სა­ქარ­თვე­ლოს სპორ­ტუ­ლი მე­დი­ცი­ნის ასო­ცი­ა­ცი­ის სა­მე­დი­ცი­ნო გუნ­დის წევ­რი, ძა­ლოს­ნო­ბის ეროვ­ნუ­ლი ნაკ­რე­ბის ექი­მი რე­ა­ბი­ლი­ტო­ლო­გი - გი­ორ­გი ჭინ­ჭა­რა­უ­ლი ლაშა ტა­ლა­ხა­ძის შე­სა­ხებ აქამ­დე უც­ნობ დე­ტა­ლებს წერს.

• “ტო­კი­ო­დან - რი­ომ­დე“: ჭინ­ჭა­რა­უ­ლი სამ გზის ოლიმ­პი­უ­რი ოქ­როს მედ­ლის მფლო­ბე­ლის იმ უმ­ძი­მეს გზა­ზე წერს, რო­მე­ლიც ჩემ­პი­ონ­მა თი­თო­ე­უ­ლი გა­მარ­ჯვე­ბის­თვის გა­ი­ა­რა.

2020 წელი იყო, კო­ვიდ­მა ჩაგკვკე­ტა სახ­ლებ­ში, სამ თვი­ა­ნი შეს­ვე­ნე­ბის შემ­დეგ დუ­შეთ­ში გვე­ღირ­სა შეკ­რე­ბა და მანდ აღ­მოჩ­ნდა, რომ წელი აწუ­ხებ­და... ზო­გა­დი ფუნ­ქცია, სპორ­ტუ­ლი მე­დი­ცი­ნის არის ის, რომ თან ვარ­ჯი­ში შე­აძ­ლე­ბი­ნო და თან ჯან­მრთელ ცხოვ­რე­ბას და­უბ­რუ­ნო. ხში­რად ვწუ­წუ­ნებ ხოლ­მე ერთ ფაქ­ტზე, რი­გით ადა­მი­ანს და მოქ­მედ სპორ­ტსმენს, ერ­თნა­ი­რი პრობ­ლე­მა­ზე, ერთი და იგი­ვე წამ­ლით, რომ და­უ­ნიშ­ნო მკურ­ნა­ლო­ბა, რი­გი­თი ადა­მი­ა­ნი 3 ჯერ ნაკ­ლებ დრო­ში და­უბ­რუნ­დე­ბა ნორ­მა­ლურ ფუნ­ქცი­ას, ვი­ნა­ი­დან, მის ყო­ველ­დღი­ურ ცხოვ­რე­ბა­ში ნე­ბის­მი­ერ დე­ტალს შეც­ვლი, რაც მკურ­ნა­ლო­ბას წინ წას­წევს, სპორ­ტში კი ვერა.

სხვა გზა რომ არ დაგ­ვრჩა, წა­ვე­დით და ხერ­ხემ­ლის ტო­მოგ­რა­ფია გა­და­ვი­ღეთ. პა­სუ­ხი პი­რა­დად ჩემ­თვის გა­მა­ოგ­ნე­ბე­ლი იყო... "წე­ლის მე­ო­თხე-მე­ხუ­თე მალ­თა­შუა დის­კის 8.5 მმ ზო­მის თი­ა­ქა­რი, მარ­ჯვე­ნა ნერ­ვულ არხზე ზე­წო­ლით". ეს დი­აგ­ნო­ზი პირ­და­პირ ოპე­რა­ცი­ას ით­ვა­ლის­წი­ნებ­და, რაც ნე­ი­რო­ქი­რურ­გებ­მაც შე­ა­ფა­სეს და ერთ-ერ­თის პა­სუ­ხი იყო :

" - მე გა­ვა­კე­თებ ოპე­რა­ცი­ას, იქ­ნე­ბა 100 % სი­ზუს­ტით შეს­რუ­ლე­ბუ­ლი, მაგ­რამ, რომ ვერ აწი­ოს 270 კგ და აწი­ოს 240 ?!..."

ასევე დაგაინტერესებთ

10:05 / 11-08-2024

“ძალიან დიდი მადლობა მამაჩემს, რომელმაც ვარჯიში დამაწყებინა; მინდა ეს მედალი ყველა ჩემს გულშემატკივარს, ჩემს ოჯახს მივუძღვნა“ - ლაშა ტალახაძის პირველი ემოციები გამარჯვების შემდეგ

იქვე გა­და­წყდა, რომ სა­ნამ შეძ­ლებ­და უნდა ევარ­ჯი­შა, თუ გა­ი­ჭე­დე­ბო­და, შემ­დეგ დავ­წვე­ბო­დით ოპე­რა­ცი­ა­ზე... და და­ი­წყო უსაშ­ვე­ლო პრობ­ლე­მა, უამ­რა­ვი ნემ­სი, ფი­ზიო, ტაბ­ლე­ტი, მწვრთნე­ლე­ბის­გან შერ­ჩე­ვი­თი ვარ­ჯი­ში, და­მა­ტე­ბი­თი ვარ­ჯი­ში.

რამ­დე­ნა­დაც შე­დი­ო­და ფორ­მა­ში, იმ­დე­ნად მა­ტუ­ლობ­და ზე­წო­ლა, ნელ-ნელა ჭირ­და მარ­ჯვე­ნა ფე­ხის გა­მო­ყე­ნე­ბა. ვერ ჩერ­დე­ბო­და დიდ­ხანს ფეხ­ზე, ვერ ჩერ­დე­ბო­და დიდ­ხანს ერთ ად­გი­ლას დამ­ჯდა­რი.

2021 წელს მა­ინც მო­ი­გო ყვე­ლა ძი­რი­თა­დი ტურ­ნი­რი, მათ შო­რის tokyo2020, მოხ­სნა ყვე­ლა რე­კორ­დი, სხვი­სიც და მი­სიც. მა­შინ, როცა ბევ­რად მცი­რე ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მებს, ვი­ღა­ცებ­მა ვერ გა­უძ­ლეს და დრო­ზე ადრე გა­და­წყვი­ტეს კა­რი­ე­რის დას­რუ­ლე­ბა.

2022 წელს, უკვე და­ე­ტყო, რომ მარ­ჯვე­ნა ფე­ხის კუნ­თე­ბი ატრო­ფირ­და(გან­ლე­ვა), რა­ზეც ნე­ი­რო­ქი­რურ­გებ­მა 2020 წელს გაგ­ვაფრ­თხი­ლეს. სა­ჭი­რო იყო და­მა­ტე­ბი­თი ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბი, კუნ­თის ზო­მის შე­სა­ნარ­ჩუ­ნებ­ლად. მაგ­რამ, ტვი­ნი კომ­პი­უ­ტე­რი არაა, ავ­ტო­მა­ტუ­რად, რო­დე­საც მძი­მე შტან­გით ას­რუ­ლებ ატაცს, აკ­ვრას, ან რო­მე­ლი­მე დამ­ხმა­რე ვარ­ჯიშს, რა­შიც კი­დუ­რე­ბი თა­ნაბ­რად უნდა იყოს ჩარ­თუ­ლი, სხე­უ­ლი მე­ტად იყე­ნებს ჯან­მრთელ კი­დურს ან კუნთს, მი­დის ძი­რი­თა­დი დატ­ვირ­თვა მას­ზე და ახა­ლი ტრავ­მის პრო­ცენ­ტუ­ლი მაჩ­ვე­ნებ­ლე­ლიც, იმ მხა­რეს იზ­რდე­ბა.

სწო­რედ ამ ფაქ­ტის წი­ნა­შე დავ­დე­ქით ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნა­ტამ­დე 45 დღით ადრე, ერთ-ერთ მძი­მე ვარ­ჯიშ­ზე, 260 კგ შტან­გის მკერ­დზე აღე­ბის დროს, მარ­ცხე­ნა (ჯან­მრთელ) ფეხს, მე­ტად და­აწ­ვა და კუნ­თი გაგ­ლი­ჯა...კონ­კრე­ტულ ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე გა­მო­სას­ვლე­ლად და მო­სა­გე­ბად, გვიშ­ვე­ლა რამ­დე­ნი­მე ფაქ­ტმა.

1. სუ­პერ სა­ვარ­ჯი­შო გრა­ფიკს ატა­რებ­და ასა­ნი­ძე-გა­ხო­კი­ძის მეთ­ვალ­ყუ­რე­ო­ბით და იყო ძა­ლი­ან მა­გარ ფი­ზი­კურ ფორ­მა­ში. სწო­რედ ამი­ტომ, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ თით­ქმის 3 კვი­რა, მძი­მე ვარ­ჯიშს ვერ გავ­დი­ო­დით, ორ­გა­ნიზ­მმა შეძ­ლე­ბის­დაგ­ვა­რად შე­ი­ნარ­ჩუ­ნა ფორ­მა

2. ჩავ­რი­ეთ ყვე­ლა და ყვე­ლა­ფე­რი, რისი ან ვისი ჩა­რე­ვაც შეგ­ვეძ­ლო, სპორ­ტუ­ლი მე­დი­ცი­ნის ასო­ცი­ა­ცია და ზუ­რაბ კა­ხაბ­რიშ­ვი­ლი, ტრავ­მა­ტო­ლო­გე­ბი, რა­დი­ო­ლო­გე­ბი, ნემ­სე­ბი, ფი­ზი­ო­თე­რა­პია, მა­სა­ჟი, რე­ზი­ნით ვარ­ჯი­შე­ბი, გა­წელ­ვე­ბი

3. მას უბ­რა­ლოდ შე­ეძ­ლო ეთ­ქვა უარი გა­მოს­ვლა­ზე, და­ეს­ვე­ნა და ემ­კურ­ნა­ლა, თუმ­ცა მის­მა ხა­სი­ათ­მა გა­დამ­წყვე­ტი როლი ითა­მა­შა და გა­ვი­მარ­ჯვეთ........ მკურ­ნა­ლო­ბა შე­ჯიბ­რი­დან დაბ­რუ­ნე­ბის­თა­ნა­ვე გან­ვაგ­რძეთ, ვი­ნა­ი­დან ეს სპორ­ტი მუდ­მივ სა­ვარ­ჯი­შო პრო­ცესს ითხოვს, რომ ფორ­მას­თან ახ­ლოს იყო. წლის ბო­ლოს კო­ლუმ­ბი­ა­ში, მსოფ­ლი­ოს ჩემ­პი­ო­ნა­ტი იყო ჩა­ნიშ­ნუ­ლი, რის­თვი­საც აქ­ტი­ურ მზა­დე­ბას შე­ვუ­დე­ქით.

კო­ლუმ­ბი­ამ­დე ორი თვით ადრე, გაგ­ლე­ჯილ­მა კუნთმა ისევ შე­ახ­სე­ნა თავი და ყვე­ლა­ფე­რი ნუ­ლი­დან და­ვი­წყეთ. იგი­ვე პრო­ცე­დუ­რე­ბი, იგი­ვე ვარ­ჯი­ში. შემ­დეგ კო­ლუმ­ბი­ის დე­და­ქა­ლა­ქი, ბო­გო­ტა გახ­და პრობ­ლე­მა, თა­ვი­სი ად­გილმდე­ბა­რე­ო­ბით, ვი­ნა­ი­დან ქა­ლა­ქი მდე­ბა­რე­ობს ზღვის დო­ნი­დან 2500 მეტრ სი­მაღ­ლე­ზე. რა­მაც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ცვლი­ლე­ბე­ბი შე­ი­ტა­ნა შე­ჯიბ­რის მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბა­ში. არა მარ­ტო ჩვენ­თვის, არა­მედ სხვა ათ­ლე­ტე­ბის­თვი­საც, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი მძი­მე წო­ნო­სა­ნი სპორ­ტსმე­ნე­ბი წუხ­დნენ, უჰა­ე­რო­ბას და მა­ღალ წნე­ვას.

გზა­ში გა­ცივ­და, ან თვითმფრი­ნავ­ში და­ინ­ფი­ცირ­და ვირუ­სით. არ ვი­ცო­დით რა იყო. კო­ვი­დი კან­ტი-კუნ­ტად იძებ­ნე­ბო­და მაგ დროს, არც გავ­ტეს­ტილ­ვართ. სუნ­თქვა უჭირ­და, გან­სა­კუთ­რე­ბით აკ­ვრის დროს.

6 წლის შემ­დეგ, პირ­ვე­ლად მოხ­და შე­ჯიბ­რზე, რომ ატაც­ში ლაშა და სო­მე­ხი ძა­ლო­სა­ნი 215 კი­ლოგ­რა­მით ინა­წი­ლებ­დნენ პირ­ველ-მე­ო­რე ად­გილს. მე­სა­მე ცდა­ზე 220 კი­ლოგ­რა­მი გა­ა­ფუ­ჭა. რა­მაც ჩვე­ნი 6 კი­ლოგ­რა­მი­ა­ნი პლი­უ­სი ვერ მოგ­ვცა ორ­ჭი­დის­თვის.

• 10 წუ­თი­ა­ნი შეს­ვე­ნე­ბა და­ი­წყო. კონ­კუ­რენ­ტებს იმე­დი აქვთ... ლაშა წაშ­ლი­ლია სა­ხე­ზე... ჩვენც, თუმ­ცა ვცდი­ლობთ არ შეგ­ვე­ტყოს. სუნ­თქვა უჭირს, სი­ცხე აქვს, ვაგ­რი­ლებ ყი­ნუ­ლე­ბით. სა­ხე­ზე უც­ნა­უ­რი ფე­რია... არ ვიცი ნერ­ვი­უ­ლო­ბის თუ უჰა­ე­რო­ბის­გან... უკვე ფიქ­რო­ბენ რომ და­ნებ­და... აკ­ვრა­ზეც გაყ­ვა ატა­ცის უიღ­ბლო­ბა, პირ­ვე­ლი ცდა ვერ ჩათ­ვა­ლა... შემ­დე­გი ორი ცდით გა­ვი­მარ­ჯვეთ. მაგ­რამ იყო ხი­ფა­თი, აკ­ვრის ოქ­როს მედ­ლის და­კარ­გვის, პირ­ვე­ლად მოხ­და, რომ ლა­შას არ ქონ­და ცდა დარ­ჩე­ნი­ლი, ირა­ნელს და სი­რი­ელს კი ქონ­და. თუმ­ცა ვერ გა­მო­ი­ყე­ნეს.

იქვე დადო პი­რო­ბა, რომ სომ­ხეთ­ში ჩა­ნიშ­ნულ ევ­რო­პირ­ვე­ლო­ბას იდე­ა­ლურ ფორ­მა­ში შეხ­ვდე­ბო­და... თქვა და შე­ას­რუ­ლა, სა­ქარ­თვე­ლოს ჰიმ­ნი მეშ­ვი­დე­ჯერ ააჟ­ღე­რა, ამ­ჯე­რად ერე­ვან­ში... სამი ოქ­როს მე­და­ლიც მი­უ­მა­ტა თა­ვი­სი მედ­ლე­ბის სე­იფს.... მიუ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ 10 დღით ადრე კენ­ჭის გავ­ლა ქონ­და და ძლი­ე­რი ტკი­ვი­ლით თით­ქმის ორი დღე გა­ა­ტა­რა კლი­ნი­კა­ში.... აკ­ვრის მე­სა­მე მის­ვლა­ზეც ტკვი­ლის გამო ვერ მი­ვი­და. თუმ­ცა ამა­ზე არც გა­მარ­ჯვე­ბამ­დე და არც შემ­დეგ თქვენ­თვის არ გვით­ქვამს...

მსოფ­ლი­ოს პირ­ვე­ლო­ბას, 2023 წელს სა­უ­დის არა­ბე­თის დე­და­ქა­ლაქ­მა - რი­ად­მა უმას­პინ­ძლა. მი­უ­ხე­და­ვად კლი­მა­ტის სირ­თუ­ლი­სა და 45 გრა­დუ­სი სი­ცხი­სა, ყვე­ლა­ნა­ი­რი პი­რო­ბა იყო შექ­მნი­ლი კარ­გი შე­ჯიბ­რის­თვის. ლა­შაც მშვე­ნი­ერ ხა­სი­ათ­ზე იყო, 4 დღე იყო დარ­ჩე­ნი­ლი მის გა­მოს­ვლამ­დე და აქაც კენ­ჭის გავ­ლა და­ე­წყო, მოვ­ხვდით სა­უ­დის არა­ბე­თის კლი­ნი­კა­ში, უამ­რა­ვი გა­მა­ყუ­ჩე­ბე­ლი, კვლე­ვა, ნერ­ვი­უ­ლო­ბა და "და­ბა­და" კენ­ჭი... გა­მო­ვე­დით 4 დღის მერე და მო­ვი­გეთ, მაგ­რამ ბოლო მის­ვლა­ზე მაჯა იტ­კი­ნა და სა­დარ­დე­ბე­ლიც და­მი­მა­ტა.

სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბი­ის შემ­დეგ, მა­ლე­ვე აღ­მოჩ­ნდა მუხ­ლიც უშუპ­დე­ბო­და... ვეხ­ვე­წე, ვე­ჩხუ­ბე, გა­და­ვი­ღოთ, ვნა­ხოთ... კლა­უსტრო­ფო­ბია აქვს და ვერ წვე­ბო­და მაგ­ნი­ტურ რე­ზო­ნან­სუ­ლი ტო­მოგ­რა­ფი­ის გა­და­სა­ღე­ბად, ცუ­დად ხდე­ბო­და. და­ვი­წყეთ მკურ­ნა­ლო­ბა მა­ჯა­ზეც და მუხ­ლზეც, ვხე­დავ­დით რომ უკე­თე­სო­ბა იყო, თუმ­ცა ნო­ემ­ბრის შუა რი­ცხვებ­ში თით­ქმის ვე­ღარ მიყ­ვე­ბო­და მწვრთნელ­თა ვარ­ჯი­შებს. დე­კემ­ბრის და­სა­წყის­ში, სხვა გზა რომ აღარ რჩე­ბო­და, და­მამ­შვი­დე­ბე­ლი დავ­ლი­ეთ და შე­ვე­დით გა­და­ღე­ბა­ზე. დას­კვნა, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან კარ­გმა ქი­რურ­გმა დადო, გა­მა­ოგ­ნე­ბე­ლი იყო, ფაქ­ტი­უ­რად, მარ­ჯვე­ნა მუხ­ლი ხრტი­ლო­ვა­ნი სა­ფა­რის გა­რე­შე იყო დარ­ჩე­ნი­ლი და ყვე­ლა მოძ­რა­ო­ბი­სას წვი­ვის და ბარ­ძა­ყის ძვა­ლი, ერ­თმა­ნეთს უფრო აზი­ა­ნებ­და.

ოპე­რა­ცი სა­შუ­ა­ლოდ 6 თვი­ან ვარ­ჯი­შის შე­წყვე­ტას მო­ი­თხოვ­და, რაც ავ­ტო­მა­ტუ­რად ოლიმ­პი­ა­და­ზე ვერ გა­მოს­ვლას ნიშ­ნავ­და. გა­და­წყდა , რომ უნდა გა­ეძ­ლო ტკი­ვი­ლის­თვის, ცო­ტა­ხა­ნი შეგ­ვემ­ცი­რე­ბი­მა დატ­ვირ­თვა და დაგ­ვე­წყო ჰი­ა­ლუ­რო­ნის, ასე­ვე პრპ სახ­სარ­ში­და ინექ­ცი­ე­ბი.

მი­სა­ხე­დი იყო მა­ჯაც, რომ­ლის ვერ დატ­ვირ­თვის გამო, უკვე მე­ო­რე მა­ჯაც იწყებ­და ტკი­ვილს. მთლი­ა­ნო­ბა­ში მუხ­ლში 10 სხვა­დას­ხვა და მა­ჯა­ზე 5-5 ნემ­სის შემ­დეგ, და­ვი­წყეთ ფი­ზი­ო­თე­რა­პია, ყი­ნუ­ლი, გა­წელ­ვა და სპე­ცი­ა­ლუ­რი ვარ­ჯი­შე­ბი... მარ­ჯვე­ნა ბარ­ძაყ­ზე კუნ­თის სა­ფა­რი სა­შუ­ა­ლოდ 30 % იყო შემ­ცი­რე­ბუ­ლი, რაც რა­მე­ნა­ი­რად უნდა წა­მოგ­ვე­წია მარ­ცხე­ნა ფე­ხის­თვის. 45 დღის მან­ძილ­ზე, ყო­ვე­ლი სა­ვარ­ჯი­შო დღეს კეთ­დე­ბო­და კი­ნე­ზო­ტე­ი­პი­რე­ბა, მა­სა­ჟი, გა­წელ­ვა ყი­ნუ­ლი, ხოლო დღის ბო­ლოს ულტრაბ­გე­რი­თი თე­რა­პია და ელექტროს­ტი­მუ­ლა­ცია.

პა­რა­ლე­ლურ რე­ჟიმ­ში ლა­შას ხა­სი­ა­თი გა­მო­უ­კეთ­და და სა­ვარ­ჯი­შო წო­ნე­ბიც თან­და­თან გა­ი­ზარ­და, ვფიქ­რობ­დით, რომ ბულ­გა­რეთ­ში გა­სა­მარ­თი ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნა­ტის­თვის ას­პა­რე­ზო­ბას შეძ­ლებ­და, მაგ­რამ ნაც­ვლად აპ­რი­ლის თვი­სა, თე­ბერ­ვლის შუა რი­ცხვებ­ში გა­და­წყდა ჩემ­პი­ო­ნა­ტის ჩა­ტა­რე­ბა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ლა­შას გა­მოს­ვლა ფი­ზი­კუ­რად შე­საძ­ლე­ბე­ლი იყო, სამ­წვრთნე­ლო და სა­მე­დი­ცი­ნო გუნ­დებ­მა, რის­კის ქვეშ ვერ და­ვა­ყე­ნეთ ოლიმ­პი­უ­რი თა­მა­შე­ბი, ვი­ნა­ი­დან კონ­კუ­რენ­ცია ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე საკ­მა­ოდ დიდი იქ­ნე­ბო­და, რაც ით­ვა­ლის­წი­ნებ­და ლა­შას მის­ვლას დიდ წო­ნებ­ზე, შე­დე­გად კი, გა­მარ­ჯვე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, შე­საძ­ლოა და­მა­ტე­ბი­თი ტრავ­მა მიგ­ვე­ღო, რის მო­შუ­შე­ბაც ოლიმ­პი­ა­დამ­დე ვერ მო­ეს­წრე­ბო­და.

ვარ­ჯი­შე­ბი ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნა­ტის შემ­დეგ შე­უ­წყვეტ­ლივ გაგ­რძელ­და, თით­ქმის გა­დაბ­მუ­ლი შეკ­რე­ბე­ბი გა­ვი­ა­რეთ ზღვის­პი­რეთ­ში, შეკ­ვე­თილ­სა და ჩაქვში...მდგო­მა­რე­ო­ბა იყო სტა­ბი­ლუ­რი, მაგ­რამ დრო და დრო მა­ჯე­ბი და მუხ­ლი თავს ახ­სე­ნებ­და... ოლიმ­პი­ა­დის წინა, 22 დღი­ა­ნი შეკ­რე­ბა, ბა­კუ­რი­ან­ში ჩა­ი­ნიშ­ნა. იქვე აღ­მოჩ­ნდა, რომ მძი­მე და აუ­ცი­ლე­ბე­ლი ვარ­ჯი­შე­ბის გავ­ლის დროს,ორი­ვე მა­ჯამ ძა­ლი­ან შე­ა­წუ­ხა... სა­ჭი­რო გახ­და და­მა­ტე­ბი­თი სა­მე­დი­ი­ცი­ნო მა­ნი­პუ­ლა­ცი­ე­ბის ჩა­ტა­რე­ბა, რად­გან დრო აღარ გვრჩე­ბო­და.... ყო­ვე­ლი დღე გა­დამ­წყვე­ტი იყო...

• პა­რი­ზი შეგ­ვე­გე­ბა, რო­გორც ეგე­ბე­ბი­ან ხოლ­მე ოლიმ­პი­ე­ლებს. ახა­ლი აშე­ნე­ბუ­ლი სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი კორ­პუ­სე­ბი, მი­ნი­მა­ლის­ტუ­რად მო­წყო­ბი­ლი ოთა­ხე­ბი, არც თუ ისე მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი სამ­ზა­რე­უ­ლო, რაც ოლიმ­პი­ა­დებ­ზე ყო­ველ­თვის გა­მორ­ჩე­უ­ლია ხოლ­მე, "კარ­დო­ნის"ავე­ჯი...

გა­საგ­რი­ლებ­ლად "ვინ­ტი­ლი­ა­ტო­რე­ბი", 8 ადა­მი­ან­ზე ორი აბა­ზა­ნა და მიდი თუ ბიჭი ხარ ან ლა­შა­ზე ადრე შედი, ან და­აგ­ვი­ა­ნე გა­მოს­ვლა... ივლი და­ლურ­ჯე­ბუ­ლი... გაგ­ვი­მარ­თლა, რომ სა­ვარ­ჯი­შო დარ­ბაზ­ში მი­სას­ვლე­ლად ავ­ტო­ბუ­სი არ გვჭირ­დე­ბო­და, ფე­ხით 5 წუთ­ში ვი­ყა­ვით ად­გილ­ზე...

2 კვი­რით ადრე წა­მო­ვე­დით, ლა­შას სა­ქარ­თვე­ლოს დრო­შა უნდა გა­ე­ტა­ნა გახ­სნის ცე­რე­მო­ნი­ალ­ზე და შე­სა­ბა­ა­მი­სად, პირ­ვე­ლი­ვე დღი­დან მოგ­ვი­წია ჩა­მოს­ვლა.უარ­ყო­ფი­თი ის იყო, რომ შე­ჯიბ­რამ­დე დიდი დრო იყო დარ­ჩე­ნი­ლი, ლაშა სულ წუ­წუ­ნებს ხოლ­მე, ნე­ტავ დრო­ზე მო­ვი­დო­დე­სო... და­დე­ბი­თი მხა­რე ასე ვთქვათ, ვი­ყა­ვით იზო­ლი­რე­ბუ­ლი, არ გვი­წევ­და წან­წა­ლი, კარ­გად ვის­ვე­ნებ­დით, ნორ­მა­ლუ­რად ვჭამ­დით, არ რე­კავ­და ლა­შას ტე­ლე­ფო­ნი ყო­ველ წამს და ა.შ.

ვარ­ჯი­შე­ბი მი­დი­ო­და ნორ­მა­ლუ­რად, ორ-სამ­ჯერ მო­უ­წია წო­ნე­ბის გავ­ლა, პირ­ველ - ორ ვარ­ჯიშს ვერ შეხ­ვდა და გა­ა­ფუ­ჭა მის­ვლე­ბი, ამ ფაქ­ტმა ჩვენც შეგ­ვაშ­ფო­თა და ლა­შაც, - "წადი და და­ჯე­ქი სახ­ლში, ხომ ხე­დავ აღარ შე­გიძ­ლია" - მი­ა­ძა­ხა გაბ­რა­ზე­ბულ­მა თა­ვის თავს, ასე­თი ლაშა არა­ვის არ უნა­ხავს, მეც კი.

ბო­ლოს მა­ინც დას­ტა­ბი­ლურ­და და ხა­სი­ა­თიც გა­მო­უ­კეთ­და... მი­თუ­მე­ტეს მას შემ­დეგ, რაც მე და გი­ორ­გი ასა­ნი­ძემ, მის პა­ტივ­ცე­მულ ღიპს "პლას­ტი­კუ­რი ოპე­რა­ცია" გა­ვუ­კე­თეთ. დიდი წო­ნის გამო, მუ­ცელ­ზე ხვდე­ბო­და შტან­გა ატა­ცის დროს, მერე ვერ აძ­ლევ­და სწორ მი­მარ­თუ­ლე­ბას და წინ უვარ­დე­ბო­და. კი­ნე­ზო ტე­ი­პე­ბით ავ­ჭი­მეთ ცხი­მის მასა, მკერ­დის ძვლი­სა და ნეკ­ნე­ბის­კენ, ასე და­ვიბ­რუ­ნეთ "ტან­წერ­წე­ტა" ლაშა... შე­სა­ბა­მი­სად, ბოლო ერთი კვი­რა, მუხ­ლე­ბის და წე­ლის გარ­და მუც­ლის ტე­ი­პი­რე­ბა­საც ვა­კე­თებ­დით და ასე მი­უ­ხა­ლოვ­და თა­ვის ძველ მოძ­რა­ო­ბას...

• ჩვე­ნი ფი­ზი­ო­თე­რა­პევ­ტი, რუს­ლან ღიბ­რა­ძე, ყო­ველ­დღი­უ­რად სხე­უ­ლის სხვა­დას­ხვა ნა­წი­ლის სრულ მა­საჟს უკე­თებ­და, ათას­ნა­ი­რი მა­ზით, რაც მისი კუნ­თე­ბის შრო­მი­სუ­ნა­რი­ა­ნო­ბას თვალ­სა­ჩი­ნოდ ზრდი­და. ვე­ლო­დე­ბოდ­თით 10 აგ­ვის­ტოს... მა­ი­სუ­რი მი­ჭერს... გან­ვუ­ცხა­დე და დე­მონ­სტრა­ცი­უ­ლად წინ გა­მო­წე­უ­ლი მკერ­დით და­ვე­ნა­ხე.... ეს ის მა­ი­სუ­რია რაც მის ყვე­ლა შე­ჯიბ­რზე მაც­ვია... თუმ­ცა ახლა მეც ტან­კი­ვით ვარ, მო­მიხ­და ფრან­გუ­ლი კრუ­ა­სა­ნე­ბი და აშ­კა­რად არ მომ­დის... არ მა­ინ­ტე­რე­სებს, ჩა­იც­ვამ!.. იყო პა­სუ­ხი და მშვი­დად გა­აგ­რძე­ლა ლოც­ვა... ჩუ­მად და­ვე­ჯღა­ნე და მოტ­მას­ნი­ლი ნაჭ­რის გა­წელ­ვა გა­ვაგ­რძე­ლე, იქ­ნებ კა­მე­რებ­ში ღიპი არ გა­მო­მიჩ­ნდეს­მეთ­ქი... გა­მო­დის ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რად ყვე­ლა­ფერს უყუ­რებს, თვალს ახ­სოვს ის დე­ტა­ლე­ბი, რაც მისი წარ­მა­ტე­ბის დროს მის გვერ­დით იყო, ადა­მი­ა­ნე­ბი, ტან­საც­მე­ლი, ფე­რე­ბი, ასა­ნი­ძე­საც კი, 2016 წლის რიოს ოლიმ­პი­უ­რი ჟა­კე­ტი აც­ვია... ითხოვს და უნდა შე­ვუს­რუ­ლოთ... მზად ვართ... ირაკ­ლი ჩხე­ი­ძემ გვა­ნერ­ვი­უ­ლა, დი­ლი­დან 150-100 ზე მაქვს წნე­ვა, პულ­სიც 100-105, თავი მაქვს ორ ოთა­ხი­ა­ნი ბი­ნა­სა­ვით, ორი კაპ@@პრი­ლი და ერთი კორ@@ლჯი ჩა­ვიგ­დე ენის ქვეშ... იქ­ნებ მიშ­ვე­ლოს, მაგ­რამ შენც არ მო­მიკ­ვდე.... მზად ვართ და ავ­ტო­ბუ­სის­კენ მივ­დი­ვართ.

დღეს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად ცხე­ლა, ავ­ტო­ბუს­ში გაგ­რი­ლე­ბა არაა, რა­ღაც აე­რო­ზო­ლი მოგ­ვცეს, წყა­ლი ას­ხია და ვის­ხამ სა­ხე­ზე... გზა და გზა. აი­წონ­ნენ, გან­სა­კუთ­რე­ბით იწე­ლე­ბა ხოლ­მე დრო შე­ჯიბ­რის და­წყე­ბამ­დე, თუმ­ცა ახლა საქ­მე გვქონ­და და დროც გა­დი­ო­და, კი­ნე­ზო­ტე­ი­პი­რე­ბა უნდა გაგ­ვე­კე­თე­ბი­ნა, ორი­ვე მუხ­ლი, წელი და მუ­ცე­ლი... "ავა­წყეთ", და­ვა­ტე­ი­პეთ, შემ­დეგ რუს­ლან ღიბ­რა­ძეს ჩა­ვა­ბა­რე და მან და­ა­ა­მუ­შა­ვა, გა­უ­ხუ­რა კუნ­თე­ბი... ვი­წყებთ... გენო პეტ­რი­აშ­ვი­ლოს ფი­ნა­ლუ­რი ჭი­და­ო­ბა დაგ­ვემ­თხვა, რო­მელ­მაც საკ­მა­ოდ გვა­ნერ­ვი­უ­ლა, მაგ­რამ ოქ­როს მედ­ლით გაგ­ვა­ხა­რა და ჩვენც მო­ვე­დით ბრძო­ლის ხა­სი­ათ­ზე.

