2023 წელს, რუს­თა­ვე­ლის ეროვ­ნუ­ლი თე­ატ­რის 145-ე სე­ზო­ნი "მი­ჯაჭ­ვუ­ლი პრო­მე­თე" - ეპი­ზო­დი პირ­ვე­ლის პრე­მი­ე­რით გა­იხ­სნა. მა­ლე­ვე მა­ყუ­რე­ბელს ძვე­ლი ბერ­ძნუ­ლი პი­ე­სის მი­ხედ­ვით გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი სპექ­ტაკ­ლის უკვე მე­ო­რე ნა­წი­ლი წა­რუდ­გი­ნეს. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, რე­ჟი­სორ­მა რო­ბერტ სტუ­რუ­ამ მათი გა­ერ­თი­ა­ნე­ბა გა­და­წყვი­ტა და 3 დე­კემ­ბერს თე­ატ­რში მი­სულ­მა სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ ორ­მოქ­მე­დე­ბი­ა­ნი ტრა­გი­კუ­ლი ფან­ტა­ზია, ეს­ქი­ლეს "მი­ჯაჭ­ვუ­ლი პრო­მე­თე“ იხი­ლა. კლდე­ზე მი­ჯაჭ­ვუ­ლი ტი­ტა­ნის როლს ლე­ვან ხურ­ცია ას­რუ­ლებს, რო­მელ­საც რთუ­ლი მი­სია და­ე­კის­რა. აღ­ნიშ­ნუ­ლი პერ­სო­ნა­ჟის გან­სა­ხი­ე­რე­ბა, ამ ეტაპ­ზე, მის სამ­სა­ხი­ო­ბო კა­რი­ე­რა­ში შე­იძ­ლე­ბა ყვე­ლა­ზე გა­მოკ­ვე­თილ და მნიშ­ვნე­ლო­ვან ნა­ბი­ჯად ჩა­ით­ვა­ლოს.

- ლე­ვან, 18 წე­ლია რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბი ხარ და ამ­დე­ნი­ვე წე­ლია ერ­თმა­ნეთს ვიც­ნობთ. ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში არა­ერ­თი ინ­ტერ­ვიუ ჩაგ­ვი­წე­რია და ერ­თგან ამ­ბობ, თე­ატ­რში მი­სუ­ლი, სპექ­ტაკ­ლის წინ, 10 წუ­თით ვი­ძი­ნებ, ხოლო სპექ­ტაკ­ლის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ კა­თხა ლუდს ვსვა­მო. დღე­საც ასეა, თუ რამე შე­იც­ვა­ლა?

- სპექ­ტაკ­ლის წინ 10 წუ­თით ძილი დარ­ჩა, მაგ­რამ კა­თხა ლუდი აღარ არის. უბ­რა­ლოდ, ლუ­დის და­ლე­ვის სურ­ვი­ლი გაქ­რა (იღი­მის).

- ახალ სპექ­ტაკლზე ვი­სა­უბ­როთ. რამ­დე­ნი ხნის წინ და­ი­წყეთ "მი­ჯაჭ­ვულ პრო­მე­თე­ზე" მუ­შა­ო­ბა?

- ერთი წელი გა­ვი­და, რაც სპექ­ტაკლზე ინ­ტენ­სი­უ­რი მუ­შა­ო­ბა და­ვი­წყეთ. თავ­და­პირ­ვე­ლად ბა­ტონ რო­ბერტს სულ სხვა ჩა­ნა­ფიქ­რი ჰქონ­და, გვინ­დო­და ერთ მოქ­მე­დე­ბა­ში მო­ყო­ლი­ლი ამ­ბა­ვი ყო­ფი­ლი­ყო, მაგ­რამ პრო­ცეს­ში მივ­ხვდით, რომ ეს შე­უძ­ლე­ბე­ლი იქ­ნე­ბო­და, რად­გან სათ­ქმე­ლი ბევ­რია. ეს ჩვ.წ.აღ-მდე არ­სე­ბუ­ლი პი­ე­სა არ ბერ­დე­ბა და იმ­დე­ნად ბევ­რი რამ ემ­თხვე­ვა თა­ნა­მედ­რო­ვე­ო­ბას, რომ მივ­ხვდით, ყვე­ლა­ფე­რი საათ-ნა­ხე­ვარ­ში ვერ ჩა­ე­ტე­ო­და. ამი­ტომ სპექ­ტაკ­ლის დად­გმა ორ ნა­წი­ლად გა­და­წყდა, მერე ესეც შე­უძ­ლე­ბე­ლი გვეჩ­ვე­ნა და მი­ვე­დით დას­კვნამ­დე, რომ ტრი­ლო­გი­ად ვაქ­ცი­ოთ. პირ­ვე­ლი და მე­ო­რე ეპი­ზო­დის პრე­მი­ე­რა ცალ-ცალ­კე უკვე იყო, ახლა გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი ვერ­სი­ის პრე­მი­ე­რაც გა­ი­მარ­თა და ვნა­ხოთ, მე­სა­მე­ზე მუ­შა­ო­ბას გა­ვაგ­რძე­ლებთ თუ არა... რაც შე­ე­ხე­ბა რე­პე­ტი­ცი­ებს, ტკბილ-მწა­რე გა­მოდ­გა, რად­გან ბევ­რი ქარ­ტე­ხი­ლი, კა­მა­თი და მსჯე­ლო­ბა ახ­ლდა. პრო­მე­თეს გმი­რიც, ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი ხა­სი­ა­თის მა­ტა­რე­ბე­ლი არ არის, კრე­ბი­თი სა­ხეა. ფაქ­ტობ­რი­ვად, ადა­მი­ა­ნი მისი ძა­ლის­ხმე­ვი­თა და საქ­ცი­ე­ლით მო­ვი­და დღემ­დე.

აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რთუ­ლი იყო ამ არ­სე­ბის ხა­სი­ა­თის მიგ­ნე­ბა და ძებ­ნა-ძებ­ნამ ბევ­რი დრო წა­ი­ღო. ბო­ლოს იქამ­დე მი­ვე­დით, რომ აქ არა­ვი­თა­რი გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბი­თი მხა­რე სა­ჭი­რო არ იყო, არა­მედ მთა­ვა­რია მისი სუ­ლი­ე­რი და ში­ნა­გა­ნი სამ­ყა­როს გა­რეთ გა­მო­ტა­ნა. მარ­ტი­ვი არ არის, ასეთ ბუმ­ბე­რაზ და სა­ო­ცარ ენერ­გი­ას ჩას­წვდე, თუმ­ცა, ვე­ცა­დეთ მიგ­ვეღ­წია იმის­თვის, რომ პრო­მე­თე­ში არ­სე­ბუ­ლი კა­ცობ­რი­ო­ბის უდი­დე­სი სიყ­ვა­რუ­ლი წინა პლან­ზე წა­მოგ­ვე­წია... პირ­ვე­ლი და მე­ო­რე ეპი­ზო­დი თით­ქოს ერ­თმა­ნე­თის­გან რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვავ­დე­ბა, მაგ­რამ მას სა­ერ­თო ენერ­გია, ვი­ზუ­ა­ლი და სათ­ქმე­ლი აერ­თი­ა­ნებს. მა­ყუ­რებ­ლის სურ­ვი­ლი იყო, ორი­ვე ეპი­ზო­დი გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი ეხი­ლა და ასეც მოხ­და. ვნა­ხოთ, ეს ექ­სპე­რი­მენ­ტი რო­გორ გა­ა­მარ­თლებს.

- შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რში შეს­რუ­ლე­ბუ­ლი მრა­ვა­ლი რო­ლი­დან, პრო­მე­თეს გან­სა­ხი­ე­რე­ბა, თა­ვი­სი ფი­ზი­კუ­რი დატ­ვირ­თვით თუ პერ­სო­ნა­ჟის მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი ბუ­ნე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, შენ­თვის ყვე­ლა­ზე რთუ­ლი გა­მოდ­გა?

