ახ­ლა­ხან ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რცე­ში ახა­ლი ქარ­თუ­ლი სე­რი­ა­ლი - "ცვა­ლე­ბა­დი ნიშ­ნე­ბი" გა­მოჩ­ნდა, რო­მე­ლიც სტუ­დენ­ტე­ბის ცხოვ­რე­ბის, მათი თავ­გა­და­სავ­ლე­ბის შე­სა­ხებ გვიყ­ვე­ბა. გა­მოც­დილ და ახალ­ბე­და მსა­ხი­ო­ბებ­თან ერ­თად, სე­რი­ალ­ში სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის შვი­ლე­ბიც მო­ნა­წი­ლე­ო­ბენ, მათ შო­რის - ნა­ტა­ლია ყიფ­ში­ძეც... "ცვა­ლე­ბა­დი ნიშ­ნე­ბის" პირ­ვე­ლი­ვე ეპი­ზო­დი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გან­ხილ­ვის სა­გა­ნი გახ­და, რის შე­სა­ხე­ბაც ნა­ტა­ლი­ამ ჟურ­ნალ­თან "გზა" გუ­ლახ­დი­ლად ისა­უბ­რა...

- სე­რი­ა­ლის - "ცვა­ლე­ბა­დი ნიშ­ნე­ბი" - წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი და­მი­კავ­შირ­დნენ და კას­ტინგზე მის­ვლა მთხო­ვეს. რე­ჟი­სორს - სოსო ბლი­ა­ძეს და კას­ტინ­გის დი­რექ­ტორს - გი­ორ­გი წე­რე­თელს შევ­ხვდი და სე­რი­ა­ლის შე­სა­ხებ ვი­სა­უბ­რეთ... ძა­ლი­ან და­ვინ­ტე­რეს­დი. შემ­დეგ კას­ტინ­გებ­ზე სხვა­დას­ხვა მსა­ხი­ობ­თან ერ­თად დავ­დი­ო­დი - სინ­ჯებს ვი­ღებ­დით, ერ­თმა­ნეთს რო­გორ "მო­ვერ­გე­ბო­დით". სა­ბო­ლო­ოდ გა­ვი­გე, რომ ჩემს სა­უ­კე­თე­სო მე­გო­ბარ­თან - ლი­ტუ­კა თა­ვა­ძეს­თან ერ­თად უნდა მე­თა­მა­შა. გა­მი­ხარ­და. იმ დროს გა­ვი­ცა­ნი მა­რი­ამ ია­კო­ბაშ­ვი­ლი და მა­საც იმ დღეს­ვე და­ვუ­მე­გობ­რდით... ჩვენ სამ­ნი სე­რი­ალ­ში ერ­თად ვთა­მა­შობთ. მგო­ნი, პრო­დუქტს ეტყო­ბა, რომ მთე­ლი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი გუნ­დი ერთ ოჯა­ხად შე­იკ­რა, ერ­თმა­ნე­თის მი­მართ ყვე­ლას მე­გობ­რუ­ლი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა აქვს.

- ვინ არის თქვე­ნი პერ­სო­ნა­ჟი? ერ­თმა­ნეთ­თან რა სა­ერ­თო გაქვთ?

- ჩემს პერ­სო­ნაჟს ნა­თია ჰქვია. ჩემ­გან რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნია. ის ხალ­ხს აბუ­ლინ­გებს, რა­ღა­ცებ­ზე ეღა­და­ვე­ბა, სხვე­ბის პი­რად სივ­რცე­ებ­ში შე­დის... ალ­ბათ, ჩვე­ნი სა­ერ­თო თვი­სე­ბა მხო­ლოდ გამ­ბე­და­ო­ბაა. ის ფაქ­ტი მა­ხა­რებს, რომ ჩემი თა­ვის­გან რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნის როლს ვთა­მა­შობ, რაც მგო­ნი, გა­მოც­დი­ლე­ბის მი­სა­ღე­ბად სა­ინ­ტე­რე­სოა.

- რო­გორ ფიქ­რობთ, სე­რი­ალ­ში აღ­წე­რი­ლი სი­ტუ­ა­ცი­ე­ბი სტუ­დენ­ტე­ბის დღე­ვან­დელ ცხოვ­რე­ბას ჰგავს?

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში დღემ­დე ვუ­ყუ­რებთ სე­რი­ა­ლებს - ამე­რი­კულს, ევ­რო­პულს... ყვე­ლა მათ­გან­ში არის პერ­სო­ნა­ჟი, რომ­ლის შე­სა­ხე­ბაც ვამ­ბობთ, რომ მას ძა­ლი­ან ვგა­ვართ. ერთი პრობ­ლე­მა ის გახ­ლდათ, რომ ამ სე­რი­ა­ლებ­ში ქარ­თუ­ლი იდე­ო­ლო­გი­ე­ბი არაა და პერ­სო­ნა­ჟებ­თან ბო­ლომ­დე "ახ­ლოს" ვერ ვგრძნობ­დით თავს. ქარ­თულ რე­ა­ლო­ბა­ში რაც კი გა­და­ღე­ბუ­ლა, მგო­ნია, "ცვა­ლე­ბა­დი ნიშ­ნე­ბი" ყვე­ლა­ზე ახ­ლოს არის ნამ­დვილ პრობ­ლე­მებ­თან თუ სა­კი­თხებ­თან - რე­ა­ლო­ბას კარ­გად ასა­ხავს. ჩვე­ნი სცე­ნა­რის­ტე­ბის - ბექა ადა­მაშ­ვი­ლის და მა­რი­ამ გურ­გე­ნიშ­ვი­ლის მუ­შა­ო­ბა მომ­წონს - ნი­ჭი­ე­რე­ბი არი­ან. პრო­ექტს ეტყო­ბა, რომ 2 სცე­ნა­რის­ტი მუ­შა­ობს: ხვდე­ბი, რომ მა­გა­ლი­თად, ქალი პერ­სო­ნა­ჟის ტექ­სტი კაცს არ და­უ­წე­რია ან პი­რი­ქით... ყვე­ლა სცე­ნა ბუ­ნებ­რი­ვი, პერ­სო­ნა­ჟე­ბის­თვის შე­სა­ბა­მი­სია. სე­რი­ა­ლის გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა­საც ეტყო­ბა, რომ ახალ­გაზ­რდე­ბი პერ­სო­ნა­ჟებ­ში სა­კუ­თარ თავს ხე­და­ვენ. შე­საძ­ლოა, "ცვა­ლე­ბად ნიშ­ნებ­ში" უფ­რო­სი თა­ო­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­მა ის შეც­დო­მე­ბი და­ი­ნა­ხონ, რა­საც სა­კუ­თარ შვი­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას უშ­ვე­ბენ, მა­გა­ლი­თად - ნე­ნეს პერ­სო­ნაჟს დე­დას­თან კა­მა­თი მოს­დის. მშო­ბე­ლი ამას სე­რი­ა­ლის მა­ყუ­რებ­ლის ამ­პლუ­ა­ში რომ და­ი­ნა­ხავს, გა­ი­აზ­რებს - ის მე­თო­დი, რო­მელ­საც შვი­ლის აღ­ზრდი­სას იყე­ნებს, დი­დად არ ჭრის, პი­რი­ქით - შვილ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბას უფრო აფუ­ჭებს. ჩემი აზ­რით, "ცვა­ლე­ბად ნიშ­ნებ­ში" ყვე­ლა თა­ო­ბას ბევ­რი რა­მის სწავ­ლა შე­უძ­ლია.

- სე­რი­ა­ლის პირ­ვე­ლი­ვე ეპი­ზოდ­ში, გო­გო­ნე­ბი "ღიად" სა­უბ­რო­ბენ სექსზე, ერ­თმა­ნეთს სა­კუ­თარ გა­მოც­დი­ლე­ბას უზი­ა­რე­ბენ. რე­ა­ლუ­რად, თქვე­ნი თა­ო­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი ასე­თი გუ­ლახ­დი­ლე­ბი ხართ?

- ყვე­ლა­ზე ვერ ვი­ტყვი, მაგ­რამ არ არ­სე­ბობს თე­მე­ბი, რომ­ლებ­ზეც მე და ჩემი მე­გობ­რე­ბი არ ვსა­უბ­რობთ, ოჯა­ხუ­რი პრობ­ლე­მე­ბის გარ­და, რომ­ლე­ბიც ალ­ბათ, არც მე­გობ­რებ­თან და არც სხვა ადა­მი­ა­ნებ­თან გან­სა­ხილ­ვე­ლი არ არის. მი­მაჩ­ნია, რომ სა­უ­კე­თე­სო მე­გობ­რის­თვის სექ­სუ­ა­ლუ­რი გა­მოც­დი­ლე­ბის გა­ზი­ა­რე­ბა პრობ­ლე­მას არ წარ­მო­ად­გენს, რად­გან ეს ის ადა­მი­ა­ნია, ვის­თა­ნაც შე­გიძ­ლია "გახ­სნი­ლი" იყო, რჩე­ვა ჰკი­თხო ან პი­რი­ქით - თა­ვად ურ­ჩიო... სე­რი­ა­ლის იმ კონ­კრე­ტულ სცე­ნა­ში ნე­ნეს პერ­სო­ნაჟ­ზე ცუ­დად ვმოქ­მე­დებთ - ვაჩ­ვე­ნებთ, რომ სექ­სუ­ა­ლუ­რი ცხოვ­რე­ბის და­წყე­ბის პრო­ცე­სი უნდა და­აჩ­ქა­როს, რაც რე­ა­ლუ­რად, მხო­ლოდ მისი გა­და­სა­წყვე­ტია. ნე­ნეს პი­რად სივ­რცე­ში ძა­ლი­ან ვე­რე­ვით, რაც არას­წო­რია. ამ სცე­ნი­დან მა­ყუ­რე­ბელ­მა ეს უნდა გა­ი­აზ­როს...

- სა­მე­გობ­რო­ში, სა­ნაც­ნო­ბო­ში გქო­ნი­ათ შემ­თხვე­ვა, როცა გო­გო­ნას აბუ­ლინ­გე­ბენ იმის გამო, რომ ჯერ არ და­უ­წყია სექ­სუ­ა­ლუ­რი ცხოვ­რე­ბა?

- ყვე­ლა­ნა­ი­რი ბუ­ლინ­გის შემ­თხვე­ვა ყო­ფი­ლა, რაც პი­რა­დად მი­ნა­ხავს: რა­ტომ არ აქვს სექ­სუ­ა­ლუ­რი ცხოვ­რე­ბა ან პი­რი­ქით - რა­ტომ აქ­ვსო?! ეს სა­კი­თხი თა­ვად ადა­მი­ან­მა უნდა გა­და­წყვი­ტოს. სა­ერ­თოდ, ამ თე­მა­ზე თუ ისა­უბ­რებს, ესეც მისი გა­და­სა­წყვე­ტია... არ მო­გა­ტყუ­ებთ: სა­ქარ­თვე­ლო­ში აქ­ცენ­ტე­ბი იმა­ზე უფ­როა, თუ რა­ტომ აქვს ადა­მი­ანს სექ­სუ­ა­ლუ­რი ცხოვ­რე­ბა და არა - რა­ტომ არ აქვს, მაგ­რამ მომ­წონს, რომ სე­რი­ა­ლის მა­ყუ­რე­ბელ­მა სა­კი­თხის ეს მხა­რეც და­ი­ნა­ხა. სე­რი­ალ­ში სექსზე "ღიად" კი ვსა­უბ­რობთ, მაგ­რამ მხო­ლოდ იმ მი­ზე­ზით, რომ ახალ­გაზ­რდო­ბას და­უს­მე­ლი შე­კი­თხვე­ბი არ ჰქონ­დეს, რაც მათ­ზე ცუ­დად მოქ­მე­დებს. ყვე­ლა­ზე მკა­ფი­ოდ რა პრობ­ლე­მა­საც ვხე­დავ­დი, ის იყო, რომ 90-იან წლებ­ში, სა­ქარ­თვე­ლო­ში სექ­სუ­ა­ლუ­რი გა­მოც­დი­ლე­ბის მი­ღე­ბის მიზ­ნით, ადა­მი­ა­ნე­ბი ნა­ად­რე­ვად ქორ­წინ­დე­ბოდ­ნენ. ქა­ლებს შე­საძ­ლებ­ლო­ბა აღარ ჰქონ­დათ, სწავ­ლა და­ეს­რუ­ლე­ბი­ნათ, კა­რი­ე­რა აე­წყოთ... სექსზე ტა­ბუ­და­დე­ბუ­ლი თე­მე­ბი ბევრ სა­კითხს ეხე­ბა. მგო­ნია, რომ ასე­თი "ღია" სა­უ­ბა­რი ახალ­გაზ­რდებს გარ­კვე­ულ მარ­ტივ პრობ­ლე­მებს თა­ვი­დან აა­რი­დებს. უბ­რა­ლოდ, ქარ­თვე­ლე­ბის­თვის ეს თე­მე­ბი აზ­რობ­რი­ვად ცო­ტა­თი რთუ­ლია. ბევ­რს მო­უ­წე­რია, რომ ეს სე­რი­ა­ლი ახა­რებს, მაგ­რამ ბევ­რი ისე­თი კო­მენ­ტა­რიც მი­ვი­ღე, რომ სა­ში­ნე­ლე­ბაა, რა­საც ვა­კე­თებთ. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, მსგავ­სი აზ­რე­ბიც გაჩ­ნდე­ბო­და - ეს გარ­და­უ­ვა­ლი იყო.

- თქვე­ნი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბით გა­და­ღე­ბუ­ლი ეპი­ზო­დე­ბი ნა­ხეთ? სა­კუ­თარ თავს რო­გორ აფა­სებთ?

- ვნა­ხე და ბევ­რი შეც­დო­მა და­ვი­ნა­ხე. პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მსა­ხი­ო­ბი არ ვარ და ამის გამო, ძა­ლი­ან ვნერ­ვი­უ­ლობ­დი, როცა სე­რი­ალ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა შე­მომ­თა­ვა­ზეს. იმ მი­ზე­ზით დავ­თან­ხმდი, რომ მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა მსა­ხი­ო­ბო­ბა­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი, მაგ­რამ ზუს­ტად არ ვი­ცო­დი - რა­ტომ. ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ გა­და­სა­ღებ მო­ე­დან­ზე გა­ვი­ზარ­დე. ჩემ­თვის ეს სფე­რო ძა­ლი­ან სა­ხა­ლი­სო იყო, მაგ­რამ ამას­თა­ნა­ვე, სულ ვი­წერ­დი... ციფ­რუ­ლი მე­დი­ის და კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე. ახლა სა­დიპ­ლო­მო­ზე ვმუ­შა­ობ, უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში სწავ­ლას ვას­რუ­ლებ... სწავ­ლის პრო­ცეს­ში გა­ვი­აზ­რე, რომ რე­ა­ლუ­რად, გა­და­სა­ღებ მო­ე­დან­ზე მუ­შა­ო­ბა მსა­ხი­ო­ბის ამ­პლუ­ა­ში კი არ მინ­დო­და, არა­მედ - კა­მე­რის უკან ყოფ­ნა მსურ­და. სცე­ნა­რე­ბის წერა და­ვი­წყე... როცა გა­ვი­გე, რომ "ცვა­ლე­ბად ნიშ­ნებ­ში" სამ­სა­ხი­ო­ბო გა­მოც­დი­ლე­ბის მი­ღე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა მქონ­და, დავ­თან­ხმდი, რად­გან რაც შე­იძ­ლე­ბა, ცხოვ­რე­ბა­ში ყვე­ლა­ზე მე­ტად ვი­ნა­ნო, ისაა, რომ რისი ცდაც მინ­დო­და, არ ვცა­დე... გა­და­სა­ღებ მო­ე­დან­ზე ყოფ­ნა გა­მი­მარ­ტივ­და, რად­გან სა­ერ­თოდ, კა­მე­რის წინ ყვე­ლა­ნა­ი­რი ნერ­ვი­უ­ლო­ბა და სტრე­სი მიქ­რე­ბა, რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე კი პი­რი­ქით, ვი­თი­შე­ბი. ასე­თი უც­ნა­უ­რო­ბა მჭირს... როცა კა­მე­რე­ბი ჩა­ირ­თვე­ბა, თით­ქოს სულ სხვა ადა­მი­ა­ნი ვხდე­ბი... ჩვე­ნი რე­ჟი­სო­რი - ბა­ტო­ნი სოსო ძა­ლი­ან მე­გობ­რუ­ლია. მსა­ხი­ო­ბებ­თან ისე­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა აქვს, რომ ნერ­ვი­უ­ლო­ბა გვიქ­რე­ბა. მთე­ლი გუნ­დი მხარ­ში გვიდ­გას... სე­რი­ა­ლის პრე­მი­ე­რა­ზე ყოფ­ნი­სას ვფიქ­რობ­დი, რომ რა­ღაც არ მომ­წონ­და. შემ­დეგ, სახ­ლში სე­რი­ას ხე­ლახ­ლა ვუ­ყუ­რე და რა­ღა­ცე­ბი და­ვი­ნა­ხე, რისი გა­მოს­წო­რე­ბის სურ­ვი­ლიც გა­მიჩ­ნდა. გა­და­ღე­ბე­ბი ივ­ლი­სის ბო­ლომ­დე გაგ­რძელ­დე­ბა. ვფიქ­რობ, გა­მო­ვას­წო­რებ. მი­ხა­რია, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ვცა­დე. ერთი, რაც და­ზუს­ტე­ბით ვიცი, ჩემი სამ­სა­ხუ­რი ყო­ველ­თვის გა­და­სა­ღე­ბი მო­ე­და­ნი იქ­ნე­ბა: რე­ჟი­სო­რის, მსა­ხი­ო­ბის თუ "ფრო­დაქ­შე­ნის" სხვა წევ­რის ამ­პლუ­ა­ში...

- ოჯა­ხის მსა­ხი­ობ­მა წევ­რებ­მა ნა­მუ­შე­ვა­რი რო­გორ შე­გი­ფა­სეს?

- ზუ­რას აზრი ჯერ არ ვიცი - ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს. ამ­ჟა­მად, ახალ სპექ­ტაკლზე მუ­შა­ობს და სა­უ­ბა­რი არ გა­მოგ­ვი­ვი­და. ალ­ბათ, სპექ­ტაკ­ლის პრე­მი­ე­რის მერე დავ­სხდე­ბით, სე­რი­ალს ერ­თად ვუ­ყუ­რებთ და ნამ­დვილ აზრს გა­ვი­გებ. მა­მას რაც შე­ე­ხე­ბა, სა­ერ­თოდ, ის ძა­ლი­ან გუ­ლახ­დი­ლია. თუკი რამე არ მო­ე­წო­ნე­ბა, ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხვე­ვა­ში მე­ტყვის, - არ მომ­წონ­სო. პრე­მი­ე­რა­ზე ჩემ გვერ­დით რომ იჯდა, ძა­ლი­ან ვნერ­ვი­უ­ლობ­დი. როცა სე­რია დას­რულ­და, ჩა­მე­ხუ­ტა და მი­თხრა, რომ ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნა. გა­მიკ­ვირ­და, რად­გან რო­გორც აღ­ვნიშ­ნე, თა­ვად რა­ღა­ცე­ბი არ მო­მე­წო­ნა. როცა ვი­სა­უბ­რეთ და მა­მის აზრი მო­ვის­მი­ნე, მე­სი­ა­მოვ­ნა... დე­და­ჩემ­საც მო­ე­წო­ნა, რო­მე­ლიც პრე­მი­ე­რის დროს სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ იმ­ყო­ფე­ბო­და. წარ­მა­ტე­ბი­სა თუ ცუდი პე­რი­ო­დის დროს დედა ყო­ველ­თვის მხარ­ში მიდ­გას. ამი­ტომ გან­ვიც­დი­დი, რომ პრე­მი­ე­რის დღეს ჩემ­თან არ იყო. თუმ­ცა, ოჯა­ხის წევ­რე­ბი: ბე­ბია, დე­ი­და წა­მომ­ყვნენ და ამან გა­მაძ­ლი­ე­რა... სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, მა­ინც ისეთ სე­რი­ებს ვე­ლო­დე­ბი, რომ­ლებ­შიც ჩემი პერ­სო­ნა­ჟი ვი­თარ­დე­ბა. იქ უფრო გა­მოჩ­ნდე­ბა, და­კის­რე­ბუ­ლი საქ­მე გა­მომ­დის თუ არა. პირ­ველ სე­რი­ა­ში თით­ქოს სამი გო­გო­ნა 1 ადა­მი­ა­ნის როლს ვთა­მა­შობთ. მა­მას ეს გა­უკ­ვირ­და. რე­ა­ლუ­რად, ასე იყო და­გეგ­მი­ლი: მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, სა­მე­გობ­რო დაჯ­გუ­ფე­ბე­ბი არ­სე­ბობს. ისი­ნი კონ­კრე­ტულ დი­ნე­ბას მიჰ­ყვე­ბი­ან, რო­მე­ლიც და­ი­წე­სეს. ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლიზმს არ აჩე­ნენ. სე­რი­ალ­ში ამის ჩვე­ნე­ბა გვინ­დო­და. ახლა ვნა­ხოთ, "ნიღ­ბე­ბის მოხ­სნას" რო­გორ ვაჩ­ვე­ნებთ..წა­ი­კი­თხეთ სრუ­ლად