ნა­ნუ­კა სტამ­ბო­ლიშ­ვი­ლის სა­ხე­ლი დღეს ყვე­ლამ იცის. ბა­თუ­მე­ლი მო­ცეკ­ვა­ვე პო­პუ­ლა­რუ­ლი თურ­ქუ­ლი სე­რი­ა­ლის "სხვი­სი შვი­ლის" მთა­ვა­რი გმი­რია. ნა­ნუ­კას­თვის ეს პირ­ვე­ლი სამ­სა­ხი­ო­ბო გა­მოც­დი­ლე­ბა და პირ­ვე­ლი რო­ლია. თა­ვი­სი "თურ­ქუ­ლი თავ­გა­და­სავ­ლის" შე­სა­ხებ მან გა­და­ცე­მა­ში "სტუმ­რად ნო­ეს­თან" ისა­უბ­რა.

ნა­ნუ­კა სტამ­ბო­ლიშ­ვი­ლი:

- პირ­ველ რიგ­ში, მე ვარ დედა, შვი­ლი, შვი­ლიშ­ვი­ლი, მო­ცეკ­ვა­ვე, უკვე მსა­ხი­ო­ბი, ეკო­ნო­მის­ტი და უბ­რა­ლოდ, ადა­მი­ა­ნი. ძა­ლი­ან რთუ­ლია ოჯა­ხის წევ­რე­ბის­გან მო­შო­რე­ბით ყოფ­ნა. ამ­დე­ნი ხანი მათ­გან შორს ჯერ არ­სად არ წავ­სულ­ვარ, რო­დე­საც გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა მი­ვი­ღე, უკვე მზად ვი­ყა­ვი ამის­თვის. ახლა რო­გო­რი ადა­მი­ა­ნიც ვარ, ჩემი შვი­ლის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა, ძა­ლი­ან გა­მაძ­ლი­ე­რა. მოვა დრო, როცა ჩემს მე­უღ­ლეს­თან ერ­თად ვი­სა­უბ­რებ ამ თე­მა­ზე, ეს ამ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას არ ეხე­ბა, სულ სხვა თე­მაა. ჩემი შვი­ლი გვაძ­ლი­ე­რებს ჩვენ. ჩემი თა­ი­სია ან­გე­ლო­ზია, ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­ხარ, დე.

ბა­თუმ­ში და­ვი­ბა­დე, ულა­მა­ზეს ქა­ლაქ­ში. ძა­ლი­ან ვა­მა­ყობ ამით. მად­ლო­ბა ოჯახს, ლაღი ბავ­შვო­ბის­თვის. დიდი ოჯა­ხი მაქვს და იღ­ბლი­ა­ნი ვარ.13 წლის ასა­კი­დან და­ვი­წყე ცეკ­ვა. წელ­ში მოხ­რი­ლი დავ­დი­ო­დი და მშობ­ლებ­მა ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა ამი­ტომ მი­ი­ღეს. ხე­ლოვ­ნე­ბის კუ­თხით უნი­ჭი­ე­რე­სი ადა­მი­ა­ნე­ბი ცხოვ­რო­ბენ ბა­თუმ­ში.

• გვა­რის შე­სა­ხებ

ასევე დაგაინტერესებთ

10:25 / 08-06-2023

"ჰალილმა იცის, რომ დაოჯახებული ვარ, ამ თემას სიფრთხილით ეკიდება...არასწორ ინფორმაციებს ავრცელებენ, თავიდან ისე ვინერვიულე..." - ნანუკა სტამბოლიშვილი

"სტამ­ბო­ლიშ­ვი­ლი ქარ­თუ­ლი გვა­რია, ქო­ბუ­ლე­თის რა­ი­ო­ნის, სო­ფელ ლეღ­ვა­დან. ამ გვარ­მა ძა­ლი­ან დიდი მით­ქმა-მოთ­ქმა გა­მო­იწ­ვია. ბევ­რი წერ­და, რომ გა­და­ვირ­ქვი, რად­გან სტამ­ბოლ­ში ჩა­მო­ვე­დი. ბევ­რი ის­ტო­რია მსმე­ნია ჩემ გვარ­ზე, მაგ­რამ ზუს­ტი ინ­ფორ­მა­ცია არ მაქვს. დე­დის მხრი­დან, ჩემი ბა­ბუს დედა იყო თურ­ქე­თი­დან."

• თურ­ქეთ­ში ჩას­ვლა და "სულ სხვა რე­ა­ლო­ბა"

სულ სხვა რე­ა­ლო­ბა­ში გა­ვიღ­ვი­ძე, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად სხვა ქვე­ყა­ნა, ახა­ლი ენა, ადა­მი­ა­ნე­ბი. მე დავ­ტო­ვე ჩემი საყ­ვა­რე­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბე­ბი, ქა­ლა­ქი, ვარ ოჯა­ხის­გან შორს და და­ვი­წყე ახა­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბა, მსა­ხი­ო­ბო­ბა. ეს არის პირ­ვე­ლი როლი ჩემ­თვის, თან მთა­ვა­რი, რაც ძა­ლი­ან დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბაა.

ბოლო ორი-სამი წელი თურ­ქე­თი­დან მო­დი­ო­და შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბი. სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლის მეშ­ვე­ო­ბით მი­კავ­შირ­დე­ბოდ­ნენ. თა­ვი­დან რამ­დე­ნი­მე ცნო­ბილ­მა რე­ჟი­სორ­სმა გა­მო­მი­წე­რა, და­ინ­ტე­რეს­დნენ, რას ვსაქ­მი­ა­ნობ­დი, მაგ­რამ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა მი­ჭირ­და, ბევ­რი მი­ზე­ზი იყო, ენის ბა­რი­ე­რი, ამ სფე­რო­ში გა­მო­უც­დე­ლო­ბა, შიში, უნ­დობ­ლო­ბა. შემ­დეგ და­მი­კავ­შირ­და ბა­ტო­ნი ჰა­ნო­ზე­ნი, სე­რი­ა­ლის მთა­ვა­რი რე­ჟი­სო­რი, ძა­ლი­ან კარ­გი ადა­მი­ა­ნია. ყვე­ლა­ფერ­ში მეხ­მა­რე­ბა და დიდ სტი­მულს მაძ­ლევს და უბ­რა­ლოდ, ჩემი მას­წავ­ლე­ბე­ლია. გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა უცებ მი­ვი­ღე, ძა­ლი­ან დიდი წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნა ამა­ში ჩემ­მა მე­უღ­ლემ. მად­ლო­ბა მას ამის­თვის, რად­გან ძა­ლი­ან სწო­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა მი­ვი­ღეთ.

რო­დე­საც უკან გიდ­გას კლდე­სა­ვით ადა­მი­ა­ნი, ყვე­ლა­ფერს თა­ვი­სუფ­ლად და იმე­დი­ა­ნად აკე­თებ. 16 წლის ვი­ყა­ვი რომ გა­ვი­ცა­ნი (სა­უბ­რობს მე­უღ­ლის შე­სა­ხებ), ცეკ­ვის ან­სამ­ბლი­დან გას­ტროლ­ზე მივ­დი­ო­დით. იმ პე­რი­ოდ­ში ჩემი მე­უღ­ლის მამა უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ლექ­ტო­რი იყო და თა­ვი­სი შვი­ლი, ლაშა მგე­ლა­ძე გა­მოგ­ვა­ყო­ლა. 20 წლის ასა­კამ­დე შეყ­ვა­რე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით და შემ­დეგ მი­ვი­ღეთ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა. ლა­შაც ეკო­ნო­მის­ტია, მუ­შა­ობს მე­რი­ა­ში. ახლა ქო­ნე­ბის მარ­თვის გან­ყო­ფი­ლე­ბის უფ­რო­სია. პა­ტივ­ცე­მუ­ლი და ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნია. ყო­ველ­თვის მა­ო­ცებს თა­ვი­სი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბით, ესეც ჩემ­თვის მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო, არ ვე­ლო­დი. ხში­რად ჩა­მო­დის ხოლ­მე.

მო­ლო­დი­ნის გა­რე­შე და დღე­ვან­დე­ლი დღით ვცხოვ­რობ. ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გი მინ­და, მაქ­სი­მა­ლის­ტი ვარ.

ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო სე­რი­ა­ლია "სხვი­სი შვი­ლი“. დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბაა, რად­გან ხალ­ხი შეჩ­ვე­უ­ლია წინა მსა­ხი­ობს, დიდ პა­ტივს ვცემ მას, რად­გან დიდი ძა­ლის­ხმე­ვა და შრო­მა ჩადო სე­რი­ა­ლის პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცი­ა­ში. და­ახ­ლო­ე­ბით 30 ქვე­ყა­ნა­ში აჩ­ვე­ნე­ბენ. ავი­ღე ეს დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა და იმე­დი მაქვს, ღირ­სე­უ­ლად გა­ვარ­თმევ თავს.

• ნოე სუ­ლა­ბე­რი­ძე სე­რი­ალ­ში ნა­ნუ­კა სტამ­ბო­ლიშ­ვი­ლის პარტნი­ორს, ჰა­ლილ იბ­რა­ჰიმ ჯე­ი­ჰან­საც ესა­უბ­რა:

ჰა­ლილ იბ­რა­ჰიმ ჯე­ი­ა­ნი:

- დიდი მად­ლო­ბა ნა­ნუ­კას უცხო მხა­რე­ში ყოფ­ნის­თვის, ვფიქ­რობ, მის­თვის რთუ­ლი იყო ახა­ლი ქვე­ყა­ნა და გა­რე­მო, მაგ­რამ ძა­ლი­ან კარ­გად არ­თმევს თავს. ის გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი და შრო­მის­მოყ­ვა­რეა. კმა­ყო­ფი­ლია მა­ყუ­რე­ბე­ლი და თვალს გა­ფა­ცი­ცე­ბით ადევ­ნე­ბენ. ეს როლი ნა­ნუ­კას ძა­ლი­ან უნ­დო­და და ცდი­ლობს კარ­გად გა­არ­თვას თავი. ჩვე­ნი და თქვე­ნი ქვე­ყა­ნა გან­სხვა­ვე­ბუ­ლია. ის ძა­ლი­ან ბევრ ენერ­გი­ას ხარ­ჯავს და მო­ტი­ვი­რე­ბუ­ლია, რომ წარ­მა­ტე­ბუ­ლი იყოს. ის კარგ პერ­ფორ­მან­სებს დგამს და ჩვენ მის შრო­მას ვა­ფა­სებთ.

სა­ქარ­თვე­ლოს შე­სა­ხებ და ქარ­თველ ხალ­ხზე ბევ­რი არა­ფე­რი ვიცი. მხო­ლოდ ალი და ნი­ნოს ძეგლი ვიცი ბა­თუმ­ში. "გა­მარ­ჯო­ბა" და "რო­გორ ხარ" ვიცი, ვერ ვი­მახ­სოვ­რებ თქვენს სი­ტყვებს, რთუ­ლი ენაა. მარ­ტო ჯან­და­ბა ვის­წავ­ლე, რად­გან ნა­ნუ­კას რო­დე­საც თა­მა­ში არ გა­მოს­დის, ჯან­და­ბას ამ­ბობს. ჩემს პერ­სო­ნაჟს ბავ­შვო­ბი­დან და ოჯა­ხი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე ნას­წავ­ლი აქვს, რა არის ცხოვ­რე­ბა. ის სწორ და გათ­ვლილ ნა­ბი­ჯებს დგამს. რთუ­ლი რო­ლია, რად­გან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ხა­სი­ა­თი აქვს. ერ­თგვარ სი­ა­მოვ­ნე­ბას მა­ნი­ჭებს მისი თა­მა­ში.

მე სიმ­ღე­რებს და ლექ­სებს ვწერ, სიმ­ღე­რის ტექ­სტებ­საც, რა­საც გრძნო­ბე­ბი სჭირ­დე­ბა. მომ­ღერ­ლებ­საც სჭირ­დე­ბათ თა­მა­ში, მთე­ლი გრძნო­ბით უნდა ითა­მა­შო, ისე რო­გორც იმ­ღე­რო, ხარ თუ არა ხა­სი­ათ­ზე.

ნა­ნუ­კა სტამ­ბო­ლიშ­ვი­ლი:

- გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფი არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვია, ძა­ლი­ან გა­მი­მარ­თლა, ამას დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, რად­გან როცა გაქვს ენის ბა­რი­ე­რი და ახლა ერ­კვე­ვი ამ სფე­რო­ში, დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს რო­გორ და­გიდ­გე­ბი­ან გვერ­დით. არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი პი­როვ­ნე­ბაა პარტნი­ო­რი ჰა­ლილ იბ­რა­ჰიმ ჯე­ი­ჰა­ნი. რაც შე­ე­ხე­ბა წინა მსა­ხი­ო­ბის შეც­ვლას, ეს ამ­ბა­ვი მე არ მე­ხე­ბა. ის უკვე გა­სუ­ლი იყო სე­რი­ა­ლი­დან. 32 წლის ისე გავ­ხდი, რა იყო ჰე­ი­თე­რი არ ვი­ცო­დი. ჩემ­ზე ცუდი რომ და­ე­წე­რა, ასე­თი ადა­მი­ა­ნი არ მახ­სენ­დე­ბა.

სამ­წუ­ხა­როდ, უცებ ბევ­რი ადა­მი­ა­ნის აგ­რე­სია და­ვი­ნა­ხე ჩემს მი­მართ, თან და­უმ­სა­ხუ­რებ­ლად. არა­ფერ შუ­ა­ში არ ვი­ყა­ვი, მეს­მის, რომ დიდ პა­ტივს სცემ­დნენ, უყ­ვარ­დათ წინა მსა­ხი­ო­ბი, წყვი­ლი, ჩემ­ში კი არ იყო პრობ­ლე­მა, ვერ გა­ი­გეს რა მოხ­და. ბევ­რი მე მა­და­ნა­შა­უ­ლებ­და, რაც რე­ა­ლო­ბას არ შე­ე­სა­ბა­მე­ბო­და. ბევრ რა­ღა­ცებს წერ­დნენ, მაგ­რამ მგო­ნი და­დე­ბი­თის­კენ იც­ვლე­ბა მათი ემო­ცი­ე­ბი. დიდი იმე­დი მაქვს, რომ ეს მიდ­გო­მა შე­იც­ვლე­ბა ახლო მო­მა­ვალ­ში. ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ, რომ ნე­გა­ტი­უ­რი და უარ­ყო­ფი­თი რა­ღა­ცე­ბი, რაც ხდე­ბა ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში, წარ­სულს ჩა­ვა­ბა­რო და არ და­ვი­მახ­სოვ­რო.

ძა­ლი­ან კარ­გია და თბი­ლია თურ­ქი მა­ყუ­რე­ბე­ლი. სამი სე­რია იყო გა­სუ­ლი, ქუ­ჩა­ში რომ გა­ვე­დი, მო­ვიდ­ნენ, მიც­ნეს, თბი­ლი სი­ტყვე­ბი მი­თხრეს, ფო­ტო­ე­ბის გა­და­ღე­ბას მთხოვ­დნენ. ჩვე­ნე­ბის­გან ამით გან­სხვავ­დე­ბი­ან, ეს სა­სი­ა­მოვ­ნოა ყვე­ლას­თვის.

ღმერ­თის ძა­ლი­ან მწამს და ჩემს გვერ­დით არის, ვგრძნობ ამას. მგო­ნია, რომ იქით სამ­ყა­რო­ში ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გი ხდე­ბა.

ქარ­თუ­ლი სე­რი­ა­ლი­დან რომ მი­ვი­ღო შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა, გან­ვი­ხი­ლავ­დი და თუ ყვე­ლა კრი­ტე­რი­უმს და­აკ­მა­ყო­ფი­ლებს, დავ­თან­ხმდე­ბი. თურ­ქულ სე­რი­ა­ლებს ბევ­რი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყავს, ბევ­რი მი­ზე­ზი აქვს ამას, ძი­რი­თა­დად ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლია. ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნი რა­ღაც როლ­ში სა­კუ­თარ თავს ხე­დავს, ძა­ლი­ან შრო­მის­მოყ­ვა­რე­ე­ბი არი­ან, სა­ა­თი­ვით აქვთ აწყო­ბი­ლი ყვე­ლა­ფე­რი. სტამ­ბოლ­ში ძა­ლი­ან დიდი სა­ცო­ბე­ბია და ამის მი­უ­ხე­და­ვად, გა­მო­რი­ცხუ­ლია ვინ­მემ და­აგ­ვი­ა­ნოს. არ ვიცი, რო­გორ ახერ­ხე­ბენ ამას. მე არ მახ­სენ­დე­ბა დღე, რომ მძღოლს და­ეგ­ვი­ა­ნოს.

მად­ლო­ბას ვე­ტყვი კი­დევ ერთხელ ჩემს მე­უღ­ლეს და ოჯა­ხის წევ­რებს. ის რომ არა, მე აქ არ ვიქ­ნე­ბო­დი. იმ სიყ­ვა­რუ­ლით, რა სიყ­ვა­რუ­ლი­თაც გამ­ზარ­დეს, ეს არის ჩემი მად­ლი­ე­რე­ბა მათ­და­მი. ამით შე­მიძ­ლია მად­ლო­ბა გა­და­ვუ­ხა­დო ოჯა­ხის წევ­რებს. მად­ლო­ბა მინ­და გა­და­ვუ­ხა­დო ჩემს გულ­შე­მატ­კივ­რებს, იმ­ხე­ლა სით­ბოს და სიყ­ვა­რულს ვი­ღებ, ძა­ლი­ან მაძ­ლი­ე­რებს. მად­ლო­ბა მინ­და გა­და­ვუ­ხა­დო კი­დევ ჩემს ემიგ­რან­ტებს, ყვე­ლა­ზე თბი­ლებს, საყ­ვარ­ლებს. ასე­ვე სე­რი­ა­ლის რე­ჟი­სო­რებს და პრო­დი­უ­სე­რებს, რომ სა­ხე­ლიც კი შე­მი­ნარ­ჩუ­ნეს და ნანა მქვია. ასე­ვე სა­შუ­ა­ლე­ბა მომ­ცეს ქარ­თუ­ლად მე­ცეკ­ვა და მემ­ღე­რა. ბრა­ზი­ლი­ი­დან, ეს­პა­ნე­თი­დან მწე­რენ, ასე­ვე არა­ბე­ბი. გუ­გლით თარ­გმნი­ან და ქარ­თუ­ლად მწე­რენ, ძა­ლი­ან მა­გა­რი რა­მეა ეს."