ვე­ნე­ცი­ის კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე ქარ­თვე­ლი რე­ჟი­სო­რის, დეა კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვი­ლის ახა­ლი ფილ­მის, "აპ­რი­ლის" პრე­მი­ე­რა გა­ი­მარ­თა.

კი­ნო­სუ­რათს ცნო­ბილ­მა უცხო­ურ­მა გა­მო­ცე­მებ­მა რე­ცენ­ზი­ე­ბი მი­უ­ძღვნეს. Guardian, Hollywood Reporter და Variety, ფილ­მს და­დე­ბი­თად აფა­სე­ბენ და კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე ერთ-ერთ ყვე­ლა­ზე ძლი­ერ კი­ნო­სუ­რა­თად იხ­სე­ნი­ე­ბენ. გთა­ვა­ზობთ თი­თო­ე­ულ რე­ცენ­ზი­ას.

• Guardian-ის რე­ცენ­ზი­ის სა­თა­უ­რი ასე­თია: “ამა­ღელ­ვე­ბე­ლი დრა­მით აბორ­ტის თე­მა­ზე, დეა კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვი­ლი თა­ვის მთლი­ან პო­ტენ­ცი­ალს აღ­წევს”. კი­ნოკ­რი­ტი­კო­სის, პი­ტერ ბრედ­შო­უს სტა­ტი­ა­ში ვკი­თხუ­ლობთ:

“დეა კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვი­ლი სა­ინ­ტე­რე­სო ქარ­თვე­ლი რე­ჟი­სო­რია, რომ­ლის სა­დე­ბი­უ­ტო ნა­მუ­შე­ვარ­მა "და­სა­წყის­მა" 'ოქ­როს" შე­ფა­სე­ბე­ბი მი­ი­ღო, თუმ­ცა უნდა ვა­ღი­ა­რო, რომ ამ ფილ­მის მი­მართ გარ­კვე­უ­ლი სკეპ­ტი­ციზ­მით ვი­ყა­ვი გან­წყო­ბი­ლი, რად­გან მეჩ­ვე­ნე­ბო­და, რომ სტი­ლი სხვა რე­ჟი­სო­რე­ბის­გან იყო ნა­სეს­ხე­ბი - მა­გა­ლი­თად, კარ­ლოს რე­ი­გა­და­სი­სა და მი­ხა­ელ ჰა­ნე­კეს შე­მოქ­მე­დე­ბი­დან.

მისი მე­ო­რე ფილ­მი, "აპ­რი­ლი", ახლა ვე­ნე­ცი­ა­შია წარ­მოდ­გე­ნი­ლი. ეს თვე ჯერ არას­დროს უჩ­ვე­ნე­ბი­ათ ასე მძაფ­რად და მკაც­რად. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ არ­ტჰა­უს სტი­ლის გავ­ლე­ნე­ბი კვლავ შე­სამ­ჩნე­ვია, კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვილ­მა მათი ოს­ტა­ტუ­რად ათ­ვი­სე­ბა შეძ­ლო და სა­კუ­თა­რი უნი­კა­ლუ­რი კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლი ენა ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბა. ფილმში კვლავ გა­მო­ი­ყე­ნე­ბა ხან­გრძლი­ვი სტა­ტი­კუ­რი კად­რე­ბი, შო­რე­ულ მან­ძილ­ზე დი­ა­ლო­გე­ბი და ძა­ლა­დო­ბის ღია სცე­ნე­ბი, რომ­ლებ­საც უც­ნა­უ­რი, თუმ­ცა ზღაპ­რუ­ლი კად­რე­ბის სე­რი­ე­ბი უფრო შო­კის­მომ­გვრე­ლად აქ­ცევს.

ნინა (ია სუ­ხი­ტაშ­ვი­ლი) მე­ა­ნია, რო­მე­ლიც დიდი პრობ­ლე­მე­ბის წი­ნა­შე დგას, რად­გან ადა­ნა­შა­უ­ლე­ბენ, თით­ქოს ჩვი­ლის ამოყ­ვა­ნი­სას შეც­დო­მა და­უშ­ვა, რის შე­დე­გა­დაც ბავ­შვი გარ­და­იც­ვა­ლა. ცნო­ბი­ლია, რომ ნინა სოფ­ლებ­ში პა­ცი­ენ­ტებს არა­ლე­გა­ლუ­რად აწ­ვდის კონ­ტრა­ცეპ­ტი­ვებს და არა­ო­ფი­ცი­ა­ლურ, უკა­ნო­ნო აბორ­ტებს ატა­რებს. მამა, რო­მელ­მაც შვი­ლი და­კარ­გა, აღ­შფო­თე­ბუ­ლია, ნი­ნას რე­პუ­ტა­ცი­ის შე­სა­ხებ ინ­ფორ­მა­ცი­ას ფლობს და გა­მო­ძი­ე­ბას ითხოვს, რად­გან ეჭ­ვობს, რომ სი­ნამ­დვი­ლე­ში, ნი­ნამ სუ­ბი­ექ­ტუ­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა მი­ი­ღო, თით­ქოს მისი ღა­რი­ბი ოჯა­ხი ბავ­შვე­ბის გა­რე­შე უკე­თეს მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში იქ­ნე­ბო­და.

ნი­ნას კო­ლე­გა და ყო­ფი­ლი პარტნი­ო­რი (კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი) ამ გა­მო­ძი­ე­ბა­ზე მთა­ვა­რი კონ­სულ­ტან­ტის მიერ და­ი­ნიშ­ნა, რო­მელ­საც ვე­ტე­რა­ნი ქარ­თვე­ლი მსა­ხი­ო­ბი მე­რაბ ნი­ნი­ძე თა­მა­შობს.

მაგ­რამ ეს ერ­თა­დერ­თი პრობ­ლე­მა რო­დია. ნინა სე­რი­ო­ზუ­ლად იტან­ჯე­ბა სექ­სუ­ა­ლუ­რი დის­ფუნ­ქცი­ით; ის და­დის სოფ­ლებ­ში, მა­მა­კა­ცებს ქუ­ჩა­ში იც­ნობს და ძა­ლა­დობ­რივ ურ­თი­ერ­თო­ბებს იწყებს, რაც გარ­კვე­ულ­წი­ლად ელფ­რი­დე იე­ლი­ნე­კის რო­მა­ნი­სა და ჰა­ნე­კეს ადაპ­ტა­ცი­უ­რი ფილ­მის გმი­რის, პი­ა­ნის­ტის ქცე­ვის მსგავ­სია. ფილ­მი წარ­სულ­ში ნი­ნას სექ­სუ­ა­ლუ­რი და რო­მან­ტი­კუ­ლი ტკი­ვი­ლის და­მარ­ხულ ის­ტო­რი­ა­სა და შე­საძ­ლო ფეხ­მძი­მო­ბა­ზე გვაძ­ლევს მი­ნიშ­ნე­ბებს.

ყვე­ლა­ზე გა­მა­ოგ­ნე­ბე­ლი კი ის არის, რომ ტრა­დი­ცი­უ­ლი დრა­მა­ტუ­ლი სცე­ნე­ბი უც­ნა­უ­რი, ჩუმი სცე­ნე­ბით ნაც­ვლდე­ბა, სა­დაც ფარ­თო ლან­დშაფ­ტებ­სა და მუქ ინ­ტე­რი­ე­რებ­ში ბუნ­დო­ვა­ნი აჩ­რდი­ლი თუ მონ­სტრი ჩანს. ეს ნა­წა­მე­ბი მოჩ­ვე­ნე­ბაა თუ და­უმ­შვი­დე­ბე­ლი სინ­დი­სი? ან იქ­ნებ, ზრდას­რუ­ლი ჩა­ნა­სა­ხის ზმა­ნე­ბა?

ეს არ არის ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი "აბორ­ტის" თე­მა­ზე შექ­მნი­ლი ფილ­მი, სა­დაც რე­აქ­ცი­უ­ლი ან­ტი­ა­ბორ­ტის ძა­ლე­ბი აშ­კა­რა­დაა გაკ­რი­ტი­კე­ბუ­ლი, ხოლო ორ­სუ­ლი ქა­ლის ის­ტო­რია ცალ­სა­ხა ემ­პა­თი­ი­თაა წარ­მოდ­გე­ნი­ლი, რო­გორც ოდრი დი­ვა­ნის "მოვ­ლე­ნა­ში". არც ის ფილ­მია, სა­დაც აბორ­ტის გამ­კე­თე­ბე­ლი პირი მო­ძა­ლა­დედ ან შე­უ­რა­ცხა­და­დაა ასა­ხუ­ლი, რო­გორც კრის­ტი­ან მუნ­გი­უს "4 თვე, 3 კვი­რა და 2 დღე" ან მაიკ ლიის "ვერა დრე­ი­კი". ფილ­მი გა­ცი­ლე­ბით დის­ტან­ცი­რე­ბუ­ლი და მი­უ­კერ­ძო­ე­ბე­ლია. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მსხვერ­პლი ახალ­გაზ­რდა ქა­ლე­ბის­თვის ნი­ნას მიერ აბორ­ტით გა­წე­უ­ლი დახ­მა­რე­ბა მარ­თლაც აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, მისი ქცე­ვა ცალ­სა­ხად ამით მო­ტი­ვი­რე­ბუ­ლი კი არ არის, არა­მედ - პი­რა­დი, და­მა­ლუ­ლი ტრავ­მის გა­მოვ­ლი­ნე­ბაა.

