძალას ვფარავ. მათთან ერთად მომწყინდა“.
როდესაც სამსახიობო ფაკულტეტის სტუდენტმა, ლუდმილა გურჩენკომ, პირველად დაინახა სასადილოში, ხელიდან ლანგარი გაუვარდა – ბორისი მისი ოცნებების ხორცშესხმა იყო. ინტელექტუალი, მოხერხებული, განათლებული, მუსიკალური და ნიჭიერი... გურჩენკო მას გაოგნებული უყურებდა. ქალს სჯეროდა მისი ბრწყინვალე მომავლის კინოში. თანაც, ის ძალიან ლამაზი იყო – ქალები თვალი ვერ აშორებდნენ.
ლუდმილა გურჩენკოს განადგურებული იმედები
გურჩენკო გულწრფელად აღტაცებული იყო მომავალი დედამთილით. მოგვიანებით კირა ანდრონიკაშვილზე წერდა: „საოცარი ქალი. სილამაზის, გონიერების, ნიჭისა და ქალურობის შეუდარებელი ნაზავი… მას საერთოდ არ შეუმჩნევია ჩემი პროვინციულობა და მოუთმენლობა. ნაზად მეპყრობოდა ჩემი გულწრფელობისა და ნდობის გამო“. სამწუხაროდ, 1960 წელს კირა ანდრონიკაშვილი გარდაიცვალა.
1958 წელს ბორისმა VGIK-ი დაამთავრა და ლუდმილა გურჩენკოზე იქორწინა. ორი წლით ადრე გურჩენკომ თავისი პირველი ვარსკვლავური როლში ითამაშა ფილმში „კარნავალის ღამე“ და უკვე ნამდვილ ვარსკვლავად იქცა. თუმცა მსახიობი იმდენად იყო შეყვარებული ბორისზე, რომ მზად იყო აღმავალი კარიერა დროებით გაეჩერებინა. ერთი წლის შემდეგ წყვილს ქალიშვილი მარია შეეძინათ. გურჩენკომ თავდაპირველად გადაწყვიტა, ოჯახისთვის მიეძღვნა თავი და საკუთარ თავს დაჰპირდა, რომ ის იქნებოდა იდეალური დედა. თუმცა მისი გეგმები ჩაიშალა.
მოგვიანებით მსახიობი აღიარებდა, რომ სიამოვნებით მიხედავდა სახლსა და შვილს, მაგრამ ქმარს ოჯახისთვის ფინანსური უზრუნველყოფა არ შეეძლო, რადგან ის უმუშევარი იყო. პირველი როლის შემდეგ მას 9 წელი აღარ ჰქონია ახალი შემოთავაზება რეჟისორებისგან. ამ დროს გურჩენკოს კარიერა სწრაფად ვითარდებოდა: მან მთავარი როლი შეასრულა ფილმში „გიტარიანი გოგონა“, დღეში 3-4 კონცერტს ატარებდა. შვილზე ზრუნვისთვის დრო აღარ ჰყოფნიდა. ძალას კარგავდა და, საბოლოოდ, გადაწყვიტა, მარია მშობლებთან ხარკოვში გაეგზავნა.
ღალატი
ლუდმილა გურჩენკომ როდესაც მეუღლის ღალატის შესახებ გაიგო, ეს მისთვის უზარმაზარი შოკი და იმედგაცრუება იყო. ერთადერთი ხსნა მისი სამუშაო იყო, რომელშიც ის მთლიანად გადაეშვა. მრავალი წლის შემდეგ აღიარა, რომ მთავარი როლის – დედის როლის შესრულება ვერ მოახერხა: „კინოს მსახიობი დედა არ უნდა იყოს. ყველაფერი უნდა მიუძღვნა პროფესიას ან ბავშვებს. პირადად მე პირველი გზა ავირჩიე. თუმცა ეს, შესაძლოა, ძალიან სასტიკი აღმოჩნდა“.
მომხდარის შემდეგ ბორისისა და მისი გზები სამუდამოდ გაიყო. დროთა განმავლობაში ეს ტკივილი არ განელდა. ბორისზე წერდა: «ჩემ პროფესიონალიზმს ის ირონიულად უყურებდა».
5 წელი ნონა მორდიუკოვასთან
ლუდმილა გურჩენკოსგან განქორწინების შემდეგ, ბორის ანდრონიკაშვილის ცხოვრებაში კიდევ ერთი ცნობილი ქალი, მსახიობი ნონა მორდიუკოვა გამოჩნდა, რომელიც იმ მომენტისთვის უკვე განქორწინებული იყო ვიაჩესლავ ტიხონოვთან. ურთიერთობის დაწყებიდან მალე ერთად გადავიდნენ. ერთ-ერთ წვეულებაზე გურჩენკომ, რომელიც, როგორც ყოველთვის, ყურადღების ცენტრში იყო, შენიშნა ანდრონიკაშვილი და მორდიუკოვა, მივიდა მათთან და ყოფილ მეუღლეს პირდაპირ დაუსვა შეკითხვა: "როგორ შეგეძლო მე ამ ქალში გაგეცვალე?!", რაზეც იმპოზანტურმა ანდრონიკაშვილმა უპასუხა: "იცი რა, ნონა გენიალურად ამზადებს სუპებს“.
მორდიუკოვა თავის რჩეულზე ამბობდა: «ხალხი, როდესაც პირველად ხედავდა, ხუთი წუთით ჩუმდებოდნენ, მას შესანიშნავი გარეგნობა ჰქონდა!.. ბორის ანდრონიკაშვილი იყო ფილოსოფოსი და ქარაფშუტა. ჩვენ დაახლოებით ხუთი წელი გავატარეთ ერთად, ყველაფერს ვგეგმავდით, მაგრამ…“
მოვლენები ამჯერადაც ძველებურად განვითარდა: ბორისი საკუთარი თავის ძიებაში იყო, ხოლო ფინანსურ საკითხებზე ფიქრი მისი რჩეულის ვალდებულება იყო. ანდრონიკაშვილის სამსახიობო კარიერა ვერ შედგა: მან კიდევ 6 ეპიზოდური როლი ითამაშა. მისი ძირითად საქმიანობად მწერლობა იქცა.
ნონა მზად არ აღმოჩნდა მისი შემოქმედებითი ტანჯვისთვის გვერდიდან ეყურებინა და მიატოვა. მალე ბორისი მხატვარ რუსუდან ხანთაძეზე დაქორწინდა, რომელთან ერთადაც მთელი დარჩენილი ცხოვრება გაატარა. მის სახით ბორის ანდრონიკაშვილმა იპოვა მეუღლე, და თანამოაზრე, რაც მთავარია მუზა.
მეორე ოფიციალური ქორწინება ბედნიერი აღმოჩნდა მისთვის. მწერალს კიდევ ორი შვილი შეეძინა: ქალიშვილი კირა, რომელსაც დედის სახელი დაარქვა და ვაჟი, სანდრო.
ბორის ანდრონიკაშვილი 1996 წლის 9 ივლისს თბილისში გარდაიცვალა.
ცნობილი შვილიშვილი
ბორის ანდრონიკაშვილის შვილიშვილია, სანდროს ვაჟი ქართველი კალათბურთელი რატი ანდრონიკაშვილი. რატის ქართული კალათბურთის ხვიჩა კვარაცხელიას უწოდებენ. სპორტსმენი 2020 წლიდან აშშ-ში სტუდენტური ლიგის "კრეიტონში“ თამაშობს, თუმცა კლუბში გადასვლიდან ძალიან მალე მძიმე ტრავმა მიიღო, რის გამოც, მისი დებიუტი ხანგრძლივი ხნით გადაიდო და თამაშს 2021 წლის ნოემბერში დაუბრუნდა.
სპორტსმენი 2001 წლის 19 მარტს, თბილისში დაიბადა. დაამთავრა 35-ე საჯარო სკოლა. სიმაღლეში 1.93 სმ და წონით 84 კგ. ანდრონიკაშვილი საქართველოს კალათბურთის ნაკრების წევრია.
წარსულში, როგორც საქართველოს 18-წლამდელთა ნაკრების, ასევე 16-წლამდელ კალათბურთელთა ნაკრების წევრი გახლდათ. რატი ამჟამად შტატებში ცხოვრობს.
წაიკითხეთ ასევე: