“სტრესული პერიოდი გავიარეთ, ლელას დეპრესიაც ჰქონდა… მეგობარმა უთხრა, ძაღლი დაგეხმარება სტრესის მოხსნაშიო და…” - ლელა წურწუმიას, "მამულიჩას" და ოთხფეხა მეგობრების თავგადასავლები

ბოლო დროს სულ უფრო მეტი ადამიანი იღებს ოთხფეხა მეგობრებზე პასუხისმგებლობას და მზრუნველობს მათ. თუმცა მათგან ყველას არ შეუძლია ამ საქმეს ბოლომდე გაუძღვეს და ამის გამო ქუჩაში პატრონისგან უარყოფილი არაერთი ცუგა ხვდება... მომღერალი ლელა წურწუმია ცხოველების დიდი მოყვარულია. ის სახლში ორ ძაღლს ინახავს. ერთი წელია, მეუღლესთან, კახა მამულაშვილთან, მამულიჩასთან ერთად აქტიურად არის თავის ცუგების მზრუნველობის საქმეში ჩართული...

მათი ძაღლების თავგადასავლების ამბებს კი მამულიჩა სოციალური ქსელში ხშირად აზიარებს. კახა მამულაშვილი ახლა ჩვენი სტუმარია და ვსაუბრობთ მათ ოთხფეხა მეგობრებზე.

"ოთხფეხები არიან თუ ორფეხები, ვეღარ ვხვდები... რაღაცები ესმით, რაღაცები - არა. ისე, ჯერ პატარები არიან - აკირა წლის და სამი თვის არის და ოდი, ოდიკოს ვეძახით, ერთი წლის გახდა. ჩვენი ვაჟბატონი აკირა ამერიკული აკიტაა, გვარად წურწუმია გახლავთ, ოდიც ვაჟბატონია, ოღონდ, გვარად მამულაშვილია, ის ქუჩიდან მოვიყვანეთ. მოკლედ, ჯიშიანი წურწუმიაა, რა (იცინის)... რაღაც ასე დავალაგე. ბუნებრივია, პრეტენზია არც ერთ ძაღლს არ აქვს“ - გვეუბნება მამულიჩა.

- როგორ მოხვდნენ თქვენთან?

- ლელას ადრეც ჰყავდა ძაღლი და საერთოდ, მათთან ოჯახში ძაღლი სულ იყო... ერთხელ ერთ-ერთს მანქანა დაეჯახა და იმის მერე თქვა, - სახლში ძაღლს აღარ მოვიყვანო... რაც შეეხება ამ ჩვენს ძაღლებს, ოჯახში სიახლე, გამოცოცხლება მოგვინდა, რადგანაც პანდემიის დროს სტრესული პერიოდი გამოვიარეთ. ლელას ცოტა დეპრესიაც ჰქონდა... მერე მეგობარმა, თორნიკე ჯგერნაიამ ლელას უთხრა, ამ სტრესისგან გათავისუფლებაში ძაღლი დაგეხმარებაო. მეორე დღესვე კასპის ძაღლთსაშენიდან ამერიკული აკიტა მოვიყვანეთ. მეორე თვეში იყო, ჩვენს ოჯახში რომ შემოაბიჯა. ძაღლი სახლში რომ გაჩნდება, მერე თითქოს მეორეს შეძენის სურვილიც გიჩნდება. რაღაც სხვა ენერგიას გაწვდის...

ლელას ერთხელაც აკირა გასასეირნებლად ჰყავდა წაყვანილი. რომ მოვიდა, მითხრა, - ერთი ძაღლი ვნახე ქუჩაში, თოვლში აქეთ-იქით დარბის და ვნერვიულობ, მანქანამ არ დაარტყას, უნდა სახლში წამოვიყვანოო. ვუთხარი, ეს ძაღლიც გაიზრდება და სახლში ამხელა ძაღლები არ გვინდა-მეთქი. არა, უნდა მოვიყვანოო, ვერ მოისვენა... გარეთ გავედით, ორი საათი ვეძებდით. მერე მივიდა იმ ადგილას, სადაც ის ძაღლი ნახა. უცებ მაღაზიიდან გამოცუნცულდა. ლელა რომ დაინახა, ეტყობა, იცნო და მაშინვე მიახტა. ეს არის-მეთქი? კიო. იმ დროს ქალბატონიც გამოვიდა მაღაზიიდან. მაჩუქეს, მაგრამ ძალიან ჭირს მოვლა, ბევრი რამ სჭირდება და არ ვიცი, რა ვქნაო - შემოგვჩივლა. თუ ვერ უვლით და პრობლემატურია, წავიყვან, ხვალამდე მოიფიქრეთო - ლელამ. მეორე დღეს დაგვირეკა - ქალბატონო ლელა, ჩვენ ვერ მოვუვლით და თუ გნებავთ, წაიყვანეთო. მოკლედ, მოვიყვანეთ. გვეგონა პატიოსანი ძაღლი მოგვყავდა და ბანდიტი აღმოჩნდა (იცინის). წყნარი აკირაც გააგიჟა. ისეთი დინჯი, რომლის არსებობაც სახლში საერთოდ არ იგრძნობოდა. ადიკო გიჟივით დარბის აქეთ-იქით, მთელი სახლი გადადგა.

- აფუჭებენ ხომ, ყველაფერს?

- ადრე უფრო აფუჭებდნენ... ალბათ, ნახეთ ის ვიდეო, ავეჯი რომ გაანადგურეს. მოვედით სახლში და უბრალოდ, აღარ დაგვხვდა ავეჯი. ძალიან ძნელია ორი დიდი ძაღლი სახლში, თან, ყველაფერთან ერთად, პასუხისმგებლობაა. წარმოიდგინეთ, დღეში 2-ჯერ გაგვყავს გარეთ. ამასთან, თანდათან გხვდება სხვადასხვა პრობლემაც. დიდი ყურადღება უნდათ. მხოლოდ ის იძახო, ძაღლი მიყვარს და ჩემია, ასე არ არის. ვთანამშრომლობთ „კახას სკოლასთან“. როცა გასტროლზე მივდივართ და სახლში არ ვართ, აკირას და ოდიკოს კახა იტოვებს. თავიდან წვრთნიდა და მერე მითხრა, - თქვენ თუ არ დაესწრებით ამ პროცესს, ისე აზრი არ აქვს, მარტო მე მიჯერებენო... ყოველ დილას გარეთ გამყავს... მოკლედ, მაგარი "გავიჩალიჩე", რა, ვხუმრობ, რა თქმა უნდა. ეს ყველაფერი ადამიანს სხვა ენერგიას გმატებს. ნაღდად არ ვწუწუნებ... მერე სხვა ძაღლების მიმართაც გამიჩნდა მზრუნველი დამოკიდებულება, სადაც ვნახულობ უპატრონო ძაღლებს, ვცდილობ, საკვები შევუძინო.

- ადრე თუ გყოლია ძაღლი?

- არასოდეს. ვერ წარმომედგინა ძაღლი სახლში... მაგრამ ახლა ასეთი ამბავია ჩვენს ცხოვრებაში - სახლში თუ არიან და სძინავთ, სძინავთ ლელასთან. თუ დავაგვიანე მოსვლა, ჩემი ადგილი იქ აღარ არის.

- ვიდეო ვნახე, ერთ-ერთს შენი ჯემპრი რომ ეცვა და ოთახიდან ოთახში დახტოდა...

- ჰო... უხდებაო, - ლელამ და ჩემი ჯემპრი არ ჩააცვა?! ისე სახლში დარჩენაზე პროტესტი აქვთ... სპეციალური სახლი ვუყიდეთ და აივანზე დავდგით... მანდაც მაგარი ამბავი მოხდა - იმხელა სახლია, რომ ოთახიდან აივანზე ვერ გამოვიტანეთ, კარში არ ეტეოდა და მეექვსე სართულზე ქვემოდან ამწით ძლივს ამოვიტანეთ. ოღონდ, შიგნით არ შედიან. იმ სახლში მე შევდივარ (იცინის). ოდიკო აივანზე რომ დატოვო, იკლებს მეზობლებს. ამიტომ, არ უნდა დატოვო, თორემ ყველაფერი დალეწილი დაგხვდება. აკირა ყველაფერს არ ჭამს, ჯერ უნდა დასუნოს, თუ მოეწონა, მერე შეჭამს. ადიკომ კი ლამის ყველაფერი გადაჭამოს.

- სხვადასხვა ჯიში და სხვადასხვა ხასიათია...

- აკიტა ცნობილია თავისებური ხასიათით. ლიდერის პოზიცია აქვს, არ უყვარს სხვა ძაღლებთან კონტაქტი. ქუჩაში რომელიმე ძაღლმა რომ დაუყეფოს, შეიძლება დაგლიჯოს. სულ საბელით დამყავს, ვერ ვუშვებ, ოდიკო ხანდახან გაშვებულია, რეალურად კი ორივე ძაღლი საბელით მიჭირავს. დიდი ძალა უნდა და აქეთ-იქით მექაჩებიან. როცა დრო აქვს, ლელასაც გაჰყავს გარეთ. აკიტებს საერთოდ, სიცივე უყვართ, ადიკოს - სითბო. დანარჩენი ნელ-ნელა იზრდებიან და მეტად ავლენენ თვისებებს და ხასიათს. მოკლედ, ჩემთვის ჯიშიანია თუ არა, ეს ამბავი გაქარწყლებულია...

- მათი ხმაურის გამო მეზობლები ხომ არ გიბრაზდებიან...

- მგონი, ჩვენთან უკვე ყველას ჰყავს სახლში ძაღლი, ოღონდ, პატარა...

- სოციალურ ქსელში იყო სხვადასხვანაირი კომენტარი - იყო ასეთიც, რად უნდათ სახლში ამხელა ძაღლები... რას ეტყვი მათ?

- ბოლო წლებში ვისწავლე, რომ რაც არ უნდა წერონ, არავისთან, არასოდეს შევდივარ პოლემიკაში. მიმაჩნია, რომ ამას აზრი არ აქვს. ტყუილად ნერვები არ უნდა მოიშალო. მე ჩემი საქმე მაქვს. როდესაც ადამიანი ვინმეს ბინძურად მოიხსენიებს, იმას რა პასუხი უნდა გასცე?! თან, აზრსაც ვერ შეაცვლევინებ. მე ძაღლებს ვუვლი, ამით ადამიანებს იმას ვაჩვენებ, რომ ცხოველები უნდა გვიყვარდეს და თუ გყავს, უნდა მოუაროთ. აბა, ისაა კარგი, ქუჩაში რომ ყრიან?! შეძლებისდაგვარად რამდენიმე თავშესაფარს ვეხმარები, ანუ სადაც ავადმყოფი ცუგები ჰყავთ - ერთი ლაგოდეხშია და ხაშურშიც. ზოგი ფეხმოტეხილია, ზოგი უმოწყალოდ ნაცემი, დაჩეხილი. ზოგიერთი ჩამოვიყვანეთ, ვუმკურნალეთ... საოცრება ხდება, ისეთი ფაქტებია, ჭკუიდან ვიწევი ხოლმე. საშინელი დაზიანებები აქვთ ძაღლებს მიყენებული. ამ ხალხს რა უნდა ელაპარაკო?! მათ ძაღლი კი არა, ალბათ, ოჯახის წევრებიც არ ეყვარებათ.

- ერთი წლის გამოცდილებამ რა გასწავლა?

- ძაღლი მაინც შესწავლილი უნდა გყავდეს, ჯიშის შესახებ უნდა იცოდე ყველაფერი. თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მეტისი არ აიყვანო. უცხოეთში უმეტესად მეტისები აჰყავთ. მაგრამ როცა ძაღლით ინტერესდები, ყველაფერს უნდა დააკვირდე - რა ჯიშია, რა ჩვევები აქვს, რა პირობებში უნდა იცხოვროს, მაგრამ მთავარია, რომ დიდი ძაღლი მაინც ეზოიან სახლში უნდა გყავდეს. რადგან უკვე ავიღე ჩემს ცუგებზე პასუხისმგებლობა, არ ვწუწუნებ. ძაღლის პატრონი პატარა ბავშვის პატრონივითაა... სიმკაცრეში გაზრდი ძაღლს, ცოტა აგრესიული შეიძლება გაიზარდოს, სიყვარულში გაზრდი, თბილი და მოსიყვარულე იქნება. თუმცა საპირისპიროდაც ხდება... მე საერთოდ, სიყვარულში გაზრდილი ბავშვისა თუ ძაღლის მომხრე ვარ...