"თუ კარგად ვითამაშე, ვარიანტი არ არის, ჩემს გულში ჩუმად არ ვთქვა, - შენთვის, ჩემო აფხაზეთო - მეთქი" - გზა დევნილობიდან დიდ სპორტამდე, ანუ კვეკვესკირის "ხმაურიანი სიჩუმე"
საქართველოს ეროვნულმა საფეხბურთო ნაკრებმა გუშინ ისტორია დაწერა. ქართველი ფეხბურთელები "ერთა ლიგის" ფინალში საბერძნეთს დაუპირისპირდნენ და 4:2 დაამარცხეს. დაძაბული და თავდაუზოგავი ბრძოლის შედეგად, სანუკვარი ოცნება ახდა და ისტორიაში პირველად, ჩვენი გუნდი ევროპის ჩემპიონატზე იასპარეზებს.
ამ გამარჯვების ერთ-ერთი გმირი ნახევარმცველი ნიკა კვეკვესკირია. მან საბერძნეთთან მატჩში თერთმეტმეტრიანების სერიაში უკანასკნელი, გადამწყვეტი პენალტი გაიტანა, რითაც გუნდს გამარჯვება მოუპოვა.
-
ნიკა კვეკვესკირის "ხმაურიანი სიჩუმე"
"ფსიქოლოგიურად და ტაქტიკურად ძალიან რთული და მძიმე თამაში იყო, რომელიც ლოგიკურად დასრულდა. ორი თანაბარი გუნდი იყო და თამაში გარდამავალი უპირატესობით მიმდინარეობდა. ასეთი ფინალი უფრო საინტერესო და ტკბილია. ასეთ მდგომარეობაში არასდროს ვყოფილვარ, ჩემი თანაგუნდელებისა და მთელი ქვეყნის წინაშე უდიდესი პასუხისმგებლობა მქონდა. ჩემს თავში ხმაურიანი სიჩუმე იყო და ვერ გავიგე, რა ხდებოდა..." - თქვა კვეკვესკირმა ფინალის დასრულების შემდეგ.
საქართველოს ნაკრების მწვრთნელმა ვილი სანიოლომ გუშინდელ გამარჯვებაში ნახევარმცველის წვლილს ხაზი განსაკუთრებულად გაუსვა და აღნიშნა, რომ კვეკვესკირმა ძლიერი ხასიათი გამოავლინა.
"აუცილებლად მინდა აღვნიშნო კვეკვესკირი, რომელიც ჩრდილოეთ მაკედონიასთან წაგების მერე ყველაზე მეტს ტიროდა. მას არ უწევს ბევრი თამაში, მაგრამ ბოლო პენალტი დაარტყა და კარგი მაგალითია ეს ყველაფერი, ძლიერი ხასიათი აჩვენა და მინდა დიდი მადლობა გადავუხადო ბიჭებს!" - ვთქვა სანიოლიმ.
-
ბავშვობა დევნილობაში
საქართველოს ნაკრების 32 წლის ნახევარმცველის ნიკა კვეკვესკირის გზა წარმატებამდე მარტივი არ ყოფილა. მისი ოჯახი აფხაზეთიდან, გალიდან არის დევნილი, რის გამოც სპორტსმენს ბავშვობიდანვე ბევრი დაბრკოლების გადალახვამ მოუწია. ომის დასრულების შემდეგ, ნიკა წლინახევრის იყო, როცა მშობლებმა ზუგდიდში ჩამოიყვანეს და ცხოვრება დევნილთა დასახლებაში განაგრძეს.
აი, რას წერს მეზობელი ნიკა კვეკვესკირის ბავშვობაზე:
"ომის შემდეგ, ზუგდიდში, დევნილთა ჩასახლებაში ცხოვრობდა, მეზობლები ვიყავით. მე და ჩემი ძმა შორს დავდიოდით სკოლაში და, მეზობელი ბავშვებისგან განსხვავებით, ნახევარი საათით ადრე ვიდექით უკვე გაჩერებაზე. ყოველ დილით, ვინც ჩვენზე ადრე ელოდებოდა ტრანსპორტს, კვეკვესკირი იყო. 90-იანი წლების ყოველ წვიმიან, თოვლიან, ქარიან დილას, იდგა 5-6 წლის პატარა ბიჭი უზარმაზარი ჩანთით ჯიუტად და ვარჯიშზე მიდიოდა. კიდევ მახსოვს, შეკრებაზე უნდა წაეყვანა მწვრთნელს პატარების გუნდი და მის მშობლებს (რომლებიც ძალიან ცდილობდნენ, არაფერი მოეკლოთ ბავშვისთვის) არ აღმოაჩნდათ ფინანსები და ნიკას მოუწია სახლში დარჩენა, თუმცა იმდენად მტკივნეული იქნებოდა ეს ბავშვისთვის, რომ ეს ამბავი დაუმალეს და მწვრთნელს ათქმევინეს, რომ 1 კვირა, უბრალოდ, ვარჯიში არ ექნებოდათ და ისვენებდნენ. კიდევ მახსოვს, ერთხელ, "მარშრუტკის" მძღოლმა არ ამოუშვა, ისეთი ტალახიანი იყო ვარჯიშის მერე. მეორე მძღოლმა უთხრა, დაიფინე რამე და ჩემს "მარშრუტკაში" ჩაჯექი, მალე გავდივარ მეცო.
