• ფო­ტო­კოლ­ჟი: ფეს­ტი­ვა­ლის გრან-პრის მფლო­ბე­ლე­ბი - ბარ­ბა­რე ლო­ლუა და ანა­ნო ჯა­ბუა

რამ­დე­ნი­მე დღის წინ ზუგ­დიდ­მა ხე­ლოვ­ნე­ბის სა­ერ­თა­შო­რი­სო კონ­კურს-ფეს­ტი­ვალ "ART-კოლხს“ უმას­პინ­ძლა. ფეს­ტი­ვა­ლი 10 წლის წინ და­არ­სდა, მაგ­რამ სა­ერ­თა­შო­რი­სო სტა­ტუ­სი მან რამ­დე­ნი­მე წე­ლი­წა­დია, რაც მი­ი­ღო. ამი­ტო­მა­ცაა, რომ წლე­ვან­დე­ლი ფეს­ტი­ვა­ლი ამ სტა­ტუ­სით მე­ხუ­თედ ჩა­ტარ­და, თუმ­ცა პან­დე­მი­ამ, სამ­წუ­ხა­როდ, უცხო­ე­ლი შემ­სრუ­ლებ­ლე­ბის სტუმ­რო­ბა ნამ­დვი­ლად და­აბ­რკო­ლა და კი­დევ, ერთი კვი­რის ნაც­ვლად, იგი მხო­ლოდ 2 დღეს გაგ­რძელ­და. წელს ზუგ­დიდ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს თით­ქმის ყვე­ლა კუ­თხი­დან მო­ი­ყა­რეს თავი საკ­მა­ოდ ძლი­ერ­მა შემ­სრუ­ლებ­ლებ­მა.

ფეს­ტი­ვა­ლის ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რე­ბი არი­ან: ზუგ­დი­დის ხე­ლოვ­ნე­ბი­სა და ტუ­რიზ­მის გან­ვი­თა­რე­ბის ცენ­ტრი "ოდი­ში“, რომ­ლის დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი და დი­რექ­ტო­რი გახ­ლავთ მუ­სი­კო­სი, ზუგ­დი­დის მოს­წავ­ლე-ახალ­გაზ­რდო­ბის სა­სახ­ლის მუ­სი­კა­ლურ-თე­ატ­რა­ლურ სტუ­დია "რი­ბი­რა­ბო­სა“ და ან­სამ­ბლ "გინ­ცის“ ხელ­მძღვა­ნე­ლი, ზუგ­დი­დის ხე­ლოვ­ნე­ბი­სა და კულ­ტუ­რის გან­ვი­თა­რე­ბის ცენ­ტრის დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე ნინო მამ­ფო­რია; ამა­ვე ცენ­ტრთან არ­სე­ბუ­ლი სიმ­ღე­რი­სა და ცეკ­ვის ან­სამ­ბლ "ჩე­ლა­სა“ და ბავ­შვთა და მო­ზარ­დთა სა­ხალ­ხო ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ულ ან­სამ­ბლ "ცის­კრის“ სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი, სა­მეგ­რე­ლო-ზემო სვა­ნე­თის რე­გი­ო­ნის ქო­რე­ოგ­რაფ­თა კავ­ში­რის თავ­მჯდო­მა­რის მო­ად­გი­ლე რო­მეო ბუ­ლია, ხოლო ფეს­ტი­ვა­ლის სა­ორ­გა­ნი­ზა­ციო ჯგუ­ფის მე­ნე­ჯე­რი არის დი­ა­ნა მეს­ხია და კი­დევ ცენ­ტრის მთე­ლი გუნ­დი - ხმის რე­ჟი­სო­რის ამ­პლუ­ა­ში პულტთან მო­მუ­შა­ვე მუ­სი­კო­სი ლაშა თო­დუა, წამ­ყვა­ნი მი­ხე­ილ ბუ­ა­ძე და სხვე­ბი.

