ლუკა მო­მა­ვა­ლი დიპ­ლო­მა­ტია. მან წე­ლი­წად­ნა­ხევ­რის წინ და­ა­ფუძნა სტუ­დენ­ტუ­რი მოძ­რა­ო­ბა "ნა­ბი­ჯი“, თუმ­ცა სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ ის სამი წლის წინ გა­იც­ნო - თა­ნა­მო­აზ­რე თა­ნა­ტო­ლებ­თან ერ­თად არ და­უ­ტო­ვე­ბია ქვე­ყა­ნა­ში მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი მოვ­ლე­ნა, რაც კი გაპ­რო­ტეს­ტე­ბას ექ­ვემ­დე­ბა­რე­ბო­და. ახლა ის ე.წ. რუ­სუ­ლი კა­ნო­ნის საპ­რო­ტეს­ტო აქ­ცი­ე­ბის ეპი­ცენ­ტრშია. რო­გორც ლუკა ჭო­ხო­ნე­ლი­ძე ამ­ბობს, დრო­ე­ბით ყვე­ლა გეგ­მა, ოც­ნე­ბა გვერ­დზე გა­და­დო და მისი მთა­ვა­რი მი­ზა­ნი სა­ქარ­თვე­ლოს ევ­რო­პუ­ლი მო­მავ­ლის­თვის ბრძო­ლაა, გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი აქვს, რომ ამის გა­რე­შე არა­ფერს აზრი არ აქვს.

"რო­დე­საც სსრკ-ს პი­რო­ბებ­ში და­ბა­დე­ბულ­მა თა­ო­ბამ, ჩვე­ნი დე­დე­ბის და მა­მე­ბის თა­ო­ბამ მო­ა­ხერ­ხა 9 აპ­რი­ლი, ფიცი დადო და მი­უ­ხე­და­ვად პატ­რი­არ­ქის მო­წო­დე­ბი­სა, რუს­თა­ვე­ლი­დან ფეხი არ მო­იც­ვა­ლა, რუ­სის ჯარს მარ­თლა თავი შე­აკ­ლა, და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბა­ში გაზ­რდი­ლი თა­ო­ბა რა­ღას იზამს? არის უსაფრ­თხო­ე­ბის საკ­მა­ოდ დიდი რის­კე­ბი, თუმ­ცა შიშ­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბია. ესეც გა­ივ­ლის და ჩვენ გა­ვი­მარ­ჯვებთ“- მე­უბ­ნე­ბა თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლად და კი­დევ ერთხელ გვარ­წმუ­ნებს იმა­ში, რომ მისი თა­ო­ბა ჰგავს "მდი­ნა­რეს, რო­მელ­საც კა­ლა­პოტ­ში ვე­რა­ვინ მო­აქ­ცევს, ვე­რა­ვინ მარ­თავს და ვე­რა­ფე­რი შე­ა­ჩე­რებს“.

• "ის ჩემი ფა­ვო­რი­ტი პო­ლი­ტი­კო­სია"

- 2003 წელს და­ვი­ბა­დე, 3 წლამ­დე კან­დე­ლაკ­ზე ვცხოვ­რობ­დით, სა­ბურ­თა­ლო­ზე, შემ­დგომ რუს­თავ­ში გა­და­ვე­დით, სა­დაც მე-2 სა­ჯა­რო სკო­ლა და­ვამ­თავ­რე წარ­ჩი­ნე­ბით. ოჯახ­ში არას­დროს და არა­ვინ ეწე­ო­და რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ის პრო­პა­გან­დას, პო­ლი­ტი­კუ­რი აზრი და­მო­უ­კი­დებ­ლად ჩა­მო­მი­ყა­ლიბ­და და არა­ვის გავ­ლე­ნის ქვეშ არ მოვ­ქცე­ულ­ვარ, მე­ტიც, ოჯახ­ში საკ­მაო პლუ­რა­ლიზ­მი გვაქვს, მა­გა­ლი­თად, მამა არ იყო ზვი­ა­დის მომ­ხრე, ჩემ­თვის კი ის ფა­ვო­რი­ტი პო­ლი­ტი­კო­სია. ჩემი პირ­ვე­ლი გა­მო­ჩე­ნა პო­ლი­ტი­კურ ას­პა­რეზ­ზე და პირ­ვე­ლი სი­ტყვა სცე­ნა­ზე სწო­რედ რომ ბა­ტო­ნი ზვი­ა­დის სი­ტყვე­ბით და­ვი­წყე (რო­დე­საც მან და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის აღ­დგე­ნის აქტს მო­ა­წე­რა ხელი) - "აღ­სრულ­და ნება მათი, აღ­სრულ­და ნება ქარ­თვე­ლი ერი­სა, გა­უ­მარ­ჯოს და­მო­უ­კი­დე­ბელ სა­ქარ­თვე­ლოს,“ რა­ზეც მა­მას რე­აქ­ცია იყო და­დე­ბი­თი. ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი არ­ცერთ პარ­ტი­ას­თან, პო­ლი­ტი­კას­თან ახ­ლო­საც არ ყო­ფი­ლან. ოჯახ­ში ყვე­ლა იუ­რის­ტი მყავს (დედა, ბა­ბუა, ბიძა).

