"სააკაშვილს არაფერი სურდა, აბსოლუტური ძალაუფლების გარდა. ამიტომ ხშირად ვჩხუბობდით და მებუტებოდა, როცა ვეუბნებოდი, რომ ინსტინქტები დაუჩლუნგდა" - რას იხსენებს თამარ ჩერგოლეიშვილი?
"ევროპელი დემოკრატების" ერთ-ერთი ლიდერი, "ტაბულას" დამფუძნებელი თამარ ჩერგოლეიშვილი "ფეისბუქზე" პოსტს აქვეყნებს.
"ტაბულასგან" ტელევიზია ჩემი სურვილით არ გამიკეთებია, უფრო პასუხისმგებლობით გავაკეთე. ტელევიზორი არ მიყვარდა, მაგრამ ვხვდებოდი, რომ საჭირო იყო ისეთი მიზიდულობის ცენტრის გაჩენა, რომელიც იმ იდეების საყრდენი გახდებოდა და ისეთ სპიკერებს მისცემდა გასაქანს, რასაც და ვისაც, ცვლილებების დროს, ამ ქვეყანაში, ლიბერალური დემოკრატიის გამარჯვება უნდა უზრუნველეყო.
რადგან კახაც თანახმა იყო ფულს გამოსულიყო, დავთანხმდი. თავიდან წლიურად მილიონ დოლარზე შევთანხმდით - ეს უნდა ყოფილიყო ბიუჯეტი.
მერე კახამ მილიონ ლარზე ჩამომიყვანა. მალე კახას წინააღმდეგ ბიძინამ სისხლის სამართლის გამოძიება დაიწყო და კახა დევნილობაში გარდაიცვალა. რაღაც თანხა მქონდა დარჩენილი, რაც ტელევიზიისთვის ცხადია არ მეყოფოდა, ამიტომ მაშინვე ვიფიქრე ონლაინ გადასვლა. უბრალოდ, რუსთავი ორის ბედი ჰაერში იყო და მთხოვდნენ, რომ შემენარჩუნებინა უტელევიზიოდ რომ არ დავრჩენილიყავით.
დავიწყე ფინანსების მოძიება. "ტაბულა" პატარა, მცირებიუჯეტიანი ტელევიზია იყო, დღევანდელ "ფორმულაზე" მაღალი რეიტინგით. (წელიწადში მილიონ ლარად "ფორმულაზე" მაღალ რეიტინგს ვდებდით). პატარა ტელევიზიის რეკლამის ცალკე გაყიდვა ძალიან ჭირდა. უკეთესი გზა იყო, რომ რომელიმე სეილსჰაუსს გაეყიდა სხვა ტელევიზიების რეკლამასთან ერთად და იქიდან ჩვენი წილი შეგვხვედროდა (ვინც ამ საქმეშია, ყველამ იცის, რომ მართალს ვამბობ).
"იმედის" სეილს ჰაუსი რომ არ იზამდა ამას, ხომ გასაგებია, ამიტომ ბუნებრივად "რუსთავი ორისას" მივადექი.
ამ დროს, "ნაცებში" ვიყავით ისევ, მაგრამ მიშასთან ურთიერთობა უკვე დაძაბული მქონდა.
ის ძალიან კარგად ხვდებოდა, რომ ჩემი და მისი მიზნები ერთმანეთს ეწინააღმდეგება: მე, წარსული ჩავარდნების გათვალისწინებით ისეთი სისტემის დაფუძნება მინდოდა, რაც მის აბსოლუტურ ძალაუფლებას გამორიცხავს. მას არაფერი სურდა, აბსოლუტური ძალაუფლების გარდა. ამიტომ ხშირად ვჩხუბობდით და მებუტებოდა, როცა ვეუბნებოდი რომ ინსტიქტები დაუჩლუნგდა, ერთსა და იმავე მდინარეში ორჯერ ვერ შევა და რაც მას უნდა, ის აღარ გამოუვა. კარგად იცოდა ისიც, რომ ენერგიული ვარ, ჯიუტი ვარ და ვერ დამღლის, ვერც აზრს შემაცვლევინებს და მის სულთანისტურ მიდრეკილებებს პრობლემებს შევუქმნი, სადამდეც ვფეთქავ, ამიტომ გადაწყვიტეს, რომ "ტაბულას" გადარჩენის წინაპირობად ჩემი თვითკასტრაცია დაეყენებინათ, ან "ტაბულა" გაექროთ (უკონტროლო ბაცილა - ასე მოიხსენიებდა). "რუსთავი 2"-ის მაშინდელი ხელმძღვანელობა პირდაპირ მეუბნებოდა, რომ ტაბულას რეკლამას არ გაყიდის, იმიტომ რომ სააკაშვილი ბლოკავს და მის წინაშე უნდა მოვიდრიკო მუხლი, იმისთვის რომ დამთანხმდნენ.
სეილსჰაუსის ხელმძღვანელობა საბაბად რეიტინგს იშველიებდა, დაბალი რეიტინგი გაქვსო - მეთქი, რაც მაქვს, იმდენი გაყიდეთ (კომიკური ისაა, რომ ახლა ამ სეილს ჰაუსის ხალხს "ფორმულა" აბარია და ფორმულას რეიტინგს უყურებს ყოველ დილას).
მოკლედ, ცხადია თვითკასტრაციას არ დავთანხმდი, "ტაბულას" სარედაქციო დამოუკიდებლობის შენარჩუნება უფრო დიდ სიკეთედ მივიჩნიე, ვიდრე ტაბულას ტელევიზიად შენარჩუნება და ტელევიზია დავხურე - ონლაინ გადავედი. ონლაინ ხარისხიანი მუშაობისთვის უფრო ცოტა ფული მჭირდებოდა და ასეთ ფულს პოლიტიკური ვალდებულებების აღების გარეშეც ვიშოვიდი. უფრო დიდ სიკეთედ მივიჩნიე იმიტომ, რომ რომელიმე ჩრდილოვანი/ან არაჩრდილოვანი პოლიტიკური ლიდერის სამსახურში ჩამდგარი არხი გარდაუვალი მარცხის იარაღად მიმაჩნდა.
მიმაჩნდა, რომ თუ თვითკასტრაციას დავთანხმდებოდი, "ტაბულას" ჟურნალისტებს პატივისცემით აღარავინ მოექცეოდა და მართლებიც იქნებოდნენ. მიმაჩნდა, რომ არასოდეს არ არის პოლიტიკურად ამორალური გადაწყვეტილება პოლიტიკურად პრაგმატული. მიმაჩნდა, რომ როდესაც პარტია, მედია და სამოქალაქო საზოგადოება ერთი პოლიტიკური ლიდერის და ამავდროულად დონორის ფეხებია და ნაცვლად ურთიერთშეკევებისა და ურთიერთკონტროლისა, ამ ერთ ლიდერს ასხამს ხოტბას და ამ ლიდერის სამსახურში დგას, ეს დამღუპველია დემოკრატიისთვის. მიმაჩნდა, რომ ეს ოლიგარქიაა და ოლიგარქიას, ოლიგარქიით ვერ ამოძირკვავ. რომც მოხდეს სასწაული და ამოძირკვო, ეს მე არ მაინტერესებდა - მე მაინტერესებდა ამ ქვეყნის ისტორიული მისიის შესრულება და ლიბერალურ დემოკრატიული რესპუბლიკით, თავისუფალ სამყაროში ადგილის დამკვიდრება. ძალიან დააზიანა საქართველოს დემოკრატიული მომავალი და ივანიშვილთან ბრძოლა ასეთმა მახინჯმა სისტემამ და დღესაც ძალიან აზიანებს. თუ პოლიტიკური პარტიები, მედია და სამოქალაქო საზოგადოება ერთმანეთს არ აწონასწორებს და ერთი ფულით იკვებება, ერთის ახირებების მორჩილების სანაცვლოდ - იქ ქვეყანა დემოკრატიული ვერ ხდება, ოლიგარქიული ხდება", - წერს ჩერგოლეიშვილი.