- რთუ­ლი კი არა, წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი სირ­თუ­ლი­საა. სპექ­ტაკ­ლის ბო­ლოს რომ ფი­ზი­კუ­რად აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ვნად­გურ­დე­ბი, ამას ლა­პა­რა­კიც არ უნდა, მაგ­რამ არა­ერ­თხელ მით­ქვამს, - პარ­ტერ­ში ბა­ტო­ნი რო­ბერ­ტი რომ არ მჯდა­რი­ყო, ეს უდი­დე­სი ძა­ლის, გა­მოც­დი­ლე­ბი­სა და ცოდ­ნის ადა­მი­ა­ნი, ვფიქ­რობ, ამ ყვე­ლა­ფერს ვერ შევ­ძლებ­დი. როლი შედ­გა თუ არა, ეს არ ვიცი; ვერც იმას ვი­ტყვი, კმა­ყო­ფი­ლი ვარ-მეთ­ქი, თუმ­ცა ყო­ველ­გვა­რი თავ­მდაბ­ლო­ბის გა­რე­შე ვამ­ბობ, თუ რამე გა­მო­ვი­და, ამ ყვე­ლა­ფერ­ში ბა­ტონ რო­ბერტს ლო­მის წვლი­ლი მი­უ­ძღვის.

- ბოლო პე­რი­ოდ­ში ხში­რად ის­მის მო­საზ­რე­ბე­ბი, რომ სტუ­რუ­ას სპექ­ტაკ­ლე­ბი და სტი­ლი, დღეს ისე აქ­ტუ­ა­ლუ­რი აღარ არის, რო­გორც სხვა არა­ერთ თე­ატ­რში გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი დად­გმე­ბი, სა­დაც შოუს ტი­პის ელე­მენ­ტე­ბი მრავ­ლა­დაა. ამ თე­მა­ზე მინ­და შენი აზრი მო­ვის­მი­ნო...

- მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ამ­დე­ნი წე­ლია თე­ატ­რში ვარ, ამ სპექ­ტაკ­ლი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ბა­ტონ რო­ბერტთან აქ­ტი­უ­რი ყო­ველ­დღი­უ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა და რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი და­ახ­ლო­ე­ბით წე­ლი­წად-ნა­ხევ­რის წინ და­ვი­წყე. რა­საც ვაკ­ვირ­დე­ბი, ის სულ ახალს ეძებს; სურს არ­სე­ბულ დროს გა­უს­წროს და არა­სო­დეს ცდი­ლობს სტან­დარ­ტებ­ში ჩაჯ­დეს. ყო­ველ­თვის ნო­ვა­ტო­რი იყო და ვფიქ­რობ, თა­მა­მად შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, ქარ­თულ თე­ატ­რა­ლურ სივ­რცე­ში, ამ კუ­თხით, ის დღე­საც ნო­ვა­ტო­რია. რაც შე­ე­ხე­ბა შოუს ელე­მენ­ტებს, ბა­ტო­ნი რო­ბერ­ტის სპექ­ტაკ­ლებ­ში სა­ნა­ხა­ო­ბა ყო­ველ­თვის იყო და რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რი ამი­თაც გა­მო­ირ­ჩე­ო­და, მაგ­რამ ჩემი აზ­რით, დღე­ვან­დელ შო­უ­ებს სწო­რედ ის ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი სიტ­კბო და სიმ­წა­რე აკ­ლია, რომ­ლის წარ­მო­ჩე­ნა­საც თა­ვის სპექ­ტაკ­ლებ­ში ბა­ტო­ნი რო­ბერ­ტი სულ ახერ­ხებს; მას შე­უძ­ლია ერ­თდრო­უ­ლად გა­ტი­როს და გა­ცი­ნოს.

- მეს­მის, მაგ­რამ რო­ბერტ სტუ­რუ­ას სპექ­ტაკ­ლებს სჭირ­დე­ბა და­ფიქ­რე­ბა, გა­აზ­რე­ბა, ხოლო სპექ­ტაკლში ჩა­დე­ბულ მი­ნიშ­ნე­ბებს - ამოც­ნო­ბა. ჩაღ­რმა­ვე­ბა კი ბევ­რს არ სურს ან უბ­რა­ლოდ, ვერ ახერ­ხებს...

- კი, რა თქმა უნდა, სწო­რედ ამას ვამ­ბობ და სა­უ­ბა­რი აქეთ მიმ­ყავს. თე­ატ­რი არ შე­იძ­ლე­ბა იყოს მხო­ლოდ შოუ - მი­ვე­დი, გა­ვერ­თე და წა­ვე­დი. თე­ატ­რი ყო­ველ­თვის ერის თვით­შეგ­ნე­ბის ამაღ­ლე­ბას ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და. თუ დღეს მან ეს ფუნ­ქცია და­კარ­გა, სპექ­ტაკლზე მი­სულ­მა მა­ყუ­რე­ბელ­მა ყო­ფი­თი პრობ­ლე­მე­ბი, მან­კი­ე­რი მხა­რე­ე­ბი თუ და­დე­ბი­თი თვი­სე­ბე­ბი ვერ აღ­მო­ა­ჩი­ნა, მა­შინ აქ­ტუ­ა­ლო­ბას და­კარ­გავს. თე­ატ­რი ამა თუ იმ სპექ­ტაკ­ლით ცდი­ლობს, ადა­მი­ანს ეს ყვე­ლა­ფე­რი და­ა­ნახ­ვოს და და­ა­ფიქ­როს. უთხრას, თუ რა არის ბო­რო­ტე­ბა და რა - სი­კე­თე. „მი­ჯაჭ­ვულ პრო­მე­თე­ში“ ერთ-ერთი გმი­რი, ანუ ჩვე­ნი ძვირ­ფა­სი მე­გო­ბა­რი გოგა ბარ­ბა­ქა­ძე მა­ყუ­რე­ბელს ასე­თი ფრა­ზით მი­მარ­თავს: თქვენ მოხ­ვე­დით იმის­თვის, რომ ამ წარ­მოდ­გე­ნას უყუ­როთ, თქვენ­ვე გა­და­წყვი­ტეთ, აქ ნი­ჭი­ე­რე­ბაა, უნი­ჭო­ბა თუ სა­ერ­თოდ რა ხდე­ბა, მაგ­რამ თქვენ ამის უნა­რი არ გაქვთ. სამ­წუ­ხა­როდ, დღეს რა­ტომ­ღაც და­ი­კარ­გა ნი­ჭი­ე­რე­ბაც და სხვა ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბიც. ყვე­ლა მღე­რის, ყვე­ლა ცეკ­ვავს, ყვე­ლა პურს აცხობს, ყვე­ლა სახ­ლს აშე­ნებს, ანუ ყვე­ლამ ყვე­ლა­ფე­რი იცის და ყვე­ლა სფე­რო­ში პრო­ფე­სო­რია, მაგ­რამ რე­ა­ლუ­რად ქა­ოს­ში აღ­მოვ­ჩნდით. პრო­ფე­სი­უ­ლად შე­იძ­ლე­ბა მხო­ლოდ შენი საქ­მე იცო­დე და არა ყვე­ლა­ფე­რი. შე­იძ­ლე­ბა ქარ­თვე­ლი ხალ­ხი ნი­ჭი­ე­რე­ბი ვართ, მაგ­რამ ეს ხომ იმას არ ნიშ­ნავს, რომ ყვე­ლამ ყვე­ლა­ფე­რი ვი­ცით?!

- გე­თან­ხმე­ბი, ასეა, მაგ­რამ ეს ერთი მხრივ სო­ცი­ა­ლურ­მა პრობ­ლე­მებ­მაც მო­ი­ტა­ნა, ადა­მი­ა­ნე­ბი ელე­მენ­ტა­რუ­ლი ყო­ფი­თი მო­თხოვ­ნი­ლე­ბე­ბის და­საკ­მა­ყო­ფი­ლებ­ლად და თა­ვის გა­ტა­ნის მიზ­ნით, სხვა­დას­ხვა პრო­ფე­სი­ას და საქ­მეს ეჭი­დე­ბი­ან...

