2021 წლის 1 ოქტომბერს საქართველოს ყოფილმა პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე დაწერა პოსტი: "დილა მშვიდობისა, საქართველო, 8 წელი გავიდა".
სააკაშვილი არაერთხელ დაჰპირდა თავის მხარდამჭერებს საქართველოში დაბრუნებას, მიუხედავად მის მიმართ აღძრული სისხლის სამართლის საქმისა და დაკავების პერსპექტივისა. და მან გადაწყვიტა ამის გაკეთება ადგილობრივი არჩევნების დღეს.
იმავე დღეს საღამოს საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი ღარიბაშვილმა ექსპრეზიდენტის დაკავების შესახებ განაცხადა.
შემდეგ დაიწყო ამბავი, რომელიც დღემდე გრძელდება: სასამართლოები, შიმშილობა, საქართველოს ხელისუფლების უარი სააკაშვილის უკრაინაში ექსტრადირებაზე, ფიზიკური მდგომარეობის გაუარესება, ციხიდან საავადმყოფოში გადაყვანა, განცხადებები მოწამვლის შესახებ, ვიდეოს გავრცელება პალატიდან, სადაც დაღლილობისა და წონაში კლების გამო საქართველოს ექსპრეზიდენტს ვერ ცნობენ.
ბოლო რამდენიმე კვირის განმავლობაში ევროპელი ლიდერები ითხოვდნენ საქართველოს ხელისუფლებისგან სააკაშვილის სამკურნალოდ საზღვარგარეთ გაგზავნას. იგივე წინადადებით მიმართა პრეზიდენტმა ვოლოდიმირ ზელენსკიმ საქართველოს მთავრობას.
ორი კვირის წინ „უკრაინსკაია პრავდამ“ ყოფილ პრეზიდენტს სააკაშვილის ახლო მეგობრის მეშვეობით კითხვების სია გადასცა. სამწუხაროდ, ეს ფორმატი არ იძლევა დამატებითი კითხვების დასმის საშუალებას. დღეს ჩვენ ვაქვეყნებთ მათ პასუხებს, ნაწილობრივ საქართველოს ლიდერის, ნაწილობრივ მისი მეგობრის ხელით დაწერილს, რადგან სააკაშვილს წერაც კი უჭირს.
- გვიამბეთ თქვენს ჯანმრთელობაზე. რა პირობებში ხართ, იღებთ თუ არა სამედიცინო დახმარებას?
- კლინიკაში ვარ, სადაც ექიმები მაქსიმალურ დახმარებას მიწევენ, მათთვის ძალიან რთულ პირობებში. მათ ყოველდღიურად აკითხავენ ქართული უშიშროების სამსახურები და ყოველთვის, როცა ჩემთან ექთანი მოდის უბრალო მანიპულაციისთვის (მაგალითად, აბების მოსაცემად), მას საფუძვლიანად ჩხრეკენ. წარმოიდგინეთ, რომ ეს ხდება დღეში 30-ჯერ.
ჩემი "პალატის" ფანჯრები სქელი ფარდითაა დაფარული და შვიდი თვეა მზის სხივი არ მინახავს. ცოტა ხნის წინ, როცა მძიმე ჰიპერტონული კრიზისი მქონდა, ციხის მცველებმა რეანიმაციაში გადაყვანის საშუალება არ მომცეს.
- ადრე მძიმე მეტალებით მოწამვლაზე საუბრობდით. ვის შეეძლო ეს გაეკეთებინა, როგორ და როდის მოხდა?
- ჩემი მოწამვლა დაამტკიცა ორმა ამერიკულმა ლაბორატორიამ და წამყვანმა ამერიკელმა ტოქსიკოლოგმა დევიდ სმიტმა. რა თქმა უნდა, ეს პირველ რიგში პუტინისთვის იყო მომგებიანი, რომელიც, როგორც 24 თებერვლის შემდეგ გაირკვა, მთლიანად აკონტროლებს ხელისუფლებას საქართველოში. კონტროლის დონე ჩემთვისაც კი მოულოდნელი იყო.
მოწამვლა მოხდა "ციხის საავადმყოფოში" იძულებით გადაყვანის დროს, სადაც მოულოდნელად ძალიან ცუდად გავხდი და, როგორც მოგვიანებით რეანიმატოლოგმა თქვა, სასწაული იყო, რომ არ მოვკვდი. მიუხედავად იმისა, რომ მოწამვლამ ძალიან მძიმე სიმპტომები დატოვა. თუ დაკავების დროს ჩემი წონა იყო დაახლოებით 120 კგ, ახლა უკვე 72 კგ-ია.
- დღეს დასავლელი პოლიტიკოსები თუ გეხმარებიან? რა შეუძლიათ მათ გააკეთონ თქვენი გადარჩენისთვის?
- ვფიქრობ, ახლა ძალიან აქტიურები არიან. ევროპარლამენტმა მიიღო რეზოლუცია ჩემი მოწამვლის შესახებ და ევროკომისია ძალიან აქტიურია. ჩემი გათავისუფლებისთვის საქართველოში რიგრიგობით გამოფრინდნენ პოლონეთის პრეზიდენტი და პრემიერ-მინისტრი. მოლდოვის პრეზიდენტმა მაია სანდუმ რამდენიმე განცხადება გააკეთა. იყო განცხადებები აშშ-ს სახელმწიფო დეპარტამენტიდან და ეს მხოლოდ დასაწყისია.
მაგრამ ჩემთვის მთავარი იყო პრეზიდენტ ზელენსკის განცხადება. ჯერ ერთი, იმიტომ, რომ მისი სიტყვა უფრო მეტი ღირს, ვიდრე ბევრი მსოფლიო პოლიტიკოსის სიტყვა. ქართველები მას უბრალოდ კერპად უყურებენ. მეორეც, ეს იყო ჰუმანიზმის უმაღლესი აქტი უკრაინისთვის ძალიან რთულ პერიოდში.
- ნანობთ თუ არა საქართველოში წასვლის გადაწყვეტილებას, რამაც გამოიწვია თქვენი დაკავება და დაკავება ასეთ პირობებში?
- არ ვნანობ ჩემს დაკავებას, მაგრამ არ შემიძლია ვიყო უკრაინაში და ვიყო ამ ომის აქტიური მონაწილე. მე ვიღვიძებ უკრაინასთან, ვიძინებ უკრაინასთან და ზოგადად მე ვარ უკრაინა.
- თუ გავითვალისწინებთ, რომ პუტინს თქვენს მიმართ განსაკუთრებით "ნაზი" დამოკიდებულება აქვს, სად იგრძნობდით თავს უფრო დაცულად დღეს - უკრაინაში თუ საქართველოს ციხეში?
- საქართველოს ციხეში პუტინის პირადი პატიმარი ვარ. ციხის მცველები ხშირად იმაზე ცუდად მექცევიან, ვიდრე მოიქცნენ, მაგალითად, ლეფორტოვოში.
ამასთან, საქართველოში ადამიანების აბსოლუტური უმრავლესობა უკიდურესად დადებითად მექცევა. ამას ჩემი მშობლების, შვილების და მეგობრების ისტორიებიდან ვგრძნობ. და მე არ ვეძებ უსაფრთხოებას. უკრაინაში ვიქნებოდი ფრონტის ხაზზე და თავს ძალიან ბედნიერად ვიგრძნობდი.
- უკრაინაში რუსეთის შემოჭრის გჯეროდათ? რა გაკვირვებთ ყველაზე მეტად ამ ომში?
- მე ვიყავი ერთ-ერთი პირველი, ვინც მრავალი წლის განმავლობაში ვიწინასწარმეტყველე ეს შემოჭრა. თქვენ შეგიძლიათ ნახოთ ჩემი ყველა წინა გამოსვლა ამ თემაზე. დღეს უკრაინის არმია არის ერთ-ერთი საუკეთესო არმია მსოფლიო ისტორიაში, რომელმაც 300 სპარტელის წარმატება 100-ზე გაამრავლა.
– როდესაც უყურებთ, როგორ ეხმარება დღეს მსოფლიო უკრაინას, უსვამთ თუ არა საკუთარ თავს კითხვას, სად იყვნენ ისინი 2008 წლის აგვისტოში, როდესაც რუსული ტანკები თბილისში შემოვარდნენ?
- მსოფლიომ ისწავლა თავისივე გაკვეთილებზე და მე ძალიან კმაყოფილი ვარ დასავლური დახმარების მოცულობით, განსაკუთრებით მომავალი წლისთვის. 2008 წელს ჩვენი სახელმწიფოც ამერიკამ გადაარჩინა. ასე რომ, ჩვენ არ შეგვიძლია პრეტენზია გვქონდეს.
– რა არის მსგავსება და რა ფუნდამენტური განსხვავებაა 2022 წელს უკრაინაში და 2008 წელს საქართველოში განვითარებულ მოვლენებს შორის?
- სამზადისი ძალიან ჰგავდა. მაგრამ, რა თქმა უნდა, მასშტაბის თვალსაზრისით, ეს განსხვავებულია. რა აერთიანებს? - ჩვენმა დასავლელმა მეგობრებმაც შემომთავაზეს ევაკუაცია, რა თქმა უნდა, პუტინის წინადადებით. მაგრამ მე უარი ვთქვი, ისევე როგორც ზელენსკიმ და გადავწყვიტე ბრძოლა. სარკოზის იგივე ფრაზა ვუთხარი, რომელიც ზელენსკიმ ევროპელებს შეჭრის წინა დღეს უთხრა, რომ ის არ აპირებდა დედაქალაქის დატოვებას, თუნდაც ერთმანეთი ბოლოჯერ ენახათ.
- რატომ არის დღეს საქართველოს ასეთი ნეიტრალური პოზიცია შესაძლებელი?
- ეს არ არის ნეიტრალური პოზიცია. ასეთ ომში არ შეიძლება იყოს ნეიტრალიტეტი. ახლა გავრცელდა ინფორმაცია, რომ სერგეი კირიენკო (რუსეთის პრეზიდენტის ადმინისტრაციის უფროსის მოადგილე - UP) აპირებს საქართველოში ჩამოსვლას, თუ უკვე არ არის ჩამოსული, ეს არის ამ ომის ერთ-ერთი მთავარი იდეოლოგი.
რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრომ განაცხადა, რომ აპირებს საქართველოს მოქალაქეებისთვის სავიზო რეჟიმის გაუქმებას. რუსი ჩინოვნიკები და პროპაგანდისტები გამუდმებით აქებენ საქართველოს ხელისუფლებას ჩემი ციხეში ყოფნის გამო. საქართველო ოფიციალურად ამოიღეს რუსეთის მიმართ არამეგობრული ქვეყნების სიიდან, რომელშიც მსოფლიოს თითქმის ნახევარი შედის...
საქართველოში ოფიციალურად მოქმედებს რუსული პროპაგანდისტული არხები, მათ შორის ქართულ ენაზე. საქართველოს ხელისუფლებას არასოდეს უთქვამს უკრაინის წინააღმდეგ რუსული აგრესიის დასაგმობი სიტყვა, თუმცა მუდმივად დამცინავი ტონით საუბრობენ უკრაინასა და მის ხელმძღვანელობაზე. ასე რომ, აქ ნეიტრალიტეტის სუნი არ დგას.
საქართველოს ხელისუფლება არამარტო ზელენსკის ადანაშაულებს, რომ მან გამომგზავნა სპეცოპერაციაზე და ომის გაჩაღების დავალებით. მაგრამ ბოლო დროს ისინი ასევე ადანაშაულებენ შეერთებულ შტატებს, რაც აშკარად აჩვენებს მათ ვექტორს.
და რა ნეიტრალიტეტზეა საუბარი, როდესაც საქართველოს ხელისუფლებამ თბილისში, პრეზიდენტის სასახლის წინ მდებარე საშობაო სოფელს ოფიციალურად "რუსული სოფელი" უწოდა?
- რატომ არ აქვთ ქართველებს უარყოფის გრძნობა რუსეთიდან მობილიზებული ლტოლვილების მიმართ?
- ქართველებს დიდი ზიზღი აქვთ რუსი ემიგრანტების დიდი ნაწილის მიმართ, იმდენად დიდი, რომ საქართველოს ხელისუფლება რუსოფობიური განცხადებებისა და ქმედებებისთვის სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობის დაწესებას აპირებდა.
განსაკუთრებით ის ახალგაზრდობა, რომელიც ინგლისურს მივაჯაჭვე და გავათავისუფლე რუსულის სწავლის ვალდებულებისაგან, ღიად გამოხატავს ზიზღს რუსეთიდან ჩამოსული ვიზიტორების მიმართ.
- უკრაინიდან საქართველოში რომ არ წასულიყავით, რას გააკეთებდით ახლა? როგორ ხედავთ თქვენს მონაწილეობას ამ ომში?
- პირველ რიგში, ვიქნებოდი პრეზიდენტ ზელენსკისთან, რომელსაც ჩერჩილის შემდგომ ყველაზე გამოჩენილ სახელმწიფო მოღვაწედ ვთვლი. ამავდროულად, ვიმოგზაურებდი მთელ მსოფლიოში, გამოვიყენებდი ჩემს კავშირებს უკრაინის მხარდაჭერის მობილიზებისთვის.
მეორეც, გამუდმებით ვივლიდი ფრონტის ხაზზე, დავეხმარებოდი როგორც უკრაინელ, ისე ქართველ მებრძოლებს. ცოტა ხნის წინ ქართველმა მებრძოლებმა დაწერეს კოლექტიური მიმართვა, სადაც დაბადების დღე მომილოცეს, თუმცა წამითაც არ მავიწყდება ის ფაქტი, რომ მათგან 35-მა სიცოცხლე უკვე შეიწირა ომს, მათ შორის შვიდმა ბახმუტის ფრონტზე. და ბევრი ჩემი უკრაინელი მეგობარი დაიღუპა ან დაშავდა.
ერთ-ერთი ყველაზე წესიერი და პატიოსანი ადამიანი, რომელსაც ვიცნობ, ჩემი თანაშემწე ვლადიმირ ჩავრიგი ხერსონთან გარდაიცვალა. ჩემი ერთადერთი პირადი მცველი და მხოლოდ მეგობარი, მიშა ბატურინი, ბახმუტთან მძიმედ დაიჭრა. უკრაინა და ჩვენ ყველანი ვიხდით ამ ფასს. მე თვითონ ვგრძნობ თავს 100% უკრაინელად...
- დღეს უკრაინის ხელისუფლების წარმომადგენლებთან ურთიერთობას ინარჩუნებთ?
- პრეზიდენტის ადმინისტრაციასთან მუდმივ ურთიერთობას ვინარჩუნებ. მინისტრებთან მიხაილ ფიოდოროვთან, ალექსანდრე კუბრაკოვთან, ნაფტოგაზის ხელმძღვანელთან ალექსეი ჩერნიშოვთან, უმაღლესი რადას დეპუტატებთან, ფრაქციის ხალხის მსახურის ხელმძღვანელთან დავით არახამიასთან.
და საერთოდ, ზელენსკის ახლა იდეალური ომის კაბინეტი ჰყავს, რომელსაც ერმაკი ხელმძღვანელობს.
- როგორ დასრულდება ეს ომი უკრაინისა და საქართველოსთვის?
- ომი რუსეთის სრული დამარცხებით და დაშლით დასრულდება. გამარჯვების კონკრეტული პარამეტრები კი ვოლოდიმირ ზელენსკიმ ჩამოაყალიბა. თუ ვიცხოვრებ იმისთვის, რომ გავიმარჯვო (მჯერა, რამდენიმე თვეში), მინდა დავბრუნდე ოდესაში - დავტკბე ზღვის ხედით და შევხვდე მეგობრებს.
საერთოდ, არის რამე, რასაც ეს გარეწარი ხელს არ მოაწერს.,.
მეორე ახალი წელია ვერა ხარ შენს გემოზე. შეეგუე, კიდევ რამდენიმე წელი მოგიწევს. საკანშიც დაბრუნდები და იქ უფრო მოდის მემუარების მუზა