• "მა­მის მხრი­დან ყვე­ლა ფეხ­ბურ­თე­ლი მყავს, ჩემი ოც­ნე­ბაც ეს იყო, თუმ­ცა..."

- სკო­ლა­ში კარ­გად ვსწავ­ლობ­დი, თუ არ ჩავ­თვლით პან­დე­მი­ის პე­რი­ოდს, როცა თით­ქმის არა­ვინ სწავ­ლობ­და. ყო­ველ­თვის მა­ინ­ტე­რე­სებ­და ის­ტო­რია, ლი­ტე­რა­ტუ­რა, გე­ოგ­რა­ფია... ერთი სი­ტყვით, სა­დაც კარ­გი მას­წავ­ლე­ბე­ლი მყავ­და, ყვე­ლა საგ­ნებს ზედ­მი­წევ­ნით კარ­გად ვსწავ­ლობ­დი. დე­დის დამ­სა­ხუ­რე­ბით ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლე კლას­გა­რე­შედ - დავ­დი­ო­დი უცხო ენებ­ზე, 8 წელი ვი­ა­რე ცურ­ვა­ზე, ცოტა ხანს წყალ­ბურთზეც დავ­დი­ო­დი, 8 წელი ქარ­თუ­ლი-ხალ­ხუ­რი ცეკ­ვე­ბის ან­სამ­ბლში ვცეკ­ვავ­დი, მერე მოხ­და ისე, რომ სწავ­ლა ვამ­ჯო­ბი­ნე და ცეკ­ვი­დან გა­მო­ვე­დი, რა­საც დღემ­დე ვნა­ნობ. ჩემი ყვე­ლა­ზე დიდი ოც­ნე­ბა ფეხ­ბურ­თი იყო, ვი­ნა­ი­დან მა­მის მხა­რეს ბა­ბუ­აც, დიდი ბა­ბუ­აც ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბი იყ­ვნენ, ბიძა "ვით ჯორ­ჯი­ა­ში“ თა­მა­შობ­და, მა­მაც მე­კა­რე იყო... შე­მიყ­ვა­ნეს ფეხ­ბურთზეც, თუმ­ცა ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მის გამო (ეს დე­დის აზ­რია) და­ვა­ნე­ბე თავი. რე­ა­ლო­ბა ისაა, რომ როცა ფეხ­ბურთზე შე­ვე­დი, იმ ღა­მით კან­კა­ლი და­მა­წყე­ბი­ნა, დე­დამ იფიქ­რა, ჯან­მრთე­ლო­ბის გამო და­მე­წყო შფოთ­ვა, რე­ა­ლუ­რად კი, იმ­დე­ნად აჟი­ტი­რე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, ღამე ვერ ვი­ძი­ნებ­დი და ვშფო­თავ­დი. მერე ჩათ­ვა­ლეს, რომ არ უნდა მევ­ლო ფეხ­ბურთზე...

კავ­კა­სი­ის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ვსწავ­ლობ დიპ­ლო­მა­ტი­ას. რომ ვთქვა, გა­და­წყვე­ტი­ლი მქონ­და პო­ლი­ტი­კუ­რად აქ­ტი­უ­რი ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, მო­გა­ტყუ­ებთ. სკო­ლა­ში როცა ვსწავ­ლობ­დი, სამ­სა­ხი­ო­ბო დასი ჩა­მო­ვა­ყა­ლი­ბეთ, ვდგამ­დით სპექ­ტაკ­ლებს, ასე­ვე, პან­ტო­მი­მის თე­ატ­რში გვქონ­და რამ­დე­ნი­მე სპექ­ტაკ­ლის წარ­დგე­ნა... ფაქ­ტობ­რი­ვად, გა­და­წყვე­ტი­ლი მქონ­და, თე­ატ­რა­ლურ­ზე ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა, მაგ­რამ სა­ქარ­თვე­ლო­ში მსა­ხი­ო­ბის ცხოვ­რე­ბა, მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, საკ­მა­ოდ რთუ­ლია. მქონ­და დის­კუ­სია ოჯახ­ში, ჩემს თავ­თა­ნაც, რამ­დე­ნად მი­ღირ­და ეს არ­ჩე­ვა­ნი. ალ­ტერ­ნა­ტი­ვა ყო­ველ­თვის არ­სე­ბობს - ბავ­შვო­ბი­დან პო­ლი­ტი­კა და პო­ლი­ტი­კო­სო­ბა მომ­წონ­და, დღეს აქ ვარ და ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ეს საქ­მე.

• "ნა­ცე­ბის“ დროს სად ვი­ყა­ვი და...

- მახ­სოვს, ბავ­შვო­ბა­ში "ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­მა“ არ მა­ჩუ­ქეს მა­ი­სუ­რი, რა­ზეც ძა­ლი­ან გავ­ნა­წყენ­დი, არა­და, ისე მინ­დო­და... 8 წლის ვიქ­ნე­ბო­დი, უბან­ში მა­ჟო­რი­ტა­რე­ბი მო­დი­ოდ­ნენ და არი­გებ­დნენ ლა­მაზ მა­ი­სუ­რებს წარ­წე­რით "მე მიყ­ვარს სა­ქარ­თვე­ლო“. არ მა­ჩუ­ქეს, მერე ჩა­მო­ი­ა­რეს "ქო­ცებ­მა" და იმათ მა­ჩუ­ქეს თა­ვი­ან­თი მა­ი­სუ­რი, გაბ­რა­ზე­ბულ გულ­ზე ჩა­ვიც­ვი და ფო­ტოც გა­და­ვი­ღე. "ნა­ცე­ბის" დროს სა­დაც ვი­ყა­ვი, "ფე­ის­ბუქ­ზეც" მი­დევს, "ქო­ცე­ბის" მა­ი­სუ­რით რომ ვი­წო­ნებ თავს (იცი­ნის), მე მინ­დო­და მა­ი­სუ­რი და რო­მელ­მაც მა­ჩუ­ქა, იმი­სი ჩა­ვიც­ვი. გან­სა­კუთ­რე­ბით მახ­სოვს 2012 წელი, როცა ორ გან­სხვა­ვე­ბულ მხა­რეს ვუ­ყუ­რებ­დი - "რუს­თავ­ში" მყავ­და ნაც­ნო­ბე­ბი, რო­მელ­თა ნა­წი­ლი "ოც­ნე­ბის“ მხა­რეს იყო, ნა­წი­ლი - "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის“ მხარ­დამ­ჭე­რე­ბი. ყვე­ლა­ფერს თვალს ვა­დევ­ნებ­დი და ეს ჩემ­თვის სა­ინ­ტე­რე­სო პრო­ცე­სი იყო. კი­დევ, მახ­სოვს, ჩემი კლა­სე­ლის­თვის და­დე­ბუ­ლი ნაძ­ლე­ვი, რო­მე­ლიც წა­ვა­გე (ბუ­ფეტ­ში იყი­დე­ბო­და რა­ღაც შო­კო­ლა­დი და ის) და დღემ­დე არ ჩა­მი­ბა­რე­ბია (იცი­ნის) - ის ამ­ბობ­და, რომ "ქო­ცე­ბი" გა­ი­მარ­ჯვებ­დნენ, მე ვუმ­ტკი­ცებ­დი, რომ "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი“ და... მწა­რედ წა­ვა­გე. ბა­ჩოს თუ ვნა­ხავ, როცა ამე­რი­კი­დან ჩა­მო­ვა, აუ­ცი­ლებ­ლად ჩა­ვა­ბა­რებ მო­გე­ბულ შო­კო­ლადს.

• "მერ­მა პო­ლი­ტი­კუ­რი გან­ცხა­დე­ბე­ბი არ უნდა აკე­თოს"

- "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის“ მომ­ხრე არას­დროს ვყო­ფილ­ვარ, არც - ბავ­შვო­ბა­ში. ივა­ნიშ­ვი­ლი როცა და­ვი­ნა­ხე, თა­ვი­დან­ვე, ჟარ­გონს გა­მო­ვი­ყე­ნებ და, არ "და­მე­ვა­სა“. თუმ­ცა იყო რა­ღა­ცე­ბი "ოც­ნე­ბის“, რაც მარ­თლა მომ­წონ­და, მა­გა­ლი­თად, ობი­ექ­ტუ­რო­ბის­თვის უნდა ვთქვათ, რომ რუს­თავ­ში, ჩემს ქუ­ჩა­ზე (1-ელი მა­ი­სის სა­ხე­ლო­ბის, ძვე­ლი საბ­ჭო­თა ქუ­ჩაა) ინფრას­ტრუქ­ტუ­რა მო­წეს­რიგ­და. იქ თით­ქმის არას­დროს და­გე­ბუ­ლა გზა, მაგ­რამ ირაკ­ლი ტა­ბა­ღუ­ამ, რო­მე­ლიც ჩვე­ნი მერი იყო, მარ­თლაც მი­ხე­და ინფრას­ტრუქ­ტუ­რას - გზა, ლამ­პი­ო­ნე­ბი, გამ­წვა­ნე­ბა და სხვაც ბევ­რი რამ გა­ა­კე­თა. სხვა­თა შო­რის, ნინო ლა­ცა­ბი­ძე­მაც ბევ­რი ინფრას­ტრუქ­ტუ­რუ­ლი პრო­ექ­ტი გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლა და ახლა რუს­თავს რომ შევ­ხე­დოთ, ბევ­რად უფრო ლა­მა­ზია, ვიდ­რე წინა წლებ­ში იყო. თუმ­ცა ქალ­ბა­ტო­ნი ნი­ნოს შე­ხე­დუ­ლე­ბამ ამ რუ­სულ კა­ნონ­თან და­კავ­ში­რე­ბით, ჩემ­თვის ბევ­რი რამ გა­და­ფა­რა. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, მერი არ არის პო­ლი­ტი­კო­სი, ის არის მე­ურ­ნე და მი­ხე­დოს ინფრას­ტრუქ­ტუ­რულ პრო­ექ­ტებს, აბი­ტუ­რი­ენ­ტე­ბის და­ფი­ნან­სე­ბას, გამ­წვა­ნე­ბას და ტენ­დერებს. მე­რის საქ­მე არ არის პო­ლი­ტი­კა და მი­მაჩ­ნია, რომ მან პო­ლი­ტი­კუ­რი გან­ცხა­დე­ბე­ბი არ უნდა აკე­თოს.

• "რო­გორ და რო­დის ჩა­ვერ­თე პო­ლი­ტი­კა­ში..."

- როცა გა­ხა­რი­ამ პარ­ტია ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბა (რო­მე­ლიც ვფიქ­რობ, საკ­მა­ოდ გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნი იყო), მა­შინ ჩა­ვერ­თე პრო­ცეს­ში - მუ­ნი­ცი­პა­ლუ­რი არ­ჩევ­ნე­ბის დროს ნო­დარ შე­რო­ზი­ას და ლაშა ლობ­ჟა­ნი­ძეს ვეხ­მა­რე­ბო­დი, რომ­ლე­ბიც რუს­თავს გა­ხა­რი­ას პარ­ტი­ი­დან კუ­რი­რებ­დნენ. ახალ­გაზ­რდულ­ში ვი­ყა­ვი, თუმ­ცა შემ­დგომ ჩვე­ნი იდე­ე­ბის აც­დე­ნის გამო მო­მი­წია პარ­ტი­ი­დან წა­მოს­ვლა. შემ­დგომ, როცა უკ­რა­ი­ნა­ში ომი და­ი­წყო, სა­ქარ­თვე­ლო­ში უკ­რა­ი­ნის მხარ­დამ­ჭერ აქ­ცი­ებ­ში ვი­ღებ­დი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას, შემ­ხვდნენ კარ­გი ახალ­გაზ­რდე­ბი, წა­მო­ი­წია კამ­პა­ნი­ამ "შინ ევ­რო­პის­კენ“, სა­დაც მე და ჩემ­მა მე­გობ­რებ­მა ჩა­მო­ვა­ყა­ლი­ბეთ დიდი სტუ­დენ­ტუ­რი ერ­თო­ბა - "სტუ­დენ­ტე­ბი ევ­რო­პუ­ლი მო­მავ­ლის­თვის“ (მე, დათო ჩხო­ბა­ძემ, და­ვით სეხ­ნი­აშ­ვილ­მა, ლა­ზა­რე ორ­დე­ნი­ძემ და სხვებ­მა). მარ­თლაც არ­ნა­ხუ­ლი ერ­თო­ბა შევ­ქმე­ნით, მაგ­რამ, სამ­წუ­ხა­როდ, ჩვე­ნი აზ­რე­ბი გა­ი­ყო, პარ­ტი­ის­კენ მი­ი­წევ­და ზოგი, მე პარ­ტი­უ­ლო­ბა არ მჭირ­დე­ბო­და, ამი­ტომ დავ­ტო­ვე მოძ­რა­ო­ბა. ისევ და­ვი­წყე თა­ნა­მო­აზ­რე­ე­ბის შე­მოკ­რე­ბა და დღეს ამა­ყი ვარ, რომ წე­ლი­წად ნა­ხევ­რის წინ დათო ჩხო­ბა­ძეს­თან ერ­თად გა­ვა­კე­თე სტუ­დენ­ტუ­რი მოძ­რა­ო­ბა "ნა­ბი­ჯი“, რის შემ­დე­გაც აქ­ტი­უ­რად ვარ ჩარ­თუ­ლი ყვე­ლა პრო­ცეს­ში - იქ­ნე­ბო­და წინა წლის მარ­ტი, რუ­სუ­ლი ფრე­ნე­ბი, ლო­კა­ლუ­რი აქ­ცი­ე­ბი თუ ახლა, რუ­სუ­ლი კა­ნო­ნის ხე­ლახ­ლა და­ინ­ფი­ცი­რე­ბა. ვფიქ­რობ, "ნა­ბი­ჯის“ სა­ხით ძა­ლი­ან კარ­გი ახალ­გაზ­რდუ­ლი გუნ­დია ას­პა­რეზ­ზე.

