"საქართველოზე მეტად სჭირდებათ ფრენების აღდგენა, ეს სარგებლიანი რუსეთისთვის უფროა, ვიდრე ჩვენთვის" - რას ცდილობს რუსეთი და რამდენად ადეკვატურია ჩვენი ხელისუფლების პასუხი?
გასულ კვირას განხილვის მთავარ თემად იქცა რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრ სერგეი ლავროვის განცხადებები. 18 იანვარს გამართულ ბრიფინგზე მან საქებარი სიტყვები არ დაიშურა საქართველოს მთავრობისთვის. "მოხარული ვარ, რომ საქართველოსთან კონტაქტი აქტიურად ვითარდება. ის, რომ გასულ წელს საქართველოს მშპ 10%-ით გაიზარდა, მნიშვნელოვანწილად რუსეთის ფედერაციასთან ტურისტული და სავაჭრო ურთიერთობის შედეგია. ვიმედოვნებ, მალე პირდაპირი ავიამიმოსვლის აღდგენას შევძლებთ. ვხედავთ, რომ საქართველო, ისე როგორც პრაქტიკულად ყველა სხვა ქვეყანა, დასავლეთის ზეწოლას განიცდის, რომლებიც მოითხოვენ საჯაროდ რუსეთის ფედერაციის წინააღმდეგ სანქციებთან მიერთებას, და ის, რომ პატარა ქვეყანას და მის ხელმძღვანელობას ჰყოფნის ვაჟკაცობა თქვან, რომ ჩვენ ვიხელმძღვანელებთ ჩვენი ინტერესებით, ჩვენი ეკონომიკის ინტერესებით, ეს პატივისცემას იწვევს", - განაცხადა მან პრორუსული ტელეარხის "ალტ-ინფოს“ ჟურნალისტის შეკითხვის საპასუხოდ.
მოგვიანებით რუსეთის სახელმწიფო დუმის დეპუტატი სერგეი გავრილოვი უფრო შორს წავიდა და განაცხადა, აუცილებელია სრულად აღვადგინოთ დიპლომატიური ურთიერთობა საქართველოსთანო. მართალია, ამ განცხადებაზე ოფიციალურმა თბილისმა, როგორც იქნა, ადეკვატურად უპასუხა - პარლამენტის საგარეო ურთიერთობათა კომიტეტის თავმჯდომარე ნიკოლოზ სამხარაძემ განაცხადა, სანამ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობა არ აღდგება და რუსეთი არ აღიარებს საქართველოს სუვერენიტეტსა და ტერიტორიულ მთლიანობას, მანამდე არანაირ დიპლომატიურ ურთიერთობაზე ლაპარაკი არ შეიძლება იყოსო, თუმცა ლავროვის განცხადებაზე "ქართული ოცნების“ დეპუტატების განცხადებები ნამდვილად ვერ უძლებს კრიტიკას: "ქართული ოცნების"“ თავმჯდომარე ირაკლი კობახიძემ ისიც კი თქვა, რომ "რუსეთთან პირდაპირი ფრენების აღდგენას მიესალმებიან". "არ მივესალმები რუსეთთან ფრენების აღდგენას! იმ დროს, როცა ყველა ჩვენი პარტნიორი ქვეყანა, სიტყვით თუ საქმით, მაქსიმალურ სოლიდარობას უცხადებს უკრაინის თავდადებულ ბრძოლას, ჩემთვის და დარწმუნებული ვარ, საზოგადოების უდიდესი ნაწილისათვის, მთავრობის და მმართველი პარტიის პოზიცია, რბილად რომ ვთქვათ, გაუგებარია", - განაცხადა პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა კობახიძის განცხადების შემდეგ.
საინტერესო იყო ამ საკითხზე აშშ-ის ელჩის კელი დეგნანის განცხადებაც: "საქართველოს ისტორიას ვსწავლობდი და ვიცი, რომ ის სავსეა რუსეთის მხრიდან დაპირებების არშესრულებით. საუკუნეების განმავლობაში რუსეთი ცდილობდა ქართული იდენტობის, ენის, დამოუკიდებლობის, სუვერენიტეტის უარყოფას. ვფიქრობ, საქართველოს მოსახლეობის უმეტესობა ამჯობინებდა გაეგო, რომ რუსეთს თავისი ჯარები გაჰყავს აფხაზეთიდან და ცხინვალიდან და საბოლოოდ ასრულებენ 2008 წლის ხელშეკრულებით ნაკისრ ვალდებულებას, ვიდრე პირდაპირი ფრენის აღდგენის შესახებ განცხადება მოესმინათ", - ბრძანა ქალბატონმა ელჩმა. სწორედ ამ თემაზე გაზეთ "კვირის პალიტრასთან" საერთაშორისო საკითხთა სპეციალისტი, ჯიპა-ს პროფესორი გიორგი კობერიძე საუბრობს:
- რაოდენ უცნაურიც უნდა იყოს, საქართველოს ხელისუფლების რუსეთისადმი დამოკიდებულება ბოლო თვეების განმავლობაში დღითი დღე პოზიტიურად იცვლება, რაც არანაირ საფუძველს არ ეფუძნება, ანუ საქართველოსთან დაკავშირებით არანაირი პოზიტიური სიგნალები რუსეთიდან არ მოდის. რასაც ახლა ვხედავთ, არის მხოლოდ საქართველოს მიზანმიმართული კეთილგანწყობილი განცხადებები ისე, რომ სანაცვლოდ, ფაქტობრივად, არაფრის მოლოდინი არა გვაქვს.
ვიღაცამ შეიძლება თქვას, აგერ ლავროვმა თურმე პირდაპირი ავიამიმოსვლის აღდგენაზე დაიწყო ლაპარაკი, მაგრამ ეს პოზიტიურ გზავნილად ვერ ჩაითვლება, რადგან თავის დროზე ფრენები თავად რუსეთის გადაწყვეტილებით შეწყდა, ახლა კი საქართველოზე მეტად სჭირდებათ ამის აღდგენა, შესაბამისად, ეს სარგებლიანი რუსეთისთვის უფროა, ვიდრე ჩვენთვის. თუ რუსეთთან ურთიერთობაში პოზიტიური პოლიტიკის დღის წესრიგით მიზანმიმართულად ვილაპარაკებთ, ალბათ, ამაში მაინც უნდა იგულისხმებოდეს, რომ ამით საქართველო უნდა დარჩეს მოგებული, მაგრამ ამის ნიშანწყალიც არასად ჩანს. ვიმეორებ - ფრენების აღდგენა თუ ეკონომიკური აქტიურობა, რაც ამ ქვეყანასთან გვაქვს, მხოლოდ და მხოლოდ რუსეთისთვის არის მომგებიანი.
ერთადერთი ქვეყანა, რომელიც დღეს რუსეთისადმი პოზიტიურ დამოკიდებულებას ინარჩუნებს და, იმავდროულად, მასთან საერთო საზღვარიც აქვს და ევროკავშირთანაც მასშტაბური და ღრმა ურთიერთობა, საქართველოა. შესაბამისად, რატომ არ ეცდება რუსეთი მის გამოყენებას სანქციებისგან თავის დაღწევაში?!
მოკლედ, "ქართული ოცნების" ხელისუფლებაში თუ ამ პოზიტიური დამოკიდებულებისგან დიპლომატიური თვალთახედვით რამე პოზიტივს ელიან, ეს არის ჩვენი ხელისუფლების წარმომადგენლების უმწიფარი პოზიცია. თუ ეს არის მიზანმიმართული ქმედება, რათა საქართველოს საგარეო კურსმა ორბიტული ცვლილება განიცადოს, მაშინ ეს უმწიფრად კი არა, გაცილებით მძიმედ შეიძლება შეფასდეს. თუ ასეა, ეს არის წინდაუხედავი და საქართველოსთვის საზიანო პოზიცია. თუ რუსეთს ფრენების აღდგენა ან სხვა თვალსაზრისით ჩვენთან ურთიერთობის აღდგენა სურს, თავადაც უნდა გააკეთოს რამე. საქართველო სანაცვლოდ უნდა იღებდეს ხელშესახებ, პირდაპირ სარგებელს. ვფიქრობ, აშშ-ის ელჩმა ქალბატონმა კელი დეგნანმა უზუსტესი განცხადება გააკეთა. სწორედ ასეთი უნდა ყოფილიყო საქართველოს ხელისუფლების პასუხი ლავროვის განცხადებებზე.
- ბუნებრივად იბადება კითხვა, რატომ იქცევა საქართველოს ხელისუფლება ასე?
- უკეთეს შემთხვევაში, ალბათ, საქართველოს ხელისუფლებას აქვს ევროპასთან ურთიერთობის გაღრმავების ერთგვარი შიში, რადგან ეს მოითხოვს ფუნდამენტურ რეფორმებსა და ცვლილებებს, რამაც შესაძლოა მათ აბსოლუტურ ძალაუფლებას შეუქმნას საფრთხე, რადგან ევროკავშირი საქართველოსგან ითხოვს მეტ დემოკრატიზაციას, მეტად პასუხისმგებლობიან მთავრობას, უფრო მეტად გამჭვირვალე სახელისუფლებო პროცესებს. ამიტომაც არ გამოვრიცხავ, "ქართულ ოცნებაში" შიშობდნენ, რომ რეფორმების გატარებით შესუსტდება მათი აბსოლუტური კონტროლი, ამიტომაც ცდილობენ დისტანცირებას დასავლელი პარტნიორებისგან, ცდილობენ მათ დისკრედიტაციას, რაც ავტომატურად რუსულ ნარატივს ემთხვევა. ეს შეიძლება იყოს ხელისუფლების მოქმედების მოტივი უკეთეს შემთხვევაში, მაგრამ უარეს შემთხვევაში იყოს მიზანმიმართულად პრორუსული მოქმედება, რაც განპირობებულია კონკრეტული პოლიტიკური ლიდერების კერძო ხედვით, ისევე როგორც ეს იყო მოლდოვაში იგორ დოდონის მმართველობისას ან იანუკოვიჩის უკრაინის ხელისუფლებაში ყოფნისას. მთლად ლუკაშენკოს არ ვახსენებ, რადგან, ვფიქრობ, მის მდგომარეობამდე დიდი გზაა გასავლელი. გააგრძელეთ კითხვა