"სპეციალურად ძვირადღირებულ კურორტებზე დავდიოდით" - სახლი-მანქანით მოვლილი ევროპის ქვეყნები: მამუკა ღლონტისა და მისი მეუღლის 45-დღიანი მოგზაურობა (ფოტოები)
"ჟოზეფინა" 20 წლის "გოგო" იყო, რომ ვიყიდე. ჯერ ახალგაზრდაა. იაფად ვიშოვე და იმ განზრახვით, რომ მოგზაურობის ეს სტილი თუ არ მომეწონებოდა, სოფელში სხვადასხვა საქმისთვის დავიტოვებდი, რადგან ასეთი მანქანა სულ მჭირდება... ისე მოხდა, რომ მომეწონა, შემდეგ "ჟოზეფინას" ათასგვარი "პლასტიკური ოპერაცია" ჩავუტარე და დღეს ახალი მანქანაა" - გვეუბნება ტელეპროდიუსერი მამუკა ღლონტი, რომელსაც ბევრი გატაცების პარალელურად, მოგზაურობაც საოცრად იტაცებს. წლების განმავლობაში, მას საკუთარი მოტოთი, მსოფლიოს არაერთ ქვეყანაში უმოგზაურია, ასევე მსუბუქი მანქანითაც...
წელს კი ევროპის გარშემო მეუღლესთან ერთად სწორედ სახლი-მანქანით, რომელსაც "ჟოზეფინა" დაარქვა, იმოგზაურა... ეს მანქანა რამდენიმე თვის წინ შეიძინა და მერე საკუთარი ხელით სახლ-მანქანად გადააქცია... „ჟოზეფინა“ საკმაოდ კომფორტულია და თანამედროვე მოთხოვნებს სრულიად აკმაყოფილებს...
ხოლო თუ როგორი იყო ამ სატრანსპორტო საშუალებით ევროპაში მოგზაურობა, ამის შესახებ AMBEBI.GE-ს მამუკა ღლონტმა შთაბეჭდილებები და ემოციები თავად გაუზიარა.
- "ჟოზეფინას" პირველი სატესტო მოგზაურობა ანტალიაში ჰქონდა და მშვენივრად გაიარა. მომეწონა და მივხვდი, რომ ის იყო, რაც მინდოდა. მოკლედ ჩავუტარე კაპიტალური რემონტი და შიგნითაც, როგორც იცით, თავიდანვე ყველაფერი საკუთარი ხელით ხარისხიანად გავაკეთე.
- რისგან შედგება დღეს "ჟოზეფინა"?
- ის არის კემპბერვანი - ასე ჰქვია სტილს, რომელიც მან ამ ჩატარებული სამუშაოების შემდეგ შეიძინა. განშტოებას კი ჰქვია სტელსი. ეს იმას ნიშნავს, რომ გარედან სახლი-მანქანა რომაა, არ ეტყობა. შესაბამისად, არ არის ძალიან დიდი და მისი დაპარკინგება ყველგან შეიძლება. ეს ბევრ სახლ-მანქანას არ შეუძლია, განსაკუთრებით - დიდებს. ამჯერად ევროპაში მოგზაურობისას, პარკირების ადგილებიც კი დაგვხვდა მაღაზიებთან, რესტორნებთან, სადაც ეხატა სახლი-მანქანა და გადახაზული იყო. ამას ყველგან შეუძლია მისვლა, პარკინგი, რითაც ძალიან მობილურია. თუ ვინმე სახლი-მანქანის ყიდვას დააპირებს, პირველ რიგში უნდა გაითვალისწინოს, რისთვის ყიდულობს მას, როგორი სახის მოგზაურობა უნდა. თუ დიდი ხნით გაჩერდები სადმე, მაშინ დიდი მანქანა უნდა გქონდეს. თუ მიდიხარ იმისთვის, რომ იბორიალო და აქეთ-იქით ბევრი იარო, რაც შეიძლება პატარა უნდა იყოს, ანუ კომფორტის ზღვარზე. მე ეს მეორე სტილი მიყვარს. ერთი და ორი დღე ვჩერდები ქალაქებში და მერე სხვა ადგილას, სოფლებში მივდივარ.
- "ჟოზეფინა" საბოლოოდ შიგნით როგორ შემოსეთ - რა დაამონტაჟეთ იქ?
- აქვს საძინებელი, ხელსაბანი, ავტონომიური ელექტროენერგია, მაგიდა და სავარძლები, სარეცხის მანქანა, გაზქურა, 2 კონდიციონერი, დამატებით კარავი, 2 სქროლი, ტელევიზორი, კომპიუტერი. ეს ყველაფერი კი თვითონ დავამონტაჟე და საკუთარი ხელით გავაკეთე.
- მოგზაურობა რა მიმართულებით დაგეგმეთ?
- მთავარი და ამოსავალი წერტილი გერმანია იყო და ქალაქი გელზენკირხენი, სადაც საქართველო-პორტუგალიის თამაშს დავესწარით. შემდეგ დავიძარით და მოძრაობა ევროპაში დავიწყეთ. ჯერ ავედით ჩრდილოეთში - ბელგია, ნიდერლანდები, მერე დავეშვით ქვემოთ - იტალია, საფრანგეთი, სლოვენია, ხორვატია, მონტენეგრო, ალბანეთი... მოკლედ, ბევრ ქვეყანაში ვიყავით და ამ მოგზაურობას სულ 45 დღე მოვანდომეთ.
- წინასწარ გქონდათ ყველაფერი გათვლილი და გაწერილი?
- წინასწარ იყო გათვლილი მხოლოდ გელზენკირხენი, სადაც თამაშს უნდა დავსწრებოდით, დანარჩენს ან წინა საღამოს ვგეგმავდით, ან დილით, რომ გავიღვიძებდით, სად უნდა წავსულიყავით.
- გეძინათ არა სასტუმროში, არამედ მხოლოდ "ჟოზეფინაში"?
- მეტსაც გეტყვით, ერთი კვირაა ჩამოვედით და ახლაც "ჟოზეფინაში" მძინავს. დავხუჭავ თვალებს და დილით ვახელ და სხვაგან რომ მძინავს, ღამის განმავლობაში 10-ჯერ მეღვიძება. "ჟოზეფინას" რაღაც მაგიური ძალა აქვს.
- ვინმეს ხომ არ უთხოვია კონსულტაცია, დახმარება სახლი-მანქანის შესახებ?
- სხვათა შორის, ბევრი მწერს, რომ გვინდა შეძენა, დაგვეხმარეთო. არ მეზარება, პირიქით, მიხარია და ყველას რჩევას ვაძლევ. თქვენი მედიის საშუალებითაც ყველა დაინტერესებულ ადამიანს ვეტყვი, არ მოერიდოთ, პირიქით, გამიხარდება, თუკი ჩემი გამოცდილებიდან გამომდინარე, ვინმეს რჩევას მივცემ და დავეხმარები.
- ისე, სახლი-მანქანის იდეა უეცრად მოვიდა, თუ ამაზე ადრეც ფიქრობდით?
- მე ხომ მოგზაური ვარ? წლების მანძილზე ძირითადად მოტოთი ვმოგზაურობდი. შარშან მსუბუქი მანქანით და ელექტროველოსიპედებით წასვლა გადავწყვიტეთ. გზაზე ასეთი სახლი-მანქანები გვხვდებოდა. მერე ვიფიქრეთ, მოდი, ჩვენც ვცადოთ-თქო... შემდეგ ბევრ ინფორმაციას გავეცანი და სწორად შევიძინე მანქანა. როდესაც ყიდულობ, ზუსტად უნდა იცოდე, რისთვის გინდა - ეს მნიშვნელოვანია...
- ამ მოგზაურობისას მთავარი სირთულე რა იყო, რისი დაძლევა მოგიხდათ?
- ერთადერთი სირთულე ის იყო, რომ დაგვემთხვა კატაკლიზმი, როდესაც აღმოსავლეთ ევროპაში ტემპერატურამ + 50 გრადუსს მიაღწია. მაგ სიტუაციაში მეორე კონდიციონერმა გვიშველა, რომელიც უკვე ხორვატიაში ვიყიდე. მაგან გადაგვარჩინა, თორემ ღამე + 36 გრადუსი იყო. კი მქონდა პატარა კონდიციონერი, მაგრამ ის ნორმალური პირობებისთვისაა გათვლილი, როცა ღამე + 25-26 გრადუსია. ისეთი გაუსაძლისი სიცხე იყო, ერთი პერიოდი ისიც კი ვიფიქრე, უკან მივბრუნდები-მეთქი. მერე გამახსენდა რომ არსებობს ასეთი სახის კონდიციონერი და ერთ-ერთ დიდ სავაჭრო ცენტრში, ქალაქ ზადარში შევიძინე. მოკლედ, ასე მოვაგვარეთ ჩვენი გაგრილების საკითხი. მეორე პრობლემა იყო უკვე მონტენეგროში... მონტენეგრო და ალბანეთი უგზოობის საოცარი ნიმუშებია.