- გე­თან­ხმე­ბი, ეს ყო­ფამ და ცხოვ­რე­ბამ მო­ი­ტა­ნა, მაგ­რამ თუ ჩვენ ვსა­უბ­რობთ ხე­ლოვ­ნე­ბა­ზე: თე­ატრზე, კი­ნო­ზე, სიმ­ღე­რა­ზე, მხატ­ვრო­ბა­ზე, პო­ე­ზი­ა­ზე, აქ სხვა სა­კი­თხია. როცა შენ დიდი დო­ზით, თუნ­დაც სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სივ­რცი­დან მო­გე­წო­დე­ბა მხო­ლოდ გარ­თო­ბა­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი მა­სა­ლა, ბევ­რჯერ უგე­მოვ­ნო იუ­მო­რიც, სიმ­ღე­რაც და გეს­მის და­მა­ხინ­ჯე­ბუ­ლი მე­ტყვე­ლე­ბა, მერე აკა­დე­მი­ურ თე­ატ­რში რომ მო­დი­ხარ, გეს­მის გა­მარ­თუ­ლი ქარ­თუ­ლი თუ მოძ­რა­ო­ბა, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ეს ყვე­ლა­ფე­რი და­ფიქ­რე­ბას მო­ი­თხოვს. აკა­დე­მი­ურ თე­ატ­რში მხო­ლოდ ტა­ში­ტუშს თუ ეძებ, ეს უკვე ნიშ­ნავს, რომ იქ მის­ვლა სწო­რი ნა­ბი­ჯი არ იყო. კი, დარი-დური და ტა­ში­ტუ­ში კარ­გია, მა­საც თა­ვი­სი ად­გი­ლი და დოზა აქვს, მაგ­რამ ეს ყვე­ლა­ფე­რი უკვე იმ რა­ო­დე­ნო­ბით ის­მის და ყვე­ლაფ­რი­დან გად­მო­ე­დი­ნე­ბა, რომ უკვე გა­და­მე­ტე­ბუ­ლია. დღეს ყვე­ლა­ფერს შოუ ჰქვია, მაგ­რამ სა­ნა­ხა­ო­ბის დად­გმა-კე­თე­ბას სჭირ­დე­ბა უდი­დე­სი გე­მოვ­ნე­ბა და ნი­ჭი­ე­რე­ბა. თუ მას პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მი აკ­ლია, შე­დე­გად ქა­ოსს ვი­ღებთ და ამა­ზე გული მწყდე­ბა... ყვე­ლამ და პირ­ველ რიგ­ში, ტე­ლე­ვი­ზი­ებ­მა მა­ყუ­რებ­ლის გან­ვი­თა­რე­ბა­ზე უნდა იფიქ­რონ, მეტი ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი მა­სა­ლა და შე­მეც­ნე­ბი­თი გა­და­ცე­მა შეს­თა­ვა­ზონ.

- პრო­მე­თეს როლ­ზე მუ­შა­ო­ბამ „სიყ­ვა­რულს მიღ­მა­ში“ შენი პერ­სო­ნა­ჟი „შე­ი­წი­რა“? სე­რი­ალს ამი­ტომ გა­მო­ე­თი­შე თუ სცე­ნა­რის მი­ხედ­ვით, ასე იყო ჩა­ფიქ­რე­ბუ­ლი?

- არა, ასე და­ემ­თხვა. მგო­ნი, ახლა მე­ო­თხე სე­ზო­ნია და მიმ­დი­ნა­რე სე­ზონ­ში, სე­რი­ა­ლის მი­ხედ­ვით, ჩემი გმი­რი სა­ქარ­თვე­ლო­დან წა­სუ­ლია. ასე რომ, ის ცალ­სა­ხად პრო­მე­თეს და რე­პე­ტი­ცი­ებს არ შე­ე­წი­რა. თუმ­ცა, ისიც უნდა ით­ქვას, რომ სპექ­ტაკლზე მუ­შა­ო­ბას იმ­დე­ნი დრო მიჰ­ქონ­და, გა­მო­რი­ცხუ­ლი იყო, მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა სხვა რა­მე­ში მი­მე­ღო, მაგ­რამ რო­გორც აღ­ვნიშ­ნე, უბ­რა­ლოდ ასე და­ემ­თხვა. მა­ნამ­დე და არც მა­შინ, როცა სე­რი­ალ­ში ვთა­მა­შობ­დი, ხან­და­ხან თუ მოვკრავ­დი თვალს, თო­რემ ისე არ ვუ­ყუ­რებ­დი, რად­გან დი­დად არ მიყ­ვარს სა­კუ­თა­რი უნი­ჭო­ბის ყუ­რე­ბა, ეს ცოტა რთუ­ლია (იცი­ნის).

- მუ­ხა­თწყა­რო­ში სახ­ლს იშე­ნებ­დით, შენი ხე­ლით აკე­თებ­დი ბევრ რა­მეს. მშე­ნებ­ლო­ბა ახლა რა ფა­ზა­შია?

- თით­ქმის ბო­ლო­ში გა­ვე­დი. ყვე­ლა­ფერს სწო­რედ ჩემი ხე­ლით რომ ვა­კე­თებ­დი, დრო­ის უქონ­ლო­ბის გამო, მშე­ნებ­ლო­ბა დიდი ხნით გა­ი­ჭი­მა. თბი­ლის­შიც შე­ვი­ძი­ნეთ სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი ბინა და მისი რე­მონ­ტის გამო, მუ­ხა­თწყა­რო­ში სა­მუ­შაო პრო­ცე­სი გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დი შე­ვა­ჩე­რეთ. ისე გა­მო­ვი­და, ორ რე­მონტს მო­ვე­ჭი­დე. სამ­წუ­ხა­როდ, დღე­ვან­დელ ცხოვ­რე­ბა­ში ორი ფარ­თო­ბის კე­თილ­მო­წყო­ბა არ გა­მო­დის, მაგ­რამ მივ­ყვე­ბით ნელ-ნელა. მო­მა­ვალ­ში ეზო­ში ხე­ხილ­საც დავრგავ. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს მიწა და მას­თან მუ­შა­ო­ბა. ალ­ბათ ამ ეტაპ­ზე რომ გა­და­ვი­ნაც­ვლებ, სულ იქ ვიქ­ნე­ბი და თვალს ვე­ღა­რა­ვინ მომ­კრავს.

- მშე­ნებ­ლო­ბი­სას რა აით­ვი­სე? რას და­ე­უფ­ლე?

- ყვე­ლა­ფე­რი: შე­დუ­ღე­ბა, ლეს­ვა, ფა­სა­დის კე­თე­ბა, სან­ტექ­ნი­კა. შინ თუ რამე და­ზი­ან­დე­ბა, ხე­ლო­სანს აღარ ვუ­რე­კავ. აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ყვე­ლა ხელ­სა­წყო მაქვს: ბე­ტო­ნის ამ­რე­ვით და­წყე­ბუ­ლი, პა­ტა­რა ქან­ჩე­ბით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი. ადა­მი­ა­ნე­ბი სად­მე რომ მი­დი­ან, ტან­საც­მელს ყი­დუ­ლო­ბენ, მე კი ხელ­სა­წყო­ებს და­ვე­ძებ... სხვა­თა შო­რის, ძა­ლი­ან ბევ­რჯერ, იმი­ტომ რომ საქ­მე­ში ვარ ჩარ­თუ­ლი, სად­მე დაჯ­დო­მა­სა და გარ­თო­ბა­ზე უარს ვამ­ბობ..წა­ი­კი­თხეთ სრუ­ლად