ლა­ლა­ი­ა­ნი და მი­ნა­სი­ა­ნი კარ­გად არი­ან მომ­ზა­დე­ბუ­ლი, იგ­რძნო­ბა გა­სა­ხუ­რე­ბელ­შიც, წო­ნე­ბი ჩვენ­სა­ვით აქვთ შეკ­ვე­თი­ლი.. 210-245... ვღე­ლავ, ან ვინ არ ღე­ლავს... ჩემი ტე­ი­პე­ბის იმე­დი მაქვს, იცავს ძვე­ლი ტრავ­მის გა­მე­ო­რე­ბის­გან, ახა­ლი არ მინ­და გა­მოხ­ტეს... შტან­გას ისე­თი აზარ­ტით ვა­წყობ, იქვე მჯდომ სა­მე­დი­ცი­ნო გუნ­დი, ლა­შას შემ­დეგ მე მგულ­შე­მატ­კივ­რობს... ატაც­ში 210 კგ გა­ი­ა­რა სა­მი­ვემ პირ­ველ ცდა­ზე, ყვე­ლა­ფე­რი ასა­ნი­ძე-გა­ხო­კი­ძის გეგ­მის მი­ხედ­ვით მი­დის, 215 კგს შე­ე­გებ­ნენ ლაშა და ლა­ლა­ი­ა­ნი, ორი­ვემ აი­ტა­ცა, მი­ნა­სი­ან­მა კი 216 კგ და­ი­მორ­ჩი­ლა... მა­ტუ­ლობს ცე­ცხლი დარ­ბაზ­ში, მსოფ­ლი­ოს სხვა­დას­ხვა ქვეყ­ნი­დან მო­სუ­ლი გულ­შე­მატ­კი­ვა­რი, ემო­ცი­ებს ვერ მა­ლავს და ყვე­ლა ცდა­ზე ინ­გრე­ვა ოვა­ცი­ით დარ­ბა­ზი...

ლა­ლა­ი­ა­ნი 218 კგს აფუ­ჭებს და ლა­შას ჯერი დგე­ბა, 220 კგ.....და "ჰოი სა­ოც­რე­ბავ", ასე­თი იყო გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბის ოვა­ცია, ლა­შამ ცდა ვერ გა­მო­ი­ყე­ნა...?! ასე­ვე გა­ა­ფუ­ჭა მის­ვლა მი­ნა­სი­ან­მაც, თუმ­ცა აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ 2015 წლის შემ­დეგ, ლა­შამ ცალ­კე­უ­ლი მოძ­რა­ო­ბა პირ­ვე­ლად დათ­მო... ეს იმა­ნაც გა­ნა­პი­რო­ბა, რომ ოლიმ­პი­ა­და­ზე მხო­ლოდ ორ­ჭი­დის მე­და­ლია და არა ატა­ცის ან აკ­ვრის... ხა­სი­ა­თი წა­უხ­და... არ იმ­ჩნევს, არა და მო­ხარ­შულს ვიც­ნობ... შემ­წვარ­საც! არც ჩვენ ვიმ­ჩნევთ, არა და ლა­მის გული გა­მის­კდეს... ვერც ვე­რა­ფერს ვამ­ბობ... ორ აბ წნე­ვის დამ­წევს ვა­მა­ტებ ჩემს დღი­ურ დო­ზას და ვაგ­რძე­ლებ შტან­გის აწყო­ბას... აკ­ვრა­ში, ვფიქ­რობ ვერ გა­მოგ­ვყვე­ბი­ან... და ზუს­ტად მახ­სოვს, ჯერ კი­დევ თვე­ე­ბის წინ ვი­სა­უბ­რეთ მე და ასა­ნი­ძემ, რომ აქ ოქრო 215-255 ის ორ­ჭი­დის ჯამი იქ­ნე­ბო­და...

ისე აგიხ­დეთ ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გი... და ჩვენ ვი­მარ­ჯვებთ... არ ვიცი რო­გორ, რა­ნა­ი­რად, არ მახ­სოვს, ვდგა­ვარ გაშ­ტე­რე­ბუ­ლი, ვი­ღა­ცე­ბი მო­დი­ან და მი­ლო­ცა­ვენ, ჩვენ ხომ ის­ტო­რია დავ­წე­ე­რეთ... და ისევ ლა­შას ხმა მა­ფხიზ­ლებს :" ჭინ­ჭო! რა­ტომ ვუყ­ვარ­ვარ ღმერ­თს ასე ძა­ლი­ან ?!"