• "ეს არის მდი­ნა­რე, რო­მელ­საც კა­ლა­პოტ­ში ნამ­დვი­ლად ვერ მო­ვაქ­ცევთ“

- ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ცდი­ლობს ეს პრო­ცე­სი ვი­ღა­ცის მარ­თუ­ლად მი­იჩ­ნი­ოს. ამა­ზე მას ახალ­გაზ­რდო­ბამ იცით, რო­დის გას­ცა პა­სუ­ხი? როცა რამ­დე­ნი­მე დღის წინ პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი ავიდ­ნენ სცე­ნა­ზე და ტაში არ და­უკ­რეს. პო­ლი­ტი­კო­სის ას­პა­რე­ზი არ არის აქ­ცი­ე­ბი. პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სი, რა თქმა უნდა, პო­ლი­ტი­კო­სის გა­რე­შე იგი­ვეა, რაც ოპე­რა­ცია ქი­რურ­გის გა­რე­შე, თუმ­ცა პო­ლი­ტი­კო­სებს აქვთ ტრი­ბუ­ნა, პარ­ტი­ე­ბი, პარ­ლა­მენ­ტი და იქ გა­ი­სარ­ჯონ, შე­ი­მუ­შა­ონ კომ­პლექ­სუ­რი გეგ­მა. ახალ­გაზ­რდე­ბის გა­ღი­ზი­ა­ნე­ბას თუ იწ­ვევს, სა­ერ­თოდ რა სა­ჭი­როა მათი სცე­ნა­ზე დგო­მა? ასე რომ, ვინ­მეს თუ ეგო­ნა, რომ ამ პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის მარ­თუ­ლი ვი­ყა­ვით - არა. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ბე­ლა­დო­მა­ნია სა­ქარ­თვე­ლო­ში აღარ არის, არ ვე­ლო­დე­ბით მე­სი­ას და ოქ­როს აკ­ვნი­დან ამო­სულ ერთ ადა­მი­ანს, რო­მე­ლიც წინ წაგ­ვი­ძღვე­ბა. ეს ახალ­გაზ­რდო­ბა უმარ­თა­ვია, ეს არის მდი­ნა­რე, რო­მელ­საც კა­ლა­პოტ­ში ნამ­დვი­ლად ვერ მო­ვაქ­ცევთ. პრო­ცე­სია, რო­მელ­საც ვე­რა­ვინ მარ­თავს, რო­მელ­საც ვერც ერთი ლი­დე­რი ვერ გრძნობს და რო­მელ­საც ვე­რა­ფე­რი შე­ა­ჩე­რებს.

• "ახალ­გაზ­რდებ­მა არა გად­მო­ცე­მით, უკვე პი­რა­დად ნა­ხეს მო­ძა­ლა­დე რე­ჟი­მი“

- არი­ან ისე­თი ახალ­გაზ­რდე­ბიც, ვი­საც არც აინ­ტე­რე­სებთ ეს კა­ნო­ნი, არ იცი­ან და წა­კი­თხუ­ლიც არ აქვთ, თუმ­ცა ამ ახალ­გაზ­რდებ­მა იცით, რა ნა­ხეს? - ნა­ხეს რო­გორ უს­წორ­დე­ბა სპეც­რაზ­მე­ლი ბავ­შვს, მის თა­ნა­ტოლს, რო­გორ ურტყამს ქალ­ბა­ტონს, ნა­ხეს, რომ ამ ქვე­ყა­ნა­ში პარ­ლა­მენ­ტა­რის იმუ­ნი­ტე­ტი არა­ფერს ნიშ­ნავს, არ გი­ცავს - გა­ვიხ­სე­ნოთ ალე­კო ელი­საშ­ვი­ლის და ლე­ვან ხა­ბე­იშ­ვი­ლის ცე­მის ამ­ბა­ვი. შე­საძ­ლოა, ახალ­გაზ­რდე­ბის რა­ღაც ნა­წილს სა­ერ­თოდ არ აინ­ტე­რე­სებ­დეს რუ­სუ­ლი კა­ნო­ნი, მაგ­რამ მათ ნა­ხეს ძა­ლა­დო­ბა, ძა­ლა­დობ­რი­ვი რე­ჟი­მი, მათ ნა­ხეს, ხა­ბე­იშ­ვილს როცა სცემ­დნენ, ამას რო­გორ მშვი­დად უყუ­რებ­და გოგა მე­მა­ნიშ­ვი­ლი, ნა­ხეს ჩი­ნოვ­ნი­კე­ბი, რომ­ლე­ბიც სა­დამ­სჯე­ლო პო­ლი­ტი­კურ პო­ლი­ცი­ად არი­ან ქცე­ულ­ნი. ქა­ცა­რა­ვას რა გა­უ­კე­თეს, სახე და­უ­ლე­წეს და ლა­მის კი­სე­რი მო­ტე­ხეს... "ოც­ნე­ბა“, რო­მე­ლიც ამ­დე­ნი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ამ­ბობ­და, რომ წინა მთავ­რო­ბა იყო რე­ჟი­მი, მო­ძა­ლა­დე, სის­ხლი­ა­ნი და ა.შ. ახალ­გაზ­რდებ­მა უკვე არა გად­მო­ცე­მით, პი­რა­დად ნა­ხეს მო­ძა­ლა­დე რე­ჟი­მი, მათ ჩა­ი­სუნ­თქეს გაზი, წი­წა­კის სპრეი, გა­ი­ლახ­ნენ... მათ ნა­ხეს, რომ პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბი, რომ­ლებ­საც მშობ­ლე­ბი გმი­რად გვი­ხა­ტავ­დნენ და რომ­ლე­ბიც კრი­მი­ნა­ლებს უნდა ებ­რძოდ­ნენ, ახალ­გაზ­რდებს (და არა მარ­ტო) ებ­რძვი­ან. რად უღირთ ეს? მეს­მის, რომ რა­ღაც სა­ხელ­მწი­ფო ინ­სტი­ტუ­ცი­ის შტურ­მის დროს პო­ლი­ცი­ამ უნდა და­იც­ვას ის, მაგ­რამ მსგავ­სი ხომ არა­ფე­რი ყო­ფი­ლა, თუ არ გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნებთ შე­მოგ­დე­ბულ პრო­ვო­კა­ტო­რებს, რო­მელ­თაც და­ვა­ლე­ბა აქვთ მი­ცე­მუ­ლი და ასე იქ­ცე­ვი­ან. იმის გამო, ვი­ღა­ცამ რა­ღაც ჯე­ბი­რი გა­და­აგ­დო ან მო­ამ­ტვრია, ეს ხომ 100 ათა­სი ადა­მი­ა­ნის აზრს არ გა­მო­ხა­ტავს? ამ სპეც­რაზ­მე­ლებს პირ­და­პირ ეუბ­ნე­ბი­ან, რომ აქ­ცი­ა­ზე, წინ "ნა­ცე­ბი" გვიდ­გა­ნან და მათ უკვე გა­ო­რე­ბა ეწყე­ბათ, გა­მო­დი­ან და ჩვენ გვხე­და­ვენ - ბავ­შვებს, ქა­ლებს და წე­სით, კი­თხვე­ბი უნდა ჰქონ­დეთ, სად არი­ან ეს "ნა­ცე­ბი" და ომის პარ­ტია, რომ­ლი­თაც გვა­ში­ნე­ბენ? აქ­ცი­ა­ზე ძი­რი­თა­დად ბავ­შვე­ბი, სტუ­დენ­ტე­ბი დგა­ნან და მჯე­რა, ამ სპეც­რაზ­მე­ლებს მალე აღარ მო­უნ­დე­ბათ მშვი­დო­ბი­ა­ნი მო­მი­ტინ­გე­ე­ბის დარ­ბე­ვა, ეს ძა­ლი­ან მალე იქ­ნე­ბა.

• "ქარ­თულ­მა ოც­ნე­ბამ“ ერთი რამ ვერ გა­ით­ვა­ლის­წი­ნა..."

- სამ­წუ­ხა­როდ, დღეს სახ­ლში მარ­ტო მის­ვლა სა­ხი­ფა­თო გახ­და, გვხვდე­ბი­ან, გვე­მუქ­რე­ბი­ან, გვი­რე­კა­ვენ... აქ­ტი­უ­რი სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის წევ­რე­ბის­თვის უსაფრ­თხო აღა­რა­ფე­რია. შე­იძ­ლე­ბა რა­ღა­ცის ჩვენც შეგ­ვე­შინ­დეს - სახ­ლთან 5 ზონ­დე­რი რომ დაგ­ხვდე­ბა, გიჟი თუ არ ხარ, უნდა შე­გე­შინ­დეს, მაგ­რამ შიშ­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბია. დღეს რომ არის, ასე­თი მარ­ტი­ვი შა­ვის და თეთ­რის გარ­ჩე­ვა არას­დროს ყო­ფი­ლა.

ერთი მარ­ტი­ვი რამ, რაც "ქარ­თულ­მა ოც­ნე­ბამ“ ვერ გა­ით­ვა­ლის­წი­ნა ისაა, რომ და­მო­უ­კი­დე­ბელ სა­ქარ­თვე­ლო­ში და­ბა­დე­ბუ­ლი თა­ო­ბა გა­ი­ზარ­და 9 აპ­რი­ლის სენ­ტი­მენ­ტე­ბით, ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბის, ზვი­ა­დის და მე­რა­ბის სენ­ტი­მენ­ტე­ბით, "ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცი­ის“ სენ­ტი­მენ­ტე­ბით, რო­დე­საც ბნე­ლი რე­ჟი­მი გა­და­ვარ­და, 1921 წლის და სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ის სხვა მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი თა­რი­ღე­ბის სენ­ტი­მენ­ტე­ბით... რო­დე­საც სსრკ-ს პი­რო­ბებ­ში და­ბა­დე­ბულ­მა ჩვე­ნი დე­დე­ბის და მა­მე­ბის თა­ო­ბამ მო­ა­ხერ­ხა 9 აპ­რი­ლი, ფიცი დადო და მი­უ­ხე­და­ვად პატ­რი­არ­ქის მო­წო­დე­ბი­სა იქე­დან ფეხი არ მო­იც­ვა­ლა, რუ­სის ჯარს მარ­თლა თავი შე­აკ­ლა, და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბა­ში გაზ­რდი­ლი თა­ო­ბა რა­ღას იზამს? ასე რომ, არის რა­ღაც უსაფრ­თხო­ე­ბის საკ­მა­ოდ დიდი რის­კე­ბი, მაგ­რამ ესეც გა­ივ­ლის და ჩვენ გა­ვი­მარ­ჯვებთ.

• "ერ­თო­ბის პი­რო­ბებ­ში ყვე­ლა­ნი მი­ვალთ არ­ჩევ­ნებ­ზე“

- არ მგო­ნია ივა­ნიშ­ვი­ლი ისე­თი უჭ­კოა, ვერ ხვდე­ბო­დეს, რომ ამ პრო­ცეს­ში "ქარ­თულ­მა ოც­ნე­ბამ“ ბევ­რი მხარ­დამ­ჭე­რი და­კარ­გა. ამ მხარ­დამ­ჭე­რე­ბის ოპო­ზი­ცი­ა­ში კონ­ვერ­ტა­ცია თუ არ მოხ­და, აზრი იკარ­გე­ბა. ეს პრო­ცე­სი კი უკვე ოპო­ზი­ცი­ურ­მა პარ­ტი­ებ­მა უნდა წარ­მარ­თონ, აი, სა­დაა მათი ას­პა­რე­ზი. ოპო­ზი­ცი­უ­რი პარ­ტი­ე­ბი უნდა გა­ერ­თი­ან­დნენ, არ ვიცი რო­გორ, მაგ­რამ ეს აუ­ცი­ლე­ბე­ლია. რო­მე­ლი­მე პარ­ტი­ას თუ დიდი რე­ი­ტინ­გი აქვს და ამ­ბობს, არ­ჩევ­ნებ­ზე მატო გა­ვა­ლო, შე­იძ­ლე­ბა გა­ვი­დეს, მაგ­რამ პარ­ტი­ულ ღი­რე­ბუ­ლე­ბებ­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ახლა სა­ერ­თო ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბია, მორ­ჩა უკვე პარ­ტი­უ­ლო­ბა­ნას თა­მა­ში და ამათ თუ ასე გა­აგ­რძე­ლეს კინ­კლა­ო­ბა - მა­ინც გა­ვალ, იმას და ამას ვა­ჯო­ბებ, მე იმას­თან არ დავ­დგე­ბი და ა.შ. არ­ჩევ­ნებ­ზე არ მი­ვალთ და ხმას არა­ვის მივ­ცემთ. ოპო­ზი­ცია გა­ერ­თი­ან­დეს და ერ­თი­ან პლატ­ფორ­მას მივ­ცემთ ხმას, ჩვენ გვჭირ­დე­ბა კო­ა­ლი­ცი­უ­რი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა. ერ­თო­ბის პი­რო­ბებ­ში ყვე­ლა­ნი მი­ვალთ არ­ჩევ­ნებ­ზე. ისი­ცაა, ჩვენ ვი­ცით, რომ თუ რა­ღაც უნდა მო­ვი­შო­როთ და გა­და­ვაგ­დოთ, ვე­ლო­დე­ბით უკე­თესს.