ორი­ვე დღეს "ART-კოლხს“ მის­მა ერ­თგულ­მა მხარ­დამ­ჭერ­მა - ზუგ­დი­დის ხე­ლოვ­ნე­ბი­სა და კულ­ტუ­რის გან­ვი­თა­რე­ბის ცენ­ტრმა და მის­მა დი­რექ­ტორ­მა ბა­ტონ­მა მა­ნუ­ჩარ სა­მუ­ში­ამ უმას­პინ­ძლა, რო­მე­ლიც, იმავდრო­უ­ლად, კონ­კურ­სის ჟი­უ­რის წევ­რიც გახ­ლდათ. წელს ერთი სა­სი­ა­მოვ­ნო სი­ახ­ლე შე­ე­მა­ტა ფეს­ტი­ვალს - ჩა­ტარ­და პრაქ­ტი­კუ­ლი და თე­ო­რი­უ­ლი მას­ტერკლა­სე­ბი ქარ­თულ ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ა­ში, რო­მელ­საც ქო­რე­ოგ­რა­ფებ­თან ერ­თად მეც და­ვეს­წა­რი. გა­მო­გი­ტყდე­ბით - უდი­დე­სი სი­ა­მოვ­ნე­ბა და ზღვა ინ­ფორ­მა­ცია მი­ვი­ღე...

ფეს­ტი­ვალ­ზე ორი გრან-პრი გა­ი­ცა - თა­ნაბ­რად ჟი­უ­რის უმაღ­ლე­სი შე­ფა­სე­ბა ხო­ბელ­მა ბარ­ბა­რე ლო­ლუ­ამ და ზუგ­დი­დელ­მა ანა­ნო ჯა­ბუ­ამ და­იმ­სა­ხუ­რეს. საპ­რი­ზო ად­გი­ლე­ბი მი­ი­ღეს ჩხო­რო­წყუს, სე­ნა­კის, ბა­თუ­მის, ზუგ­დი­დის ფოლკ­ლო­რულ­მა ან­სამ­ბლებ­მა, ხალ­ხურ-საკ­რავ­თა ჯგუ­ფებ­მა, სა­ესტრა­დო ან­სამ­ბლებ­მა, ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლურ­მა შემ­სრუ­ლებ­ლებ­მა, ინ­სტრუ­მენ­ტა­ლის­ტებ­მა.

თა­ვი­სი გან­ცდა და სი­ხა­რუ­ლი გაგ­ვი­ზი­ა­რა ერთ-ერთი გრან-პრის მფლო­ბელ­მა, ხო­ბელ­მა ბარ­ბა­რე ლო­ლუ­ამ:

"სიმ­ღე­რა ჩემი ცხოვ­რე­ბის გა­ნუ­ყო­ფე­ლი ნა­წი­ლია. ფეს­ტი­ვალ " ART-კოლხზე” სამი წე­ლია, ვმო­ნა­წი­ლე­ობ ჩვენს ბენდთან ერ­თად და ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რა­დაც. წინა წელს აქ პირ­ვე­ლი ად­გი­ლი მო­ვი­პო­ვე. მე­ცა­დი­ნე­ო­ბე­ბი არ შე­მი­წყვე­ტია და, რო­გორც კი გა­მო­ცხად­და ფეს­ტი­ვა­ლის შე­სა­ხებ, მე და ჩემ­მა პე­და­გოგ­მა - ლაშა კვიკ­ვი­ნი­ამ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­ღე­ბა გა­დავ­წყვი­ტეთ. რე­პერ­ტუ­არ­ში ერთი ქარ­თუ­ლი სიმ­ღე­რა - ინო­ლა გურ­გუ­ლი­ას "ადა­მი­ა­ნი” და მე­ო­რე უცხო­უ­რი შე­ვარ­ჩი­ეთ, ორი­ვე­გან თა­ვად ვა­კე­თებ­დი გი­ტა­რის აკომ­პა­ნი­მენტს და - საკ­მა­ოდ რთუ­ლი აკორ­დე­ბით. ვი­ცო­დი, ჟი­უ­რი­ში პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მუ­სი­კო­სე­ბი იყ­ვნენ და მათი აზრი ჩემ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო. ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ვარ, რომ მათ და­ი­ნა­ხეს ჩემი შრო­მა და და­ა­ფა­სეს. და­ჯილ­დო­ე­ბა რომ და­ი­წყო, ჩემს თავს პირ­ვე­ლი ად­გი­ლის მფლო­ბე­ლებს შო­რის ვე­ძებ­დი. ჩა­მოთ­ვლა რომ დამ­თავ­რდა, ცოტა ავ­ღელ­დი. როცა ქალ­ბა­ტონ­მა ნი­ნომ გა­მო­ა­ცხა­და, ორი გრან-პრი იქ­ნე­ბაო, იმე­დიც მა­შინ მო­მე­ცა, რომ ერთ-ერთი მე ვიქ­ნე­ბო­დი. ჩემი გვა­რის გა­მო­ცხა­დე­ბი­სას ჩემს სი­ხა­რულს სა­ზღვა­რი არ ჰქონ­და. ეს იყო ამა­ღელ­ვე­ბე­ლი და ძა­ლი­ან სა­სი­ა­მოვ­ნო მო­მენ­ტი".

