ასურეთელი მეთოჯინე - "უამრავი თოჯინა მაქვს შექმნილი, ისინი “საქართველოსა და მსოფლიოს არაერთ ქვეყანაში "ცხოვრობენ"

დღეს ქართველი მეთოჯინე ქეთევან ოთარაშვილი უნდა გაგაცნოთ. "ყველა ახალი თოჯინა წინაზე მეტად მიყვარს" - ამბობს ქალბატონი ქეთევანი და საკუთარი ცხოვრების ამბავს გვიყვება.

- ქალბატონო ქეთევან, გვიამბეთ თქვენს შესახებ…

- მე ვარ ქეთევან ოთარაშვილი, 54 წლის. ვარ თვითნასწავლი მეთოჯინე. დავიბადე თიანეთში, ამჟამად ვცხოვრობ თეთრიწყაროს მუნიციპალიტეტში, ასურეთში. დამთავრებული მაქვს მოსე თოიძის სახ. სამხატვრო სასწავლებელი. მთელი ცხოვრება ვხატავდი, ვქსოვდი, ვკერავდი, ვაკეთებდი სამკაულებს და სხვადასხვა აქსესუარებს. მიმაჩნია, რომ ეს გენეტიკურად გადმომეცა, რადგან ჩემი მშობლები და წინაპრები გამორჩეული იყვნენ ხელსაქმის სიყვარულით.

- გვაინტერესებს, რა არის თქვენი ძირითადი საქმიანობა და საიდან წამოვიდა თოჯინების დამზადების იდეა?

- ამჟამად სახლში ვმუშაობ და ჩემს საქმეს ინტერნეტით ვუკეთებ რეალიზებას. თოჯინების დამზადება დავიწყე 90-იან წლებში. მაშინ ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი და იმ ბნელ პერიოდში განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანი იყო ეს საქმე. ძირითადად ვმუშაობდი ღამე, ლამპის შუქზე და მიუხედავად ყველაფრისა, ეს პერიოდი სასიამოვნო მოგონებად დარჩა მეხსიერებაში. პირველი თოჯინები ასეთი სრულყოფილი არ ყოფილა, მაგრამ ეს საქმე განვაახლე 2014 წელს, ინტერნეტმა მომცა საშუალება, ბევრი რამ მესწავლა სრულიად უფასოდ. თავიდან ვბაძავდი სხვა მეთოჯინეებს, შემდეგ ნელ-ნელა საკუთარი სტილით გავაგრძელე მუშაობა. უამრავი თოჯინა მაქვს შექმნილი და ისინი "ცხოვრობენ“ საქართველოსა და მსოფლიოს არაერთ ქვეყანაში.

- ორიოდე სიტყვა გვითხარით თქვენი პირადი ცხოვრების შესახებ, ოჯახში როგორ შეხვდნენ თქვენს საქმიანობას?

- ვარ სამი შვილის დედა და ორი შვილიშვილის ბებია. ჩემი ოჯახისთვის უცხო არ ყოფილა ჩემი ამ საქმით გატაცება, რადგან მათთვის ბუნებრივი იყო ეს ყველაფერი, ყოველთვის მხარს მიჭერდნენ.

- დასასრულ, გვიამბეთ თქვენი გეგმების შესახებ, ხომ არ აპირებთ მომავალში თოჯინების გამოფენის მოწყობას?

- მიმაჩნია, რომ ადამიანი მუდმივად უნდა ვითარდებოდეს, ყოველი გათენებული დღე ახალი შესაძლებლობაა და ეს მაქსიმალურად უნდა გამოვიყენოთ. არ აქვს მნიშვნელობა რამდენი წლის ვართ, მიზანი თუ გვაქვს, ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ და მივაღწიოთ მას. როგორც ყველას, მეც მაქვს კარგი და ცუდი პერიოდები, ცხოვრება ასეთია და რაც დაგვაკისრა სამყარომ, გვერდს ვერ ავუვლით. ნიჭის გამოუყენებლობა დიდი შეცდომაა და ეს არ უნდა დავუშვათ.

ადრე ხშირად ვმონაწილეობდი საერთო გამოფენებში, მაგრამ ამ ბოლო დროს ვეღარ ვახერხებ და არც მაქვს დიდი სურვილი. ახლა სხვა დროა და ყველას შეუძლია, საკუთარი თავი და შესაძლებლობები გააცნოს მთელ მსოფლიოს, რა თქმა უნდა, თუ კარგად მოინდომებს. მეც არ ვაპირებ გაჩერებას და შეიძლება ითქვას, პირველ ნაბიჯებს ვდგამ იმ საქმეში, რომელიც ძალიან მაინტერესებს და მეთოჯინეობასთან ერთად, კიდევ სხვა კუთხით გააცნობს საზოგადოებას ჩემს შემოქმედებას. ამის შესაძლებლობას გვაძლევს ახალი ეპოქა და მეც ვცდილობ ფეხი ავუწყო თანამედროვეობას… ვნახოთ, რა გამოვა.

• ავტორი: ანასტასია შალიკაშვილი