"აპ­რი­ლის" ძალა კი იმა­ში მდგო­მა­რე­ობს, რომ ის წარ­მო­ა­ჩენს, რამ­დე­ნად ილუ­ზო­რუ­ლია მო­დერ­ნუ­ლო­ბის იდეა. ნინა თა­ნა­მედ­რო­ვე სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში მუ­შა­ობს, რო­მე­ლიც თა­ნა­მედ­რო­ვე სა­მე­დი­ცი­ნო მე­თო­დე­ბით იწო­ნებს თავს, რაც, პრაქ­ტი­კუ­ლად, უსაფრ­თხო და ჰი­გი­ე­ნუ­რი მშო­ბი­ა­რო­ბის გა­რან­ტი­ას იძ­ლე­ვა, ამ მხრივ წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბა კი ძა­ლი­ან სე­რი­ო­ზუ­ლი სა­კი­თხია, რო­მელ­საც შე­და­რე­ბით ახა­ლი, მკაც­რი მე­თო­დე­ბით გა­მო­იკ­ვლე­ვენ: ღიად, გამჭვირ­ვა­ლედ, ან­გა­რიშ­ვალ­დე­ბუ­ლო­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით. მაგ­რამ ამ დიდ სივ­რცე­ებ­ში კვლავ ძვე­ლი, სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში უც­ვლე­ლი პატ­რი­არ­ქა­ლუ­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბე­ბი და სტე­რე­ო­ტი­პე­ბი ბა­ტო­ნო­ბენ. ქა­ლის სხე­უ­ლე­ბი კვლავ მა­მა­კა­ცე­ბის ხელ­შია, ხოლო ნი­ნას წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა ამ ყვე­ლაფ­რის მი­მართ კვლავ და­მორ­ჩი­ლე­ბის სადო-მა­ზო­ხის­ტუ­რი ფორ­მაა. კი­ნო­სუ­რა­თი ღრმად შე­მაშ­ფო­თე­ბე­ლი მე­დი­ტა­ცი­აა სექ­სუ­ა­ლო­ბა­სა და და­ნა­შა­ულ­ზე”, - ასე აფა­სებს Guardian-ის კრი­ტი­კო­სი კი­ნო­სუ­რათს.

• Hollywood Reporter-ის რე­ცენ­ზია, რო­მელ­ზეც კი­ნოკ­რი­ტი­კოს­მა ლეს­ლი ფელ­პე­რინ­მა იმუ­შა­ვა, ასე­ვე გან­სა­კუთ­რე­ბულ აქ­ცენტს აკე­თებს ფილ­მის გა­და­ღე­ბის სტილ­ზე და სი­უ­რე­ა­ლის­ტურ ელე­მენ­ტებ­ზე. სა­თა­ურ­ში ფილ­მი “სას­წა­უ­ლებ­რივ, შე­მაძ­რწუ­ნე­ბელ ქარ­თულ დრა­მად” არის მოხ­სე­ნი­ე­ბუ­ლი.

“დეა კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვი­ლის ამა­ღელ­ვე­ბელ მე­ო­რე ფილმში "აპ­რი­ლი“, ნინა (ია სუ­ხი­ტაშ­ვი­ლი), პა­ტივ­ცე­მუ­ლი მეან-გი­ნე­კო­ლო­გი, სა­ქარ­თვე­ლო­ში (ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­თა ქვე­ყა­ნა, არა - ამე­რი­კის შტა­ტი), გა­მო­უ­ვა­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში მყოფ ქა­ლებს ჩუ­მად უკე­თებს აბორ­ტებს. ისე­ვე, რო­გორც მის წინა ნა­მუ­შე­ვარ­ში, "და­სა­წყი­სი“, რო­მე­ლიც ასე­ვე სუ­ხი­ტაშ­ვილ­თან იყო და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი, კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვი­ლი ერ­თგვა­რად მწა­რე რე­ა­ლიზმს, რაც რუ­მი­ნუ­ლი ახა­ლი ტალ­ღის­თვი­საა (გრძე­ლი კად­რე­ბი, ირი­ბი სო­ცი­ა­ლუ­რი კრი­ტი­კა, ჰი­პერ-ნა­ტუ­რა­ლის­ტუ­რი შეს­რუ­ლე­ბა) და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი, გარ­კვე­ულ ფან­ტას­ტი­კურ ელე­მენ­ტებ­თან აერ­თი­ა­ნებს, რო­მე­ლიც შე­იძ­ლე­ბა მთა­ვა­რი გმი­რის არე­უ­ლი გო­ნე­ბის პრო­ექ­ცია იყოს, ან, უბ­რა­ლოდ, სიმ­ბო­ლუ­რი თუ ექ­სპე­რი­მენ­ტა­ლუ­რი ელე­მენ­ტი.

ეს სი­უ­რე­ა­ლის­ტუ­რი ას­პექ­ტი მთლად კარ­გა­დაც არ მუ­შა­ობს, მაგ­რამ სუფ­თა კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფია და ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი დრა­მა­ტუ­ლი ელე­მენ­ტე­ბი იმ­დე­ნად ეფექ­ტუ­რია, რომ ეს ფილ­მი ამ შე­მოდ­გო­მის ფეს­ტი­ვალ­თა სე­ზონ­ზე წარ­მოდ­გე­ნილ ყვე­ლა­ზე ძლი­ერ ფილ­მებ­ში შე­დის. "აპ­რი­ლის" პრე­მი­ე­რა ვე­ნე­ცი­ა­ში შედ­გა და ის ფეს­ტი­ვა­ლებ­ზე ტო­რონ­ტო­ში, სან-სე­ბას­ტი­ან­ში და ნიუ-იორკში იქ­ნე­ბა წარ­მოდ­გე­ნი­ლი.

აბორ­ტი­სა და ქალ­თა რეპ­რო­დუქ­ცი­უ­ლი ჯან­მრთე­ლო­ბის სა­კი­თხე­ბის გლო­ბა­ლუ­რი ცვლი­ლე­ბე­ბის ფონ­ზე, ფილ­მე­ბი, რომ­ლე­ბიც ამ თე­მა­ზე დე­ტა­ლუ­რად ამახ­ვი­ლე­ბენ ყუ­რა­დღე­ბას, თუ სას­წრა­ფო არა, ყო­ველ­თვის დრო­უ­ლია. არა­სა­სურ­ვე­ლი ორ­სუ­ლო­ბა ისაა, რა­საც ამა თუ იმ ეტაპ­ზე თით­ქმის ყვე­ლა ქალი სა­კუ­თარ ან სხვის ცხოვ­რე­ბა­ში გა­ნი­ხი­ლავს. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, გა­საკ­ვი­რი არ არის, რომ კი­ნო­ინ­დუსტრი­ის თვალ­საზ­რი­სით, ამ თე­მა­ზე ფილ­მე­ბი ჟი­უ­რის­თან და სხვა პრი­ზე­ბის გამ­ცემ ორ­გა­ნო­ებ­თან გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად წარ­მა­ტე­ბუ­ლია.

ვე­ნე­ცი­ის კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე, ბოლო 20 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში, "ოქ­როს ლო­მის" სამი მფლო­ბე­ლი ფილ­მი პირ­და­პირ შე­ე­ხე­ბო­და აბორ­ტს ან ქა­ლის არ­ჩე­ვა­ნის უფ­ლე­ბას:

"ვერა დრე­ი­კი", "მოვ­ლე­ნა" და გა­სუ­ლი წლის "საბ­რა­ლო­ნი". "აპ­რილ­ში", რუ­მი­ნუ­ლი ახა­ლი ტალ­ღის და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი ელ­ფე­რი იმ­დე­ნად თვალ­სა­ჩი­ნოა, რომ გა­გახ­სე­ნებთ კრის­ტი­ან მუნ­გი­უს ფილ­მს - "4 თვე, 3 კვი­რა და 2 დღე“, რო­მე­ლიც ყუ­რა­დღე­ბას ამახ­ვი­ლებს გი­ნე­კო­ლო­გი­ურ პრო­ცე­დუ­რა­ზე და უკა­ნო­ნო აბორ­ტე­ბის რის­კებ­ზე".

• Variety-ის რე­ცენ­ზია კი გაი ლოჯს ეკუთ­ვნის და შემ­დეგ­ნა­ი­რა­დაა და­სა­თა­უ­რე­ბუ­ლი: “ქა­ლე­ბის სი­ცო­ცხლის, უფ­ლე­ბე­ბი­სა და სხე­უ­ლე­ბის რა­დი­კა­ლურ, და­მან­გრე­ველ კვლე­ვა­ში ყვე­ლა­ზე სას­ტი­კი თვე თა­ვის რე­პუ­ტა­ცი­ას ამარ­თლებს”.

მი­მო­ხილ­ვა თა­ვი­დან ყუ­რა­დღე­ბას ამახ­ვი­ლებს იმა­ზე, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში აბორ­ტი ორ­სუ­ლო­ბის 12 კვი­რამ­დე ოფი­ცი­ა­ლუ­რად ლე­გა­ლუ­რია, თუმ­ცა ქა­ლებს იმგვა­რი კლი­ნი­კის მო­ძი­ე­ბა უჭირთ, რო­მე­ლიც მათ პრო­ცე­დუ­რის ჩა­ტა­რე­ბა­ზე და­თან­ხმდე­ბა.

“ეს მოჩ­ვე­ნე­ბი­თი უფ­ლე­ბაა, “კი, მაგ­რამ არა“ ხა­სი­ა­თის თაღ­ლი­თო­ბა, რო­მე­ლიც ერთ-ერ­თია იმ მრა­ვალ­ფე­რო­ვან გზა­თა­გან, რომ­ლი­თაც ქა­ლე­ბის ცხოვ­რე­ბა იზღუ­დე­ბა იმ სამ­ყა­როს მიერ, რაც მათ მეტ თა­ვი­სუფ­ლე­ბას ჰპირ­დე­ბა, ვიდ­რე სი­ნამ­დვი­ლე­ში ანი­ჭებს. ნინა სა­ქარ­თვე­ლოს აღ­მო­სავ­ლეთ­ში, ღა­რიბ რე­გი­ონ­ში გა­მოც­დი­ლი მე­ა­ნია, რო­მელ­საც უკვე ჩვე­ვად ექცა ამ ჩაგ­ვრის მოთ­მე­ნა. ის იყე­ნებს თა­ვის შე­საძ­ლებ­ლო­ბებ­სა და შე­და­რე­ბით სო­ცი­ა­ლურ პრი­ვი­ლე­გი­ებს, რათა შე­ზღუდ­ვე­ბის­თვის გვერ­დის ავლა შეძ­ლოს, თუმ­ცა წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში სის­ტე­მას­თან ბრძო­ლა მნიშ­ვნე­ლოვ­ნად აზი­ა­ნებს მის ში­ნა­გან სამ­ყა­როს - და დეა კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვი­ლის შე­მაძ­რწუ­ნე­ბე­ლი მე­ო­რე სრულ­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი ფილ­მის, "აპ­რი­ლის“ ყვე­ლა­ზე შემ­ზა­რავ მო­მენ­ტებ­ში - მისი პი­როვ­ნე­ბის შეგ­რძნე­ბა­საც კი.

რა თქმა უნდა, პატ­რი­არ­ქა­ტის, მაგ­რამ ზოგ­ჯერ თა­ვად ბუ­ნე­ბის სი­სას­ტი­კის შე­ტე­ვის ქვეშ მყო­ფი ქალ­თა იდენ­ტო­ბის, უფ­ლე­ბე­ბი­სა და სურ­ვი­ლე­ბის უშე­ღა­ვა­თო და მძაფ­რი პა­ნო­რა­მა, "აპ­რი­ლი“ წარ­მო­ად­გენს კონ­ტრო­ლი­რე­ბულ ფორ­მა­ლურ რიტმს, ისე­ვე, რო­გორც ჩა­გუ­ბე­ბულ, ხში­რად თავ­ბრუ­დამ­ხვევ ადა­მი­ა­ნურ გრძნო­ბებს. შე­სა­ბა­მი­სად, ის სრულ­ყო­ფი­ლად ახორ­ცი­ე­ლებს იმ დიდ და­ნა­პი­რებს, რაც კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვი­ლის 2020 წლის დე­ბი­უტ­მა, "და­სა­წყის­მა“ დაგ­ვი­ტო­ვა, რო­მე­ლიც ასე­ვე სა­ქარ­თვე­ლოს სოფ­ლებ­ში ქა­ლე­ბის დევ­ნი­სა და ძა­ლა­დო­ბის გა­მა­ოგ­ნე­ბელ ამ­ბავს გვთა­ვა­ზობ­და, ხოლო ამ ფილმში კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვილს თა­ვი­სი რე­ჟი­სუ­რა სი­უ­რე­ა­ლიზმსა და რე­ა­ლურ სამ­ყა­როს შო­რის დაკ­ვირ­ვე­ბით მეტი უკი­დუ­რე­სო­ბე­ბის­კენ მიჰ­ყავს. შე­საძ­ლოა, ვე­ნე­ცი­ის წლე­ვან­დელ კონ­კურ­სში ეს იყოს ყვე­ლა­ზე მტკი­ცე და გა­მომ­წვე­ვი რე­ჟი­სო­რუ­ლი გა­ნა­ცხა­დი, რო­მელ­მაც 38 წლის რე­ჟი­სო­რი ფეს­ტი­ვა­ლის ავ­ტო­რე­ბის მო­წი­ნა­ვე ლი­გა­ში უნდა და­ამ­კვიდ­როს, თუმ­ცა ფილ­მი დის­ტრი­ბუ­ტო­რე­ბის­თვის რთულ გა­მოწ­ვე­ვად რჩე­ბა.

სან სე­ბას­ტი­ა­ნის ფეს­ტი­ვალ­ზე იმ წელს, რო­დე­საც "და­სა­წყი­სი" გა­მო­ვი­და, იტა­ლი­ელ რე­ჟი­სორ ლუკა გუ­ა­და­ნი­ნო­ზე კუ­ლუმ­ბე­გაშ­ვი­ლის პირ­ველ­მა ფილმმა იმ­დე­ნად დიდი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა მო­ახ­დი­ნა, რომ მის მე­ო­რე ფილმში პრო­დი­უ­სე­რად დახ­მა­რე­ბა შეს­თა­ვა­ზა.

"აპ­რი­ლი“ სა­კუ­თა­რი თა­ვის ახ­სნას არ ცდი­ლობს, არა­მედ გვთა­ვა­ზობს, თა­ვად ვუ­ყუ­როთ, მო­ვუს­მი­ნოთ და გან­ვი­ცა­დოთ - ნა­მუ­შე­ვა­რი, რო­მე­ლიც, ისე­ვე რო­გორც ფილ­მის ცენ­ტრში მდგა­რი კე­თი­ლი გან­ზრახ­ვე­ბის მქო­ნე, მაგ­რამ მი­უწ­ვდო­მე­ლი ქალი, უზარ­მა­ზა­რი თა­ნაგ­რძნო­ბი­თა და გან­მარ­ტო­ე­ბუ­ლი, უნუ­გე­შო სა­სო­წარ­კვე­თით აღი­ნიშ­ნე­ბა”, - წე­რია Variety-ს შე­ჯა­მე­ბა­ში.

წყა­რო: Guardian, Hollywood Reporter, Variety

იხი­ლეთ ასე­ვე:

• ქარ­თვე­ლი კი­ნო­ვარ­სკვლა­ვე­ბის გაბრ­წყი­ნე­ბა ვე­ნე­ცი­ის კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლის წი­თელ ხა­ლი­ჩა­ზე - კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი, ია სუ­ხი­ტაშ­ვი­ლი, მე­რაბ ნი­ნი­ძე და სხვე­ბი (ფო­ტო­ე­ბი)
• "თუ მე­სიზ­მრე­ბა, არა­ვინ გა­მაღ­ვი­ძოთ" - ქარ­თუ­ლი ფილ­მის წარ­მა­ტე­ბუ­ლი პრე­მი­ე­რა და ია სუ­ხი­ტაშ­ვი­ლის ფო­ტო­ე­ბი ვე­ნე­ცი­ი­დან: რას წერს მსა­ხი­ო­ბი?