პოლიტიკა
საზოგადოება

11

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მეთხუთმეტე დღე დაიწყება 20:34-ზე, მთვარე მორიელშია კრიტიკული დღეა. არ იჩხუბოთ. ეცადეთ, ეს დღე მშვიდად განვლოთ. არ დაიწყოთ ახალი საქმეები; მოერიდეთ მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების მიღებას; ფინანსური საკითხების მოგვარება სხვა დღისთვის გადადეთ; ვაჭრობისთვის არახელსაყრელი დღეა, უძრავ ქონებასთან დაკავშირებული საკითხები სხვა დღეს მოაგვარეთ. აკონტროლეთ ემოციები. არასასურველია კამათი, ჩხუბი, საქმეების გარჩევა. არ გირჩევთ სამსახურის, საქმიანობის შეცვლას. სხვა დღისთვის გადადეთ მგზავრობა და მივლინება. კარგია შემოქმედებითი საქმიანობა, საოჯახო საქმეების შესრულება. ცუდი დღეა ქორწინებისა და ნიშნობისათვის. მატულობს ვენერიული დაავადებების რისკი. მოსალოდნელია ტრავმები, ქირურგიული ჩარევის ალბათობა.
მეცნიერება
მსოფლიო
კონფლიქტები
კულტურა/შოუბიზნესი
სამხედრო
მოზაიკა
სპორტი
Faceამბები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"დათოს სთხოვენ, რომ მე საქართველოში წავიდე, რადგან არ უნდათ, აქ მოვკვდე" - რას წერს კარინა გრიგორიანი, რომელიც იტალიაშია და მძიმე სენს ებრძვის
"დათოს სთხოვენ, რომ მე საქართველოში წავიდე, რადგან არ უნდათ, აქ მოვკვდე" - რას წერს კარინა გრიგორიანი, რომელიც იტალიაშია და მძიმე სენს ებრძვის

კა­რი­ნა გრი­გო­რი­ანს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა კარ­გად იც­ნობს. მისი შვი­ლი ქე­ი­თი უკვე მე­ო­რე წე­ლია რაც ლე­ი­კე­მი­ას ებ­რძვის. ბავ­შვს იტა­ლი­ა­ში ძვლის ტვი­ნი გა­და­უ­ნერ­გეს. კა­რი­ნა შვი­ლის დო­ნო­რი უნდა ყო­ფი­ლი­ყო, მაგ­რამ რამ­დე­ნი­მე დღით ადრე ცუ­დად გახ­და და შვი­ლის სამ­კურ­ნა­ლოდ უცხო ქვე­ყა­ნა­ში ჩა­სულ ქალს მე­ლა­ნო­მის მე­ო­თხე სტა­დია და­უდ­გინ­და.

ქე­ითს ძვლის ტვი­ნი მა­მამ გა­და­უ­ნერ­გა და გო­გო­ნა რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის პე­რი­ოდს გა­დის.

რთუ­ლია ახლა კა­რი­ნას მდგო­მა­რე­ო­ბა, რო­მე­ლიც ბი­ნად­რო­ბის არ ქო­ნის გამო, მკურ­ნა­ლო­ბის კურსს ვერ იტა­რებს და მისი მდგო­მა­რე­ბა მძიმ­დე­ბა.. კა­რი­ნა გრი­გო­რი­ა­ნი სა­ზო­გა­დო­ე­ბას დახ­მა­რე­ბის­თვის მი­მარ­თავს.

"საკ­მა­ოდ უც­ნა­ურ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ავღ­მოჩ­ნდი. დიდი ხანი ვი­ფიქ­რე და­მე­წე­რა თუ არა ამ ხალ­ხმა ხომ ამ­დე­ნი კარ­გი რამე გა­მი­კე­თა, მაგ­რამ ყვე­ლა­ფერს აქვს სა­ზღვა­რი და არ­სე­ბობს წი­თე­ლი ხა­ზე­ბი მი­თუ­მე­ტეს რო­დე­საც ამ წი­თელ ხაზს ჩემი სი­ცო­ცხლე ჰქვია.და­ვი­წყებ იმით, რომ რო­დე­საც იტა­ლი­ა­ში ჩა­მო­ვე­დი მპირ­დე­ბოდ­ნენ აპარ­ტა­მენტს, თუმ­ცა შემ­დეგ რა­ღა­ცე­ე­ბი შეც­ვა­ლეს და ავღ­მოჩ­ნდი იმ სახ­ლში, სა­დაც ვარ.

ამ სახ­ლში მომ­ცეს ერთი თვე ანუ ერთ თვე­ში უნდა მო­მე­ძებ­ნა სხვა ბინა და წავ­სუ­ლი­ყა­ვი ცხა­დია წა­სას­ვლე­ლი არ მქონ­და და ვერ­სად ვერ წა­ვი­დო­დი თან ვერ ვხვდე­ბო­დი იქ უამ­რა­ვი ჩემ­ნა­ი­რი გამ­წა­რე­ბუ­ლი ოჯა­ხი იყო და რა­ტომ მა­ინ­ცდა­მა­ინც მე. გარ­და ამი­სა დათო არ შე­მო­უშ­ვეს და ცალ­კე წა­ვი­და ქარ­თვე­ლე­ბის ბი­ნა­ში სა­ცხოვ­რებ­ლად (როmელ­შიც ქი­რას იხ­დი­და) და თა­ვი­სი სა­ბუ­თე­ბის მო­წეს­რი­გე­ბა და­ი­წყო.

ცხა­დია ეს იყო დიდი სტრე­სი ცალ­კე ბავ­შვის ამ­ბა­ვი, ცალ­კე ბი­ნის. უამ­რავ ადა­მი­ანს და­ვა­რე­კი­ნე და ვა­თხოვ­ნი­ნე რომ არ გა­ვე­ყა­რეთ ქუ­ჩა­ში. ხან­გრძლი­ვი პე­რი­ო­დის შემ­დეგ რო­გორც იქნა დაგ­ვთან­ხმდნენ. შემ­დეგ ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად მი­დი­ო­და იქამ­დე სა­ნამ არ აღ­მოჩ­ნდა რომ მაქვს კიბო 4 სტა­დი­ის. ჩემ­მა ექიმ­მა მო­ი­თხო­ვა ჩემი სა­ბუ­თე­ბის მო­წეს­რი­გე­ბა. ეს ყვე­ლა­ფე­რი კი ვი­ნა­ი­დან ამ სახ­ლში ვცხოვ­რობთ, ევა­ლე­ბა ამ სახ­ლის სო­ცი­ა­ლურ მუ­შაკს ვინ­მე ფრან­ჩეს­კოს. ამ­დე­ნი ხანი ის მუდ­მი­ვად მხვდე­ბო­და სახ­ლში მეღ­რი­ჭე­ბო­და, თუმ­ცა არა­სო­დეს არ დას­ცდე­ნია ჩემი დო­კუ­მენ­ტა­ცი­ის გა­კე­თე­ბა.

სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში რო­დე­საც მოვ­ხვდი, ის უკვე ვალ­დე­ბუ­ლი იყო გა­ე­კე­თე­ბი­ნა პირ­ვე­ლა­დი დახ­მა­რე­ბა რაც შე­ეძ­ლო იმ დრო­ის­თვის და გა­ა­კე­თა კი­დეც. მე რო­დე­საც გა­მო­ვე­დი სა­ა­ვად­მყო­ფო­დან მეც და­ვი­წყე პა­რა­ლე­ლუ­რად სა­ბუ­თებ­ზე ზრუნ­ვა თუმ­ცა ე.წ. ფრან­ჩეს­კომ და­რე­კა ჩემს მე­გო­ბარ ქარ­თველ­თან და უთხრა რომ მი­ვენ­დო. მეც გავ­ჩერ­დი და მი­ვენ­დე. მას შემ­დეგ 6 თვე გა­ვი­და. ყო­ველ ექიმ­თან ვი­ზი­ტის დროს მთხოვ­და ექი­მი სა­ბუ­თე­ბის მო­წეს­რი­გე­ბას შემ­დეგ მე ამას სახ­ლში ვი­მე­ო­რებ­დი და მე­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ბოდ­ნენ ამ­ბობ­დნენ რომ მე ვერ გა­ვი­გე და მე პრობ­ლე­მე­ბი არ შე­მექ­მნე­ბა მა­გის გამო.

ბო­ლოს კი რო­დე­საც და­ა­ვა­დე­ბა დაბ­რუნ­და მი­ვე­დი ფრან­ჩეს­კოს­თან და დახ­მა­რე­ბა ვთხო­ვე ვუ­თხა­რი რომ იქ­ნებ არ­სე­ბობ­დეს სხვა გზა გა­მო­სა­ვა­ლი რად­გან არ ვარ კარ­გად და ექი­მი მჭირ­დე­ბა. მან კი გა­მომ­ლან­ძღა და მი­თხრა რომ მად­ლო­ბა ვთქვა რომ მე იტა­ლი­ა­ში ოთა­ხი მაქვს სა­წო­ლი და მში­ე­რი არ ვარ. მე არ ვიცი რამ­დე­ნად ნორ­მა­ლუ­რია ეს პა­სუ­ხი რო­დე­საც შენს სი­ცო­ცხლეს საფრ­თხე ემუქ­რე­ბა და სო­ცი­ა­ლურ თა­ნამ­შრო­მელს ჭამა სმა­ზე გა­და­აქვს აქ­ცენ­ტი. ისე მოხ­და რომ რამ­დე­ნი­მე დღე­ში მარ­თლაც ძა­ლი­ან მძი­მედ შე­ვიქ­მე­ნი წა­ვე­დი სას­წრა­ფო­ში გა­მი­წი­ეს პირ­ვე­ლა­დი დახ­მა­რე­ბა და გა­მო­მიშ­ვეს სახ­ლში. ჩემ­მა ექიმ­მა კი თქვა რომ სამ­წუ­ხა­როდ ჰოს­პი­ტა­ლი­ზა­ცი­ას ვერ გა­მი­კე­თებს რო­მე­ლიც სას­წა­ფოდ მჭირ­დე­ბა.

ამ დღე­ებ­ში ად­ვო­კატ­მა შე­მომ­თა­ვა­ზა დახ­მა­რე­ბა რო­გორც აღ­მოჩ­ნდა იმ სა­ბუ­თის გა­კე­თე­ბა რო­მე­ლიც მჭირ­დე­ბა უპ­რობ­ლე­მოდ შე­იძ­ლე­ბა თუმ­ცა უნდა ერთი ორო თვე. იმე­დია გავძლებ იქამ­დე. ამა­სო­ბა­ში კი სახ­ლში ახა­ლი ტალ­ღა აგორ­და რო­მელ­შიც და­თოს სთხო­ვენ (მე­უღ­ლეს) რომ მე სა­ქარ­თვე­ლო­ში წა­ვი­დე რად­გან არ უნ­დათ რომ აქ მოვ­კვდე თუმ­ცა აქვე მინ­და გი­თხრათ რომ ამ წუ­თას სი­ცო­ცხლის­თვის შე­უ­სა­ბა­მო ნიშ­ნე­ბი არ მაქვს. უკვე ნელ­ნე­ლა გვა­ვიწ­რო­ვე­ბენ თან ეს ორ­გა­ნი­ზა­ცია არის დიდი ჰუ­მა­ნუ­რი ორ­გა­ნი­ზა­ცია რო­მელ­საც ჩემ­ნა­ი­რი მძი­მე შემ­თხვე­ვა ჯერ არ ჰქო­ნია.

გუ­შინ პიკი იყო რად­გან წნე­ვა და­მი­ვარ­და და­თოს შე­ე­შინ­და და უთხრა რომ სას­წრა­ფო გა­მო­ე­ძა­ხე­ბი­ნათ სა­პა­სუ­ხოდ კი აქ მო­მუ­შა­ვე სა­ხე­ლად მილ­ვი­ას­გან მი­ვი­ღეთ რომ ტერ­მინ­ზე წა­მიყ­ვა­ნონ. თა­ვი­დან ვერ გა­ვი­გეთ რა თქვა ხოლო შემ­დეგ გა­ვარ­კვი­ეთ რომ იქ უკვე მიჰ­ყავთ უი­მე­დო­ე­ბი რომ­ლე­ბიც იქვე ამ­თავ­რბენ სი­ცო­ცხლეს ანუ იმის ნაც­ვლად რომ და­მეხ­მა­რონ მკურ­ნა­ლო­ბა­ში ასეთ მა­ხე­ებს გვი­გე­ბენ... მე არ მინ­და ამ პოს­ტით გავ­სვა­რო ის ადა­მი­ა­ნე­ბი რომ­ლე­ბიც მთე­ლი ეს პე­რი­ო­დი გვერ­დით მედგგნენ და მე მათ დიდ პა­ტივს ვცემ, თუმ­ცა ეს არ მაძ­ლევს იმის უფ­ლე­ბას ჩუ­მათ ვიყო და არ ვამ­ხი­ლო ის მდგო­მა­რე­ო­ბა რაც ჩემს გარ­შე­მო ხდე­ბა

მკითხველის კომენტარები / 14 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
ძალა ერთობაშია
0

ქალბატონო კარინა,საფრანგეთმა ბევრი ჩვენი სნეული თანამემამულე გადაარჩინა და ფეხზე დააყენა. უძვირესი ოპერაციები და შემდგომი აღდგენა(რეაბილიტაცია) სრულიად უკაპიკოდ ჩაუტარა,ბინაც უქირავა და ცივ ნიავს არ აკარებდა.არავინ გყავთ საფრანგეთში? რომ ჩახვიდეთ შვილთან ერთად და ფრანგულ საავადმყოფომდე მიაღწიოთ.სულით და გულით გისურვებთ სულიერ სიმტკიცეს და გამარჯვებას. არც ის იქნება ურიგო,რომ შეიქმნას ამ ოჯახის თანადგომის ფონდი და ქალბატონმა კარინამ თვითონ დადოს ტელეფონის ნომერი,რომელზე დარეკვითაც ფონდში ჩაირიცხება 1 ლარი. ვისაც ლარი არა აქვს,ლოცვას მაინც არ დაიშურებს. 

ციცი
1

როგორ შეიძლება იმდენად დაეცეს ადამიანი ავადმყოფს ყოფდეს მიშისტოცნებისტად.ყველა საქართველოს შვილები ვართ.ნუ ვლანძღავთ,ნუ ვემტერებით ერთმანეთს.ასე ვერ ვიცხოვრებთ.ღმერთმა გამოგაჯანმრთელოდ თქვენ და თქვენი შვილი.

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
დღეს, 9 მაისს, მეორე მსოფლიო ომში ფაშიზმზე გამარჯვებიდან 80 წელი შესრულდა
ავტორი:

"დათოს სთხოვენ, რომ მე საქართველოში წავიდე, რადგან არ უნდათ, აქ მოვკვდე" - რას წერს კარინა გრიგორიანი, რომელიც იტალიაშია და მძიმე სენს ებრძვის

"დათოს სთხოვენ, რომ მე საქართველოში წავიდე, რადგან არ უნდათ, აქ მოვკვდე" - რას წერს კარინა გრიგორიანი, რომელიც იტალიაშია და მძიმე სენს ებრძვის

კარინა გრიგორიანს საზოგადოება კარგად იცნობს. მისი შვილი ქეითი უკვე მეორე წელია რაც ლეიკემიას ებრძვის. ბავშვს იტალიაში ძვლის ტვინი გადაუნერგეს. კარინა შვილის დონორი უნდა ყოფილიყო, მაგრამ რამდენიმე დღით ადრე ცუდად გახდა და შვილის სამკურნალოდ უცხო ქვეყანაში ჩასულ ქალს მელანომის მეოთხე სტადია დაუდგინდა.

ქეითს ძვლის ტვინი მამამ გადაუნერგა და გოგონა რეაბილიტაციის პერიოდს გადის.

რთულია ახლა კარინას მდგომარეობა, რომელიც ბინადრობის არ ქონის გამო, მკურნალობის კურსს ვერ იტარებს და მისი მდგომარება მძიმდება.. კარინა გრიგორიანი საზოგადოებას დახმარებისთვის მიმართავს.

"საკმაოდ უცნაურ მდგომარეობაში ავღმოჩნდი. დიდი ხანი ვიფიქრე დამეწერა თუ არა ამ ხალხმა ხომ ამდენი კარგი რამე გამიკეთა, მაგრამ ყველაფერს აქვს საზღვარი და არსებობს წითელი ხაზები მითუმეტეს როდესაც ამ წითელ ხაზს ჩემი სიცოცხლე ჰქვია.დავიწყებ იმით, რომ როდესაც იტალიაში ჩამოვედი მპირდებოდნენ აპარტამენტს, თუმცა შემდეგ რაღაცეები შეცვალეს და ავღმოჩნდი იმ სახლში, სადაც ვარ.

ამ სახლში მომცეს ერთი თვე ანუ ერთ თვეში უნდა მომეძებნა სხვა ბინა და წავსულიყავი ცხადია წასასვლელი არ მქონდა და ვერსად ვერ წავიდოდი თან ვერ ვხვდებოდი იქ უამრავი ჩემნაირი გამწარებული ოჯახი იყო და რატომ მაინცდამაინც მე. გარდა ამისა დათო არ შემოუშვეს და ცალკე წავიდა ქართველების ბინაში საცხოვრებლად (როmელშიც ქირას იხდიდა) და თავისი საბუთების მოწესრიგება დაიწყო.

ცხადია ეს იყო დიდი სტრესი ცალკე ბავშვის ამბავი, ცალკე ბინის. უამრავ ადამიანს დავარეკინე და ვათხოვნინე რომ არ გავეყარეთ ქუჩაში. ხანგრძლივი პერიოდის შემდეგ როგორც იქნა დაგვთანხმდნენ. შემდეგ ყველაფერი კარგად მიდიოდა იქამდე სანამ არ აღმოჩნდა რომ მაქვს კიბო 4 სტადიის. ჩემმა ექიმმა მოითხოვა ჩემი საბუთების მოწესრიგება. ეს ყველაფერი კი ვინაიდან ამ სახლში ვცხოვრობთ, ევალება ამ სახლის სოციალურ მუშაკს ვინმე ფრანჩესკოს. ამდენი ხანი ის მუდმივად მხვდებოდა სახლში მეღრიჭებოდა, თუმცა არასოდეს არ დასცდენია ჩემი დოკუმენტაციის გაკეთება.

საავადმყოფოში როდესაც მოვხვდი, ის უკვე ვალდებული იყო გაეკეთებინა პირველადი დახმარება რაც შეეძლო იმ დროისთვის და გააკეთა კიდეც. მე როდესაც გამოვედი საავადმყოფოდან მეც დავიწყე პარალელურად საბუთებზე ზრუნვა თუმცა ე.წ. ფრანჩესკომ დარეკა ჩემს მეგობარ ქართველთან და უთხრა რომ მივენდო. მეც გავჩერდი და მივენდე. მას შემდეგ 6 თვე გავიდა. ყოველ ექიმთან ვიზიტის დროს მთხოვდა ექიმი საბუთების მოწესრიგებას შემდეგ მე ამას სახლში ვიმეორებდი და მეწინააღმდეგებოდნენ ამბობდნენ რომ მე ვერ გავიგე და მე პრობლემები არ შემექმნება მაგის გამო.

ბოლოს კი როდესაც დაავადება დაბრუნდა მივედი ფრანჩესკოსთან და დახმარება ვთხოვე ვუთხარი რომ იქნებ არსებობდეს სხვა გზა გამოსავალი რადგან არ ვარ კარგად და ექიმი მჭირდება. მან კი გამომლანძღა და მითხრა რომ მადლობა ვთქვა რომ მე იტალიაში ოთახი მაქვს საწოლი და მშიერი არ ვარ. მე არ ვიცი რამდენად ნორმალურია ეს პასუხი როდესაც შენს სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრება და სოციალურ თანამშრომელს ჭამა სმაზე გადააქვს აქცენტი. ისე მოხდა რომ რამდენიმე დღეში მართლაც ძალიან მძიმედ შევიქმენი წავედი სასწრაფოში გამიწიეს პირველადი დახმარება და გამომიშვეს სახლში. ჩემმა ექიმმა კი თქვა რომ სამწუხაროდ ჰოსპიტალიზაციას ვერ გამიკეთებს რომელიც სასწაფოდ მჭირდება.

ამ დღეებში ადვოკატმა შემომთავაზა დახმარება როგორც აღმოჩნდა იმ საბუთის გაკეთება რომელიც მჭირდება უპრობლემოდ შეიძლება თუმცა უნდა ერთი ორო თვე. იმედია გავძლებ იქამდე. ამასობაში კი სახლში ახალი ტალღა აგორდა რომელშიც დათოს სთხოვენ (მეუღლეს) რომ მე საქართველოში წავიდე რადგან არ უნდათ რომ აქ მოვკვდე თუმცა აქვე მინდა გითხრათ რომ ამ წუთას სიცოცხლისთვის შეუსაბამო ნიშნები არ მაქვს. უკვე ნელნელა გვავიწროვებენ თან ეს ორგანიზაცია არის დიდი ჰუმანური ორგანიზაცია რომელსაც ჩემნაირი მძიმე შემთხვევა ჯერ არ ჰქონია.

გუშინ პიკი იყო რადგან წნევა დამივარდა დათოს შეეშინდა და უთხრა რომ სასწრაფო გამოეძახებინათ საპასუხოდ კი აქ მომუშავე სახელად მილვიასგან მივიღეთ რომ ტერმინზე წამიყვანონ. თავიდან ვერ გავიგეთ რა თქვა ხოლო შემდეგ გავარკვიეთ რომ იქ უკვე მიჰყავთ უიმედოები რომლებიც იქვე ამთავრბენ სიცოცხლეს ანუ იმის ნაცვლად რომ დამეხმარონ მკურნალობაში ასეთ მახეებს გვიგებენ... მე არ მინდა ამ პოსტით გავსვარო ის ადამიანები რომლებიც მთელი ეს პერიოდი გვერდით მედგგნენ და მე მათ დიდ პატივს ვცემ, თუმცა ეს არ მაძლევს იმის უფლებას ჩუმათ ვიყო და არ ვამხილო ის მდგომარეობა რაც ჩემს გარშემო ხდება