Faceამბები
პოლიტიკა
სამხედრო

21

იანვარი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ოთხშაბათი, მთვარის ოცდამესამე დღე დაიწყება 02:59-ზე, მთვარე მორიელშია კარგი დღეა ძველი საქმეების დასასრულებლად. ახლებს ნუ წამოიწყებთ. ნუ განახორციელებთ სერიოზულ ფინანსურ ოპერაციებს. სწავლისთვის ნეიტრალური დღეა, მაგრამ გამოცდა სხვა დროისთვის გადადეთ. უმჯობესია ეს დღე განმარტოებით, ბუნებაში გაატაროთ. მაქსიმალურად შეამცირეთ კონტაქტები, გულითადი საუბრები. მოერიდეთ ხელმძღვანელობასთან კონფლიქტს. სამსახურის, საქმიანობის შეცვლას. გათავისუფლდით უსარგებლო ნივთებისგან. არასასურველი დღეა ქორწინებისა და ნიშნობისთვის. მოერიდეთ ხორციან კერძებს. დაუშვებელია ქირურგიული ოპერაციის ჩატარება სასქესო ორგანოებზე, მსხვილ ნაწლავზე, შარდის ბუშტზე.
მსოფლიო
საზოგადოება
სამართალი
მოზაიკა
სპორტი
კულტურა/შოუბიზნესი
მეცნიერება
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ვიცოდი, რომ ჩემი ასაკის გამო გაკვირვება იქნებოდა... წვერიც ამომივა და გავიზრდები კიდეც" - როგორ მოხვდა "პოლიტიკურ გაუგებრობაში" 24 წლის ცოტნე კობერიძე?
"ვიცოდი, რომ ჩემი ასაკის გამო გაკვირვება იქნებოდა... წვერიც ამომივა და გავიზრდები კიდეც"  - როგორ მოხვდა "პოლიტიკურ გაუგებრობაში" 24 წლის ცოტნე კობერიძე?

"გირ­ჩი - მეტი თა­ვი­სუფ­ლე­ბის" 24 წლის ვიცე-მე­რო­ბის კან­დი­და­ტის პო­ლი­ტი­კურ გა­ნა­ცხადს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა არა­ერ­თგვა­როვ­ნად შეხ­ვდა - ზოგ­მა დიდი გა­ო­ცე­ბა გა­მოთ­ქვა მისი ასა­კის გამო, ზოგ­მაც ეს ჯა­ფა­რას მო­რიგ ეპა­ტა­ჟად მი­იჩ­ნია, თუმ­ცა, რო­გორც ცოტ­ნე კო­ბე­რი­ძე ამ­ბობს, თა­ვად მისი ასა­კის გან­კი­თხვა არ გაჰ­კვირ­ვე­ბია. მას ის უფრო აღელ­ვებს, რა შე­ფა­სე­ბე­ბი და კრი­ტი­კა მოჰ­ყვე­ბა მის ნათ­ქვამ­სა, თუ - ნა­ბი­ჯებს.

"სხვა როლ­ში მი­წევს ყოფ­ნა. ახლა უფრო მე­ტად ის სა­ფიქ­რა­ლი მაქვს,რო­გორ ვა­წარ­მო­ოთ კამ­პა­ნია და­ნარ­ჩენ სამ პარტნი­ორ­თან ერ­თად და მე­ო­რეს მხრივ, არ დავ­კარ­გოთ ჩვე­ნი "გირ­ჩის" იდენ­ტო­ბა და ამომ­რჩე­ველ­თან სა­სა­უბ­რო ენა" - ამ­ბობს და გვიყ­ვე­ბა, რო­გორ მოხ­ვდა "პო­ლი­ტი­კურ გა­უ­გებ­რო­ბა­ში" ყვე­ლა­ზე ახალ­გაზ­რდა ვიცე-მე­რო­ბის კან­დი­და­ტი.

- რომ გი­თხრათ, ბავ­შვო­ბი­დან ვიცე-მე­რო­ბა­ზე მქონ­და ამ­ბი­ცია-თქო, მო­გა­ტყუ­ებთ. აქამ­დე კამ­პა­ნი­ა­ში არც ყო­ფი­ლა ჩარ­თუ­ლი ვიცე-მე­რო­ბის კან­დი­და­ტი, "გირჩს" ეს კვო­ტა შე­თან­ხმე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე ჰქონ­და მი­ღე­ბუ­ლი და პარ­ტი­ას უნდა გა­და­ე­წყვი­ტა. ზურა ჯა­ფა­რი­ძე რომ დამ­დგა­რი­ყო კან­დი­და­ტად, მე რა თქმა უნდა, არ ჩა­ვერ­თვე­ბო­დი პრა­ი­მე­რის­ში და კონ­კუ­რენ­ტად არ და­ვუდ­გე­ბო­დი. ამ შე­თან­ხმე­ბა­ში "გირ­ჩი“უნდა მო­ნა­წი­ლე­ობ­დეს სა­კუ­თა­რი იდენ­ტო­ბით და არ არის მხო­ლოდ ვიცე-მე­რის არ­ჩევ­ნე­ბი ხვალ ას­ფალტს ვინ და­ა­გებს, არა­მედ ეს ზო­გა­დად, ქვე­ყა­ნა­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი კლი­მა­ტის ცვლი­ლე­ბას ეხე­ბა. ამ კუ­თხით მქონ­და ამ­ბი­ცია, ჩემს წევ­რებ­ში მო­მე­პო­ვე­ბი­ნა ეს ლე­გი­ტი­მა­ცია პრა­ი­მე­რი­სის მხრივ. მე რომ პირ­და­პირ ვინ­მეს ავერ­ჩიე, ცხა­დია, დღეს ასე­თი თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლი არ ვიქ­ნე­ბო­დი, მაგ­რამ როცა პარ­ტი­ამ მო­მა­ნი­ჭა ლე­გი­ტი­მა­ცია, თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლო­ბაც მო­მე­მა­ტა. ეს დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბაა და მად­ლო­ბა ამის­თვის პარ­ტი­ას, ეს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი პრო­ცე­სი იყო. ჩვე­ნი პარ­ტი­ის წევ­რე­ბი არა მარ­ტო მხარ­დამ­ჭე­რე­ბი, პო­ლი­ტი­კის მკე­თებ­ლე­ბი და გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მიმ­ღებ­ნი არი­ან. რომ არ და­გი­მა­ლოთ, მე­გო­ნა, რომ მო­ვი­გებ­დი. სხვა­თა შო­რის, არც ისე­თი დიდი უპი­რა­ტე­სო­ბით მო­მი­გია, ძლი­ე­რი კან­დი­და­ტე­ბი იყ­ვნენ.

- ცოტ­ნე, რო­გორ მოხ­ვდით "გირჩში" და მა­ნამ­დე რას საქ­მი­ა­ნობ­დით?

- ბავ­შვო­ბი­დან მიყ­ვარ­და პო­ლი­ტი­კა, ძი­რი­თა­დად, "მო­ამ­ბეს" ვუ­ყუ­რებ­დი. ჩა­ვა­ბა­რე ილი­ა­უ­ნი­ში პო­ლი­ტი­კის მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა ფა­კულ­ტეტ­ზე და და­ვინ­ტე­რეს­დი მი­ნი­მა­ლის­ტუ­რი სა­ხელ­მწი­ფოს იდე­ით, კლა­სი­კუ­რი ლი­ბე­რა­ლიზ­მით. ამა­სო­ბა­ში ვნა­ხე, რომ პო­ლი­ტი­კა­ში ასე­თი ფი­გუ­რა იყო ზუ­რაბ ჯა­ფა­რი­ძე, მო­ხიბ­ლუ­ლი ვი­ყა­ვი მისი გა­მოს­ვლე­ბით. „გირ­ჩი“ როცა შე­იქ­მნა, პირ­ვე­ლი­ვე პრე­ზენ­ტა­ცი­ა­ზე მი­ვე­დი. ჩემს მე­გო­ბარ­თან ერ­თად, ჩემს უბან­ში -მუ­ხი­ან­ში დავ­ჯე­ქი პარკში და ვი­სა­უბ­რეთ იმა­ზე, პარ­ტი­ა­ში ხომ არ მივ­სუ­ლი­ყა­ვით, მინ­დო­და, ამ საქ­მე­ში ბო­ლომ­დე ჩა­მე­ხე­და. თა­ვი­დან პარ­ტი­ას ვეხ­მა­რე­ბო­დი სხვა­დას­ხვა საქ­მე­ებ­ში, მერე, 2016 წლის არ­ჩევ­ნე­ბის დროს, ვი­ყა­ვი „გირ­ჩის“ კო­ორ­დი­ნა­ტო­რი მთაწ­მინ­და­ზე.

დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა იყო, როცა უცხო ადა­მი­ა­ნე­ბის კარ­ზე ვა­კა­კუ­ნებ­დი და მო­გე­ბის გა­და­სა­ხა­დის შემ­ცი­რე­ბა­ზე ვე­სა­უბ­რე­ბო­დი. ეს იყო ჩემი პირ­ვე­ლი სამ­სა­ხუ­რი, რა­საც მთე­ლი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით მო­ვე­კი­დე. აგ­ვის­ტო იყო, ძა­ლი­ან ცხე­ლო­და, მაგ­რამ მთე­ლი მთაწ­მინ­და მო­ვი­ა­რე. ამის შემ­დეგ, "გირ­ჩის" პირ­ველ - და­თეს­ვის აქ­ტში მი­ვი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. ძა­ლი­ა­ნაც ვი­ნერ­ვი­უ­ლე, მე­გო­ნა, და­მი­ჭერ­დნენ, მაგ­რამ გა­დავ­რჩი. ესეც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ნა­ბი­ჯი იყო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში. არა­ფე­რი და­სა­მა­ლი არ მაქვს, ამ ეტაპ­ზე გა­ვეშ­ვი, რად­გან ბევ­რი სა­უ­ბა­რი და ეთე­რე­ბი მი­წევს, მო­წე­ვა ხელს შე­მიშ­ლი­და, თო­რემ, ზო­გა­დად, მო­ვიხ­მარ­დი. უბ­რა­ლოდ, მაქვს თვით­კონ­ტრო­ლის კარ­გი უნა­რი - რა წამ­შიც რა­ღაც ჩემ­თვის ხე­ლის­შემ­შლე­ლი ხდე­ბა, იმას ვემ­შვი­დო­ბე­ბი. მერე ვწერ­დი ბლო­გებს, ძი­რი­თა­დად, ეკო­ნო­მი­კუ­რი ხა­სი­ა­თის სტა­ტი­ებს. ამით გა­ი­გეს პირ­ვე­ლად პარ­ტი­ა­ში ჩემი აზრი მიმ­დი­ნა­რე პრო­ცე­სებ­ზე და მა­შინ შე­მამ­ჩნია ჯა­ფა­რამ.

- ჯა­ფა­რას საყ­ვა­რე­ლი სფე­რო და "სუს­ტი წერ­ტი­ლიც" ეკო­ნო­მი­კაა და ცხა­დია, არ დარ­ჩე­ბო­და შე­უმ­ჩნე­ვე­ლი...

- ალ­ბათ... შემ­დეგ ჯა­ფა­რამ პრო­დი­უ­სერს უთხრა, ცოტ­ნე­მაც ისა­უბ­როს ეთერ­ში ჩვე­ნი სა­ხე­ლი­თო და აღ­მოჩ­ნდა, რომ ის ეთე­რი იყო "კავ­კა­სი­ა­ზე", კულ­ტუ­რის ყო­ფილ მი­ნის­ტრ ნიკა რუ­რუ­ას­თან დე­ბა­ტე­ბი კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტროს გა­უქ­მე­ბა­ზე. ესეც დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა იყო, რად­გან ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვი­საც იმ­ხა­ნად ტე­ლე­ვი­ზორ­ში ვუ­ყუ­რებ­დი, ძა­ლი­ან, ძა­ლი­ან კომ­პე­ტენ­ტუ­რე­ბი მე­გო­ნა და უცებ, აღ­მოჩ­ნდა, მას­თან მო­მი­წია დე­ბა­ტე­ბი. პრო­დი­უ­სერ­მა რომ და­მი­ნა­ხა, ეს ბავ­შვი ვინ არი­სო, - თქვა და გა­ე­ღი­მა.

როცა გა­და­ცე­მა დას­რულ­და, მივ­ხვდი, ჩემი იდე­ე­ბი მო­ე­წო­ნათ და ის ან­ტი­პა­თია სიმ­პა­თი­ა­ში გა­და­ვი­და, რა­მაც სტი­მუ­ლი და მო­ტი­ვა­ცია მომ­ცა. კი­დევ იყო ეთე­რე­ბი და ასე ვიზ­რდე­ბო­დი იმ ადა­მი­ა­ნებ­თან ერ­თად, ვინც დღეს მხა­რი და­მი­ჭი­რა - თა­ნა­პარ­ტი­ე­ლებ­თან. მერე უკვე და­ვა­ფუძ­ნე "გირ­ჩი ტვ". როცა იქ მი­ვე­დი, მი­თხრეს, შენ ხარ ტე­ლე­ვი­ზი­ის ის­ტო­რი­ა­ში ყვე­ლა­ზე ახალ­გაზ­რდა დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლიო. ეს იყო ჩემი მე­ო­რე გა­მოც­დი­ლე­ბა. ამის შემ­დეგ ვი­ყა­ვი წამ­ყვა­ნი ტვ-ზე და მქონ­და სა­კუ­თა­რი გა­და­ცე­მა „პო­ლი­ტი­კუ­რი აგო­რა“, იქ გა­ვი­ცა­ნი მთე­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ნო­მენკლა­ტუ­რა. "გირ­ჩი" როცა გა­ი­ყო და ზუ­რას გა­მო­ვუ­ცხა­დე მკა­ფიო მხარ­და­ჭე­რა, გად­მო­ვერ­თე პო­ლი­ტი­კა­ში და გა­ვაგ­რძე­ლე მა­გის­ტრა­ტუ­რა­ში სწავ­ლა ილი­ა­უნ­ში, ისევ პო­ლი­ტი­კის მეც­ნი­ე­რე­ბა­ზე.

- რო­გორც კი თქვე­ნი პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­ნა­ცხა­დის შე­სა­ხებ შე­ი­ტყვეს, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნა­წი­ლი, იმ პრო­დი­უ­სე­რი­სა არ იყოს, ხუმ­რობს, ვი­ნაა ეს ბავ­შვი და რა უნ­დაო...

- ამას მიჩ­ვე­უ­ლი ვარ... ადა­მი­ა­ნე­ბის გარ­კვე­უ­ლი ჯგუ­ფე­ბი იდენ­ტო­ბას აკ­რა­ვენ ზოგს ასა­კის გამო, ზოგს იმის გამო, რომ პრო­ვინ­ცი­ი­დან არის და ა.შ. წი­ნას­წარ ვი­ცო­დი, ასა­კის გამო გაკ­ვირ­ვე­ბა რომ იქ­ნე­ბო­და, ისიც ვი­ცო­დი, ამის გამო, ბევ­რი ყუ­რა­დღე­ბას მო­მაქ­ცევ­და. რად­გან ავი­ღე პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა, ვთვლი, რომ ამას თავს გა­ვარ­თმევ. მე ის უფრო მა­დარ­დებს, რა­საც ვი­ტყვი, იმის გამო თუ გა­მაკ­რი­ტი­კე­ბენ, ასა­კის გამო - არა. თუ არ მოვ­კვდი, ვერ გა­ვექ­ცე­ვი იმას, რომ "წვე­რიც ამო­მი­ვა და გა­ვიზ­რდე­ბი კი­დეც". გან­სა­კუთ­რე­ბით გა­მა­თა­მა­მა უკა­ნას­კნელ­მა პე­რი­ოდ­მა, როცა ახალ­გაზ­რდე­ბი იყ­ვნენ ძი­რი­თა­დი პო­ლი­ტი­კუ­რი აქ­ტო­რე­ბი.

ახალ­გაზ­რდა მი­ტინგზე თუ იდ­გე­ბა და რე­ზი­ნის ტყვი­ებ­თან პო­ლი­ტი­კის კე­თე­ბა თუ „ოქეი“-ა, ახალ­გაზ­რდე­ბი მარ­ტო ქუ­ჩა­ში სარ­ბე­ნად ხომ არ ვართ, რა პრობ­ლე­მაა, ვერ ვხვდე­ბი. ბოლო პე­რი­ოდ­ში, ხში­რად გვეს­მის, რომ პო­ლი­ტი­კა­ში ძვე­ლი სა­ხე­ე­ბი არ მოს­წონთ და ახალ­გაზ­რდე­ბი უნ­დათ. და თუ ეს მო­თხოვ­ნა მარ­თლა გულ­წრფე­ლია, მა­შინ რა პრობ­ლე­მაა? არაა აუ­ცი­ლე­ბე­ლი, სპორ­ტში წახ­ვი­დე, მსა­ხი­ო­ბი გახ­დე, იქ და­აგ­რო­ვო კა­პი­ტა­ლი და მერე მოხ­ვი­დე პო­ლი­ტი­კა­ში. მგო­ნია, აქამ­დე ჩე­მით მო­ვე­დი და "გირჩმა" რად­გან გა­დაწ­ვი­ტა ჩემი ვიცე-მე­რო­ბა, დაე, ასე იყოს.

- გულ­წრფე­ლად ვთქვათ, არც პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­მოც­დი­ლე­ბა გაქვთ და არც დიდი ცნო­ბა­დო­ბა. მარ­ტო ის პრი­ვი­ლე­გია, რომ ახალ­გაზ­რდა ხართ, და­გეხ­მა­რე­ბათ იმა­ში, რომ გახ­დეთ ვიცე-მერი?

- წარ­მა­ტე­ბის იმე­დი იმი­ტომ მაქვს, რომ ჩვენ ვართ ის პარ­ტია, რო­მე­ლიც მეტ თა­ვი­სუფ­ლე­ბას ჰპრდე­ბა მო­სახ­ლე­ო­ბას და ჩვე­ნი პო­ლი­ტი­კო­სო­ბაც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი სპე­ცი­ფი­კუ­რი სა­კი­თხია. ჩვენ­თვის იდე­ა­ში, ყვე­ლა არ­ჩევ­ნებ­ში გა­მარ­ჯვე­ბა ნიშ­ნავს იმას, რამ­დე­ნად მო­ვა­ხერ­ხებთ ამ იდე­ე­ბის მე­ტად გავ­რცე­ლე­ბას. ამი­ტომ მჯე­რა, რომ ამ არ­ჩევ­ნებ­ში "გირ­ჩი - მეტი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა" წარ­მა­ტე­ბას მი­ვაღ­წევთ. უკვე წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ვარ, როცა ახლა თქვენ გე­სა­უბ­რე­ბით. "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას" აქვს მი­ლი­არ­დე­ბი, მაგ­რამ დღეს მათი პო­ლი­ტი­კა ნი­ჰი­ლიზმს იწ­ვევს. ყვე­ლა ადა­მი­ან­მა უნდა გა­ვი­აზ­როთ, რომ პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი ვართ ჩვენს უბან­ში, მე­გობ­რებ­თან და ყველ­გან, სა­დაც ჩვე­ნი მო­მა­ვა­ლი გვა­წუ­ხებს.

- რას სთა­ვა­ზობს "გირ­ჩი" თბი­ლისს, გარ­და - მეტი თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­სა?

- გვაქვს პროგ­რა­მა "რძე და ყვე­ლი" და ამ პროგ­რა­მის ფარ­გლებ­ში გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლია იმ ტი­პის რე­ფორ­მე­ბი, რაც ით­ვა­ლის­წი­ნებს ცენ­ტრა­ლურ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ცვლი­ლე­ბებს, გა­და­სა­ხა­დე­ბის შემ­ცი­რე­ბას, ეკო­ნო­მი­კის წნე­ხის­გან გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბას, ლა­რის გამ­ყა­რე­ბას (მისი მიბ­მა დო­ლარ­თან, ან ოქ­როს­თან), ცვლი­ლე­ბე­ბი სა­კუთ­რე­ბას­თან მი­მარ­თე­ბა­ში - პრი­ვა­ტი­ზა­ცი­ის პრო­პექ­ტი ჩვე­ნი მთა­ვა­რი ფუნ­და­მენ­ტუ­რი იდე­აა, სა­ხელ­მწი­ფოს ბა­ლანსზე არ­სე­ბუ­ლი სა­კუთ­რე­ბე­ბი უნდა გა­და­ვი­დეს მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის ხელ­ში და მათ წა­მი­ე­რი გამ­დიდ­რე­ბა უნდა იგ­რძნონ, სა­სა­მარ­თლო ცვლი­ლე­ბე­ბი (რა აზრი აქვს ქო­ნე­ბას, თუ ის ნე­ბის­მი­ერ დროს შე­იძ­ლე­ბა უკა­ნო­ნოდ წა­გარ­თვან), ნა­ფიცმსა­ჯულ­თა ინ­სტი­ტუ­ტის გა­ფარ­თო­ვე­ბას, ასე­ვე დე­ცენ­ტრა­ლი­ზა­ცი­ას იმ კუ­თხით, რომ ადა­მი­ა­ნებს თვი­თონ ჰქონ­დეთ უფ­ლე­ბა გა­და­წყვი­ტონ სა­კუ­თარ ოლ­ქში ვინ შე­იძ­ლე­ბა იყოს მო­სა­მარ­თლე და ა.შ. მეტი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა და უფ­ლე­ბე­ბი ხალ­ხის ხელ­ში უნდა იყოს და ცუდი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა რომც მო­ვი­დეს, მას იმ­დე­ნი უფ­ლე­ბე­ბი უნდა ჰქონ­დეს დარ­ჩე­ნი­ლი, ისიც ავი­ტა­ნოთ.

ვფიქ­რობ, ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი ქა­ლა­ქე­ბი სხვე­ბიც უნდა არ­სე­ბობ­დეს, ეკო­ნო­მი­კუ­რი ჰაბი მარ­ტო თბი­ლი­სი არ უნდა იყოს. თბი­ლი­სე­ლე­ბის ძი­რი­თა­დი პრობ­ლე­მა მა­ინც ეკო­ნო­მი­კუ­რი გა­ჭირ­ვე­ბა მგო­ნია. თბი­ლი­სი შვიდ­ჯერ მდი­და­რია სხვა რე­გი­ო­ნე­ბის ქა­ლა­ქებ­ზე და ეს ცალ­კე ტი­პის პრობ­ლე­მაა, არ შე­იძ­ლე­ბა ასე­ტი ტი­პის გან­სხვა­ვე­ბა არ­სე­ბობ­დეს. თბი­ლისს აკ­ლია ინფრას­ტრუქ­ტუ­რუ­ლი მიდ­გო­მა, არ აქვს და­მო­უ­კი­დებ­ლად ბევ­რი რა­მის კე­თე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა. ჩვენ უბ­რა­ლოდ ვი­ცით, რომ კახი კა­ლა­ძეა ლი­დე­რი და შე­სა­ბა­მი­სად, გვგო­ნია, რაც ხდე­ბა, ერთი ჟან­რია. თბი­ლი­სი უფრო მე­ტად უნდა გახ­დეს თვით­მარ­თვე­ლი ქა­ლა­ქი, ცენ­ტრა­ლუ­რი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბი­დან ძა­ლა­უფ­ლე­ბა უფრო მე­ტად უნდა წა­მო­ვი­დეს თბი­ლის­ში და უნდა მი­ვეჩ­ვი­ოთ იმას, რომ მაგ. ცენ­ტრა­ლურ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას აკომ­პლექ­ტებ­დეს სხვა პარ­ტი­ე­ბი, დე­და­ქა­ლაქ­ში კი სა­ერ­თოდ სხვა პარ­ტია იყოს.

მკითხველის კომენტარები / 67 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
გოგი
3

Meti მოსაწევი თბილისს მეტიიი თბილუსიიი ტოოო

***
4
ამას ჰქვია საზოგადოების აბუჩად აგდება! თუმც, უკეთესს რას უნდა ველოდებოდეთ ჯაფარიძისგან?!
დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
რა ცვლილებების წინაშე დადგა აშშ-ი და რა გამოხმაურება მოჰყვა დონალდ ტრამპის ინაუგურაციას
ავტორი:

"ვიცოდი, რომ ჩემი ასაკის გამო გაკვირვება იქნებოდა... წვერიც ამომივა და გავიზრდები კიდეც" - როგორ მოხვდა "პოლიტიკურ გაუგებრობაში" 24 წლის ცოტნე კობერიძე?

"ვიცოდი, რომ ჩემი ასაკის გამო გაკვირვება იქნებოდა... წვერიც ამომივა და გავიზრდები კიდეც"  - როგორ მოხვდა "პოლიტიკურ გაუგებრობაში" 24 წლის ცოტნე კობერიძე?

"გირჩი - მეტი თავისუფლების" 24 წლის ვიცე-მერობის კანდიდატის პოლიტიკურ განაცხადს საზოგადოება არაერთგვაროვნად შეხვდა - ზოგმა დიდი გაოცება გამოთქვა მისი ასაკის გამო, ზოგმაც ეს ჯაფარას მორიგ ეპატაჟად მიიჩნია, თუმცა, როგორც ცოტნე კობერიძე ამბობს, თავად მისი ასაკის განკითხვა არ გაჰკვირვებია. მას ის უფრო აღელვებს, რა შეფასებები და კრიტიკა მოჰყვება მის ნათქვამსა, თუ - ნაბიჯებს.

"სხვა როლში მიწევს ყოფნა. ახლა უფრო მეტად ის საფიქრალი მაქვს,როგორ ვაწარმოოთ კამპანია დანარჩენ სამ პარტნიორთან ერთად და მეორეს მხრივ, არ დავკარგოთ ჩვენი "გირჩის" იდენტობა და ამომრჩეველთან სასაუბრო ენა" - ამბობს და გვიყვება, როგორ მოხვდა "პოლიტიკურ გაუგებრობაში" ყველაზე ახალგაზრდა ვიცე-მერობის კანდიდატი.

- რომ გითხრათ, ბავშვობიდან ვიცე-მერობაზე მქონდა ამბიცია-თქო, მოგატყუებთ. აქამდე კამპანიაში არც ყოფილა ჩართული ვიცე-მერობის კანდიდატი, "გირჩს" ეს კვოტა შეთანხმებიდან გამომდინარე ჰქონდა მიღებული და პარტიას უნდა გადაეწყვიტა. ზურა ჯაფარიძე რომ დამდგარიყო კანდიდატად, მე რა თქმა უნდა, არ ჩავერთვებოდი პრაიმერისში და კონკურენტად არ დავუდგებოდი. ამ შეთანხმებაში "გირჩი“უნდა მონაწილეობდეს საკუთარი იდენტობით და არ არის მხოლოდ ვიცე-მერის არჩევნები ხვალ ასფალტს ვინ დააგებს, არამედ ეს ზოგადად, ქვეყანაში პოლიტიკური კლიმატის ცვლილებას ეხება. ამ კუთხით მქონდა ამბიცია, ჩემს წევრებში მომეპოვებინა ეს ლეგიტიმაცია პრაიმერისის მხრივ. მე რომ პირდაპირ ვინმეს ავერჩიე, ცხადია, დღეს ასეთი თავდაჯერებული არ ვიქნებოდი, მაგრამ როცა პარტიამ მომანიჭა ლეგიტიმაცია, თავდაჯერებულობაც მომემატა. ეს დიდი პასუხისმგებლობაა და მადლობა ამისთვის პარტიას, ეს მნიშვნელოვანი პროცესი იყო. ჩვენი პარტიის წევრები არა მარტო მხარდამჭერები, პოლიტიკის მკეთებლები და გადაწყვეტილების მიმღებნი არიან. რომ არ დაგიმალოთ, მეგონა, რომ მოვიგებდი. სხვათა შორის, არც ისეთი დიდი უპირატესობით მომიგია, ძლიერი კანდიდატები იყვნენ.

- ცოტნე, როგორ მოხვდით "გირჩში" და მანამდე რას საქმიანობდით?

- ბავშვობიდან მიყვარდა პოლიტიკა, ძირითადად, "მოამბეს" ვუყურებდი. ჩავაბარე ილიაუნიში პოლიტიკის მეცნიერებათა ფაკულტეტზე და დავინტერესდი მინიმალისტური სახელმწიფოს იდეით, კლასიკური ლიბერალიზმით. ამასობაში ვნახე, რომ პოლიტიკაში ასეთი ფიგურა იყო ზურაბ ჯაფარიძე, მოხიბლული ვიყავი მისი გამოსვლებით. „გირჩი“ როცა შეიქმნა, პირველივე პრეზენტაციაზე მივედი. ჩემს მეგობართან ერთად, ჩემს უბანში -მუხიანში დავჯექი პარკში და ვისაუბრეთ იმაზე, პარტიაში ხომ არ მივსულიყავით, მინდოდა, ამ საქმეში ბოლომდე ჩამეხედა. თავიდან პარტიას ვეხმარებოდი სხვადასხვა საქმეებში, მერე, 2016 წლის არჩევნების დროს, ვიყავი „გირჩის“ კოორდინატორი მთაწმინდაზე.

დიდი გამოცდილება იყო, როცა უცხო ადამიანების კარზე ვაკაკუნებდი და მოგების გადასახადის შემცირებაზე ვესაუბრებოდი. ეს იყო ჩემი პირველი სამსახური, რასაც მთელი პასუხისმგებლობით მოვეკიდე. აგვისტო იყო, ძალიან ცხელოდა, მაგრამ მთელი მთაწმინდა მოვიარე. ამის შემდეგ, "გირჩის" პირველ - დათესვის აქტში მივიღე მონაწილეობა. ძალიანაც ვინერვიულე, მეგონა, დამიჭერდნენ, მაგრამ გადავრჩი. ესეც მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იყო ჩემს ცხოვრებაში. არაფერი დასამალი არ მაქვს, ამ ეტაპზე გავეშვი, რადგან ბევრი საუბარი და ეთერები მიწევს, მოწევა ხელს შემიშლიდა, თორემ, ზოგადად, მოვიხმარდი. უბრალოდ, მაქვს თვითკონტროლის კარგი უნარი - რა წამშიც რაღაც ჩემთვის ხელისშემშლელი ხდება, იმას ვემშვიდობები. მერე ვწერდი ბლოგებს, ძირითადად, ეკონომიკური ხასიათის სტატიებს. ამით გაიგეს პირველად პარტიაში ჩემი აზრი მიმდინარე პროცესებზე და მაშინ შემამჩნია ჯაფარამ.

- ჯაფარას საყვარელი სფერო და "სუსტი წერტილიც" ეკონომიკაა და ცხადია, არ დარჩებოდა შეუმჩნეველი...

- ალბათ... შემდეგ ჯაფარამ პროდიუსერს უთხრა, ცოტნემაც ისაუბროს ეთერში ჩვენი სახელითო და აღმოჩნდა, რომ ის ეთერი იყო "კავკასიაზე", კულტურის ყოფილ მინისტრ ნიკა რურუასთან დებატები კულტურის სამინისტროს გაუქმებაზე. ესეც დიდი პასუხისმგებლობა იყო, რადგან ადამიანები, ვისაც იმხანად ტელევიზორში ვუყურებდი, ძალიან, ძალიან კომპეტენტურები მეგონა და უცებ, აღმოჩნდა, მასთან მომიწია დებატები. პროდიუსერმა რომ დამინახა, ეს ბავშვი ვინ არისო, - თქვა და გაეღიმა.

როცა გადაცემა დასრულდა, მივხვდი, ჩემი იდეები მოეწონათ და ის ანტიპათია სიმპათიაში გადავიდა, რამაც სტიმული და მოტივაცია მომცა. კიდევ იყო ეთერები და ასე ვიზრდებოდი იმ ადამიანებთან ერთად, ვინც დღეს მხარი დამიჭირა - თანაპარტიელებთან. მერე უკვე დავაფუძნე "გირჩი ტვ". როცა იქ მივედი, მითხრეს, შენ ხარ ტელევიზიის ისტორიაში ყველაზე ახალგაზრდა დამფუძნებელიო. ეს იყო ჩემი მეორე გამოცდილება. ამის შემდეგ ვიყავი წამყვანი ტვ-ზე და მქონდა საკუთარი გადაცემა „პოლიტიკური აგორა“, იქ გავიცანი მთელი პოლიტიკური ნომენკლატურა. "გირჩი" როცა გაიყო და ზურას გამოვუცხადე მკაფიო მხარდაჭერა, გადმოვერთე პოლიტიკაში და გავაგრძელე მაგისტრატურაში სწავლა ილიაუნში, ისევ პოლიტიკის მეცნიერებაზე.

- როგორც კი თქვენი პოლიტიკური განაცხადის შესახებ შეიტყვეს, საზოგადოების ნაწილი, იმ პროდიუსერისა არ იყოს, ხუმრობს, ვინაა ეს ბავშვი და რა უნდაო...

- ამას მიჩვეული ვარ... ადამიანების გარკვეული ჯგუფები იდენტობას აკრავენ ზოგს ასაკის გამო, ზოგს იმის გამო, რომ პროვინციიდან არის და ა.შ. წინასწარ ვიცოდი, ასაკის გამო გაკვირვება რომ იქნებოდა, ისიც ვიცოდი, ამის გამო, ბევრი ყურადღებას მომაქცევდა. რადგან ავიღე პასუხისმგებლობა, ვთვლი, რომ ამას თავს გავართმევ. მე ის უფრო მადარდებს, რასაც ვიტყვი, იმის გამო თუ გამაკრიტიკებენ, ასაკის გამო - არა. თუ არ მოვკვდი, ვერ გავექცევი იმას, რომ "წვერიც ამომივა და გავიზრდები კიდეც". განსაკუთრებით გამათამამა უკანასკნელმა პერიოდმა, როცა ახალგაზრდები იყვნენ ძირითადი პოლიტიკური აქტორები.

ახალგაზრდა მიტინგზე თუ იდგება და რეზინის ტყვიებთან პოლიტიკის კეთება თუ „ოქეი“-ა, ახალგაზრდები მარტო ქუჩაში სარბენად ხომ არ ვართ, რა პრობლემაა, ვერ ვხვდები. ბოლო პერიოდში, ხშირად გვესმის, რომ პოლიტიკაში ძველი სახეები არ მოსწონთ და ახალგაზრდები უნდათ. და თუ ეს მოთხოვნა მართლა გულწრფელია, მაშინ რა პრობლემაა? არაა აუცილებელი, სპორტში წახვიდე, მსახიობი გახდე, იქ დააგროვო კაპიტალი და მერე მოხვიდე პოლიტიკაში. მგონია, აქამდე ჩემით მოვედი და "გირჩმა" რადგან გადაწვიტა ჩემი ვიცე-მერობა, დაე, ასე იყოს.

- გულწრფელად ვთქვათ, არც პოლიტიკური გამოცდილება გაქვთ და არც დიდი ცნობადობა. მარტო ის პრივილეგია, რომ ახალგაზრდა ხართ, დაგეხმარებათ იმაში, რომ გახდეთ ვიცე-მერი?

- წარმატების იმედი იმიტომ მაქვს, რომ ჩვენ ვართ ის პარტია, რომელიც მეტ თავისუფლებას ჰპრდება მოსახლეობას და ჩვენი პოლიტიკოსობაც განსხვავებული სპეციფიკური საკითხია. ჩვენთვის იდეაში, ყველა არჩევნებში გამარჯვება ნიშნავს იმას, რამდენად მოვახერხებთ ამ იდეების მეტად გავრცელებას. ამიტომ მჯერა, რომ ამ არჩევნებში "გირჩი - მეტი თავისუფლება" წარმატებას მივაღწევთ. უკვე წარმატებული ვარ, როცა ახლა თქვენ გესაუბრებით. "ქართულ ოცნებას" აქვს მილიარდები, მაგრამ დღეს მათი პოლიტიკა ნიჰილიზმს იწვევს. ყველა ადამიანმა უნდა გავიაზროთ, რომ პოლიტიკოსები ვართ ჩვენს უბანში, მეგობრებთან და ყველგან, სადაც ჩვენი მომავალი გვაწუხებს.

- რას სთავაზობს "გირჩი" თბილისს, გარდა - მეტი თავისუფლებისა?

- გვაქვს პროგრამა "რძე და ყველი" და ამ პროგრამის ფარგლებში გათვალისწინებულია იმ ტიპის რეფორმები, რაც ითვალისწინებს ცენტრალურ ხელისუფლებაში ცვლილებებს, გადასახადების შემცირებას, ეკონომიკის წნეხისგან გათავისუფლებას, ლარის გამყარებას (მისი მიბმა დოლართან, ან ოქროსთან), ცვლილებები საკუთრებასთან მიმართებაში - პრივატიზაციის პროპექტი ჩვენი მთავარი ფუნდამენტური იდეაა, სახელმწიფოს ბალანსზე არსებული საკუთრებები უნდა გადავიდეს მოქალაქეების ხელში და მათ წამიერი გამდიდრება უნდა იგრძნონ, სასამართლო ცვლილებები (რა აზრი აქვს ქონებას, თუ ის ნებისმიერ დროს შეიძლება უკანონოდ წაგართვან), ნაფიცმსაჯულთა ინსტიტუტის გაფართოვებას, ასევე დეცენტრალიზაციას იმ კუთხით, რომ ადამიანებს თვითონ ჰქონდეთ უფლება გადაწყვიტონ საკუთარ ოლქში ვინ შეიძლება იყოს მოსამართლე და ა.შ. მეტი თავისუფლება და უფლებები ხალხის ხელში უნდა იყოს და ცუდი ხელისუფლება რომც მოვიდეს, მას იმდენი უფლებები უნდა ჰქონდეს დარჩენილი, ისიც ავიტანოთ.

ვფიქრობ, ალტერნატიული ქალაქები სხვებიც უნდა არსებობდეს, ეკონომიკური ჰაბი მარტო თბილისი არ უნდა იყოს. თბილისელების ძირითადი პრობლემა მაინც ეკონომიკური გაჭირვება მგონია. თბილისი შვიდჯერ მდიდარია სხვა რეგიონების ქალაქებზე და ეს ცალკე ტიპის პრობლემაა, არ შეიძლება ასეტი ტიპის განსხვავება არსებობდეს. თბილისს აკლია ინფრასტრუქტურული მიდგომა, არ აქვს დამოუკიდებლად ბევრი რამის კეთების საშუალება. ჩვენ უბრალოდ ვიცით, რომ კახი კალაძეა ლიდერი და შესაბამისად, გვგონია, რაც ხდება, ერთი ჟანრია. თბილისი უფრო მეტად უნდა გახდეს თვითმართველი ქალაქი, ცენტრალური ხელისუფლებიდან ძალაუფლება უფრო მეტად უნდა წამოვიდეს თბილისში და უნდა მივეჩვიოთ იმას, რომ მაგ. ცენტრალურ ხელისუფლებას აკომპლექტებდეს სხვა პარტიები, დედაქალაქში კი საერთოდ სხვა პარტია იყოს.