2015 წლი­დან სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ამე­რი­კუ­ლი კომ­პა­ნია "გი­ლი­არ­დის“ თა­ნად­გო­მით, უნი­კა­ლუ­რი C ჰე­პა­ტი­ტის ელი­მი­ნა­ცი­ის უფა­სო სა­ხელ­მწი­ფო პროგ­რა­მა და­ი­წყო, რო­მელ­მაც ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი იხ­სნა ტან­ჯვის­გან და სიკ­ვდი­ლის­გან, მაგ­რამ 6 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში მის­გან სრუ­ლი­ად გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბა ჩვენ­მა მო­სახ­ლე­ო­ბამ მა­ინც ვერ შეძ­ლო. არა­და, ამ უხი­ლა­ვი და ვე­რა­გი მტრის - ვირუ­სის და­მარ­ცხე­ბა სულ ად­ვი­ლად შე­იძ­ლე­ბა, თუკი სა­ქარ­თვე­ლოს ყო­ვე­ლი მო­ქა­ლა­ქე სა­კუ­თარ თავს ჰკი­თხავს, აქვს თუ არა C ჰე­პა­ტი­ტი და აღ­მო­ა­ჩენს, რომ ვე­რა­ფერს პა­სუ­ხობს. სწო­რედ აქე­დან იწყე­ბა მო­ქა­ლა­ქის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა ყვე­ლას წი­ნა­შე - გა­ი­კე­თებს თუ არა შე­სა­ბა­მისს ტესტს C ვირუს­ზე და, მისი აღ­მო­ჩე­ნის შემ­თხვე­ვა­ში, გა­ნაგ­რძობს თუ არა მკურ­ნა­ლო­ბას, რო­მე­ლიც ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში უფა­სოა!

ჩემი დღე­ვან­დე­ლი რეს­პონ­დენ­ტი არის თე­მურ რა­დი­ა­ნი - გან­კურ­ნე­ბულ პა­ცი­ენ­ტთა ასო­ცი­ა­ცია "ჩვენ და­ვა­მარ­ცხეთ C “-ს დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი და ხელ­მძღვა­ნე­ლი, რო­მე­ლიც C ვირუ­სის­გან გან­კურ­ნე­ბულ სხვა პა­ცი­ენ­ტებ­თან და პა­ცი­ენ­ტთა ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ებ­თან ერ­თად ცდი­ლობს, ელი­მი­ნა­ცი­ის პროგ­რა­მი­სა და C-ჰე­პა­ტი­ტი­ა­ნი პა­ცი­ენ­ტე­ბის თა­ნად­გო­მას:

- ვვა­რა­უ­დობ, რომ C ჰე­პა­ტი­ტი1996 წელს, ფეხ­ზე გა­კე­თე­ბუ­ლი რთუ­ლი ოპე­რა­ცი­ის შემ­დეგ და­მე­მარ­თა. ამ ვირუ­სის შე­სა­ხებ ბევ­რი რამ ვი­ცო­დი, რად­გან იმ პე­რი­ოდ­ში ძა­ლი­ან ბევ­რი მე­გო­ბა­რი გარ­და­მეც­ვა­ლა ამ და­ა­ვა­დე­ბით. ჩემი რამ­დე­ნი­მე მე­გო­ბა­რი მა­შინ არ­სე­ბუ­ლი წამ­ლე­ბით - ინ­ტერ­ფე­რო­ნი­თა და რი­ბა­ვე­რი­ნით მკურ­ნა­ლობ­და და სა­ში­ნელ დღე­ებს გა­დი­ო­და. მათი ყუ­რე­ბა საკ­მა­ოდ მძი­მე იყო. ჩემი დი­აგ­ნო­ზი 2008 წელს, შემ­თხვე­ვით გა­ვი­გე და მახ­სოვს, რამ­დე­ნად რთუ­ლი იყო ამ დი­აგ­ნო­ზის მი­ღე­ბა. ვი­ცო­დი, მის მკურ­ნა­ლო­ბას ფი­ნან­სუ­რად ვერ შევწვდე­ბო­დი - და­ახ­ლო­ე­ბით, 20 ათას ლა­რამ­დე ჯდე­ბო­და და ვერც თა­ვად მკურ­ნა­ლო­ბას გა­ვუძ­ლებ­დი. თა­ნაც, გან­კურ­ნე­ბის შან­სი 50/50-ზე იყო. ამი­ტომ ვცა­დე, ჯან­სა­ღად მე­ცხოვ­რა, რომ რო­გორ­მე იმ 5%-ში მოვ­ხვედ­რი­ლი­ყა­ვი, ვინც ამ­გვა­რი ცხოვ­რე­ბით გა­ნი­კურ­ნა - მო­გეს­ხე­ნე­ბათ, რომ ღვიძლს, თუ შე­სა­ბა­მის პი­რო­ბებს შე­უქ­მნი, რე­გე­ნე­რა­ცი­ის უნა­რი გა­აჩ­ნია. ვი­ნა­ი­დან მკურ­ნა­ლო­ბას არც და ვერც ვა­პი­რებ­დი, ვირუ­სის რა­ო­დე­ნობ­რი­ვი და თვი­სობ­რი­ვი ანა­ლი­ზიც არ გა­მი­კე­თე­ბია, რად­გან ესეც საკ­მა­ოდ ძვი­რი ჯდე­ბო­და.