წელს ფეს­ტი­ვალ­ზე და­წეს­და და გა­ი­ცა ზუგ­დი­დის მოს­წავ­ლე-ახალ­გაზ­რდო­ბის სა­სახ­ლის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი დი­რექ­ტო­რის, ბავ­შვე­ბი­სა დიდი მე­გობ­რის, აწ გარ­დაც­ვლი­ლი ნი­ნე­ლი ჭი­თა­ნა­ვას სა­ხე­ლო­ბის სპე­ცი­ა­ლუ­რი პრი­ზი და ის გა­და­ე­ცა ამა­ვე სა­სახ­ლის მუ­სი­კა­ლურ-თე­ატ­რა­ლურ სტუ­დია "რი­ბი­რა­ბოს", რო­მელ­საც ხელ­მძღვა­ნე­ლობს ნინო მამ­ფო­რია და რომ­ლის პე­და­გო­გე­ბი არი­ან ნა­თია ზა­რან­დია და ეკა კე­რე­სე­ლი­ძე.

რაც შე­ე­ხე­ბა ქარ­თუ­ლი ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ის მას­ტერკლა­სებს, მის ჩა­სა­ტა­რებ­ლად ბა­თუ­მი­დან და თბი­ლი­სი­დან სა­გან­გე­ბოდ მო­იწ­ვი­ეს ღვაწლ­მო­სი­ლი ქო­რე­ოგ­რა­ფე­ბი - ენ­ვერ ხა­ბა­ძის სა­ხე­ლო­ბის სა­ხელ­მწი­ფო ქო­რე­ოგ­რა­ფი­უ­ლი ან­სამ­ბლის - "ბა­თუ­მის“ მთა­ვა­რი ქო­რე­ოგ­რა­ფი ბა­ტო­ნი შალ­ვა გო­გუ­ა­ძე და ქარ­თუ­ლი ხალ­ხუ­რი ცეკ­ვის მკვლე­ვა­რი და პე­და­გო­გი ბა­ტო­ნი უჩა დვა­ლიშ­ვი­ლი. ბა­ტონ­მა მა­ნუ­ჩარ სა­მუ­ში­ამ აღ­ნიშ­ნა კი­დეც, - ვი­სურ­ვებ­დი, რომ მათ­ნა­ი­რი ღირ­სე­უ­ლი და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი ხში­რად სტუმ­რობ­დნენ ჩვენს ქა­ლაქს და ჩვენს ცენ­ტრსო.

რამ­დე­ნად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ქო­რე­ოგ­რა­ფე­ბის­თვის ეს მას­ტერკლა­სი და რას შეს­ძენს იგი ფეს­ტი­ვალ "ARTკოლხს“? - ჩავ­კი­თხე ბა­ტონ უჩა დვა­ლიშ­ვილს:

- პირ­ველ რიგ­ში, მინ­და, მად­ლო­ბა ვუ­თხრა ამ ფეს­ტი­ვა­ლის შე­მოქ­მე­დებს. მი­უ­ხე­და­ვად პან­დე­მი­უ­რი ცხოვ­რე­ბი­სა, ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ულ­მა ან­სამ­ბლებ­მა ძა­ლი­ან კარ­გი დონე გვაჩ­ვე­ნეს, ცალ­კე­ულ ნი­უ­ან­სებ­ზე არ გა­ვა­მახ­ვი­ლებ ყუ­რა­დღე­ბას. ამი­ტო­მაც არ­სე­ბობს მას­ტერკლა­სე­ბი, რომ ჩვე­ნი სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბის, ქო­რე­ოგ­რა­ფე­ბის შე­მოქ­მე­დე­ბით ზრდას შე­ვუ­წყოთ ხელი და და­ვეხ­მა­როთ მათ. ფეს­ტი­ვა­ლის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბას პრაქ­ტი­კუ­ლი მას­ტერკლა­სის ჩა­სა­ტა­რებ­ლად ბა­ტო­ნი შალ­ვა გო­გუ­ა­ძის კან­დი­და­ტუ­რა მე შევ­თა­ვა­ზე, რად­გან იგი მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი, მრა­ვალ­მხრი­ვი ქო­რე­ოგ­რა­ფია, სხვა­დას­ხვა პლა­ნის, ჟან­რის მო­ცეკ­ვა­ვეა და ვხე­დავ­დი, ქო­რე­ოგ­რა­ფე­ბის რა დიდი ინ­ტე­რე­სი გა­მო­იწ­ვია.

მას­ტერკლა­სის თე­ო­რი­ულ ნა­წი­ლი კი ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ის თე­ო­რი­ას არ გუ­ლის­ხმობს. თა­ვა­დაც ის­მენ­დით, რომ იქ პრაქ­ტი­კულ სა­კი­თხებ­ზე ვსა­უბ­რობ­დით, რათა მივ­სუ­ლი­ყა­ვით იმ გა­და­წყვე­ტამ­დე, რაც, ვთქვათ, ხე­ლოვ­ნე­ბის მხატ­ვრულ კა­ნო­ნებს ექ­ვემ­დე­ბა­რე­ბა. მა­გა­ლი­თად, ერთ-ერთი ფრან­გი ბა­ლეტ­მა­ის­ტე­რი ჟან-ჟორჟ ნო­ვე­რი ამ­ბობს, რომ, რო­დე­საც ხე­ლო­ვა­ნი აფა­სებს სხვა ხე­ლო­ვა­ნის შე­მოქ­მე­დე­ბას, მისი შე­ფა­სე­ბა იმ დო­ნე­ზეა, რა დო­ნე­ზეც არის იმ შემ­ფა­სებ­ლის ხე­ლოვ­ნე­ბა. თუ შემ­მოწ­მებ­ლის დონე ნაკ­ლე­ბია, იგი ბო­ლომ­დე ვერ ჩაწ­ვდე­ბა იმ ხე­ლო­ვანს, ვი­სიც არის ის შე­მოქ­მე­დე­ბა ან კი­დევ - პი­რი­ქით. ამას ზო­გა­დად ვამ­ბობ და არა - ჩემი მი­სა­მარ­თით. მეც ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ქო­რე­ოგ­რა­ფი ვარ, 35 წე­ლი­წა­დია, ან­სამ­ბლ "როკ­ვას“ ვხელ­მძღვა­ნე­ლობ. გარ­და ამი­სა, პრაქ­ტი­კუ­ლად და თე­ო­რი­უ­ლად ვმუ­შა­ობ უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ჯგუ­ფებ­თან და მო­მა­ვალ ქო­რე­ოგ­რა­ფებს ვამ­ზა­დებ... წლე­ბია, ვას­წავ­ლი ცეკ­ვის დად­გმის ხე­ლოვ­ნე­ბას. სა­ფეს­ტი­ვა­ლო მას­ტერკლა­სებ­ზე ქო­რე­ოგ­რა­ფებს მეც სა­კუ­თარ გა­მოც­დი­ლე­ბა­ზე ვე­სა­უბ­რე - მათ შო­რის ბევ­რი ახალ­გაზ­რდაა და, შე­იძ­ლე­ბა, ეს ქო­რე­ოგ­რა­ფე­ბი არც ჩა­უღ­რმავ­დნენ თუნ­დაც იმას, რა შე­იძ­ლე­ბა იყოს ქო­რე­ოგ­რა­ფი­უ­ლი ნა­წარ­მო­ე­ბის შთა­გო­ნე­ბის წყა­რო. ტრე­ნინგზეც ვთქვი: ყვე­ლა­ფე­რი ტრი­ა­ლებს ერთ სამ­კუ­თხედ­ში - ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი წყა­რო, ლექ­სი­კა (სა­ცეკ­ვაო ლექ­სი­კა, იგი­ვე მოძ­რა­ო­ბე­ბი) და მუ­სი­კა. ეს არის პრო­ფე­სი­უ­ლი გზა, ამ კუ­თხით უნდა მი­ვი­დეს ქო­რე­ოგ­რა­ფი თა­ვის შე­მოქ­მე­დე­ბამ­დე. არ ვამ­ტკი­ცებ, რომ ყვე­ლა­ფერ­ში მარ­თა­ლი ვარ, მაგ­რამ...

რო­მეო ბუ­ლია:

- მას­ტერკლა­სე­ბის იდეა რამ­დე­ნი­მე წლის წინ გა­მიჩ­ნდა, მაგ­რამ მა­შინ ვერ გან­ვა­ხორ­ცი­ე­ლეთ, ამი­ტომ წლე­ვან­დელ სა­ფეს­ტი­ვა­ლო პროგ­რა­მა­ში შე­ვი­ტა­ნეთ. თა­ნაც, ტრე­ნე­რე­ბად უდი­დე­სი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი გვყავ­და მოწ­ვე­უ­ლი, მთა­ვა­რი კი ის იყო, რომ მათი მას­ტერკლა­სე­ბით ყვე­ლა ქო­რე­ოგ­რა­ფი ძა­ლი­ან კმა­ყო­ფი­ლი დარ­ჩა. ბა­ტონ­მა უჩამ, სხვა მნიშ­ვნე­ლო­ვან სა­კი­თხებ­თან ერ­თად, ან­სამ­ბლე­ბის ფორ­მებ­ზე, ფო­ნოგ­რა­მებ­ზე, ნა­ხაზ­სა და სხვა თე­მა­ზე რამ­დე­ნი­მე კო­რექ­ტუ­ლი რჩე­ვაც მოგ­ვცა ქო­რე­ოგ­რა­ფებს. ბედ­ნი­ე­რი ვარ, რომ ამ პრო­ექ­ტმა გა­ა­მარ­თლა. ამი­ტო­მაც დავ­გეგ­მეთ, რომ ამ­გვა­რი მას­ტერკლა­სე­ბი და­ვამ­კვიდ­როთ და მო­მა­ვა­ლი ფეს­ტი­ვა­ლი­დან ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ის და ვო­კა­ლის მას­ტერკლა­სე­ბი პე­და­გო­გე­ბის­თვის ამ დღე­სას­წა­უ­ლის ნა­წი­ლი გახ­დეს. სხვა­თა შო­რის, წელს თა­ვად მო­ცეკ­ვა­ვე­ებ­საც შე­ეძ­ლოთ მას­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. მა­გა­ლი­თად, ამ მას­ტერკლასს ეს­წრე­ბო­და ჩემი შვი­ლიც, რო­ბერ­ტი, რო­მე­ლიც თე­ატ­რი­სა და კი­ნოს უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ის ფა­კულ­ტეტ­ზე სწავ­ლობს და მო­ცეკ­ვა­ვე-ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ცაა. ვფიქ­რობ, ადა­მი­ა­ნი თვითკმა­ყო­ფი­ლი არას­დროს უნდა იყოს, მუ­დამ უნდა სწავ­ლობ­დეს და პრო­ფე­სი­უ­ლად იზ­რდე­ბო­დეს. სამ­წუ­ხა­როა, რომ ახალ­ბე­და ქო­რე­ოგ­რა­ფე­ბი არ და­ეს­წრნენ მას­ტერკლა­სებს, არა­და, ამით ძა­ლი­ან დიდ გა­მოც­დი­ლე­ბა­საც მი­ი­ღებ­დნენ და სხვა ქო­რე­ოგ­რა­ფებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბაც ყო­ველ­მხრივ წა­ად­გე­ბო­დათ...