მადლობა, ნიკა, ამ სიჯიუტისთვის, ყველაფრისთვის და, განსაკუთრებით, გუშინდელი, შენებური, თავდაჯერებული გამარჯვების გოლისთვის", - წერს "ფეისბუქში" ნანა ცხვიტარია.
მშობლიურ აფხაზეთს რომ უდიდესი ადგილი უჭირავს კვეკვესკირის გულსა და გონებაში, ეს გუშინაც გამოჩნდა.
გამარჯვების შემდეგ, რესპუბლიკის მოედანზე შეკრებილ გულშემატკივართან ერთად, ნაკრებმა საქართველოს ჰიმნი შეასრულა, რომლის ფონზეც ისმოდა კვეკვესკირის და სხვების შეძახილები "აფხაზეთი საქართველოა! სამაჩაბლო საქართველოა!“
- ამბობს, რომ ყველა გოლი აფხაზეთის სახელზე გააქვს და ოცნებობს გალში დაბრუნებაზე...
"ზუგდიდი ძალიან მიყვარს, თუმცა გალი მაინც სხვაა მთელი ჩემი ოჯახისთვის, ჩემთვისაც. თუ კარგად ვითამაშე მოედანზე, ვარიანტი არაა, ჩემ გულში ჩუმად არ ვთქვა, შენთვის, ჩემო აფხაზეთო- მეთქი". ( წყარო: ჟურნალი "ზუგდიდელები“ N 3. 2007 წ.)
-
კარიერა
ნიკა კვეკვესკირი პირველად საქართველოს ნაკრების ყოფილმა მწვრთნელმა, თემურ ქეცბაიამ შეამჩნია და 2012 წელს ნაკრებში გამოიძახა. მაშინ კვეკვესკირი ზუგდიდის "ბაიას" ნახევარმცველის პოზიციაზე თამაშობდა და მისთვის ასეთი ტრამპლინი სრული მოულოდნელობა იყო.
"მაშინ ჩემთვის ეროვნულ ნაკრებში მიწვევა ძალიან სასიამოვნო მოულოდნელობა იყო, რისთვისაც დღემდე თემურ ქეცბაიას მადლიერი ვარ. მიუხედავად იმისა, რომ თამაშის საშუალება არ მომეცა, ასეთი დონის ფეხბურთელებთან ვარჯიშიც კი ჩემთვის უდიდესი პრივილეგია, პატივი და მოტივაცია გახლდათ. პირველი შეხვედრისას ემოციების კონტროლი რთული იყო", - ამბობდა წლების შემდეგ კვეკვესკირი.
ამჟამად კვეკვესკირი პოლონეთში, პოზნანის "ლეხში“ თამაშობს და წარმატებული ასპარეზობის გამო გუნდმა კონტრაქტი 3 წლით გაუხანგრძლივა.
"უდისციპლინო ფეხბურთელი არც ახალგაზრდულ ასაკში ვიყავი, მაგრამ რაც უფრო იზრდები და ვითარდები, უფრო და უფრო აფასებ ყველაფერს და ხვდები, რომ ფეხბურთში ყოფითი დისციპლინა ფუნდამენტური საკითხია. მახსოვს, მამაჩემი პატარა ასაკშიც კი მეუბნებოდა, მწვრთნელის დავალებას ბოლომდე ნუ ასრულებ, ჩარჩოში ექცევი, ეცადე დავალებების 80% შეასრულო და 20% შენი კრეატივი გამოიყენოო.
რომანტიკული ფეხბურთის მოყვარული ვარ... ფინანსების ზრდამ ფეხბურთზეც გავლენა იქონია, ფინანსურმა აუცილებლობამ კაცობრიობა შეცვალა და ცხადია მასთან ერთად ფეხბურთიც..." - ამბობს ნიკა.
იხილეთ ასევე: