პოლიტიკა
სამართალი

11

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მეთხუთმეტე დღე დაიწყება 20:34-ზე, მთვარე მორიელშია კრიტიკული დღეა. არ იჩხუბოთ. ეცადეთ, ეს დღე მშვიდად განვლოთ. არ დაიწყოთ ახალი საქმეები; მოერიდეთ მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების მიღებას; ფინანსური საკითხების მოგვარება სხვა დღისთვის გადადეთ; ვაჭრობისთვის არახელსაყრელი დღეა, უძრავ ქონებასთან დაკავშირებული საკითხები სხვა დღეს მოაგვარეთ. აკონტროლეთ ემოციები. არასასურველია კამათი, ჩხუბი, საქმეების გარჩევა. არ გირჩევთ სამსახურის, საქმიანობის შეცვლას. სხვა დღისთვის გადადეთ მგზავრობა და მივლინება. კარგია შემოქმედებითი საქმიანობა, საოჯახო საქმეების შესრულება. ცუდი დღეა ქორწინებისა და ნიშნობისათვის. მატულობს ვენერიული დაავადებების რისკი. მოსალოდნელია ტრავმები, ქირურგიული ჩარევის ალბათობა.
მეცნიერება
მსოფლიო
კონფლიქტები
კულტურა/შოუბიზნესი
სამხედრო
მოზაიკა
სპორტი
Faceამბები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"მადლიანი, სიყვარულით სავსე ნელი დეიდა, აგერ კუკიაზე დავკრძალეთ, არაფერი უთხოვია იმის გარდა, რომ..." - რას წერს ზურა შევარდნაძე
"მადლიანი, სიყვარულით სავსე ნელი დეიდა, აგერ კუკიაზე დავკრძალეთ, არაფერი უთხოვია იმის გარდა, რომ..." - რას წერს ზურა შევარდნაძე

ცნო­ბი­ლი ფლო­რის­ტი, "გარ­დე­ნია შე­ვარ­დნა­ძის" მფლო­ბე­ლი ზურა შე­ვარ­დნა­ძე ემო­ცი­ურ წე­რილს აქ­ვეყ­ნებს. ამ­ბა­ვი ეხე­ბა ქალს, რო­მე­ლიც ზურა შე­ვარ­დნა­ძის თქმით "გარ­დე­ნი­ას" მე­ზობ­ლად ცხოვ­რობ­და.

"ზუს­ტად 19 წლის წინ, შე­მოდ­გო­მა­ზე, ვი­ყი­დე პირ­ვე­ლი ნაკ­ვე­თი თბი­ლი­სის ზღვის­კენ მი­მა­ვალ გზა­ზე. მა­შინ აქ არც ას­ფალ­ტი იყო, არც შუქი, არც ელექტრო­ნი და გაზი, მი­სა­მარ­თიც არ გვქონ­და, არა­ფე­რი არ ერ­ქვა ჩვენს ქუ­ჩას. მო­შო­რე­ბით სულ ორი ახა­ლა­შე­ნე­ბუ­ლი, გა­უ­ლე­სა­ვი სახ­ლი ჩან­და. ჩვენს წინ დიდ, ძეძ­ვი­ან მინ­დვ­რებ­ზე აზერ­ბა­ი­ჯა­ნე­ლი მწყემ­სე­ბი ნა­ხირს აძო­ვებ­დნენ.

ჩემი ახალ­შე­ძე­ნი­ლი პა­ტა­რა ნაკ­ვე­თი იყო და­ჭა­ო­ბე­ბუ­ლი და ჭა­ო­ბი სავ­სე სამ­შე­ნებ­ლო ნაგ­ვით.ახ­ლან­დე­ლი­ვით, მზი­ა­ნი თბი­ლი შე­მოდ­გო­მა იდგა, ძა­ლი­ან ვი­ყა­ვი გა­ხა­რე­ბუ­ლი და საქ­მეს ვე­შუ­რე­ბო­დი. გუ­რი­ა­ში ბი­ძა­ჩემს ლა­დოს და ას­კა­ნელ მე­ზო­ბელ ზუ­რია სის­ვა­ძეს შე­ვუთ­ვა­ლე, არი­ქა მიშ­ვე­ლეთ მეთ­ქი, ჩა­მო­ვიდ­ნენ და შე­ვუ­დე­ქით. ფე­ხი­სა­ლა­გი გავ­მარ­თეთ, ზუ­რი­ამ ჭა ამო­ი­ღო, ამო­ყო­რა და ჭა­ო­ბის წყა­ლი დრე­ნა­ჟებ­ში მივ­მარ­თეთ, რო­მელ­საც დღემ­დე ვი­ყე­ნებთ სარ­წყა­ვად. ეზო­ში მომცრო, ხის მწვა­ნე, ფი­ნუ­რი ვა­გო­ნი დავ­დგი, ის იყო ჩვე­ნი თავ­შე­სა­ფა­რი, სამ­ზა­რე­უ­ლოც და ზოგ­ჯერ სა­ძი­ნე­ბე­ლიც. დი­ლა­ო­ბით დე­ზერ­ტი­რე­ბის ბა­ზარ­ში ჩავ­დი­ო­დი, პა­მი­დო­რი, ყვე­ლი, ხახ­ვი, იშ­ვი­ა­თად ძეხ­ვი ან შე­ბო­ლი­ლი სიგა ამომ­ქონ­და სდი­ლის­თვის.

დაღ­ლი­ლე­ბი ვა­გონ­თან, ტი­რი­ფის ქვეშ, სა­ხელ­და­ხე­ლოდ ჯირ­ჯე­ბის­გან მო­წყო­ბილ მა­გი­დას­თან ვჭამ­დით ლადო, ზუ­რიე და მე.

იმ დღე­საც ბევ­რი ვი­მუ­შა­ვეთ, ვბა­რეთ და ნა­ბა­რავ­ში ამორ­ჩე­უ­ლი ქვა ვაგ­რო­ვეთ. სა­სა­დი­ლოდ ფეხს ვით­რევ­დით, არ ვიმ­ჩნევ­დით, მაგ­რამ არ­ცერ­თს არ გვე­ხა­ლი­სე­ბო­და ისევ პა­მი­დო­რი, ისევ ხახ­ვი, ისევ ერევ­ნის ძეხ­ვი. ხელი რომ და­ვი­ბა­ნეთ და შე­ვიკ­რი­ბეთ, ეზო­ში რო­მელ­საც ჯერ არც ჭიშ­კა­რი ჰქონ­და და არც ღობე შუ­ახ­ნის, მა­ღა­ლი, შა­ვებ­ში ჩაც­მუ­ლი ქალი შე­მო­ვი­და, თავ­ზეც შავი ებუ­რა. ერთ ხელ­ში დიდი ტი­ლო­გა­და­ფა­რე­ბუ­ლი ლან­გა­რი ეჭი­რა, მე­ო­რე­ში ტომ­რის ჩან­თა. გა­ვე­გე­ბე, გა­მი­ღი­მა მო­რი­დე­ბით, ოქ­როს ორი კბი­ლი გა­მო­უჩ­ნდა.

მო­სალ­მე­ბა­ზე­ვე შე­ვა­ტყვე მეგ­რე­ლო­ბა.- მე­ზო­ბე­ლი ვარ მე შენი შვი­ლო. გი­ყუ­რებთ ეს დღე­ე­ბია, შრო­მობთ კია ბევ­რს მარა გა­გი­მარ­თლებთ ღმერ­თით.

- გმად­ლობთ ქალ­ბა­ტო­ნო.

- ნელი მქვია მე, ბე­რუ­ლა­ვა იყო ჩემი ქმა­რი. სამი შვი­ლი მყავს, უფ­რო­სე­ბი ალ­ბათ შენ­ზე. აგერ ვართ უკან, გე­ცო­დი­ნე­ბა შენ ჩვე­ნი სახ­ლი, ასე მო­ე­წყო ჩვე­ნი ცხოვ­რე­ბა..

მივ­ხვდი რა­საც გუ­ლის­ხმობ­და.

- გა­მო­მარ­თვი დიდა აწი, არ მი­წყი­ნოთ თუ სა­კად­რი­სად ვერ მო­გარ­თვით, გუ­ლი­თაა, ღმერ­თია მო­წა­მე.

და გა­და­ხა­და გა­ხა­მე­ბუ­ლი ტილო ლან­გარს.დიდ, გუ­ლუღ­მა ჯამ­ზე თეთ­რი, ფით­ქი­ნა ღომი ჩა­ორ­თქლი­ლი­ყო, პიტ­ნი­ა­ნი ნა­დუ­ღი და ბევ­რი სულ­გუ­ნის ნაჭ­რე­ბი ჩა­ე­დო გუ­ლი­ა­ნად შუ­ა­გულ­ში. ორი წი­წი­ლი შე­ეწ­ვა და კოხ­ტად და­ეჭ­რა, მწვა­ნე ტყე­მა­ლი და წი­თე­ლი სის­ხი­ნა აჯი­კა იდო ჭი­ქე­ბით კი­დევ ლან­გარ­ზე.გავ­შრი უხერ­ხუ­ლო­ბის­გან.

-ასე რა­ტომ შე­წუხ­დით?

-რამ შე­მა­წუ­ხა დიდა, მე­ზობ­ლის გუ­ლო­ბი­ზა წყარ­ში არ ჩავ­დგე­ბი კი­დომ? "გე­მო­შა ოჭ­კომ სკუა, შერ­გე გაუ ღო­რონთქ." კამ­პო­ტიც მო­გარ­თვით, არ დამძრა­ხოთ უკა­ცო ოჯა­ხი მაქვს და....

ჩან­თი­დან და­ორ­თქლი­ლი სამ ლიტ­რი­ა­ნი ქილა ამო­ა­ცო­ცა.თბი­ლად, დე­დობ­რი­ვად მი­ღი­მო­და თვა­ლე­ბი სი­კე­თით, სი­ხა­რუ­ლით ჰქონ­და სავ­სე, ბედ­ნი­ე­რი იყო რომ შეძ­ლო მის­თვის უცხო მაგ­რამ ახა­ლი მე­ზობ­ლის­თვის პა­ტი­ვი ეცა. მო­ვი­პა­ტი­ჟეთ, არ დარ­ჩა, გაგ­ვე­ცა­ლა.უე­ნოდ, უსი­ტყვოდ, გემ­რი­ე­ლად გე­ა­ხე­ლით. არც ლა­დოს, არც ზუ­რი­ას და არც მე არა­ფე­რი გვით­ქვამს.

სად არ ვყო­ფილ­ვარ, რა არ მი­ნა­ხავს, მას მერე ასე­თი გრძნო­ბით და ბედ­ნი­ერ­მა რო­დის ვი­სა­დი­ლე აღარ ვიცი.დღეს უკვე ამ ამ­ბი­დან 20 წლის თავ­ზე ვამ­ბობ, სა­ნამ ასე­თი და ამ­დაგ­ვა­რი ამ­ბე­ბი კი­დევ ხდე­ბა, ვე­რა­ვინ და ვე­რა­ფე­რი მოგ­ვე­რე­ვა, აი მერე მარ­თლა რა იქ­ნე­ბა ვე­ღარ გე­ტყვით.

გუ­შინ, კვი­რას შვი­ლებ­ში და შვი­ლიშ­ვი­ლებ­ში ჩაფ­ლუ­ლი, მად­ლი­ა­ნი, სი­ხა­რუ­ლით და სიყ­ვა­რუ­ლით სავ­სე ნელი დე­ი­და აგერ კუ­კი­ა­ზე დავ­კრძა­ლეთ. არას­დროს არა­ფე­რი უთხო­ვია იმის გარ­და სო­ხუმ­ში დამ­მარ­ხე­თო.

ნელი დე­ი­და, გვა­პა­ტიე...."- წერს ზურა შე­ვარ­დნა­ძე.

მკითხველის კომენტარები / 10 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
ლალი ჩუტკერაშვილი
0

გაიხარეთ, ბატონო ზურა. როგორი გემრიელი მოყოლა იცით. ღმერთმა ნათელში ამყოფოს ამ ქალბატონის სული . სიკეთეს დანახვა უნდა, რაც ყველას არ შეუძლია. მადლობა, ბ-ნო ზურა ამ ამბის ჩვენთვის გაზიარებისთვის.

სოფო
0

გაიხარეთ,როგორ მესიამოვნა ამის წაკითხვა.როგორ მინდა ასეთი ადამიანები ბევრი იყვნენ,მაგრამ სამწუხაროთ აღარ არიან.თქვენ გაიხარეთ მადლს რომ არ ივიწყებთ.🍷🍷🍷

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
დღეს, 9 მაისს, მეორე მსოფლიო ომში ფაშიზმზე გამარჯვებიდან 80 წელი შესრულდა
ავტორი:

"მადლიანი, სიყვარულით სავსე ნელი დეიდა, აგერ კუკიაზე დავკრძალეთ, არაფერი უთხოვია იმის გარდა, რომ..." - რას წერს ზურა შევარდნაძე

"მადლიანი, სიყვარულით სავსე ნელი დეიდა, აგერ კუკიაზე დავკრძალეთ, არაფერი უთხოვია იმის გარდა, რომ..." - რას წერს ზურა შევარდნაძე

ცნობილი ფლორისტი, "გარდენია შევარდნაძის" მფლობელი ზურა შევარდნაძე ემოციურ წერილს აქვეყნებს. ამბავი ეხება ქალს, რომელიც ზურა შევარდნაძის თქმით "გარდენიას" მეზობლად ცხოვრობდა.

"ზუსტად 19 წლის წინ, შემოდგომაზე, ვიყიდე პირველი ნაკვეთი თბილისის ზღვისკენ მიმავალ გზაზე. მაშინ აქ არც ასფალტი იყო, არც შუქი, არც ელექტრონი და გაზი, მისამართიც არ გვქონდა, არაფერი არ ერქვა ჩვენს ქუჩას. მოშორებით სულ ორი ახალაშენებული, გაულესავი სახლი ჩანდა. ჩვენს წინ დიდ, ძეძვიან მინდვრებზე აზერბაიჯანელი მწყემსები ნახირს აძოვებდნენ.

ჩემი ახალშეძენილი პატარა ნაკვეთი იყო დაჭაობებული და ჭაობი სავსე სამშენებლო ნაგვით.ახლანდელივით, მზიანი თბილი შემოდგომა იდგა, ძალიან ვიყავი გახარებული და საქმეს ვეშურებოდი. გურიაში ბიძაჩემს ლადოს და ასკანელ მეზობელ ზურია სისვაძეს შევუთვალე, არიქა მიშველეთ მეთქი, ჩამოვიდნენ და შევუდექით. ფეხისალაგი გავმართეთ, ზურიამ ჭა ამოიღო, ამოყორა და ჭაობის წყალი დრენაჟებში მივმართეთ, რომელსაც დღემდე ვიყენებთ სარწყავად. ეზოში მომცრო, ხის მწვანე, ფინური ვაგონი დავდგი, ის იყო ჩვენი თავშესაფარი, სამზარეულოც და ზოგჯერ საძინებელიც. დილაობით დეზერტირების ბაზარში ჩავდიოდი, პამიდორი, ყველი, ხახვი, იშვიათად ძეხვი ან შებოლილი სიგა ამომქონდა სდილისთვის.

დაღლილები ვაგონთან, ტირიფის ქვეშ, სახელდახელოდ ჯირჯებისგან მოწყობილ მაგიდასთან ვჭამდით ლადო, ზურიე და მე.

იმ დღესაც ბევრი ვიმუშავეთ, ვბარეთ და ნაბარავში ამორჩეული ქვა ვაგროვეთ. სასადილოდ ფეხს ვითრევდით, არ ვიმჩნევდით, მაგრამ არცერთს არ გვეხალისებოდა ისევ პამიდორი, ისევ ხახვი, ისევ ერევნის ძეხვი. ხელი რომ დავიბანეთ და შევიკრიბეთ, ეზოში რომელსაც ჯერ არც ჭიშკარი ჰქონდა და არც ღობე შუახნის, მაღალი, შავებში ჩაცმული ქალი შემოვიდა, თავზეც შავი ებურა. ერთ ხელში დიდი ტილოგადაფარებული ლანგარი ეჭირა, მეორეში ტომრის ჩანთა. გავეგებე, გამიღიმა მორიდებით, ოქროს ორი კბილი გამოუჩნდა.

მოსალმებაზევე შევატყვე მეგრელობა.- მეზობელი ვარ მე შენი შვილო. გიყურებთ ეს დღეებია, შრომობთ კია ბევრს მარა გაგიმართლებთ ღმერთით.

- გმადლობთ ქალბატონო.

- ნელი მქვია მე, ბერულავა იყო ჩემი ქმარი. სამი შვილი მყავს, უფროსები ალბათ შენზე. აგერ ვართ უკან, გეცოდინება შენ ჩვენი სახლი, ასე მოეწყო ჩვენი ცხოვრება..

მივხვდი რასაც გულისხმობდა.

- გამომართვი დიდა აწი, არ მიწყინოთ თუ საკადრისად ვერ მოგართვით, გულითაა, ღმერთია მოწამე.

და გადახადა გახამებული ტილო ლანგარს.დიდ, გულუღმა ჯამზე თეთრი, ფითქინა ღომი ჩაორთქლილიყო, პიტნიანი ნადუღი და ბევრი სულგუნის ნაჭრები ჩაედო გულიანად შუაგულში. ორი წიწილი შეეწვა და კოხტად დაეჭრა, მწვანე ტყემალი და წითელი სისხინა აჯიკა იდო ჭიქებით კიდევ ლანგარზე.გავშრი უხერხულობისგან.

-ასე რატომ შეწუხდით?

-რამ შემაწუხა დიდა, მეზობლის გულობიზა წყარში არ ჩავდგები კიდომ? "გემოშა ოჭკომ სკუა, შერგე გაუ ღორონთქ." კამპოტიც მოგართვით, არ დამძრახოთ უკაცო ოჯახი მაქვს და....

ჩანთიდან დაორთქლილი სამ ლიტრიანი ქილა ამოაცოცა.თბილად, დედობრივად მიღიმოდა თვალები სიკეთით, სიხარულით ჰქონდა სავსე, ბედნიერი იყო რომ შეძლო მისთვის უცხო მაგრამ ახალი მეზობლისთვის პატივი ეცა. მოვიპატიჟეთ, არ დარჩა, გაგვეცალა.უენოდ, უსიტყვოდ, გემრიელად გეახელით. არც ლადოს, არც ზურიას და არც მე არაფერი გვითქვამს.

სად არ ვყოფილვარ, რა არ მინახავს, მას მერე ასეთი გრძნობით და ბედნიერმა როდის ვისადილე აღარ ვიცი.დღეს უკვე ამ ამბიდან 20 წლის თავზე ვამბობ, სანამ ასეთი და ამდაგვარი ამბები კიდევ ხდება, ვერავინ და ვერაფერი მოგვერევა, აი მერე მართლა რა იქნება ვეღარ გეტყვით.

გუშინ, კვირას შვილებში და შვილიშვილებში ჩაფლული, მადლიანი, სიხარულით და სიყვარულით სავსე ნელი დეიდა აგერ კუკიაზე დავკრძალეთ. არასდროს არაფერი უთხოვია იმის გარდა სოხუმში დამმარხეთო.

ნელი დეიდა, გვაპატიე...."- წერს ზურა შევარდნაძე.