ბედ­ნი­ე­რი ვარ, რომ ბა­ტონ­მა უჩამ აღი­ა­რა, სა­მეგ­რე­ლო დღი­თი დღე იზ­რდე­ბა ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ა­ში და ამ კუ­თხით სა­ქარ­თვე­ლოს ერთ-ერთი მო­წი­ნა­ვე რე­გი­ო­ნი არი­სო. ძა­ლი­ან მი­ხა­რია, რომ ბა­ტო­ნი შალ­ვა გო­გუ­ა­ძეც აღ­ფრთო­ვან­და ჩვე­ნი პე­და­გო­გე­ბით, აღ­ნიშ­ნა, რომ საკ­მა­ოდ ძლი­ერ ჯგუფ­თან მო­უხ­და მუ­შა­ო­ბა, ქო­რე­ოგ­რა­ფებ­თან, რომ­ლე­ბიც მხო­ლოდ სერ­თი­ფი­კა­ტის ასა­ღე­ბად კი არ მო­ნა­წი­ლე­ობ­დნენ ამ პრო­ექ­ტში, არა­მედ - ძა­ლი­ან ინ­ტე­რეს­დე­ბოდ­ნენ ტრე­ნე­რის შე­თა­ვა­ზე­ბუ­ლი ილე­თე­ბით, მოძ­რა­ო­ბე­ბით და ად­ვი­ლა­დაც ით­ვი­სებ­დნენ ყვე­ლა­ფერს.

რო­ბერტ ბუ­ლია, მო­ცეკ­ვა­ვე-ქო­რე­ოგ­რა­ფი:

- ბავ­შვო­ბი­დან ზუგ­დი­დის მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტე­ტის ქო­რე­ოგ­რა­ფი­ულ ან­სამ­ბლ "ცის­კრის“ სო­ლის­ტი ვარ, ასე­ვე, თა­ვად ვმუ­შა­ობ ქო­რე­ოგ­რა­ფად ბავ­შვებ­თან და ან­სამ­ბლში ცეკ­ვა "აფხა­ზუ­რიც“ დავ­დგი, მაგ­რამ... ეს საკ­მა­ოდ რთუ­ლი საქ­მეა და კარ­გი შე­დე­გის­თვის მუდ­მი­ვად სწავ­ლაა სა­ჭი­რო. ისეთ მას­ტერკლასს, რაც ბა­ტონ­მა შალ­ვამ ჩაგ­ვი­ტა­რა, პირ­ვე­ლად და­ვეს­წა­რი. ტრე­ნერ­მა გვიჩ­ვე­ნა ძვე­ლი მოძ­რა­ო­ბე­ბი, რო­მელ­საც პირ­ვე­ლად ვხე­დავ­დი, რად­გან მას დღეს­დღე­ო­ბით, ძი­რი­თა­დად, აკა­დე­მი­ურ ან­სამ­ბლებ­ში იყე­ნე­ბენ და ნაკ­ლე­ბად - სა­ბავ­შვო ან­სამ­ბლებ­ში. რა­ტომ არ უნდა გა­მო­ვი­ყე­ნოთ ის ძვე­ლი, ტრა­დი­ცი­უ­ლი მოძ­რა­ო­ბე­ბი, რაც მან შე­მოგ­ვთა­ვა­ზა?! იყო მოძ­რა­ო­ბე­ბი, რო­მე­ლიც პირ­ვე­ლად ვნა­ხე და ვცა­დე, გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, მაგ­რამ მის სრულ­ყო­ფას დიდი შრო­მა სჭირ­დე­ბა. გა­მო­რი­ცხუ­ლი არ არის, აქ ნას­წავ­ლი თა­ვა­დაც გა­მო­ვი­ყე­ნო ცეკ­ვებ­ში. ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო იყო ბა­ტო­ნი უჩას თე­ო­რი­უ­ლი მას­ტერკლა­სი, ამ დი­დოს­ტა­ტე­ბის ძა­ლი­ან მად­ლი­ე­რი ვარ. თქვენ მკი­თხეთ, რამ შე­იძ­ლე­ბა შთა­გა­გო­ნოს კონ­კრე­ტუ­ლი ცეკ­ვის დად­გმაო და გე­ტყვით: მუ­სი­კამ - რო­დე­საც რამე მე­ლო­დი­ას ვუს­მენ, თით­ქოს ტა­ნიც მიმყვე­ბა და წარ­მო­სახ­ვით - მოძ­რა­ო­ბე­ბიც ჩნდე­ბა. ჩემ­თვის სწო­რედ მა­შინ "იბა­დე­ბა“ ცეკ­ვა...

ავ­ტო­რი: ირმა ხარ­ში­ლა­ძე