2019 წლის 19 დე­კემ­ბერს პირ­ვე­ლი პრე­ზი­დენ­ტის ვაჟი, ცოტ­ნე გამ­სა­ხურ­დია სა­კუ­თარ სა­ცხოვ­რე­ბელ სახ­ლთან დაჭ­რეს. ჭრი­ლო­ბე­ბი იმ­დე­ნად მძი­მე იყო, რომ ბევ­რჯერ დად­გა კი­თხვის ნიშ­ნის ქვეშ მისი გა­დარ­ჩე­ნის სა­კი­თხი. ამ უმ­ძი­მე­სი დღი­დან მალე 2 წელი გავა. ამ პე­რი­ო­დის გან­მავ­ლო­ბა­ში ცოტ­ნეს გვერ­დი­დან არ მო­შო­რე­ბია მე­უღ­ლე, ანა ჯა­ბა­უ­რი. ანა პრო­ფე­სი­ით ექი­მი-კარ­დი­ო­ლო­გია. ქალ­მა სა­ქარ­თვე­ლო­ში აწყო­ბი­ლი კა­რი­ე­რა მი­ა­ტო­ვა და მე­უღ­ლეს­თან ერ­თად ქვე­ყა­ნა და­ტო­ვა. რამ­დე­ნი­მე ქვე­ყა­ნა­ში მკურ­ნა­ლო­ბის შემ­დეგ ცოტ­ნე და ანა სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუნ­დნენ.

რო­გო­რია ცოტ­ნე გამ­სა­ხურ­დი­ას ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა და სად ცხოვ­რობს ახლა წყვი­ლი, ამის შე­სა­ხებ Ambebi.ge-ს ანა ჯა­ბა­უ­რი ესა­უბ­რა.

- ანა, პირ­ველ რიგ­ში მად­ლო­ბა, რომ ინ­ტერ­ვი­უ­ზე დაგ­ვთან­ხმდით, დიდი ხა­ნია, არა­ფე­რი და­გი­წე­რი­ათ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში, ყო­ველ­თვის გვა­ტყო­ბი­ნებ­დით ხოლ­მე ბა­ტონ ცოტ­ნეს მდგო­მა­რე­ო­ბის შე­სა­ხებ…

- მად­ლო­ბა თქვენ, რომ ინ­ტე­რეს­დე­ბით ცოტ­ნეს ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბით. 4 თვეა წე­რო­ვან­ში ვართ და ვცხოვ­რობთ მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლის ყო­ფილ რე­ზი­დენ­ცი­ა­ში, რო­მე­ლიც მოგ­ვი­ა­ნე­ბით თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს გა­და­ე­ცა. არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი გა­რე­მო - სუფ­თა ჰა­ე­რი და ულა­მა­ზე­სი ტყე-პარ­კი გვაკ­რავს გარს. არ გვაკ­ლია არც სით­ბო და ყუ­რა­დღე­ბა. აქვე ახ­ლოს, ამა­ვე შე­მო­სა­ზღვრულ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზეა გან­თავ­სე­ბუ­ლი მარო მა­ყაშ­ვი­ლის სა­ხე­ლო­ბის სამ­ხედ­რო სა­რე­ა­ბი­ლი­ტა­ციო ცენ­ტრი, რო­მე­ლიც სა­სი­ა­მოვ­ნოდ გა­გაკ­ვირ­ვებთ ყვე­ლაფ­რით - თა­ნა­მედ­რო­ვე, მა­ღა­ლი სტან­დარ­ტე­ბით გა­მორ­ჩე­უ­ლი დარ­ბა­ზე­ბი­თა და უახ­ლე­სი აპა­რა­ტუ­რით, მა­ღალპრო­ფე­სი­უ­ლი გუნ­დი­თა და მო­ტო­რულ-კოგ­ნი­ტუ­რი უნა­რე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის­თვის სა­ჭი­რო ბევ­რი სი­ახ­ლით. სწო­რედ ამ ცენ­ტრის სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბი უტა­რე­ბენ ცოტ­ნეს ყვე­ლა ფი­ზი­ო­თე­რა­პი­ულ პრო­ცე­დუ­რას, რო­მე­ლიც ამ ეტაპ­ზეა სა­ჭი­რო.

ასევე დაგაინტერესებთ

14:57 / 26-06-2021

"უნდა მოგიყვეთ ყველაფერი, სულ ყველაფერი - კონსტანტინე, ცოტნე და გიორგი გამსახურდიების ნამდვილი ამბავი" - რას წერს სოციალურ ქსელში ცოტნე გამსახურდიას მეუღლე

13:29 / 17-08-2021

"ცოტნე საქართველოში არსებული ყველაზე ძლიერი რეაბილიტოლოგების ხელშია" - გიორგი გამსახურდია მანანა არჩვაძე - გამსახურდიას და მისი მხარდამჭერების აქციაზე განცხადებას ავრცელებს

გარ­და აღ­ნიშ­ნუ­ლი თე­რა­პი­ი­სა, ცოტ­ნეს ორ­ჯე­რა­დი ვაქ­ცი­ნა­ცი­ის შემ­დეგ, გვყოფ­ნის გამ­ბე­და­ო­ბა გავ­ზარ­დოთ მას­თან მო­მუ­შა­ვე სპე­ცი­ა­ლის­ტთა რი­ცხვი და რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის პრო­ცეს­ში და­მა­ტე­ბით ჩავ­რთოთ ისე­თი მე­თო­დე­ბიც, რო­გო­რი­ცაა ჰა­ი­ლე­უ­რით­მია და ჩი­ნუ­რი მე­დი­ცი­ნა. ყვე­ლა სპე­ცი­ა­ლის­ტი, რო­მე­ლიც ცოტ­ნეს­თან მუ­შა­ობს, ცხა­დია, სრუ­ლად ვაქ­ცი­ნი­რე­ბუ­ლი და მკაც­რად ეკი­პი­რე­ბუ­ლია. ცოტ­ნეს ამ­ჟა­მინ­დელ მდგო­მა­რე­ო­ბას რაც შე­ე­ხე­ბა, ამა წლის თე­ბერ­ვალ-მარ­ტში რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის შე­დე­გი საკ­მა­ოდ იმე­დის­მომ­ცე­მი და თვალ­სა­ჩი­ნო იყო - მან და­ი­წყო ლა­პა­რა­კი, ყო­ველ­დღე ამ­ბობ­და ახალ სი­ტყვებს, აწყობ­და წი­ნა­და­დე­ბებს, ჰქონ­და სრუ­ლი­ად ნა­თე­ლი გო­ნე­ბა, იცი­ნო­და, ხუმ­რობ­და, თან­და­თან აუმ­ჯო­ბე­სებ­და მო­ტო­რულ ფუნ­ქცი­ებ­საც. მე და ცოტ­ნეს ძმე­ბი სი­ხა­რუ­ლის­გან ლა­მის დავფრი­ნავ­დით, ზე­ი­მი გვქონ­და ყო­ველ­დღი­უ­რად.

