დღეს რუ­სეთ-უკ­რა­ი­ნის ომის მე -100 დღეა და უკ­რა­ი­ნის პრე­ზი­დენ­ტმა ვო­ლო­დი­მირ ზე­ლენ­სკიმ ვი­დე­ო­მი­მარ­თვა გა­ავ­რცე­ლა.

"რო­გორც მო­სა­ლოდ­ნე­ლი იყო, ძა­ლი­ან რთუ­ლი სი­ტუ­ა­ცი­აა. ოკუ­პან­ტე­ბი ცდი­ლო­ბენ, ომის მე-100 დღეს მა­ინც მი­აღ­წი­ონ იმ მიზ­ნებს, რისი იმე­დიც პირ­ველ დღე­ებ­ში ჰქონ­დათ, ამი­ტომ, მათ დონ­ბას­ში მო­ახ­დი­ნეს არ­ტი­ლე­რი­ის მაქ­სი­მა­ლუ­რი კონ­ცენ­ტრა­ცია, მაქ­სი­მა­ლუ­რი რე­ზერ­ვე­ბი - არის სა­რა­კე­ტო დარ­ტყმე­ბი, ავი­ა­ცია, ყვე­ლა­ფე­რი... თუ დამ­პყრობ­ლებს ჰგო­ნი­ათ, რომ ლი­მა­ნი და სე­ვე­რო­დო­ნეც­კი მათი იქ­ნე­ბა, ცდე­ბი­ან. დონ­ბა­სი უკ­რა­ი­ნუ­ლი იქ­ნე­ბა, რად­გან ეს ჩვენ ვართ, ეს არის ჩვე­ნი არსი და მა­ში­ნაც კი, თუ რუ­სე­თი ყველ­გან ნგრე­ვას და ტან­ჯვას მო­ი­ტანს, ჩვენ მა­ინც აღ­ვად­გენთ ყვე­ლა ქა­ლაქს და ყვე­ლა და­სახ­ლე­ბას. იქ ჩვე­ნი უკ­რა­ი­ნუ­ლი დრო­შე­ბის რე­ა­ლუ­რი ალ­ტერ­ნა­ტი­ვა არ არ­სე­ბობს და არ იქ­ნე­ბა“, - გა­ნა­ცხა­და პრე­ზი­დენ­ტმა.

რუ­სე­თის უკ­რა­ი­ნა­ში შეჭ­რი­დან მე -100 დღეს, თა­ვის სა­დაზ­ვერ­ვო ცნო­ბარს დიდი ბრი­ტა­ნე­თის დაზ­ვერ­ვა რუ­სე­თის სტრა­ტე­გი­ულ გეგ­მებ­სა და მისი შეს­რუ­ლე­ბის შე­ფა­სე­ბას უძღვნის. უწყე­ბა აღ­ნიშ­ნავს, რომ რუ­სე­თის ძა­ლებ­მა ვერ შეძ­ლეს თავ­და­პირ­ვე­ლი მიზ­ნე­ბის მიღ­წე­ვა და კი­ე­ვი­სა და უკ­რა­ი­ნის სა­ხე­ლი­სუფ­ლო ცენ­ტრე­ბის და­კა­ვე­ბა. "მას შემ­დეგ, რაც არას­წო­რი გათ­ვლე­ბი­სა და ცუდი შეს­რუ­ლე­ბის გამო თავ­და­პირ­ვე­ლი გეგ­მა ჩა­ვარ­და, რუ­სეთ­მა თა­ვი­სი ოპე­რა­ტი­უ­ლი ამო­ცა­ნე­ბი შეც­ვა­ლა და მი­ზან­ში დონ­ბა­სი ამო­ი­ღო. რუ­სე­თი ახლა ტაქ­ტი­კუ­რი წარ­მა­ტე­ბის მიღ­წე­ვას დონ­ბას­ში ცდი­ლობს“. - ვკი­თხუ­ლობთ ინ­ფორ­მა­ცი­ა­ში. უწყე­ბა აღ­ნიშ­ნავს იმა­საც, რომ რუ­სე­თის ძა­ლე­ბი ლუ­განსკში უპი­რა­ტე­სო­ბას ინარ­ჩუ­ნე­ბენ. გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი სა­მე­ფოს თავ­დაც­ვის ინ­ფორ­მა­ცი­ით, რუ­სე­თი აკონ­ტრო­ლებს ლუ­განსკის ოლ­ქის 90 %-ს და, სა­ვა­რა­უ­დოდ, უახ­ლო­ეს ორ კვი­რა­ში სრულ კონ­ტროლ­საც მო­ი­პო­ვებს.

"მოს­კოვ­მა ამ ტაქ­ტი­კურ წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­წია დიდი მსხვერ­პლის ფა­სად, იმის ხარ­ჯზე, რომ თა­ვი­სი ძა­ლე­ბი და შე­ტე­ვა მთლი­ა­ნად ერთ კონ­კრე­ტულ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მი­მარ­თა“, - წერს დაზ­ვერ­ვა და უკვე 100-დღი­ა­ნი ომის სა­ერ­თო შე­დე­გებს ასე აფა­სებს: "რუ­სეთ­მა ვერ შეძ­ლო შე­ტე­ვის გაგ­რძე­ლე­ბა სხვა ფრონ­ტებ­სა და მი­მარ­თუ­ლე­ბებ­ზე, და­ნარ­ჩენ ად­გი­ლებ­ში ის თავ­დაც­ვა­ზეა გა­და­სუ­ლი. თავ­და­პირ­ველ გეგ­მას­თან შე­და­რე­ბით, მან ვერ­ცერთ სტრა­ტე­გი­ულ მი­ზანს ვერ მი­აღ­წია. იმის­თვის, რომ რუ­სეთ­მა რა­ი­მე წარ­მა­ტე­ბა მო­ი­პო­ვოს, მას დას­ჭირ­დე­ბა მუდ­მი­ვი და უზარ­მა­ზა­რი ინ­ვეს­ტი­ცი­ე­ბი პი­რად შე­მად­გენ­ლო­ბა­სა და აღ­ჭურ­ვი­ლო­ბა­ში, რაც მნიშ­ვნე­ლო­ვან დროს მო­ი­თხოვს“.

რუ­სეთ-უკ­რა­ი­ნის 100 დღეს ambebi.ge -სთან "ჯი­პას“ პრო­ფე­სო­რი გი­ორ­გი კო­ბე­რი­ძე აფა­სებს.

• რა გა­მოკ­ვე­თა ომის 100-მა დღემ

"ამ ომმა დაგ­ვა­ნა­ხა, რომ რუ­სე­თის სამ­ხედ­რო ძა­ლე­ბი ქა­ღალ­დზე სულ სხვაა, ხოლო ფრონ­ტის ხაზ­ზე - აბ­სო­ლუ­ტუ­რად სხვა. რუ­სეთს შე­საძ­ლე­ბე­ლია ქა­ღალ­დზე ჰყავ­დეს მრა­ვა­ლ­ა­თა­სი­ა­ნი, კარ­გად გაწ­ვრთნი­ლი და აღ­ჭურ­ვი­ლი არ­მია, მაგ­რამ სი­ნამ­დვი­ლე­ში, არ­მია შე­იძ­ლე­ბა მო­სახ­ლე­ო­ბის რა­ო­დე­ნო­ბის დო­ნით იყოს გან­სა­ზღვრუ­ლი. ამ ციფ­რებს არა­ვი­თა­რი კავ­ში­რი არ აქვს იმ რე­ა­ლურ აღ­ჭურ­ვა­სა და მომ­ზა­დე­ბას­თან, რაც ჯა­რის­კაცს უნდა ჰქონ­დეს.

1. ერთ ჯა­რის­კაც­ზე რამ­დე­ნი დო­ლა­რი იხარ­ჯე­ბა? - ეს არის ის საკ­ვან­ძო კი­თხვა, რო­მელ­საც ყო­ველ­თვის სვა­მენ სამ­ხედ­რო ექ­სპერ­ტე­ბი, რომ­ლებ­საც სურთ, ქვეყ­ნის რე­ა­ლუ­რი ძლი­ე­რე­ბა შე­ა­ფა­სონ. ჩვენ და­ვი­ნა­ხეთ, რომ თი­თო­ე­ულ სამ­ხედ­რო­ზე ძა­ლი­ან ცოტა იხარ­ჯე­ბა, ისი­ნი გა­ნიც­დი­ან პერ­მა­ნენ­ტულ დე­ფი­ციტს რო­გორც ტყვია-წამ­ლის, ასე­ვე საკ­ვე­ბის, საწ­ვა­ვის, ანუ ყვე­ლა იმ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ინ­გრე­დი­ენ­ტის და ცოდ­ნი­საც, რო­მელ­საც ომის მო­გე­ბა შე­უძ­ლია.

2. უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სი იყო ტაქ­ტი­კე­ბი. ზო­გა­დად, რუ­სე­თი ისევ მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომის დრო­ინ­დე­ლი ტაქ­ტი­კით იბ­რძვის. ის ცდი­ლობს დიდი სა­ტან­კო ნა­წი­ლე­ბით აწარ­მო­ოს შე­ტე­ვა ფარ­თო სივ­რცე­ზე. ეს, რა თქმა უნდა, ძვე­ლი ტაქ­ტი­კაა. ასე­ვე, ამ ომმა აღ­მო­ა­ჩი­ნა, რომ თა­ვად ტან­კია მოძ­ვე­ლე­ბუ­ლი - განა ის, რომ ტან­კი ჩა­მო­სა­წე­რია, არა, ტან­კია ერთ-ერთი კომ­პო­ნენ­ტი შე­ტე­ვის პე­რი­ოდ­ში და თუ კი მას ზურგს უმაგ­რებს ქვე­ი­თი ნა­წი­ლე­ბი (სა­ტან­კო და ქვე­ი­თი ნა­წი­ლე­ბი ერ­თად გა­და­ად­გილ­დე­ბი­ან და ერ­თმა­ნეთს იცა­ვენ), ამ შემ­თხვე­ვა­ში შე­საძ­ლე­ბე­ლია ვთქვათ, რომ ტან­კი ფუნ­ქცი­ო­ნი­რებს. მაგ­რამ ამ ომმა დაგ­ვა­ნა­ხა, რომ რუ­სებს აქვთ სრუ­ლი­ად მოძ­ვე­ლე­ბუ­ლი ტაქ­ტი­კა, რო­გო­რიც მე-20 სა­უ­კუ­ნის პირ­ველ ნა­ხე­ვარ­ში იყო - ფარ­თო სა­ტან­კო კო­ლო­ნე­ბით წა­ვი­დოდ­ნენ, ყო­ველ­გვა­რი ქვე­ი­თე­ბის დახ­მა­რე­ბის გა­რე­შე, თით­ქოს ასე მო­ი­გე­ბენ ომს.

3. უკ­რა­ი­ნე­ლებს აქვთ ტექ­ნო­ლო­გი­უ­რი უპი­რა­ტე­სო­ბა, რი­თაც შეძ­ლეს გა­ე­ნე­იტ­რა­ლე­ბი­ნათ რუ­სე­ბის რა­ო­დე­ნობ­რი­ვი უპი­რა­ტე­სო­ბა.

4. ხაზ­გა­სას­მე­ლია მო­ტი­ვა­ცია - რუ­სებს მო­ტი­ვა­ცია არ ჰქონ­დათ, არ აქვთ და მო­მა­ვალ­ში კი­დევ უფრო და­ბა­ლი ექ­ნე­ბათ, ისი­ნი სრუ­ლი­ად დე­მო­ტი­ვი­რე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, რაც სა­შუ­ა­ლე­ბას აძ­ლევს უკ­რა­ი­ნე­ლებს, არა მხო­ლოდ მსოფ­ლი­ოს და­ა­ნა­ხონ, რომ მათი ბრძო­ლა სა­მარ­თლი­ა­ნია, არა­მედ ფრონ­ტის ხაზ­ზე შეც­ვა­ლონ სი­ტუ­ა­ცია და რუ­სე­ბი აი­ძუ­ლონ, უკან და­ი­ხი­ონ. ეს არის უდი­დე­სი მოვ­ლე­ნა, რუ­სეთს თუ კი რა­ი­მე მო­ტი­ვა­ცია შე­იძ­ლე­ბა ჰქო­ნო­და, ეს არის ის, რომ მსოფ­ლი­ოს­თვის და­ემ­ტკი­ცე­ბი­ნა, რა მა­გა­რი ჯარი ჰყავ­და, მაგ­რამ ამ ყვე­ლა­ფერ­მა გა­ი­ა­რა სამ დღე­ში და მათი უძ­ლე­ვე­ლო­ბა პირ­ველ რიგ­ში, მათ­თვის აღ­მოჩ­ნდა მითი. რო­დე­საც შემ­ტევ ოპე­რა­ცი­ას ახორ­ცი­ე­ლებ და ელო­დე­ბი, რომ ზურგს გი­მაგ­რებს მრა­ვა­ლ­ა­თა­სი­ა­ნი, კარ­გად აღ­ჭურ­ვი­ლი არ­მია, რამ­დე­ნი­მე სა­ათ­ში უნდა აიღო ქა­ლა­ქი (რო­გორც ეს ხარ­კოვ­ში მოხ­და) და ნაც­ვლად ამი­სა, მას სა­ერ­თოდ ვერ იღებ და იქ გი­ნად­გურ­დე­ბა მთე­ლი მძი­მე აღ­ჭურ­ვი­ლო­ბა, ეს ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბის სრუ­ლად დე­მო­რა­ლი­ზე­ბას იწ­ვევს. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა გათ­ვა­ლეს, რომ მათ­თვის აუ­ცი­ლე­ბე­ლი იყო და­ეც­ვათ კონ­კრე­ტუ­ლი ქა­ლა­ქე­ბი და წერ­ტი­ლე­ბი და ამ შემ­თხვე­ვა­ში შეძ­ლებ­დნენ ომის მო­გე­ბას. ამა­სო­ბა­ში უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა დაგ­ვა­ნა­ხეს ტაქ­ტი­კა, რომ თუ კი რო­მე­ლი­მე ქა­ლა­ქის დაც­ვა შე­უძ­ლე­ბე­ლი ხდე­ბა, ისი­ნი ამ ქა­ლა­ქის­თვის თავს არ დე­ბენ, უკან იხე­ვენ იმი­ტომ, რომ მათ აქვთ სტრა­ტე­გი­უ­ლი სიღ­რმე“.

• რუ­სუ­ლი არ­მი­ის შეც­დო­მე­ბი

"ომის ასი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­მოჩ­ნდა, რომ რუ­სებ­მა უფრო მე­ტად გა­და­წყვი­ტეს ემოქ­მე­დათ ემო­ცი­უ­რად, ვიდ­რე სამ­ხედ­რო-სტრა­ტე­გი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით. ვგუ­ლის­ხმობ, მა­რი­უ­პო­ლის ალ­ყას, სა­დაც 6000 რუსი სამ­ხედ­როს შე­წირ­ვა იყო რა­ღა­ცა ემო­ცი­უ­რი ფაქ­ტი იმი­ტომ, რომ ალ­ყა­ში მყო­ფი ჯა­რის­კა­ცი და არ­მია ისე­თი­ვე არაფ­რის მაქ­ნი­სია, რო­გორც არარ­სე­ბუ­ლი არ­მია. რო­დე­საც რუ­სებ­მა მა­რი­უ­პო­ლი პრაქ­ტი­კუ­ლად მო­წყვი­ტეს და­ნარ­ჩენ უკ­რა­ი­ნას, შე­ეძ­ლოთ იქ ქა­ლა­ქის შტურ­მი კი არ და­ე­წყოთ, არა­მედ ეს ქა­ლა­ქი და­ე­ტო­ვე­ბი­ნათ ალ­ყა­ში და სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით გა­და­სუ­ლიყ­ვნენ შე­ტე­ვა­ზე. რუ­სე­ბი ასე კი არ მო­იქ­ცნენ, მათ სა­კუ­თა­რი ელი­ტუ­რი ნა­წი­ლე­ბი შე­ა­ხო­ცეს და შე­წი­რეს მა­რი­უ­პოლს. მა­რი­უ­პო­ლის დამ­ცვე­ლე­ბის და­ნა­კარ­გი ძა­ლი­ან მცი­რე იყო (მშვი­დო­ბი­ან მო­სახ­ლე­ო­ბას არ ვგუ­ლის­ხმობ). ამას­თან, რუ­სებ­მა მი­ი­ღეს კი­დევ ერთი უზარ­მა­ზა­რი სა­ერ­თა­შო­რი­სო მო­რა­ლუ­რი დარ­ტყმა, რო­დე­საც მათ გე­ნო­ცი­დი მო­უ­წყეს მშვი­დო­ბი­ან მო­სახ­ლე­ო­ბას, და­ნარ­ჩე­ნე­ბი შო­რე­ულ რუ­სეთ­ში გა­და­ა­სახ­ლეს. ყვე­ლა­ფე­რი რომ შე­ვა­ჯა­მოთ, დიახ, რიგ შემ­თხვე­ვებ­ში რუ­სებს ჰქონ­დათ წინსვლა, მაგ­რამ ფაქ­ტია, რომ ხერ­სო­ნის რა­ი­ო­ნის დიდი ნა­წი­ლი მათ ჩა­იგ­დეს ხელ­ში, ამის მიღ­მა, რუ­სე­თის არ­მი­ამ დაგ­ვა­ნა­ხა, რომ მისი მომ­ზა­დე­ბის ხა­რის­ხი, დონე, აღ­ჭურ­ვა, მო­ტი­ვა­ცია და ა.შ. არის და­ბა­ლი“.

• ომს შე­წი­რუ­ლი ადა­მი­ა­ნუ­რი რე­სურ­სი

"ასი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში ადა­მი­ა­ნუ­რი რე­სურ­სის და­ნა­კარ­გის ოფი­ცი­ა­ლუ­რი მო­ნა­ცე­მე­ბი არ გვაქვს, მაგ­რამ სა­ა­მი­სოდ კარ­გი შე­სა­და­რე­ბე­ლია მა­რი­უ­პო­ლი, რო­მელ­საც და­ახ­ლო­ე­ბით 3200 უკ­რა­ი­ნე­ლი სამ­ხედ­რო იცავ­და. რუ­სე­ბი ამ­ბო­ბენ, ჩაგ­ვბარ­და 2456 მცვე­ლიო, ეს ნიშ­ნავს, რომ უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბის და­ნა­კარ­გი, ყვე­ლა­ზე უა­რეს შემ­თხვე­ვა­ში (თუ კი ეს ციფ­რი სწო­რია), არ აღე­მა­ტე­ბა 750-800 ადა­მი­ანს. 6000 შე­წი­რუ­ლი რუსი სამ­ხედ­რო იმ ფაქ­ტზე მი­ა­ნიშ­ნებს, რომ ყვე­ლა­ზე მძი­მე სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში მყოფ ქა­ლაქ­ში თუ უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა 800 მებ­რძო­ლი და­კარ­გეს, ეს ძა­ლი­ან არა­სა­ხარ­ბი­ე­ლოა რუ­სებ­თან მი­მარ­თე­ბით. მე­ო­რე მნიშ­ვნე­ლო­ვან ქა­ლაქ ხარ­კოვ­სა და ხარ­კო­ვის შე­მო­გა­რენ­ში ბრძო­ლა იმით იყო სა­ინ­ტე­რე­სო, რომ რუ­სე­თის მე­დე­სან­ტე­ე­ბი, მე-200 პოლ­კი, ბა­ტა­ლი­ო­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც იქ იყო მო­ბი­ლი­ზე­ბუ­ლი, პრაქ­ტი­კუ­ლად, აღარ არ­სე­ბობს ისე­ვე, რო­გორც 58-ე არ­მია, რო­მელ­საც მთე­ლი შე­ტე­ვა დონ­ბას­ში უნდა ეწარ­მო­ე­ბი­ნა. ამ ომის გან­მავ­ლო­ბა­ში ასე­თი და­ნა­კარ­გი - უკ­რა­ი­ნუ­ლი რო­მე­ლი­მე პოლ­კი, ბა­ტა­ლი­ო­ნი აღარ არ­სე­ბობ­დეს, არ მომ­ხდა­რა. უკ­რა­ი­ნელ­თა მთა­ვა­რი მსხვერ­პლი არის მშვი­დო­ბი­ა­ნი მო­სახ­ლე­ო­ბა, და­ახ­ლო­ე­ბით 40 000 მო­სახ­ლე, რაც კა­ტას­ტრო­ფუ­ლი ციფ­რია. სამ­ხედ­რო თვალ­საზ­რი­სით, ვეჭ­ვობ, რომ უკ­რა­ი­ნუ­ლი და­ნა­კარ­გე­ბი ამ მო­ცე­მულ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში, 7000 სამ­ხედ­როს აღე­მა­ტე­ბო­დეს. ეს შე­იძ­ლე­ბა იყოს მაქ­სი­მა­ლუ­რი ციფ­რი. სამ­ხედ­რო და­ნა­კარ­გი რუ­სე­ბის მხრი­დან, ვფიქ­რობ, 30 000 იქ­ნე­ბა (რის შე­სა­ხე­ბაც უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი იუ­წყე­ბი­ან), თუმ­ცა შე­საძ­ლოა ციფ­რე­ბი აც­დე­ნი­ლი იყოს 1000-2000 სამ­ხედ­რო­ში, ფი­ზი­კუ­რად მეტი ვერ იქ­ნე­ბა“.

• ტე­რი­ტო­რი­უ­ლი და­ნა­კარ­გე­ბი

"ყვე­ლა­ზე მძი­მე მდგო­მა­რე­ო­ბა პირ­ველ დღე­ებ­ში სა­დაც შე­იქ­ნა, ეს არის ხერ­სო­ნი, რომ­ლის 90% რუ­სებ­მა ჩა­იგ­დეს ხელ­ში, მაგ­რამ წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა ქა­ლაქ ხერ­სო­ნის მიღ­მა მი­კო­ლა­ი­ვამ­დე არ­სად ასე­თი მძლავ­რი არ ყო­ფი­ლა. სა­დაც უკ­რა­ი­ნელ­თა წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა იყო და იქ ტე­რი­ტო­რია და­ი­კარ­გა, ესაა ლუ­განსკის რა­ი­ო­ნი. აუ­ცი­ლებ­ლად იქ­ნე­ბა კონ­ტრშე­ტე­ვა ხერ­სონ­ში, უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი შეძ­ლე­ბენ მთე­ლი თუ არა, ისე­თი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბის დაბ­რუ­ნე­ბას, რომ­ლე­ბიც მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ქა­ლაქ ხერ­სონ­საც და­აბ­რუ­ნე­ბი­ნებს. რაც შე­ე­ხე­ბა ლუ­განსკის რა­ი­ონს, იქ სა­ომ­რად ძა­ლი­ან რთუ­ლი პი­რო­ბე­ბია, რად­გან, პრაქ­ტი­კუ­ლად, რუ­სე­ბი ყვე­ლა არ­სე­ბულ და­სახ­ლე­ბას, რა­საც იღე­ბენ, ბო­ლომ­დე ანად­გუ­რე­ბენ, იმ ქა­ლაქ­ში და­საბ­რუ­ნე­ბე­ლიც არა­ფე­რი ხდე­ბა. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, ასეთ ქა­ლა­ქებ­ში ურ­ბა­ნუ­ლი ბრძო­ლე­ბი გა­ჭირ­დე­ბა. მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ფაქ­ტია ის, რომ უკ­რა­ი­ნე­ლებს უკან და­ხე­ვის შემ­თხვე­ვა­ში, ხან­გრძლი­ვი დრო­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში მო­უ­წევთ რუ­სუ­ლი პო­ზი­ცი­ე­ბის სა­არ­ტი­ლე­რიო და­მუ­შა­ვე­ბა, რათა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, ლუ­განსკის რა­ი­ო­ნის დაბ­რუ­ნე­ბა შეძ­ლონ.

ეს რთუ­ლი იქ­ნე­ბა იმი­ტომ, რომ რუ­სე­ბი რო­დე­საც ასეთ ურ­ბა­ნულ ქა­ლა­ქებს იღე­ბენ, ერ­თის მხრივ, მას მი­წას­თან ას­წო­რე­ბენ, მაგ­რამ მე­ო­რეს მხრივ, ქმნი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვან თავ­დაც­ვით ზღუ­დე­ებს. მა­გა­ლი­თად, ქა­ლა­ქი პო­პას­ნა იყო ის ქა­ლა­ქი, რო­მე­ლიც 2014 წლი­დან უწევ­და წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბას რუ­სე­ბის შე­ტე­ვას. პრაქ­ტი­კუ­ლად, 7 მა­ი­სამ­დე, ანუ 2 თვე­ზე მეტი ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში პო­პას­ნა იდგა და წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბას უწევ­და რუ­სებს. რო­დე­საც რუ­სებ­მა ეს ქა­ლა­ქი აი­ღეს, ამ ქა­ლა­ქის მიღ­მა უკ­რა­ი­ნე­ლებს თავ­დაც­ვის ზღუ­დე აღარ ჰქონ­დათ, ამი­ტო­მაა, რომ ლუ­განსკის რა­ი­ონ­ში პო­პას­ნას მიღ­მა ჭი­ან­ჭვე­ლე­ბი­ვით შე­ე­სივ­ნენ. ახლა ის რუ­სე­ბის ხელ­შია და ისი­ნი დიდი ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში შე­ეც­დე­ბი­ან მის დაც­ვას. და­კარ­გუ­ლის დაბ­რუ­ნე­ბის შან­სი ყვე­ლა ვა­რი­ან­ტში არ­სე­ბობს, უბ­რა­ლოდ, უკ­რა­ი­ნას უფრო მეტი რე­სურ­სის და­ხარ­ჯვა მო­უ­წევს, ვიდ­რე ხერ­სონ­ზე, იმი­ტომ, რომ ხერ­სონ­ზე გაშ­ლი­ლი მდე­ლო­ე­ბია, მდი­ნა­რე დნეპ­რის და­სავ­ლეთ სა­ნა­პი­როა, რაც რუ­სებს ბევ­რად მეტ საფრ­თხეს უქ­მნის.

• რუ­სე­ბის ყვე­ლა­ზე დიდი მარ­ცხი და მიღ­წე­ვა

"ამ ასი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში რუ­სე­ბის ყვე­ლა­ზე დიდი მარ­ცხია ხარ­კო­ვი, სა­დაც მათ სა­კუ­თა­რი ელი­ტუ­რი ნა­წი­ლე­ბი გა­ა­ნად­გუ­რეს - ხარ­კო­ვი მათ­თვის იყო შოკი იმი­ტომ, რომ ეგო­ნათ, მას მა­ლე­ვე აი­ღებ­დნენ. ყვე­ლა­ზე დიდი წარ­მა­ტე­ბა უკ­რა­ი­ნის­თვის მა­ინც კი­ე­ვის დაც­ვაა. მისი დაც­ვა რუ­სე­ბის­თვის იყო გა­მა­ნად­გუ­რე­ბე­ლი არა მარ­ტო სამ­ხედ­რო თვალ­საზ­რი­სით, არა­მედ, ეს იყო დიდი ბრძო­ლის შე­დე­გად მი­ღე­ბუ­ლი ზა­რა­ლი - 5-6 კვი­რა უტევ­დნენ კი­ევს, მაგ­რამ ვერ აი­ღეს. ომის პირ­ვე­ლი­ვე დღეს, რო­დე­საც რუ­სებ­მა ხარ­კო­ვის შე­სას­ვლე­ლი და­ი­კა­ვეს და თქვეს, რომ ხარ­კო­ვი იქ­ნე­ბა ჩვე­ნი, მათი მო­ლო­დი­ნი, რომ მო­სახ­ლე­ო­ბა მშვი­დო­ბი­ა­ნად და ტა­შით დახ­ვდე­ბო­და, არ გა­მარ­თლდა. ამის ნაც­ვლად, როცა მათ პირ­ვე­ლი ჯა­ვე­ლი­ნი მოხ­ვდათ, აი, იქ მოხ­და შოკი და გა­ურ­კვევ­ლო­ბა რუ­სე­ბის­თვის ქა­ლაქ­ში, რომ­ლის მო­სახ­ლე­ო­ბის დიდი ნა­წი­ლი რუ­სუ­ლად ლა­პა­რა­კობს. უკ­რა­ი­ნის­თვის მარ­ცხი ამ­ჟა­მად არის ლუ­განსკის რა­ი­ო­ნი, რომ­ლის და­ახ­ლო­ე­ბით 90% არის რუ­სე­ბის ხელ­ში.

არ ვფიქ­რობ, რომ პუ­ტი­ნის მი­ზა­ნი - დონ­ბა­სის სა­ბო­ლო­ოდ ხელ­ში ჩაგ­დე­ბა, მიღ­წე­ვა­დია. ლი­სი­ჩანსკის აღე­ბა რუ­სე­ბის­თვის, თე­ო­რი­უ­ლად მიღ­წე­ვა­დია, მაგ­რამ ვფიქ­რობ, რომ სლა­ვი­ანსკის და კრა­მა­ტორსკის, ამ დიდი ქა­ლა­ქე­ბის აღე­ბა მო­ა­ხერ­ხონ, ლუ­განსკის სა­ზღვარს რუ­სე­ბი რთუ­ლად თუ გას­ცდე­ბი­ან. ზღაპ­რებ­შიც არ და­ვუშ­ვებ­დი ოდე­სამ­დე გას­ვლას და მის აღე­ბას იმი­ტომ, რომ მა­ნამ­დეა ქა­ლა­ქი მი­კო­ლა­ე­ვი, რო­მე­ლიც ყვე­ლა­ზე გა­მაგ­რე­ბუ­ლია ოდე­სას­თან და დნიპ­როს­თან ერ­თად სამ­ხრე­თის მი­მარ­თუ­ლე­ბით. შე­სა­ბა­მი­სად, რუ­სე­თის არ­მია ოდე­სამ­დე რომ ჩა­ვი­დეს, იმა­ზე ბევ­რად მეტი ზა­რა­ლი უნდა მი­ი­ღოს, ვიდ­რე მა­რი­უ­პოლ­ში ნახა. რუ­სეთ­მა მარ­ტო ნი­კო­ლა­ე­ვი რომ აი­ღოს, მან და­ახ­ლო­ე­ბით 10 000 კაცი ისე უნდა შეს­წი­როს, რო­გორც არა­ფე­რი. ამ ეტაპ­ზე დი­ნა­მი­კა გვიჩ­ვე­ნებს, რომ ოდე­სის­თვის ბრძო­ლაც კი წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია, არამც თუ მისი აღე­ბა.

• რომ არა "აზო­ვე­ლე­ბი“...

"აზო­ვე­ლე­ბის" დიდი ნა­წი­ლი 2014 წელს ოკუ­პი­რე­ბულ ქა­ლაქ ნო­ვო­ა­ზოვ­სკში გა­და­იყ­ვა­ნეს, მათი დიდი რა­ო­დე­ნო­ბა ცი­ხე­შია, ზო­გიც - ცი­ხის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში, თუმ­ცა არის ვერ­სი­ე­ბი, რომ რამ­დე­ნი­მე მათ­გა­ნი, შე­საძ­ლოა, ჩრდი­ლო კავ­კა­სი­ე­ლე­ბის, ან რუ­სე­ბის მხრი­დან შუ­რის­ძი­ე­ბის ობი­ექ­ტი გახ­და, თუმ­ცა არ არის სა­უ­ბა­რი, ვინ და რა ფორ­მე­ბით. რომ არა მათი მხრი­დან მა­რი­უ­პო­ლის გმი­რუ­ლი დაც­ვა და რუ­სუ­ლი არ­მი­ის შე­კა­ვე­ბა, დღეს, სა­ვა­რა­უ­დოდ, დო­ნეც­კის და ლუ­განსკის რა­ი­ო­ნე­ბი რუ­სე­ბის მიერ ოკუ­პი­რე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბო­და.

• რა სა­შუ­ა­ლე­ბებს ფლობს უკ­რა­ი­ნა და რა შეც­ვლის ომის სუ­რათს

"თვით­მა­ვა­ლი არ­ტი­ლე­რია არის ის, რა­საც შე­უძ­ლია ომის სუ­რა­თი შეც­ვა­ლოს. მისი დიდი ნა­წი­ლი უკვე დაძ­რუ­ლია უკ­რა­ი­ნის­კენ. რა თქმა უნდა, ის ერთ ღა­მე­ში ვერ ჩავა, ამას­თა­ნა­ვე, მის ათ­ვი­სე­ბას სჭირ­დე­ბა სწავ­ლე­ბა, დიდი დრო და რაც მთა­ვა­რია, ფრონ­ტამ­დე ჩას­ვლა. ერ­თია ია­რა­ღის ჩას­ვლა უკ­რა­ი­ნამ­დე და მე­ო­რეა - ფრონ­ტის ხა­ზამ­დე ჩას­ვლა. ვნა­ხეთ, რომ და­ახ­ლო­ე­ბით 3 კვი­რა დას­ჭირ­და M-777 ტი­პის სა­არ­ტი­ლე­რიო და­ნად­გა­რე­ბის უკ­რა­ი­ნი­დან ფრონ­ტის ხაზ­ზე აქ­ტი­უ­რად გა­მო­ჩე­ნას. ეს ნიშ­ნავს იმას, რომ და­ახ­ლო­ე­ბით 5 კვი­რა დას­ჭირ­და წა­მოს­ვლი­დან ფრონ­ტის ხა­ზამ­დე მის­ვლას. ამი­ტომ დიდი დრო სჭირ­დე­ბა ამ ყვე­ლა­ფერს, თუმ­ცა­ღა, თვით­მა­ვალ არ­ტი­ლე­რი­ას შე­უძ­ლია შეც­ვა­ლოს ყვე­ლა­ფე­რი ფრონ­ტის ხაზ­ზე. ამ არ­ტი­ლე­რი­ას აშშ და დიდი ბრი­ტა­ნე­თი აგ­ზავ­ნის. ახლა M270 ზალ­პუ­რი ცე­ცხლის სა­არ­ტი­ლე­რიო და­ნად­გარს შე­უძ­ლია ომში მო­ახ­დი­ნოს გარ­და­ტე­ხა, ამას უკ­რა­ი­ნას ბრი­ტა­ნე­ლე­ბი აწ­ვდი­ან და ეს ისე­თი ზალ­პუ­რი ცე­ცხლის რე­აქ­ტი­უ­ლი სის­ტე­მაა, რო­მელ­საც შე­უძ­ლია გა­ა­ნად­გუ­როს მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე 300 კმ-შიც კი. ეს კი იმას ნიშ­ნავს, რომ რო­გორც კი ამ ტი­პის და­ნად­გა­რი გა­მოჩ­ნდე­ბა, ომი დამ­თავ­რდე­ბა. ერ­თია, როცა ქვეყ­ნე­ბი ამ­ბო­ბენ, გა­დავ­წყვი­ტეთ ია­რა­ღი მი­ვა­წო­დო­თო, მე­ო­რეა, შე­საძ­ლოა, ამ დროს ია­რა­ღი უკვე ად­გილ­ზე იყოს.

ამ 100 დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში უკ­რა­ი­ნას მი­წო­დე­ბუ­ლი აქვს ბევ­რი ტან­კი - გა­და­ცე­მულ იქნა T72, M777 სა­არ­ტი­ლე­რიო და­ნად­გა­რე­ბი, ჩე­ხუ­რი და­ნე­ბი (ესეც სა­არ­ტი­ლე­რიო და­ნად­გა­რია). ამას­თა­ნა­ვე, მათ ხელ­ში აღ­მოჩ­ნდა უამ­რა­ვი სტინ­გე­რი - ან­ტი­სა­ჰა­ე­რო სის­ტე­მა, ჯა­ვე­ლი­ნი, ენ­ლოუ - ან­ტი­სა­ტან­კო სის­ტე­მა, ბრი­ტა­ნუ­ლი ია­რა­ღი, რო­მელ­მაც შეგ­ვიძ­ლია ვთქვათ, გა­და­არ­ჩი­ნა უკ­რა­ი­ნა. რო­გორც ამ­ბო­ბენ, მათ ხელ­ში აღ­მოჩ­ნდე­ბა ან­ტი­სა­ზღვაო სის­ტე­მე­ბი, თუმ­ცა უკ­რა­ი­ნას უკვე ჰქონ­და ხო­მალ­დსა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ნეპ­ტუ­ნე­ბი. პრაქ­ტი­კუ­ლად, უკ­რა­ი­ნის არ­სე­ნა­ლი გა­ი­ზარ­და რო­გორც ხმე­ლეთ­ზე, ისე ჰა­ერ­ში და ზღვა­ში და ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რი - გა­და­ე­ცა თვითმფრი­ნა­ვე­ბის ის სა­თა­და­რი­გო ნა­წი­ლე­ბი, რო­მელ­თაც შე­უძ­ლი­ათ ფრე­ნა აწარ­მო­ე­ბი­ნოს უკ­რა­ი­ნულ ავი­ა­ცი­ას. ავი­ა­ცია და­ზი­ა­ნე­ბის შემ­დეგ აღ­დგე­ნას არ ექ­ვემ­დე­ბა­რე­ბო­და, თუკი მათ სა­თა­ნა­დო ნა­წი­ლებს არ მის­ცემ­დნენ.

ვფიქ­რობ, ომის მე­სა­მე ფაზა უკვე აღარ იქ­ნე­ბა, რუ­სებს ამის თავი უბ­რა­ლოდ, არ აქვთ. მე­სა­მე ფაზა იქ­ნე­ბა უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბის კონ­ტრშე­ტე­ვა. ასე­თი მას­შტა­ბუ­რი კონ­ტრშე­ტე­ვა არ ყო­ფი­ლა, გარ­და ხარ­კო­ვის რა­ი­ო­ნი­სა. მე­ო­რე 100 დღე იქ­ნე­ბა თუ არა, ესეც რთუ­ლი სათ­ქმე­ლია. სა­ნამ უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი ომს არ მო­ი­გე­ბენ, ძა­ლი­ან სა­ეჭ­ვოა, ისი­ნი ოკუ­პან­ტებს და­ნებ­დნენ".

იხი­ლეთ ასე­ვე:

• ომის 100 დღე ფო­ტო­ებ­ში