• "ჯერ სწავ­ლას მივ­ხე­დავ, პო­ლი­ტი­კა მერე იყოს“

- ჩვენ მივ­დი­ვართ ევ­რო­პა­ში მყა­რად და წელ­გა­მარ­თუ­ლე­ბი, აი, იმ გო­გო­ნა­სა­ვით, სა­ქარ­თვე­ლოს დრო­შა რომ მიჰ­ქონ­და აქ­ცი­ებ­ზე (მსა­ხი­ო­ბი ყო­ფი­ლა), ეს იყო აღ­მაფრ­თო­ვა­ნე­ბე­ლი კად­რი. ჩვენ ამა­ყად მივ­დი­ვართ ევ­რო­პის­კენ და ზუს­ტა­დაც ღირ­სე­ბით. ეს არაა და არც იქ­ნე­ბა "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის“ ლო­ზუნ­გი. ჩვენ არც სა­ტა­ნის­ტე­ბი ვართ, დამ­ტკიც­და, რომ მორ­წმუ­ნე­ე­ბიც ვართ და ლოც­ვაც ვი­ცით. "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას“ არ გა­მო­უ­ვი­და მარ­თლაც სა­ე­რო დღე­სას­წა­უ­ლის, ოჯა­ხის სიწ­მინ­დის დღის მით­ვი­სე­ბა, სა­დაც ჩვე­ნი ბევ­რი მე­გო­ბა­რიც გა­ვი­და, მე­უ­ფე ში­ო­მაც თქვა, მრევ­ლი ორი­ვე მხა­რე­საო. ჩვენ მორ­წმუ­ნე ხალ­ხი ვართ, მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ქრის­ტი­ა­ნე­ბი, ასე­ვე, გვყავს სხვა სარ­წმუ­ნო­ე­ბის მიმ­დე­ვა­რი მე­გობ­რე­ბიც, რომ­ლე­ბიც აღ­დგო­მის ღა­მეს ჩვენ­თან ერ­თად იდ­გნენ ქაშ­ვეთ­თან. კი­დევ მოგ­ვა­კე­რე­ბენ რა­ღაც იარ­ლი­ყებს, სა­ხე­ლის შე­ბღალ­ვა საბ­ჭო­თა, ძვე­ლი რუ­სუ­ლი მე­თო­დია, იტყვი­ან - ამათ ვი­ღაც აფი­ნან­სებთ, ლუკა ჭო­ხო­ნე­ლი­ძე ვი­ღა­ცას­თან აფი­ლი­რე­ბუ­ლია და ა.შ. იგორ ნარ­მა­ნი­ას­თან ("ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის" ახალ­გაზ­რდუ­ლის აქ­ტი­ვის­ტი) ჩემი მე­გობ­რო­ბა თუ პარ­ტი­ას­თან აფი­ლი­რე­ბა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებს, მა­შინ ვიყო აფი­ლი­რე­ბუ­ლი. პარ­ტი­ებ­ში ისე­თი მა­გა­რი ბი­ჭე­ბი არი­ან, რა ვიცი, ვიყო აფი­ლი­რე­ბუ­ლი და დიდი სა­ერ­თო საქ­მე გა­ვა­კე­თოთ. მო­მა­ვა­ლი არის ახალ­გაზ­რდე­ბის. ამ წუ­თას ჩემი უპირ­ვე­ლე­სი გეგ­მა ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის მო­შო­რე­ბაა და მერე, როცა უკვე დე­მოკ­რა­ტი­ულ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ვი­ცხოვ­რებთ, შე­იძ­ლე­ბა პო­ლი­ტი­კა­შიც ჩა­ვერ­თო. მა­ნამ­დე ჯერ სწავ­ლას უნდა მივ­ხე­დო. მე­სა­მე კურ­სზე ვარ, აქ­ცი­ე­ბის გა­დამ­კი­დე, საგ­ნებ­ში პრობ­ლე­მე­ბი შე­მექ­მნა, მაგ­რამ რო­გორც კი ამ რუ­სულ რე­ჟიმს მო­ვი­შო­რებთ, ეგ­რე­ვე სწავ­ლას მივ­ხე­დავ, პო­ლი­ტი­კა მერე იყოს. მო­მა­ვა­ლი თუ დავ­კარ­გე და გა­ნათ­ლე­ბა ვე­რა­ფერ­ში გა­მო­ვი­ყე­ნე, რად მი­ღირს ეს სწავ­ლა? არის რა­ღაც საგ­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ჩაგ­ვრჩა, მაგ­რამ არა­უ­შავს... მო­ვი­შო­როთ რუ­სუ­ლი რე­ჟი­მი და მე პი­რა­დად, სწავ­ლას უნდა მივ­ხე­დო გა­ათ­მა­გე­ბუ­ლი ძა­ლე­ბით. ყო­ვე­ლი­ვე ამის შემ­დეგ, მო­მა­ვალ­ში პო­ლი­ტი­კა­შიც შე­სა­ბა­მი­სი გა­ნათ­ლე­ბით ჩა­ვერ­თვე­ბი.

იხი­ლეთ ასე­ვე:

• "მე ანას­ტა­სია ვარ... მე და ჩემი მე­გობ­რე­ბი მო­გიყ­ვე­ბით, რა­ტომ ვდგა­ვართ აქ­ცი­ებ­ზე"
• "და­ვი­წყეთ ამ "რუ­სუ­ლი კა­ნო­ნის" შეს­წავ­ლა - ქარ­თუ­ლი ვერ­სი­ის 7 და რუ­სუ­ლის 97 გვერ­დი გა­და­ვი­კი­თხეთ" - ლუ­კას ბრძო­ლა და ორი მი­ზა­ნი