მაგ­რამ, სამ­წუ­ხა­როდ, მო­უ­ლოდ­ნე­ლად ცოტ­ნეს ძა­ლი­ან მძი­მე ეპი­ლეფ­სი­უ­რი სტა­ტუ­სი და­ე­წყო, რომ­ლის მოხ­სნაც ძა­ლი­ან გა­უ­ჭირ­დათ გერ­მა­ნელ პრო­ფე­სო­რებს. ორ­ჯერ გა­და­იყ­ვა­ნეს ხე­ლოვ­ნურ კო­მა­ში, და­უ­ნიშ­ნეს უძ­ლი­ე­რე­სი ან­ტი­კონ­ვულ­სი­უ­რი მე­დი­კა­მენ­ტე­ბი, რა­მაც მნიშ­ვნე­ლოვ­ნად დაგ­ვხია უკან - აპ­რილ­ში, რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის უმ­ძი­მე­სი 15 თვის შემ­დეგ, ისევ ნუ­ლი­დან და­ვი­წყეთ ყვე­ლა­ფე­რი. დღეს­დღე­ო­ბით ცოტ­ნეს მდგო­მა­რე­ო­ბა ახ­ლი­დან უმ­ჯო­ბეს­დე­ბა. ჯერ, სამ­წუ­ხა­როდ, ვერ მი­ვაღ­წი­ეთ ეპი­ლეფ­სი­ურ სტა­ტუ­სამ­დელ მდგო­მა­რე­ო­ბას, მაგ­რამ გო­ნე­ბა ისევ ნა­თე­ლი აქვს, და­ი­წყო კი­დუ­რე­ბის ამოძ­რა­ვე­ბა, აქ­ტი­უ­რად მე­კონ­ტაქ­ტე­ბა ბგე­რე­ბით და ვა­ტყობ, რომ უკვე ლა­პა­რა­კის და­წყე­ბას ცდი­ლობს.

- რო­გო­რია თქვე­ნი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბა, აწყო­ბი­ლი სა­მე­დი­ცი­ნო კა­რი­ე­რის მი­უ­ხე­და­ვად დრო­ე­ბით ყვე­ლა­ფერ­ზე უარი თქვით და დღემ­დე არ მო­შო­რე­ბი­ხართ ცოტ­ნეს გვერ­დი­დან...

- ჩემი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბის დიდ ნა­წილს ცოტ­ნეს მოვ­ლა, რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია და მას­ზე ზრუნ­ვა შე­ად­გენს. მის ჯან­მრთე­ლო­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ყვე­ლა სა­კი­თხი­სა და სფე­როს მეთ­ვალ­ყუ­რე­ო­ბა, კო­ორ­დი­ნი­რე­ბა, ლა­ბო­რა­ტო­რი­ულ-ინ­სტრუ­მენ­ტუ­ლი კვლე­ვე­ბი­სა და სა­სი­ცო­ცხლო ფუნ­ქცი­ე­ბის მო­ნი­ტო­რინ­გი, გერ­მა­ნელ პრო­ფე­სორ­თან ერ­თად მკურ­ნა­ლო­ბი­სა და კვე­ბის სქე­მის შედ­გე­ნა და კო­რექ­ტი­რე­ბა, და­მა­ტე­ბი­თი ძა­ლის­ხმე­ვის, პრო­ცე­დუ­რე­ბი­სა და სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბის ჩარ­თვის სა­ჭი­რო­ე­ბის დრო­უ­ლი გან­სა­ზღვრა - ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩემი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბაა.

მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ დამ­ხმა­რე­ე­ბი მყავს, არის პრო­ცე­დუ­რე­ბი, რო­მელ­საც მხო­ლოდ მე ვუ­ტა­რებ ცოტ­ნეს. მეტ­საც გე­ტყვით - კო­ვიდ­პან­დე­მი­ის გამო, ცოტ­ნეს­თან და­მა­ტე­ბი­თი პერ­სო­ნა­ლის დაშ­ვე­ბის ში­შით და­ლა­ქო­ბაც კი შე­ვის­წავ­ლე და მე თვი­თონ ვკრეჭ წვერ­საც და თმა­საც. თუმ­ცა, ისიც უნდა აღ­ვნიშ­ნო, რომ დღეს­დღე­ო­ბით, მარ­ტო ამით ჩემი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბა არ შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბა. თურ­ქეთ­სა და გერ­მა­ნი­ა­ში ასე იყო - უმ­ძი­მე­სი წე­ლი­წად­ნა­ხე­ვა­რი პა­ლა­ტა­ში ვი­ცხოვ­რე და ჩა­მო­შო­რე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი ყვე­ლას და ყვე­ლა­ფერს, მაგ­რამ ახლა უკვე გან­ვა­ახ­ლე მუ­შა­ო­ბა. ინ­ცი­დენ­ტამ­დე სამ ად­გი­ლას ვმუ­შა­ობ­დი - კლი­ნი­კა­ში კარ­დი­ო­ლო­გად, ევ­რო­პის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში პრო­ფეს­ო­რად და სა­მე­დი­ცი­ნო ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში "პულ­სი ტვ“ გა­და­ცე­მის წამ­ყვა­ნად. ნელ-ნელა და­ვი­წყე უკვე სამ­სა­ხუ­რებ­ში გას­ვლა. ვცდი­ლობ, ყვე­ლა­ფე­რი მო­ვას­წრო - პირ­ველ რიგ­ში ცოტ­ნე იყოს წეს­რიგ­ში, რად­გან დღე­ვან­დელ მო­ცე­მუ­ლო­ბა­ში ყვე­ლა­ზე მეტი ყუ­რა­დღე­ბა მას სჭირ­დე­ბა; სამ­სა­ხუ­რებ­შიც ხა­რის­ხი­ა­ნად ვი­მუ­შაო, და, არ მო­ვაკ­ლო ყუ­რა­დღე­ბა არც ჩემს შვილს, შვი­ლიშ­ვილს და მო­ხუც მშობ­ლებს. ეს ყვე­ლა­ფე­რი საკ­მა­ოდ დიდ ენერ­გი­ას, ძა­ლის­ხმე­ვას და მო­ბი­ლი­ზე­ბას სა­ჭი­რო­ებს, მაგ­რამ ზე­მოთ აღ­ნიშ­ნუ­ლი მო­ცე­მუ­ლო­ბა და ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი თა­ვად მაძ­ლე­ვენ ამის ენერ­გი­ას.

- თქვენ­ზე ამ­ბო­ბენ, რომ გმი­რი ხართ, რო­მელ­მაც საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნის­თვის ამ­ხე­ლა მსხვერ­პლი გა­ი­ღო...

- იცით, სა­ერ­თოდ არ მაქვს შეგ­რძნე­ბა, რომ გმი­რი ვარ ან რა­ი­მე გან­სა­კუთ­რე­ბულს ვა­კე­თებ. უხერ­ხუ­ლად ვგრძნობ თავს, რო­დე­საც ამას მე­უბ­ნე­ბი­ან. ასე მგო­ნია, რომ ადა­მი­ან­თა დიდი უმ­რავ­ლე­სო­ბა სწო­რედ ჩემ­ნა­ი­რად მო­იქ­ცე­ვა მსგავს სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში. აბა, რო­გორ მი­ა­ტო­ვებ ადა­მი­ანს ასეთ სა­ში­ნელ გა­ჭირ­ვე­ბა­ში, გა­ი­ხუ­რავ კარს და გა­აგ­რძე­ლებ ცხოვ­რე­ბას, თით­ქოს არა­ფე­რი მომ­ხდა­რა? თან ზუს­ტად იცი, რომ უმ­წეო და სა­ში­ნელ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ჩა­ვარ­დნი­ლი შენი უახ­ლო­ე­სი ადა­მი­ა­ნი ყო­ველ წუთს გე­ლის და შენს გა­რე­შე სი­ცო­ცხლის­თვის ბრძო­ლა­საც არ და­ი­წყებს… დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, ამ შეგ­რძნე­ბის ზიდ­ვა გა­ცი­ლე­ბით უფრო რთუ­ლი იქ­ნე­ბო­და, ვიდ­რე ის, რა­საც მე ახლა ვა­კე­თებ. და, სი­მარ­თლე გი­თხრათ, ვა­კე­თებ არა მარ­ტო იმი­ტომ, რომ ასე მი­მაჩ­ნია სწო­რად, არა­მედ უფრო იმი­ტომ, რომ უბ­რა­ლოდ სხვა­ნა­ი­რად არ შე­მიძ­ლია.

- მას შემ­დეგ რაც ბა­ტო­ნი ცოტ­ნე მკურ­ნა­ლო­ბას გა­დის, ყვე­ლა­ზე მძი­მედ რო­მე­ლი პე­რი­ო­დი გახ­სენ­დე­ბათ...

- ძა­ლი­ან ბევ­რი უმ­ძი­მე­სი პე­რი­ო­დი გვქონ­და. ცოტ­ნეს გა­დარ­ჩე­ნაც კი სას­წა­უ­ლი იყო, იმ­დე­ნად ბევ­რი და მძი­მე და­ზი­ა­ნე­ბა ჰქონ­და მი­ყე­ნე­ბუ­ლი რამ­დე­ნი­მე ად­გი­ლას. ში­შით ვიხ­სე­ნებ იმ პე­რი­ოდს, როცა მე­ტად სა­ხი­ფა­თო დი­აგ­ნოზ­თა და გარ­თუ­ლე­ბა­თა მთე­ლი წყე­ბით თურ­ქე­თის კლი­ნი­კის რე­ა­ნი­მა­ცი­ულ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში იწვა. მარ­თლაც შე­უძ­ლე­ბე­ლი შეძ­ლეს მა­შინ თურ­ქმა ექი­მებ­მა. იყო სხვა რთუ­ლი პე­რი­ო­დე­ბიც, მაგ­რამ ყვე­ლა­ზე მძი­მედ მა­ინც მო­უ­ლოდ­ნე­ლად თავს და­ტე­ხი­ლი, და­უს­რუ­ლე­ბე­ლი და უმ­ძი­მე­სი ეპი­ლეფ­სი­უ­რი სტა­ტუ­სი მახ­სენ­დე­ბა, რო­მელ­მაც წყალ­ში ჩაგ­ვი­ყა­რა 15 თვის რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია.

ერთ ეპი­ზოდს გა­ვიხ­სე­ნებ ამას­თან და­კავ­ში­რე­ბით. იმ პე­რი­ოდ­ში ვმკურ­ნა­ლობ­დით, უნას ჰოს­პიტ­ლის ნე­ი­რო­რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში. რო­დე­საც ეპი­ლეფ­სი­უ­რი სტა­ტუ­სი დამ­ძიმ­და და ვერ მოხ­და მისი შე­კა­ვე­ბა, დღის წეს­რიგ­ში დად­გა ცოტ­ნეს სპე­ცი­ა­ლი­ზე­ბულ კლი­ნი­კა­ში სას­წრა­ფო გა­დაყ­ვა­ნის სა­ჭი­რო­ე­ბა. დრო კა­თო­ლი­კურ აღ­დგო­მა­სა და იმ დღეს და­წყე­ბულ ხუთ­დღი­ან სა­დღე­სას­წა­უ­ლო სა­ყო­ველ­თაო დას­ვე­ნე­ბას და­ემ­თხვა, რომ­ლის დრო­საც კლი­ნი­კის გა­მოც­ვლა ად­ვი­ლი არ არის. მი­თუ­მე­ტეს წი­ნას­წა­რი გა­დახ­და და ბი­უ­როკ­რა­ტი­უ­ლი სა­ფე­ხუ­რე­ბია გა­სავ­ლე­ლი. ჩვე­ნი სა­ელ­ჩოს ჩარ­თუ­ლო­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, 30-მდე სპე­ცი­ა­ლი­ზე­ბულ­მა და­წე­სე­ბუ­ლე­ბამ უარი გვი­თხრა და­უ­ყოვ­ნე­ბელ მი­ღე­ბა­ზე. არა­და, დრო აღარ ით­მენ­და. სა­სო­წარ­კვე­თი­ლი ინ­ტერ­ნეტ­ში 31-ე ცენ­ტრს რომ ვე­ძებ­დი, შემ­თხვე­ვით წა­ვა­წყდი ეპი­ლეფ­სი­ის ცენ­ტრის დი­რექ­ტორს გვა­რად გორ­ჯი.

გა­მახ­სენ­და, რომ გორ­ჯი ქარ­თველს ნიშ­ნავს ირა­ნუ­ლად და შე­საძ­ლო სის­ხლის ყი­ვი­ლის იმე­დად სა­ელ­ჩოს მას­თან და­ვა­რეკ­ვა ვთხო­ვე. იმე­დი გა­მარ­თლდა - ბა­ტო­ნი გორ­ჯი ქარ­თუ­ლი ფეს­ვე­ბის ირა­ნე­ლი აღ­მოჩ­ნდა და წი­ნას­წა­რი გა­და­სა­ხა­დის და ყო­ველ­გვა­რი ბი­უ­როკ­რა­ტი­უ­ლი სა­ფე­ხუ­რე­ბის გავ­ლის გა­რე­შე, სა­დღე­სას­წა­უ­ლო შვე­ბუ­ლე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად და იმის მი­უ­ხე­და­ვად, რომ გერ­მა­ნი­ა­ში ასეთ გა­მო­ნაკ­ლი­სებს თით­ქმის არ უშ­ვე­ბენ, იმ დღეს­ვე გა­დაგ­ვიყ­ვა­ნა სპე­ცი­ა­ლი­ზე­ბულ კლი­ნი­კა­ში, რი­თაც ცოტ­ნეს სი­ცო­ცხლე კი­დევ ერთხელ გა­და­არ­ჩი­ნა.

- ამ თვე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ჩანს, რომ მხარ­ში გიდ­გა­ნან ცოტ­ნეს ძმე­ბი...

- დიახ, გი­ორ­გის და კონ­სტან­ტი­ნეს გა­რე­შე, მე და ცოტ­ნე ნამ­დვი­ლად ვერ გა­ვუძ­ლებ­დით ამ­დენ უმ­ძი­მეს გა­მოც­დას. ასე­თი ძმო­ბა, რო­მელ­საც ისი­ნი ცოტ­ნეს უწე­ვენ, არც მი­ნა­ხავს და არც გა­მი­გია. ორი წე­ლია ყო­ველ­დღი­ურ რე­ჟიმ­ში არი­ან ჩარ­თუ­ლი ყო­ველ წვრილ­მან­ში. ყვე­ლა წარ­მოქ­მნილ პრობ­ლე­მას ისი­ნი გვიგ­ვა­რე­ბენ. სა­ო­ცა­რი ინ­ტუ­ი­ცია გა­ნუ­ვი­თარ­დათ ცოტ­ნეს­თან და­კავ­ში­რე­ბით, თით­ქოს წი­ნას­წარ იცი­ან დღეს რა გაგ­ვი­ჭირ­და და ხვალ რა დაგ­ვჭირ­დე­ბა. მფარ­ვე­ლი ან­გე­ლო­ზე­ბი­ვით არი­ან, მოკ­ლედ... სიყ­ვა­რუ­ლის გარ­და, ორი ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რამ გვაძ­ლი­ე­რებს ამ სა­ერ­თო გან­საც­დელ­ში მე და ცოტ­ნეს ძმებს - და­უშ­რე­ტე­ლი ოპ­ტი­მიზ­მი და რწმე­ნა ცოტ­ნეს გა­მო­ჯან­მრთე­ლე­ბი­სა, და მძი­მე პე­რი­ო­დებ­ში ავ­ტო­მა­ტუ­რად ჩარ­თუ­ლი ერ­თმა­ნე­თის გამ­ხნე­ვე­ბის უნა­რი…