კონკრეტულად მონტენეგროში 4-4 კილომეტრს 6 საათი გავდიოდით. საქართველო მასზე 50 წლის წინ არის და ალბანეთზე ალბათ 100 წლით. რაც მთავარია, მხოლოდ გზების მიმართულებით არა. საქართველოს ყველაზე ლამაზი კუთხეები რომ ერთად შეატყუპოთ, მონტენეგრო ასეთია - ულამაზესი ქვეყანაა, მაგრამ რად გინდა? გზა, ინფრასტრუქტურა არ უვარგათ. განა ცუდია, მაგრამ რაღაცას ხომ უნდა შეადარო?! იცი, რომ ევროპის შემადგენელი ნაწილია, ნატოს, ევროკავშირის ქვეყანაა, ჰოდა, ელოდები სიტუაციას, როგორიც პირობითად თუნდაც უნგრეთშია, მაგრამ არა, ძალიან ჩამორჩებიან. ალბანეთში მაგალითად, მთლად დედაქალაქ ტირანაში გზებზე ყიდიან მრგვალ ვერცხლისფერ დისკებს, - ჯერ მანდ არიან. საზღვარზე არ აქვთ კომპიუტერი და პასპორტის შესამოწმებელი აპარატურა. პასპორტს მიაწვდი, რაღაც "პტიჩკას" უსვამენ და ასე გიშვებენ... ესეც ნატოს ქვეყანაა.
საქართველოს კიდევ მოიცადეთ, კარს ჯერ ვერ გაგიღებთო - გვეუბნებიან. არ გადავაჭარბებ თუ ვიტყვი, რომ ჩვენი ქვეყანა ინფრასტრუქტურულად ევროპის ქვეყნების 15-ეულში შედის. ხორვატია ნორმალურია. მე ქვეყანას კიდევ იმითაც ვაფასებ, იქ თუ როგორი განვითარებულია ორთვლიანი ტრანსპორტისთვის ველობილიკები. გერმანიაში, გელზენკირხენიდან 20 კილომეტრში ერთ-ერთ სოფელში ვიყავით, საიდანაც სხვადასხვა სოფელში დავდიოდით. იქ ერთი სოფლიდან 500 კილომეტრში სხვა სოფელში რომ წახვიდე, ველობილიკით უპრობლემოდ ჩახვალ. აქეთ აღმოსავლეთისკენ რომ მოდიხარ, სლოვენია, ხორვატია იწყება თუ არა, ეგ ბილიკი უცებ პატარავდება, პატარავდება და მერე ქრება.
- ახლა როგორია თქვენი ემოციური მდგომარეობა?
- 45 დღე რომ გავიდა, გვეგონა, რომ გუშინ დავიწყეთ მოგზაურობა. ასეთი გემრიელი მოგზაურობა გამოვიდა. წარმოიდგინეთ, რა სიტუაციაა, როცა არ გყავს ასეთი საშუალება, ჩადიხარ ქალაქში, უნდა ნახო ტრანსპორტი, მიხვიდე სასტუმროში, მერე რაღაც რომ დაათვალიერო, ქალაქში უნდა გახვიდე, თუ ახლოს არის, ხომ კარგი, მაგრამ თუ შორს არის, უნდა ნახო ტრანსპორტი... ამაში იხარჯება რესურსი, დრო. ასეთ შემთხვევაში კი საზრუნავი საერთოდ არ გაქვს. მიდიხარ, პარკინგი ყველგან არის, გადმოიღებ სქროლებს და გასქროლდები, სადაც გინდა.
- მოკლედ, ყველაფერში ნოვატორი ხართ?
- სამწუხაროა, რომ ჩვენს ქვეყანაში ასეთ რაღაცებს ამოქოქვა სჭირდება, მაგრამ იმედია, რომ რაღაც ამ კუთხით მეტად დაიძვრება... სპეციალურად ძვირადღირებულ კურორტებზე დავდიოდით, სადაც სასტუმრო ერთი ღამე 500 ევროდანაა. ჩვენ კემპინგებზე სადაც შევდიოდით, 15-დან 30 ევრო-მდე იყო გადასახადი. ეს კემპინგები არ გეგონოთ, რომ მხოლოდ პარკინგია, ევროპულ ხარისხზეა საუბარი. რომ შედიხარ არის აუზი, რესტორნები, მაღაზია, დენი, შხაპი, სამზარეულო, ვაიფაი, ინფრასტრუქტურა ისეთია, შეგიძლია შეხვდე და გარეთ არც გამოხვიდე. ეს ადგილები არის ყოველთვის პლაჟთან ახლოს... ახლა რაც ვნახე, კოვიდის მერე ასეთი მანქანები ძალიან არის განვითარებული, აქამდე ასე მხოლოდ პენსიონერები დადიოდნენ, ახლა ძირითადად ახალგაზრდები დადიან. დადიან ოჯახები, მოდიან საკუთარი ავტომობილებით, გადმოიღებენ კარვებს, გაშლიან და ცხოვრობენ. მოკლედ, ასეა მთელი ევროპა...
წაიკითხეთ ასევე: