ჟე­ნე­ვა­ში, ბრი­უ­სელ­სა და ვე­ნა­ში გა­მარ­თუ­ლი მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბის შემ­დეგ, მსოფ­ლიო ოფი­ცი­ა­ლუ­რი მოს­კო­ვის შემ­დგომ ნა­ბიჯს ელო­დე­ბა. და­სავ­ლე­თის და ნა­ტოს პო­ზი­ცია ცნო­ბი­ლია - არა­ვის აქვს უფ­ლე­ბა ჩა­ე­რი­ოს სუ­ვე­რე­ნუ­ლი ქვეყ­ნე­ბის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა­ში თა­ვად აირ­ჩი­ონ სა­კუ­თა­რი გზა და რომ ნა­ტოს ღია კა­რის პო­ლი­ტი­კა არ გა­და­ი­ხე­დე­ბა მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, სურს თუ არა ეს რუ­სეთს. შე­გახ­სე­ნებთ, 2021 წლის 17 დე­კემ­ბერს, იმა­ვე რუ­სე­თის სა­გა­რეო საქ­მე­თა სა­მი­ნის­ტრომ გა­მო­აქ­ვეყ­ნა უსაფრ­თხო­ე­ბის გა­რან­ტი­ე­ბის თა­ო­ბა­ზე ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბულ შტა­ტებ­თან და ნა­ტოს­თან შე­თან­ხმე­ბის პრო­ექ­ტე­ბი. რუ­სე­თის ერთ-ერთი მო­თხოვ­ნა იყო, რომ აშშ-მა და ნა­ტომ არ და­უშ­ვან აღ­მო­სავ­ლე­თით ნა­ტოს შემ­დგო­მი გაძ­ლი­ე­რე­ბა და ალი­ან­სში ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­თა რეს­პუბ­ლი­კე­ბის მი­ღე­ბა. ასე­ვე, უარი თქვან ნე­ბის­მი­ერ სამ­ხედ­რო საქ­მი­ა­ნო­ბა­ზე უკ­რა­ი­ნა­ში, აღ­მო­სავ­ლეთ ევ­რო­პის სხვა ქვეყ­ნებ­ში, ამი­ერ­კავ­კა­სი­ა­სა და ცენ­ტრა­ლურ აზი­ა­ში.

ექ­სპერ­ტე­ბი ლა­პა­რა­კო­ბენ იმა­ზე, რომ დიპ­ლო­მა­ტი­ურ ფრონტზე წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბა არ ნიშ­ნავს იმას, რომ რუ­სე­თი უარს იტყვის ძა­ლის გა­მო­ყე­ნე­ბა­ზე და აგ­რე­სი­ა­ზე უკ­რა­ი­ნას­თან ან თუნ­დაც სა­ქარ­თვე­ლოს­თან. რუ­სეთ­მა შე­საძ­ლოა ახა­ლი სამ­ხედ­რო ავან­ტი­უ­რა წა­მო­ი­წყოს და ამის ალ­ბა­თო­ბა იზ­რდე­ბა. თუ კი რუ­სე­თი უკ­რა­ი­ნას­თან წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­წევს, არც იმას გა­მო­რი­ცხა­ვენ, რომ შემ­დე­გი სა­მიზ­ნე სა­ქარ­თვე­ლო იყოს. მა­თი­ვე თქმით, რუ­სე­თი ცდი­ლობს ძვე­ლი გავ­ლე­ნის სფე­რო­ე­ბის დაბ­რუ­ნე­ბას და სსრკ-ს მსგავ­სი კავ­ში­რის შექ­მნას, რო­მე­ლიც უკ­რა­ი­ნი­სა და კავ­კა­სი­ის გა­რე­შე წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია.

სა­ბო­ლო­ოდ იკ­ვე­თე­ბა, რომ რუ­სე­თი ცდი­ლობს ახა­ლი მსოფ­ლიო წეს­რი­გის დამ­ყა­რე­ბას, ის ძა­ლით, აგ­რე­სი­უ­ლი რი­ტო­რი­კით და მუ­ქა­რით ცდი­ლობს მო­ახ­დი­ნოს ევ­რო­პის გა­და­ნა­წი­ლე­ბა და სა­კუ­თა­რი გავ­ლე­ნის სფე­რო­ე­ბის ლე­გი­ტი­მა­ცია. მას, ასე ვთქვათ, ძვე­ლი დი­დე­ბის დაბ­რუ­ნე­ბა სურს, რო­მე­ლიც სსრკ-ს დან­გრე­ვის შემ­დეგ თან­და­თან და­კარ­გა.

თა­ვაც­ვის ყო­ფი­ლი მი­ნის­ტრის თინა ხი­და­შე­ლის თქმით, რუ­სეთს წმინ­და წყლის რუ­სუ­ლი "ვე­ლი­კა­ძერ­ჟა­ვუ­ლი“ ამ­ბი­ცი­ე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, გა­უჩ­ნდა ილუ­ზია პრე­ტენ­ზია ჰქონ­დეს არა მარ­ტო ყო­ფილ სსრკ-ს რეს­პუბ­ლი­კებ­ზე, არა­მედ მათ შო­რის ნა­ტოს და ევ­რო­კავ­ში­რის წევრ ქვეყ­ნებ­ზე. ის ambebi.ge-სთან სა­უ­ბარ­ში იმ სუ­ბი­ექ­ტურ და ობი­ექ­ტურ მი­ზე­ზებ­ზე სა­უბ­რობს, რა­მაც რუ­სეთს მსგავ­სი ილუ­ზია გა­უ­ჩი­ნა.

ასევე დაგაინტერესებთ

12:23 / 18-01-2022

ვლადიმერ პუტინი საქართველოზეც ზეწოლას ახდენს: შეჩერდება თუ არა ნატოს აღმოსავლეთით გაფართოება?

10:36 / 20-01-2022

"უკრაინაში შეჭრა რუსეთისთვის კატასტროფა იქნება" - ჯო ბაიდენი

"რო­გორც ჩანს, რუ­სეთს, მთე­ლი რიგი მი­ზე­ზე­ბის გამო გა­უჩ­ნდა ილუ­ზია იმი­სა, რომ შე­უძ­ლია პრე­ტენ­ზია ჰქონ­დეს არა მარ­ტო ყო­ფილ სსრკ-ს რეს­პუბ­ლი­კებ­ზე, არა­მედ მათ შო­რის ნა­ტოს და ევ­რო­კავ­ში­რის წევრ ქვეყ­ნებ­ზე. ბოლო გზავ­ნი­ლებ­ში, რომ­ლე­ბიც ყვე­ლამ ერ­თად ვნა­ხეთ, ის პრე­ტენ­ზი­ას აცხა­დებს აღ­მო­სავ­ლეთ და ცენ­ტრა­ლუ­რი ევ­რო­პის ცა­მე­ტი­ვე ქვე­ყა­ნა­ზე, რომ­ლე­ბიც, თა­ვის დრო­ზე, ვარ­შა­ვის ბლოკ­ში შე­დი­ოდ­ნენ და დღეს ნა­ტოს და ევ­რო­კავ­ში­რის წევ­რე­ბი არი­ან. ასე­ვე, რა თქმა უნდა, სრუ­ლად ცენ­ტრა­ლურ აზი­ა­ზე, კავ­კა­სი­ა­ზე და ერ­თგვა­რად მო­ი­თხოვს მსოფ­ლი­ოს ხე­ლა­ხალ გა­და­ნა­წი­ლე­ბას. ეს ილუ­ზია, რო­გორც ჩანს, რუ­სეთს ბევ­რი მი­ზე­ზის გამო გა­უჩ­ნდა. სუ­ბი­ექ­ტურ მი­ზე­ზებ­ზე არ ვი­სა­უბ­რებ, ეს წმინ­და წყლის რუ­სუ­ლი "ვე­ლი­კა­ძერ­ჟა­ვუ­ლი“ ამ­ბი­ცი­ე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რეა. ასე­ვე, არ­სე­ბობს ობი­ექ­ტუ­რი მი­ზე­ზე­ბიც, რაც, ერ­თის მხრივ, არე­უ­ლი ტრან­სატ­ლან­ტი­კუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბით არის გა­მოწ­ვე­უ­ლი, მე­ო­რეს მხრივ, და­სავ­ლე­თის­გან მუდ­მი­ვად ერ­თგვა­რად "და­კი­დე­ბის“ რე­ჟიმ­ში ცხოვ­რე­ბით, რო­მე­ლიც სულ რა­ღა­ცას ჰპირ­დე­ბა რუ­სეთს, მაგ­რამ სი­ნამ­დვი­ლე­ში, მას დღემ­დე პა­სუ­ხი არა­ფერ­ზე უგია - არც 2008-ზე, არც 2014-ზე, არც სი­რი­ა­ზე, არც ბე­ლო­რუს­ზე, არც - ყა­ზა­ხეთ­ზე... ასე რომ, არ­სე­ბობს ობი­ექ­ტუ­რი გა­რე­მო­ე­ბე­ბიც, რის გა­მოც რუ­სეთს ეს ილუ­ზია გა­უჩ­ნდა. თუმ­ცა ევ­რო­პა­ში სა­სა­ცი­ლო­დაც არ ჰყოფ­ნით ეს თემა. პოსტსაბ­ჭო­ურ სამ­ყა­როს რაც შე­ე­ხე­ბა, ძა­ლი­ან ცოტა მე­გუ­ლე­ბა ისე­თი ქვე­ყა­ნა, რო­მე­ლიც მზად არის და გულ­წრფე­ლად თა­ნახ­მაა მო­ნო­ბის­თვის. რუ­სეთს მარ­ტო უკ­რა­ი­ნა­სა და სა­ქარ­თვე­ლო­ში არა, პრობ­ლე­მა აქვს მოლ­დო­ვა­ში, იმა­ვე ყა­ზა­ხეთ­ში და ვნა­ხოთ, რო­გორ გან­ვი­თარ­დე­ბა მოვ­ლე­ნე­ბი. ამ თვალ­საზ­რი­სით ისე მარ­ტი­ვად არაა საქ­მე, რო­გორც ეს კრემლში წარ­მო­უდ­გე­ნი­ათ.

რუ­სე­თი უკ­რა­ი­ნა­ში ვერ გა­ი­მარ­ჯვებს, ეს ერ­თმნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ვერ გა­ი­მარ­ჯვებს არა მარ­ტო და­სავ­ლე­თის პო­ზი­ცი­ის გამო, არა­მედ იმი­ტომ, რომ უკ­რა­ი­ნა ყვე­ლა სა­შუ­ა­ლე­ბით, ყვე­ლა ფორ­მით იბ­რძვის სა­კუ­თა­რი თა­ვი­სუფ­ლე­ბის­თვის, ამას­თა­ნა­ვე, უკ­რა­ი­ნა დიდი ქვე­ყა­ნაა და არაა მარ­ტი­ვი სა­კი­თხი, რომ, ახლა ამე­რი­კე­ლებ­მა თუ მი­ა­ტო­ვეს (რაც არას­დროს მოხ­დე­ბა), ის და­ე­ცე­მა. ამი­ტომ ეს სცე­ნა­რი დღის წეს­რიგ­ში არ დგას. სა­კი­თხი არის ის, რა იქ­ნე­ბა მსხვერ­პლი და რის ფა­სად შე­ი­ნარ­ჩუ­ნებს თა­ვი­სუფ­ლე­ბას უკ­რა­ი­ნა ან სა­ქარ­თვე­ლო, თო­რემ, ის, რომ და­ცე­მა და და­ნე­ბე­ბა არ მოხ­დე­ბა, ეს სრუ­ლი­ად ერ­თმნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ამი­ტომ აქ შეგ­ვიძ­ლია ეს ეტა­პი გა­მოვ­ტო­ვოთ და პირ­და­პირ ფიქ­რი, მსჯე­ლო­ბა, გან­სჯა და იმის ანა­ლი­ზი ვა­კე­თოთ, მე­დე­გო­ბის კი­დევ რა და­მა­ტე­ბი­თი მე­ქა­ნიზ­მე­ბი უნდა ჩა­ერ­თოს, კი­დევ რა ტი­პის მო­ბი­ლი­ზა­ცი­აა და­მა­ტე­ბით სა­ჭი­რო იმის­თვის, რომ მსხვერ­პლი და ფასი, რაც უნდა გა­და­ვი­ხა­დოთ, იყოს რაც შე­იძ­ლე­ბა და­ბა­ლი“, - აცხა­დებს თინა ხიდ­შე­ლი.

მისი თქმით, გა­ნა­ცხა­დი იმა­ზე, რომ ღია კა­რის პო­ლი­ტი­კა არ შე­ჩერ­დე­ბა და რუ­სეთს არა­ვინ არა­ფერს ეკი­თხე­ბა, იმ შემ­თხვე­ვა­ში იქ­ნე­ბა და­მა­ჯე­რე­ბე­ლი, თუ ეს ღია კა­რის პო­ლი­ტი­კა რე­ა­ლიზ­დე­ბა და ნა­ტო­ში ინ­ტეგ­რა­ცია რაც შე­იძ­ლე­ბა სწრა­ფად მოხ­დე­ბა.

"აქ მთა­ვა­რი სა­კი­თხი ის არის, ამ შან­ტა­ჟის სა­ნაც­ვლოდ, რო­მე­ლიც რუ­სეთ­მა მო­უ­წყო ცი­ვი­ლი­ზე­ბულ სამ­ყა­როს, რის გა­კე­თე­ბას აპი­რებს და­სავ­ლე­თი. მან უნდა მი­ი­ღოს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბიც. და­სავ­ლეთ­მა, ნა­ტომ, ევ­რო­კავ­შირ­მა უნდა და­ი­წყონ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბის მი­ღე­ბა. პრო­ცე­სი რაც შე­იძ­ლე­ბა უნდა დრო­ში შემ­ცირ­დეს და უნდა გა­და­ვი­დეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბის მი­ღე­ბის ეტაპ­ზე. გა­ნა­ცხა­დი იმა­ზე, რომ ღია კა­რის პო­ლი­ტი­კა არ გა­ჩერ­დე­ბა და რუ­სეთს არა­ვინ არა­ფერს ეკი­თხე­ბა, იმ შემ­თხვე­ვა­ში იქ­ნე­ბა და­მა­ჯე­რე­ბე­ლი, თუ ეს ღია კა­რის პო­ლი­ტი­კა რე­ა­ლიზ­დე­ბა და ეს უნდა მოხ­დეს რაც შე­იძ­ლე­ბა სწრა­ფად. რა თქმა უნდა, ნა­ტო­ში ინ­ტეგ­რა­ცი­ას ვგუ­ლის­ხმობ... ევ­რო­კავ­ში­რის­კენ გა­ცი­ლე­ბით უფრო გრძე­ლი გზა მაქვს და­ნა­ხუ­ლი, ვიდ­რე ნა­ტოს­კენ იმი­ტომ, რომ გულ­წრფე­ლად რომ ვთქვათ, ნამ­დვი­ლად ძა­ლი­ან ბევ­რი პრობ­ლე­მა აქვს ჩვენს ქვე­ყა­ნას იმის­თვის, რომ დღეს ევ­რო­კავ­ში­რის წევ­რე­ბი გავ­ხდეთ, მაგ­რამ გა­ცი­ლე­ბით უფრო მე­ტად გვაქვს დამ­სა­ხუ­რე­ბუ­ლი ნა­ტოს წევ­რო­ბა და ამ დამ­სა­ხუ­რე­ბის­თვის აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა მი­ვი­ღოთ ჯილ­დო გა­წევ­რე­ბის სა­ხით. ახლა სწო­რედ იწყე­ბა ის ეტა­პი, რო­დე­საც რუ­სეთ­თან სა­უბ­რის შე­დე­გად უკვე გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებ­ში რე­ა­ლი­ზე­ბუ­ლი პა­სუ­ხე­ბი უნდა ვნა­ხოთ. ეს პა­სუ­ხე­ბი ამ ეტაპ­ზე მხო­ლოდ უკ­რა­ი­ნა­სა და სა­ქარ­თვე­ლო­ში შე­იძ­ლე­ბა იყოს ეფექ­ტი­ა­ნი იმი­ტომ, რომ რუ­სე­თის მხრი­დან მთე­ლი ვაჭ­რო­ბა სწო­რედ ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით არის გა­ჩა­ღე­ბუ­ლი“.

ექ­სპერ­ტი სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­კი­თხებ­ში გი­ორ­გი გობ­რო­ნი­ძე მი­იჩ­ნევს, რომ სსრკ-ს თუ გლო­ბა­ლუ­რი ამ­ბი­ცია ჰქონ­და, დღეს რუ­სეთს აქვს რე­გი­ო­ნუ­ლი ამ­ბი­ცია.რუ­სე­თი ცდი­ლობს და­ამ­კვიდ­როს მულ­ტი­პო­ლა­რუ­ლი სამ­ყა­როს პა­რა­დიგ­მა, ახა­ლი მსოფ­ლიო წეს­რი­გის აღ­ქმა, რომ აშშ-ც ერთ-ერთი რე­გი­ო­ნუ­ლი და არა გლო­ბა­ლუ­რი ცენ­ტრი იყოს.

"ამ შემ­თხვე­ვა­ში რუ­სუ­ლი ამო­ცა­ნა არ არის ახა­ლი სსრკ-2-ის შექ­მნა. ის უბ­რა­ლოდ ცდი­ლობს იმას, რომ მოს­კოვ­მა მთლი­ა­ნო­ბა­ში აღიდ­გი­ნოს ის გავ­ლე­ნე­ბი იმ გე­ოგ­რა­ფი­ულ ზო­ნებ­ში, რომ­ლე­ბიც სსრკ-ს პე­რი­ოდ­ში პირ­და­პირ მის დაქ­ვემ­დე­ბა­რე­ბა­ში, მისი იუ­რის­დიქ­ცი­ის ქვეშ იყო. ეს არის პოსტსაბ­ჭო­თა ქვეყ­ნე­ბის ტე­რი­ტო­რია, თუმ­ცა ასე­ვე არ­სად წა­სუ­ლა მოს­კო­ვის სურ­ვი­ლი, რომ გარ­კვე­ულ­წი­ლად აღიდ­გი­ნოს გავ­ლე­ნე­ბი უფრო ვრცელ არე­ალ­შიც. მას, პრაქ­ტი­კუ­ლად, გავ­ლე­ნე­ბი ჰქონ­და ნა­ხე­ვარ მსოფ­ლი­ო­ში. სსრკ-ს დაშ­ლით ეს სა­ხელ­მწი­ფო გა­ვი­და მთე­ლი რიგი რე­გი­ო­ნე­ბი­დან, რო­გო­რი­ცაა ლა­თი­ნუ­რი ამე­რი­კა, აფ­რი­კა, სამ­ხრეთ-აღ­მო­სავ­ლეთ აზი­ის რე­გი­ო­ნის სა­ხელ­მწი­ფო­ე­ბი...

სსრკ-ს დროს მსოფ­ლიო ბი­პო­ლა­რუ­ლი იყო - ერთი ცენ­ტრი იყო ვა­შინგტონ­ში, მე­ო­რე კი სსრკ-ში, რო­მე­ლიც ცდი­ლობ­და მო­ეხ­დი­ნა გლო­ბა­ლუ­რი ჰე­გე­მო­ნი­ის მიღ­წე­ვა. სსრკ-ს ჰქონ­და გლო­ბა­ლუ­რი ამ­ბი­ცია, დღეს კი რუ­სეთს აქვს რე­გი­ო­ნუ­ლი ამ­ბი­ცია. რუ­სე­თის სურ­ვი­ლია, ახლო სა­ზღვარ­გა­რეთ­ში შეძ­ლოს გავ­ლე­ნე­ბის აღ­დგე­ნა, მაგ­რამ მას კარ­გად აქვს გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი, რომ ერთი რა­ღაც სა­ხელ­მწი­ფო ფორ­მატ­ში, რო­გო­რიც იყო სსრკ, ეს ვერ მოხ­დე­ბა, ის ამ რე­გი­ონ­ში მცხოვ­რებ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ვერ შეს­თა­ვა­ზებს იმას, რა­საც სთა­ვა­ზობ­და სსრკ. ბევ­რს შე­იძ­ლე­ბა ვე­რა­ფერს სთა­ვა­ზობ­და, მაგ­რამ მთლი­ა­ნო­ბა­ში ეს მა­ინც იყო ერ­თი­ა­ნი იმ­პე­რია, დღეს ეს აღარ გან­მე­ორ­დე­ბა. სსრკ-ს დაშ­ლა რუ­სეთ­ში ხელ­მძღვა­ნელ პი­რებ­ში აღიქ­მე­ბო­და და აღიქ­მე­ბა რო­გორც ძა­ლი­ან დიდი გე­ო­პო­ლი­ტი­კუ­რი კა­ტას­ტრო­ფა რუ­სე­თის­თვის და რუსი ხალ­ხის­თვის. ამით მათ, პრაქ­ტი­კუ­ლად, და­კარ­გეს იმ­პე­რია და ამა­ში არ ვგუ­ლის­ხმობ დი­დე­ბის აჩ­რდი­ლე­ბის დევ­ნას. რუ­სეთს ჰქონ­და კონ­კრე­ტულ ტე­რი­ტო­რი­ებ­ზე სე­რი­ო­ზუ­ლი ბე­ნე­ფი­ტე­ბი, სარ­გე­ბე­ლი, რაც და­კარ­გა. გარ­და ამი­სა, სსრკ-ს დაშ­ლით შე­ი­ზღუ­და მოს­კო­ვის სამ­ხედ­რო პო­ტენ­ცი­ა­ლიც - სა­ო­კე­ა­ნო, წყალ­ქვე­შა ფლო­ტი და ა.შ.

დღეს რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცია არ არის არც სამ­ხედ­რო, არც ეკო­ნო­მი­კუ­რი და არც სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით იმა­ვე აშშ-ს სა­პირ­წო­ნე სა­ხელ­მწი­ფო იმი­ტომ, რომ თუნ­დაც ერთი შტა­ტი რომ ავი­ღოთ, ნე­ბის­მი­ერს შე­იძ­ლე­ბა ჰქონ­დეს რუ­სეთ­ზე მეტი ეკო­ნო­მი­კა, აღა­რა­ფერს ვამ­ბობ ასი­მეტ­რი­ას სამ­ხედ­რო ბი­უ­ჯეტ­ზე. შე­სა­ბა­მი­სად, რუ­სე­თი ცდი­ლობს, რომ პირ­ველ რიგ­ში, შეც­ვა­ლოს ეს სუ­რა­თი და რაც ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სოა, ცდი­ლობს და­ამ­კვიდ­როს მულ­ტი­პო­ლა­რუ­ლი სამ­ყა­როს პა­რა­დიგ­მა. ძა­ლი­ან ბევ­რი ლა­პა­რა­კობ­და იმა­ზე, რომ სსრკ-ს დაშ­ლის შემ­დეგ, აღარ დარ­ჩა ზე­სა­ხელ­მწი­ფო­ე­ბი აშშ-ს გარ­და და ის დარ­ჩა ძა­ლის უალ­ტერ­ნა­ტი­ვო პო­ლუ­სად. რუ­სეთ­მა მას სა­პირ­წო­ნედ შეს­თა­ვა­ზა, რომ სამ­ყა­რო აღარ არის ერ­თპო­ლუ­სი­ა­ნი, არა­მედ მრა­ვალ­პო­ლუ­სი­ა­ნი გახ­და და თი­თო­ე­ულ რე­გი­ონს ჰყავს თა­ვი­სი რე­გი­ო­ნუ­ლი ე.წ. ცენ­ტრი და ლი­დე­რი. მა­გა­ლი­თად, აზი­ა­ში ეს არის ჩი­ნე­თი, ევ­რა­ზი­ის კონ­ტი­ნენტზე რუ­სეთს უნდა რომ იყოს ასე­თი, ამე­რი­კის კონ­ტი­ნენტზე - აშშ, რო­მელ­საც აქვს საკ­მა­ოდ დიდი გავ­ლე­ნა მო­კავ­ში­რე სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­ზე და ა.შ. რუ­სე­თი ცდი­ლობს ასე­თად წარ­მო­ა­ჩი­ნოს თა­ნა­მედ­რო­ვე მსოფ­ლიო და და­ამ­კვიდ­როს ახა­ლი მსოფ­ლიო წეს­რი­გის აღ­ქმა, რომ აშშ-ც ერთ-ერთი რე­გი­ო­ნუ­ლი ცენ­ტრი იყოს და არა გლო­ბა­ლუ­რი ცენ­ტრი.

სსრკ-ს ტი­პის სა­ხელ­მწი­ფოდ ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა რუ­სეთს ხე­ლახ­ლა რომ სურ­დეს, იგი ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბო­და იმა­ზე, რომ კვლავ შემ­დგა­რი­ყო რო­გორც ძა­ლის მე­ო­რე ცენ­ტრი. მოს­კოვ­ში კარ­გად ეს­მით, ეს რთუ­ლი წარ­მო­სად­გე­ნია იმი­ტომ, რომ ელე­მენ­ტა­რუ­ლად რომ წარ­მო­ვიდ­გი­ნოთ, და­ახ­ლო­ე­ბით 70 მი­ლი­არდ დო­ლარს ხარ­ჯავს რუ­სე­თი შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ზე მა­შინ, როცა თით­ქმის 700 მი­ლი­არ­დამ­დეა აშშ-ს სამ­ხედ­რო ბი­უ­ჯე­ტი და რო­მელ ორ ცენ­ტრზე ვლა­პა­რა­კობთ?

გა­ნათ­ლე­ბის ხა­რის­ხი­თაც და ტექ­ნო­ლო­გი­უ­რი თვალ­საზ­რი­სი­თაც მოს­კო­ვი გა­ცი­ლე­ბით ჩა­მორ­ჩე­ბა იმა­ვე და­სავ­ლეთ­სა და სამ­ხრეთ-აღ­მო­სავ­ლეთ აზი­ის გი­გან­ტებს. დღეს რუ­სე­თი აღარ არის ზე­სა­ხელ­მწი­ფო ყვე­ლა თვალ­საზ­რი­სით. სსრკ იყო ტექ­ნო­ლო­გი­უ­რი გი­გან­ტი, იყო ბირ­თვუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფო, მაგ­რამ დღეს რუ­სეთს სა­კუ­თა­რი წარ­მო­ე­ბის ხა­რის­ხი­ა­ნი მო­ბი­ლუ­რი ტე­ლე­ფო­ნიც კი არ აქვს. მას გა­უ­ჭირ­დე­ბა იმა­ვე ტრან­სპორ­ტის სფე­რო­ში არა მარ­ტო ამე­რი­კას, და­სავ­ლეთ­სა და სამ­ხრეთ-აღ­მო­სავ­ლეთ აზი­ას გა­უ­წი­ოს კონ­კუ­რენ­ცია. "ლა­დას“ და "ტო­ი­ო­ტას“, ან "მი­ცუ­ბი­შის“ ხა­რის­ხის შე­და­რე­ბა არ გა­მო­ვა, ხომ? რუ­სე­თის ძლე­ვა­მო­სი­ლე­ბის მთა­ვა­რი ატ­რი­ბუ­ტი სამ­ხედ­რო თვალ­საზ­რი­სით, სტრა­ტე­გი­უ­ლი და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის მა­სობ­რი­ვი გა­ნად­გუ­რე­ბის ია­რა­ღია და ისიც საბ­ჭო­თა მემ­კვიდ­რე­ო­ბაა, რო­მე­ლიც კი­დევ უფრო შემ­ცირ­და, ვიდ­რე ჰქონ­და სსრკ-ს“, - აცხა­დებს გი­ორ­გი გობ­რო­ნი­ძე.

იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ რუ­სეთ­მა აღად­გი­ნა სსრკ-ს მსგავ­სი კავ­ში­რი, ეს იქ­ნე­ბა ავ­ტო­რი­ტა­რუ­ლი კლუ­ბი, რო­მელ­შიც რუ­სე­თი ავ­ტო­რი­ტა­რულ რე­ჟი­მებს დაჰ­პირ­დე­ბა იმას, რომ მათი რე­ჟი­მე­ბის არ­სე­ბო­ბას და­ი­ცავს, - გვე­უბ­ნე­ბა ექ­სპერ­ტი.

სჭირ­დე­ბა თუა ამ ეტაპ­ზე რუ­სეთს სა­ქარ­თვე­ლოს­თან მი­მარ­თე­ბა­ში და­ძა­ბუ­ლო­ბის კე­რის შექ­მნა და აწყობს თუ არა დღეს ჩრდი­ლო­ეთ "მე­ზო­ბელს“ ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში არ­სე­ბუ­ლი სტა­ტუს კვოს შეც­ვლა სამ­ხედ­რო ფორ­მე­ბით, გი­ორ­გი გობ­რო­ნი­ძე ამ­ბობს, რომ - არა, ვი­ნა­ი­დან, ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, ომი არ არის გა­მო­სა­ვა­ლი, მაგ­რამ მოს­კო­ვი აუ­ცი­ლებ­ლად ეც­დე­ბა ჩვე­ნი სი­სუს­ტე­ე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბას.

"სამ­ხედ­რო საფრ­თხე, რა თქმა უნდა არ­სე­ბობს იმი­ტომ, რომ ის იზო­მე­ბა შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის შექ­მნით და რუ­სეთს რე­გი­ონ­ში უკვე აქვს (და ყო­ველ­თვის ჰქონ­და) ამის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა. რუ­სეთს დღეს არც სჭირ­დე­ბა ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში არ­სე­ბუ­ლი სტა­ტუს კვოს შეც­ვლა სამ­ხედ­რო ფორ­მე­ბით იმი­ტომ, რომ ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, ომი არ არის გა­მო­სა­ვა­ლი, დღეს რე­ა­ლუ­რი სამ­ხედ­რო აგ­რე­სი­ის საფრ­თხის შექ­მნამ, შე­იძ­ლე­ბა მოხ­დეს სას­წა­უ­ლი და ქარ­თვე­ლი ერი გა­ა­ერ­თი­ა­ნოს. დღეს რუ­სე­თი ძა­ლი­ან კარ­გად არ­თმევს თავს ამო­ცა­ნას, რო­მე­ლიც არის სა­ქარ­თვე­ლოს ინ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი და­სუს­ტე­ბა, პო­ლა­რი­ზა­ცია და ა.შ. ვერ ვი­ტყო­დი, რომ ამას რუ­სე­თი გვი­წყობს, ჩვენ თვი­თონ ვარ­თმევთ თავს იდე­ა­ლუ­რად. ყვე­ლა­ნა­ი­რი ცუ­დის გა­სა­ღე­ბი მოს­კოვ­ში ეძე­ბო, არ არის სწო­რი. კი, რუ­სე­თი ჩვენ­თვის საფრ­თხეა და გა­მოწ­ვე­ვა, მაგ­რამ პრობ­ლე­მა იმა­შია, რამ­დე­ნად ვახ­დენთ იმის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას, რომ საფრ­თხე რე­ა­ლიზ­დეს პრაქ­ტი­კა­ში.

შექ­მნი­ლი ვი­თა­რე­ბა და­აჩ­ქა­რებს თუ არა ნა­ტო­ში ჩვენს ინ­ტეგ­რა­ცი­ის პრო­ცესს, ვერ გე­ტყვით, მაგ­რამ ჩვენ­თვის ეს არის იმის სიგ­ნა­ლი, რომ და­სავ­ლეთ­ში ჩვე­ნი ერ­თგუ­ლი დარ­ჩნენ და რას ვა­კე­თებთ ჩვენ? დღეს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა იხარ­შე­ბა ში­და­ბა­ტა­ლი­ურ ჭრილ­ში და აქ­ტი­უ­რად არის გა­და­სუ­ლი ძა­ლა­უფ­ლე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში. ის ცდი­ლობს კბი­ლე­ბით შე­ი­ნარ­ჩუ­ნოს ძა­ლა­უფ­ლე­ბა, ოპო­ზი­ცია ცდი­ლობს მაქ­სი­მა­ლუ­რად მო­არ­ყი­ოს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა და ვართ ში­და­პო­ლი­ტი­კურ იმ ტურ­ბუ­ლენ­ტო­ბის რე­ჟიმ­ში, რო­მე­ლიც გვი­ზღუ­დავს სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კურ ავ­ტო­ნო­მი­უ­რო­ბას.

მოს­კო­ვი ეც­დე­ბა ჩვე­ნი სი­სუს­ტე­ე­ბის კარ­გად გა­მო­ყე­ნე­ბას, ომი არ არის ყვე­ლა­ზე უა­რე­სი, რაც შე­იძ­ლე­ბა მოხ­დეს. ჩვე­ნი სი­სუს­ტე­ე­ბია:

1. უკი­დუ­რე­სად გახ­ლე­ჩი­ლი და პო­ლა­რი­ზე­ბუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა, რო­მე­ლიც მზად არის, რო­მე­ლი­ღა­ცა პო­ლი­ტი­კო­სის გამო მე­ო­რე ადა­მი­ანს და­უ­პი­რის­პირ­დეს, ანუ მო­ქა­ლა­ქობ­რი­ვი სო­ლი­და­რო­ბის გან­ცდა არ გაგ­ვაჩ­ნია. 2. ჩვე­ნი ეკო­ნო­მი­კა უფრო და უფრო და­მო­კი­დე­ბუ­ლი ხდე­ბა რუ­სეთ­ზე. 3. თვი­თონ ეკო­ნო­მი­კუ­რი სის­ტე­მის სი­სუს­ტე და 4. მყი­ფე დე­მოკ­რა­ტია. ჩვე­ნი ტი­პის სა­ხელ­მწი­ფოს­თვის დე­მოკ­რა­ტია არის ძლი­ე­რე­ბის ერთ-ერთი მსა­ზღვრე­ლი, იმი­ტომ, რომ ჩვენ­ნა­ი­რი პა­ტა­რა ქვე­ყა­ნა თუ იქ­ნე­ბა ავ­ტო­რი­ტა­რუ­ლი, იქ­ნე­ბა ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ჭა­ო­ბი - გან­ვი­თა­რე­ბის თვალ­საზ­რი­სით, მი­ვი­ღებთ სა­ში­ნელ სტაგ­ნა­ცი­ას და ბევრ სხვა პრობ­ლე­მას. ჩვენ პირ­ველ რიგ­ში, გვჭირ­დე­ბა თა­ვი­სუ­ფა­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მშე­ნებ­ლო­ბა და მდგრა­დი ეკო­ნო­მი­კუ­რი გან­ვი­თა­რე­ბა პრო­აქ­ტი­ურ დიპ­ლო­მა­ტი­ას­თან ერ­თად და რაც ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, სა­ერ­თა­შო­რი­სო ვალ­დე­ბუ­ლე­ბე­ბის ერ­თგუ­ლე­ბა", - ამობს გობ­რო­ნი­ძე.