"ჩათვალეთ რომ იმ დღეს მოვკვდი... პატრულიც ჩაერთო საქმეში და მაინც არ გაჰყვა, მის არას დავემორჩილე" - ანი გიუნტერი ინფიცირებულ დედასა და მძიმე დღეებზე

რამდენიმე დღის წინ ანი გიუნტერმა სოციალურ ქსელში ემოციური სტატუსი გამოაქვეყნა. ჟურნალისტი წერდა, რომ 81 წლის დედას, ლუბა დანილენკოს კორონავირუსი დაუდასტურდა. ქალს გადატანილი ჰქონდა ორი ინსულტი და ინფარქტი, რის შემდეგაც მას მეტყველება არ შეეძლო. ვირუსის დადასტურების შემდეგ დედამ ჰოსპიტალიზაციაზე უარი განაცხადა და თავისი ოთახში შეიკეტა.

Ambebi.ge დედის მდგომარეობის გასაგებად ჟურნალისტს დაუკავშირდა. როგორ ანიმ გვითხრა, დედასთან ერთად ინფიცირებულები არიან მისი და და 24 წლის დის შვილიც, რომლებსაც ფილტვის მცირე დაზიანება აღენიშნებათ.

ანი გიუნტერი:

- კორონავირუსით დაინფიცირებულები არიან დედა, ჩემი და, უფროსი დის შვილი და ჩემი ძმა, რომელიც ყველაზე მსუბუქად არის და ფაქტობრივად უსიმპტომოა. მხოლოდ ერთჯერადად იყო აცრილი და ამან გადაარჩინა. რაც შეეხება, დედას, ჩემს დასა და დის შვილს, ამ სამიდან ყველაზე ნორმალური ანალიზები მაინც დედას აქვს, დღეს უკვე მეთერთმეტე დღეა.

- დედა ისევ სახლში აგრძელებს მკურნალობას?

- ჩემდა სამწუხაროდ, დიახ... დედას ორჯერ აქვს გადატანილი ინსულტი და ერთხელ მიკროინფარქტი. ვერ ვიტყვი, რომ ბოლოში გავედით, რადგან ძალიან ვერაგი ვირუსია. მაგალითად ჩემი დის შემთხვევაში, თავიდან ყველაფერი ნორმალურად მიდიოდა და ერთ დღესაც მაღალი სიცხეები დაეწყო, აღმოჩნდა, რომ ჩემს დასაც და დის შვილსაც ფილტვი მცირედით აქვთ დაზიანებული. უკვე რამდენი ღამეა არ მძინებია. დილას შვიდი საათიდან ვიწყებ ყველასთან რეკვას. მადლობა მინდა გადავუხადო ინფექციონისტ მაია ჯინჯოლავას და ასევე აქტივისტ მეგი საჯაიას, რომელიც ჩემი ერთ-ერთი რესპონდენტია. ეს ორი ადამიანი ძალიან დამეხმარნენ და საერთოდ, მთელი თბილისში ჩაერთო დედას გადაყვანის პროცესში, მაგრამ არ დაგვთანხმდა...

- თქვენ როგორ გადარჩით დაინფიცირებას?

- მე და ჩემი პატარა დის შვილი ორი კვირაა უკვე სიონში ვართ და მათთან კონტაქტი არ გვქონია. მე ვაქცინირებული ვარ, მაისში ავიცერი. დედას შემთხვევაში კი სამწუხაროდ ვერ მოვასწარი, რადგან როგორც გითხარით, დაავადებების საკმაოდ მძიმე ანამნეზი ჰქონდა და არ შეიძლებოდა. არადა როგორ ველოდებოდი ვაქცინას, თვეების მანძილზე, როდესაც ჩაკეტვები იყო, დედას პირბადითა და ფარით შეიარაღებული ვუქნევდი ხელს, ახლოს ნახვასაც ვერ ვბედავდი.

- დედის შესახებ პოსტში წერდით, რომ მის უარს ჰოსპიტალიზაციაზე წინააღმდეგობა ვერ გაუწიეთ, რადგან ის ყოველთვის გეუბნებოდათ, რომ ადამიანი, თავის არჩევანში თავისუფალია...

- დიახ, ცხოვრებაში კიდევ ერთხელ დავფიქრდი ამაზე... დედას არასოდეს სხვაზე ცუდი არ უთქვამს, არავინ გაუკრიტიკებია. მისი ცხოვრების ბოლო თვეებია მხოლოდ მე ვსაუბრობ, იმ იმედით, რომ მას ესმის. სამწუხაროდ, პირველი ინსულტის შემდეგ მეტყველება ვერ აღუდგა. თავიდან გავიარეთ ბავშვობა და როლები გავცვალეთ, როდესაც ის ელოდებოდა მე როდის დავიწყებდი საუბარს, ახლა მე ვიყავი ასე. ახლაც გარშემო ყველა იმას ამბობს, ნუ გეშინიათ, ლუბა აუცილებლად გადაიტანსო. დედა იყო ქალი, რომლისთვისაც არ არსებობდა პრობლემა.

- დედა შეიკეტა ოთახში და არ გამოგყვათ სააავადმყოფოში?

- ეს იყო ყველაზე მძიმე დღე ჩემს ცხოვრებაში. ჩათვალეთ რომ იმ დღეს მოვკვდი, ასეთი სტრესი არ მიმიღია. ძალიან ძნელია, როდესაც იცი, რომ ყველაფერი უნდა გააკეთო მის გადასარჩენად და არ გამოგდის. სასწრაფოს ექიმები ცდილობდნენ მის გადაყვანას, პატრულიც ჩაერთო და მაინც არ გაყვა. ბოლოს ხელწერილი დაგვაწერინეს და ისე დატოვეს. ეს იყო მისი არჩევანის თავისუფლება, რაშიც ვერ ჩავერიეთ. ურთულესი იყო, მაგრამ ამ დღემ ბევრ რამეზე დამაფიქრა. ჩემი აზრით, საუკეთესო პირობებს ვთავაზობდით და მიუხედავად ამისა მას გააჩნია საკუთარი აზრი, რომელსაც დავემორჩილე.

შეიძლება ადამიანს მთელი სამყარო შესთავაზო, მაგრამ თუ მას ერთ ოთახში ჩაკეტვა და წყლის დალევა ურჩევნია, ეს მისი არჩევანია. დედას მხოლოდ ერთი სიტყვის თქმა შეუძლია, არა, და სწორედ ეს არა იყო, რომელსაც დავემორჩილე.

ინტერვიუს დასასრულს კიდევ ერთხელ გეტყვოთ, რომ აცრა აუცილებელია სწორედ ამან გვიშველა, რომ ჩემი ძმა გადარჩა...