მხო­ლოდ 2011 წელს გა­ვი­გე, რომ პირ­ვე­ლი გე­ნო­ტი­პი მქონ­და, ვირუ­სის რა­ო­დე­ნო­ბა კი დიდი არ იყო, მაგ­რამ, სა­მა­გი­ე­როდ, ღვიძ­ლის მე­სა­მე ხა­რის­ხის და­ზი­ა­ნე­ბა მქონ­და. მკურ­ნა­ლო­ბას ვერც მა­შინ ვა­ხერ­ხებ­დი, ამი­ტომ კვლავ ჩემი ცხოვ­რე­ბის წე­სით ვფიქ­რობ­დი ვირუს­თან ბრძო­ლას - ბევ­რს დავ­დი­ო­დი სუფ­თა ჰა­ერ­ზე, ტყე­ში, ბევ­რს ვვარ­ჯი­შობ­დი და და­ა­ვა­დე­ბას არ ვე­პუ­ე­ბო­დი, მაგ­რამ... ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს ორ­გა­ნიზმს, ალ­ბათ, ყვე­ლა რე­სურ­სი ამო­ე­წუ­რა და ერთ-ერთი გას­ვლი­სას დაღ­ლა ვიგ­რძე­ნი. ამის შემ­დეგ, 2012 წელს ნაღ­ვლის ბუშ­ტის ოპე­რა­ცია გა­ვი­კე­თე და ქი­რურ­გმა მე­რაბ კი­ლა­ძემ გა­მაფრ­თხი­ლა, ღვიძ­ლის სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მა გაქვს და უნდა მი­ხე­დოო. მივ­ხვდი, რომ ძა­ლი­ან ახ­ლოს ვი­ყა­ვი იმ კრი­ტი­კულ ზღვარ­თან, რა­საც სი­ცო­ცხლის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბის­თვის ბრძო­ლა ჰქვია.

ოჯა­ხის წევ­რე­ბი­სა და ახ­ლობ­ლე­ბის­თვის ჩემი დი­აგ­ნო­ზი არ და­მი­მა­ლავს. მხო­ლოდ მათი მხარ­და­ჭე­რით შე­მეძ­ლო ახალ რე­ა­ლო­ბა­ში ცხოვ­რე­ბა. და­ვი­წყე ამომ­წუ­რა­ვი ინ­ფორ­მა­ცი­ის მო­ძი­ე­ბა ვირუ­სის, სა­ქარ­თვე­ლო­ში და­ა­ვა­დე­ბუ­ლე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბის და იმ პრე­პა­რა­ტე­ბის შე­სა­ხებ, რომ­ლებ­საც ჩემი გა­დარ­ჩე­ნა შე­ეძ­ლო.

საშ­ვე­ლი რომ აღარ იყო, 2013 წლის გა­ზა­ფხულ­ზე მე­რი­ი­სა და გამ­გე­ო­ბის დახ­მა­რე­ბით 10 ათა­სი ლარი ვი­შო­ვე და მკურ­ნა­ლო­ბა ინ­ტერ­ფე­რო­ნი­თა და რი­ბა­ვე­რი­ნით და­ვი­წყე. მკურ­ნა­ლო­ბის კურ­სი 12-თვი­ა­ნი იყო, სამი თვის შემ­დეგ რომ გა­და­ვი­მოწ­მე, ვირუ­სი პი­რი­ქით - გამ­რავ­ლე­ბუ­ლი აღ­მოჩ­ნდა, მე კი ამ მძი­მე მკურ­ნა­ლო­ბის შემ­დეგ ძა­ლი­ან ცუ­დად ვი­ყა­ვი. მტერს არ ვუ­სურ­ვებ იმას, რაც მე მჭირ­და, ყვე­ლა თვალ­საზ­რი­სით და ჩემი 3-თვი­ა­ნი მკურ­ნა­ლო­ბაც უშე­დე­გო იყო. შე­უძ­ლე­ბე­ლია იმ მდგო­მა­რე­ო­ბის აღ­წე­რა. ჩემ­მა, მარ­თლაც გა­და­სა­რევ­მა ექიმ­მა, პრო­ფე­სორ­მა თა­მარ გე­გე­ში­ძემ მი­თხრა, რომ აზრი აღარ ჰქონ­და ამ მკურ­ნა­ლო­ბის გაგ­რძე­ლე­ბას და მეც თავი და­ვა­ნე­ბე. რა­ღაც ხნის შემ­დეგ მან­ვე შე­მა­ტყო­ბი­ნა ახალ ამე­რი­კულ წა­მალ­ზე, მაგ­რამ გა­ხა­რე­ბა ვერც მო­ვას­წა­რი, რომ ამიხ­სნა, ისე­თი ძვი­რი იქ­ნე­ბა, ქარ­თვე­ლე­ბი ამას ვერ შეწვდე­ბი­თო...

წლე­ბის შემ­დეგ, რო­დე­საც 2015 წლი­დან სა­ქარ­თვე­ლო­ში ელი­მი­ნა­ცი­ის უფა­სო სა­ხელ­მწი­ფო პროგ­რა­მა და­ი­წყო და მე ერთ-ერთი პირ­ვე­ლი ვი­ყა­ვი, ვინც ახა­ლი მე­დი­კა­მენ­ტით - ჰარ­ვო­ნით გან­ვი­კურ­ნე, ისე­თი ბედ­ნი­ე­რი ვი­ყა­ვი, და­ლე­ვამ­დე პირ­ვე­ლი აბით ფო­ტოც გა­და­ვი­ღე. ჩვე­ნი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის ნა­წი­ლი ელი­მი­ნა­ცი­ის სა­ხელ­მწი­ფო პროგ­რა­მას მა­ინც ეჭ­ვით უყუ­რებ­და, ამი­ტო­მაც დავ­წე­რე "წე­რი­ლი პა­ცი­ენ­ტებს“ (დღე­საც შე­გიძ­ლი­ათ მისი "წა­კი­თხვა“ "იუ­თუბ­ზე“). იქ მივ­მარ­თე სა­ქარ­თვე­ლოს მო­ქა­ლა­ქე­ებს, ვინც მო­მა­ვალ­ში ჩა­ერ­თვე­ბო­და პრო­ექ­ტში "სა­ქარ­თვე­ლო C ჰე­პა­ტი­ტის გა­რე­შე“. იმ წე­რილს რომ ვწერ­დი, თით­ქოს, კი­დევ ერთხელ გა­ვი­ა­რე მთე­ლი სა­ტან­ჯვე­ლი - გზა ვირუ­სის აღ­მო­ჩე­ნი­დან მის და­მარ­ცხე­ბამ­დე და ყურ­ში ჩა­მეს­მო­და ჩემი ექი­მის სი­ტყვე­ბი ახალ პრე­პა­რატ­ზე, ისე­თი ძვი­რი იქ­ნე­ბა, ვერ შეწვდე­ბიო...

• ნა­წყვე­ტი თე­მურ რა­დი­ა­ნის პა­ცი­ენ­ტე­ბი­სად­მი მი­წე­რი­ლი წე­რი­ლი­დან

"...ისევ სა­სო­წარ­კვე­თა... ისევ უი­მე­დო­ბა... ფიქ­რი ოჯახ­ზე, ახ­ლობ­ლებ­ზე და იმ ადა­მი­ა­ნებ­ზე, რომ­ლებ­საც ასე გვჭირ­დე­ბო­და ახა­ლი პრე­პა­რა­ტი. თავ­ში მხო­ლოდ ორი სი­ტყვა მიტ­რი­ა­ლებ­და - იქ­ნებ, ოდეს­მე... და ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს მე თა­ვი­დან და­ვი­ბა­დე. ის, რა­ზეც ვერც კი ვი­ოც­ნე­ბებ­დი, ბევ­რი ადა­მი­ა­ნის თავ­და­უ­ზო­გა­ვი ძა­ლის­ხმე­ვით რე­ა­ლო­ბად იქცა. ის, რომ დღეს სა­ქარ­თვე­ლო­ში C ჰე­პა­ტი­ტით და­ა­ვა­დე­ბულ ყვე­ლა მო­ქა­ლა­ქეს ძა­ლი­ან ძვი­რად ღი­რე­ბუ­ლი პრე­პა­რა­ტით სრუ­ლი­ად უფა­სოდ შე­უძ­ლია ამ ვირუ­სის­გან გან­კურ­ნე­ბა, პრო­ექტს უნი­კა­ლურს ხდის. მე ჩემი მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი მად­ლო­ბა მინ­და ვუ­თხრა ყვე­ლა იმ ადა­მი­ანს, ვინც ამ პრო­ექ­ტით მე­ო­რე სი­ცო­ცხლე მა­ჩუ­ქა - მად­ლო­ბა ყვე­ლას!“

......

- ალ­ბათ, ჩემი გან­წყო­ბის ან გუ­ლახ­დი­ლო­ბის გამო - C ჰე­პა­ტი­ტის გამო არას­დროს გამ­ჩე­ნია კომ­პლექ­სი, არას­დროს მი­ფიქ­რია, და­ა­ვა­დე­ბა ვინ­მეს­თან და­მე­მა­ლა. ასე რომ, სულ მო­წო­დე­ბებ­ში ვი­ყა­ვი, რომ ვირუ­სის მქო­ნე ადა­მი­ა­ნე­ბის ყუ­რამ­დე მი­სუ­ლი­ყო ამ პროგ­რა­მის ამ­ბა­ვი და მას­ში ჩარ­თუ­ლიყ­ვნენ. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, ბევ­რმა დღე­საც არ იცის, აქვს თუ არა ვირუ­სი. მკურ­ნა­ლო­ბის პე­რი­ოდ­ში­ვე და მას მე­რეც ბევრ გა­და­ცე­მა­ში დამ­პა­ტი­ჟეს. მა­ში­ნაც აუ­ცი­ლე­ბე­ლი იყო და დღე­საც აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, ყვე­ლას მი­ვაწ­ვდი­ნოთ ხმა, ყვე­ლა რა­ი­ონ­სა თუ სო­ფელ­ში. სამ­წუ­ხა­როდ, 25 ათა­სი ადა­მი­ა­ნი მა­ინც არის, ვინც იცის, C ჰე­პა­ტი­ტი რომ აქვს, მაგ­რამ არ მი­დის სამ­კურ­ნა­ლოდ და ვინ იცის, კი­დევ რამ­დენს გა­დას­დო!

- ამას უპა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა და მავ­ნებ­ლო­ბა ჰქვია და ამი­ტო­მა­ცაა, რომ მა­ინც ვერ მი­ვაღ­წი­ეთ მი­ზანს - ვი­ხი­ლოთ "სა­ქარ­თვე­ლო C ჰე­პა­ტი­ტის გა­რე­შე!“ ალ­ბათ, ამი­ტო­მაც გახ­და სა­ჭი­რო C ჰე­პა­ტი­ტის პრე­ვენ­ცი­ის ახა­ლი კამ­პა­ნი­ის წა­მო­წყე­ბა სლო­გა­ნით "იCოდე, C ჰე­პა­ტი­ტი არ იც­დის“, რო­მელ­საც და­ა­ვა­დე­ბა­თა კონ­ტრო­ლი­სა და სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ჯან­მრთე­ლო­ბის ეროვ­ნუ­ლი ცენ­ტრის მხარ­და­ჭე­რით პა­ცი­ენ­ტთა ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბი ჩა­უ­დე­ქით სა­თა­ვე­ში. რო­გორ მიმ­დი­ნა­რე­ობს კამ­პა­ნია?

- ყვე­ლა­ნი მად­ლი­ე­რე­ბამ და სხვე­ბის დახ­მა­რე­ბის სურ­ვილ­მა გაგ­ვა­ერ­თი­ა­ნა. ასე გა­ვი­ცა­ნით ერ­თმა­ნე­თი. მა­გა­ლი­თად, მე 2017 წლის შე­მოდ­გო­მა­ზე სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ­სე­ბულ ამე­რი­კის და­ა­ვა­დე­ბა­თა კონ­ტრო­ლის ოფის­ში, ჩემს მე­გო­ბარ­თან მი­ვე­დი და გა­ვა­ცა­ნი სურ­ვი­ლი, რომ გან­კურ­ნე­ბულ პა­ცი­ენ­ტებს გვინ­დო­და, გვერ­დში ამოვ­დგო­მო­დით C ჰე­პა­ტი­ტის ელი­მი­ნა­ცი­ის სა­ხელ­მწი­ფო პროგ­რა­მას - ჩვე­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბის გა­ზი­ა­რე­ბით ადა­მი­ა­ნე­ბი გზა­ზე დაგ­ვე­ყე­ნე­ბი­ნა. და­ა­ვა­დე­ბა­თა კონ­ტრო­ლი­სა და სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ჯან­მრთე­ლო­ბის ეროვ­ნუ­ლი ცენ­ტრის ხელ­მძღვა­ნელ­მა ბა­ტონ­მა ამი­რან გამ­ყრე­ლი­ძემ ჩემი ინი­ცი­ა­ტი­ვა აი­ტა­ცა და 2018 წელს უკვე დავ­რე­გის­ტრირ­დით, გზა­დაგ­ზა კი პა­ცი­ენ­ტთა სხვა ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბიც გა­ვი­ცა­ნით.

ზო­გა­დად, ყვე­ლა ადა­მი­ანს სა­კუ­თა­რი ის­ტო­რია აქვს, მაგ­რამ ჩვენ, ყვე­ლას ერთი ის­ტო­რია გვქონ­და - სი­ცო­ცხლი­სათ­ვის ბრძო­ლა! არ გვინ­დო­და, სხვებ­საც ეს გზა გა­ევ­ლოთ და ამი­ტომ ვურ­ჩევ­დით, დრო­უ­ლად ჩარ­თუ­ლიყ­ვნენ პროგ­რა­მა­ში, ხოლო C ჰე­პა­ტი­ტის აღ­მო­ჩე­ნის შემ­თხვე­ვა­ში, დრო­უ­ლად ემ­კურ­ნა­ლათ, თა­ნაც უფა­სოდ, ვიდ­რე ვირუ­სის­გან სრუ­ლად არ გა­თა­ვი­სუფ­ლდე­ბოდ­ნენ. თქვენ იცით, რომ ელი­მი­ნა­ცი­ის უფა­სო სა­ხელ­მწი­ფო პროგ­რა­მას გან­სა­ზღვრუ­ლი ვადა აქვს - 2015 წელს და­ი­წყო და 2025 წელს დას­რულ­დე­ბა, ამი­ტო­მაც მი­ვიჩ­ნი­ეთ აუ­ცი­ლებ­ლად პროგ­რა­მის და პა­ცი­ენ­ტე­ბის მხარ­და­ჭე­რა.

ახ­ლან­დე­ლი კამ­პა­ნია - "იCოდე, C ჰე­პა­ტი­ტი არ იც­დის“ პა­ცი­ენ­ტთა ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ებ­მა ერ­თად და­ვი­წყეთ. წი­ნას­წარ ვარ­ჩევთ ად­გი­ლებს დე­და­ქა­ლაქ­ში და რე­გი­ო­ნებ­ში და ვა­ტყო­ბი­ნებთ ად­გი­ლობ­რივ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას, რო­მე­ლიც თა­ვად უზ­რუნ­ველ­ყოფს მო­სახ­ლე­ო­ბის ინ­ფორ­მი­რე­ბას. აქე­დან მიგ­ვყავს მო­ბი­ლუ­რი ლა­ბო­რა­ტო­რია, ჩავ­დი­ვართ ქა­ლა­ქებ­სა თუ სოფ­ლებ­ში და ვუ­ტა­რებთ ტეს­ტი­რე­ბას არა მარ­ტო C ჰე­პა­ტიტ­ზე, არა­მედ - B ჰე­პა­ტიტ­ზე, შიდსზე და სი­ფი­ლის­ზეც, ასე­ვე, ვე­სა­უბ­რე­ბით, ვუხ­სნით, ვუ­რი­გებთ სა­ინ­ფორ­მა­ციო ბუკ­ლე­ტებს, ვჩუქ­ნით ჩან­თებს, ნიღ­ბებს, მა­ი­სუ­რებს და ა.შ. ძა­ლი­ან შეგ­ნე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი გვხვდე­ბი­ან და ძა­ლი­ან უხა­რი­ათ ჩვე­ნი ჩას­ვლა. მათ­თვის ძნე­ლია, თუნ­დაც ტეს­ტი­რე­ბის­თვის, სოფ­ლე­ბი­დან ქა­ლაქ­ში წა­მოს­ვლა, უჭირთ სოფ­ლის სა­მუ­შა­ო­ზე მოც­დე­ნა, გა­და­ად­გი­ლე­ბა, ამი­ტომ ჩვე­ნი ჩას­ვლა მათ­თვის კომ­ფორ­ტია და ამას გვე­უბ­ნე­ბი­ან კი­დეც.

- ტეს­ტი­რე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რა ვი­თა­რე­ბაა ინ­ფექ­ცი­ე­ბის კუ­თხით?

- სხვა­თა შო­რის, და­დე­ბი­თი პა­სუ­ხი ნაკ­ლე­ბა­დაა. მაგ­რამ სიფრ­თხი­ლე აუ­ცი­ლე­ბე­ლია. ელი­მი­ნა­ცი­ის პროგ­რა­მის მთა­ვა­რი სი­კე­თე, გარ­და სა­უ­კე­თე­სო სამ­კურ­ნა­ლო მე­დი­კა­მენ­ტე­ბი­სა, ის არის, რომ ყვე­ლა­ფე­რი უფა­სოა - ვირუ­სის დად­გე­ნი­დან მის გან­კურ­ნე­ბამ­დე. არა­და, მე ინ­ტერ­ფე­რო­ნით რომ ვმკურ­ნა­ლობ­დი, კვი­რა­ში ვიხ­დი­დი 607 ლარს და 2011 წელს ორ ანა­ლიზ­ში - ვირუ­სის გე­ნო­ტი­პი­სა და რა­ო­დე­ნო­ბის დად­გე­ნა­ში 850 ლარი გა­და­ვი­ხა­დე. თა­ნაც ვერ გან­ვი­კურ­ნე და მკურ­ნა­ლო­ბაც უმ­ძი­მე­სი იყო, ელი­მი­ნა­ცი­ის პროგ­რა­მა კი უფა­სოა, შე­დე­გი­ა­ნი და უკუჩ­ვე­ნე­ბე­ბიც თით­ქმის არ აქვს! ამი­ტომ უნდა მი­ვი­დეს ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნი და შე­მოწ­მდეს, თუ სა­ჭი­რო იქ­ნე­ბა, იმ­კურ­ნა­ლოს კი­დეც, რად­გან ეს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია მისი ოჯა­ხის წევ­რე­ბის­თვის, მისი სა­ახ­ლობ­ლოს­თვის, ქვეყ­ნის­თვის - ჯან­მრთე­ლი მო­მა­ვა­ლი, ხომ, გვინ­და?! ამი­ტომ, რო­გორც წლე­ბის წინ ჩემს წე­რილ­ში დავ­წე­რე, ახ­ლაც გა­ვი­მე­ო­რებ: არ შე­გე­შინ­დეთ! არ შეგრცხვეთ! მკურ­ნა­ლო­ბის პრო­ცე­სი ად­ვი­ლია, ვირუ­სი და­მარ­ცხდე­ბა! დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ გავა რამ­დე­ნი­მე წე­ლი­წა­დი და ყვე­ლა­ნი მი­ვუ­ლო­ცავთ ერ­თმა­ნეთს C ჰე­პა­ტი­ტის ვირუ­სის და­მარ­ცხე­ბას ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში.

მე და­ვა­მარ­ცხე! და­ა­მარ­ცხებ შენც! გახ­სოვ­დეს - მო­მა­ვა­ლი C-ს გა­რე­შე!

ავ­ტო­რი: ირმა ხარ­ში­ლა­ძე